|
|
#1
07-10-08, 13:49
|
||||
|
||||
«ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ»
Αντιγράφω το παρακάτω κείμενο, το οποίο είναι μέρος ενός μεγαλύτερου άρθρου, το οποίο άρθρο βρίσκεται στην ιστοσελίδα :
http://www.myriobiblos.gr/texts/gree...io_pathos.html Έπεσα πάνω του κατά τύχη και μπορώ να πω ότι με έβαλε σε βαθιές σκέψεις. Πάνω από όλα όμως με άγγιξε κατά ένα τρόπο περίεργο που δε θέλω να το αναφέρω. Σας παραθέτω το κείμενο διότι πιστεύω ότι αξίζει κάποιος να το διαβάσει (ολόκληρο μάλιστα) και ίσως από τη παράθεση των απόψεων που θα προκύψει, να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας κάτι παραπάνω από "...τα πολλά που ήδη γνωρίζουμε..." ************************************************** ******** ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος Το Θείο Πάθος [Πλήρες κείμενο] Εκδόσεις «ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ» ά,ε. ά.τ. «ΙΔΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ» Είναι η σκωπτική φράσις, αγαπητοί μου αναγνώσται, που προφέρει ο Πιλάτος, δείχνοντας τον Θεάνθρωπο στους ανθρώπους. «Ίδε ο άνθρωπος». Τον είχαν μαστιγώσει, τον είχαν εξευτελίσει και μέσα σ' αυτή την εξουθένωσι και την ταπείνωσι τον δείχνει στους ανθρώπους και λέγει «Ίδε ο άνθρωπος» Θέαμα φοβερό και συγκλονιστικό. Πώς έκαμε ο Θεός τον άνθρωπο και πώς κατήντησε ο άνθρωπος τον Θεό. Αιμόρφυτον, άτιμον, χωρίς είδος και κάλλος, εγκαταλελειμένον στο μίσος των ανθρώπων, αξιολύπητον. Ο Θεός έγινε άνθρωπος από αγάπη στο πλάσμα του. Κι αυτό με περισσή αχαριστία τον ανέβασε πάνω στο Σταυρό. Ο Θεός εξήντλησε τα αποθέματα των ευεργεσιών του, και ο άνθρωπος εκόρεσε επάνω του την μανία του μίσους του. Ο Θεός εκάλεσε τον άνθρωπο να γίνη Θεάνθρωπος και αυτός «παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς Ό Θεός εξηγόρασε τον άνθρωπο «εκ κατάρας του νόμου τω τιμίω του αίματι τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς» και ο άνθρωπος με πείσμα του ηρνήθη την χάριν. «Απόστα απ' εμοϋ, οδούς σου ειδέναι ου βούλομαι». *** Αλήθεια, φίλοι μου, την ίδια φράσι που είπε τότε ο Πιλάτος δείχνοντας τον Ιησού στους όχλους, θα ημπορούσε κάλλιστα σήμερα να πη ο Ιησούς δείχνοντας όλους εμάς. Δείχνοντας μας με το δάκτυλο του, θα ημπορούσε να διακήρυξη: Ίδε οι άνθρωποι. Ναι, ίδε οι άνθρωποι. Ιδέτε τους. Επαίρονται δια τις επιστημονικές και τεχνολογικές τους κατακτήσεις και ταυτόχρονα σφίγγονται από την αγωνίαν του αύριον. Το άγχος κυριαρχεί στις ψυχές των καθώς πλέουν μέσα στα αγαθά των. Εκέρδισαν την ύλην και έχασαν την ψυχή. Παρεδόθησαν στην σάρκα και ελησμόνησαν το πνεύμα. Αποπνευματοποιήθησαν σταδιακά κι εστέγνωσαν από κάθε πνευματική ικμάδα, μένοντας ξένοι προς τις πνευματικές εμπειρίες, που τροφοδοτούν τον έσω της καρδίας άνθρωπο, που ολοκληρώνουν την προσωπικότητα και δίνουν νόημα στη ζωή. Ίδε οι άνθρωποι. Κυττάξτε τους. Τους εχάρισα όλα τα αγαθά της γης, τους ώρισα κορωνίδες της δημιουργίας, τους ετοποθέτησα βασιλείς της κτίσεως όλης. Όλα τα έθεσα στη διάθεσί τους, για να τα απολαμβάνουν όλοι, με αγάπη, με ενότητα και ομοφροσύνη. Και όμως, αυτοί χωρίσθηκαν σε τάξεις και παρατάξεις και οι μεν στερούν τα αγαθά από τους δε. Το κοινωνικό πρόβλημα βρίσκεται σε έξαρσι. Άλλοι μεθούν πάνω στη γη κολυμβώντας στην αφθονία και στην περίσσεια και άλλοι πεινούν και πεθαίνουν. Τα 2/3 του πληθυσμού της γης πεινούν, ενώ το 1 /3 καρπώνεται το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής. Εξητμίσθη η αγάπη. Ο νόμος των συμφερόντων διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις. Ένας κυνισμός που προδίδει την ανθρωπιά και οδηγεί σε κατάντια τον άνθρωπο. Ίδε οι άνθρωποι. Κυττάξτε τους. Μιλούν για ειρήνη και προετοιμάζουν πυρετωδώς τους εξοπλισμούς των. Τα εργοστάσια του μαζικού θανάτου εργάζονται πυρετωδώς, ενώ διασκέψεις οργανώνονται κάθε λίγο και λιγάκι για να κάψουν λιβανωτό στην ειρήνη, ενώ από τα παρασκήνια οι μεγάλοι ενισχύουν το άναμμα των πολεμικών πυρών και μεθοδεύουν την κλαγγή των όπλων. Στις τράπεζες των διαπραγματεύσεων μιλούν για αφοπλισμούς, ενώ πιστεύουν στους εξοπλισμούς. Σε μια δεδομένη στιγμή οι ίδιοι οι άνθρωποι θα αυτοκαταστραφούν, καθώς με την πίεσι ενός διακόπτου θα ολοκληρώσουν την καταστροφή του πλανήτη τους. φοβερή κατάντια για το τιμημένο πλάσμα του Θεού, που στην όμορφη ατμόσφαιρα της ειρήνης βρίσκει την ολοκλήρωσί του και την έκπλήρωσι των μύχιων πόθων του. Ίδε οι άνθρωποι. Κυττάξτε τους. Μιλούν για ελευθερία και μεταξύ των καταδυναστεύονται. Άνθρωπος εκμεταλλεύεται άνθρωπο, τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατιούνται και βαναυσότητες επικρατούν. Συγκαλούν διεθνείς συσκέψεις τύπου Ελσίνκι και υπογράφουν αναγνωρίζοντας την ανθρώπινη αξία. Και πριν στέγνωση η υπογραφή τους κλείνουν τους αντιφρονούντες σε φοβερά στρατόπεδα, σε ψυχιατρικά άσυλα, αστυνομεύουν τη σκέψι, αρνούνται τις θρησκευτικές ελευθερίες. Λαοί ολόκληροι πάσχουν κάτω από καταπιέσεις απανθρωπιάς και το δίκαιο του ισχυροτέρου έχει γίνει νόμος. Για την ελευθερία γράφηκαν διθύραμβοι, και εν ονόματί της υψώθηκαν εκατόμβες. Και όμως δεν την απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι όπως θα έπρεπε. Δεσμά και αλυσίδες χαλκεύονται από τους δυνατούς για τους αδυνάτους και φίμωτρα κατασκευάζονται και μαρτύρια επινοούνται μόνο και μόνο για να στραγγαλισθή η ελευθερία και να υψωθή απειλητική η γροθιά της σκλαβιάς, που εξουθενώνει σώματα και ψυχές. Ίδε οι άνθρωποι. Μιλούν για πολιτισμό και για πρόοδο. Και οι κοινωνίες τους υποφέρουν από αδίστακτους δολοφόνους, εκβιαστές, αναρχικούς, εξτρεμιστές. Φόβος και τρόμος τους έχει καταλάβει από τις αεροπειρατείες, τις απαγωγές, τις δολοφονίες, τιίς εκρήξεις, τις απειλές. Κατήντησε η ζωή στις μεγαλουπόλεις ένα μαρτύριο που η ανασφάλεια το επιτείνει και δημιουργεί αδιέξοδο. Πού είναι τώρα ο πολιτισμός των ευρωπαίων; Έπεσαν χαμηλά, γεύθηκαν τη βία, δοκιμάζουν κάθε μέρα την αναρχία. Και η κατάστασις επιδεινώνεται, λες και οι δυνάμεις της ανωμαλίας βάλθηκαν να εκριζώσουν και να αφανίσουν τις ανθρώπινες κοινωνίες. Σκέψου κατάντημα, η Ιταλική μαφία ανέλαβε να ξεδιαλύνη την υπόθεσι της απαγωγής ενός πολιτικού, μπροστά στην αδυναμία του Κράτους να ανακάλυψη τους ενόχους. Ίδε οι άνθρωποι. Κυττάξτε τους. Μιλούν για ειλικρίνεια και τιμιότητα και ζητούν από τα παιδιά τους συμμόρφωσι σ' αυτές. Αρέσκονται στα λόγια καιί στιίς θεωρίες. Εις την πράξιν όμως εφαρμόζουν την ψευτιά και την υποκρισία. Δύσκολη έγινε η ζωή τους. Δεν εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον. Οι κοινωνίες έγιναν ζούγκλες και Σαχάρες. φυλάγεται ο ένας από τον άλλο. Μαρτύριο κατήντησε η κοινωνική συμβίωσι, που επιτείνεται με τις συμβατικότητες και τις ψευτοευγένειες που δείχνουν πνευματική φτώχεια και τίποτε άλλο. Ίδε οι άνθρωποι. Κυττάξτε τους. Έμαθαν πολλά και τώρα με αρνούνται. Έγινε της μόδας η αθεΐα. Θεωρούν πως τους δίδει αξία, πως γίνονται προσωπικότητες. Και πιπιλίζουν στα στόματά τους παληές ξεπερασμένες ανθρώπινες θεωρίες της αποστασίας, νομίζοντας πως προσβάλλουν εμέ. Και δεν κατανοούν, ότι, αντιθέτως, εγώ τους ηθέλησα υψηλά, κοντά μου, κι' αυτοί προτιμούν την πεζότητα, τα χαμηλά. Ίδεοι άνθρωποι. Ω, τους λυπάμαι. Έφθασαν σε αδιέξοδο. Δεν ξέρουν πώς να σωθούν. Απ' εδώ η μόλυνσις του περιβάλλοντος, απειλεί να εξαλείψει τη ζωή από τον πλανήτη. Απ' εκεί η μηχανοποίησι της ζωής και η μαζοποίησι του ανθρώπου θυσιάζει στον Μολώχ του κέρδους την αξία του ανθρώπινου προσώπου. Πιο πέρα η προσβολή της ηθικής τάξεως, με τις κάθε λογής ασχήμιες, με την έξαρσι του εγκλήματος, με το σώριασμα κατά γης της αρετής, έχουν καταντήσει τη ζωή μια δοκιμασία. Κι' έπειτα η ιδεολογική σύγχυσι που χαρακτηρίζει την εποχή αυτή, τα ποικίλα αντιπνευματικά ρεύματα που μαστίζουν τους νέους και τους ώριμους, όλα μαζί χτυπούν κατακέφαλα τον δύστυχο άνθρωπο, τον εξουθενώνουν, τον οδηγούν στον τάφο. Τίποτε δεν φαίνεται ικανό να τον σώση. Ούτε η φιλοσοφία, ούτε η επιστήμη, ούτε το χρήμα, ούτε οι ανέσεις, ούτε η τεχνολογία. Όλα δοκιμάσθηκαν και απεδείχθησαν ανίκανα καθεαυτά να δώσουν λύσι στα υπαρξιακά προβλήματα των ανθρώπων και να υποδείξουν διεξόδους ζωής και σωτηρίας. 
|
|
#2
07-10-08, 13:56
|
||||
|
||||
|
«ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ»
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών & πάσης Ελλάδος
Το Θείο Πάθος [Πλήρες κείμενο] Εκδόσεις «ΧΡΥΣΟΠΗΓΗ» ά,ε. ά.τ. «ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ» Θα ξανακούσουμε και πάλιν απόψε, τους λόγους του Σταυρού, τα λόγια δηλ. που επρόφερε πάνω στο φρικτό μαρτύριό του ο Κύριός μας και θα αναπολήσουμε τη μεγάλη, την ανεπανάληπτη θυσία του χάριν της ανθρωπότητας. Θα αισθανθούμε συγκίνησι, κατάνυξι και μυστικοπάθεια και θα ζήσουμε πάλι για λίγες ώρες το θείο δράμα στην αποκορύφωσί του. Η ορθόδοξη Εκκλησία μας, με τον κατανυκτικό της περίγυρο, θα διευκολύνει τις πνευματικές μας εξάρσεις και θα μας προσφέρει τη δυνατότητα για ένα γόνιμο στοχασμό, χρήσιμο στην προσωπική του καθενός μας πορεία, και στον αγώνα του για καταξίωσι. Σκέπτομαι πόσο θα κερδίζαμε αν μπορούσαμε να μπούμε βαθύτερα μέσα στην έννοια των λόγων του Ιησού, που τους επρόφερε πάνω στο Σταυρό. Είναι λόγοι οδύνης, μα και σοφίας αληθινής. Τι ωκεανοί αγάπης δεν κρύβονται πίσω από το «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Πόσα αποθέματα ανοχής, κατανόησης, υπομονής κι' ελπίδας. Η ανεξικακία σε θεοποίησι, ο οίστρος της πληθωρικής θεϊκής αγάπης σε δυναμική έξαρσι. «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Επίκλησι του ελαφρυντικού της άγνοιας, η συγκαταβατική δικαιολόγησι της ανομίας; Ο σκοτισμένος από το φθόνο και το φανατισμό ανθρώπινος νους είναι ικανός για όλα. Αλλά και η θεία αγάπη μπορεί να καλύπτει όλα. Ακόμη κι' εκείνα που στρέφονται ενάντια στο θέλημά της, κι' εκείνα που καταδυναστεύουν την εικόνα της. «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού. Ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και ανεξιχνίαστοι αι βουλαί αυτού» (Ρωμ. ια', 33). *** Καθώς ο Κύριος έβλεπε τους ανθρώπους να τον σταυρώνουν αισθάνθηκε την ανάγκη να τους υπερασπισθή εμπρός στα μάτια του Πατέρα. Και ψέλλισε τον βαθύ και απροσπέλαστο στην ανθρώπινη κακία λόγο της συγγνώμης. «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» είπε για κείνους που συνειδητά γίνονταν θεομάχοι και σταύρωναν τη σαρκωμένη αγάπη του κόσμου. Εκείνος τα ήξερε όλα, ήξερε το άστατο του όχλου, τη δύναμι της τύφλωσής του, την απύθμενη κακία, την αστάθεια των ανθρώπινων, το βύθισμα της άγνοιας. Και ήξερε ότι παντού και πάντοτε οι άνθρωποι θα σταύρωναν στον καιρό τους την αγιότητα, την αρετή, το ήθος. Αλλά για πάντοτε Εκείνος θα προφέρει το λόγο της συγγνώμης, οποιοσδήποτε και αν είναι ο δράστης του εγκλήματος, οσαδήποτε και αν είναι τα κρίματά του, οιαδήποτε η ενοχή του. Τον ακούω και σήμερα την ίδια προσευχή να απευθύνει στον ουρανό για όλους μας, όσοι μιμούμενοι τους σταυρωτές του σταυρώνουμε κάθε μέρα, με την άπρεπη διαγωγή μας, το Χριστό και τους αδελφούς του μέσα στον κόσμο. *** «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Το λέει για κείνους που στερεωμένοι στην πρόσκαιρη δύναμί τους δοκιμάζουν την υπομονή των λαών καταπιέζοντας και τυραννώντας το ανθρώπινο πρόσωπο. Οι κάθε λογής εκμεταλλευτές της βίας, δεν λείπουν από τις κοινωνίες μας. Η δύναμί τους, είτε πολιτική, είτε οικονομική, τους υπαγορεύει μια βάναυση συμπεριφορά, περιφρονητική της απαραβίαστης και ανεπανάληπτης θείας εικόνας, του ανθρώπου δηλ. Κι αυτοί, θωρώντας την μόνιμη και ακλόνητη, αυταπατώνται τραγικά και ναρκισσεύονται, ασεβούντες απέναντι στον ίδιο το Θεό, που έπλασε «εξ’ ενός γένους παν Έθνος ανθρώπων». «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Το λέει για κείνους πού κάνοντας χρήσι του διανοητικού τους ταλάντου, διοχετεύουν στις καρδιές το δηλητήριο της άρνησης και της απιστίας, παρασύρουν τους νέους στον εκμαυλισμό, παριστώντας τους το ψέμα γι' αλήθεια και το σκοτάδι για φως. Αυτοί ναρκοθετούν το δρόμο προς την ευτυχία, τρέφουν τις παραισθήσεις, οργιάζουν στον ξέφραγο αγρό της ανθρώπινης ψυχής. Ο κιτρινισμός σε όλες του τις εκφάνσεις είναι δικό τους γέννημα, κι αυτός με τη σειρά του, γεννάει την οδύνη, τον αποπροσανατολισμό, την αλλοτρίωσι. Κακοποιούν την αλήθεια, θεοποιούν το ένστικτο, κρύβουν το φως. Είναι φονευτές και εξολοθρευτές ψυχών. *** «Ου γαρ οίδασι τί ποιοϋσι». Το λέει για κείνους πού ενώ τάχθηκαν να οδηγούν • το λαό, αυτοί, αντίθετα, πέρασαν στην οπισθοφυλακή. Το άλας μ'ωράνθηκε στα χέρια τους, κι' αυτοί έχασαν μεσ' απ' την καρδιά τους τη γονιμότητα μιας αξεπέραστης αποστολής, πού τους δόθηκε σαν ιερή παρακατρ-θήκη, προκειμένου να δείχνουν το δρόμο του χρέους, πού όμως αυτοί πρώτοι παρεβίασαν. Μεγάλωσαν την άπόστασι ανάμεσα στα λόγΓα καί στα έργα τους, έγιναν αναξιόπιστοι κΓ έχρεωκόπησαν στίς ανθρώπινες συνειδήσεις. Κανείς πια δεν τους εμπιστεύεται, μαζί τους κινδυνεύουν να πέσουν σε ανυποληψία καί οί θεσμοί πού εκπροσωπούν. «Ου γαρ οίδασι τί ποιοϋσι». Το λέει για κείνους που ενώ τάχθηκαν να παιδαγωγούν τη νεότητα, αυτοί οπλίζουν τα νεανικά χέρια με πέτρες, που πετιούνται στον αέρα και αγριεύουν την πλάσι. Είτε γονείς λέγονται αυτοί, είτε παιδαγωγοί κάνουν ό,τι μπορούν για να απομακρύνουν από τα παιδιά το φως του Χριστού. Εγκληματικά γι’ αυτούς, για την κοινωνία και για τα ίδια τα παιδιά, κρύβουν απ' αυτά τη σωφρονίζουσα ηθική της Εκκλησίας και πασχίζουν να διαπλάσουν χαρακτήρες αναιμικούς και ατροφικούς, αποξενωμένους από τις σωστικές αλήθειες της πίστεως. Τις συνέπειες βέβαια της τακτικής τους τις γεύεται σήμερα η ανθρωπότητα όλη, και μαζί της και η κοινωνία μας, καθώς τρίβει τα μάτια της εμπρός στις συγκλονιστικές εκδηλώσεις της χωρίς Θεό και πίστι νεολαίας, που ζητεί να διοχετεύσει το δυναμισμό της στα κανάλια της συμφοράς, της άρνησης, και της καταστροφής. *** «Ου γαρ οϊδασι τι ποιοϋσι». Το λέει για κείνους, που, πιστοί στην οιαδήποτε ιδεολογία τους, είτε μάχονται και διώκουν, είτε στραγγαλίζουν την πίστι και τις εκδηλώσεις της σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης• Γεμίζουν σήμερα τα «ψυχιατρικά» άσυλα από αντιφρονούντες και στέλλονται κατά δεκάδες στην εξορία οι άνθρωποι που μόνο τους έγκλημα είναι ότι δεν άφησαν την πίστι να τους εγκαταλείψει. Σταυρώνονται κάθε μέρα χιλιάδες απ' αυτούς, καθώς μεθοδεύεται ο αποχρωματισμός τους και βιάζεται η λατρεία του Θεού και περιφρονείται η Εκκλησία του. *** «Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Το λέει για κείνους που καταχρώνται των αγαθών με τα οποία τους επροίκισε για να εκμεταλλεύωνται τον αδύνατο, να στρώνουν με τριβόλους το δρόμο του, να δοκιμάζουν την υπομονή του. Πόσοι και πόσοι τέτοιοι εκμεταλλευτές, άνθρωποι της αδικίας, σκοταδιστές αληθινοί δεν περπατούν ανάμεσά μας. Πόσοι δεν ρουφούν το αίμα του φτωχού, δεν δυναστεύουν τον .αδύνατο, δεν τρώνε τις σάρκες του. Κι' όμως και γι' αυτούς υπάρχει χώρος στη θεία αγάπη. Κι' αυτοί κάποτε πρέπει να ψελλίσουν το «ήμαρτον...» *** Ναι, αυτό το νόημα έχει ο θεϊκός λόγος. Δεν μπορεί να σημαίνει αμνήστευσι του κακού, συγχωροχάρτι της ανομίας. Ο θείος λόγος έχει την έννοια μιας προθεσμίας, που θα αναβάλει την εκδήλωσι της θείας οργής, που θα σταματήσει τη διαδικασία της άμεσης κύρωσης, του κεραυνού που θα έπρεπε να εκσφενδονισθή πάνω στις κεφαλές των ενόχων. Έχει την έννοια της θείας ανοχής, που ξέρει να περιμένει τη μετάνοια του αμαρτωλού, τη συναίσθησι των εγκλημάτων του, την επανόρθωσι των αδικιών. Μια τέτοια έννοια, καθαρά φιλάνθρωπη, ας μας φέρει όλους στην αυτογνωσία. Η σημερινή ημέρα προσφέρεται για τούτο. Είναι η μέρα της μεγάλης ενοχής, και της μεγάλης ενοχής, και της μεγάλης ανοχής. Απ' τη μια μέχρι την άλλη τώρα η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Τα απλωμένα χέρια του Χριστού, ενώνουν τώρα τα διεστώτα. Και ο λόγος του, πάνω απ' το Σταυρό, μεθοδεύει την πορεία μας προς τη λύτρωσι. Μια λύτρωσι που στην αφετηρία της έχει τα δικά μας βήματα, και στο τέρμα της τη θεία ευσπλαχνία. ************************************************* Εδώ τελειώνει η παράθεση του κειμένου.
|
|
#3
07-10-08, 14:59
|
||||
|
||||
|
Ίδε οι άνθρωποι. Κυττάξτε τους. Τους εχάρισα όλα τα αγαθά της γης, τους ώρισα κορωνίδες της δημιουργίας, τους ετοποθέτησα βασιλείς της κτίσεως όλης. Όλα τα έθεσα στη διάθεσί τους, για να τα απολαμβάνουν όλοι, με αγάπη, με ενότητα και ομοφροσύνη. Και όμως, αυτοί χωρίσθηκαν σε τάξεις και παρατάξεις και οι μεν στερούν τα αγαθά από τους δε.
paul, Βαθιά φιλοσοφικό και πολύ αληθινό. Πέρα από τον Χριστό και κάθε Χριστό, πέρα από κάθε θρησκεία… Γιατί κάποιες αλήθειες και κάποια πράγματα είναι πάνω από τα δόγματα… είναι πάνω από θρησκείες…είναι ίσως πάνω από αυτό που αποκαλείται τελικά άνθρωπος…
|
|
#4
08-10-08, 12:19
|
|||
|
|||
|
Φίλοι μου καλησπέρα σας.
Φίλε μου paul θα συμφωνίσω απόλυτα με τον φίλο agaliarep πως κάποιες αλήθειες είναι πάνω απο τα ΔΟΓΜΑΤΑ που τα βάζουμε εμείς για διάφορες επιδιώξεις μας... Δυστυχώς θα πρέπει να φοβόμαστε αυτούς που ξεστομίζουν μεγάλα λόγια.. Αυτούς που κάθε ΝΑΟ τον κάνουν ΟΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟΥ.... Ας ακούμε αυτούς που τα λόγια τα κάνουν ΠΡΑΞΕΙΣ.... Ευχαριστώ.
|
|
#5
08-10-08, 15:53
|
||||
|
||||
|
Αν χρειαστεί να περάσεις ένα βόθρο (να κολυμπήσεις κυριολεκτικά στα σκατά) για να αποκτήσεις μια περιουσία (5 δις ευρώ) θα το έκανες;
Εσύ ίσως το αρνηθείς (τώρα και δημόσια) αλλά υπάρχουν πολλοί που όχι μόνο λερώνονται αλλά και εξευτελίζουν ολόκληρη τη ζωή τους για αυτό (και βλέποντας ότι δεν το πετυχαίνουν αγχώνονται και καταθλύπτονται). «Εκέρδισαν την ύλην και έχασαν την ψυχή. Παρεδόθησαν στην σάρκα και ελησμόνησαν το πνεύμα.» Γιατί να μην ακούσω «Αυτούς που κάθε ΝΑΟ τον κάνουν ΟΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟΥ....» (κατά τη γνώμη σου) αν έτσι θα κερδίσω το «κατ’ ομοίωσιν» με το Θεό; (αυτός είναι ο σκοπός του Χριστιανού παρεμπιπτόντως, η Θέωση και όσες φορές είχα κάποιο πρόβλημα πνευματικής – αστρικής φύσης οι δικές τους τεχνικές ήταν οι πιο απλές και οι περισσότερο σωτήριες). Γιατί μόνο για τα υλικά να προσκυνάμε; Να εξευτελιζόμαστε; Να αγχονώμαστε και να προσπαθούμε; Με συγχωρείτε αλλά εγώ βλέπω πολύ προκλητικό το να γίνω Θεός. Δεν θέλω να πετάξω το «ίστατο δώρο για να ένα πιάτο φακή.»
|
|
#6
08-10-08, 18:02
|
|||
|
|||
|
Φίλοι μου καλησπέρα σας.
Φίλε μου paul δεν μπορώ παρά να συμφωνίσω μαζί σου... Τι και και άν το ΣΥΜΠΑΝ κερδίσεις και χάσης την ΨΥΧΗ σου ?????? Ο κάθε ένας έχει μια ζυγαριά.... Ευχαριστώ.
|
|
#7
08-10-08, 18:40
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
κάποτε κάποιος σταυρώθηκε για να σώσει πολλούς.. σήμερα δεν θα μου έκανε κόπο να περάσω τον βόθρο που λές φίλε μου προκειμένου να κάνω την ζωή αυτών που έχουν ανάγκη καλύτερη.. φιλικά, ευρύνοος.
|
|
#8
13-11-08, 00:56
|
||||
|
||||
|
Απιστευτο αρθρο...
τελικα, το μονο που ισως φταιει ειναι το οτι εμεις οι ανθρωποι εχουμε ξεχασει δεν πιστευω οτι ειμαστε απο τη φυση μας καλοι η κακοι απλα εχουμε απεριοριστες δυνατοτητες και επιλογες. δεν ξερω αν το παραπανω κειμενο μου δειχνει οτι υπαρχει αρμονια στον κοσμο μας - στο συμπαν, απο την αλλη πως υπαρχει το συμπαν - ο κοσμο μας αν δεν υπαρχει αρμονια; δεν εχω κατι αλλο να γραψω για το παραπανω κειμενο αλλωστε τα λεει ολα απο μονο του  θα προσθεσω απλα μια φραση απο την "Απολογια του Σωκρατη""Αλλά τώρα πια είναι ώρα να φύγουμε, εγώ για να πεθάνω, κι εσείς για να ζήσετε. Ποιο από τα δύο είναι το καλύτερο, είναι άγνωστο σε μας. Μόνο ο Θεός το γνωρίζει."
|
|
#9
15-11-08, 15:56
|
||||
|
||||
|
Αγαπητή Ελπινίκη,
Ο τότε αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, το έγραψε μερικές εβδομάδες πριν πεθάνει γνωρίζοντας ότι σε μερικές εβδομάδες θα πέθαινε. Νομίζω ότι γράφει αυτό που αισθάνεται, χωρίς σκοπιμότητες ή προπαγανδιστικές σκέψεις. Αυτό είναι που εκτίμησα στο άρθρο και το έβαλα εδώ. Αν το διάβαζα πριν 5 χρόνια από τον ίδιο, θα έλεγα ότι πιθανότατα προπαγανδίζει… αλλά τώρα απλά τον θαυμάζω. Γενικά μου ακούγονται τα λόγια του Σωκράτη πολύ ταιριαστά στη περίπτωση. Τέλος πάντων, αυτοί την κοπανίσανε από εδώ, τους φαντάζομαι να μαλώνουν εκεί πάνω (ελληναράδες γαρ) και να λένε που και που για εμάς… «Α ρε κακομοίρηδες..» και να συνεχίζουν τους καυγάδες τους.
|
|
#10
16-11-08, 15:26
|
|||
|
|||
|
Παράθεση:
Δηλαδή, τα έγραψε τουλάχιστον 30 χρόνια πριν. Άρα, όταν τα έγραφε αυτά, ήταν μητροπολίτης Δημητριάδος, γνωστός τότε, και ως Μπέμπα μπλανς. Παράθεση:
Εγώ, μόνο προπαγάνδα βλέπω μέσα σ΄αυτή την ανόητη θρησκοφλυαρία. Παράθεση:
Από την στιγμή που τα έγραψε πριν 30 χρόνια, νομίζω ότι όλα εξηγούνται. Ο Χριστόδουλος υπήρξε ένας καλοπληρωμένος πολιτικοθρησκευτικός Ιερέας με πολύ μεγάλες φιλοδοξίες για τον εαυτό του, που δίχασε ουκ ολίγες φορές τον Ελληνικό λαό. Επι των ημερών του, οργίασαν τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα. Με αποκορύφωμα το παραδικαστικό κύκλωμα. Γνωστός για τις "δεξιές του" πεποιθήσεις. Την αγάπη του για τον Παττακό, για τον Καρατζαφέρη, τον Καραμανλή και γενικότερα για την δεξιά του κυρίου. Επιτέθηκε σε πολιτικά κόμματα και κάλεσε τους πιστούς να μην τα βάζουν στην βουλή. Επιτέθηκε σε όσους δεν του έκαναν τα χατήρια, αποκαλώντας τους γενίτσαρους και ειδωλολάτρες. Στα ροζ εκκλησιαστικά σκάνδαλα και στο παραδικαστικό κύκλωμα όμως, ο Χριστόδουλος, έδειξε περιέργως μεγάλη αδυναμία. Τον κυνηγούσαν οι κάμερες για να αποκυρήξει τα παιδιά της αυλής του και να κάνει την "κάθαρση", αλλά ο Χριστόδουλος είχε εξαφανιστεί. "Ποιός είμαι εγώ που θα τους κρίνει; Εμάς μας κρίνει μόνο ο Θεός...", έλεγε με δάκρυα στα μάτια. Όλους μπορούσε να τους κρίνει ο Χριστόδουλος, εκτός από τα παιδιά της αυλής του. Τον Βαβύλη, τον Γιοσάκη, τον Κολοσσούσα, τον Παντελεήμων, τον Επιφάνιο κλπ... αυτούς, τους άφησε να τους κρίνει ο Θεός. Ήταν φανερό βέβαια, ότι ο Χριστόδουλος ήταν μέρος αυτών των σκανδάλων και ήταν αδύνατο να αντιδράσει αποτελεσματικά. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Συνοδινός : 16-11-08 στις 15:30
|
 |
| Εργαλεία Θεμάτων | |
| Τρόποι εμφάνισης | |
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
