ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ "ΜΑΓΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ"

[lana]

Η Κυριακή πέρασε γρήγορα και έτσι ήρθε η Δευτέρα και πάλι σχολείο.
-Λίζα τώρα δεν μιλάς πια με την Νεφέλη?
-όχι Μαίρη το ξέρεις ποτέ δεν την άντεχα απλά τι να κάνω έπρεπε να της μιλάω αλλά δεν άντεχα της είπα την προηγούμενη φορά δεν θέλω να μου ξαναμιλήσεις γιατί δεν σ αντέχω είσαι μια σπαστικιά ορφανή έφαγα ένα χαστούκι βέβαια αλλά ευχαριστήθηκα πολύ την έκφραση στο προσωπό της
-μπράβο φιλενάδα γιατί ούτε εγώ την μπορώ αμάν και να πεθάνει δεν με νοιάζει!
-εσύ γιατί τόσο πολύ μίσος γι αυτήν?
-επειδή θέλει να μου κλέψει τον Πήτερ μου το είπε η αδερφή του αυτό το μικρό ότι το Σάββατο είχαν συναυλία και μετά η Νεφέλη πήγε σπίτι τους να κοιμηθεί τι να υποθέσω δηλαδή νομίζω θα τον χωρίσω!
-τι λες χαζή και θα αφήσεις αυτήν να στον κλέψει?!
-ναι αλλά δεν με υπολογίζει καθόλου, ούτε καν για την συναυλία δεν μου είπε που είναι τόσο σημαντική γι αυτόν να πάω να τον δω!
-έλα άστα αυτά και κάνε τα πάντα για να μην σ αφήσει αυτός
-ναι δίκιο αλλά πιο πολύ το κάνω για να μην τον αφήσω σ αυτήν.
-έτσι μπράβο! Αα να την έρχεται κοίτα πόσο άσπρη είναι η japoneza και ο αδερφός της σαν βρικόλακες είναι
-λες? Αχαχούχα
-ναι είμαστε είπε η Νεφέλη και προχώρησε
-ρε μας άκουσε
-και Μαίρη ?νομίζεις με νοιάζει?
.................................................. .................................................. ...............-ντέιβιντ κοίτα πως με κοιτάνε καλά τι της έχω κάνει πια ?έλεος
-έλα μωρέ Νεφέλη δεν βλέπεις δεν σου μιλάει μην της δίνεις αξία
-την συμπαθούσα αλήθεια πολύ!!!
-ξεκόλλα
-από τι να ξεκολλήσει? Καλημέρα παιδιά!
-καλημέρα Λούκας είπε ο Ντέιβιντ
-εσύ Νεφέλη δεν μιλάς?
-εσύ Λούκας μ’ αγαπάς?
-εγώ σας αφήνω είπε ο Ντέιβιντ και έφυγε χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς.
- ναι σ αγαπώ αλλά τι θα άλλαζε αυτό αν πήγαινα μια βόλτα με τον Πήτερ και τους φίλους του
-θα πήγαινες με τον Πήτερ και τους εχθρούς μου, αύτην εκεί που βλέπεις τα ξέρει όλα για μας αλλά δεν μιλάει και που ξέρω εγώ ότι δεν είναι αυτή που μας κυνηγάει
-κοίτα τι φτιάχνεις με το μυαλό σου οκ δεν έχει όλος ο κόσμος μαγικές δυνάμεις και δεν θέλουν όλοι το κακό μας
-ο πατέρας τη με κατάλαβε σου λέω ενώ ήμουν αόρατη.θα φτάσει και η μέρα που θα μου ζητάς συγγνώμη που δεν με πίστεψες εμείς τελειώσαμε όχι ότι είχαμε και κάτι αλλά τελοσπάντων κάνε ότι θες από δω και πέρα
-είσαι άδικη μαζί μου Νεφέλη γιατί το κάνεις αυτό τι νομίζεις ότι έχεις πάντα δίκιο?! τελικά κατάλαβα ότι αυτή δεν έχει σχέση με μαγικές δυνάμεις την ακολούθησα και τίποτα φυσιολογικά όλα!
-το είχε καταλάβει ότι την παρακολουθούσες γι αυτό μην είσαι χαζός!
-έλα τώρα Νεφέλη τσακωθήκατε και σε πλήγωσε αλλά δεν θα πει ότι είναι και τέρας
-οκ τέρμα η συζήτηση όλα συνεχίζουν όπως παλιά δεν έχω να σου δώσω εξηγήσεις για τίποτα. Έλα γεια μπαίνουμε δεν θα κάτσω να ασχολούμαι με μικρότητες βαρέθηκα να ' μαι εγώ τα θύμα δεν μ αρέσον όλ αυτά αγόρι μου δεν ανέχομαι το οτιδήποτε πια από κανέναν.
-ρε Νεφέλη...
-όχι Λούκας τίποτα άλλο σε παρακαλώ!
ο Λούκας δεν μίλησε....

-Νεφέλη να σου πω κάτι?
-ναι Πήτερ πες μου
-σε μια εβδομάδα έχει γενέθλια η αδερφή μου και θα κάνει party οικογενειακό μόνο η οικογένεια δηλαδή εγώ και η μαμά, αλλά εκείνη μου είπε να έρθετε και εσείς, εσύ και ο αδερφός σου
-μα είναι μόνο οικογένεια και έτσι εμείς τι να κάνουμε?
-εκείνη έχει γενέθλια και μου είπε θα καλέσει όποιον θέλει τα έχει με τον αδερφό σου το ξέρεις?
-τι? Αλήθεια?
-ναι θα παντρευτούνε μου είπε αχαχούχα είναι γραφτό
-καλοοοό χαχχαχαχαχχαχα άσε μας ρε Πήτερ καλά θα δω πάντως πες της ευχαριστώ
-οκ
-καλημέρα παιδιά
.................................................. .................................................. ...............

Στο σπίτι της Λίζαs αργά τ απόγευμα...
- Λούκας τι κάνεις εδώ μ ακολουθείς ή είναι ιδέα μου?
-όχι δεν είναι ιδέα σου. Τι κρύβεις?
-τι κρύβω? Έλα πιο κοντά να σου πω...
-τι? Και την πλησίασε εκείνη τον άρπαξε και τον φίλησε έλα μέσα δεν είναι κανείς πονάς σε χώρισε η φιλενάδα μου?! Ο Λούκας δίστασε για μια στιγμή, αλλά την ακολούθησε! Ο Ματίας που περνούσε από κει με την Maρίσσα τους είδαν
-κοίτα Λίζα εγώ είμαι ερωτευμένος με την Νεφέλη
-ναι ναι το ξέρω του είπε και άρχισε να του ξεκουμπώνει το πουκάμισο του
-έλα τώρα σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό!
-τι εννοείς? αφού το θες!
-ναι αλλά όχι με σένα.
-ναι ναι τότε φύγε άντε! Πήγαινε στην Νεφέλη που σε κοροϊδεύει ξέρεις που κοιμήθηκε προχθές?
-όχι, εσύ όμως ξέρεις έτσι???
-στον Πήτερ κοιμήθηκε το είπε η αδερφή του στην Μαίρη και όλο συναντιούνατι είδες πόσο σ’ αγαπάει?!
-δεν σε πιστεύω!!!
-πρόβλημα σου! μπορείς όμως και να το εξακριβώσεις αν ρωτήσεις τον ίδιο τον πήτερ,έλα φύγε αν θες δεν σε κρατάω με το ζόρι κιόλας.
-όχι λέω να μείνω έτσι κι αλλιώς δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω...
-αυτό λέω και εγώ καλά θα περάσουμε θα δεις...
Στο σπίτι της Νεφέλη επικρατεί απόλυτη ησυχία, η Νεφέλη έχει βάλει σιγανή μουσική και ηρεμεί, ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και πετάχτηκε από τον καναπέ τρομαγμένη
-εσύ είσαι Ματίας?
-ναι εγώ είμαι αλλά όχι μόνος είναι μαζί μου και η Mαρίσσα θα κοιμηθεί εδώ σήμερα
-καλά τι κάνεις Mαρίσσα?
-εγώ καλά εσύ πώς είσαι?
-ηρεμώ!!!
-μετά απ’ αυτά που θα ακούσεις δύσκολα θα ηρεμήσεις!!!
-τι έγινε?
-σκάσε Μαρίσσα
-γιατί Ματίας να μην μάθει την αλήθεια που έχει μπλέξει μ αυτόν τον μαλάκα και την κοροϊδεύει
-σταμάτα!
-θα μου πει κανείς τι έγινε μην τα πάρω!!!
-τίποτα μαλακίες λέει η Mαρίσσα
-καλά με δουλεύεις πες μου τώρα τι έγινε
-ε, να είδαμε τον Λούκας με την Λίζα να φιλιούνται και μετά να μπαίνουν σπίτι της! Λυπάμαι!!!
-πλάκα μου κάνεις?
-όχι δεν σου κάνω πλάκα συγγνώμη!
-εγώ πρέπει να φύγω
-που θα πας τέτοια ώρα?
-δεν είμαι και κανένα μωρό να μου φέρεσαι έτσι αρκετά
-τι αρκετά είμαι ο αδερφός σου σε νοιάζομαι και σ’ αγαπώ όσο τίποτα άλλο.
-και? Τι θα πει αυτό ότι μπορείς να ελέγχεις την ζωή μου?
-κάνε ότι θες!
-και φυσικά θα κάνω ότι θέλω τι νομίζετε ότι είμαι χαζή?! Δεν έχω καταλάβει τι γίνεται εδώ?!
-Νεφέλη να σε βοηθήσει θέλει. είπε η Μαρίσσσα
-εσύ σκάσε! και πες μου τώρα τι ξέρεις για μένα ???γιατί παράξενα μου μιλούσες την μέρα που ήρθα στο σπίτι σου!!!
-γιατί κρύβεις τίποτα?
-μην μου απαντάς με ερώτηση! Πες μου
-μην τα βάζεις μαζί της!
- τι να κάνω Ματίας??? θα μου πει τώρα!!!
-δεν ξέρω γιατί μιλάς!
-οκ συνέχισε έτσι νομίζετε ότι μπορείτε να με κοροϊδέψετε όχι κάνετε λάθος! Φεύγω!!! Και χτύπησε την πόρτα πίσω της και έφυγε τρέχοντας χωρίς να ξέρει που να πάει η δίψα της άρχισε να μεγαλώνει χωρίς να το καταλαβαίνει και λίγο αίμα θα την έκανε ευτυχισμένη

[lana]

-που να το βρω??? Στο νοσοκομείο και που ξέρω τι πίνω πρέπει να πάω στον Πήτερ η μαμά του θα με βοηθήσει! Και έτσι ξεκίνησε για το σπίτι του Πήτερ τα φώτα του σπιτιού του ήταν ακόμα ανοιχτά. Δίσταζε να χτυπήσει η ώρα είχε πάει τρεις το πρωί δεν ήξερε τι να κάνει, μα δε θα τους ξυπνήσω αφού δεν κοιμούνται και έτσι χτύπησε την πόρτα. Τίποτα! Ξαναχτύπησε ακούστηκαν βήματα και ακούστηκε μια φωνή
-ποιός είναι??
-εγώ είμαι Πήτερ η Νεφέλη, γρήγορα ο Πήτερ άνοιξε!
-Νεφέλη???
-είναι η μαμά σου εδώ? Την φωνάζεις λίγο την χρειάζομαι και κοιτούσε αλλού απέφευγε να τον κοιτάξει τα μάτια της είχαν ήδη αλλάξει χρώμα ένα ανοιχτό μωβ και το πρόσωπο της είχε γίνει πιο χλωμό απ’ ότι συνήθως.
-τι έπαθες διψάς πολύ? Η μαμά μου λείπει σε ταξίδι μπες μέσα! Μα η μαμά μου πώς να σε βοηθήσει σ αυτό?
-μπορεί, θα ξέρει τι να κάνω!
-πώς Νεφέλη?
-τι πώς δεν ξέρεις ότι η μαμά σου είναι βρικόλακας σαν εμένα?
-τι? Πλάκα μου κάνεις!
-όχι δεν σου κάνω και όχι μόνο αυτή αλλά και η αδερφή σου! Εσύ δεν είσαι όμως και δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό!
-τι μου λες τώρα? πως το κατάλαβες?
-το καταλαβαίνω η μυρωδιά τους δεν με ελκύει ενώ η δικιά σου έτσι το κατάλαβε και η αδερφή σου ότι είμαι!
-απίστευτο!!! Και πως δεν διψάνε για αίμα? Μένουν τόσο καιρό μαζί μου
-δεν ξέρω γι αυτό ήρθα να ρωτήσω την μαμά σου δεν μπορώ άλλο με το αίμα από το νοσοκομείο είναι λίγο.
- έξυπνο!
-δεν το σκέφτηκα εγώ αλλά ο Λούκας
-το ξέρει για σένα?
-όχι όχι ξέχνα το απλά έτυχε να συζητήσουμε κάτι και χωρίς να το
καταλάβει είπε την ιδέα
-οκ καλά δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω αυτό που μου είπες ζω τόσα χρόνια σε ένα ψέμα. Και έκατσε κάτω με σκυμμένο το κεφάλι η Νεφέλη τον πλησίασε και σήκωσε το κεφάλι του και του είπε
-εγώ ζούσα σε ένα μεγαλύτερο ψέμα πίστεψε με και νόμιζαν ότι δεν θα το μάθω!
-τι εννοείς?
-άστο καλύτερα δεν έχω όρεξη γι αυτά πάλι φεύγω!
-που πάς?
-δεν ξέρω!
-κάτσε είναι βράδυ! Και την κράτησε από το χέρι
-έλα τώρα Πήτερ θέλω να κάτσω μόνη μου σε παρακαλώ!
-μα Νεφέλη
-τι?
-πρόσεχε!!!
-ναι θα προσέχω και έφυγε περπατούσε όλο το βράδυ τίποτα δεν την τρόμαζε πια ήθελε να χαθεί στο σκοτάδι μέσα στο πόνο και την δίψα της. Ξημέρωσε και η Νεφέλη έφτασε σπίτι της εκεί βρήκε τον Ματία να την περιμένει ξύπνιος, μα έτσι κι αλλιώς δεν κοιμάται.
-γύρισες που κοιμήθηκες? Ρώτησε ο Ματίας θυμωμένος
-δεν κοιμάμαι γιατί είμαι βρικόλακας!
-Νεφέλη τι έχεις πάθει?
-εγώ τίποτα εσύ πες μου νομίζεις ότι είσαι κάτι? Που είναι η Μαρίσσα θέλω να της μιλήσω
-έφυγε πρωί πρωί
-οκ πάω να κάνω ένα μπάνιο και πάμε για πρόβα
-ναι πήγαινε γιατί έχεις τα χάλια σου
-ευχαριστώ Ματίας
.................................................. .................................................. ...............
Στο κέντρο για πρόβα...
-Ντέιβιντ δεν θα έρθει η Νεφέλη?
-δεν ξέρω Έριν!
-μα κολλητή σου είναι
-έχουμε χαθεί τελείως πια δεν ξέρω γιατί!
-όπα τι κάνετε?
-γεια σου Λούκας!!! φαινεσαί καλά είπε ο Ντέιβιντ
-που είναι οι υπόλοιποι?
-να ο Πήτερ είπε ο Ντέιβιντ καθώς καθάριζε τα drums
-γεια σας αρχίζουμε? Είπε ο Πήτερ
-κάτσε λίγο γιατί περιμένουμε την Νεφέλη είπε ο Λούκας και κοίταξε την πόρτα που μόλις έμπαινε η Νεφέλη με τον Ματίας ήταν και οι δύο τους σαν ζωγραφιά! η Νεφέλη κούνησε το χέρι και ανέβηκε στην σκηνή, όλοι πήραν τις θέσεις τους και έτσι άρχισαν
-δέκα λεπτά διάλειμμα και αρχίζουμε πάλι οκ? Είπε η Νεφέλη και έκατσε πάνω στην σκηνή και έπιασε το αναψυκτικό που της πέταξε η Έριν. O Λούκας έκατσε δίπλα της εκείνη γύρισε πλάτη
-έχεις κάτι? Την ρώτησε
-μην μ ακουμπάς με τα χέρια που ακούμπησες αυτήν σε σιχαίνομαι
-τι μου λες?
-απλά μην μου ξαναμιλήσεις πόσο χαζή είμαι και με δουλεύετε όλοι τόσο εύκολα.. από την μια λες μ αγαπάς και από την άλλη πας και κοιμάσαι με την Λίζα
-καλύτερη δεν είσαι όταν πας και κοιμάσαι σπίτι του Πήτερ
-εμένα μην με συγκρίνεις , εγώ πήγα στον Πήτερ γιατί είναι ο μόνος που ξέρει δεν έκανα κάτι μαζί του ενώ εσύ. Σε λυπάμαι!
-εσύ που το έμαθες?
-αυτό έχει σημασία?
-όχι αλλά δεν έκανα τίποτα μαζί της στ ορκίζομαι!
-χέστηκα Λούκας τι έκανες και τι δεν έκανες μην μ ακολουθείς δεν έχει νόημα!
-λέω την αλήθεια ρώτα και την ίδια αν θες η Νεφέλη έφυγε νευριασμένη μέχρι που έφτασε στο πάρκο και έκατσε και κοίταζε τον ουρανό ο Λούκας ήταν εκεί και την κοιτούσε αλλά δεν τολμούσε να την πλησιάσει.
……………………………………………………………………………………….

[lana]

Ο καιρός περνούσε σε λίγο φτάσανε τα Χριστούγεννα....
24 Δεκεμβρίου, το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα. Ένας φοιτητής κολλεγίου με μικρή αφρό της θάλασσας μαύρα μαλλιά με πράσινα μάτια στεκόταν στο χιόνι που έφθανε μέχρι τους αστραγάλους του. Φορούσε μαύρες μπότες, μαύρο στενό παντελόνι, ένα πορφυρά μακριά μανίκια πουκάμισο,
ένα ενισχυμένο κολάρο, και ένα μακρύ μαύρο παλτό τάφρων ότι ήταν εν μέρει στο χιόνι. Η Νεφέλη στεκόταν πιο δίπλα είχε πέσει στα γόνατα και έψαχνε κάτι που της είχε πέσει. Σηκώθηκε! Ήταν φορτωμένη. Στην πλάτη είχε την κιθάρα και στα χέρια της κρατούσε δύο μεγάλες σακούλες από το σούπερ μάρκετ το χιόνι την εμπόδιζε να περπατήσει και όλο και δεν έβλεπε τίποτα μπροστά της, χωρίς να το καταλάβει έπεσε πάνω στον φοιτητή και όλα τα πράγματα χύθηκαν κάτω. άρχισε να μαζεύει το αγόρι έσκυψε να την βοηθήσει.
-χίλια συγγνώμη είπε η Νεφέλη
-δεν πειράζει έτσι κι αλλιώς το χιόνι φταίει, αυτό πρέπει να είναι δικό σου έτσι και τότε τα βλέμματα τους συναντήθηκαν, η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά! Δεν πίστευε στα μάτια της πάγωσε και αυτό δεν ήταν από το κρύο αλλά είχε μείνει τελικά μπόρεσε να μιλήσει
-Σαμ εσύ είσαι? Απίστευτο!!!
-με ξέρεις? Η Νεφέλη όπως ήταν έπεσε και καλύφθηκε από το χιόνι
-κάτσε κάτσε να σε βοηθήσω της είπε το αγόρι να δω και ποιά είσαι μυστηριώδεις μου δεσποινίς
-μα δεν με γνώρισες?
-για να δω και την σήκωσε η Νεφέλη είχε φορέσει ένα ροζ σκουφάκι που έκανε αντίθεση με το κατάμαυρο μαλλί της και την κολάκευε πολύ. Ο Σάμ της κρατούσε τα χέρια χωρίς να το καταλάβει και την κοίταξε καλά
-ναι ναι έχεις δίκιο δεν γίνεται να ξεχάσω ποτέ αυτά τα μοναδικά μάτια εσύ είσαι η Νεφέλη! και της χαμογέλασε
-μα καλά δεν με γνώρισες? Δεν έχω αλλάξει και πάρα πολύ!
-όχι φάτσα έχεις αλλάξει και πολύ μάλιστα έχεις γίνει ακόμα πιο όμορφη.
-μπα η ίδια είμαι απλά εσύ δεν με πρόσεχες! Και χαμήλωσε το κεφάλι της.
-εγώ πάντα σε πρόσεχα χαζό!
-καλά άστα αυτά πες μου τι κάνεις όλα καλά?
-ναι μια χαρά σπουδάζω οικονομικά τώρα εδώ στο college economy malignity!
-μπράβο πώς τα κατάφερες?
-ε, όχι και μόνος είχα και κάποια βοήθεια και της έκλεισε το μάτι
-τι βοήθεια ρώτησε αμέσως η Νεφέλη
-ας πούμε ότι είχα έναν άσο στο μανίκι!
-όπως?
-κοίτα αδιάκριτη! Και της χαμογέλασε η Νεφέλη πέθαινε για ένα χαμόγελο του!
-όχι και αδιάκριτη απλά δίνω και εγώ φέτος και πολύ θα ήθελα να μάθω το μυστικό σου!
-άμα δεχτείς να βγούμε για ένα ζεστό ρόφημα το βράδυ ίσως σου πω το μυστικό μου
-άμα είναι για το μέλλον μου ίσως δεχτώ!
-μόνο γι αυτό?
-ναι μόνο γι αυτό! Καλά πρέπει να μπω σπίτι γιατί έχω παγώσει! εκεί είναι το σπίτι μου αν χρειαστείς τίποτα έλα
-αα! Μένουμε και δίπλα...
-ωραία! Τα λέμε Σάμ! O Σάμ κούνησε το χέρι
<< γεια σου,πω θεά έχει γίνει!!!>>σκέφτηκε
-γιατί τόσο άσχημη ήμουν και έγινα αμάν πια
-ε, τι είπες δεν μίλησα!
-τίποτα γεια!
<<καλά χαζή είμαι θέλω να το μάθουν πρέπει να προσέχω!>>, σκέφτηκε η Νεφέλη και μπήκε μέσα στο σπίτι της!
-μα καλά δυνατά το είπα ο μαλάκας! Η Νεφέλη έτρεξε στο παράθυρο ο Σάμ γύρισε το κεφάλι και την έπιασε και της χαμογέλασε όπως πάντα η Νεφέλη έκλεισε την κουρτίνα και γρήγορα έπεσε κάτω
-άουτ!!!
-τι κάνεις εκεί χαζή ποιόν παρακολουθείς? Χάχα
-άσε Ματίας σκοτώθηκα έπεσα κάτω! Έχει μετακομίσει ο Σάμ δίπλα μας το ήξερες? Τον είδα πριν λίγο! Σπουδάζει οικονομικά!
-α αυτόν παρακολουθούσες? Χάχα
-όχι έξω κοίταζα το χιόνι μακάρι να κρατήσει πολύ με δυσκολεύει πια το φώς και μ αρέσει που είναι έτσι σαν εμάς κάτασπρο.
-ειδικά εσύ είσαι πιο άσπρη!
-ναι πολύ άσπρη αλλά δεν με πειράζει! Καλά η Άμη πότε θα γυρίσει?
-έχει πολλές δουλειές στο japon. και δεν μπορεί να τ αφήσει όλα στον Τόμ τον αγαπάει αλλά δεν εμπιστεύεται κανέναν απόλυτα...
-δίκιο έχεις πώς τα πάς με την κοπέλα σου εσύ?
-μια χαρά θα την παντρευτώ!
-ναι είναι νωρίς να τα σκέφτεσαι αυτά
-μα είναι γραφτό όπως και εσύ με τον Πήτερ
-εγώ με τον Πήτερ?
-ναι
-δεν νομίζω
-με τον Σάμ?
-μπαα, χτυπάει η πόρτα ποιός να είναι τώρα?
-Νεφέλη ξέρεις κάλεσα τα παιδιά από την μπάντα ελπίζω να μην σε πειράζει
-τι και τον Λούκας?
-ε, ναι
-οοοο αμάν πια γιατί δεν με ρωτάς πρώτα?! Καλά πάω να αλλάξω και έρχομαι
-οκ κατέβα όμως
-ναι ναι
-ανοίγω ένα λεπτό και άνοιξε ο Ματίας μόλις η Νεφέλη ανέβηκε
-γεια σας παιδιά τι κάνετε? Περάστε
-ναι ναι πάρε λίγο το κέικ το έφτιαξε η μαμά μου
-αα τι ωραία που μυρίζει α ρε Έριν
-τα συγχαρητήρια στην μαμά μου η Νεφέλη που είναι?
-πάνω ντύνεται γιατί μόλις ήρθε από το super market και είχε γίνει χιονάνθρωπός
-υπερβάλεις όπως πάντα Ματίας είπε η Νεφέλη καθώς κατέβαινε τα σκαλιά και έκατσε με τα παιδιά που μίλαγαν
-θα την βάλουμε ταινία? Ρώτησε ο Πήτερ
-οκ είπε ο Ματίας και το κουδούνι χτύπησε ξανά Νεφέλη άνοιξε για σένα είναι
-και που το ξέρεις?! Και προχώρησε και άνοιξε
-Σάμ? δεν σε περίμενα τόσο νωρίς
-μου έλειψες και της έκλεισε το μάτι
-πέρνα θα δούμε ταινία θα κάτσεις
-ναι βέβαια βαριέμαι πολύ μόνος
-να σου συστήσω από δω η Έριν,ο Ντέιβιντ, o Πήτερ και ο Λούκας παιδιά ο Σάμ τα παιδιά του χαμογέλασαν ο Λούκας κατάλαβε αμέσως ποιός ήταν από τον τρόπο που τον κοίταζε η Νεφέλη και φυσικά γιατί του είχε μιλήσει γι αυτόν . Έλα κάτσε παιδάκι μου συνέχισε η Νεφέλη ο Σάμ συνέχεια κοίταζε την Νεφέλη και κείνη το ίδιο όσο και να μην ήθελε να το παραδεχτεί της είχε λείψει, ο Λούκας από την άλλη είχε σκάσει από την ζήλια του.
-πάω να πάρω ποπ κορν και έρχομαι ο Σάμ ακολούθησε την Νεφέλη
-μ ακολουθείς?
-όχι απλά ήθελα νερό
-ναι καλά! και πήγε και πάλι στο σαλόνι και η ώρα πέρασε και η ταινία τελείωσε
-παιδιά γιατί δεν κοιμόσαστε εδώ? Είπε ο Ματίας
-ναι ναι συμπλήρωσε η Νεφέλη τουλάχιστον η Έριν και της έκλεισε το μάτι τα παιδιά συμφώνησαν και έκατσαν
-εγώ πρέπει να φύγω έχω καινούργιο σπίτι και έχω να τακτοποιήσω χάρηκα παιδιά και έτσι ο Σάμ έφυγε η πόρτα ξαναχτύπησε
-ποιος? Ρώτησε η Νεφέλη
-εγώ ο Σάμ ξέχασα να σου ζητήσω τον αριθμό σου
-α ναι δεν πειράζει
-έλα τώρα
Καλά ένα λεπτό να το γράψω σε ένα χαρτί το έγραψε και το πέταξε από κάτω
-Έριν το είδες αα ζήτησε τον αριθμό μου και δείχνει ενδιαφέρον αλλά φοβάμαι
-έλα καλό παιδί φαίνεται...
-τι σου αρέσει αυτός ? ρώτησε ο Λούκας θυμωμένα
-όχι απλά ενθουσιάστηκα που τον είδα μετά από τόσο καιρό
-ναι αυτό είναι δεν είδαμε πως τον κοίταζες!
-και σένα τι σε ενδιαφέρει? Ε?
-καθόλου!!!
-και καλά κάνεις!
-εγώ φεύγω είπε ο Λούκας και σηκώθηκε και έφυγε
-χεστήκαμε!!! φώναξε η Νεφέλη δυνατά
-μην του φέρεσαι έτσι κρίμα ρε αδερφούλα!
-πάρτο χαμπάρι Ματίας είμαι κακιά
-ναι καλά χαζή να βάλουμε μουσική θα τραγουδήσεις?
-σε λίγο πάω να πάρω κάτι
-που τώρα βραδιάτικα? Είπε ο Πήτερ
-ναι Πήτερ έχω μια δουλίτσα!
-οκ! θες να έρθω?
-όχι δεν χρειάζεται και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγε
-πω πω τι βλέπω εδώ εξελίξεις καινούργιο έρωτα είπε ο Ντέιβιντ χαμογελαστά
-όχι Ντέιβιντδεν νομίζω είπε ο Πήτερ αν και θα το ήθελα όσο να ναι πριγκίπισσα είναι αυτή θέλω εξουσία!! χάχα
-ναι που πάει η τρελή?
-στον Σάμ μάλλον
Στο δρόμο...
-Λούκας Λούκας περίμενε!
-τι?
-περίμενε έλα γύρνα πίσω περνάμε καλά βάλαμε και μουσική τώρα
-όχι νιώθω συνέχεια να μου επιτίθεσαι δεν μπορώ άστο
-έλα συγγνώμη δεν ξέρω απλά αν και έχει περάσει τόσος καιρός νιώθω ακόμα πληγωμένη Λούκας από σένα γιατί μου το έκανες αυτό? μου έλεγες ότι μ αγαπάς, γι αυτό αλλά οκ καιρός να το ξεπεράσω έτσι κι αλλιώς μάλλον εγώ δεν ήμοουν αυτό που έψαχνες
-αλήθεια Νεφέλη δεν έκανα τίποτα μαζί της στο ορκίζομαι!
-έλα ακόμα ψέματα αμάν πια έλεος!
-δεν σου λέω ψέματα διάβασε την σκέψη μου και εγώ νόμιζα ότι με ήξερες ναι πήγα σπίτι της άρχισε να με ξεντύνει μου είπε για σένα και τον Πήτερ στην αρχή θύμωσα αλλά αμέσως μετά σκέφτηκα εσένα και δεν την πίστεψα και έφυγα
-δεν έχει σημασία πια
-ναι και τόσο καιρό δεν με άφηνες να σου εξηγήσω. Η νεφέλη δίστασε για λίγο αλλά μετά η καρδιά της μίλησε
-έλα τώρα μαζί μας νιώθω άσχημα
-δεν πειράζει καταλαβαίνω.
-κάνε μου τη χάρη τώρα σε παρακαλώ
-οκ ερχομαι
-πήγαινε στο νοσοκομείο και πάρε μου μια φιάλυ πρώτα
-έλα πήγαινε σε δυο λεπτά ο Λούκας ήταν πίσω με την φιάλη
-πάρτι και σε καλή μεριά
-ευχαριστώ και το ήπιε
-Νεφέλη τι κάνεις εκεί? Η Νεφέλη τον κοίταξε τα μάτια της είχαν πάρει το μωβ χρώμα και του χαμογέλασε και της φάνηκαν οι κυνόδοντες
-είσαι
-ναι Λούκας πέστο βρικόλακας είμαι το ήξερες αλλά κάποιος σου έσβησε αυτές τις αναμνήσεις.
-ποιός?
-θα το μάθεις! πάμε σπίτι τώρα και σε λίγο έφτασαν…

[lana]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13Ο – Η ΑΛΗΘΕΙΑ

-ήρθαμε αργήσαμε?
-ε, όχι πολύ αλλά μας τρομάξατε είπε ο Ντέιβιντ
-το είπα στον Λούκας αλλά μου λέει πάμε σιγά σιγά να τους τρομάξουμε
-τι έγινε τα βρήκατε εσείς? ρώτησε βαριεστημένα ο Ντέιβιντ την είχε βαρεθεί όλη αυτή την ιστορία τα ίδια και τα ίδια συνέχεια, δεν ήθελε να την βλέπει και έτσι ήταν η καλύτερη του φίλη κάποτε ήταν όλο ζωντάνια τώρα είναι συνέχεια λυπημένη τον στεναχωρούσε όλο αυτό.
-ναι είπε η Νεφέλη και πάλι φίλοι
-ναι φίλοι είπε ο Λούκας στενάχωρα και ο Ματίας έβαλε μουσική να ανεβάσει το κέφι
-άντε χορεύουμε θα μου κάνετε την τιμή δεσποινίς είπε ο Πήτερ στην Νεφέλη
-ναι φυσικά, άντε Έριν πάρε τον Λούκας και χορέψτε
-λοιπόν τα ξαναφτιάξατε Νεφέλη με τον Λούκας? ρώτησε ο Πήτερ καθώς την κρατούσε στα χέρια του, στην αγκαλιά του
-γιατί σε καίει πολύ το θέμα?
-όχι απλά ρωτάω
-ε, τότε θα δεις με το καιρό αν είμαστε μαζί
-έλα πες μου
-wow χορεύεις καλά είπε η Νεφέλη γελώντας τρεια δάχτυλα νομίζω μόλις μου έφυγαν αλλά κατα τ άλλα είσαι χορευτής
-μην αλλάζεις κουβέντα
-όχι δεν τα φτιάξαμε
-ωραία
-τι ωραία?
-εννοώ οκ κάντε ότι θέλετε
-μμ ναι αλλά δεν έχω μέλλον μαζί του!
-και που το ξέρεις?
-μα είμαι βρικόλακας
-και εγώ
-τι και εσύ?
-και εγώ είμαι βρικόλακας συγγνώμη που δεν στο είπα πιο πριν αλλά δεν μ άφησε ο Ματίας
-αστειεύεσαι? είπε η Νεφέλη που τώρα της είχε ανεβεί το αίμα στο κεφάλι
-όχι και έσκυψε στο λαιμό της, η Νεφέλη τραβήχτηκε φοβισμένη
-τι κάνεις?
-δεν μπορώ άλλο λίγο από το αίμα σου ήθελα
-Πήτερ άσε με πας καλά με φοβίζεις
-συγγνώμη είπε ο Πήτερ και εκείνη έτρεξε πάνω στο δωμάτιο της ο Πήτερ πήγε από πίσω της εκείνη κλείστηκε στο δωμάτιο της, όλοι έμειναν τι ήταν πάλι αυτό.
-φύγε Πήτερ
-δεν θέλω άνοιξε δεν θα φύγω μέχρι να μου να σου μιλήσω. Η νεφέλη δεν μίλησε, ο Πήτερ άνοιξε την πόρτα
-πώς δεν το κατάλαβα ότι εσύ είσαι?
-δεν ξέρω Νεφέλη
-ο πατέρας μου δεν είναι καθαρόαιμος και πήρα και απ αυτόν χαρακτηριστικά ενώ η Μαρίσσα είναι κάτασπρη σαν εσένα σου μοιάζει κιόλας.
-και γιατί έπαιζες θέατρο όταν σου το είπα?
-σου είπα ο Ματίας μου είπα τώρα
-αλλά εσύ Πήτερ παρόλα αυτά δεν έπρεπε να μου πεις ψέματα, αυτό δεν θα στο συγχωρέσω ποτέ σε εμπιστεύτηκα, αλλά θα δεί και ο Ματίας
-όχι Νεφέλη τώρα σε παρακαλώ η Νεφέλη πετάχτηκε και τρέχοντας πήγε κάτω
-Ματίας, Ματίας, Ματίας...
-τι φωνάζεις?
-καλά γιατί ανακατεύεσαι συνέχεια?
-σε τι?
-σε τι με ρωτάς? Χαζό είσαι? Νόμιζες ότι θα μου σβήσεις την μνήμη καλά στον Λούκας αλλά εγώ αρκετά... Για πόσο ακόμα θα με κράταγες στο σκοτάδι?
-μα για το καλό σου το έκανα!
-όχι δεν ξέρω γιατί το έκανες αλλά για μένα δεν το έκανες!
-συγγνώμη!!!
-σκάσε πια βάζεις και άλλους στο παιχνίδι σου την Μαρίσσα ,τον Πήτερ σβήνεις τις μνήμες για πιο λόγο? Ξέρεις ότι έχουμε μαγικές δυνάμεις και δεν μιλάς! Δεν ήξερες όμως ποιά μαγική δύναμη έχω εγώ ξέρεις???
-δεν ξέρω
-διαβάζω την σκέψη τον άλλων έτσι σε κατάλαβα!
-όπως η μαμά
-κοίτα πόσα ξέρεις εσύ ενώ εγώ ζούσα πάντα σε ένα ψέμα τι είναι αλήθεια και τι ψέμα τελικά δεν καταλαβαίνω?!
-μα έπρεπε αλλιώς θα πέθαινες!
-ποιός ήθελε να με σκοτώσει???
-ακόμα θέλει!
-νομίζω ο πατέρας της Λίζας
-ποιος?
-το ήξερα ότι αυτή έχει ανάμειξη στο είπα Λούκας
-ναι και κατέβασε το κεφάλι του
-αλλά δεν είμαι σίγουρη η Άμη ξέρει περισσότερα
-και αυτή μου έλεγε ψέματα δεν το πιστεύω πια Ματίας, με απογοητεύσατε πολύ μ αφήσατε να ζω σε ένα ψέμα 14 χρόνια.
-το υποσχέθηκα στην μαμά λίγο πριν φύγουν ότι δεν θα σου πώ τίποτα
-αυτό είναι σοβαρό Ματίας δεν είπε 5 να μην μου τα πεις, έπρεπε.
-συγγνώμη αλλά ακόμα πιστεύω ότι η μαμά είχε δίκιο όλα θέλουν την ώρα τους.
-αρκετά είπε η νεφλεη τέλος για σήμερα, πάμε για ύπνο και τα συζητάμε αύριο αυτά γιατί είμαι εξαντλημένη αρκετά ματίας και ντροπή σου και σε σένα Πήτερ
-ναι Νεφέλη συγγνώμη εγώ ξέρεις ότι ήθελα να σε βοηθήσω αλλά ο Ματίας μου είπε είναι για το καλό σου να μην μάθεις τίποτα και αυτό ήθελα το καλό σου
-εγώ πάω για ύπνο οδήγησε τους στα δωμάτια τους είπε η Νεφέλη και έφυγε τρέχοντας για το δωμάτιο της!
-ναι είπε ο Ματίας και υπάκουσε σε λίγο στο σπίτι επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Τίποτα ο καθένας ήταν βυθισμένος στις σκέψεις τους ποιόν να πάρει ο ύπνος ύστερα από τέτοιες αποκαλύψεις!
.................................................. .................................................. ...............
Άλλη μία χιονισμένη μέρα στο playtown το χιόνι αντί να ελαττώνει όλο και συνεχώς αυξάνεται πράγμα που χαροποιεί την Νεφέλη ιδιαίτερα, απολάμβανε το κάτασπρο τοπίο και κοιτούσε το σπίτι του Σάμ και περπατούσε γύρω από το σπίτι της και σκεφτόταν τι να κάνει
-Νεφέλη τι κάνεις γυμναστική?
-όχι σκέφτομαι
-τελικά πράγματι έχεις αλλάξει πολύ σκέφτεσαι! και της έβγαλε την γλώσσα
-έλα δεν έχω καμία όρεξη παράτα με
-τι έχεις? Θες να μου μιλήσεις?
-και από πότε πρέπει να λέω τα προβλήματα μου σε σένα?
-απλά να βοηθήσω ήθελα
-και από πότε νοιάζεσαι εσύ για μένα?
-από πάντα!
-άσε με μόνη σε παρακαλώ
-ότι χρειαστείς μπορείς να βασιστείς πάνω μου
-ευχαριστώ
-οκ,Νεφέλη! και έφυγε
<< με πλήγωσες τόσο πολύ! Γιατί ξαναγύρισες?>>, και έφυγε ήξερε τι να κάνει πλέον και πήρε ένα ταξί και έφτασε έξω από το σπίτι της Λίζας χτύπησε την πόρτα και δεν άνοιξε κανείς την πόρτα, η Νεφέλη ξαναχτύπησε τίποτα
-Νεφέλη έλα εδώ!
-Ματίας τι κάνεις εδώ?
-σε ακολούθησα γιατί ήξερα ότι θα κάνεις μαλακία ! Η Νεφέλη τον κοίταξε με ένα νευριασμένο βλέμμα και έφυγε!
-που πάς? Η Νεφέλη κούνησε το κεφάλι της και έφυγε
<<ξεροκέφαλη κοπέλα!!!>>
-Ματίας???!
-ooooo sorry

Σto σπίτι του Ντέιβιντ...

-Ντέιβιντ θα έρθεις? στο λέω για τελευταία φορά
-όχι ρε μαμά θα κάτσω να διαβάσω σε δυο μήνες δίνω
-μα και εκεί θα διαβάσεις θα έχει και ησυχία!
-όχι επιμένω δεν θα έρθω έλα καλό ταξίδι τώρα και καλά να περάσετε!
-καλά καλά να προσέχεις
-ναι μαμά μην ανησυχείς και άνοιξε την πόρτα
-ωχ Νεφέλη παιδί μου τι κάνεις καιρό έχω να σε δω
-ναι το ξέρω συγγνώμη εξαφανίστηκα τελείως! Και την αγκάλιασε
-όλοι καλά κορίτσι μου η αδερφή σου ακόμα να γυρίσει?
-σε Κανά μήνα έρχεται
-τα καταφέρνετε με τον αδερφό σου?
-ναι αφού τον ξέρετε τον Ματίας τελειομανής, μα που πάτε με τις βαλίτσες
-ένα μικρό ταξίδι για ξεκούραση, είπα και στον Ντέιβιντ αλλά έχει διάβασμα για να δούνε θα κάνετε τίποτα?!
-εγώ σίγουρα δεν ξέρω για τον Ντέιβιντ και του έβγαλε την γλώσσα
-ναι είστε και οι δυο αστέρια! Καλά φεύγω γιατί θα χάσω το αεροπλάνο να προσέχετε
-και εσείς!
-Ντέιβιντ τι κάνεις?
-όπα μας θυμήθηκες? Νόμιζα ότι δεν σου κάνουμε πια
-ναι ξέρω έχεις δίκιο αλλά πρέπει να καταλάβεις και μένα έμαθα ότι είμαι βαμπίρ μετά με τον Λούκας και την Λίζα εκεί που νόμιζα ότι επιτέλους βρήκα τον ιδανικό με απογοήτευσε! πέρασα πολλά Ντέιβιντ και εσύ δεν μου στάθηκες πουθενά δεν φταίω μόνο εγώ!
-ναι το ξέρω αλλά είχα θυμώσει τόσο πολύ και ζήλεψα γιατί εκεί που ήμασταν κολλητοί ξαφνικά γίναμε δύο ξένοι. Πώς γίναμε έτσι?!
-δώσε μου μία αγκαλιά σε παρακαλώ το έχω ανάγκη! Και τον αγκάλιασε έμειναν για λίγα λεπτά έτσι
-να έρθεις να μείνεις σπίτι μου αυτές τις μέρες που θα λείπει η μαμά σου θα περάσουμε τέλεια!
-αλήθεια το θες?
-ναι ναι πολύ! άντε ας μαζέψουμε μερικά πράγματα και πάμε, αλλά δεν φοβάσαι σε ένα σπίτι με βρικόλακες?
-όχι μια χαρά είμαι μαγεμένος από σένα πριγκίπισσα είπε ο Ντέιβιντ με ένα τόνο που έκανε την Νεφέλη πάντα να γελάει
-χαχαχα Ντέιβιντ που το θυμήθηκες αυτό?!
-έτσι θέλω να σε βλέπω! Νεφέλη θα με κάνεις και μένα βρικόλακα???
-όχι αποκλείετε
-μα γιατί?
-γιατί απλά δεν ξέρεις τι περνάω γι αυτό μιλάς
-πριγκίπισσα ε? Αχ με το δίκιο μου σε λέω έτσι
-ναι αλλά η πριγκίπισσα θέλει πίσω το θρόνο της και σ αυτό θα με βοηθήσετε!
-ναι εγώ πάντα στις υπηρεσίες σας με τον Λούκας τι έγινε τελικά?
-τίποτα αλήθεια τον αγάπησα αλλά με απογοήτευσε πολύ και δυσκολεύομαι πολύ να είμαι μαζί του δύσκολα θα τον συγχωρέσω και δεν νομίζω να ξανά είμαι μαζί του. τον βλέπω φιλικά μόνο
-με τον Σάμ τι θα κάνεις?
-δεν ξέρω νομίζει ότι επειδή γύρισε θα μ έχει, όχι δεν γίνεται πάντα ότι θέλουν οι άλλοι θυμάσαι πόσο με είχε πληγώσει και όλο αυτό επειδή δεν ήμουν έμπειρη καταλαβαίνω στην ίδια ηλικία ήμασταν περίπου όπως κάθε αγόρι αλλά έλεγε ότι μ αγαπούσε και μόλις ήρθα playtown ούτε το τηλέφωνο δεν μου άνοιγε ως που μια μέρα τον πήρα με απόκρυψη και του λέω «τι κάνεις Σάμ , γιατί δεν μου απαντάς στο τηλέφωνο?» και εκείνος ξέρεις τι μου απάντησε ο χαζός «δεν είχα κάρτα», και τι να του πεις μετά αφού εγώ τον έπαιρνα και δεν μου απαντούσε ούτε να μου απαντήσει δεν μπορούσε και εγώ σαν χαζή έκανα πώς όλα ήταν μια χαρά και στο τέλος πριν κλείσει το τηλέφωνο του λέω σ αγαπώ και μου το έκλεισε στα μούτρα και δεν νομίζω καν να το άκουσε έτσι βιαστικά που το έκλεισε. Τον μίσησα εκείνη την στιγμή ήμουν μόνη στο σπίτι και έκλαιγα με φωνή πονούσε η καρδιά μου, αλλά και πάλι χαμογελούσα πίστευα ότι το καλοκαίρι που θα πάω πάλι playtown ίσως να είμαστε πάλι μαζί και πήγα αλλά ήταν το χειρότερο καλοκαίρι της ζωής μου δεν λέω έδειχνε ενδιαφέρον αλλά και ήταν πολύ μακριά μου αν και γείτονας μου δεν τον έβλεπα πια καθόλου είχαμε χαθεί δεν κάναμε ούτε παρέα και μου μιλούσε άσχημα πλέον με ένα απότομο τρόπο δεν μπορώ να πω κάθε καλοκαίρι μου από τότε το είχα συνδέσει μ αυτόν ως που έπαψα να πηγαίνω και τώρα ήρθε αυτός εδώ γιατί? Και με κοιτάει πάλι
-αχ τον βλάκα πόσο σε είχε πληγώσει πάντως τώρα δείχνει ξανά να ενδιαφέρεται
-και?? Δεν με νοιάζει καθόλου να πάει στο διάολο
-ναι? Είσαι σίγουρη?
-ναι όσο μπορώ!
-εγώ μόνο έναν άντρα θα αγαπάω από δω και πέρα τον καλύτερο μου φίλο και τον αγκάλιασε!

[lana]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14-ο άγγελος με τα μαύρα φτερά

-οκ πάω πάνω παίρνω την βαλίτσα μερικά ρούχα και έρχομαι
-έλα πήγαινε
<<τώρα που τα είπα δεν νιώθω τίποτα πια!!!, τι ωραία!>>,
-Ντέιβιντ να σε βοηθήσω?
-όχι τα καταφέρνω και έσερνε την βαλίτσα
-μα καλά τι πήρες?
-αυτά που χρειάζομαι τίποτα παραπάνω και σε λίγη ώρα ήταν έξω από το σπίτι της Νεφέλη
-επιτέλους φτάσαμε και μπήκανε μέσα και τι να δούνε την Λίζα
-τι κάνεις εσύ μέσα στο σπίτι μου, πώς μπήκες?
-αυτό έχει σημασία η το τι ήθελες εσύ στο δικό μου?
-καλά μέσα ήσουν και γιατί δεν άνοιξες?
-γιατί δεν ήθελα ήταν και οι γονείς μου πες μου τι ήθελες
-τι κρύβεις Λίζα?
-τίποτα δεν κρύβω εσείς κρύβεται πολλά, όλοι σας αλλά θα τ ανακαλύψω που θα πάει!!!
-εμείς είμαστε αυτοί που βλέπεις φυσιολογικοί εσύ κάνεις διάφορα
-και από πότε το να είσαι βρικόλακας είναι φυσιολογικό?
-δεν καταλαβαίνω γιατί μιλάς πολλές ταινίες βλέπεις!
-μην μου το παίζεις εμένα ότι τάχα ταράχτηκες κιόλας σε περίμενα για πολύ πιο έξυπνη Νεφέλη τα ξέρω όλα για σένα μου τα είπαν βασικά
-ποιός ο Λούκας?
-όχι, αλλά κάποιος φίλος μου, τι νόμιζες ότι άλλαξε ο Πήτερ το ίδιο είναι σιγά
-δεν σε πιστεύω! Ο Πήτερ είναι αλλιώς...
-ναι αυτό σε έκανε να πιστεύεις μέχρι τώρα για μάς δούλευε και τώρα αφού μου είπε ότι ο αδερφός σου , σου αποκάλυψε την αλήθεια δεν χρειάζεται να κρύβεται πια τι έγινε όσοι αγαπάς πια σε πληγώνουν κρίμα ε? Εγώ δεν θα την ήθελα μια τέτοια ζωή πια!!!
-δεν σε πιστεύω ο Πήτερ είναι διαφορετικός δεν θα έκανε τίποτα να με πληγώσει μ σεβάστηκε όσο κανένας άλλος!
-όχι Νεφέλη κάνεις λάθος δεν άλλαξα πότε έπρεπε να σε κάνω να με συμπαθήσεις!
-Πήτερ???
-ναι και εμφανίστηκε και αυτός μαζί με την Λίζα
-καλά πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό??? Είπε ο Ντέιβιντ και τον έσπρωξε
-συγγνώμη αλλά έπρεπε
-σε μισώ με όλη μου την καρδιά!!! Και τα μάτια της άλλαξαν χρώμα και όρμησε πάνω του και τον κοίταξε στα μάτια
-Νεφέλη μην τον πειράξεις! Της φώναξε ο Ντέιβιντ η Νεφέλη γύρισε το κεφάλι της και απλά τον κοίταξε ο Ντέιβιντ κατάλαβε ότι εκεί δεν χρειάζονται να της πει τίποτα ήξερε τι έκανε τρόμαξε κιόλας όταν την είδε.
-τι έγινε δεν θα βοηθήσεις τον φίλο σου??? Ρώτησε η Νεφέλη την Λίζα
-δεν θα τον πειράξεις το ξέρω απλά τώρα μου έδειξες πόσο τέρας είσαι
-δεν είμαι τέρας, εσύ είσαι που μας κυνηγάς
-ναι ναι τι να κάνουμε που το αίμα σου μας είναι πολύτιμο!
-γιατί βρικόλακας είσαι και εσύ?
-ναι αλλά όχι όπως εσύ! Και την κοίταξε με μίσος
-τι σου έχω κάνει και με μισείς?
-υπάρχεις αυτό σου φτάνει!
-και τι θες τώρα?
-τώρα τίποτα αλλά περίμενε να σε σκοτώσω μια μέρα με τα ίδια μου τα χέρια προς το παρόν σε θέλουμε ζωντανή
-τρελή είσαι κοπέλα μου άντε χάσου από μπροστά μου γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω
-φεύγω αλλά σύντομα θα τα ξαναπούμε
-να είσαι σίγουρη και η Νεφέλη άφησε τον Πήτερ και τον είδε που ακολούθησε την Λίζα
-νομίζεις ότι θα με κερδίσεις Νεφέλη?
-είμαι σίγουρη!!! Δεν ξέρεις με ποιά τα έχεις βάλει...
-όπως ξεφορτωθήκαμε τους γονείς σου έτσι θα κάνουμε και με σένα και της χαμογέλασε η Νεφέλη κούνησε το χέρι της και η Λίζα πετάχτηκε πέρα, η Λίζα ξανασηκώθηκε με δυσκολία και έτρεξε προς το αυτοκίνητο που την περίμενε απ’ έξω και εξαφανίστηκε μαζί με τον Πήτερ.
-καταραμένε φώναξε η Νεφέλη και έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κλαίει με λυγμούς μακάρι να πεθάνεις
-έλα Νεφέλη ηρέμησε και εμάς πρόδωσε της είπε ο Ντέιβιντ και την αγκάλιασε
-μα Ντέιβιντ πήγε με τους εχθρούς μας με τα άτομα που σκότωσαν τους γονείς μας και τώρα θέλουν να σκοτώσουν και εμάς γιατί το έκανε αυτό νόμιζα ότι ειλικρινά είχε αλλάξει και πίστεψα κιόλας ότι τον είχα παρεξηγήσει και του ζήτησα συγγνώμη.
-ναι πριγκίπισσα πολύ παράξενο όμως να έπαιζε τόσο καλά το ρόλο του
-δεν έχει σημασία Ντέιβιντ το μόνο που έχει είναι η προδοσία του εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα ο Ματίας
-Νεφέλη γιατί κλαίς? Τι έγινε? Και ο Ντέιβιντ του εξήγησε την ιστορία
-δεν μπορώ να το πιστέψω καλά κάτσε λίγο να πάρω τηλέφωνο την Mαρίσσα και πήρε το τηλέφωνο. Τίποτα! δεν απαντάει είπε ο Ματίας
-και αυτή σε πρόδωσε
-όχι Νεφέλη αυτή δεν θα το έκανε ποτέ μ αγαπάει πολύ όπως και εγώ, ούτε ο Πήτερ κάτι παράξενο συμβαίνει εδώ
-αμάν γιατί τους εμπιστεύεσαι τόσο πολύ?
-γιατί τους ξέρω και τον Πήτερ τον εμπιστεύομαι, πάμε σπίτι τους τώρα μάλλον κινδυνεύουν
-τι λες Ματίας τα έχεις χάσει δεν άκουσες τι σου είπαμε ,είπε ο Ντέιβιντ θυμωμένος
-πάμε εμπιστευτείτε εμένα αν δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε αυτόν
-καλά είπε η Νεφέλη και σηκώθηκε γιατί δεν ήθελε να το πιστέψει αυτό και έτσι ξεκίνησαν για το σπίτι του Πήτερ
-θα μπω εγώ πρώτος είπε ο Ματίας ;
-και γιατί αυτό ρώτησε η Νεφέλη ξαφνιασμένη
-γιατί εγώ είμαι πιο δυνατός απ όλους σας και επιπλέον είμαι βρικόλακας
-τι μας λες είσαι πιο δυνατός άντε προχώρα τώρα είπε η Νεφέλη και έγινε αόρατη
-καλά πόσες δυνάμεις έχει αυτή ρώτησε ο Ματίας ξαφνιασμένος τον Ντέιβιντ
-ουουου άσε πολλές
-τυχερή!!! Και άνοιξε την πόρτα
-Mαρίσσα φώναξε ο Ματίας καμία απάντηση σαν να μην ήταν κανείς στο σπίτι
Προχώρησε και άρχισε να ανεβαίνει να ψάχνει στα δωμάτια ένα χέρι τον ακούμπησε πετάχτηκε πίσω τρομαγμένος
-εγώ είμαι χαζό του είπε η Νεφέλη δεν είναι κανείς στο σπίτι έχουν φύγει
-αποκλείετε
-έλα τώρα πρέπει να το συνειδητοποιήσεις όσο κι αν σε πονάει αυτό
-δεν είναι δυνατόν όλα ήταν ψέματα
-μην στεναχωριέσαι Ματίας και εγώ πληγώθηκα αλλά το χειρότερο ξέρεις πιο είναι ότι πήραν το μέρος δολοφόνων καλά πώς μπόρεσαν πρέπει να πάρουμε τον θρόνο μας πίσω για τους γονείς μας ο Ματίας δεν μίλησε και προχώρησε στην πόρτα και πήρε το δρόμο για το σπίτι, η Νεφέλη δεν τον ακολούθησε προχωρούσε πίσω με τον Ντέιβιντ σιωπηλοί.
<<Νεφέλη έλα στο πάρκο τώρα μόνη σου>>,
-ποιός μίλησε Ντέιβιντ?
-κανείς Νεφέλη άκουσες κάτι?
-όχι νόμιζα άλλα μου έπεσε το βραχιόλι της μαμάς στο σπίτι του Πήτερ πάω τρέχοντας και έρχομαι θα με περιμένεις?
-καλύτερα να έρθω μαζί σου
-όχι πάω γρήγορα περίμενε με
-καλά μην αργήσεις
-όχι και έφυγε γρήγορα μόλις απομακρύνθηκε λίγο από τον Ντέιβιντ άλλαξε πορεία και πήγε στο πάρκο. Ήταν σκοτάδι και φυσούσε αεράκι στο πάρκο δεν ήταν κανείς η Νεφέλη κοίταξε γύρω της απόλυτη ησυχία
-είναι κανείς εδώ? Τίποτα η Νεφέλη έκατσε και περίμενε ξαφνικά σηκώθηκε και είπε Πήτερ ?
-ναι Νεφέλη διάβασε την σκέψη μου μην ρωτήσεις τίποτα
<< λοιπόν δεν έχω πολύ χρόνο και πρέπει να στα εξηγήσω γρήγορα>> σκέφτηκε ο Πήτερ
-ναι τελείωνε είπε η Νεφέλη
<<σ αγαπώ αυτό θέλω να ξέρεις κινδυνεύεις πολύ πες στον Ματίας να πάει στον Λούκας εκεί θα βρείτε απαντήσεις οκ?>>
-ναι, είσαι καλά?
-όχι και την πέταξε κάτω η Νεφέλη είδε ότι κάποιος τους παρακολουθούσε και κατάλαβε γιατί το έκανε αυτό ο Πήτερ <<φύγε χαζή! Μας παρακολουθούν γίνε αόρατη και φύγε, να προσέχεις!>>
-και εσύ και έφυγε και πήγε στον Ντέιβιντ που ο καημένος θα είχε πεθάνει από την αγωνία του, ο Ντέιβιντ βρισκόταν στο ίδιο σημείο που τον είχε αφήσει ταραγμένος
-καλά που ήσουν Νεφέλη πέθανα από την αγωνία μου πήγα στο σπίτι του Πήτερ δεν ήσουν εκεί
-χίλια συγγνώμη αλλά δεν το έβρισκα
-καλά έλα πάμε
-που είναι ο Ματίας?
-προχώρησε πιο μπροστά!!!
-καλά τρέχα να τον προλάβουμε είναι κάτι σημαντικό
-τι??
-πάμε και θα δεις δεν προλαβαίνω να σου πω τώρα σπίτι θα έχει φτάσει τώρα κάτσε να τον πάρω τηλέφωνο καλύτερα και τον πήρε και κανόνισαν να βρεθούν έξω από το σπίτι του Λούκας
.................................................. .................................................. ...............
- επιτέλους Ματίας άντε πια πάρε τηλέφωνο τον Λούκας τώρα να βγει έξω
-καλά καλά σε λίγο ο Λούκας ήταν έξω μαζί του ήταν και η Μαρίσσα όλοι μείνανε έκπληκτοι
-τι γίνετε εδώ? Ρώτησε ο Ματίας
-αχ αγάπη μου η μαμά μου
-τι η μαμά σου Μαρίσσα?
-την κρατάνε φυλακισμένη η οικογένεια της Λίζαs τα μάθανε όλα και τώρα εκβιάζουν τον Πήτερ ότι αν δεν κάνει ότι του πουν θα την σκοτώσουν
-και γιατί τα κάνουν όλα αυτά?
-γιατί μας ανακάλυψαν και θέλουν να πληγώσουν και σένα Νεφέλη αχ η καημένη η μαμά μου
-και που την έχουν κρυμμένη? Ρώτησε η Νεφέλη
-δεν ξέρω δεν μπορώ να δω καθαρά, ξέρεις βλέπω διάφορα πράγματα που συμβαίνουν ή θα συμβούν όπως η Έριν περίπου
-τι δεν μπορείς προσπάθησε ο Πήτερ δεν ήταν καλά την τελευταία φορά που τον είδα έλα
-δεν μπορώ είμαι πολύ αγχωμένη που τον είδες πώς ήταν
-εγώ πάω στην Έριν εσύ Μαρίσσα κρύψου, ευχαριστώ Λούκας
-γιατί?
-γιατί είσαι πολύ καλός και μας βοηθάς γιατί όλα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας μου και έφυγε τρέχοντας
-όχι Νεφέλη δεν φταις φώναξε η Μαρίσσα
-θα τα φτιάξω όλα μην ανησυχείς!!!
.................................................. .................................................. ...............<<δεν μπορώ να πάω τέτοια ώρα από το σπίτι της είναι ντροπή θα πάρω τηλέφωνο καλύτερα>>, σκέφτηκε η Νεφέλη και πήρε τηλέφωνο
-ναι ποιός είναι?
-έλα Έριν η Νεφέλη είμαι σε παρακαλώ σε χρειάζομαι μπορείς να έρθεις από το σπίτι μου???
-ναι φυσικά έρχομαι!!! περίμενε λίγο μόνο, οκ?
-ναι φυσικά σε περιμένω έξω από το σπίτι μου!
-οκ τα λέμε γεια η Έριν ντύθηκε γρήγορα και κατέβηκε τα σκαλιά στο σαλόνι κάθονταν οι γονείς της και βλέπανε τηλεόραση
-μαμά θα πάω στην Νεφέλη γιατί με χρειάζεται
-που θα πάς τέτοια ώρα?
-στην Νεφέλη είπα δεν είναι πολύ καλά
-και εσύ τι είσαι γιατρός???
-μαμά είναι φίλη μου τι να κάνω αμάν πια μια φορά που βρήκα εγώ φίλους και δεν σου αρέσουν τι θες να κάθομαι μια ζωή μόνη μου αυτό θες να μην με βλέπεις ευτυχισμένη?! Εγώ φεύγω
-όχι σ αυτή μόνο να μην πάς
-κάνεις λάθος μαμά η Νεφέλη είναι πολύ καλή ψυχή και την ζωή της θα έδινε για τον καθένα και είναι πολύ έξυπνη έμαθα πολλά απ αυτήν και το πιο σημαντικό που δύσκολα το βρίσκεις στις μέρες μας το τι σημαίνει φιλία
-πήγαινε κορίτσι μου
-ευχαριστώ μπαμπά η Έριν έκλεισε την πόρτα και πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε

[lana]

-Νεφέλη sorry που άργησα αλλά τσακώθηκα με τους γονείς μου η Νεφέλη δεν είπε τίποτα αγκάλιασε την Έριν και έμεινε έτσι για λίγα λεπτά και μετά της είπε
-ευχαριστώ!!!
-τι λες Νεφέλη εμείς είμαστε φίλες!
-πες μου Έριν πως βλέπεις τα προμηνύματα?
-πρέπει να έχω κάτι προσωπικό τους γιατί?
-κοίτα τι θα κάνουμε πάρε τα κλειδιά του σπιτιού μου μπες μέσα δεν είναι κανείς και εγώ επιστρέφω σε λίγο οκ?
-που θα πας?
-θα επιστρέψω σε λίγο μην ανησυχείς
-να προσέχεις! Σε λίγο έφτασε στο σπίτι του Πήτερ μπήκε στο δωμάτιο της μητέρας του πήρε την πιτζάμα της και την κολόνια της και πήγε να φύγει αλλά άκουσε κάτι και κρύφτηκε
-παιδιά που είστε?? Φώναζε η φωνή
Εν τω μεταξύ στο σπίτι της Νεφέλη η Έριν είχε μπει μέσα και καθόταν μέχρι να έρθει η Νεφέλη ως που πετάχτηκε όταν είδε μπροστά της ένα αγόρι κοκκινομάλλη με ωραία γκρίζα μάτια και άσπρος σαν το χιόνι
-ποιός είσαι εσύ?
-εσύ δεν είσαι σίγουρα η Νεφέλη γιατί τα μάτια της δύσκολα ξεχνιούνται και δεν είσαι άσπρη, η Άμη πάλι δεν είσαι γιατί είναι μαζί μας οπότε ποιά είσαι??
-ρώτησα πρώτη
-α ναι δίκιο έχεις και γέλασε λοιπόν είμαι ο Φίλλιπος εσύ?
-εγώ είμαι η Έριν μια φίλη της Νεφέλη
-μμ στο ίδιο σχολείο πηγαίνετε μικρή?
-μικρή σιγά την ίδια ηλικία έχουμε
-εγώ είμαι 21 εσύ 18
-21? σπουδάζεις να φανταστώ μεγάλε?
-ναι στην φιλοσοφική σχολή εσύ τι θα ακολουθήσεις όμορφη δεσποινίς?
-και εγώ φιλοσοφική θα πάω
-και η φίλη σου τι θα κάνει?
-η φίλη μου...
-ψεύτρα είπε η Νεφέλη που μόλις μπήκε η κολλητή σου θες να πεις η Έριν της χαμογέλασε ένιωθε τόσο ευτυχισμένη που είχε μια φίλη.
-και τι κολλητή κούκλα! Η Έριν κοκκίνισε
-χαίρομαι που σε βλέπω πριγκίπισσα και υποκλίθηκε
-και εγώ χαζό αλλά μην υποκλίνεσαι εμείς είμαστε φίλοι γνωριζόμαστε εδώ και χρόνια ξέρεις Έριν o Φίλλιπος είναι φίλος μου από το japon
-ωραία λοιπόν η Άμη γύρισε και είναι μαζί μας στο συμβούλιο και πρέπει να εμφανιστείς και εσύ το συντομότερο
-όχι πες τους δεν μπορώ τώρα πρέπει να λύσω κάτι υποθέσεις
-μα Νεφέλη είναι πιο σημαντικό από το συμβούλιο?
-ναι Φίλλιπε είναι η Άμη γιατί δεν γύρισε?
-είναι στο συμβούλιο
-τι έγινε? τι είναι το συμβούλιο?
-νεφέλη έλα και θα μάθεις
-δεν μπορώ
-δεν ξέρω πάντως τελείωνε την δουλεία σου το συντομότερο και φίλησε το χέρι της Νεφέλη και της Έριν και έφυγε
-τα ξαναλέμε Νεφέλη και εμείς συνάδελφε σύντομα και έκλεισε το μάτι στην Έριν εκείνη του χαμογέλασε
-καλός ο φίλος μου?
-συμπαθητικός πολύ
-όπα τι έγινε σου άρεσε?
-καλός είναι αλλά σιγά μην κοίταζε ποτέ αυτός εμένα και κατέβασε το κεφάλι της
-γιατί να μην σε κοιτάξει μια χαρά είσαι χαζή και σύντομα θα τα πείτε είπε το υποσχέθηκε κρατάει πάντα τις υποσχέσεις του αλλά πάμε στο θέμα μάς αυτά σου κάνουν?
-ναι μια χαρά είναι και ακούμπησε την πιτζάμα
- της μαμά του Πήτερ είναι ?
-ναι
-σε μια φυλακή την βλέπω
-που είναι αυτή βλέπεις το μέρος ?
-δεν είναι πια εκεί! έφυγε τώρα την βλέπω σε ένα σπίτι απέξω έχει έναν άγγελο με μαύρα
-α ξέρω που είναι ευχήσου μου καλή τύχη
-τι πάς να κάνεις Νεφέλη???
-θα πάω να την σώσω
-θα έρθω μαζί σου
-όχι Έριν αλλά θα κάνεις κάτι άλλο ειδοποίησε τον Ματίας,τον Λούκας και τον Ντέιβιντ οκ?
-ναι και η Νεφέλη εξαφανίστηκε αμέσως
-τρελή είπε η Έριν και πήρε το τηλέφωνο να πάρει τα παιδιά
Η εκκλησία φαινόταν από μακριά ο άγγελος με τα μαύρα φτερά ήταν μπροστά στα μάτια της αφού κοίταξε για λίγο το μέρος έγινε αόρατη και μπήκε μέσα αν και έρημο το μέρος ήταν πολύ καθαρό και όμορφο η Νεφέλη πλησίασε όλο και περισσότερο της ήρθε στο μυαλό η εικόνα του πατέρα της Λίζας δεν ήταν κανένας μέσα όμως
<<δεν μπορεί κάπου πρέπει να είναι, καμία κρυμμένη πόρτα πρέπει να υπάρχει>> ,σκέφτηκε προχώρησε μπροστά βρισκόταν ένα μεγάλο άγαλμα ενός αγγέλου που το ένα φτερό ήταν κομμένο και κοίταζε ψηλά και από το στόμα του έβγαινε αίμα <<είναι ωραίο και συγχρόνως τρομακτικό>>, σκέφτηκε και πήγε και το ακούμπησε ήταν τόσο τέλειο σχεδιασμένο που ακόμα και οι φλέβες φαίνονταν η Νεφέλη πρόσεξε ξερό αίμα πάνω στο χέρι δάγκωσε το χέρι της και έπεσε αίμα πάνω στις φλέβες πάνω στο άγαλμα και αυτό μετακινήθηκε και εμφανίστηκε μια πόρτα, η Νεφέλη ενθουσιασμένη προχώρησε ήταν ένας μακρόστενος διάδρομος που έπρεπε να ακολουθήσει προχωρούσε αλλά αυτό δεν είχε τελειωμό ως που άκουσε φωνές και είδε μια πόρτα <<πως θα μπω τώρα??>> σκέφτηκε ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και η Νεφέλη μπήκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε ήταν πάλι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και υπήρχαν δυο πόρτες <<ποιά να διαλέξω δεξιά ή αριστερά?>>, τελικά πήγε δεξιά πάλι ένας διάδρομος ήταν μπροστά της τουλάχιστον όμως τώρα είχε φώτα και είχε γύρω καθρέφτες που το κάνανε τρομακτικό. έφτασε στην πόρτα και την άνοιξε εκεί βρίσκονταν φυλακές και είχε μια κάμερα μπροστά σε κάθε φυλακή βρισκόταν και από ένας φύλακας βρικόλακας
-ρε σου μυρίζει κάτι? είπε ο ένας απ αυτούς
-όχι γιατί τι σου μυρίζει?
-καθαρό αίμα
-ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται!!!
-καλά!
<<ουφ παραλίγο να με καταλάβουν δεν πρέπει να πλησιάζω πολύ!>>, η Νεφέλη προχωρούσε και έβλεπε τους κρατούμενους εντύπωση της έκανε ένα μικρό κοριτσάκι χλωμό με κατάμαυρα μαλλιά και ωραία μάτια που την χαιρέτισε λες και την έβλεπε. Η Νεφέλη προχώρησε ακόμα πιο γρήγορα σε ένα από τα κελία γινόταν φασαρία μια κρατούμενη φώναζε και έβριζε <<τώρα είναι η ευκαιρία μου να κάνω κάτι>> και έψαχνε τα κελιά πιο καλά ξαφνικά σταμάτησε είδε μία γυναίκα καθισμένη τα γόνατα εξαντλημένη αλλά και πάλι όμορφη πολύ και τα πορτοκαλί της μαλλιά την πρόδιδαν ήταν η μητέρα του πήτερ κάπως έπρεπε να την βγάλει η Νεφέλη είδε τον συναγερμό για την φωτιά και τον πάτησε γρήγορα ήταν ο μόνος τρόπος να πεθάνουν οι βρικόλακες οπότε όλοι οι βρικόλακες άρχισαν να τρέχουν πανικόβλητοι η Νεφέλη άρπαξε το κλειδί
.................................................. .................................................. ...............

[lana]

που πάμε Λούκας?
-εκεί που πήγε η Νεφέλη έχουμε ξαναπάει σε λίγο βρίσκονταν απ έξω από την εκκλησία
-ναι εδώ είναι είπε η Έριν o άγγελος πάμε
-όχι πάμε , εσύ με την Μαρίσσα θα μείνετε εδώ κρυμμένες εγώ ο Ντέιβιντ και ο Ματίας θα πάμε αν δείτε τον Πήτερ πείτε του ότι μπήκαμε μέσα
-μυρίζω αίμα είπε ο Ματίας το αίμα της Νεφέλη
-προς τα που?
-στο άγαλμα Ντέιβιντ και έτσι πλησίασαν εκεί εκείνη την στιγμή άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε μια κοπέλα
-ποιοι είστε εσείς? Ρώτησε
<<η κάμερα κάτι πρέπει να κάνω δεν μπορώ να την βγάλω έτσι θα την δουν να φεύγει >> σκέφτηκε η Νεφέλη και άναψε φωτιά και έκαψε το καλώδιο που ήταν η κάμερα η κάμερα έσβησε <<όλα πάνε τέλεια παράξενο >>σκέφτηκε η Νεφέλη και στο κελί της μητέρας του Πήτερ δεν βρισκόταν κανείς η Νεφέλη άνοιξε γρήγορα την πόρτα η εκείνη σηκώθηκε ξαφνιασμένη η Νεφέλη εμφανίστηκε
-κορίτσι μου τι κάνεις εδώ?
-ήρθα να σας σώσω!
-φύγε πριν σε πιάσουν φύγε τώρα αυτό είναι διαταγή
-όχι δεν φεύγω μόνο μαζί σας
-ξεροκέφαλη σαν την μάνα σου η Νεφέλη χαμογέλασε
-δεν σου είπα κομπλιμέντο! Η Νεφέλη την αγκάλιασε εκείνη την φίλησε στο κεφάλι
-πάμε τώρα δεν έχουμε καιρό για αγκαλίτσες και φιλάκια προχώρησαν στο διάδρομο και όλα κυλούσαν τέλεια ως που έφτασαν στο διάδρομο τον μακρόστενο εκεί άναψαν τα φώτα και εμφανίστηκε η Λίζα με δυο βρικόλακες η Νεφέλη έκανε πίσω και η μητέρα του Πήτερ της έδειξε τα δόντια της και εκείνη απομακρύνθηκε λίγο αλλά οι δυο φύλακες πλησίασαν περισσότερο η Νεφέλη έφτιαξε μια ασπίδα στην μαμά του Πήτερ και χτύπησε τους δύο φύλακες με ένα είδος ηλεκτρομαγνητισμού λόγο της ασπίδας που δημιουργούσε και οι δυο φύλακες έπεσαν
-το ήξερα ότι θα έρθεις
-και τώρα τι άνοιξε τον δρόμο και άσε μας να φύγουμε γιατί θα σε σκοτώσω και δεν το θέλω όσο και αν σε μισώ γιατί εμείς οι δυο μπορεί να είμαστε βρικόλακες αλλά έχουμε μια διαφορά εσύ είσαι δολοφόνος ενώ εγώ όχι.
-σε μισώ
-εγώ απλά σε λυπάμαι της είπε η Νεφέλη
-και γιατί με λυπάσαι?
-γιατί ζεις μέσα στο μίσος και στην εκδίκηση
-μην με λυπάσαι φώναξε και όρμησε πάνω της η Νεφέλη της έπιασε το χέρι και την πέταξε μακριά η Eλίζαμπεθ κοίταζε ταραγμένη η Λίζα ξανασηκώθηκε και πάλευαν με την Νεφέλη
-μην το συνεχίζεις θα σε σκοτώσω ξέρεις ότι είμαι καλύτερη
.................................................. .................................................. ...............
-θα μου απαντήσετε ποιοι είστε ξαναρώτησε η κοπέλα
-μας έστειλε η Λίζα απάντησε ο Ματίας και προχώρησε
-πότε την είδατε?
-θα μας αφήσεις να περάσουμε και έδειξε τα δόντια του
-καλά βρικόλακες είσαστε πείτε το μυρίζετε τόσο ανθρώπινα και έτσι προχώρησαν στο διάδρομο άκουσαν φωνές έτρεξαν σε μια στιγμή μέσα στο σκοτάδι χάσανε τον Ντέιβιντ
.................................................. .................................................. ...............
-εσύ καλύτερη από μένα?
-ναι Λίζα τι άλλο θες σκότωσες τους γονείς μου φυλάκισες την μητέρα του Πήτερ και δεν ξέρω τι άλλο πες μου τι σου έχω κάνει?
-τι μου έχεις κάνει παίρνεις το θρόνο που θέλω έχεις περισσότερες δυνάμεις από το καθένα μας και έχεις την αγάπη του Λούκας
-για όλα αυτά δεν φταίω εγώ όμως
-φταις και της έριξε μια σφαίρα Φώτος αλλά δεν την πέτυχε η Νεφέλη την έπιασε και την κρατούσε δυνατά από τα χέρια ως που έπεσε κάτω γιατί κάτι την χτύπησε το μόνο που πρόλαβε να κάνει ήταν να δει πίσω και έπεσε κάτω από τον πόνο και ένα δάκρυ κύλησε
-γιατί Ντέιβιντ ?ρώτησε και έπεσε
-είσαι καλά ?ρώτησε ο Ντέιβιντ την Λίζα
-ναι ευτυχώς ήρθες στην ώρα σου η ασπίδα προστασίας διαλύθηκε η ελίζαμπεθ έτρεξε στην Νεφέλη
-κοριτσάκι μου γλυκό πεθαίνεις σε χτύπησε με μαχαίρι ο Λούκας και o Ματίας άκουσαν το θόρυβο και έτρεξαν μόλις είδε ο Ματίας την αδερφή του κάτω πεσμένη έτρεξε κοντά της ο Λούκας έκανε και αυτός το ίδιο.
-τι έκανες στην αδερφή μου?
-εγώ όχι μόνη μου αλλά με την βοήθεια του Ντέιβιντ
-Ντέιβιντ τι είναι αυτά που λέει ?
-ναι αυτός της πέταξε το μαχαίρι και είπε η μητέρα του Πήτερ δάκρυα στα μάτια Ματίας ας τους πήγαινε να βρεις τον Πήτερ μόνο αυτός μπορεί να την βοηθήσει
-δεν χρειάζεται μαμά εδώ είμαι και κοίταξε την Νεφέλη πεσμένη κάτω δεν σου είπα να μην την πειράξεις? Θα το μετανιώσεις ακριβά η Λίζα.η Λίζα ένιωθε τον φόβο μέσα της να μεγαλώνει καθώς άκουσε τα λόγια του Πήτερ και είδε για πρώτη φορά τα μάτια του να αλλάζουν χρώμα. Ο Πήτερ έβγαλε το μαχαίρι και το πέταξε κάτω ύστερα ακούμπησε την πληγή της Νεφέλη
-δεν γιατρεύεται είπε τι να κάνω? Ο Λούκας μόλις το άκουσε αυτό άρπαξε το μαχαίρι και το κάρφωσε στην καρδιά της Λίζαs εκείνη έπεσε κάτω νεκρή ο Ντέιβιντ εν τω μεταξύ είχε εξαφανιστεί χωρίς να το αντιληφθεί κανείς
-Λούκας? τι έκανες ? Ρώτησε ο Ματίας
-αυτό που έκανε στην αδελφή σου την σκότωσα
-τώρα ο πατέρας της θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να σκοτώσει εσένα
-δεν με νοιάζει
-ο Πήτερ πήρε την Νεφέλη στο χέρι και προχώρησαν απ έξω και την άφησε κάτω έξω από την εκκλησία
-Πήτερ κάντο αν την αγαπάς βάλε τα δυνατά σου μπορείς να το κάνεις απλά σε έχει κυριέψει ο φόβος του φώναζε η μητέρα του
εκείνος ακούμπησε τ χέρια του ξανά πάνω της

[lana]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15ο -ΕΝΑ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ

Τρείς μήνες αργότερα...
Οι μέρες πέρασαν και τα παιδιά τελείωσαν τις εξετάσεις και ξεκίνησαν όλα μαζί να πάνε για καφέ, αλλά η Νεφέλη σταμάτησε να δει μια αφίσα που είχαν κολλήσει
-έλα Νεφέλη πάμε μην το σκέφτεσαι τώρα δεν τα αξίζει είπε η Έριν
-ναι αλλά γιατί μου το έκανε αυτό?
-δεν ξέρω θα είχε τους λόγους του η ζήλια, ο φθόνος, η αγάπη μας οδηγούν πολλές φορές στην τρέλα είπε ο Λούκας
-κοίτα τον ψάχνουν οι καημένοι οι γονείς του πολύ τους λυπάμαι τώρα η μητέρα του το έχει βάρος στην συνείδηση της γιατί σκέφτεται τώρα ότι αυτή πήγε διακοπές και τον άφησε μόνο του
-κρίμα κάτσε ένα λεπτό χτυπάει το κινητό μου
-ναι φυσικά απάντα μην ενόχλησε και προχώρησε πιο πίσω απ τα άλλα παιδιά γιατί σκεφτόταν λίγο πριν μάθουν ότι έχουν μαγικές δυνάμεις που ήταν φίλοι και τον εμπιστευόταν απ όλους θα το περίμενε εκτός απ αυτόν «μα να με σκοτώσει ο ίδιος μου ο κολλητός δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω αν και έχει περάσει πολύς καιρός.>>
-Νεφέλη τρέχα με πήραν από το μαγαζί
-τι έγινε Λούκας?
-ξέρεις θα παίξουμε στο καλύτερο κέντρο στο playtown θα δώσουμε συναυλία δεν είναι τέλειο?
-ναι Λούκας και τον αγκάλιασε σφιχτά ο Πήτερ την κοίταξε θυμωμένα και κείνη αυθόρμητα απομακρύνθηκε και έκανε πίσω και πότε θα πάμε να ρωτήσουμε λεπτομέρειες?
-τώρα είπε ο Πήτερ
-πειράζει να μην έρθω εγώ γιατί είμαι εξαντλημένη από το χθεσινό διάβασμα
-ναι δεν υπάρχει πρόβλημα είπε ο Λούκας και της χαμογέλασε
-τα λέμε οπότε και έφυγε η Νεφέλη και έφτασε σπίτι γρήγορα αφού πρόλαβε το λεωφορείο την στιγμή που έφευγε και μόλις έφτασε πήγε στην κουζίνα πήρε ένα χυμό και την κιθάρα της και πήγε στο μπαλκόνι και άρχισε να παίζει ένα καινούργιο κομμάτι που έγραψε
-ψιτ τι κάνεις κοπελιά?
-καλά είμαι εσύ?
-καλά τι παίζεις?
-ένα καινούργιο κομμάτι που έγραψα
-να το δω?
-ναι Σάμ ανέβα να το δεις
-αλήθεια θες να το δω εγώ?
-ναι γιατί όχι μετράει πολύ η γνώμη σου
-καλά τότε πάω να πάρω παγωτά και έρχομαι
-περιμένω
……………………………………………………………………………
-γρήγορα έφτασες
-ναι έκανα όσο πιο γρήγορα μπορούσα
-νιρβάνα το αγαπημένο σου
-ναι αυτό είναι το θυμάσαι
-γίνεται να το ξεχάσω?
-πες μου πώς σου φαίνεται το τραγούδι?
-εξαιρετικό αλήθεια
-ευχαριστώ! μπορείς να μου κάνεις μια χάρη?
-ναι πες μου τι θες?
-ξέρεις ο drummer μας εξαφανίστηκε και χρειαζόμαστε άλλον έναν στο γκρουπ μπορείς να έρθεις να παίξεις?
-καλά οκ θα παίξω τι να κάνω
-σε ευχαριστώ αύριο έχουμε πρόβα γιατί σε μια εβδομάδα περίπου έχουμε συναυλία
-ναι θα έρθω
-πεινάς Νεφέλη να σου φέρω τίποτα να φας έχω μαγειρέψει
-όχι δεν πεινάω και του χαμογέλασε
-έχεις το πιο ωραίο χαμόγελο της είπε και την φίλησε
-εκείνη τραβήχτηκε
-sorry απλά θυμήθηκα τα παλιά
-ναι το ξέρω αλλά εγώ τι σου φταίω
-όπα ο Πήτερ τι κάνει εδώ? Κάτσε ένα λεπτό και έρχομαι
-όχι κατεβαίνω πάω να φάω κιόλας γιατί μαγείρεψα η Νεφέλη ούτε που τον άκουσε έτρεξε και αγκάλιασε τον Πήτερ αυτός έμεινε ξαφνιασμένος να την κοιτάζει
-τι έπαθες?
-καιρό έχω να σε δω εδώ χαίρομαι που σε βλέπω
-ναι δύο ώρες το πολύ, τα παιδιά με έστειλαν να σου πω τι έγινε
-δεν με νοιάζει γιατί ήρθες σε χρειαζόμουν και εσύ είσαι εδώ αυτό έχει σημασία
-μην το συνεχίζεις Νεφέλη γιατί με πίστεψες ότι είμαι ένα τέρας εκείνη την που είχα έρθει με την Λίζα
-δεν το πίστεψα αμέσως αλλά όταν εμφανίστηκες τι ήθελες να κάνω?
- ο Ματίας πώς δεν με αμφισβήτησε?
-γιατί αυτός σε ξέρει καλύτερα γι αυτό, γιατί πολλά σχεδιάζατε πίσω από την πλάτη μου, εγώ Πήτερ θέλω να σ ευχαριστήσω γι αυτό που έκανες για μένα δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
-για το καθένα θα τα έκανα
-δεν νομίζω η μαμά σου μου είπε όλα έκανες υπεράνθρωπες προσπάθειες
-δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς δεν ήθελα να σ αφήσω να πεθάνεις
-αχ Πήτερ και πάλι σ ευχαριστώ, και τον αγκάλιασε.
-πιστεύεις ότι είμαι κακός?
-όχι Πήτερ δεν το πιστεύω!!! Εκείνος της χαμογέλασε
-ξέρεις τι θα ακολουθήσω?
-τι Πήτερ?
-γιατρός θα γίνω και αυτό χάρης σε σένα θυμάσαι τι μου είχες πει παλιά ‘ο κόσμος μας χρειάζεται αφού μπορούμε γιατί να μην βοηθήσουμε?!’
-μπράβο Πήτερ είμαι πολύ περήφανη για σένα σε είχα παρεξηγήσει πάρα πολύ
-δεν φταις εσύ αλλά εγώ γιατί από την πρώτη μέρα που ήρθες στο playtown σε ερωτεύτηκα και επειδή δεν ήθελα να το παραδεχτώ σε πείραζα. Και το συνέχιζα μέχρι τώρα αλλά μεγαλώσαμε πια αρκετά! Η Νεφέλη κοκκίνισε και γύρισε από την άλλη δεν το περίμενε αυτό! Ο Πήτερ την κοίταξε και ύστερα έφυγε
-Πήτερ που πάς?
-δεν ξέρω Νεφέλη ειλικρινά δεν ξέρω η Νεφέλη δεν μίλησε τον άφησε να φύγει δεν ήξερε τι να πει <<μα χαζή μην τον αφήσεις να φύγει πες του μίλησε του>>, έλεγε η Νεφέλη στον εαυτό της αλλά δεν έκανε τίποτα. Και τις ημέρες που ακολούθησαν η Νεφέλη δεν έκανε καμία κίνηση μέχρι την μέρα των αποτελεσμάτων των εξετάσεων και του έστειλε μήνυμα «Πήτερ τι κάνεις?», εκείνος άφησε επίτηδες λίγη ώρα να περάσει και μετά απάντησε «αγχωμένος εσύ?»,η Νεφέλη με το που άκουσε το μήνυμα το άνοιξε γρήγορα και απάντησε «και εγώ πάρα πολύ, δεν νομίζω να έχω περάσει πουθενά, μπορείς να έρθεις να πάμε μαζί γιατί τρέμω!:-( »,ο Πήτερ γέλασε και ύστερα απάντησε «ντύνομαι και έρχομαι», μετά από κάνα μισάωρο ο Πήτερ ήταν έτοιμος, η Νεφέλη τον περίμενε απ έξω μόνο που δεν έκλαιγε ο Πήτερ τo πρόσεξε και προσπαθούσε να συγκρατήσει τα γέλια
-έλα Νεφέλη πάμε
-όχι Πήτερ δεν θα έρθω τελικά πήγαινε εσύ δεν μπορώ φοβάμαι πολύ
-τι φοβάσαι?
-δεν θα έχω περάσει πουθενά θα τους απογοητεύσω όλους και έβαλε τα κλάματα
-μα είχες γράψει πολύ καλά και αυτό τον καιρό όλο διάβαζες έλα πάμε είμαι σίγουρος
-όχι στην αρχή ήμουν σίγουρη αλλά τώρα όχι καθόλου.
-πάμε ή θες να σε σύρω από τα μαλλιά και την πήρε στο χέρι
-άσε με άρχισε να φωνάζει και την άφησε κάτω
-αν έχεις περάσει σε καλή σχολή θα μου κάνω ότι χάρη θέλω αν όχι θα σου κάνω εγώ οκ?
-οκ είπε η Νεφέλη και προχώρησε μπροστά αποφασισμένη όταν έφτασε είδε πολλά παιδιά μαζεμένα
-Πήτερ θα πέσω κάτω κάνε κάτι να φύγουν
-τι να κάνω?
-δεν ξέρω βάλε φωτιά στο κτίριο
-τι λες?
-κάνε κάτι να τρομάξουν ο Πήτερ χτύπησε τον συναγερμό για φωτιά και σε λίγο όλοι έφυγαν ο χώρος άδειασε μπροστά τους βρισκόταν ο πίνακας ανακοινώσεων ο Πήτερ είδε πρώτος
-πέρασα ιατρική εδώ Νεφέλη είπε χαλαρά
-και το λες έτσι? Συγχαρητήρια χαίρομαι Δες και το δικό μου
-είσαι σίγουρη ότι δεν θες να το δεις μόνη σου?
-ναι έλα τώρα μην μ αγχώνεις κι άλλο
-λοιπόν δεν σε βρίσκω πουθενά
-να εδώ είμαι που δεν με βρίσκεις
-χάχα! Για να το δεις μόνη σου το έκανα
-Πήτερ δεν θα το πιστέψεις έβγαλα 19,4 πέρασα στο καλύτερο οικονομικό πανεπιστήμιο στο playtown

[lana]

-τι έγινε? Μπράβο
-δες το και εσύ μήπως έκανα λάθος!
-χαζή το μπέρδεψες με το κάτω της Έριν
-αλήθεια?
-όχι πλάκα κάνω
-χαζό ξέρεις τι θα πάθεις τώρα?
-τι? Και τον φίλησε ύστερα τους διέκοψε η Έριν
-γεια σας πιτσουνάκια είπε η Έριν που πέρασα?
-που?
-μυστικές υπηρεσίες απάντησε η Νεφέλη φιλοσοφική που αλλού
-αα δεν το πιστεύω θα δω τον Φίλλιπο
-oooo
-σκάσε Νεφέλη πες μου τώρα που πέρασες για τον Λούκας έμαθα πέρασε στην καλύτερη οικονομική σχολή εσείς?
-εγώ ιατρική και η Νεφέλη μάντεψε?
-που? Πες μου
-πέρασα στην καλύτερη οικονομική σχολή -απίστευτο
-πώς τα κατάφερες?
-διάβασα πολύ ύστερα απ αυτό που έγινε με τον Ντέιβιντ θυμάσαι δεν έβγαινα καθόλου από το σπίτι όλο διάβαζα
-ναι το ξέρω μπράβο με τον Λούκας έχει μιλήσει καθόλου?
-ναι έχω μιλήσει είναι δύσκολο να το ξεπεράσει ότι την σκότωσε γιατί όσο να ναι νιώθει κάπως αλλά το ξέρει ότι εγώ θα είμαι πάντα εδώ δίπλα του για ότι κι αν χρειαστεί θα είμαστε και μαζί στην ίδια σχολή τι ωραία
-Έριν
-τι Νεφέλη?
-O Φίλλιπος μου ζήτησε τον αριθμό σου και του τον έδωσα πειράζει?
-όχι καθόλου εσείς συνεχίστε bye και έφυγε τώρα ακόμα πιο χαρούμενη ο Πήτερ και η Νεφέλη μείνανε ξανά μόνοι
-Νεφέλη πάμε?
-ναι και πήραν ταξί
Ύστερα από μισή ώρα περίπου, το ταξί σταμάτησε έξω από το σπίτι της Νεφέλη.o Πήτερ κατέβηκε, έπειτα βοήθησε την Νεφέλη να κατεβεί και την οδήγησε στην πόρτα της.
-σ ευχαριστώ που μ’ έφερες σπίτι. Και για όλα. Σώπασε για λίγο και ύστερα πρόσθεσε
-θέλεις να έρθεις μέσα για ένα καφέ? Ο Πήτερ κούνησε το κεφάλι αρνητικά.
-πρέπει να ξεκουραστείς. Εξάλλου έχω μια δουλειά. Έσκυψε από πάνω της, θέλοντας να της ανοίξει την πόρτα. Τα βλέμματα τους όμως συναντήθηκαν και τότε την τράβηξε πάνω του και την φίλησε. Κι εκείνη του ανταπόδωσε το φιλί δένοντας τα χέρια της στο λαιμό του. Κρεμάστηκε ολόκληρη πάνω του λες και δεν ήθελε να να τον αφήσει ποτέ. Εκείνος αποτραβήχτηκε, την κοίταξε στα μάτια και την ρώτησε
-να πω στο ταξί να φύγει
-ναι απάντησε εκείνη. Τον παρακολουθούσε καθώς κατέβαινε στο δρόμο κι αναρωτήθηκε τι πήγαινε να κάνει, ο Λούκας ήταν καλός, ευγενικός και γεμάτος κατανόηση και την αγαπούσε.
-δεν μπορώ να το κάνω αυτό ψιθύρισε δεν έπρεπε να σε φιλήσω… λυπάμαι…
Ωστόσο, όταν εκείνος επέστρεψε, τον φίλησε ξανά, δυνατά όλο πάθος. Κι ύστερα τον οδήγησε πάνω. Το διαμέρισμα ήταν σκοτεινό αλλά η Νεφέλη δεν μπήκε στον κόπο ν’ ανάψει το φώς. Το χλομό φως της πανσελήνου έλουζε μ’ ασήμια τον χώρο. Μόλις έκλεισε πίσω τους την πόρτα , ο Πήτερ την πήρε στην αγκαλιά του και την έσφιξε δυνατά. Η Νεφέλη ήθελε να νιώθει την σάρκα του πάνω στη δική της, να νιώθει τους χτύπους της καρδιάς του πάνω στο στήθος της, να κολλήσει την ίδια την ψυχή της πάνω στη δική του. Πότε άλλοτε δεν είχε θελήσει έτσι έναν άντρα. Τόσο δυνατά ώστε να πονάει. του ξεκούμπωσε το πουκάμισο και του του το έβγαλε. Εκείνος της έβγαλε την μπλούζα και την τράβηξε προς τον καναπέ.
-όχι εκεί , του είπε και τον οδήγησε στο δωμάτιο της. ήταν ιδρωμένη μισοζαλισμένη αλλά δεν την ένοιαζε. έπεσε στο κρεβάτι τραβώντας τον πάνω της. πάλεψαν να απαλλαγούν από τα υπόλοιπα ρούχα τους. Τώρα νόμιζε πως θ’ άρχιζε να ουρλιάζει αν δεν έκανε αμέσως δικό της τον Πήτερ. Θ’ άρχιζε να κλαίει και να σπάει πράγματα. Και ξαφνικά εκείνος βρέθηκε μέσα της. Η Νεφέλη αρπάχτηκε από το σιδερένιο κεφαλάρι του κρεβατιού και τεντώθηκε σαν τόξο καθώς της κοβόταν η ανάσα από το σοκ μιας απέραντα έντονης και απέραντης ηδονής.
-μη σταματάς…σε παρακαλώ…ψέλλισε μόλις ξαναβρήκε την λαλιά της σε θέλω τόσο πολύ εκείνος της προκαλούσε τον ένα σπασμό μετά τον άλλο. Η Νεφέλη έσυρε τα χέρια της στη πλάτη του και άγγιξε της ουλές του. Το φεγγαρόφωτο έπαιζε πάνω του, φώτιζε τα σημάδια του. Την κυρίεψε μια θλίψη. Του χάιδεψε απαλά την πλάτη.
-ποιος σου τα έκανε αυτά ?τον ρώτησε εκείνος κούνησε το κεφάλι του χωρίς να μιλήσει. ήθελε απελπισμένα να μάθει αλλά εκείνος δεν απαντούσε. Του έπιασε το πρόσωπο με τα δυο της χέρια. Ήθελε να τον κοιτάξει κατάματα μα εκείνος είχε τα μάτια του κλειστά.
-κοίταξε με Πήτερ. Κοίταξε με. Του ψιθύρισε
Κι ο Πήτερ την κοίταξε. Τα μάτια του ήταν σκοτεινά, όμορφα, θλιμμένα. Έσκυψε, τη φίλησε στα χείλη, στο λαιμό και φώναξε τ’ όνομα της και ύστερα αποκοιμήθηκαν με τα χέρια τους σφιγμένα μες στο ψυχρό γκρίζο φως της αυγής. Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα του, η Νεφέλη δεν άκουσε τίποτα. Ξαναχτύπησε,
-ποιος? Ρώτησε
-ο Ματίας είμαι Νεφέλη κοιμόσουν?
-όχι νομίζεις τι θες?
-να μπω?
-όχι
-γιατί?
-γιατί δεν είμαι μόνη οκ?
-και ποιος είναι μέσα μην τα πάρω τώρα
-πλάκα κάνω ένα λεπτό και θα κατέβω να φάμε πρωινό μαζί οκ?
-ναι μην αργήσεις μην τα πάρω τώρα ακούς εκεί έχει κάποιον στο δωμάτιο.
-Πήτερ ξύπνα του φώναζε η Νεφέλη σιγά
-μμ τι έγινε?
-γύρισε ο Ματίας πιο νωρίς και θέλει να κατέβω
-ε, και? Πες του ότι δεν θα κατέβεις γιατί εγώ δεν σ αφήνω σε θέλω εδώ αγκαλίτσα μου και την πήρε την αγκάλιασε και άρχισε να την φιλάει
-έλα Πήτερ θα ανέβει
-Δεν με νοιάζει πες του ότι σε παντρεύομαι και δεν χρειάζεται έτσι να ανησυχεί για τίποτα οκ?
-Πήτερ δεν γίνεται ντύσου και φύγε δεν μπορώ να το κάνω αυτό στον Λούκας
-και τι θα θυσιαστείς για να είναι κάποιος άλλος καλά αυτό δεν είναι δίκαιο μην το κάνεις
-μα και άρχισε να κλαίει θυμάσαι τι είχε γίνει εκείνη την μέρα στην εκκλησία σκότωσε για μένα και τώρα το έχει βάρος στην συνείδηση του δεν μπορώ να του κάνω κι άλλο κακό
-μην κλαίς κοριτσάκι μου δεν τα αντέχω αυτό σκότωσε γιατί έπρεπε γιατί αυτή έφταιγε για όλα και έπρεπε να κάνει το σωστό κορόιδεψε αυτόν εσένα, εμένα και πολλούς άλλους για να πετύχει τον σκοπό της δεν του έμενε να κάνει κάτι άλλο αυτό δεν θα έκανες και εσύ?! Ο Λούκας θα καταλάβει
-λες? Τον ρώτησε και τον αγκάλιασε
-ναι ζωή μου
-ζωή σου???
-απόλυτα χωρίς υπερβολές
Μείνανε για λίγο αγκαλιασμένη και μετά ο Πήτερ σηκώθηκε να έφυγε…σε λίγο χτύπησε το κουδούνι η Νεφέλη κατέβηκε γρήγορα.

[lana]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16Ο - Ο ΛΟΥΚΑΣ ΦΕΥΓΕΙ

-καλά ρε χαζό τι ξέχασες και ξαναγύρισες?... ωχ συγγνώμη νόμιζα ότι ήταν άλλος!
-το κατάλαβα!
-Λούκας πώς και από δω?! Είσαι καλά καιρό έχω να σε δω
-ναι καλά είμαι είχα ανάγκη να σε δω
-μην νομίζεις από δω και πέρα θα με βλέπεις κάθε μέρα περάσαμε στην ίδια σχολή.
-ναι το έμαθα μπράβο σου! ωραία θα ήταν αλλά φεύγω!
-πού πάς Λούκας?
-θα μετακομίσουμε πάλι και το σκέφτηκα καλύτερα είναι να φύγω θα μου κάνει καλό!
-θα σου κάνει καλό?! Δεν σε κρατάει τίποτα εδώ??? Περίμενε να της πει ότι πράγματι κάτι τον κρατάει και ότι είναι αυτή και ότι δεν θα φύγει!
-πρέπει Νεφέλη κουράστηκα εδώ, υποφέρω δεν ξέρω τι μου γίνεται ειλικρινά δεν ξέρω ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου όλα γίνονται γρήγορα και δεν ξέρω τι να κάνω πώς να αντιμετωπίσω κάποιες καταστάσεις, νιώθω χαμένος ποιο το νόημα όσον γίνονται τόσα μπερδέματα γιατί?!
-δεν ξέρω Λούκας αλλά μαζί θα τα καταφέρουμε εγώ δεν είμαι τίποτα για σένα?!
-είσαι τα πάντα για μένα αλλά δεν μ αγαπάς Νεφέλη! και δεν τα αντέχω αυτό!
-μα Λούκας δεν φταίω εγώ για όλα όσα έγιναν και χωρίσαμε
-δεν χωρίσαμε ποτέ δεν είχαμε κάτι ποτέ δεν ήθελες
-όχι Λούκας δεν είναι έτσι τα πράγματα!
-και πώς είναι?! Άστο μικρή μου και της χάιδεψε το μάγουλο τρυφερά θα βρεις αυτό που ζητάς και θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένη! Εγώ να σε χαιρετίσω ήρθα γιατί φεύγω αύριο με το πρώτο αεροπλάνο. Την φίλησε στο μάγουλο και έφυγε γύρισε το κεφάλι πίσω και είπε Νεφέλη?!
- ναι Λούκας, δακρυσμένη
-να προσέχεις!!! Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά και ο Λούκας έφυγε!!!
<<δεν θέλω να φύγεις!!!, και εγώ σ αγαπώ>> ψιθύρισε αλλά ο Λούκας είχε πλέον είχε απομακρυνθεί!!!
……………………………………………………………………………..
-ντριιιιιν!!!
-τηλέφωνο Έριν
-ναι μαμά τώρα! και άρπαξε το τηλέφωνο παρακαλώ ποιος είναι? Είπε
-ο φίλιππος είμαι τι κάνεις? Η Έριν πήρε ανάσα και απάντησε
-καλά εσύ τι κάνεις?
-καλά είμαι ξέρεις πήρα το τηλέφωνο σου από την νεφέλη ελπίζω να μην σε πειράζει?!
-όχι όχι (τι ηλίθια είμαι να με πειράζει?!) καλά έκανες
-χαίρομαι! Έμαθα επίσης ότι τα πήγες πολύ καλά και ότι πέρασες στην σχολή μου άρα θα σε δω σίγουρα δεν μου γλιτώνεις!
-γιατί την σχολή περιμένεις για να συναντηθούμε δεν μπορείς να με καλέσεις και πι0 σύντομα να με δεις (ουπς τι λέω?!)
-ε, ναι βέβαια απλά νόμιζα ότι δεν θα ήθελες
-και γιατί να μην θέλω?!
-δεν ξέρω μήπως επειδή είμαι βρικόλακας?
-και η καλύτερη μου φίλη βρικόλακας είναι ξέρεις.
-ναι, αλλά είναι διαφορετικό την Νεφέλη την ξέρεις χρόνια, ξέρεις δεν θα σου κάνει κακό.
-μα και σένα νιώθω να σε ξέρω καιρό! Σ εμπιστεύομαι!
-αλήθεια το λες?
-ναι φυσικά!
-ωραία τότε θα σε πάρω σύντομα να σου πω πότε θα βγούμε!
-καλά, τα λέμε σύντομα τότε!
-ναι γεια σου Έριν τα χάρηκα που σε άκουσα!
-και εγώ γεια σου φίλιππε.
Μόλις το έκλεισε η Έριν φώναζε ενθουσιασμένη «επιτέλους με πήρε τηλέφωνο, θα πάρω την νεφέλη να της τα πω»
-μα γιατί δεν απαντάει? Αναρωτήθηκε η Έριν
……………………………………………………………………………..
Η νεφέλη είδε το κινητό της να χτυπά αλλά δεν το σήκωσε όχι επειδή δεν ήθελε αλλά δεν ήταν καλά και σκεφτόταν τι να κάνει, και ήθελε απόλυτη ησυχία…το τηλέφωνο της χτύπησε ξανά, αυτή την φορά ήταν ο Πήτερ, το έβαλε αθόρυβο σε λίγο είχε σειρά και το σταθερό.
-δεν μπορώ άλλο θα φύγω από δω και βγήκε έξω, εκεί είδε τον Σάμ να κάθεται μόνος του, πήγε κοντά του και έκατσε δίπλα του
-τι κάνεις Σαμ? τον ρώτησε
-σκέφτομαι εκείνο το καλοκαίρι του 2006, ήταν το πιο όμορφο της ζωής μου και είχα δίπλα μου το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου ποτέ δεν σε ξέχασα, πάντα σε σκεφτόμουν ακόμα και με άλλη να ήμουν εσύ ερχόσουν στο μυαλό μου, φιλούσα κάποια και νόμιζα ότι φίλαγα εσένα πάντα έρχονταν στο μυαλό μου αυτές οι όμορφες σκέψεις του καλοκαιριού.
-και γιατί τότε σαμ με άφησες δεν με πήρες ούτε ένα τηλέφωνο και όχι μόνο αυτό αλλά δεν άνοιγες και εγώ όταν σε έπαιρνα?!
-απλά μπήκαμε ξανά στην καθημερινότητα όταν έφυγες δεν ήξερα αν θα κρατήσουμε, άρχισαν πολλά πράγματα τότε στην ζωή μου και οι σκέψεις μου γίνανε λιγότερες και εγώ δεν είχα χρόνο πλέον δεν λέω φταίω για όσα έγιναν αλλά και εσύ το επόμενο καλοκαίρι που ήρθες ούτε καν μου μιλούσες. Και έκανες παρέα συνέχεια με το ξαδερφάκι σου που εγώ δεν τον ήξερα και νόμιζα ότι τα είχατε και είχα νευριάσει τόσο πολύ, και μου έλεγε τόσα πράγματα και ο κολλητός μου και τι να κάνω επηρεάστηκα πολύ. μακάρι να μην γινόταν τίποτα απ αυτά και να ήμασταν ακόμα μαζί και τώρα να αρραβωνιαζόμασταν και σε λίγα χρόνια να παντρευόμασταν ξέρεις την ημερομηνία που είχαμε κλείσει!
-μακάρι, αλλά γίνανε
-αλήθεια θα το ήθελες?
-ναι Σαμς πλάκα είχαν τότε
-αχ Νεφέλη
-χαχαχαχα
-και εσύ είσαι η πρώτη μου αγάπη και το πρώτο κορίτσι που ζήτησα σε γάμο και κλείσαμε και ημερομηνία και της έκλεισε το μάτι
-ωραία όλα αυτά αλλά θα μείνουν αναμνήσεις
-ωραίες αναμνήσεις νεφέλη
-γιατί γελάς Σάμι?
-θυμάμαι τότε που είχες πέσει στα λασπόνερα και μετά παραπονιόσουν πόσο ωραία τσίριζες χάχα
-και θυμάσαι τι μου είχες πει ‘η μαμά μου λέει ότι όταν πέφτεις σε μια λασπόνερα είναι κακοτυχία’’
-ήταν όμορφα ή στο νεκροταφείο που ρώτησες το μικρό κοριτσάκι που ήταν μόνο του ‘συγγνώμη φάντασμα είσαι¨?’’ είσαι απίστευτη αλήθεια δεν έχω συναντήσει παρόμοια με σένα είσαι ξεχωριστή!
-και εγώ ακόμα έναν Σάμι ψάχνω!
-έλα εδώ δώσε μου μια αγκαλιά και την αγκάλιασε τόσο σφιχτά που ο ένας άκουγε την καρδιά του άλλου να χτυπά…
-θέλω τόσο πολύ να χαθώ για λίγο να κάνω πως τίποτα δεν συμβαίνει στην ζωή μου πώς όλα είναι φυσιολογικά.
-γιατί τι το μη φυσιολογικό σου συμβαίνει ματάκια μου?
-όλα είναι ανεξήγητα! Για πρώτη φορά δεν ξέρω τι να κάνω!
-για πιο θέμα?
-φεύγει ένας φίλος μου και κατά κάποιο τρόπο ευθύνομαι και εγώ γι αυτό.
-τότε κάνε κάτι μην τον αφήσεις να φύγει ζήτα του συγγνώμη πέστου ότι ειλικρινά λυπάσαι και ότι θα προσπαθήσεις να επανορθώσεις. άντε πήγαινε τώρα να προλάβεις!
-καλά λες ευχαριστώ Σάμι και η νεφέλη πήγε να ξαπλώσει την επόμενη μέρα κιόλας θα πήγαινε να του μιλήσει
……………………………………………………………………………..
-Ντέιβιντ όλα ξέρεις αλλάζουν κάποτε αλλά το μίσος μου γι αυτήν ποτέ την μισώ πολύ όσο τίποτα άλλο ξέρεις γιατί?
-γιατί?
-γιατί πάντα έχει ότι θέλω!
-μην ζηλεύεις Λίζα και εσύ έχεις εμάς, είμαστε μια οικογένεια ξέρεις δεν είσαι μόνη σου
-εσύ Ντέιβιντ πως μπόρεσες και την πρόδωσες νόμιζα ότι θα αποτύχεις ξέρω ότι από την αρχή έκανες παρέα μαζί της με εντολές αλλά σιγά σιγά άρχισες να δένεσαι μαζί της και νόμιζα ότι θα εγκαταλείψεις.
-ξέρεις μπορεί να το έκανα για μια στιγμή νόμιζα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της αλλά συνήλθα είναι πολύ ελκυστική και είναι δύσκολο να αντισταθείς!
-σκάσε! Φώναξε η Λίζα
-καλά ήσουν πολύ τυχερή που έζησες μα καλά ο βλάκας σε κάρφωσε σε γιλέκο και δεν πήρε χαμπάρι τίποτα. Ευτυχώς σε μια στιγμή νόμιζα να σταματάει και η δικιά μου καρδιά να χτυπάει. λέω την έχασα τώρα.
-δεν θα με χάσεις ποτέ Ντέιβιντ είμαστε μαζί σ αυτό, και δεν μας απομένει πολύς καιρός πρέπει να δράσουμε.
……………………………………………………………………………..
η Νεφέλη ξύπνησε νωρίς, και ξεκίνησε για το σπίτι του Λούκας απ έξω την περίμενε μια έκπληξη, ο Γκάμπριελ, συζήτησαν για λίγη ώρα η νεφέλη φαινόταν συγχησμένη σε λίγο τον χαιρέτησε και έφυγε
-γεια σου Κορκ!
-γεια σου νεφέλη γιατί είσαι λαχανιασμένη?
-γιατί έτρεχα ο Λούκας εδώ είναι??
-πριν λίγα λεπτά έφυγε
-που πήγε ξέρεις?
-ναι φυσικά στο αεροδρόμιο δεν σου είπε τίποτα?
-όχι δεν το πιστεύω θα τον χάσω, δεν θα προλάβω
-θα σε πάω εγώ μπες στα αμάξι γρήγορα
-ευχαριστώ Κορκ και ξεκίνησαν γρήγορα και σε λίγο είχαν φτάσει
-νεφέλη θα σε περιμένω εδώ μην με δει η κυρία εντάξει?
-ναι Κορκ είπε η νεφέλη και τον φίλησε στο μάγουλο και έφυγε τρέχοντας
. . .
-το αεροπλάνο για ζήτα πότε φεύγει?
-σε λίγο νομίζω η έχει φύγει νομίζω είπε η κοπέλα κάτσε να ρωτήσω τρέχα αν θες να προλάβεις φεύγει σε δύο λεπτά τρίτος διάδρομος η νεφέλη έφυγε τρέχοντας χωρίς να πει ούτε ευχαριστώ έφτασε στον διάδρομο τρία και έψαχνε για τον Λούκας.τίποτα. η ματιά της έπεσε σε μια γυναίκα πολύ κομψή που μιλούσε στο κινητό πιο δίπλα της ήταν ο Λούκας.
-Λούκας φώναξε η νεφέλη ,ο Λούκας γύρισε το κεφάλι του
-προχώρα Λούκας θα χάσουμε το αεροπλάνο
-κάτσε λίγο μαμά άκουσα κάποιον να με φωνάζει, η νεφέλη προχώρησε προς την μεριά του
-Λούκας ξαναφώναξε
-νεφέλη και ο Λούκας αυτή την φορά την είδε και πέρασε από τον κόσμο και πήγε κοντά της.
-τι κάνεις εδώ?
-μην φύγεις Λούκας τι θα κάνω εγώ χωρίς εσένα δεν με λυπάσαι σ αγαπώ ρε χαζό γιατί μ αφήνεις/ πώς γίνεται να ξεχάσεις όλα αυτά που γίνανε έτσι θα κάνεις πάντα θα ξεφεύγεις από μια κατάσταση που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις?! Πες μου και άρχισε να κλαίει
-μην κλαίς κοριτσάκι μου και την αγκάλιασε εγώ νόμιζα ότι θα ήταν καλύτερα έτσι τα πράγματα
-πάμε Λούκας και τον τράβηξε από το μπράτσο
-άσε με τι κάνεις εκεί και εσύ φύγε γιατί μας καθυστερείς είπε στην νεφέλη η μητέρα του
-μην της μιλάς έτσι
-πάμε Λούκας
-δεν θα έρθω τελικά θα κάτσω εδώ
-πλάκα μου κάνεις τώρα?
-όχι αλήθεια τελικά με κρατάνε πολλά πράγματα σ αυτήν την πόλη βαρέθηκα να μετακομίζουμε συνέχεια
-καλά όπως θέλεις και εσύ είπε στην νεφέλη μην νομίζεις ότι είσαι κάποια και ότι τα κατάφερες ο γιός μου σύντομα θα σε βαρεθεί γι αυτό να είσαι σίγουρη έτσι έκανε από μικρός πάντα.
-εμένα δεν νομίζω να με ξεφορτωθεί εύκολα πάντως της είπε η νεφέλη και χαμογέλασε! Θυμωμένη η μητέρα του Λούκα και έφυγε
-πάμε Λούκας
-πάμε είπε ο Λούκα και της έπιασε το χέρι
-μας περιμένει απ έξω ο Κορκ
Ο Λούκας χαμογέλασε και προχώρησαν