Ονοματίζω άρα... υπάρχει!

[beetlejuice]

"Η γλώσσα είναι το ισχυρότερο όργανο δημιουργίας. Ονομάζοντας ένα πράγμα με μια λέξη, βεβαιώνω την ύπαρξή του. Κάθε γνώση προκύπτει από την πράξη της ονομασίας.... Η διαδικασία του να γνωρίζεις κάτι είναι να σφυρηλατείς μεταξύ λέξεων, σχέσεις που εν συνεχεία μεταφέρονται σε αντικείμενα που αντιστοιχούν σε λέξεις"

Αντρέι Μπέλυ


Ενα καθαρα φιλοσοφικο θεμα προς συζητηση που μπορει να αναλυθει και κοινωνιολογικα. Ο φοβος του ανθρωπου για το αγνωστο, τον αναγκασε να κλειστει πισω απο τα τειχη του πολιτισμου, των επιστημων και... της ιδιας της γλωσσας. Πραγματι τωρα που το σκεφτομαι, οι λεξεις παιζουν πολυ μεγαλο ρολο και στην εξελιξη μας ως ειδος, αλλα και στην ιδια μας τη ψυχολογια. Για παραδειγμα υπηρξα περιπτωσεις που η ανθρωπινη ιστορια σαρωθηκε απο φονικες και αγνωστες -εως τοτε- ασθενειες. Τις ονοματισαμε και υποσυνειδητα πιστεψαμε οτι αυτοματως τις ελεγξαμε, τις νικησαμε(κουνια που μας κουναγε βεβαια...). Ποσο μεγαλυτερη ασφαλεια νοιωθουμε μετατρεποντας ενα απειλητικο "συνδρομο" σε "ασθενεια"! Στη διαστημικη ανακαλυπτουμε αγνωστα νεφελωματα, ερχομαστε εστω και αμυδρα σε επαφη με μυστηριες καταστασεις του συμπαντος... Απαξ και τις ονοματισουμε θεωρουμε αυτοματα που κατεχουμε την απολυτη γνωση για αυτες.

Ονοματιζω κατι, αρα υπαρχει και διαμορφωνει αναλογως την πραγματικοτητα...

[ane]

Οταν δηλαδη δημιουργειται μια νεα λεξη για να περιγαψει κατι νεο,τοτε μπορουμε να κατανοησουμε καλυτερα την ονομαζομενη λεξη.Αυτο βεβαια δεν συμβαινει και οταν χρησιμοποιουμε μια ετοιμη ξενη λεξη για το καθε τι νεο.
Αν δημιουργουσαμε μια λεξη,θα μπορουσαμε να βρουμε κατι να το ονομασουμε με αυτην;

[dragoness_crysta]

Δεν πιστευω οτι με το που ονοματιζουμε κατι νοιωθουμε οτι το κατεχουμε κιολας.
Βεβαιως αν αυτη ειναι η αποψη που επικρατει τοτε μαλλον ειμαστε βαθα νυχτωμενοι ακομα.

Η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι, οταν δινουμε λεξη σε ενα καινουριο φαινομενο η αντικειμενο, ειναι ακριβως η αρχη για να μπορεσουμε να το κατανοησουμε καλυτερα.
Δινωντας του μια λεξη, αυτοματα εκτος απο την υποσταση του αποκτα και την αναλογη σημασια προς μελετη.
Εξακολουθει να ειναι κατι αγνωστο για εμας αλλα με την "βαφτιση" του ουσιαστικα κανουμε μια αρχη για να το αναγνωρισουμε και να το καταταξουμε σε μια απο τις ομαδες των γνωστων μας μεχρι τωρα πραγματων.
Και επειδη λενε οτι η αρχη ειναι το ημισυ του παντος, δινοντας μια λεξη στο αγνωστο, εχουμε ηδη φτασει στα μισα της διαδρομης.
Το αλλο μισο ειναι η ερευνα και η ταξινομηση του, η οποια ειναι κλασεις πολυπλοκοτερη απο την απλη ονομασια.

Ισως επειδη εχουμε φτασει μεχρι τα μισα της νεας μας ανακαλυψης νοιωθουμε οτι το κατεχουμε, χωρις να εχουμε υποψη μας οτι το υπολοιπο μισο, μπορει να ειναι τοσο μυστηριωδες οσο δεν φανταζομαστε.


beetlejuice ειπες οτι οταν ονοματιζουμε κατι δεχομαστε οτι υπαρχει και διαμορφωνει την πραγματικοτητα.
Επετρεψε μου να διαφωνησω και να πω οτι αυτο δεν ειναι υποχρεωτικο. Μπορει ενα αντικειμενο, η μια ασθενεια, η κατι αλλο να προυπαρχει αλλα εμεις δεν γνωριζαμε την υπαρξη του κοντα σε εμας. Αυτο δε σημαινει οτι δεν διαμορφωνε την πραγματικοτητα που λες. Την διαμορφωνε αλλα απλα εμεις δεν ξεραμε οτι υπαρχει. Τωρα που γνωριζουμε, αλλαζουν τα δικα μας δεδομενα. Η δικη του επιδραση ομως παραμενει η ιδια. Ο τροπος αντιμετωπισης αλλαζει.