#31
|
|||
|
|||
Δεν είναι ο βαθμός δυσκολίας της δικής μου σχολής που με κάνει να δυσανασχετώ τόσο, είναι η ανταπόδοση που μου τη δίνει. Απλά μετά από ένα σημείο αγανακτείς όταν πρέπει να αφιερώσεις μέρες ολόκληρες για ένα και μόνο μάθημα,χώρια τα υπόλοιπα,να μην το περάσεις σίγουρα και να βλέπεις ότι κάποιος άλλος είναι συνεχώς έξω και περνάει μαθήματα με ένα διάβασμα της τελευταίας στιγμής, ή με άλλα μέσα. Νιώθω κατά κάποιο τρόπο ότι μένω στάσιμος, ενώ κάποιοι άλλοι προχωρούν χωρίς να κοπιάζουν σημαντικά. Τώρα ξαναλέω,είναι σαν να κλαίω τη μοίρα το να δυσανασχετώ έτσι,δεν μου αρέσει όταν το κάνω,ξέρω ότι έχω άδικο,οπότε δεν έχει και τόσο νόημα να το αναλύσουμε περισσότερο το συγκεκριμένο κομμάτι, δεν μου φταίει κάποιος άλλος για τις δικές μου επιλογές
|
#32
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Ο δρόμος υπάρχει για να τον περπατάμε. Επιτρέπει όλων των ειδών τα βαδίσματα πάνω του και το βιαστικό και το αργό και το σταθερό και αυτό που παραπαίει, το ελαφρύ, το βαρύ, το ταπεινό, το υπερήφανο... Γι' αυτό το να πείσεις τον εαυτό σου να βαδίζει με έναν άλλον τρόπο, δεν θα δουλέψει για πολύ, θα σε κουράσει, γιατί πολύ απλά δεν θα είναι δικό σου. Θα μοιάζει αλλά δεν θα είναι. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν είναι να τελειοποιήσουμε αυτό που ήδη διαθέτουμε, μαθαίνοντας να περπατάμε καλύτερα. Αν δεν σκοντάψεις στον δρόμο επειδή κοιτάζεις συνέχεια ψηλά, ή αν δεν χάσεις τις ομορφιές του ουρανού επειδή κοιτάζεις συνέχεια κάτω ή δεν προσέξεις κάτι σημαντικό που προσπέρασες επειδή έτρεχες ή δεν πρόλαβες κάτι γιατί καθυστέρησες κτλ. πώς θα καταφέρεις ν' αλλάξεις βάδισμα; Κάπως έτσι θ' αρχίσει να εισχωρεί το ένα στο άλλο και θα μάθεις πότε να χρησιμοποιείς το ένα και πότε το άλλο. Γιατί κανένα δεν είναι καλύτερο απ' το άλλο, μόνο του. Τι κίνητρο λες να είχα για να σου απαντήσω πέρα απ' το πιο προφανές; Έχω περάσει από κει. ''Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα'', λοιπόν... Σκέψου ότι έχεις ήδη κάνει το πιο σημαντικό βήμα, το αναγνώρισες και θέλησες να το μοιραστείς, δεν έχει τόση σημασία με ποιον, γιατί αισθάνεσαι πως κάτι πρέπει ν' αλλάξει.
__________________
Just give me a sign and I' ll show you my plan. Tell me why you look so sad, time slips by, like grains of sand. Just put your future, in my hands. " Moonchild - Rory Gallagher" Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Λευκός Λύκος : 15-10-18 στις 22:37 |
#33
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Απογοητεύτηκες. Οκ. Αν θες να σπάσεις αυτόν τον κύκλο της απογοήτευσης, σταμάτα να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Απέτυχες; Και; Δικαίωμα. Και για να πέσεις και για να ξανασηκωθείς. Θα αλλάξεις πάρα πολλές απόψεις στη ζωή σου, αυτό είναι το υγιές. Το ότι είναι δύσκολο, είναι κίνητρο από μόνο του! Το εύκολο είναι βαρετό
__________________
Just give me a sign and I' ll show you my plan. Tell me why you look so sad, time slips by, like grains of sand. Just put your future, in my hands. " Moonchild - Rory Gallagher" |
#34
|
|||
|
|||
Από μικροί σας βάζουν λάθος στόχους. Μετατρέπουν τα πάντα σε ανταγωνισμό.
Το κυριότερο είναι να σου αρέσει αυτό που κάνεις και να το κάνεις σαν χόμπι Να προσπαθείς να το βελτιώσεις με την έρευνα και την σταδιακή εμπειρία σου όχι για να βγάλεις χρήμα αλλά γιατί σου αρέσει και για να κάνεις καλό στους γύρω σου. Το χρήμα δεν πρέπει να είναι ο στόχος Το κυριότερο είναι να εφεύρεις το νέον σε αυτό που κάνεις. Μπορείς να αισθάνεσαι πλούσιος μέσα σου και αυτό το δίνει η μόρφωση μέσα από την έρευνα. Ένας πλούσιος σε χρήμα το πιθανότερο είναι να είναι φτωχός μέσα του. Ο κόσμος μπορεί να φαίνεται στάσιμος αν το μέσα σου δεν είναι ανήσυχο. Εσύ θα χρωματίσεις τις γνώσεις σου μέσα από την δική σου έρευνα και εσύ θα δώσεις αξία στον εαυτό σου. Από τους γύρο σου μην περιμένεις τίποτα άλλο από ζήλια. Πίστεψε στον εαυτό σου όχι στους άλλους και ακολούθησε τον δρόμο που σου αρέσει. Ποιο πολλά μαθαίνουμε από τα λάθη μας παρά από οτιδήποτε άλλο. Μόνο έτσι θα γίνεις ο τσομπάνης στα πρόβατα. Όταν κάνεις αυτό που κάνουν όλοι μην ψάχνεις την διαφορετικότητα μέσα στον εαυτό σου. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη seismic : 16-10-18 στις 01:59 |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|