#11
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Η διαδικασία της γνώσης του εαυτού, απαραίτητη προυπόθεση για την κατάκτηση σημαντικών πραγμάτων, είναι δύσκολη και επίπονη. Συμφωνώ επίσης με το Χρήστο ότι περνάει μέσα όχι μόνο από την κατανόηση του εσώτερου εαυτού αλλά και από την κατανόηση της θέσης του ατόμου μέσα στο σύνολο της Δημιουργίας. Η διαδικασία εισαγωγής "φίλτρων" του εγκεφάλου είναι μεν σημαντική αλλά για το επίπεδο που ζούμε, για το συγκεκριμένο χώρο και πουθενά αλλού. Η κατανόηση του Θείου, για μένα, δεν περνάει μέσα από εγκεφαλικές διεργασίες αλλά μέσα από ψυχικές. |
#12
|
|||
|
|||
Αν πάρουμε κυριολεκτικά τα λόγια του Σωκράτη στο απόσπασμα από τον Φαίδωνα του Πλάτωνα θα βγούμε στο συμπέρασμα που έχεις βγάλει κ εσύ Μιχάλη δηλαδή ότι οι σωματικές λειτουργίες αλλά κ τα φίλτρα του εγκεφάλου είναι σημαντικά αλλά μόνο για το επίπεδο που ζούμε. Εγώ όμως από την άλλη έχω κάποιες αμφιβολίες ως προς αυτό κ τα λεγόμενα του Σωκράτη νομίζω ότι είναι μεταφορικά κ θέλουν να πουν ότι στην ουσία ο τρόπος με τον οποίο διαχειριζόμαστε τις λειτουργίες του σώματος μας κ τα φίλτρα του εγκεφάλου μας είναι λανθασμένος! Ίσως να είναι κ μια καθαρά δική μου θεωρία αλλά νομίζω ότι στην ουσία αυτό που θέλει να πει κ ο Πλάτωνας είναι ότι ανάμεσα από το σώμα μας κ από τη ψυχή μας δημιουργήσαμε ένα τεράστιο χάσμα κ το θέμα είναι να γεφυρωθεί ξανά! Αν είναι όμως έτσι τότε αυτές οι λειτουργίες ανάγονται στο κλειδί που έχουμε σε αυτή την υπόσταση κ μας δίνουν το πάτημα για εξέλιξη ,που όταν οι εγκεφαλικές-σωματικές λειτουργίες γεφυρωθούν με τις ψυχικές ανέρχονται αυτόματα σε άλλο επίπεδο κ δημιουργούν έτσι νέες δυνατότητες.
Ίσως λοιπόν η φύση του ανθρώπου δεν είναι να διασπάσει κάποια κομμάτια της αλλά να ενώσει! Κ έχω την αίσθηση ότι απλά αυτό, δηλαδή το γεφύρωμα, γίνεται από την μεριά της ψυχής που έχει όλες τις δυνατότητες για να ενωθεί κυριολεκτικά κ με το υλικό μας σώμα ……. |
#13
|
||||
|
||||
Κοσμική συγχώνευση!
Συνάψεις όλα κι ουχ όλα, συμφερόμενο συνάδον διόδον,
και εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα. Ηράκλειτος Όταν ενώνουμε ένα άτομο χλωρίου και ένα άτομο νατρίου δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό από ένα μόριο αλατιού. Και ενώ τόσο το χλώριο όσο και το νάτριο αποτελούν δηλητήρια για τον ανθρώπινο οργανισμό η χημική ένωσή τους δίνει το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ για τον οργανισμό μας αλάτι! Από την άλλη η φυσική μας πληροφορεί ότι υπάρχει μια δυναμική παρουσία του κάθε ατομικού σωματιδίου, η οποία εκτείνει τη δράση της μέχρι τα έσχατα όρια του διαστελλόμενου σύμπαντός μας (αν φυσικά υπάρχουν όρια και αν φυσικά το σύμπαν διαστέλλεται). Αντίστοιχα «κάποιο πράγμα» από τα άτομα που βρίσκονται στη καρδιά των απομακρυσμένων νεφελωμάτων, εισδύει στο εσωτερικό των δισεκατομμυρίων ατόμων του πλανήτη μας και της σελίδα πάνω στην οποία είναι τυπωμένες οι γραμμές αυτές. Όποιος και αν είναι ο χώρος στον οποίο υποθέτουμε ότι είμαστε τοποθετημένοι, κάθε κοσμικό στοιχείο γεμίζει ΠΛΗΡΩΣ με την ακτινοβολία του αυτόν τον όγκο. Όσο καλά περιγεγραμμένη και αν είναι η καρδιά του ατόμου, ο τομέας του συνυπάρχει τουλάχιστον εν δυνάμει, με εκείνον του οποιουδήποτε άλλου ατόμου. Όσο, χάρη στα μέσα μιας όλο και αυξανόμενης δύναμης, εισδύουμε σε βάθος μέσα στην ύλη, τόσο οι εσωτερικοί δεσμοί των μερών της μας μπερδεύουν. Κάθε στοιχείο του κόσμου είναι θετικά υφασμένο με όλα τα άλλα. Είναι συνεπώς τελείως ΑΔΥΝΑΤΟ να αποχωρίσουμε ολοκληρωτικά ένα αντικείμενο από το περιβάλλον του. Δισεκατομμύρια αόρατες ίνες ξεκινούν από το άτομο και το συνδέουν με τα απειράριθμα άτομα ολόκληρου του σύμπαντος, ενώ από όλο το σύμπαν δισεκατομμύρια αόρατες ίνες, εισδύουν μέσα στην εσώτερη ουσία αυτού του ατόμου, σε μας και παντού γύρω από εμάς. ΤΟ ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΑΝ, με μια δύναμη, μια ένταση που ξεφεύγει κάθε δυνατότητα διανοητικής παράστασης! Η κοσμική συγχώνευση, συνδεδεμένη με το θεμελιακό γεγονός των σχέσεων, πρέπει να θεωρηθεί σαν ένα από τα ουσιώδη γεγονότα του σύμπαντος. Παρατηρώντας κατά τρόπο επιφανειακό 2 ατσάλινες σφαίρες της ίδιας διαμέτρου, της ίδιας σύνθεσης, με τα ίδια σαφώς καθορισμένα και γυαλισμένα περιγράμματα, μπορούμε να τις θεωρήσουμε σαν όμοιες. Στην πραγματικότητα όμως η ομοιότητα αντιστοιχεί με το περίπου. Τα δίχτυα των αμοιβαίων σχέσεων αυτών των 2 ατσάλινων σφαιρών, πρώτα με τον περίγυρο και ύστερα με ολόκληρο το σύμπαν είναι διαφορετικά, μέσα σε ένα τέτοιο τομέα η ισότητα ΑΧΒΧΓ=ΒΧΑΧΓ δεν ισχύει πια, όπως το απέδειξε εδώ και καιρό ο Γάλλος μαθηματικός και χημικός Τουρναίρ. Κάθε ιδιαίτερο σημείο μέσα στο σύμπαν είναι απολύτως ΜΟΝΑΔΙΚΟ και διαφέρει από το πιο κοντινό του σημείο, παρ’ όλο ότι στην πρώτη εντύπωση δείχνει για όμοιο. Όχι μόνο κάθε ιδιαίτερο σημείο είναι αυστηρά μοναδικό και διαφέρει από τα άλλα εξ αιτίας της δικής του θέσης μέσα στο χώρο, αλλά κάθε στιγμή του χρόνου, κάθε δευτερόλεπτο που περνά, προσδίνει επίσης ένα νέο χαρακτήρα στη μοναδικότητά του. Η πλάνη στην οποία πέφτουν οι ακραίες φιλοσοφικές θέσεις μπορεί να καθορισθεί ως εξής: οι σπιριτουαλιστές ορισμένων δυτικών μυστικιστικών φιλοσοφιών ή ινδικών, καταγγέλλουν τον απόλυτα αυταπατικό χαρακτήρα της πολλαπλότητας και των ιδιομορφιών, για αυτούς είναι απλοί αντικατοπτρισμοί (πολιτισμός των Μάγια)και το μόνο που υπάρχει είναι η ενότητα. Για την πλειοψηφία των δυτικών θετικών και επιστημονικών φιλοσοφιών, το σημαντικό είναι μόνο οι ιδιομορφίες. Η αλήθεια είναι στα μέσα του δρόμου, ανάμεσα ΑΚΡΙΒΩΣ στις ακραίες αυτές θέσεις: βρίσκεται, κατά τη γνώμη μου, μέσα σε μια όραση «ωκεανική» που μας επιτρέπει να αντιληφθούμε τις μη δυϊστικές οπτικές της ινδικής Αντβάϊτα και της κινεζικής Σάν. Ο ωκεανός σ’ αυτή την «ωκεανική όραση» συμβολίζει το σύμπαν θεωρούμενο σαν μια Ολότητα ομοιογενή (ομογενές άλλωστε και ισότροπο), που ουσία της είναι το νερό. Στην επιφάνεια αυτού του ωκεανού ΣΠΑΖΟΥΝ με θόρυβο δισεκατομμύρια εφήμερα κύματα, που ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΜΙΑ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΑ, με μια μοναδικότητα, με ένα ιδιαίτερο σχήμα. Όλα όμως είναι ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ, αποτελώντας ωστόσο την παράξενη γλώσσα της κοσμικής αιωνιότητας. Ο καθένας από μας είναι ένα από αυτά τα εφήμερα κύματα με πρόσκαιρο σχήμα και ιδιομορφία. ΤΟ ΝΕΡΟ ΟΜΩΣ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΑΣ ΟΥΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΡΧΗ ΟΥΤΕ ΤΕΛΟΣ. Η ΣΟΦΙΑ βρίσκεται στην αδιάκοπη πραγματοποίηση της «ωκεανική όρασης» της βάσης, έχοντας ωστόσο την ικανότητα να ακούσουμε τη θαυμαστή γλώσσα των γεγονότων που μιλούν τα δισεκατομμύρια των εφήμερων κυμάτων, καταλαβαίνοντας ότι στη καρδιά του, στη καρδιά της επιφάνειας, υπάρχει παραδόξως το ΑΠΕΙΡΟ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΣ. Το άπειρο δηλώνει ο δάσκαλος Ντ.Τ.Σουζούκι «υπάρχει μέσα στο πεπερασμένο της κάθε στιγμής». Η σοφία δεν βρίσκεται λοιπόν στο να αρνηθεί κανείς τις ιδιομορφίες αλλά να τις τοποθετήσει στη σωστή τους θέση, να τις δει τέτοιες που είναι, να καταλάβει και να πραγματοποιήσει τον προσωπικό τους χαρακτήρα. ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ, ΤΑ ΔΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΒΑΘΙΑΣ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ, εμφανίζονται στο πνεύμα μας κατά τη στιγμή που θα ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΦΗΜΕΡΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΑΣ ΕΝΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ. Ταυτιζόμαστε με το σχήμα και χάνουμε την ουσιαστική πραγματικότητα του νερού. Αυτή η «ωκεανική όραση» είναι ένα από τα χαρακτηριστικά σημάδια της μεγάλης ψυχολογικής μετάλλαξης, προς την οποία τείνουν αναντίρρητα όλα τα ανθρώπινα όντα ΠΑΡΑ τους προσωρινούς και αντιφατικούς προσανατολισμούς τους. |
#14
|
||||
|
||||
Χμμμ τώρα εγώ τι να πω σε όσα έχετε αναφερει, εχετε αναφέρει Σωκράτη έχετε αναφέρει Ηράκλειτο εγώ θα αναφέρω αυτό που λέει ο Γρηγόρης δήλα εγώ .
Λοιπόν ποια είναι η πραγματική φύση , εγω πιστεύω ότι για να κατανοήσουμε ποια είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου θα πρέπει να ξεκινήσουμε με το ποια ήταν ή θα έπρεπε να ήταν σε τι εξελίχθηκε και που έχει φτάσει αυτή τη στιγμή. Θα προσπαθήσω να διατυπώσω τις απόψεις μου με το να αναλύσω επακριβώς αυτό που μας ρωτάει το θέμα. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με ένα και μονό σκοπό να συνυπάρξει αρμονικά ειρηνικά και να σεβαστεί τόσο τον ίδιο του τον εαυτό και τον συνάνθρωπο του όσο και την ζωή γενικά ( εννοώ όλα τα πλάσματα που υπάρχουν πάνω σε αυτό τον πλανήτη). Η μια και μοναδική φορά στην οποία πέτυχε αλλά διήρκησε για λίγο ήταν μέχρι την έξοδο των πρωτοπλαστών από την Εδεμ, μέχρι εκείνη την στιγμή όλα ήταν σε τέλεια αρμονία μέχρι εκείνη την στιγμή η πραγματική φύση του ανθρώπου δεν κρυβόταν κάτω από ρούχα ντροπές επιφυλάξεις ψέματα οργή κακία μισός. Ξαφνικά όμως αυτή η ουτοπία καταποντίστε για τους λογούς που όλοι ξέρουμε ( απέχτησε τη δυνατότητα του να αναγνωρίζει το καλό από το κακό αλλά επιλεγεί πάντα το κακό) ο άνθρωπος δυστυχώς από κείνη την στιγμή έβγαλε σιγά σιγά μια άλλη φύση μια φύση που ίσως κατά εμέ να είναι και η πραγματική του και ίσως τελικά αυτό που προ υπήρχε στην εδεμ να ήταν μια παραπλάνηση, μια ας πούμε καθυστέρηση της πραγματικότητας. Κακά τα ψέματα ο άνθρωπος είναι γεννημένος για τα χειροτέρα και αυτό το έδειξε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην γη είναι ένα αρπαχτικό ένα θηρίο που μπροστά του τα θηρία της φύσης είναι γατούλες Περσίας. Έχει αποδείξει ότι δεν καταλαβαίνει ούτε από χρώμα ούτε από γλωσσά ούτε από συγγένεια αν θέλει να αποχτήσει κάτι θα το πάρει και ας καταστρέψει τα πάντα γύρω του. Έχει αφομοιώσει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά αυτού του κόσμου : ματαιοδοξία υπερηφάνεια ζήλια φθόνο μισός δολοφονικά και αχόρταγα ένστικτα απληστία. Πλέον δεν καταλαβαίνει τίποτα βλέπει κάποιον συνάνθρωπο του να παρακαλεί και του δίνει μια να πάει παραπέρα αν μπορούσε να εξολόθρευση τα πάντα ώστε να είναι ο μοναδικός σε αυτό τον πλανήτη θα το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη τα θέλει όλα αλλά δεν είναι ευχαριστημένος με τίποτα τρώγει αλλά δεν χορταίνει πίνει αλλά διψάσει βγάζει λεφτά αλλά θέλει περισσότερα έχει τα πάντα και θέλει το απόλυτο. Που το οδηγει στην δική του αυτοκαταστροφή γιατί πολύ απλά η φύση του είναι αυτοκαταστροφική... Ελπιζω να μην ειμαι εκτος θεματος αν ειμαι συγνωμη
__________________
και ο πέμπτος άγγελος άδειασε την φιάλη του στον θρόνο του θηρίου και σκοτώθηκε η βασιλεία του και οι οπαδοί του δάγκασαν τις γλώσσες τους από τον πόνο και βλασφήμησαν τον Θεό για τους πόνους που είχαν και δεν μετανόησαν για τα έργα τους. |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|