Ημερίδα στην Αθήνα: Οι Μάρτυρες της Επιστήμης (16/2)

[beetlejuice]

Λάβαμε στην ηλεκτρονική μας αλληλογραφία και σας ενημερώνουμε για μια πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα (με ελεύθερη συμμετοχή) που διεξάγεται με πρωτοβουλία του Τεκτονικού Τάγματος "Δελφοί", το Σάββατο 16 Φεβρουαρίου, σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών:

Ακολουθεί το πρόγραμμα της ημερίδας:

09:00 Εγγραφή συνέδρων

10:00 Προσφώνηση-κήρυξη έναρξης, Ε. Δελάκης

10:15 «Οι μάρτυρες της Επιστήμης», Σ. Α. Παϊπέτης

10:30 Χαιρετισμός, Guido del Giudice
Παρουσίαση Προβολή βίντεο Giordano Bruno, Σ. Α. Παϊπέτης

11:15 Η Θεωρία της Εξέλιξης: ο τελευταίος εχθρός του σκοταδισμού,
Λευτέρης Ζούρος

Προεδρείο: Παϊπέτης-Ζούρος

11:45 Διάλειμμα για καφέ

12:00 Θεόφιλος Καϊρης, Στράτος Θεοδοσίου

12:45 Κοπέρνικος, Δημοσθένης Πολύζος

13:15 Nikola Tesla, Viktor Schauberger και Royal Raymond Rife
Γεώργιος Κυριακόπουλος

Προεδρείο: Θεοδοσίου-Πολύζος

13:45 Διάλειμμα για γεύμα

15:00 Γαλιλαίος, Ίνα Πιπεράκη

15:30 Υπατία, Γεώργιος Λάγκας

16:00 Λαβουαζιέ, Δημήτρης Αναστασίου

16:30 Λούθηρος Μπέρμπανκ, Ιορδάνης Πουλκούρας

Προεδρείο: Πιπεράκη-Αναστασίου

17:00 Ανακεφαλαίωση-Συμπεράσματα (στρογγυλή τράπεζα)
Π. Μουτζουράκης

18:00 Λήξη Ημερίδας

Προεδρείο: Μουτζουράκης-Παϊπέτης

19:00 Δείπνο

Οργανωτική Επιτροπή
Σ. Α. Παϊπέτης, Π. Μουτζουράκης, Ιορδάνης Πουλκούρας,
Δημ. Αναστασίου, Ίων Κεχαγιόγλου, Ασπασία Βουδούρη

[beetlejuice]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ – ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

ΣΤΕΦΑΝΟΣ Α. ΠΑΪΠΕΤΗΣ, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών. Επί 26ετία Καθηγητής της Μηχανικής του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών. Μηχανολόγος και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, Μηχανολόγος Μηχανικός του Imperial College (DIC) του Λονδίνου και Διδάκτωρ (PhD) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με ερευνητική περιοχή τα προηγμένα αεροδιαστημικά υλικά. Υπεύθυνος πολλών διεθνών προγραμμάτων συνεργασίας και συγγραφέας άνω των 150 ερευνητικών εργασιών σε διεθνή περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων, και επίσης βιβλίων και μονογραφιών, που έχουν εκδοθεί από διεθνείς εκδοτικούς οίκους. Επίσης ήταν εκπρόσωπος της χώρας σε διεθνείς επιστημονικούς οργανισμούς, και έχει οργανώσει πολλά παγκόσμια επιστημονικά συνέδρια. Τα τρέχοντα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνουν την έρευνα στην αρχαία ελληνική τεχνολογία και συγκεκριμένα την Ομηρική Επιστήμη και Τεχνολογία, όπου έχει ήδη διεξαγάγει δυο συνέδρια και προετοιμάζει ένα τρίτο, των οποίων τα πρακτικά έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης τη φιλοσοφία, την ποίηση, τη λογοτεχνία και τον πολιτισμό γενικότερα. Έχει μεταφράσει έργα πολλών ποιητών της αγγλικής γλώσσας. Ποιήματα κλπ. έργα του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει επίσης εκδώσει πολλά βιβλίων στα αντίστοιχα πεδία, πρωτότυπα ή μεταφράσεις συγγραφέων όπως των Aldous Huxley, Karel Capek κ.ά.


ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Αν και κατά τον Αριστοτέλη ο άνθρωπος από τη φύση του αγαπά τη γνώση, σε πάμπολλες περιπτώσεις, οι φορείς της γνώσης, δηλ. οι επιστήμονες, κυνηγήθηκαν ανηλεώς από τα κάθε είδους κατεστημένα, που θεωρούσαν ότι η καινούργια γνώση που αποκαλύπτονταν έθετε σε κίνδυνο τα προνόμια, τις ηγετικές τους θέσεις ή τα οικονομικά τους συμφέροντα. Δεν υπάρχει μόνο μια τέτοια πηγή αμάθειας, φανατισμού και μισαλλοδοξίας. Την πρώτη θέση κατέχουν βέβαια τα κάθε είδους δογματικά συστήματα, και κατά κύριο λόγο οι οργανωμένες θρησκείες, στο βαθμό που υπερασπίζονται την κοσμική τους εξουσία, κατά κανόνα ενάντια στις ίδιες τις πνευματικές αρχές τους. Αξιόλογο πάντως μερίδιο κατέχουν και διάφορα πολιτικά συστήματα που η αιμοσταγής δραστηριότητά τους ευθύνεται για την εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων. Τέλος, ανάλογα παραδείγματα εμφανίζονται ακόμη και μέσα στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας, όπου η ανάδυση καινούργιας γνώσης συχνά απειλεί να ανατρέψει καταστημένα και να θίξει εξουσίες που ελάχιστα αφορούν την ανθρώπινη υπόσταση και πρόοδο. Σημειώνεται ότι η παρούσα ημερίδα ασχολείται με επιστήμονες που μαρτύρησαν εξαιτίας του επιστημονικού και ερευνητικού τους έργου και όχι με εκείνους – τους πολλούς – που για λόγους αρχής και συνείδησης αντιτάχθηκαν σε πολιτικές που θεωρούσαν καταστροφικές για τη χώρα τους και την ανθρωπότητα, πληρώνοντας πολύ ακριβά την ευαισθησία και το ήθος τους. Αυτό ίσως αποτελέσει αντικείμενο μιας επόμενης ημερίδας.


ΔΑΡΒΙΝΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΣΜΟΣ

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΖΟΥΡΟΣ, Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Διδάκτωρ του σημερινού Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Διετέλεσε Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Dalhousie του Καναδά και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ως ερευνητής ή προσκεκλημένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Groningen της Ολλανδίας, στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο Kyushu της Ιαπωνίας, στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης (Ισπανία) και στο Πανεπιστήμιο της Ancona (Ιταλίας). Διετέλεσε Διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Βιολογίας Κρήτης. Υπήρξε μέλος της Εκδοτικής Επιτροπής των περιοδικών Evolution, Molecular Biology and Evolution και Marine Genomics. Έχει τιμηθεί με το βραβείο εξαίρετης διδασκαλίας «Σ. Πηχωρίδης» του Πανεπιστημίου Κρήτης.


ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η εξέλιξη των μορφών της ζωής αποτελεί αποδεδειγμένο γεγονός. Η ερμηνεία του ανήκει στη σφαίρα της θετικής επιστήμης. Η μη-αποδοχή του, όπου υπάρχει, είναι θέμα πεποίθησης, όχι εμπειρικής ανάλυσης. Η εξέλιξη της ζωής και η κρατούσα ερμηνεία του, ο Νεοδαρβινισμός, είναι το τελευταίο μέτωπο της επιστήμης εναντίον του οποίου υπάρχει ακόμα οργανωμένη αντίδραση. Ο βασικός λόγος είναι ότι η ερμηνεία του φαινόμενου της ζωής δεν αφήνει έξω τον άνθρωπο, τον καθιστά, κατ’ αποκλειστικότητα, αντικείμενο επιστημονικής ερμηνείας. Στο δεύτερο μέρος, η ομιλία θα κάνει σύντομη αναφορά στις διώξεις της διδασκαλίας της εξέλιξης και θα αντιμετωπίσει τον Κάρολο Δαρβίνο ως μάρτυρα της επιστήμης, επικεντρώνοντας στο ψυχολογικό δράμα που έζησε στην προσπάθεια του να συμβιβάσει τις επαναστατικές ιδέες του με το κοινωνικό και θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του. Η ομιλία θα κλείσει με την επισήμανση ότι η αποδοχή της επιστημονικής ερμηνείας του φυσικού κόσμου αποτελεί ηθική επιταγή και με την έκκληση για κατανόηση της διαφορετικότητας και της πολυ- πολιτισμικότητας , ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την επιβίωση του ανθρώπου. Η σύντηξη, η συνεργασία και η συνυπευθυνότητα όλων των πνευματικών δυνάμεων αποτελούν αναγκαιότητα.

[beetlejuice]

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΑΪΡΗΣ: Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ
ΤΟΥ ΘΕΟΣΕΒΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΣΤΡΑΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ, αστροφυσικός: Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας και της Φιλοσοφίας της Αστρονομίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Φυσικής) με ερευνητικά ενδιαφέροντα στην Ιστορία και Φιλοσοφία της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών, στην δορυφορική φασματοσκοπία αστέρων προγενεστέρων φασματικών τύπων στο υπεριώδες, στις αστρικές ατμόσφαιρες, στους διπλούς και μεταβλητούς αστέρες κ.ά. Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, μέλος της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (Ι.Α.U.) και πολλών άλλων ελληνικών και ξένων επιστημονικών ενώσεων και σωματείων. Συγγραφέας άνω των τριακοσίων πενήντα ερευνητικών δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά διεθνών συνεδρίων, εκατοντάδων άρθρων στον ελληνικό ημερήσιο και περιοδικό τύπο, είκοσι πέντε βιβλίων σχετικών με την Αστροφυσική και την Ιστορία και Φιλοσοφία των Επιστημών και δύο ποιητικών συλλογών. Τέλος, έχει δώσει πλέον των διακοσίων πενήντα διαλέξεων σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, ινστιτούτα, ομίλους, δημόσια-ιδιωτικά σχολεία και άλλους φορείς.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Ο Θεόφιλος Καΐρης (1784-1853) υπήρξε λόγιος, ιερωμένος, θεολόγος και φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη νήσο Άνδρο τη 19η Οκτωβρίου 1784, όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή. Σπούδασε στην Ανώτερη Φιλοσοφική Ακαδημία των Κυδωνιών υπό τον διάσημο λόγιο Βενιαμίν τον Λέσβιο (1762-1824) από τον οποίο μυήθηκε στις νέες ιδέες των Φυσικών Επιστημών, των Μαθηματικών και της Αστρονομίας. Σε ηλικία 18 ετών, το 1801, ακολούθησε τον μοναχικό βίο και μετέβη στην Ιταλία, στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, όπου σπούδασε Θεολογία, Φιλοσοφία, Μαθηματικά και Φυσική (1803-1807).
Ο Καΐρης υπήρξε ένα φωτισμένο μυαλό και η επαφή του με τη Δυτικό-ευρωπαϊκή παιδεία, αρχικά στην Ιταλία και μετά στο Παρίσι, σε μια εποχή τόσο κοντινή με τη Γαλλική Επανάσταση και τις ιδεολογικές συγκρούσεις που επακολούθησαν, επηρέασαν τα μέγιστα την περαιτέρω πορεία του φιλοσοφικού του διαλογισμού. Ο Θεόφιλος επηρεάστηκε από τον θεϊσμό των Άγγλων φιλοσόφων του 18ου αιώνα και από τους Γάλλους διανοουμένους της Γαλλικής Επαναστάσεως που προσπαθούσαν να απλοποιήσουν τη θρησκεία, Έτσι, διαμόρφωσε ο ίδιος ένα δικό του ηθικο-θρησκευτικό σύστημα τη Θεοσέβεια, που αργότερα απετέλεσε την αρχή των δεινών του. Στις σπουδές του στο Παρίσι εμβάθυνε σε θέματα φιλοσοφικού στοχασμού και ιδεολογίας, ενώ στις θρησκευτικές του δοξασίες άρχισαν να δημιουργούνται στοιχεία παρεμφερή με τις θρησκευτικές θεωρίες που δέσποσαν στην επαναστατική Γαλλία. Ένθερμος υποστηρικτής των φιλελεύθερων ιδεών άρχισε να διαβλέπει τον ανασταλτικό
χαρακτήρα και τον περιοριστικό ρόλο της θρησκείας απέναντι στην επιστημονική γνώση.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα η φήμη του ως εξαιρετικού διδασκάλου των Θετικών Επιστημών, απλώθηκε γρήγορα και από πολλά μέρη του ευρύτερου ελληνικού χώρου έρχονταν σπουδαστές για να παρακολουθήσουν τις παραδόσεις του στην Άνδρο όπου και κήρυξε την επανάσταση στο νησί, στις 10 Μαΐου του 1821, αφού από πολύ νωρίς είχε μυηθεί στους σκοπούς της Φιλικής Εταιρείας. Το 1824 βρέθηκε στο Ναύπλιο, όπου έδειξε μοναδική αυταπάρνηση στην περίθαλψη των αρρώστων κατά την επιδημία τύφου που είχε προσβάλει τους Ναυπλιώτες και τους στρατιώτες εκεί. Αληθινός πατριώτης, δεν αναμείχτηκε ποτέ σε πολιτικές διαμάχες, ούτε ποτέ ζήτησε ιδιαίτερες διακρίσεις ή αξιώματα για το άτομό του. Στη δράση του Καΐρη, φαίνεται η προσπάθειά του να περάσει τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό στη νεοδημιουργούμενη Ελληνική Δημοκρατία. Δυο χρόνια αργότερα, το 1937, είχε το ψυχικό σθένος να αρνηθεί, τον διορισμό του σε θέση καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την οποία του πρόσφερε το κατεστημένο της εποχής. Ήταν ο μοναδικός, από όλους τους –μετέπειτα– καθηγητές που αποποιήθηκε της προσφοράς. Οι αγώνες του για την απελευθέρωση του έθνους και ακόμη περισσότερο μετά την απελευθέρωση οι αγώνες που ανέλαβε ώστε να διασφαλισθούν οι συνταγματικές ελευθερίες και οι θεσμοί στο ελεύθερο ελληνικό κράτος –με το κύρος της άμεμπτης προσωπικότητάς του– αναδεικνύουν τον Θεόφιλο Καΐρη σε ηγετική φυσιογνωμία του Ελληνικού Διαφωτισμού.
Στην Άνδρο δημιούργησε και λειτουργούσε το Ορφανοτροφείο, όπου έμεναν τα ορφανά παιδιά των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά παράλληλα δημιούργησε και Ανώτερη Σχολή με Οικοτροφείο και δωρεάν σίτιση (1835-1839). Την περίοδο αυτή ο στοχαστής-ιερωμένος εισηγείται τον «Θεοσεβισμόν», εξ αιτίας του οποίου θα διωχθεί και τελικά θα βρει τραγικό θάνατο στη φυλακή της Λαζαρέττας στη νήσο Σύρο. Το πρωτότυπο αυτό φιλοσοφικό σύστημα απηχούσε τις ιδέες του Θεοσοφισμού, του Θετικισμού και του Μυστικισμού. Έτσι, κατηγορήθηκε ως αρνητής της θεότητας του Χριστού, της Αγίας Τριάδος, του θεόπνευστου των Γραφών κ.ά.
Ο Θεόφιλος Καΐρης ήταν το τελευταίο και τραγικότερο θύμα της κληρικής μισαλλοδοξίας. Την επομένη της ταφής του, μαινόμενοι «πιστοί», καθοδηγούμενοι από μισαλλόδοξους ιερωμένους, άνοιξαν το μνήμα του, έσυραν έξω το πτώμα του γηραιού φιλοσόφου, του έσκισαν την κοιλιά και τη γέμισαν ασβέστη, για να καεί η «μολυσμένη» σωρός του. Και αυτό πάντα στο όνομα του Θεού της Αγάπης.


Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΥ

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ, Καθηγητής του Πσνεπιστημίου Πατρών, Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών του Πανεπιστημίου Πατρών (Εργαστήριο Τεχνικής Μηχανικής και Ταλαντώσεων). Μηχανολόγος Μηχανικός (1981) και Διδάκτωρ Μηχανικός (1987) του ιδίου Τμήματος. Ερευνητική περιοχή: Εφαρμοσμένη Μηχανική (Υπολογιστική Μηχανική). Συγγραφέας άνω των διακοσίων δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και διεθνή συνέδρια καθώς και βιβλίων. Έχει τιμηθεί διεθνώς για την συμβολή του στις παραπάνω περιοχές καθώς και από την Ακαδημία Αθηνών για την επίλυση σχετικών προβλημάτων.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Σχεδόν όλες οι ιστορικές αναλύσεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ο Κοπέρνικος είχε δεχτεί την ηλιοκεντρική θεωρία του Αρίσταρχου από πολύ νωρίς (1505-6). Όμως αν και επιστήμων υψηλών προδιαγραφών για την εποχή του, αν και υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της καθολικής εκκλησίας έδειξαν ενδιαφέρον για τις απόψεις του, ο Κοπέρνικος διάλεξε τη σιωπή για 35 και πλέον έτη και μόνο λίγο πριν το θάνατό του ανακοίνωσε το μεγαλειώδες έργο του. Με την ματιά ενός ερευνητή, η παρούσα εργασία προσπαθεί να αναλύσει και να εξηγήσει τη στάση σιωπής του Κοπέρνικου λαμβάνοντας υπ’ όψη της τα δεδομένα και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής.


ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΤΑΡΑΞΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: NIKOLA TESLA, VIKTOR SCHAUBERGER, ROYAL RAYMOND RIFE

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, σπούδασε νομικά, στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, στο Πανεπιστημιο Panthéon-Assas των Παρισίων. Διδάκτωρ Νομικής του ιδίου Πανεπιστημίου. Είναι Λέκτορας Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών και δικηγορεί στην Αθήνα. Η διδακτορική διατριβή του έχει λάβει το βραβείο της Εταιρείας Αεροπορικού και Διαστημικού Δικαίου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: H παρούσα εισήγηση καταπιάνεται με το Σκοταδισμό της Επιστήμης: για το πως ο χώρος αυτός του ανθρώπινου πνεύματος, που απελευθέρωσε, ιστορικά, την Ανθρωπότητα από τις προλήψεις και τις δεισιδαιμονίες, ανακάλυπτε, συχνά “αιρέσεις” στους κόλπους της, έναντι των οποίων οδηγείται σε μια στάση στείρας “ορθοδοξίας”. Ενδεικτικά, παρουσιάζονται τρεις μορφές, που αποδοκιμάστηκαν από την ίδια την καθεστηκυία επιστήμη, από τον επιστημονικό φανατισμό... Τρία εξαιρετικά παραδείγματα εναλλακτικής επιστημονικής προσέγγισης, που οι κατεστημένες σχολές δεν άντεξαν.
Ο Nikola Tesla (1856-1943), μια πραγματική ιδιοφυία, είναι, μεταξύ (πολλών) άλλων, ο εμπνευστής του επαγωγικού κινητήρα και της ασύρματης μεταφοράς ενέργειας, ουσιαστικά δε εισήγαγε την Ανθρωπότητα στην εποχή του Ηλεκτρισμού. Πάθος του ήταν η αναζήτηση νέων αρχών της Φυσικής, στο πλαίσιο της αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο για την ανθρωπότητα. Βρήκε απέναντι του διάφορα βιομηχανικά συμφέροντα, που τα κέρδη των θα μειώνονταν, αν και τα οράματα του θα απελευθέρωναν ενεργειακά την ανθρωπότητα.
O Αμερικανός Royal Raymond Rife (1888-1971) υποστήριζε ότι είχε εφεύρει ένα οπτικό μικροσκόπιο, με το οποίο μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει μικρόβια τα οποία ήταν πολύ μικρά για να γίνουν αντιληπτά με την προϋπάρχουσα τεχνολογία. Μεταξύ αυτών ισχυρίστηκε ότι ήταν και το μικρόβιο του καρκίνου, που θα ήταν θεραπεύσιμος με ειδική δέσμη ακτίνων της συσκευής του. Κυνηγήθηκε από το ιατρικό κατεστημένο της εποχής του και πέθανε πάμπτωχος και καταφρονημένος.
Τέλος, ο Αυστριακός Victor Schauberger (1885-1958) ονειρευόταν μια τεχνολογία σε αρμονία με τη Φύση. Ξεχώριζε τις ενεργειακές πηγές σε δημιουργικές και καταστροφικές, πράγμα που θεωρούσε καθοριστικό για τη σχεδίαση και την κατασκευή μηχανών. Οι θεωρίες του βασίζονται στις “δίνες ρευστών” και τον οδήγησαν στην κατασκευή “αθόρυβων” στροβιλομηχανών “αυτό-καθαριζόμενων” αγωγών. Συσχέτισε την τεχνολογία με τη φύση και το περιβάλλον, φτάνοντας να θεωρήσει τις μηχανές εσωτερικής καύσης ως “υβριστικές”!
Προφανώς οι ιδέες του δεν έγιναν ποτέ αποδεκτές από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Η εισήγηση ανιχνεύει τα κοινά σημεία των παραπάνω προσωπικοτήτων, αναζητεί τους λόγους της απόρριψής του από το επιστημονικό κατεστημένο και προσπαθεί να φανταστεί τον κόσμος μας, αν η Επιστήμη, τόσο στη θεωρία όσο και κατά την εφαρμογή της, είχε επΙδείξει την ανοικτόμυαλη εκείνη διάθεση της οποίας κάποτε υπήρξε προνομιακός θεματοφύλακας.

[beetlejuice]

ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ (Galileo Galilei, 1564-1642)

ΙΝΑ ΠΙΠΕΡΑΚΗ, Δρ Φαρμακευτικής. Πτυχιούχος Φαρμακευτικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διδάκτωρ και επί 12ετία Επιστημονικός συνεργάτης του ιδίου Τμήματος. Συγγραφέας 17 ερευνητικών δημοσιεύσεων σε διεθνή περιοδικά και 21 παρουσιάσεων σε συνέδρια. Ιδιοκτήτης ιδιωτικού φαρμακείου που λειτουργεί μαζί με πρότυπο Κέντρο Φαρμακευτικής Φροντίδας. Μέλος πλήθους ελληνικών και διεθνών επιστημονικών και κοινωνικών εταιρειών.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: O πρώτος φυσικός με τη σύγχρονη σημασία του όρου και πατέρας της σύγχρονης αστρονομίας, Γαλιλαίος Γαλιλέι, έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο 1642. Πρόδρομος της «πειραματικής επιστημονικής μεθόδου», αποτέλεσε τον πρώτο επιστήμονα που με τη χρήση του τηλεσκοπίου προχώρησε σε εξαιρετικά σημαντικές αστρονομικές ανακαλύψεις. Μεταξύ αυτών ήταν και η ηλιοκεντρική θεωρία, την οποία αναγκάστηκε από την Αγία Έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να αποκηρύξει ενώπιον της Ιεράς Εξέτασης.


ΑΝΤΟΥΑΝ-ΛΩΡΑΝ ΛΑΒΟΥΑΖΙΕ: Ο ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ε. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, Πτυχιούχος του τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών και Οινολόγος, με μεταπτυχιακά μαθήματα Προκεχωρημένης Χημείας και Τεχνολογίας Τροφίμων, καθώς και Οργανικής- Βιοχημικής Ανάλυσης. Υποψήφιος Διδάκτωρ του Τμήματος Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Από 10ετίας Διαχειριστής της «Εργαστηριακό Κέντρο Ελέγχου Τροφίμων και Περιβάλλοντος ΜΕΠΕ» και Διευθυντής του Τεχνικού Τμήματος. Έχει εργασθεί στη Βιομηχανία ως Χημικός και Οινολόγος και μετέπειτα ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα στους κλάδους της Οινοπαραγωγής και της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης. Είναι Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Εργαστηρίων (HellasLab)- εθνικού μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης Εργαστηρίων (EuroLab) και μέλος της Επιτροπής Προσφυγών κατά του Εθνικού Συστήματος Διαπίστευσης, του Υπουργείου Ανάπτυξης.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Μετά από 1000 σκοτεινά χρόνια, η Αναγέννηση και μετά ο Διαφωτισμός διαλύουν τα σκότη, ενώ η επιστημονική επανάσταση απορρίπτει τα παλαιά δόγματα και εισάγει την ανθρωπότητα στη νέα , όπου αναπτύσσονται η Φυσική, τα Μαθηματικά, η Αστρονομία, η Ιατρική, η Βιολογία, η Χημεία και οι άλλες σύγχρονες Επιστήμες. Το 1789, η Γαλλική Επανάσταση, προσπαθεί να ενσαρκώσει τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες του Διαφωτισμού και προβαίνει στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Τον Αντουάν- Λωράν Λαβουαζιέ (γεν. 1743, στο Παρίσι) η Γαλλική Επανάσταση βρίσκει Διευθυντή της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών. Λαμπρό και ανήσυχο πνεύμα, ασχολείται με την πρακτική καλλιέργεια των σιτηρών, τη δημιουργία νέου συστήματος μέτρων και σταθμών, την ίδρυση ταμιευτηρίων και ασφαλιστικών ταμείων, τη μελέτη του εδαφικού πλούτου της χώρας, τη σύνταξη φορολογικών νόμων, ενώ ασκεί τη διεύθυνση του κρατικού Πυριτιδοποιείου κλπ. ασχολούμενος, συγχρόνως, με την πρακτική Χημεία της εποχής. Είναι αυτός που θα διαλύσει την επιστημονική πλάνη του «φλογιστού» και θα ανακαλύψει το οξυγόνο, το υδρογόνο και την αρχή της διατηρήσεως της μάζας, θέτοντας τα θεμέλια της σύγχρονης Επιστήμης της Χημείας. Όμως, πέφτει θύμα της περιόδου της Τρομοκρατίας της Γαλλικής Επαναστάσεως και υπό τη γελοία–κύρια –κατηγορία ότι «εμπόδιζε την ανανέωση του αέρα στο Παρίσι», που του απευθύνει ένας νεαρός δημοσιογράφος, λόγω προσωπικών διαφορών μαζί του, καταδικάζεται σε θάνατο δι’ αποκεφαλισμού, με το Δικαστήριο να επισημαίνει ότι «η Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από επιστήμονες». Πολλοί εν τούτοις ιστορικοί θεωρούν ότι η εκτέλεση σχετίζονταν και με την παλαιότερη συμμετοχή του Λαβουαζιέ σε εταιρεία εισπράξεως φόρων από τους αγρότες για λογαριασμό του Κράτους, αφού είχε νυμφευτεί την κόρη ενός από τους ιδιοκτήτες της Εταιρείας. Η εκτέλεση έγινε το Μάϊο του 1794, δύο μόλις μήνες πριν οδηγηθεί στη λαιμητόμο και ο ίδιος ο Ροβεσπιέρος, σημειώνοντας έτσι το τέλος της περιόδου της Τρομοκρατίας. Ο Λαγκράνζ, θα πεί: «Χρειάστηκε λιγότερο από ένα λεπτό για να κοπεί αυτό το σπάνιο κεφάλι, αλλά η Γαλλία δεν θα γεννήσει άλλο αντάξιό του ούτε σε εκατό χρόνια». Το Γαλλικό κράτος δικαίωσε τον Λαβουαζιέ δεκαοκτώ μήνες μετά, αποσύρροντας όλες τις κατηγορίες. Η περίπτωση του Λαβουαζιέ, είναι η περίπτωση μάρτυρα της Επιστήμης, που διώχθηκε όχι για λόγους θρησκευτικούς ή δογματικούς αλλά για πολιτικούς, δείχνοντας ότι η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός φωλιάζουν σε κάθε σύστημα εξουσίας το οποίο δεν κυβερνάται από τον ορθό λόγο, αλλά από κάθε είδους ιδεοληψίες.


Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗΣ: ΈΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ

ΓEΩΡΓΙΟΣ ΛΑΓΚΑΣ, Πολιτικός Μηχανικός (Παν/μιο Πατρών, 1998) και Δίπλωμα Ειδίκευσης (“Έργα Υποδομής Πολιτικού Μηχανικού”. 2001). Υποψ. Διδάκτωρ του Παν/μίου Πατρών (από το 2008) με ικανό αριθμό δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Από 10ετίας ελεύθερος επαγγελματίας με αποκλειστικό αντικείμενο την αποτίμηση, διατήρηση και βελτίωση της φέρουσας ικανότητας μνημειακών και νεοτέρων κτιριακών κατασκευών και τεχνικών έργων.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Η Υπατία η Αλεξανδρινή γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ανάμεσα στο 355 και στο 370 α.ε.κ.χ. (από ενάρξεως της κοινής χρονολογήσεως). Πέθανε στην γενέτειρα της με φρικτό και μαρτυρικό θάνατο στα χέρια ενός απαίδευτου, και φανατισμένου, χριστιανικού όχλου τον Μάιο του 415 α.ε.κ.χ.
Υπήρξε μια σπουδαία επιστήμονας και διδασκάλισσα. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα της εκτείνονταν από τη φιλοσοφία και τα μαθηματικά έως την αστρονομική παρατήρηση και την υδραυλική μηχανική. Κυρίως υπήρξε μια χαρισματική δασκάλα με έναν κύκλο μαθητών που μπορεί να θεωρηθεί υπόδειγμα φυλετικής και θρησκευτικής ποικιλότητας, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το ταραγμένο πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό της Αλεξάνδρειας την εποχή στην οποίαν αναφερόμαστε.
Ο θάνατος της από το φανατισμένο πλήθος δεν μπορεί παρά να εγείρει σειρά ερωτημάτων : Τι έκανε έναν όχλο, στο όνομα της “θρησκείας της Αγάπης”, να σκοτώσει με τόσο βάρβαρο τρόπο μια ανυπεράσπιστη γυναίκα; Μήπως οι επιστημονικές της αναζητήσεις; Μήπως η ελληνική της παιδεία; Μήπως και τα δύο σε συνδυασμό με την γυναικεία της φύση; Στα χρόνια που ακολούθησαν, έως και σήμερα, οι κατά καιρούς απόγονοι και απολογητές των δολοφόνων της, όχι μόνο εξακολουθούν να αρνούνται την συμμετοχή τους στο έγκλημα αλλά επιχειρούν ακόμα και να εντάξουν την Υπατία, έμμεσα και άμεσα, βασιζόμενοι σε ανύπαρκτες ιστορικές αναφορές, στις τάξεις των ηθικών και φυσικών αυτουργών της δολοφονίας της. Μια τακτική που καθιστά το έγκλημα που διαπράχθηκε εναντίον της ελληνίδας φιλοσόφου και επιστήμονος όχι μόνο ειδεχθές αλλά και διαρκές.


ΛΟΥΘΗΡΟΣ ΜΠΕΡΜΠΑΝΚ, ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΟΥΛΚΟΥΡΑΣ: Σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ. Σπούδασε σκηνοθεσία και μικρογλυπτογραφία και ασχολήθηκε επαγγελματικά με την χρυσοχοΐα και τις επιχειρήσεις. Μελετητής του Δυτικού Αποκρυφισμού και του Ελευθεροτεκτονισμού και συγγραφέας πολλών βιβλίων με ανάλογο αντικείμενο, καθώς και ομιλητής σε πλήθος σχετικών εκδηλώσεων.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Ο Λούθηρος Burbank (γενν. 1849 Lancaster, Mass. (HΠΑ) 1926) ήταν βοτανολόγος και εφευρέτης, θεωρείται δε ως ο πατέρας της τότε σύγχρονης επιστημονικής αναπαραγωγής των φυτών (πριν την ανάπτυξη της γενετικής επιστήμης). Ανέπτυξε περισσότερα από 800 νέα γένη φρούτων, λαχανικών, ανθέων και βοτάνων. Οι ιδέες του και πολλά από τα υβρίδιά του επηρέασαν σημαντικά τη γεωργική επανάσταση και την παραγωγή τροφίμων στον 20ό αιώνα. Ο Μπέρμπανκ ουδέποτε κατοχύρωσε τις εφευρέσεις του ή θέλησε να ωφεληθεί οικονομικά από τη σχετική δραστηριότητά του, για την οποία κυριολεκτικά δοξάστηκε, μέχρι που αποκάλυψε ότι ήταν ελευθερόφρων, οπαδός της ελευθερίας της συνείδησης και άπιστος, τουλάχιστον με τη συμβατική έννοια της κατεστημένης θρησκείας, είχε δε ζωηρές αμφιβολίες για την αθανασία της ψυχής. Ακαριαία, τα πλήθη, που μέχρι τότε τον δόξαζαν, τον απέρριψαν και έκαναν τη ζωή του μαρτυρική μέχρι το θάνατό του.