Η Αλήθεια και το καταραμένο φίδι…

[agaliarep]

Ήταν βράδυ και όλα κυλούσαν όπως ήθελε. Σε λίγο ακόμα ένα πανούργο σχέδιο του θα έμπαινε σε εφαρμογή. Όλα ήταν στην θέση τους. Η μαγική του σφαίρα ήταν στην πρίζα και περίμενε τις διαταγές του. Σε λίγο τα καταραμένα στρουφάκια θα είχαν εξαφανιστεί…
Ο Δρακουμέλ ήταν ευτυχισμένος. Θα μπορούσε επιτέλους να πάρει την εκδίκηση του. Δεν θυμόταν πια, ποιος ήταν ο λόγος για να το κάνει αυτό. Αλλά θυμόταν σίγουρα ότι ήθελε να την πάρει. Ένιωθε σαν τον Σόρον που πάνω στο μεγάλο του πύργο κοίταζε τα πάντα, αλλά αυτή την φορά ήταν πιο δυνατός από ποτέ. Είχε στην διάθεση του το δαχτυλίδι, είχε την μαγική σφαίρα και πάνω από όλα είχε το πιο δολοφονικό του σύμαχο, την ψιψινέλ…
Ήμουν χαζός τόσα χρόνια, σκέφτηκε. Προσπαθούσα να φάω τα στρουφάκια, να τα κάψω, να τα λιώσω, να τα βράσω… πόσο χαζά φέρθηκα. Πόσο απλό ήταν τελικά…
Το μόνο που είχα να κάνω, ήταν να σπείρω την διχόνοια. Τα στρουφάκια όλα μαζί είναι δύσκολο να τα νικήσω, αλλά ένα, ένα χωριστά… χιχιχιχι… Ο Δρακουμέλ με μια απότομη κίνηση, έβγαλε το πέπλο που κάλυπτε την μαγική του σφαίρα. Πλησίασε την μουτράκλα του κοντά στο παγωμένο κρύσταλο και κοίταξε μέσα. Εβλεπε το στρουφοχωριό και φάτσα κάρτα τον Μπαρμπαστρούφ. Ακούμπησε τα χέρια του στην μαγική του σφαίρα και άρχισε να ψελλίζει λόγια. Λόγια που η εμπειρία του, του είχε αποδείξει ότι είναι πιο ισχυρά από οποιοδήποτε όπλο. Λόγια, που ενώ δεν είχαν τίποτα μαγικό μέσα τους, αλλά ήταν ικανά να διαλύσουν το μυαλό οποιουδήποτε αντιπάλου, ήταν ικανά να εξαφανίσουν λαούς ολόκληρους, ήταν ικανά να προβατοποιήσουν τον οποιοδήποτε, ήταν λόγια… ψεύδους.
Και το ψέμα, είναι πιο ισχυρό από οποιοδήποτε όπλο, από οποιοδήποτε φίλτρο.
Θα σπείρω το ψέμα μέσα στο στρουφοχωριό, σκέφτηκε και αφού γίνουν κώλος θα στείλω την Ψιψινέλ να τους φάει έναν προς έναν. Ο Μπάρμπαστρούφ δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Γιατί δεν θα έχει κανένα αντίδοτο για αυτή την επίθεση. Δεν υπάρχει τίποτα που να νικάει το ψέμα, παρά μόνο η αλήθεια και αυτήν έχω φροντίσει να την φυλακίσω εδώ και καιρό. Χρόνια τώρα της χτίζω ένα τοίχος γύρω της και χρόνια τώρα την μεταφέρω και αυτήν και το τοίχος, από λόφο σε λόφο και από φυλλάδα…. Ε, συγνώμη, από κοιλάδα σε κοιλάδα… Κανείς δεν ξέρει που είναι πια.

[agaliarep]

Στο στρουφοχωριό η βρόχα έπιπτε…. στρειτ θρου αλλά κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι. Ο Μπαρμπαστρούφ άργησε να καταλάβει τι γίνεται αλλά το κατάλαβε, πριν είναι αργά. Τα ψέματα έπεφταν από τον ουρανό σαν αστραπές. Στην αρχή είχε πιστέψει ότι είναι απλά μια καταιγίδα που θα περάσει. Αλλά η καταιγίδα άρχισε πολύ σύντομα να γίνεται θεομηνία. Ω μα τους δώδεκα στρουφοΘεούς, αυτό δεν είναι απλά βροχή, είναι σκατοθύελλα!! Σκέφτηκε.
Προσπάθησε να σκεφτεί τι έπρεπε να κάνει. Και τότε του ήρθε. Άνοιξε το μεγάλο μπαούλο που είχε με παλιά πράγματα και τότε την είδε μπροστά του. Η κάπα του. Ήταν επιτέλους ξανά ο SurepΜπαρμπαστρούφ! Φόρεσε την κάπα του και έτρεξε σε ένα ξέφωτο. Οι ψευτιές δεν είχαν σταματήσει να πέφτουν, κοίταξε προς τον ουρανό και φώναξε, Super, Super, SuperΣτροφ! Και απογειώθηκε, από τα γεννητικά του όργανα βγήκε ένα φως που άστραψε πάνω στα σύννεφα. Ηταν ένα φως που δημιουργούσε ένα συμβολο, ένα μυστικιστικό αρχέγονο σύμβολο, το Τεράστιο σύμβολο της γονιμότητας.

Στην άλλη μεριά του δάσους ο… Lykos, παρακολουθούσε τις βροχές και τα υπόλοιπα σκατά να πέφτουν… αλλά δεν μάσαγε, είχε αγοράσει αδιάβροχο… Σκεφτόταν τι χαζός που ήταν ο Δρακουμέλ. Πραγματικά πρέπει να ήταν λίγο καθυστερημένος σκέφτηκε. Ξαφνικά είδε στον ουρανό το μεγάλο φωτεινό σύμβολο. Είχε χρόνια να το δει αλλά το ήξερε καλά. Άλλωστε το χρησιμοποιούσε πολύ συχνά αλλά όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζε σαν να το είχαν ξεχάσει. Έτρεξε με όλη του την δύναμη… ανέβηκε σε ένα μεγάλο λόφο και σταμάτησε. Κοίταξε ψηλά και τότε είδε τον Μπάρμπαστρουφ να έρχεται με φόρα, σαν μανιασμένη φεράρι που έχουν χαλασει τα φρένα. Ξαφνικά τράβηξε χειρόφρενο και σταμάτησε. Ο Lykos χαμογέλασε… Τι θέλεις Μπάρμπα; Τι συμβαίνει. Ο Μπάρμπας τον κοίταξε επικριτικά. Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω Lyke και μην κάνεις την πάπια… θέλω βοήθεια… O Lykos σοβάρεψε, τον κοίταξε μέσα στα μάτια και είπε με μια αυστηρή βαθιά φωνή.
«Αυτό που ψάχνεις δοξασμένε ΜπάρμπαΣτρουφ έχει από καιρό πια χαθεί…»

«Πρέπει να την βρω, πρέπει να βρω την αλήθεια, αλλά δεν ξέρω που να κοιτάξω, μόνο αυτή μπορεί να σώσει το στρουφοχωριό» αποκρίθηκε ο Μπάρμπας.

Ο Lykos έμοιαζε ξαφνικά σαν να γέρασε, σαν να πέρασαν αιώνες από πάνω του, αλλά φαινόταν ταυτόχρονα και πιο δυνατός από ποτέ. Ήταν μια δύναμη διαφορετική, μια δύναμη που είχε να κάνει όχι με τους μύες του και τα κοφτερά του δόντια, αλλά με κάτι άλλο που έβγαινε από μέσα του.
«Αυτή που ψάχνεις είναι από χρόνια κλειδωμένη, στα πιο μακρινά μέρη, αυτή που ψάχνεις, είναι χαμένη… αλλά μπορεί να βρεθεί. Ξέρεις που είναι, πάντα ήξερες, απλά δεν ήθελες να δεις. Ότι πάνω και κάτω, ότι μέσα και έξω. Η αλήθεια που ψάχνεις, η αλήθεια που διαλύει το ψέμα, το κάθε ψέμα που υπάρχει εδώ έξω, είναι… μέσα σου. Μέσα στην καρδιά θα βρεις την αλήθεια. Μέσα στην καρδιά υπάρχει η αλήθεια.»

«Μέσα μου; Και πως θα την αναγνωρίσω;»

«Όταν θα την βρεις, θα ξέρεις ότι είναι αυτή. Η αλήθεια είναι το είναι σου και κανείς δεν μπορεί να μην την αναγνωρίσει, απλά να την αγνοήσει…»
Ο Lykos δάγκωσε τον μπαρμπαστρουφ από την κάπα και τον έσυρε μακρυά, μέσα στο δάσος… έτρεχαν για ώρα ώσπου κάποια στιγμή σταμάτησαν μπροστά από ένα μανιτάρι. Πάρε αυτό μπαρμπαστούφ και φάγε το, τούτο εστί το σώμα μου… μετά έσυρε τον μπαρμπαστρούφ σε ένα πηγάδι, ένα ξεχασμένο πηγάδι που έλεγαν ότι παραφυλούσε το θύμα του. Μέσα στο πηγάδι υπήρχε κρασί.
«τούτο εστί το αίμα μου…»
Ο Μπαρμπαστρουφ ένοιωθε περίεργα. Αρχισε να ζαλίζεται…
Τότε ο Lykos έκανε μια τελευταία κίνηση… άφησε στα πόδια του μπαρμπαστρούφ δύο τεράστιους φαλλούς. Ο ένας ήταν τεράστιος και κόκκινος και ο άλλος μικρός και μπλε.
«Έχεις δύο επιλογές στρουφάκι που σε λένε μπάρμπαστρουφ… ή αποφασίζεις να ακολουθήσεις τον δρόμο του μπλε φαλλού και να πνιγείτε στα ψέματα ή του κόκκινου και να βρεις την αλήθεια… Νομίζω ότι το δίλλημα είναι χαζό…»
Ο μπαρμπαστρούφ κλείνει τα μάτια και αρχίζει να κλαίει…
«Θυμήσου μπαρμπαστρουφ, η αλήθεια, αυτή που διαλύει όλα τα ψέματα είναι στην καρδιά σου, μην αφήσεις τα ψέματα που Δρακουμέλ να σε κυριέψουν, μην αφήσεις τα ψέματα του να στρέψουν τα στρουφάκια το ένα, ενάντια στο άλλο. Η αλήθεια μπαρμπαστρούφ βρισκόταν πάντα μέσα στην καρδιά σου…»
Ο Μπαρμπαστρούφ άνοιξε τα μάτια του. Από μέσα τους έβγαινε ένα φως…είχε ακολουθήσει τον κόκκινο μεγάλο φαλλό.
«Σωστά έπραξες Μπαρμπαστρουφ, ακολούθησες τον δρόμο του κόκκινου φαλλού, αυτού που δείχνει την αλήθεια… Γιατί έτσι είναι η αλήθεια μπαρμπαστρούφ, βρίσκετε μέσα στην καρδιά μας και πρέπει να είσαι έτοιμος ότι θα φας πολλά και μεγάλα αγγούρια για να την αποκτήσεις. Το μπλέ μικρό φαλλό (την ευκολία) την διαλέγουν πάντα οι ψεύτες, αυτοί που διαλέγουν τον εύκολο δρόμο, τον δρόμο της ψευτιάς και της υποκρισίας, τον δρόμο της κακεντρέχειας, τον δρόμο της δυσφήμισης… Πήγαινε μπαρμπαστρουφ και πες την αλήθεια σε όλα τα στρουφάκια όσο υπάρχει ακόμα καιρός, τρέχα πριν προβατοποιηθούν και σφαγιαστούν όλα…

Ο Μπαρμπαστρούφ, γύρισε και πέταξε με δύναμη προς τον ουρανό, κάπου εκεί ψηλά σταμάτησε και γύρισε προς τα πίσω, κοίταξε για τον Lyko αλλά είχε εξαφανιστεί… Άρχισε να πετάει προς το χωριό, τα σκατά έπεφταν βροχή και ο Μπαρμπαστρούφ με φοβερούς ελιγμούς τα απέφευγε…
Με το που πάτησε το πόδι του στο χωριό, όλα τα στρουφάκια κόντευαν να πνιγούν, μέσα στον πανικό τους ποδοπατούσαν το ένα, το άλλο. Και ήταν όλα εκεί, ο κοιμήσης , ο σπιρτούλης, ο ξεφτέρης, όλα τα στρουφάκια όλα τόσο διαφορετικά και όλα τόσο ίδια μπλε… Ο Μπαρμπαστρούφ που στο μόνο που διέφερε ήταν στα ρούχα και τίποτα άλλο, άρχισε να λέει τον λόγο της αλήθειας. Άρχισε να μιλάει την αλήθεια σε όλα τα στρουφάκια. Και εκείνα από την σειρά τους σταμάτησαν να τρέχουν, σταμάτησαν να ποδοπατιούνται…

Η βροχή άρχισε να σταματάει, κάθε φορά που ένα στρουφάκι έβρισκε την αλήθεια μέσα στην καρδιά του, η βροχή σταματούσε όλο και περισσότερο.

Ο Δρακουμέλ, αρχισε να τα παίρνει στο κρανίο, έλεγε όλο και πιο πολλά, αλλά βροχή δεν έπεφτε. Η βροχή δεν έπιανε… Πλησίασε την μούρη του κοντά στην κρυστάλλινη σφαίρα και κοίταξε το στρουφοχωριό, είχαν μαζευτεί όλα τα στρουφάκια σε ένα ξέφωτο που το έλεγαν στρουφοθησείο, φορούσαν τα γιορτινά τους και περίμεναν… είχαν και αυτά μια κρυστάλινη σφαίρα που τους είχε δώσει ο Lykos…
«Μα, μα τι γίνεται εδώ πέρα;» είπε σαστισμένος ο Δρακουμέλ…
Και από το χωριό, όλα τα στρουφάκια, ο Lykos, ο Tsopanis, το μαύρο πρόβατο και οι άλλοι κρατώντας τον τεράστιο φαλλό με μια φωνή φώναξαν….
"Τον Μπούλο!!!"

ΤΕΛΟΣ

[agaliarep]

Η παραπάνω ιστορία είναι καθαρά προϊόν φαντασίας και αυτά που περιγράφονται δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, με ανθρώπους, καταστάσεις. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά γεγονότα είναι συμπωματική και παρακαλούνται οι αναγνώστες να μην επιχειρήσουν να κάνουν τίποτα από όσα λέει η ιστορία γιατί είναι επικίνδυνα. Κανείς δεν πετάει με κάπες, ούτε υπάρχουν κρυστάλλινες σφαίρες , εάν αρχίσει να βρέχει σκατά και άλλα, παρακαλούμε να μπείτε στην καμπίνα σας και προς θεού ή θεών μην ψάξετε να βρείτε το Lyko, είναι επικίνδυνος και δεν έχει κανένα πρόβλημα στο τι φαλλό θα χρησιμοποιήσει πάνω σας…

Αφιερωμένο σε όλα τα πρόβατα, στρουφάκια και Δρακουμέλ ‘όλου του κόσμου…
Και τελειώνοντας…. Αχ… μια ευχή… Τον μπούλο…

[beetlejuice]

Εμπνευσμενο θα ελεγα...!

Αλλα τα ματριξοειδη μανιταρια τι τα θελες; Θα πλακωσει ο αλλος τη δευτερα και θα απαιτει συνεχεια!

[Julliet]

Εμπνευσμένο δεν λές τίποτα...
Για μένα, τα Στρουμφάκια δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο, απλό, παιδικό κινούμενο σχέδιο...

[tsilof]

Αρχική Δημοσίευση από beetlejuice

...Αλλα τα ματριξοειδη μανιταρια τι τα θελες; Θα πλακωσει ο αλλος τη δευτερα και θα απαιτει συνεχεια!

Χε χε εχε χε χεχε
Καλά τον είπες Μηνά

[LuX]

Πάρε αυτό μπαρμπαστούφ και φάγε το,τούτο εστί το σώμα μου… μετά έσυρε τον μπαρμπαστρούφ σε ένα πηγάδι, ένα ξεχασμένο πηγάδι που έλεγαν ότι παραφυλούσε το θύμα του. Μέσα στο πηγάδι υπήρχε κρασί.
«τούτο εστί το αίμα μου…»

One of the key enigmas of cultural history has been the identity of a sacred plant called Soma in the ancient Rig Veda of India.
see no evil ...
read no evil...
βγάλτε πέρα μόνοι σας ....
Η αλήθεια είναι πως εχω μια μικρή περιέργεια για τη συνέχεα...


Δ.