#191
|
|||
|
|||
Όχι δεν αποκλείω τίποτα. Απλά θέλω να μου εξηγήσουν οι χριστιανοί γιατί ο Πανάγαθος επιτρέπει να υπάρχει το κακό σαν έννοια, τουλάχιστον έτσι όπως το θεωρεί η εκκλησία. Αν δεν μπορεί να το εξαφανίσει, και να φτιάξει έναν τέλειο κόσμο, τότε δεν είναι Μεγαλοδύναμος. Αν πάλι δεν θέλει, το αφήνει σκόπιμα να αλωνίζει, για τους δικούς Του λόγους, τότε δεν είναι Πανάγαθος. Είναι ένα σοβαρό δίλλημα και μια επίσης μια σοβαρή ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά στο συγκεκριμένο δόγμα.
|
#192
|
|||
|
|||
Δεν πιστεύω στη μεταθανάτια ζωή. Όταν πεθαίνουμε, σταματά να λειτουργεί ο εγκέφαλος μας και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πια τίποτα. Είμαστε νεκροί, τέλος. "Point of no return" που λένε οι Αμερικάνοι. Είναι γελοίο σήμερα να πιστεύει κανείς στη μεταθανάτια ζωή κατά τη γνώμη μου... κάποτε είχε επικρατήσει επειδή δεν γνωρίζαμε πως λειτουργεί το σώμα μας, χρειαζόμασταν την "ψυχή" για να εξηγήσουμε το φαινόμενο της ζωής, κάτι που πλέον είναι ανούσιο. Παρ'όλα αυτά είμαι "παραδοσιακά" Χριστιανός. Πολλές διδαχές του Ευαγγελίου με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, είμαι άθεος αλλά όχι και άθρησκος.
|
#193
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Μπορείς να αναπτύξεις το παραπάνω; Οκ, το να είναι κάποιος ένθεος άθρησκος έχει λογική (στο να μην αποδέχεται για τους χ, ψ, λόγους αυτό που του παρουσιάζει ως Θείο η οποιαδήποτε θρησκεία), αλλά το ανάποδο πως βγαίνει; Εννοείς πως σε καλύπτει η Ηθική της Βίβλου (π.χ. 10 εντολές) ή κάτι άλλο; Αν ισχύει αυτό, άλλες "ηθικές" (π.χ. δελφικά παραγγέλματα) για ποιο λόγο σε άφησαν αδιάφορο; |
#194
|
|||
|
|||
Η αποψη μου ειναι οτι πιθανον ειναι τελειος και παναγαθος και μεγαλοδυναμος οταν συγκρινεται με την κτιση την οποια αυτος δημιουργησε. Αν αυτος ειναι ακτιστος Θεος απο τον οποιο απορρεει η κτιση , τοτε αυτοματα δεν υπαρχει μετρο συγκρισης του δημιουργου σε σχεση με το δημιουργημα. Στην συγκεκριμενη περιπτωση που εξεταζουμε, φοβαμαι οτι οχι απλα δεν οριζεται ενα πληρες συστημα αναφορας απο το οποιο εκπορευονται κατωτερα υποσυνολα, αλλα η ιδια η πληροτητα του Θεου ανοικει σε ενα ακτιστο , αορατο συστημα πληροτητας, το οποιο ομως παραγει κτιση, υλη, ζωη, υπαρξη. Απο την αλλη αν ο Θεος παρηγαγε εναν τελειο κοσμο τοτε αυτο θα σημαινε οτι αντεγραψε τον εαυτο του, κατι ομως που με την ανθρωπινη λογικη ειναι αδυνατο, αφου ενα πληρες συστημα δεν μπορει να ορισει(αποδειξει) τον εαυτο του(Godel). Με την Θεικη τωρα λογικη(ετσι οπως την βλεπει η Ευσταθια), ενα ακτιστο συστημα πληροτητας (Θεος) δεν εχει νοημα να αναδημιουργει ακτιστες τελειοτητες, αφου το να απορρεει μερικο ακτιστο απο το πληρες ακτιστο δεν συνιστα κτιση και αρα κοσμο και αρα συμπαν .Ισως ομως η επιστροφη της κτισης (μερος της οποιας ειναι και ο ανθρωπος), στο συνολο της ακτιστης πληροτητας που πιθανον επερχεται με τον θανατο, θα δωσει μια εκ νεου ολιστικη κατανοηση και περιγραφη της αντικειμενικης πραγματικοτητας. Θελω να πω οτι η μεταβαση-αλλαγη φασης απο κτιστο(υλικο), σε ακτιστο (αυλο) ειναι ισως και το κρισιμο σημειο της μεταβασης-αλλαγης της ατομικης συνειδησιακης μας καταστασης σε μια ολιστικη-σφαιρικη συνειδησιακη κατασταση. Τελικα ισως για να γινει αντιληπτη η αντικειμενικη πραγματικοτητα, προυποθετει την αποδευσμευση των δεσμων της υλης(κτισης) και την απολυτη ελευθερια. |
#195
|
|||
|
|||
Παράθεση:
|
#196
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Πως συνδυάζονται αυτά με τις δικές σου πεποιθήσεις περί μη-ύπαρξης Θεού; |
#197
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Εαν μπορει να υπαρχει διαφοροποιηση, ειναι στο να εισαι αθρησκος αλλα οχι αθεος, δηλαδη να μην ακολουθεις παραμυθια θρησκειων, αλλα μεσα σου να πιστευεις σε ανωτερη δυναμη. Καποια στιγμη θα αναπτυξω και εγω την αποψη μου πανω στο θεμα. Καλησπερα σε ολους μιας και ηταν το πρωτο μου σχολιο. |
#198
|
|||
|
|||
Πάντως οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι,καθηγητές κλπ όπως και τα νεα παιδιά είναι σίγουροι ότι μετά το θάνατο υπάρχει το απόλυτο τίποτα.Δεν έχω δει κανέναν από αυτές τις ηλικιακές ομάδες να πιστεύει σε κάτι διαφορετικό.Μόνο οι ηλικιωμένοι και τα μικρά παιδιά πιστεύουν ότι θα πάνε στον παράδεισο.
|
#199
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Σε γενικες γραμμες η εκπαιδευση των πιο μορφωμενων ανθρωπων, στηριζεται μονοσημαντα στις θετικες απλοποιητικες μεθοδους των πειραματικων θετικων και αρα τεχνολογικων επιστημων. Πυρηνας και θεμελιο της εποχης της θετικοτητας και του αιτιοκρατισμου, ειναι η αναγωγικη μεθοδος και διαδικασια. Ετσι μια συνειδησιακη κατασταση εστω Α αναγεται/ αποδιδεται μεσα απο διαδοχικα βηματα (αλισυδα αιτιου - αιτιατου) σε ολο και πιο απλες υλικες δομες. Ξεκινα αντιστροφα απο πολλαπλες συμβολες εγκεφαλικων κεντρων, συνεχιζει σε αναλυση και αναγωγη σε νευρωνικες αποικιες και κυκλωματα, οσπου τελικα να καταληξει στο τελος στο νευρικο κυτταρο και τις ηλεκτροχημικες ωσεις (νευροδιαβιβαστες). Αυτη ειναι μια πολυ γενικη εικονα του γραμμικου μοντελου αναγωγης της λειτουργικοτητας της συνειδησης σε βιοχημικες και ηλεκτροχημικες αντιδρασεις. Ενα ομως τετοιο μοντελο, εκτος του οτι ειναι καταδικασμενο να εξεταζει την φαινομενολογια των παρατηρησεων και να μενει στο επιπεδο των εξηγησεων και των απλοικων περιγραφων, στερειται παραλληλα και μιας περισσοτερο ανοιχτης (μη γραμμικης) και αρα ολιστικης εξηγησης. Και αυτο γιατι εχει αποδειχθει οτι η σφαιρικη λειτουργικοτητα στα πολυπλοκα συστηματα, ξεπερναει κατα πολυ το αθροισμα των μερων στα αποια αναγεται το συστημα . Συμφωνα ομως με την κλασικη μεθοδο απεικονισης και αναλυσης , η δυναμικη μιας συνειδητης καταστασης και εμπειριας που βιωνεται απο το ατομο, ειναι συναρτηση αναλογη του βαθμου συμβολης των επιμερους νευρικων κυκλωματων του κεντρικου νευρικου συτηματος (εγκεφαλος). Αυτο σημαινει οτι η επικεντρωση της προσοχης σε εναν στοχο , μια σκεψη , μια εικονα γινεται πιο δυναμικα αισθητη χαριν της πολλαπλης ενεργοποιησης και συμβολης των διαφορων κεντρων του εγκεφαλου. Εχει παρατηρηθει ομως σε πολλες μελετες επιθανατιων εμπειριων , οτι η ενταση των συνειδητων εμπειριων στην φαση κλινικου θανατου, ειναι τοσο σημαντικα υψηλοτερη της μεσης συνειδητης , που φαινεται να ισχυει μια αντιστροφη αναλογια μεταξυ του εκφυλισμου των νευρικων κυτταρων και της δυναμικης της συνειδητης εμπειριας. Δηλαδη την στιγμη του θανατου του σωματος αρα και του εγκεφαλου, η δραστηριοτητα της συνειδησης μεσα απο εικονες και αναπαραστασεις μοιαζει να ειναι μεγιστη. Το κλασικο μοτιβο σε αυτες τις περιπτωσεις εμπειριων, ειναι οτι ο μελλοθανατος βλεπει τον εαυτο του να πεταει (εξωσωματικη εμπειρια), να αντικριζει το σχεδον νεκρο του σωμα απο ψηλα, να ταξιδευει προς ενα μεγαλο τουνελ (αρχετυπικο συμβολο), οπου στην ακρη υπαρχει μια ουρανια μουσικη και εντονο φως. πολλες φορες δε, εκει να τον περιμενουν νεκροι συγγενεις για να τον στειλουν πισω. Ολα αυτα στην μεγιστη συνειδητη ενταση την στιγμη που το σωμα πεθαινει με τον μεγιστο ρυθμο. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Ευσταθια : 06-06-14 στις 01:04 |
#200
|
|||
|
|||
Όλα αυτά τα λένε ως δοξασίες,για τη συνέχεια της ύπαρξης,και σε μια συζήτηση που είχα με γνωστούς μου,πιστεύουν ότι οι περισσότεροι αυτά τα σχετικά με τούνελ κλπ τα λένε στα ψέματα,για να ακουστούν μόνο (πχ στις εκπομπές του Χαρδαβέλα).Δεν έχω ζήσει κάτι παρόμοιο,αλλά η αλήθεια είναι ότι τα πιστεύω όλα αυτά.Και ιδιαίτερα μου κάνει εντύπωση ότι αυτά τα περιστατικά συμβαίνουν με μηδενική εγκεφαλική λειτουργία,ή όταν υπάρχει κάποια βλάβη στον εγκέφαλο.
Είμαι της άποψης ότι αν βάλουμε κάτω και τα σκεφτούμε όλα (άτομα που πιστεύουν ότι έχουν μετενσαρκωθεί,αναδρομές σε προηγούμενες ζωές,near death experience, ακόμα και σε μικρότερο βαθμό τα όνειρα με νεκρούς που προειδοποιούν για κάτι) καταλήγω στο ότι υπάρχει συνέχεια. Αλλά κανένας δεν λέει να το καταλάβει μάλλον,όλα μα όλα τα άτομα του περιβάλλοντός μου (εκτός από μικρά και γιαγιάδες-παππούδες)πιστεύουν ότι δημιουργηθήκαμε από το big bang και τα πάντα είναι προϊόντα του εγκεφάλου.Ακόμα και στην εκκλησία πάνε μόνο για να "φανούν" ότι είναι πιστοί. |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|