|
|
#1
24-11-13, 04:17
|
||||
|
||||
Η δικιά μου ιστορία
Καλησπέρα και καλώς σας βρήκα.
Διαβάζω το φόρουμ εδώ και λίγο καιρό και θέλησα να γίνω μέλος και να σας διηγηθώ κι εγώ τη δικιά μου ιστορία. Βασικά η ιστορία μου δεν καταπιάνεται με ένα μόνο περιστατικό αλλά με περισσότερα. Είμαι ένα άτομο που έχει μεγαλώσει σε χριστιανικό περιβάλλον, όχι αυστηρό αλλά γενικά πηγαίναμε στην εκκλησία με ευλάβεια, νηστεύαμε, κοινωνούσαμε κλπ και όλα αυτά με γέμιζαν ευτυχία. Το Πάσχα έκλαιγα από συγκίνηση στην Ανάσταση... Προσευχόμουν όλα τα παιδιά του κόσμου να έχουν ευτυχία... ευχαριστούσα τον Θεό καθημερινά αν και ζούσα σε πολύ τραγικές καταστάσεις (οικονομικά/οικογενειακά προβλήματα). Έλεγα ''ο Θεός με βλέπει τί σταυρό κουβαλάω, με τη βοήθειά του θα συνεχίσω ακάθεκτη''. Αλλά κάπου στην εφηβεία έγινα η μεγάλη αντιρρησίας, τα απέρριψα όλα και απομακρύνθηκα από τον Χριστό. Τότε άρχισαν και οι κακές παρέες, τα νεύρα και οι τάσεις κατάθλιψης. Εξάλλου παντού γίνεται λόγος για το αν υπάρχει ή όχι Θεός και είναι λογικό ως φιλοσοφική συζήτηση να υπάρχει. Όταν όμως με κορόιδευαν φίλοι για το γεγονός ότι πίστευα, το ίδιο και την οικογένειά μου, καθηγητές για λόγους ιδεολογικούς αντί να παραδίδουν το μάθημα βρίζουν συνέχεια την Εκκλησία και είσαι νέος, αρχίζεις να βάλλεσαι. Τότε διάβασα και ένα βιβλίο του ''γκουρού'' Όσσο που ισοπέδωνε τα πάντα μέσα σχετικά με την εκκλησία, την πίστη, την οικογένεια, την μητρότητα και την αγάπη και τα έκανε έναν αχταρμά που μιλούσε για φεμινισμό, σεξουαλική απελευθέρωση, διαλογισμό και ένωση με το σύμπαν κλπ και ανυπαρξία του Θεού. Και αυτό το βιβλίο με επηρέασε απίστευτα. Και μου πήρε χρόνια να το καταλάβω πως με επηρέασε τόσο αρνητικά και έπεσα στην παγίδα της νέας εποχής, που προσπαθούν να περάσουν στους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει τίποτα, είμαστε μόνο ύλη και θα πάμε στα σκουλήκια κλπ. Θα δείτε πως κλιμακώνονται οι εμπειρίες μου αφ' ότου σταμάτησα να πιστεύω (αρνητικές εμπειρίες ζωή και μεταφυσικές). Για χρόνια έβλεπα όλα αυτά τα κακά που μου συμβαίνουν και έκλαιγα και σκεφτόμουν ''μακάρι να μπορούσα να πιστέψω πάλι, πόσο μου χρειάζεται ΕΛΠΙΔΑ και ΦΩΣ!''. Αλλά είχα τόσο ''εκλογικεύσει'' τον τρόπο σκέψης μου, όπου δεν χωρούσε καμιά πίστη. Αλλά ας ξεκινήσω να σας περιγράφω τί έχω βιώσει ως τώρα. 1.Τα βήματα και το σφύριγμα στο σπίτι στο χωριό Ήταν καλοκαίρι, όταν πρέπει να ήμουν μεταξύ 7 και 9 ετών. Με τη μητέρα μου βρισκόμασταν για λίγες μέρες στο χωριό που είναι γενέτειρα και των δυο γονιών μου αλλά υπάρχει μόνο το σπίτι του πατέρα μου και σε αυτό παραθερίζαμε που και που. Ήταν μεσημέρι και η μητέρα μου ήθελε να ξεκουραστεί γιατί θα ταξιδεύαμε πίσω στην πόλη νωρίς το βραδάκι, οπότε έπεσε να κοιμηθεί. Εγώ κλασικά, δε μπορούσα να κοιμηθώ ποτέ το μεσημέρι ως παιδί και έπαιζα όσο πιο ήσυχα μπορούσα μόνη μου στο χωλ, έξω από το δωμάτιο της μαμάς μου, στον επάνω όροφο. Ξαφνικά άκουσα τα εξής: κλειδί στην πόρτα, την πόρτα να ανοίγει κάνοντας το χαρακτηριστικό ήχο της μεταλλικής πόρτας που έχουν πολλά σπίτια σε χωριά για κύρια είσοδο... Μετά βήματα αλλά μαζί με τον ήχο των βημάτων και τον ήχο του ξύλινου μπαστουνιού που έχουν οι ηλικιωμένοι. Έπειτα ήχος από τραγουδιστό σφύριγμα ενώ παράλληλα και ήχοι από το κυρίως δωμάτιο που είναι καθιστικό/κουζίνα του κάτω ορόφου, σαν άνοιγμα ντουλαπιών και ήχος από τα σερβίτσια. Εγώ είχα παγώσει και σκέφτηκα ότι θα είναι ο θείος μου που έμενε εκεί όλο τον χρόνο εκτός από περιόδους που ταξίδευε λόγω δουλειάς και εκείνες τις μέρες ξέραμε ότι έλειπε... Αλλά και πάλι αισθάνθηκα ότι απλώς προσπαθούσα να εκλογικεύσω αυτό που συνέβαινε. Όλα αυτά σε λίγα δευτερόλεπτα. Όταν σταμάτησε κάθε ήχος, δεν ήξερα τι να κάνω. Πολύ δειλά κατέβηκα 2-3 σκαλιά, κοίταξα από την ανοιχτή πόρτα το κυρίως δωμάτιο, δεν είδα τίποτα και απλώς έτρεξα στο κρεβάτι της μαμάς μου. Εγώ ένιωθα ότι μπορεί να ήταν ο παππούς μου ίσως γιατί δε γνώρισα και παππού αλλά και πάλι αυτό δε με έκανε να φοβηθώ λιγότερο. Σήμερα ως χριστιανή ξέρω ότι τέτοιες εμπειρίες δεν αφορούν σε ανθρώπους που έχουν αποβιώσει αλλά είναι μόνο κόλπα του εξαποδώ. Προσευχή μόνο... 2.Πώς σώθηκε η ζωή μου Αφορά τέσσερα περιστατικά, δυο παρ' ολίγον πνιγμούς στη θάλασσα, ηλεκτροπληξία, και παρ'ολίγον σοβαρό τροχαίο. Οι παρολίγον δυο πνιγμοί έγιναν μέσα στο ίδιο καλοκαίρι γύρω στα 8, στην ίδια παραλία που λέγεται ότι πνίγονται πολλοί γιατί έχει απότομες διακυμάνσεις το έδαφος. Δεν ήξερα κολύμπι και δυστυχώς δε με πρόσεχαν καλά... Όχι οι γονείς μου. Έτσι βρέθηκα στα απάτητα και ήταν βέβαιο ότι θα πνιγώ... Παλεύοντας να κάνω ένα βήμα μπροστά είπα ''Άγιε Νικόλαε, βοήθησε με''. Ήξερα ότι είναι ο προστάτης των ναυτικών και της θάλασσας! Αμέσως το βήμα επιτεύχθηκε και βρέθηκα πάλι στα πατούμενα, και βγήκα έξω. Τη δεύτερη φορά με έσωσε ένας τουρίστας που σε μια άγνωστη φυσικά γλώσσα με μάλωσε που ήμουν απρόσεκτη! Να σας πω ότι από αυτό το περιστατικό πέρασα μετα-τραυματικό σοκ. Για μήνες πίστευα ότι δε ζω αλλά έχω πεθάνει και απλώς βλέπω ένα όνειρο και ένιωθα απίστευτα θλιμμένη. Νομίζω ένιωθα ενοχές που παρ'ολίγο θα είχα πεθάνει και θα θλίβονταν η οικογένεια μου αλλά ταυτόχρονα και θυμό που οι νεαροί ενήλικες που με είχαν στην επίβλεψή τους, δε με πρόσεχαν. Ήταν ένας άσχημος χειμώνας θυμάμαι και δεν έλεγα τίποτα σε κανένα. Ευτυχώς με τον καιρό το ξεπέρασα. Ένα άλλο καλοκαίρι γύρω στα 8-9 μου έτη, πηγαίνοντας στο χωριό με τους γονείς μου και με τα δυο αδέρφια μου με το αυτοκίνητο, βλέπουμε ξαφνικά μια μηχανή με έναν άντρα για οδηγό και μια γυναίκα πίσω του να μας προσπερνάει με ταχύτητα τρομακτική. Ο πατέρας μου κάτι σχολίασε επειδή ήταν τόσο παρακινδυνευμένο να κάνει κανείς τέτοια προσπέραση σε δρόμο ανηφορικό στα 700 και βάλε μέτρα στο βουνό με τον γκρεμό από δίπλα! Ξαφνικά μετά από λίγο στην επόμενη στροφή στη μέση του δρόμου είναι τοποθετημένο ένα παγκάκι μεγάλο που ο πατέρας μου το βλέπει τελευταία στιγμή επειδή ήταν στροφή και ουρλιάζουμε όλοι! Στα αριστερά μας είναι γκρεμός και ο πατέρας μου γυρίζει το τιμόνι, κινείται αριστερά ίσα να προσπεράσει το παγκάκι και μετά πάλι δεξιά για να μπει στην ευθεία. Υποψιαστήκαμε ότι ήταν αυτοί οι περίεργοι τύποι φυσικά! Ο πατέρας μου σταμάτησε λίγο πιο κάτω και έβαλε το παγκάκι στην άκρη του δρόμου. Οι άνθρωποι κάναν μια χοντρή πλάκα το λιγότερο αφού ο δρόμος είναι τόσο στενός που σωθήκαμε από θαύμα! Φτάνοντας στο χωριό ρωτήσαμε για την περίεργη μηχανή αλλά δεν τους βρήκαμε. Προειδοποιήσαμε και άλλους οδηγούς. Στο χωριό υπάρχει και ένα μέρος που φημίζεται ότι πήγαιναν πολλά ρεμάλια, από χρήστες ναρκωτικών μέχρι σατανιστές. Και τέλος, λίγο πριν τα Χριστούγεννα κάπου στα 10 μου έτη ανυπομονούσα να στολίσουμε το σπίτι. Κανείς όμως δεν είχε χρόνο στην οικογένεια. Οπότε πήρα πρωτοβουλία και άνοιξα την αποθήκη και έβγαλα τα λαμπάκια και μερικά στολίδια. Παίρνω μια σειρά από λαμπάκια που είχαν ένα ντούι γυμνό, χωρίς πλαστικό γύρω γύρω, μόνο τα δυο μεταλλικά δοντάκια... Το τοποθετώ στην πρίζα και τζιιιζ, ένιωσα το ρεύμα να με διαπερνά αλλά πετάχτηκα πολύ γρήγορα. Και το αποκορύφωμα; Αφού ένιωθα κάψιμο στο χέρι μου έτρεξα στη βρύση να το βάλω κάτω από το νερό που αργότερα άκουσα ότι απαγορεύεται σε περίπτωση ηλεκτροπληξίας. Η ώρα όμως είναι ήδη περασμένη και γράφω εδώ και δυο ώρες... Έπεται συνέχεια....ακολουθούν περιστατικό ακούσματος απόκοσμων ήχων και περιστατικά Μόρας (σκιές) και άλλα... Ευχαριστώ που το διαβάσατε...εις το επανιδείν... 
|
|
#2
24-11-13, 11:28
|
|||
|
|||
|
http://www.metafysiko.gr/forum/forumdisplay.php?f=34
Καλύτερα να γράφεις εκεί, συμπεριλαμβάνει και τις ιστορίες εκκλησιατικής φαντασίας, τιμωρίες αμαρτωλών, επιστροφή απολωλότων προβάτων στο μαντρί και άλλες μεταφυσικές περιπέτειες.
|
|
#3
24-11-13, 11:54
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Elpida : 24-11-13 στις 11:54
|
|
#4
24-11-13, 15:02
|
|||
|
|||
|
Ότι έχουν συμβεί όλα αυτά, το βεβαιώνεις εσύ. Δεν μπορείς να προσκομίσεις κανένα πειστήριο, γιατί γενικά δεν υπάρχει πειστήριο για βιωματικές εμπειρίες. Αντιθέτως βλέπω ότι ξεκίνησες την συγγραφή σου πετώντας την σχετική λάσπη στον Osho, στην Νέα Εποχή και οτιδήποτε δεν έχει σχέση με την εκκλησία. Άρα περί αυτού πρόκειται,για ιστορίες εκκλησιαστικής φαντασίας, ή κατήχηση όπως το λέτε εσείς ή προσηλυτισμός όπως το λένε άλλοι ή ιεραποστολικό έργο ας το πούμε γενικά.
Θα σου πω την γνώμη μου για αυτά που γράφεις επί τη ευκαιρία, μα υπόδειξε μου πρώτα όμως που αναφέρει ο Osho την "ανυπαρξία Θεού" ή γενικά κάποιος συγγραφέας της "Νέας Εποχής" ότι δηλαδή "δεν υπάρχει τίποτα, είμαστε μόνο ύλη και θα πάμε στα σκουλήκια κλπ". Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη heretic : 24-11-13 στις 15:42
|
|
#5
24-11-13, 19:15
|
||||
|
||||
|
Να παραθέσουμε και ένα βιντεάκι σχετικό με ένα απόσπασμα βιβλίου που έχει πράγματι γραφτεί, από άλλον ένα Ιεραπόστολο.
http://www.youtube.com/watch?v=5CvnyBsZ5eo 
|
|
#6
24-11-13, 20:08
|
|||
|
|||
|
Παράθεση:
__________________
O καλυτερος τροπος να αντιμετωπισεις το τρομο ειναι ισως να αφεθεις στα νυχια του   !
|
|
#7
24-11-13, 22:38
|
|||
|
|||
|
ωραιες οι ιστοριες σου με τα βηματα και το παγκακι,
αλλα αυτη που με εντυπωσιασε περισοτερο ηταν αυτη που πνιγοσουν και καλεσες τον αγιο νικολαο και σε εσωσε. ευτυχως που ειχες την ψυχραιμια και τον καλεσες, αλλιως ο αη νικος θα ελεγε αστο το κωλοπαιδο να πνιγει,ενω οταν τον φωναξες αμεσως εσπευσε να σε σωσει.τυφλα ναχει ο David Hasselhoff απο το baywatch. θα το δοκιμασω με την πεθερα μου,που ειναι θρησκα και δεν ξερει μπανιο. θα την αμολυσω στα απατα και θα της πω τωρα παρε το 11880.ωπ sorry μπερδευτηκα τωρα φωναξε τον αγιο νικολαο. ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΜΕΕΕΕΕΕ
|
|
#8
25-11-13, 00:23
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
|
|
#9
25-11-13, 15:16
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
__________________
"The needs of the many outweigh the needs of the few" -Mr. Spock, Starfleet's First Officer, 2230 A.D. - 2387 A.D.
|
|
#10
25-11-13, 15:33
|
|||
|
|||
|
Ελπιδα μου,
Αυτο που εσυ ονομαζεις θεος ειναι απλως η πρωτουσια του ολου συμπαντος. Η ενεργεια η πανταχου παρουσα . Οι αλχημιστες προσπαθησαν να τη συγκεντρωσουν σε ενα μπουκαλακι Oταν λοιπον επικαλεστηκες το Θεο,ουσιαστικα επικαλεστηκες αυτη τη φωτεινη ενεργεια που σε βοηθησε να σωθεις. Υπαρχει παρομοια εμπειρια ατομου που στα βαθη της καταθλιψης του ειπE ''τα παραταω ολα'' και ετοιμος πλεον να εγκαταλειψει το πιο πολυτιμο πραγμα στη ζωη του ,ειδε το φως αυτο,τη λεπτοφυη ενεργεια να ειναι διπλα του.Την ειδε μπροστα του .Ειδε το Θεο,ειδε κατι περα απο τη ζωη και το θανατο .Εφτασε κοντα στα ακρα το θανατο μονο για να καταληξουμε οτι οσο πιο κοντα ερχεσαι στα ακρα τοσο πιο πολυ συνειδητοποιεις την υπαρξη σου  Και η υπαρξη υφισταται περα απο τη ζωη και το θανατο VIVA THE LIGHT.
|
 |
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
