Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #51  
Παλιά 18-03-12, 02:11
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31-ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΑΜΟΥ

Λίγες μέρες αργότερα ο Πήτερ παρατήρησε ότι η Νεφέλη ήταν καλύτερα, πήγαινε στην δουλειά και στην σχολή, είχε συγχωρέσει την Έριν και είχε ξεκινήσει χορό και την επόμενη μέρα θα ξεκίναγαν κιόλας πρόβες.
στο κέντρο που τραγουδούσαν ήταν όλα τα παιδιά για την πρόβα, ο Πήτερ ακόμα να φανεί είχε αργήσει λίγο. όταν έφτασε είδε την Νεφέλη να γελάει μαζί με τον Ντέιβιντ και χάρηκε.την είδε πράγματι ανανεωμένη και της χαμογέλασε εκείνη γύρισε ψυχρά από την άλλη.
-ξεκινάμε? ρώτησε ο Λούκας
-ναι ναι φώναζε ο Ντέιβιντ επιτέλους πίσω το συγκρότημα μου. στο διάλειμμα ήταν αποφασισμένος να της μιλήσει, αλλά που να βρει την ευκαιρεία αφού ήταν με όλα τα παιδιά έξω και έτσι έκατσε μέσα μόνος να σκεφτεί.... όμως η τύχη του άλλαξε όταν είδε την Νεφέλη να ανεβαίνει και να κάθεται πάνω στην σκηνή μόνη της και να κουρδίζει την κιθάρα και έτρεξε γρήγορα κοντά της για να μην μπορέσει να φύγει
-σ αγαπώ της είπε συγχώραμε που φέρθηκα σαν ηλίθιος με σκοπό να σε κάνω να ζηλέψεις και να επιβεβαιωθώ
-δεν με νοιάζει πλέον είναι αργά...
-ποτέ δεν είναι αργά για δύο άτομα που αγαπιούνται, σ αγαπώ περισσότερο απο οτιδήποτε θα κάνω τα πάντα για να με συγχωρέσεις.
-γιατί να σε πιστέψω ξανά?
-γιατί το νιώθεις γιατί λυπάμαι γιατί σ αγαπώ και δάκρυσε
-ήμουν έγκυος Πήτερ και το έχασα, αντί να φύγω και να το σώσω εγώ ήθελα να κάτσω και να τον εκδικηθώ για το θάνατο τον γονιών μου συγγνώμη που έχασα το παιδί μας. εκείνος την αγκάλιασε ήταν έτοιμος να κλάψει σαν μικρό παιδάκι, δεν ήθελε να την βλέπει έτσι δεν ήθελε να της προκαλέσει πόνο, νόμιζε ότι ο Ματίας της είχε σβήσει την μνήμη αλλά όχι
-εγώ φταίω που δεν ήμουν κοντά σου της είπε
δεν του απάντησε δεν είχε νόημα πλέον ποιός έφταιγε και γιατί έμεινε στην αγκαλιά του σιωπηλή δεν υπήρχε χώρος πια για κατηγορίες τον αγαπούσε, την αγαπούσε και αυτό της έφτανε πια ήθελε τόσο πολύ να της απαλύνει κάτι το πόνο και μόνο αυτός μπορούσε, ο Λούκας μπήκε μέσα τους είδε αγκαλιασμένους εκείνη δεν τραβήχτηκε δεν την ένοιαζε πια, ο Πήτερ όμως τραβήχτηκε ο Λούκας ήταν φίλος του και τον σεβόταν.
-μπορούμε να συναντηθούμε σήμερα? την ρώτησε ο Πήτερ
-ίσως είπε η Νεφέλη
τελικά το βράδυ βγήκαν ο πήτερ την πήγε σε ένα πολυτελές εστιατόριο, η Νεφέλη έδειχνε να μην της αρέσει πολύ
-δεν σ αρέσει την ρώτησε
-όχι καλό είναι είπε για να μην τον στεναχωρήσει
-έλα σήκω πάμε φεύγουμε το βλέπω δεν σ αρέσει πάμε αλλού και την έπιασε από το χέρι
-όχι πήτερ είναι ντροπή
-δεν με νοιάζει
-που παμε?
-έκπληξη
σε λίγο έφτασαν σε ένα πύργο που βρισκόταν κοντά στο κέντρο της πόλης, ήταν πολύ ψηλός και είχε υπέροχη θέα πάνω,
-και πώς θα μπούμε ρώτησε η Νεφέλη δεν έχουμε κλειδιά αν και υπάρχει ένας φύλακας αν και κοιμάται
-κλειδιά είπε ο πήτερ και βρέθηκαν στα χέρια του
-δεν θα ρωτήσω είπε η Νεφέλη και γέλασε
και μπήκαν μέσα ανεβαίνοντα πολλά σκαλιά και φτάσανε στην κορυφή έβλεπαν όλη την πόλη η Νεφέλη φαινόταν ενθουσιασμένη
-είναι όμορφα πήτερ!!! είπε εκείνος της χαμογέλασε χαιρόταν που την έβλεπε χαρούμενη της έπιασε το χέρι και κοίταζαν και οι δυό τους σιωπηλοί,
-όταν είχες έρθει πριν λίγο καιρό το εννοούσα να μείνουμε μαζί όταν έρθω πίσω
-και τι θες να πείς Πήτερ?
-θέλω να σου κάνω μια ερώτηση και κάτι έψαχνε
εκείνη χαμογέλασε
-θες να με παντρευτείς? και της έβγαλε ένα δαχτυλίδι και εκείνη τον κοίταζε μέσα στα μάτια και η καρδιά της χτυπούσε δυνατά....και εκείνος περίμενε απάντηση...
Απάντηση με παράθεση
  #52  
Παλιά 30-03-12, 20:28
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32- "ΣΟΥ ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΕΠΕΙΔΗ ΑΓΑΠΑΩ"

-να παντρευτούμε? ρώτησε η Νεφέλη
-όχι, τώρα αλλά σε λίγο καιρό και της χαμογέλασε
-σοβαρολογείς?
-φυσικά και σοβαρολογό είσαι τα πάντα για μένα είσαι η χαρά μου, η ζωή μου!!! απόλυτα οπότε
-όχι, όχι είπε η Νεφέλη δεν εννοώ αυτό, εννοώ ότι περιμένεις να πω ναι και να σε εμπιστευτώ μετά απ όσα γίνανε? θέλεις πολύ Πήτερ για να φτάσω σ αυτό το σημείο
Εκείνος χαμήλωσε το κεφάλι του και μετά της είπε
-δέξου το και θα κάνω τα πάντα για να με εμπιστευτείς ξανά, τ' ορκίζομαι και της φόρεσε το δαχτυλίδι, και σκέφτηκε ότι ήταν πολύ όμορφο πάνω της σαν να είχε φτιαχτεί για ΄κείνη και την φίλησε. ακούστηκαν βήματα. ο Πήτερ έτρεξε και έκλεισε γρήγορα την πόρτα.
- ο φύλακας Πήτερ τι θα κάνουμε?
-μην φοβάσαι, είπε εκείνος γελώντας, γίνε αόρατη και εγώ θα κρυφτώ και μόλις ανοίξει αρχίζουμε να τρέχουμε
-τι λες είναι πολλές θα σκοτωθούμε, κρύψου και κάτι σκέφτηκα και γέλασε πονηρά.
ο Πήτερ άνοιξε την πόρτα και ο φύλακας έτρεξε μέσα
-δεν είναι νόμιμο αυτό που κάνετε και κοίταξε γύρω του. δεν ήταν κανείς. Η Νεφέλη τον πλησίασε και του πήρε το καπέλο και το πήγαινε πέρα δώθε...
"πώς γίνεται αυτό?", σκέφτηκε ο φύλακας φοβισμένος
-απλό είπε η Νεφέλη απλά παρακολούθαμε και το πέταξε πέρα
ο φύλακας έφυγε τρέχοντας και η Νεφέλη και ο Πήτερ σκάσανε στα γέλια όταν απομακρύνηκε.
-πάμε Πήτερ τώρα!
-πάμε είπε εκείνος και συνέχισαν να γελάνε
βγήκαν από το κτίριο και άρχισαν να τρέχουν έβλεπαν και τον φύλακα να τρέχει και άρχισαν να γελάνε ακόμα περισσότερο, όταν απομακρύνθηκαν λίγο έκατσαν να ξεκουραστούν.
-κρίμα ο κακομοίρης, τρόμαξε πολύ είπε η Νεφέλη
-χαχαχα! τουλάχιστον θα ΄χει να διηγείται στους φίλους του μια ωραία ιστορία με φαντάσματα
-α, ναι δεν το χα σκεφτεί έτσι και συνέχισε να γελάει
-θα έρθεις να κοιμηθείς σπίτι μου?
-όχι, με περιμένουν η Άμη έχει γενέθλια και θα τα γιορτάσουμε οικογενειακώς, έλα εσύ!
-όχι, άλλη φορά σήμερα ας είστε η οικογένεια
-νόμιζα ότι πριν λίγο μου πρόσφερες αυτό το δαχτυλίδι για να γίνουμε οικογένεια, αν είναι πάρτο πίσω
-δίκιο έχεις είμαστε οικογένεια και θα γίνει επίσημο μόλις παντρευτούμε, πάμε λοιπόν να πάρουμε και μια τούρτα μην έρθω σαν γύφτος! εκείνη τον φίλησε και προχώρησαν χέρι χέρι
-Κράτα την τούρτα να βγούμε είπε ο Πήτερ μόλις έφτασαν απέξω
στην εξώπορτα την περίμενε ο Λούκας, ένιωσε ένα σφίξιμο στο στομάχι της, ήταν όμως καιρός να το μάθει
-Πήτερ πήγαινε έρχομαι!
-θα σε περιμένω...
-σε παρακαλώ Πήτερ πήγαινε και μπήκε μέσα
-γεια σου Λούκας!
-γεια Νεφέλη τι κάνεις?
-είχαμε πάει μια βόλτα με τον Πήτερ, εσύ πως από δω?
-ήθελα να σε δω και σε περίμενα ώρα, τι τρέχει μ αυτόν? σας είδα και το μεσημέρι αγκαλιά!
-είχαμε πάει για φαγητό, και ήθελε να μιλήσουμε...
-σε ρωτάω αν τρέχει κάτι μεταξύ σας! απάντησε μου σ αυτό.
εκείνη τον κοίταξε και ένιωθε τόσο πόνο...πώς θα μπορούσε να του πει κάτι τέτοιο...
-μου ζήτησε να τον παντρευτώ του είπε αυθόρμητα και νόμιζε θα σκάσει
-μου κάνεις πλάκα? και κοίταξε το χέρι της , δεν γίνεται να του είπες ναι
-συγγνώμη Λούκας τον αγαπάω και αυτός το ίδιο, δεν ξέρω αν θα τον παντρευτώ γιατί δεν του απάντησα, αλλά ξέρω ότι προς το παρόν θέλω να μαι μαζί του και δάκρυσε
-όσο ήσουν μαζί μου τον αγαπούσες?
-στην αρχή όταν σε γνώρισα ένιωθα πολλά για σένα δεν τον σκεφτόμουν τον Πήτερ, αλλά έφυγε όλο αυτό που ένιωθα όταν σας είδα να φιλιέστε με την Λίζα και δεν αντιστάθηκες όσο και να ήθελα να μην το δεχτώ δεν το έκανες διάβαζα την σκέψη σου, σου άρεσε. μετά άρχισες τις ζήλιες σου... και σιγά σιγά έσβηνες από μέσα μου δεν φταίω μόνο εγώ
-δεν αξίζεις τίποτα και την έσπρωξε! σε μισώ είσαι μια...
και πριν τελειώσει η Νεφέλη τον χαστούκισε και του είπε
-μια ηλίθια είμαι και όχι αυτό που πήγες να πεις γιατί θυσιάστηκα πολλές φορές για σένα για να μην σε πληγώσω... λυπάμαι για όσα έγιναν δεν το ήθελα..δεν ήθελα να με μισήσεις ποτέ δεν το ήθελα
και προχώρησε να φύγει και γύρισε και τον κοίταζε το ίδιο έκανε και εκείνος και έφυγε πετώντας
-αντίο Λούκας, αντίο είπε η Νεφέλη δακρυσμένη και μπήκε μέσα
-άντε τι λέγατε τόση ώρα ?
-έλα Πήτερ σταματάτα του τα είπα όλα!
-πώς το πήρε?
-μου είπε ότι με μισεί και έφυγε πόσο λυπάμαι
-καλύτερα να μην σε πλησιάζει
-καλύτερα για σένα Πήτερ με πλήγωσε η συμπεριφορά του δεν ήθελα να με μισεί κιόλας!
-θα το σκεφτεί καλύτερα θα το δεις και θα σου ξαναμιλήσει.
-ελάτε ρε παιδιά να φάμε τούρτα είπε η Άμη...
-όχι ακόμα περιμένουμε και τον Ντέιβιντ είπε ο Ματίας
-ανοίξτε είπε η Νεφέλη χαμογελώντας ήρθε...
-καλώς τον είπε ο Ματίας
και έτσι πήγαν στο σαλόνι και μιλάγανε μέχρι αργά
-πόσο χαίρομαι Ντέιβιντ που είσαι και πάλι εδώ
-τα ξαναβρήκατε ? και έδειξε τον Πήτερ
εκείνη του έδειξε το δαχτυλίδι, περιμένωντας και την αντίδραση του, εκείνος αναστέναξε
-τι να σου πω εσύ ξέρεις!
-είναι καλός Ντέιβιντ μ αγαπάει
-το ξέρω αυτό. αλλά είσαι ευτυχισμένη μαζί του?
-είμαι...προσπαθώ!
-δεν μου φτάνει αυτό, αλήθεια δεν μου φτάνει...
-τέλος πάντων την οικογενειά σου την γνώρισες ?
-την ξέρω είναι πιο κοντά απ ότι φαντάζεσαι και της διηγήθηκε όλη την ιστορία, η Νεφέλη δεν πίστευε αυτά που άκουσε!!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη lana : 30-03-12 στις 20:58
Απάντηση με παράθεση
  #53  
Παλιά 08-04-12, 21:11
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33-Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑΣ

Το επόμενο πρωί η Νεφέλη ξεκίνησε για το σπίτι του Λούκας, όταν έφτασε εκεί πήρε μια ανάσα και μπήκε μέσα. χτύπησε την πόρτα. μια υπηρέτρια άνοιξε.
-γεια σου, δεσποινίς τι κανείς?
-εμένα θέλει είπε ο Λούκας πήγαινε
-όχι, είπε η Νεφέλη την μητέρα σου θέλω την φωνάζεται σας παρακαλώ και εκείνη πήγε να την φωνάξει και της άνοιξε την πόρτα να μπει, η Νεφέλη έκατσε όρθια να την περιμένει.
-τι την θες την μητέρα μου? την ρώτησε
-είναι προσωπικό δεν μπορώ να σου πω θα σου πει η ίδια. δεν ήρθα για σένα μην φοβάσαι!
-φύγε από το σπίτι μου τώρα!!! εκείνη τον κοίταξε δεν τον αναγνώριζε
-ααα, εσύ είσαι του είπε η μητέρα του, άκουσες τον γιό μου φύγε!!!
-δεν φεύγω αν δεν μιλήσουμε είπε η Νεφέλη αποφασιστικά
-δεν έχουμε να πούμε τίποτα και την έσπρωξε
η Νεφέλη δεν κουνήθηκε, κοίταξε τον Λούκας ξανά, και εκείνος είπε
-αρκετά μαμά! φαίνεται σοβαρή άκουσε την , δεν θέλω να την διώξεις!
-μα, Λούκας για σένα θα ήρθε να μου πει
-δεν ήρθα για τον Λούκας, για τον άλλο σας γιο ήρθα είναι ζωντανό.
ο Λούκας και η μητέρα του την κοίταξαν και ξαφνιάστηκαν η μητέρα του άσπρισε.
-τι είναι αυτά που λες? της είπε ανήσυχη
-δεν έχω πρόβλημα να τα πω και μπροστά στον Λούκας αν θέλετε σας είπα ήρθα εδώ για να μιλήσουμε δεν φεύγω από δω αν δεν το κάνουμε
-Νεφέλη τι είναι αυτά που λες? την ρώτησε ο Λούκας νευριασμένος και την άρπαξε από το μπράτσο
-μην μ ακουμπάς, γιατί σε σκότωσα!
-πάμε στο γραφείο μου
-καλή ιδέα είπε η Νεφέλη και την ακολούθησε
-μαμά θα έρθω και εγώ.
-όχι Λούκας μείνε εκεί που είσαι είπα
-και αν πω όχι?
-μην κάνεις σαν μωρό είπε η Νεφέλη άκουσε την τα λέτε μετά
εκείνος έμεινε να της κοιτάζει είχε πλεόν ανησυχήσει!
-τι είναι αυτά που έλεγες μπροστά στον γιό μου είσαι με τα καλά σου?!
-είμαι μια χαρά είπε η Νεφέλη
- πες μου γιατί ήρθες?
-θα σας πω αλλά είναι η τελευταία φορά που με προσβάλλεται!! ήρθα εδώ για να βοηθήσω, επειδή νοιάζομαι για τον Λούκας!
-ναι νοιάζεσαι πολύ είπε εκείνη ειρωνικά
-πια είστε εσείς να μου πείτε τι κάνω και τι όχι, με ξέρετε? η απλά επειδή γνωρίζεται ότι είμαι βρικόλακας σημαίνει ότι ξέρετε τα πάντα για μένα? τον Λούκας τον αγαπάω πολύ αν ξέρετε!
-εγώ..
-εσείς καλά θα κάνετε να κάτσετε να νοιαστείτε και λίγο για τον άλλον σας γιο που τον παρατήσατε
-δεν τον παράτησα είπε εκείνη και πώς ξέρεις ότι γνωρίζω για σένα ?
-γιατί διαβάζω τις σκέψεις σας! και πιστέψτε με δεν με ευχαριστεί είστε πολύ σκληρή γυναίκα αλλά και μητέρα, αλλά δεν ήρθα εδώ να σας κατηγορήσω η αδερφή μου μάζεψε αυτές τις πληροφορίες και βρήκε τον γιο σας είναι φίλος μου. εδώ έχει ότι χρειάζεσται είναι υπέροχο παιδί θα τον λατρέψετε είπε η Νεφέλη και χαμογέλασε
-φαίνεται να τον ξέρεις καλά...
-ναι τον ξέρω όλη μου την ζωή... πρέπει να φύγω αντίο! και άνοιξε την πόρτα να φύγει
-Νεφέλη
-ναι πείτε μου
-εχαριστώ!
ο Λούκας μπήκε αμέσως μέσα
-μαμά τι έχει γίνει?
-κάτσε να σου πω νομίζω ήρθε η ώρα να μάθεις την αλήθεια
-πες μου
-όταν ήμουν δεκαοχτώ χρονόν στην σχολή μου γνώρισα τον πατέρα σου ερωτευτήκαμε αμέσως και μετά από ένα χρόνο αποφασίσαμε να παντρευτούμε επειδή όμως ο πατέρας σου ήταν φτωχός οι δικοί μου δεν το επέτρεψαν και έτσι αναγκάστηκα να τα αφήσω όλα και μείνω μαζί του, και τότε άρχισαν τα δύσκολα ήμασταν καλά και αγαπιόμασταν πολύ και ήμασταν πολύ ευυχισμένοι αλλά η ευτυχία μας δεν κράτησε πολύ εγώ έμεινα έγκυος και τον ίδιο χρόνο τον πήραν φαντάρο.δεν μπορούσε να μην πάει και έτσι έμεινα μόνη μου με ελάχιστα λεφτά και έτσι έψαξα για δουλειά για ένα καιρό δούλευα σερβιτόρα αλλά όταν ανακάλυψαν ότι είμαι έγκυος με έδιωξαν και έτσι δεν ήξερα τι να κάνω και τ πράγματα γίνονταν πιο δύσκολα και ήμουν τόσο μόνη και έτσι όταν έφτασε η μέρα να γεννήσω πήγα στους δικούς μου και τους παρακάλεσα να με βοηθήσουν και με πήγαν στο νοσοκομείο και γέννησα δυο υγιέστατα αγόρια, αλλά μου είπα ότι το ένα από τα δύο πέθανε. πόσο χάλια ήμουν. και αργότερα μεά από χρόνια λίγο πριν πεθάνει μου είπε την αλήθεια ότι δεν ήθέλε η κόρη τους να έχει πολλά παιδιά σε μικρή ηλικία και έτσι το ένα το έδωσε. από κείνη την μέρα κάθε μέρα το έψαχνα αλλά τίποτα ξέρεις πως είναι αυτά.
-και τι ήθελε η Νεφέλη? που τα ήξερε όλα αυτά?
-η αδερφή της έκανε μια έρευνα και τα βρήκε τα στοιχεία που είναι σ αυτόν τον φάκελο και μου είπε ότι είναι φίλος της
ο Λούκας άρπαξε τον φάκελο και το άνοιξε και το κοίταζε και το διάβαζε ξανά και ξανά, άφησε τον φάκελο, σηκώθηκε και έφυγε
-Λούκας περίμενε φώναζε η μητέρα του
ο Λούκας δεν την ακούγε πια περπατούσε σαν χαμένος, έφτασε έξω από το σπίτι του Ντέιβιντ αλλά έφυγε και πήγε στο γνωστό πάρκο και κατά περίεργο τρόπο βρισκόταν και η Έριν εκεί
-τι κάνεις εδώ ? την ρώτησε
-ήθελα να βγω λίγο και δεν είχα που να πάω
-γιατί δεν πήγες στην Νεφέλη?
-δεν ήθελα να την δω έτσι κι αλλιώς ετοιμάζει βαλίτσες νομίζω φεύγουν άυριο με τον Ντέιβιντ για Πλάιτάουν
-όπα δεν θα πάει με τον αρραβωνιαστικό της? πώς και έτσι
-αα το έμαθες δεν θα τον παντρευτεί όμως η Νεφέλη δεν έχει μέλλον την είδα νεκρή
-σταμάτα να βλέπεις βλακείες τότε γιατί δεν παθαίνει κάτι αυτή
-εσύ τι έχεις ?
-τίποτα απλά μια βόλτα έκανα. όρεξη για μοναξιά έχω. αύριο φεύγουν ?
-.......ξεκόλλα πια ρε Λούκας
-εσύ ξεκκόλα δεν καταλαβαίνεις ότι έγινε μεταξύ μας ήταν ένα λάθος νόμιζα ότι φιλούσα την Νεφέλη ότι έκανα έρωτα μαζί της. δεν τρέχει κάτι μεταξύ μας. καταλαβέ το! είμαστε φίλοι δεν θα σε έβλεπα ποτέ ερωτικά. ναι ναι το ξέρω αυτό το βλέμμα σου το μπερδεμένο γιατι ακριβώς αυτό είσαι. ξεκόλλα εσύ
και έφυγε
-Λούκας!!! είπε η Έριν ξαφνιασμένη έτσι ακριβώς ένιωθε, ζήλευε την αγάπη που ένιωθε ο Λούκας για την Νεφέλη. σηκώθηκε περπάτησε λίγο ήθελε να κλάψει να φωνάξει αλλά ούτε δάκρυ της έβγαινε αλλά ουτε φωνή, η ζωή της είχε αλλάξει τόσο πολύ και εκείνη είχε αλλάξει, δεν ήξερε αν θα έπρεπε να συμβιβαστεί με αυτά που της είπε ο Λούκας ή αν θα έπρεπε να τον κάνει να την αγαπήσει, είχε τόσο μπερδευτεί. σχεδόν είχε βραδιάσει, ξαφνικά είδε κάποιον να την κοιτάζει, ήταν γεμάτος αίματα και βρώμικος την πλησίασε
-Ντάνιελ είπε η Εριν ξαφνιασμένη
-ναι αυτό είναι το όνομα μου, βοήθα με σε παρακαλώ
-θα σε πάω στην Νεφέλη
-όχι σε κείνη σε παρακαλώ εκείνη με μετέτρεψε σε βρικόλακα
- είσαι σίγουρος ?
-ναι
Απάντηση με παράθεση
  #54  
Παλιά 01-05-12, 18:05
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34- Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΕ ΣΕ ΒΡΙΚΟΛΑΚΑ


Η Νεφέλη κοιμόταν, ξαφνικά όμως άκουσε την πόρτα να ανοίγει και πετάχτηκε όρθια από το κρεβάτι της, και πήγε να δει τι συμβαίνει... όταν κατέβηκε κάτω την περίμενε μια δυσάρεστη και ευχάριστη συγχρόνως έκπληξη.
-Ντάνιελ ?! είπε και έτρεξε και τον αγκάλιασε, εκείνος απομακρύνθηκε
-γιατί μου το έκανες αυτό? μην μ ακουμπάς!
-τι σου έκανα εγώ?
-με έκανες βρικόλακα ήσουν εσύ το είδα καλά!
-δεν στο έκανα εγώ στ΄ορκίζομαι στην ψυχή των γονιών μου, η Λίζα θα ήταν... σε έψαχνα τόσο καιρό. πόσο χαίρομαι που είσαι καλά!
-τι θα κάνω Νεφέλη πές πως θα ζήσω έτσι???
-και εγώ είμαι βρικόλακας Ντάνιελ λυπάμαι που δεν στο είπα πιο πριν αλλά δεν μπορούσα και εγώ ένιωθα απελπισμένη όταν το έμαθα πεινούσα πολύ είχα νεύρα είχα γίνει πολύ ευαίσθητη...αλλά είχα άτομα να με βοηθήσουν έτσι κι εσύ έχεις εμένα για ότι με χρειαστείς...πως ήρθες εδώ?
-εγώ τον έφερα είπε η Έριν λαχανιασμένη κλείνοντας την πόρτα, αλλά τρέχει και δεν τον πρόλαβα... που θα μείνει ο Ντάνιελ Νεφέλη δεν μπορεί να γυρίσει σπίτι του θα τους φάει όλους.
-να μείνεις σε μένα είπε η Νεφέλη χαμογελώντας έχουμε χώρο και κέφι για καινούργιο μέλος!
-τι να πω τώρα Νεφέλη σου είμαι υπόχρεος!
-έλα να σε πάω να κάνεις ένα μπάνιο να σου δώσω καθαρά ρούχα και κάτι να φας... Έριν θα μείνεις εδώ?
-όχι θα πάω σπίτι είμαι κουρασμένη καληνύχτα σας!
-καληνύχτα είπαν και οι δύο και ανέβηκαν τα σκαλιά, τον πήγε στο μπάνιο και εκείνη πήγε στο δωματιό της, όταν άνοιξε την πόρτα την περίμενε ο Πήτερ.
-όπα εσύ τι κάνεις εδώ? και τον φίλησε
-δεν χαίρεσαι?
-φυσικά και χαίρομαι! βρήκαμε τον Ντάνιελ!!
- που είναι τώρα? είναι καλά?
-ναι καλά είναι αν και τον έχουν μεταρέψει σε βρικόλακα στο μπάνιο είναι εδώ στο σπίτι μου, θα τον φιλοξενήσω μέχρι να μάθει να ελέγχει τον εαυτό του!!!
-τι λες τώρα ? αστιεύσαι ?
-τι σε πειράζει Πήτερ απλά να τον βοηθήσω θέλω
-με κοιμάται να είναι εδώ και να είστε στο ίδιο σπίτι, άντρας είναι και αυτός!!
-έλα βρε μωρό μου αφού ξέρει για σένα και εγώ δεν έχω μάτια για άλλον
-όχι δεν θέλω..
-μόνο μέχρι να ελέγχει τον εαυτό του στο υπόσχομαι!
-εδώ δεν μπορείς να ελέγχεις εσύ τον εαυτό σου, νομίζεις ότι μπορείς να βοηθήσεις αυτόν που μόλις μετατράπηκε?!
-μια χαρά ελέγχω τον εαυτό μου...
-εμένα δεν μπορείς να με κοροιδέψεις.. και την έπιασε σφιχτά από τον ώμο. έχουν γίνει τρεις επιθέσεις στο νοσοκομείο που δουλεύω εθελοντικά και που τυχαίνει και από κει να κλέβεις... παραλίγο να τους σκοτώσεις!
-δεν ήμουν εγώ
-σε ένα από τα θύματα είχε στα χέρια του αυτό το βραχιόλι το οποίο είναι δικό σου νομίζα είπαμε τέρμα τα ψέματα!
-δεν ήμουν εγώ σου είπα φώναξε η Νεφέλη! εκείνος την έπιασε από το χέρι και την έβαλε να κάτσει στο κρεβάτι.
-εσύ ήσουν και σταμάτα να το αρνήσε... γι αυτό είσαι έτσι ευδιάθετη!
-και αυτό σε πειράζει ?
εκείνος της έδωσε ένα χαστούκι και εκείνη τον κοίταξε νευριασμένη και πήγε να του δώσει και εκείνη την άρπαξε και την ξαναέβαλε να κάτσει.
-να σε βοηθήσω θέλω δεν είναι σωστό να τρέφεσαι με ανθρώπους!
-δεν το έκανα επίτηδες... μας είχαν καταλάβει ότι κλέβαμε και αλλάξανε θέσεις δεν ήξερα τι να κάνω πεινούσα πολύ δεν είχα ξαναδοκιμάσει από άνθρωπο ήταν τόσο ωραίο και από τότε δεν μπορώ να σταματήσω. και κατέβασε το κεφάλι της
-πρέπει όμως δεν είναι σωστό...θες να μας ανακλύψουν ξέρεις τι θα γίνει μετά?! υποσχέσου μου ότι θα σταματήσεις
εκείνη δεν μίλησε
-Νεφέλη!
-στο υπόσχομαι εντάξει και πήγε τις πετσέτες και τα ρούχα στον Ντάνιελ και μετά τον σύστησε στον Πήτερ
-πες μου πως βγαίνετε στον ήλιο?
-για να βγαίνεις πρέπει να πίνεις αίμα ομάδας αίματος μηδέν για αυτό και έχουμε προμηθευτεί στο σπίτι...τρεις σταγόνες και είσαι μια χαρά. κοιμόμαστε τρώμε κανονικά απλά το σώμα μας ζητάει και επιπλεόν αίμα... εμείς τρεφόμαστε με αίμα από το νοσοκομείο ή από ζώα είπε ο Πήτερ και κοίταξε την Νεφέλη
-όλα θα πάνε καλά είπε η Νεφέλη
και μετά από μια δύσκολη μέρα ο Ντάνιελ πήγε για ύπνο και η Νεφέλη με τον Πήτερ μείνανε να δούνε λίγο τηλεόραση.
-να μείνει σπίτι μου είπε ο Πήτερ
-γιατί βρε μωρό μου ζηλεύεις αφού σου είπα
-μα λείπουν και τα αδέρφια σου θα είστε μόνοι εντελώς είναι σωστό αυτό?!
-μείνε και εσύ εδώ τότε είπε η Νεφέλη χαμογελώντας
-να μείνω εδώ?
-ναι δεν είναι πολύ καλή ιδέα?
-ναι καλύτερα να προσέχω και σένα
-δεν θα ξανασυμβεί.
-να σε ρωτήσω κάτι? πως έμεινα έγκυος αφού είμαστε νεκροί?
-δεν είμαστε νεκροί Νεφέλη δεν μ αρέσει να το λες αυτό δεν πεθάναμε ποτέ για να γίνουμε βρικόλακες γεννηθήκαμε έτσι άρα λογικό είναι να μπορούμε να κάνουμε κιόλας... είμαστε κληρονόμοι αυτής της κατάρας. είσαι μια πριγκίπισσα! μην το ξεχνάς κουβαλάς πολλά έχοντας αυτό το τίτλο δεν μπορείς να στέλνεις τα αδέρφια σου να κάνουν τις δουλείες σου πρέπει να εμφανιστείς στο συμβούλιο.
-δεν γίνεται Πήτερ δεν θέλω να έχω σχέση μ αυτά..
-άμα δεν το κάνεις εσύ θα το κάνει η Λίζα θες να έχουμε τέτοια άτομα στην εξουσία?!
-δεν γίνεται αυτό πάλι αυτή!
-έλα να κοιμηθούμε και την άρπαξε
-αμφιβάλλω αν θα κοιμηθούμε έχω καλύτερα σχέδια και του έκλεισε το μάτι
Αργά το βράδυ η Νεφέλη σηκώθηκε από το κρεβάτι της
-που πας ? την ρώτησε ο Πήτερ
-να πιω νερό έρχομαι κοιμήσου και κατέβηκε τα σκαλιά
ο Πήτερ ξάπλωσε και γύρισε από την άλλη και ξαφνικά πετάχτηκε όρθιος
"το ποτήρι της είναι γεμάτο" σκέφτηκε
-όχι πάλι ρε Νεφέλη!!!
Απάντηση με παράθεση
  #55  
Παλιά 04-11-12, 22:18
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35-αμνησία

Μετά από 5 μήνες...

Στο σταθμό του μετρό η Νεφέλη χαμένη στις σκέψεις της τρέχει να το προλάβει βλέπει κάποια κοπέλα να τρέχει μαζί της και να προσπαθεί να την προλάβει, αλλά δεν μπορεί να την αναγνωρίσει... τελικά την προλαβαίνει και μπαίνει μαζί της στο βαγόνι..
-ευτυχώς σε πρόλαβα.. πότε γύρισα από το τζαπόν? και την αγκάλιασε
-πρίν μια εβδομάδα απαντάει η Νεφέλη και αναρωτιέται πως θα την χειριστεί
-και γιατί δεν απαντάς στο τηλεφωνό?
-μου έσπασε στο ατύχημα
-ποιό ατύχημα Νεφέλη? έπαθες τίποτα? από τον τρόπο που ρωτούσε η Νεφέλη κατάλαβε ότι ανησύχησε στ αλήθεια
-ξέρεις δεν θυμάμαι τίποτα έπαθα αμνησία...δεν σε θυμάμαι!
-σοβαρολογείς?
-ναι με συγχωρείς αλλά πες μου ποια είσαι τουλάχιστον, από την σχολή σε ξέρω?
-όχι είμαι η καλύτερη σου φίλη η Έριν!
-λυπάμαι αλλά σ αυτή κατεβαίνω χάρηκα που σε γνώρισα ή σε είδα.. και κατέβηκε
-θα σε δώ μετά φώναξε η Έριν
-οκ!
δεν δυσκολεύτηκε να βρεί την σχολή της φαινόταν ανόητο να διαλέξει κάποιος αυτή την σχολή ενώ υπάρχουν τόσες διασκεδαστικές, αλλά κάποιο λόγο θα είχε για να την διαλέξει... προσπάθησε να προχωρήσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε ώστε να μην την δει κανείς, δεν είχε όρεξη να εξηγεί σε κανέναν τι της συνέβαινε, έκατσε γρήγορα και έσκυψε πάνω σε ένα βιβλίο.
-μπράβο Νεφέλη διαβάζεις και ανάποδα άκουσε μια αντρική φωνή να της λέει
" φτου, και νόμιζα δεν θα με προσέξει κανείς ", σκέφτηκε και σήκωσε το κεφάλι της ο Λούκας γύρισε το βιβλίο κανονικά.
-σ ευχαριστώ! είπε αμήχανα αντικρύζοντας ένα τόσο ωραίο αγόρι
-καιρό έχω να σε δώ! είπε ο Λούκας με ένα παράπονο
-ναι, είχα πάει στο τζαπόν είπε η Νεφέλη για να μην του εξηγεί...
-το ξέρω περνούσα κάθε μέρα από το σπίτι σου μέχρι να γυρίσεις ήθελα τόσο πολύ να σε δώ
-και γιατί αυτό ? ρώτησε η Νεφέλη χαμογελαστά
-τι εννοείς γιατί? μου λείπεις Νεφέλη
-συγγνώμη πρέπει να φύγω είπε η Νεφέλη μη μπορώντας άλλο να χειρστεί την κατάσταση εκείνος την ακολούθησε
-μην με ακολουθείς σε παρακαλώ του είπε δυνατά
-άκουμε Νεφέλη! θέλω να σου μιλήσω απλώς δεν θα σου πω τίποτα γι αυτά που νιώθω
-συγγνώμη αλλά δεν σε θυμάμαι καθόλου και ούτε κανέναν γύρω μου έχω πάθει αμνησία!!! σε παρακαλώ άσε με ήσυχη δεν ξέρω τι ρόλο παίζεις στην ζωή μου, αλλά δεν σε θυμάμαι και θέλω να κάτσω μόνη μου, ο Λούκας δεν πίστευε αυτά που άκουγε από την μια στεναχωριόταν για την Νεφέλη, αλλά από την άλλη είχε την ευκαιρεία να την ξανακερδίσει γνωρίζοντας τον από την αρχή!
-μπορώ να περπατήσω απλώς δίπλα σου? αφού τον κοίταξε κούνησε το κεφάλι της καταφατικά
-δεν θα μιλάω παρά μόνο αν θες...οκ? και γέλασε η Νεφέλη συνέχισε να περπατάει για το σπίτι της
-πώς σε λένε??? ρώτησε μετά από ώρα
-Λούκας, αν και κάποτε με φώναζες και ηλίθιο,χαζό η Νεφέλη χαμογέλασε και κάποτε και μωρό μου είπε ο Λούκας και χαμήλωσε το κεφάλι του. εδώ είμαστε να σε χαιρετίσω είπε ο Λούκας να το σπίτι σου αν θυμάσαι και της έκλεισε το μάτι
-σ ευχαριστώ! γεια σου Λούκας! και προχώρησε
-Νεφέλη! φώναξε ο Λούκας και εκείνη γύρισε τι λές να έρθω να σε πάρω το βράδυ για μια βόλτα ?
-δεν ξέρω
- στο υπόσχομαι να μην σου κάνω ερωτήσεις, αλλά μπορείς να μου κάνεις..έλα! αφού το σκέφτηκε κούνησε καταφατικά το κεφάλι της
-στις εννιά οπότε εκείνη πήγε μέσα, που την περίμενε άλλη έκπληξη ο πήτερ!!! την αγκάλιασε και την σήκωσε στα χέρια του!
-μωρό μου! τι κάνεις ? τι με κοιτάς έτσι? έχεις δύο εβδομάδες να με δείς!
-μου το είπε ο Ματίας ότι είμαστε μαζί, αλλά δεν τον πίστευα...πώς γίνεται ενώ μισιόμασταν να είμαστε μαζί?
-τι έπαθες τώρα?
-είχα ένα ατύχημα, και έμαθα αμνησία, δεν θυμάμαι πολλά πράγματα... ούτε ότι πρέπει να τρεφόμαστε σαν ζώα για να επιβιώσουμε, εσένα σε θυμάμαι πριν να ξέρεις, και ένας Λούκας ποιός είναι ? είδα και την Έριν στο μετρό την θυμήθηκα αλλά το έπαιζα ότι δεν την θυμάμαι μου είπε είναι κολλητή μου..αυτή κολλητή μου και εσύ ο αρραβωνιαστικός μου! πολύ κακόγουστη φάρσα!!! θα το συνεχίσετε για πολύ ακόμα ?
-κακόγουστη φάρσα ε? είπε στενάχωρα ο Πήτερ
-έλα τώρα ρε Πήτερ εσύ με φώναζες φρικιό, με σιχαινόσουν πώς γίνεται να είμαστε μαζί πώς μ αγάπησες?
-πάντα σ αγαπούσα Νεφέλη!
-αυτό δεν μπορώ να το χωνέψω...πάω στο δωμάτιο μου! πάρε και αυτό και του έδωσε το δαχτυλίδι εκείνη την στιγμή κατέβηκε ο Ματίας
-Πήτερ περίμενε του φώναξε
-τι να κάνω εδώ ρε Ματίας?
-την αγαπάς την Νεφέλη...άρα κάτσε και κέρδισε την ξανά βοήθησετε την να ξαναθυμηθεί!
-δεν μπορώ να μου μιλάει έτσι! δεν το αντέχω να βλέπω πάλι την Νεφέλη που με ειρωνευόταν
-τότε θα χάσεις και την Νεφέλη που είχες!
ο Πήτερ ανέβηκε πάνω και χτύπησε την πόρτα
-δεν είμαι εδώ φώναξε η Νεφέλη εκείνος άνοιξε νευριασμένα την πόρτα και την άρπαξε από το χέρι και την έβαλε να κάτσει κάτω
-την μνήμη σου έχασες προσωρινά όχι την ωριμότητα σου, είμαστε μαζί σ αρέσει δεν σ αρέσει τώρα, περάσαμε πολλά για να φτάσουμε εδώ χαθήκαμε και μήνες
-δεν θέλω να ακούσω φώναξε !!!!
-θα μ ακούσεις όσο και να μην το θες, έμεινες έγκυος Νεφέλη και το χάσαμε το παιδί...
-ΣΚΑΣΕ!!! ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΔΩ!!! ΜΑΤΙΑΣ ΠΆΡΤΟΝ ΑΠΟ ΔΩ!!!! ο Ματίας έτρεξε πάνω
Απάντηση με παράθεση
  #56  
Παλιά 04-11-12, 22:20
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

-τι έγινε γιατί φωνάζεις?
-Ματίας πές μου ότι μου κάνει πλάκα ?
-γιατί Νεφέλη μου?
-μου λέει ότι ήμουν έγκυος και το έχασα!
-είναι αλήθεια Νεφέλη, λυπάμαι...
-χαθείτε από μπροστά μου,ωχ θέε μου τι έκανα ?! και άρχισε να σπαράζει στο κλάμα!
-έλα ας την αφήσουμε καλύτερα είπε ο Ματίας και βγήκαν έξω
-δεν έπρεπε να της το πεις Πήτερ δεν βλέπεις πώς την έκανες,έχει χάσει την μνήμη της πρέπει να τα θυμηθεί σιγά σιγά τώρα πως θα την ηρεμήσω?
-γαμώτο!!!! γιατί τώρα?! και έφυγε
μετά από ώρες είχε ηρεμήσει, είχε κάνει ένα μπάνιο και καθόταν στο κήπο να πάρει λίγο αέρα... ξαφνικά από πάνω εμφανίστηκε ο Λούκας...τον κοίταζε σαν να τα έβλεπε πρώτη φορά αυτά τα περίεργα πράγματα...
-πετάς!!! εκείνος γέλασε βλέποντας αυτή την αντίδραση της
-ναι πετάω και εσύ διαβάζεις την σκέψη τον άλλον και γίνεσαι αόρατη και επίσης κάνεις μαγνητισμό...
-κάνεις πλάκα ότι τα κάνω όλα αυτά? δεν μπορώ εδώ να βάλω την δικιά μου σκέψη σε σειρά!
-είναι λόγο της αμνησίας, αλλά θα τα θυμηθείς σιγά σιγά μην ανησυχείς! πάμε?
-Ωχ! το χα ξεχάσει τελείως ρε Λούκα ότι θα βγαίναμε γιατί γίνανε κάποια πράγματα και δεν έχω ετοιμαστεί...ας τ αφήσουμε καλύτερα!
-έλα πήγαινε να ντυθείς... θα σε περιμένω δεν θέλω όχι
-μα?
-θα σε πάω πετώντας όπου θες και θα σου πώ και για τον Ντέιβιντ και τα άλλα παιδιά που έχουν και αυτοί ικανότητες..
πήγε ντύθηκε και βγήκαν να πάνε εκεί που τραγουδάνε, εκεί βρισκόταν και ο Πήτερ μαζί με τον Ντέιβιντ και πίνανε μπύρες, τους είδαν αμέσως.... o Πήτερ σηκώθηκε να πάει να τον δείρει, o Nτέιβιντ τον συγκράτησε
-έλα Πήτερ το ξέρουμε ότι ο Λούκας έχει αλλάξει τον τελευταίο καιρό και εγώ το παραδέχομαι που είμαι αδερφός του θυμάσαι τι είχε γίνει τότε όταν είχε έρθει να με βρει. πράγματι κανείς δεν μπορούσε πια από τους δύο να ξεχάσει εκείνη την μέρα. ο Λούκας βρισκόταν αποφασισμένος να του μιλήσει για κάποιο λόγο δεν του καθόταν ωραία η ιστορία να έχει αδερφό τον Ντέιβιντ, σκεφτόταν ότι ίσως το κάνει για να του πάρει την περιουσία γιατί ήταν φτωχός έπρεπε να το ψάξει καλύτερα. την σκέψη του διέκοψε ο Ντέιβιντ που βγήκε έξω εκείνη την στιγμή
-Λούκας τι κάνεις ? τον ρώτησε χαμογελαστός
-ήρθα να σε δώ
-για να βρίσκεσαι έξω από το σπίτι μου λογικό!
-άκου η Νεφέλη μας είπε όλη την ιστορία που επινόησες, αλλά μην νομίζεις δεν είμαι και τόσο χαζός για να την πιστέψω
-τι εννοείς?
-εννοώ αυτό που κατάλαβες ότι δεν θα βάλεις χέρι στην περιουσία των γονιών μου αν δεν το επιβεβαιώσουμε ότι είσαι πράγματι γιός τους, μας κορόιδεψες ήδη μια φορά όλους, σκότωσες την Νεφέλη, η καλύτερα προσπάθησες!
-Λούκας το μετανιώνω κάθε μέρα αυτό που έκανα...δεν ζητάω συγχώρεση για κάτι τέτοιο δεν την αξίζω, αλλά το θέμα με μας είναι άλλο δεν ζητάω τίποτα από σας, για μένα είσαι ο φίλος μου ο Λούκας και εκείνη απλώς η γυναίκα που με γέννησε,έχω ήδη μητέρα...
-ψεύτη! προσπαθείς να το παίξεις καλός! στο είπα εμένα δεν με ξεγελάς! τέρμα απομακρύνσου απ όλους μας και τον έσπρωξε πίσω
-Λούκας σταμάτα πια
-δεν σε θέλω στην ζωή μου! ο Ντέιβιντ σηκώθηκε τον πλησίασε και του είπε
-δεν θέλω να μαι στην ζωή σου κακομαθημένο και μπήκε μέσα στο σπίτι του, από τότε οι σχέσεις τους είναι πολύ ψυχρές αν και με την μητέρα του ήρθαν πιο κοντά, αλλά δεν ωφέλησε σε τίποτα να την γνωρίσει είχε ήδη πράγματι μια μητέρα.
-Ντέιβιντ ξύπνα φώναξε ο Πήτερ βλέποντας τον χαμένο στις σκέψεις του, έγιναν τώρα.. μην τα σκέφτεσαι
Η Νεφέλη κοίταξε τον Πήτερ την κοίταζε σαν να ήθελε να τον σκοτώσει και δίπλα ο Ντέιβιντ να τον συγκρατεί...
-Λούκας τον αγαπούσα τον Πήτερ? ο Λούκας το σκέφτηκε λίγο
-νομίζω σου είχε γίνει απωθημένο και όταν τα κατάφερες δεν ήξερες πως να του πεις ότι δεν τον αγαπάς εκείνος ένιωθε πολλά για σένα
-αλήθεια ?
-δεν έχω λόγο να σου πω ψέματα σε έχω χάσει εδώ και πολύ καιρό!
-δεν μπορώ να το πιστέψω εγώ και ο Πήτερ
-άκουσα το όνομα μου? ρώτησε ο Πήτερ καθώς τους πλησίασε
-κάτι λέγαμε Πήτερ μην τρελένεσαι είπε η Νεφέλη
-τι κάνεις έξω με αυτόν? εσύ δεν ήσουν χάλια όταν έφυγα ? σου ήρθε ξαφνικά η όρεξη για να βγείς?
-ήθελες να παραμείνω χάλια ?
-ήθελα να κάτσεις να σκεφτείς για μας να προσπαθήσεις να μας θυμηθείς!
-βγήκε να σε ξεχάσει! είπε ο Λούκας σαρκαστικά
-εσύ μην μου απευθήνεις τον λόγο καραγκιόζη!
-ποιόν είπες καραγκιόζη ?
-εσένα!!! ο Λούκας έκανε κίνηση να τον χτυπήσει
-σταμάτα Λούκας έχει δίκιο δεν σε αφορά και δεν βγήκα για να ξεχάσω τον Πήτερ γιατί δεν θυμάμαι κάτι να έχω ζήσει μαζί του και τότε της ήρθε στο μυαλό μια σκηνή στο cold mountain να χορεύουν και ακούμπησε το κεφάλι της,
-είσαι καλά? ρώτησε ο Ντέιβιντ που βρισκόταν παραπέρα
-ναι, λίγο το κεφάλι μου
-κάτι θυμήθηκες είπε ο Πήτερ
-χορεύαμε κάπου? ήμουν θυμωμένη μαζί σου?
-στο cold mountain, είχες θυμώσει από μια παρεξήγηση και ήσουν με το Λούκας εκείνο το καιρό,αλλά είχατε πάει ξεχωριστές διακοπές
-μα ένιωθα ωραία στην αγκαλιά σου αν και θυμωμένη είπε η Νεφέλη σιγά και κοίταξε τον Λούκας σαν να ήθελε να του ζητήσει συγγνώμη, ο Λούκας σηκώθηκε και έφυγε και ο Πήτερ χαμογέλασε., βλέποντας την χαρά στο πρόσωπο του η Νεφέλη ένιωσε να μπερδεύται και εκείνη ακόμα πιο πολύ, πήρε την τσάντα και αποχώρησε χωρίς να χαιρετήσει τα παιδιά... και περπάτησε για ώρα στους δρόμους προσπαθώντας να συνηθήσει την καινούργια της ζωή...ανέβηκε στην γέφυρα που βρισκόταν στο δρόμο της δεν ήταν μόνη εκεί βρισκόταν μια γυναίκα πολύ ωραία και κοίταζε κάτω και το φώς της πανσελήνου έπεφτε πάνω της και της έδινε μια ομορφιά απερίγραπτη, ήθελε τόσο πολύ να την δεί από το πρόσωπο και την πλησίασε διακριτικά...δεν πίστευε αυτό που έβλεπε...
-μαμά! είπε με μάτια δακρυσμένα...
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 14:13.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.