Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Συζητήσεις > Αρχαία Ελλάδα – Ιστορία –Πολιτισμός

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 06-06-06, 16:44
Το avatar του χρήστη beetlejuice
beetlejuice Ο χρήστης beetlejuice δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος της ομάδας Gateway
 
Εγγραφή: 07-06-2005
Περιοχή: Athens
Μηνύματα: 4.903
Exclamation Μύθος τα αρχαία όργια!

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Ξέφρενα όργια, ομαδικό σεξ, ακολασίες. Και όμως, όχι. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν έκαναν τίποτε από όλα αυτά. Ούτε οι Έλληνες. Στην κλασική αρχαιότητα, η σεξουαλική ζωή ήταν μια εντελώς ιδιωτική υπόθεση. Ήταν;




Ερωτικά τετ α τετ σε κλειστές κρεβατοκάμαρες και όχι σε ανοιχτά συμπόσια. Οινοποσία και φαγοπότια που δεν κατέληγαν, όπως πιστεύαμε μέχρι τώρα, σε ομαδικές απαγορευμένες απολαύσεις. Για εκείνους που τους αρέσει να τσιτσιδώνονται και να παραδίδονται στις απολαύσεις της σάρκας όπως οι αρχαίοι Ρωμαίοι, ο Βρετανός ιστορικός Άλαστερ Μπλάνσαρντ, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Σίντνεϊ, έχει άσχημα νέα. Είναι αποφασισμένος να χαλάσει την εξωτική εικόνα που μας παρέδωσαν άλλοι ιστορικοί για την αρχαιότητα. Σε μελέτη του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Πανεπιστημίου του, βάλθηκε να γκρεμίσει τον μύθο που μας ακολουθούσε τουλάχιστον εδώ και 2.000 χρόνια.


Οι χριστιανοί




Αυτός ο μύθος, λέει ο Μπλάνσαρντ, είναι κυρίως δημιούργημα χριστιανών συγγραφέων, που τους εξόργιζαν η ελευθεριότητα και οι σεξουαλικές υπερβολές των παγανιστών. Εκείνοι οι ηθικολόγοι «παρουσίαζαν τη Ρώμη σαν μια αυτοκρατορία που έπεσε, επειδή είχε χαλαρά ήθη». Ο μύθος συντηρήθηκε από τους σύγχρονους, που επικαλέστηκαν τα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά όργια για να προσδώσουν νομιμότητα στον ελεύθερο έρωτα. Με δυο λόγια, ήταν ένας μύθος που βγήκε από την πένα του Τερτυλιανού και του Όσκαρ Ουάιλντ και όχι από την πραγματική συμπεριφορά της Μεσαλίνας και της Αγριπίνας. «Ο Όσκαρ Ουάιλντ έδινε μια κλασική αίγλη στις ερωτικές συνευρέσεις του με αγόρια», λέει ο Μπλάνσαρντ. «Σκεφτόταν: "Τώρα κάνω ό,τι έκανε και ο Σωκράτης"».

Γεννητικά όργανα

Ούτε και σημαίνει τίποτα το γεγονός πως οι αρχαίοι συνήθιζαν να τοποθετούν γεννητικά όργανα σχεδόν παντού, να ζωγραφίζουν φαλλούς στις εξώπορτες για το κακό μάτι, να βάζουν γεννητικά όργανα στα ρόπτρα τους και στα κουζινικά σκεύη. «Εκείνη την εποχή δεν είχαν ερωτική σημασία, αλλά στη σύγχρονη εποχή θεωρήθηκαν έντονα σεξουαλικά σύμβολα», επιμένει ο Μπλάνσαρντ, ο οποίος εδώ και χρόνια ασχολείται με τον τρόπο που ο σύγχρονος πολιτισμός αντιλαμβάνεται και φαντάζεται τον αρχαίο κόσμο.

Σε ένα βιβλίο που εξέδωσε πρόσφατα για τον Ηρακλή, υποστηρίζει ότι ο μύθος του μεγάλου, ισχυρού, ανδροπρεπούς και θαρραλέου ήρωα επισκίασε και έκανε να ξεχαστεί από εμάς τους σύγχρονους η άλλη του όψη, του βιαστή, του μεθύστακα και του κακοποιού. Σίγουρα ο Μπλάνσαρντ δεν πρόκειται να αποκτήσει πολλούς φίλους ούτε μεταξύ των σύγχρονων Ελλήνων ούτε μεταξύ των σύγχρονων Ρωμαίων.


Δεν βρήκε στοιχεία ομαδικού σεξ

ΑΝΤΙΘΕΤΑ με όσα ισχυρίζεται για τον Ηρακλή, όταν στρέφει την προσοχή του στη σεξουαλική συμπεριφορά των αρχαίων, ο Μπλάνσαρντ ανακαλύπτει πως υπήρχαν ελάχιστες «σκοτεινές πλευρές». Άδικα έψαξε σχολαστικά, όπως λέει ο ίδιος, λογοτεχνία, τέχνη και αρχαιολογικά στοιχεία της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας. Δεν βρήκε πουθενά τίποτα για ομαδικό σεξ. Δυστυχώς για εκείνους που επιδίδονται σε αυτό το «σπορ», είπε ο Μπλάνσαρντ σε διάλεξη που έδωσε τις προάλλες στο Μουσείο Νίκολσον του Σίντνεϊ, θα πρέπει να αναζητήσουν αλλού την ιστορική τους δικαίωση και όχι στην κλασική αρχαιότητα.


ΤΑ ΝΕΑ , 06/06/2006 , Σελ.: N51
__________________
EN TO ΠΑΝ

Ιδρυτικό μέλος και υπεύθυνος επικοινωνίας Gateway Team
Ιδρυτικό μέλος Κέντρου Αναζήτησης Πανεπιστημίου Αιγαίου
----------------------------------------
meta Journalist

Αγαλματένια Κρίνα

Μυθικισμός

Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού

Δούρειος Ίππος (Β' έκδοση!)
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 06-06-06, 19:09
Το avatar του χρήστη Drymonia
Drymonia Ο χρήστης Drymonia δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 13-12-2005
Μηνύματα: 817
Προεπιλογή

Επιτέλους και μια καλή είδηση! Μακάρι να έχει καλές πηγές, να δημοσιευτεί ή να γίνει βιβλίο, να το στείλουν στα σχολεία να το διαβάσουν οι φιλόλογοι, διότι δεν σας το κρύβω, από την εμπειρία μου αυτοί -όχι όλοι φυσικά - είναι οι πιο ανθέλληνες και κατακριτές των προγόνων μας χωρίς να στηρίζονται πουθενά [ρωτάμε αν έχουν πηγές και αλλάζουν κουβέντα, αλλά το κακό γίνεται μέσα στις τάξεις], αλλά πάντα με ένα χαμόγελο σαρκασμού...

Παράθεση:
«Σκεφτόταν: "Τώρα κάνω ό,τι έκανε και ο Σωκράτης"».
Ο οποίος στο συμπόσιο αποθαρρύνει τον Αλκιβιάδη να τον προσεγγίσει!

Παράθεση:
Ούτε και σημαίνει τίποτα το γεγονός πως οι αρχαίοι συνήθιζαν να τοποθετούν γεννητικά όργανα σχεδόν παντού, να ζωγραφίζουν φαλλούς στις εξώπορτες για το κακό μάτι, να βάζουν γεννητικά όργανα στα ρόπτρα τους και στα κουζινικά σκεύη.
Όχι βέβαια!!! Αλλη η σημασία του συμβόλου τότε: γονιμότητα, ρώμη, υγεία, τύχη.. κι ας μην ξεχνάμε την άμεση σχέση του ανθρώπου της εποχής με την φύση.
Πάντως, δυστυχώς όλοι οι φαλλοί από τα αρχαία μας αγάλματα έχουν πελεκηθεί!
__________________
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα..[?]
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 07-06-06, 08:44
Το avatar του χρήστη LuX
LuX Ο χρήστης LuX δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 04-05-2006
Μηνύματα: 1.811
Προεπιλογή

...............
__________________
προσωπικη σελιδα - http://ΩΚΥΑΛΟΣ & ΟΡΕΙΘΥΙΟΣ.com

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη LuX : 17-06-06 στις 15:25
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 07-06-06, 11:38
Το avatar του χρήστη Archangel
Archangel Ο χρήστης Archangel δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 26-11-2005
Περιοχή: ΕΛΛΑΣ
Μηνύματα: 230
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από LuX
Όσο και να το ξαναδιαβάζω σκεπτόμενος με το αρχέγονο μυαλό μου δε βρίσκω τίποτα κακό στα παραπάνω .

Ούτε και εγώ αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να φανταστώ πως σκεφτόντουσαν οι πρόγονοί μας. Αλλά κιόλας γιατί να μην ήταν όπως και σήμερα, τελείως ιδιωτική(και δεν μιλάω για προτιμήσεις). Από την οπτική γωνία που το έθεσε ο Lux δεν ακούγεται και τόσο τρομερό και ανήθικο, αλλά στην εποχή που ζούμε το έχουμε συνδέση με την ανηθικότητα λόγω πολλών ασθενειών που κυκλοφορούν. Επίσης πιστεύω ότι για τους προγόνους μας ήταν κάτι το ιερό(ομαδικό και μη) και δεν ήταν απλώς κάποια απόλαυση, στις μέρες μας όμως έχει καταντήσει απόλαυση και κάπου χάνεται η έννοια του ιερού.
Αλλά το άρθρο λέει για συμπόσια, φαγοπότι και οινοποσία, οπότε με την έννοια που το θέτει ο Lux δεν νομίζω ότι είναι και τόσο κακό. Μπορεί να μην βρήκε τίποτα για συμπόσια και τα συναφή αλλά για το σκοπό που μας λέει ο lux δεν λέει τίποτα, αλλά κιόλας δεν θα κρατούσαν πρακτικά για το τι έκαναν και πως το έκαναν
__________________
Βαριέμαι http://s2.bitefight.gr/c.php?uid=22502
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 07-06-06, 14:00
Το avatar του χρήστη Drymonia
Drymonia Ο χρήστης Drymonia δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 13-12-2005
Μηνύματα: 817
Προεπιλογή

Παράθεση:
Μήπως σε μια αρχαία εποχή (εννοώ 1500 Π.Χ). και πίσω, το ομαδικό σεξ ήταν Ιερό για αυτό και σκοπίμως δεν αναφέρεται σε κείμενα ?
Αν υπήρχε κάτι τέτοιο δεν το γνωρίζουμε και δεν έχουμε και ανάλογα παραδείγματα στην εποχή μας για να το κατανοήσουμε. Πάντως, αυτό που εννοούσα πριν είναι ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την σημερινή κατάσταση με αυτή που επικρατούσε τότε.. Σήμερα μπορεί να θεωρούμε κάτι πρόστυχο κρίνοντας μια συγκεκριμένη πρακτική αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έτσι ακριβώς συνέβαινε και τότε! Άρα, αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία, δεν μπορούμε και να βγάζουμε συμπεράσματα, θετικά ή αρνητικά!
__________________
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα..[?]
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 07-06-06, 15:48
JustAnotherGoneOff Ο χρήστης JustAnotherGoneOff δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 09-06-2005
Μηνύματα: 175
Προεπιλογή

Συγγνώμη, μετά από 2000-2500 χιλιάδες χρόνια μετά, μπορούμε να είμαστε σίγουροι, με την βεβαιότητα σε στυλ Espresso, ότι οι αρχαίοι κάνανε/δεν κάνανε όργια; Αυτό μας καίει τώρα επειδή μας τελειώσανε όλα τα άλλα θέματα και δεν έχουμε με τι να ασχοληθούμε τώρα;

Αυτο μας καίει τώρα, τι κάνανε στα κρεβάτια τους οι αρχαίοι; Εδώ δεν ξέρει ακόμη κανείς τι τρέχει με τον Άλεξ και είμαστε σίγουροι για θέματα που ούτε καν αξίζει να ασχολούμαστε; Τόσο πολύ μας τρώει η αναίδεια της κλειδαρότρυπας;

Α, η καλύτερη Espresso της αρχαιότητας ήταν βεβαίως το Συμπόσιο του Πλάτωνα - κοίτα βρε "συντονισμένες" συμπτώσεις, το Βήμα έδινε δυό μέρες το Συμπόσιο και ο Βρανάς της ομογάλακτης εφημερίδας του Παμμεγίστου Εκδοτικού Οίκου, μας τη βγαίνει από τα "δεξιά".

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη JustAnotherGoneOff : 07-06-06 στις 15:51
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 11-06-06, 01:09
Το avatar του χρήστη Βελλερεφόντης
Βελλερεφόντης Ο χρήστης Βελλερεφόντης δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-02-2004
Περιοχή: Athens
Μηνύματα: 371
Προεπιλογή

και μερικά ιστορικά στοιχεία περί του μύθου της όμοφυλοφιλίας και παιδεραστίας ..




Πλουτάρχου, Περί Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής Λόγος Α’ 12

"Αλέξανδρος δε, Φιλοξένου του της παραλίας υπάρχου γράψαντος, ότι παίς εν Ιωνία γέγονεν οίος ουκ άλλος ώραν και είδος, και πυνθανομένου δια των γραμμάτων ει αναπέμψη, πικρώς αντέγραψεν ω κάκιστ’ ανθρώπων, τι μοι πώποτε τοιούτο συνέγνως, ίνα τοιαύταις με κολακεύσης ηδοναίς;"

"Και ο Αλέξανδρος, όταν του έγραψε ο Φιλόξενος, ο κυβερνήτης της παραλίας ότι υπάρχει στην Ιωνία ένα παιδί που, όμοιο στην ομορφιά του δεν ξανάγινε ποτέ, και ζητούσε να πληροφορηθή με γράμμα, αν ήθελε να του το στείλη, ο Αλέξανδρος του έγραψε απαντώντας αυστηρά: "Ω πιο κακέ απ’ όλους τους ανθρώπους, με ξέρεις ανακατεμένο, ποτέ, με τέτοιες βρωμοδουλειές, για να με κολακεύσης με τέτοιου είδους απολαύσεις;".



Aισχύνου, Kατά Tιμάρχου § 21

"Eάν κάποιος Aθηναίος εκδίδεται ως παθητικός ομοφυλόφιλος, να μην επιτρέπεται σ' αυτόν να εκλέγεται ως ένας εκ των εννέα αρχόντων, ούτε να αναλαμβάνει το αξίωμα του ιερέως, ούτε να γίνεται σύνδικος του δήμου, ούτε να αναλαμβάνει κανένα απολύτως αξίωμα ούτε στο εσωτερικό, ούτε στο εξωτερικό, ούτε κληρωτό, ούτε αιρετό, ούτε να αποστέλεται σε διπλωματική αποστολή, ούτε να εκφέρει τη γνώμη του, ούτε να εισέρχεται στα δημόσια ιερά, ούτε να έχει δικαίωμα να φέρει στεφάνι στις Eορτές που συνηθίζεται αυτό, ούτε να πηγαίνει στα περιαντήρια που βρίσκονται μέσα στην αγορά. Eαν δε κάποιος κάνει κάτι από αυτά και εφόσον αυτό αποδειχθεί δικαστικώς, τότε να τιμωρείται με θάνατο".



Δημοσθένους, Kατά Aνδροτίωνος § 21

"Δεν επιτρέπεται στους ομοφυλοφίλους ούτε να ομιλούν, ούτε να γράφουν".



Aιλιανού, Ποικίλη Iστορία III 12

"O Σπαρτιατικός έρωτας δεν είχε καμία σχέση με αισχρότητες. Eάν ποτέ κάποιος έφηβος τολμούσε να ανεχθεί ασέλγεια εις βάρος του ή εάν κάποιος άλλος έφηβος επιχειρούσε να ασελγήσει εις βάρος κάποιου άλλου, δεν συνέφερε κανέναν απ' τους δύο να καταντροπιάσουν την Σπάρτη, αφού σε τέτοια περίπτωση ή εξοριζόντουσαν εφ' όρου ζωής από την Σπάρτη ή έχαναν την ζωή τους".



Πλουτάρχου, Λακεδαιμονίων Eπιτηδεύματα 7,237c
Mάξιμος Tύριος, 20,8d,e

"O ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν έχει καμία σχέση με σωματικές επαφές. Όποιος νέος επιχειρήσει να ασελγήσει εις βάρος άλλου θα στερηθεί διά βίου τα πολιτικά του δικαιώματα".



Ξενοφώντος Λακεδαιμονίων Πολιτεία ΙΙ, 13

"Ο δε Λυκούργος
Εναντία και τούτοις πάσι γνούς, ει μεν τις αυτός ων οίον δει αγασθείς ψυχήν παιδός πειρώτο άμεμπτον φίλον αποτελέσασθαι και συν-είναι, επήνει και καλλίστην παιδείαν ταύτην ενόμιζεν.
Ει δε τις παιδός σώματος ορεγόμενος φανείη, αίσχιστον τούτο θείς εποίησεν εν Λακεδαίμονι μηδέν ήττον εραστάς παιδικών απέχεσθαι ή γονείς παίδων ή και αδελφοί αδελφών εις αφροδίσια απέχοντα".

"Ο Λυκούργος όμως, αντιθέτως προς όλα ταύτα πιστεύων, επεδοκίμαζε μόνον το εάν σημαίνων άνθρωπος, θαυμάσας την ψυχική αρετήν του παιδίου, προσεπάθη να κάμη αυτόν φίλον με δεσμούς αναμεταξύ των αμέμπτους και να τον συναναστρέφεται, διότι τούτο ενόμιζε μέσον καλλίστης ανατροφής. Εάν όμως επαρουσιάζετο κανείς επιθυμών το παιδικόν σώμα, επειδή ο Λυκούργος εθεώρη τούτο πολύ αναίσχυντον, ενομοθέτησεν εις την Σπάρτην να απέχουν οι ερασταί από τα αγαπώμενα παιδιά, όπως αποφεύγουν εις αφροδισίους (ερωτικάς) σχέσεις οι γονείς από τα τέκνα των και οι αδελφοί από τους αδελφούς των".



Πλουτάρχου Βίοι Παράλληλοι, Λυκούργος ΧVII

" Λακεδαιμόνιοι δε οι νομίζοντες, εάν και ορεχθή τις σώματος, μηδενός αν έτι καλού καγαθού τούτον τύχειν, ούτω τελέως τους ερωμένους αγαθούς απεργάζονται ως και μετά ξένων καν μη εν τη αυτή [πόλει] ταχθώσι τω εραστή, ομοίως αιδούνται τους παρόντας απολείπειν. Θεάν γάρ ου την Αναίδειαν αλλά την Αιδώ νομίζουσι".

"Οι Λακεδαιμόνιοι, αντιθέτως, που πιστεύουν ότι το μόνο αν επιθυμήση κανείς το σώμα νέου, αυτός δεν είναι δυνατόν πια να επιτύχη τίποτε το ωραίο και το αγαθό, καθιστούν τους ερωμένους τόσον τελείους αγαθούς, ώστε και αν ακόμη ταχθούν στην μάχη μεταξύ ξένων και όχι στην ίδια πόλι με τον εραστή, εξ ίσου από αιδώ δεν εγκαταλείπουν τους συμπολεμιστές των. Γιατί πιστεύουν ως θεά όχι την Αναίδεια, αλλά την Αιδώ".

"Εκοινώνουν δε οι ερασταί τοις παισί της δόξης επ’ αμφότερα και λέγεταί ποτε παιδός εν των μάχεσθαι φωνήν αγεννή προεμένου ζημιωθήναι τον εραστήν υπό των αρχόντων. Ούτω δε του εράν εγκεκριμένου παρ’ αυτοίς, ώστε και των παρθένων εράν τας καλάς και αγαθάς γυναίκας, το αντεράν ούκ ην, αλλά μάλλον αρχήν εποιούντο φιλίας προς αλλήλους οι των αυτώ ερασθέντες, και διετέλουν κοινή σπουδάζοντες, όπως άριστον απεργάσαιντο τον ερώμενον".

"Οι ερασταί δε των παίδων μετείχον της φήμης αυτών και εις τάς δύο περιπτώσεις (δηλαδή = της φήμης και επί καλώ και επί κακώ). Και διηγούνται σχετικώς ότι, όταν κάποτε εις παίς εξεφώνησε κατά την διάρκειαν της μάχης μίαν απρεπή κραυγήν, οι άρχοντες ετιμώρησαν δια τούτο τον εραστήν του παιδός. Ενω δε ο έρως επεδοκιμάζετο κατ’ αυτόν τον τρόπον υπό των Σπαρτιατών, ώστε και αι αγαθαί και ευγενείς γυναίκες να τρέφουν έρωτα προς τας παρθένους, δεν υπήρχεν όμως αντιζηλία εις τας ερωτικάς των σχέσεις, αλλά μάλλον εύρισκον αφορμήν να συνάψουν μεταξύ των στενήν φιλίαν εκείνοι, οι οποίοι είχον αγαπήσει τους ιδίους παίδας, και κατέβαλλον από κοινού, συνεχείς φροντίδας, δια να εξεύρουν τον καλύτερον τρόπον, με τον οποίον θα ήτο δυνατόν να γίνη άριστος ο υπ’ αυτών αγαπώμενος νέος".



Πλάτωνος Νόμοι 636c

"Εννοητέον ότι τη θηλεία και τη των αρρένων φύσει εις κοινωνίαν ιούση της γεννήσεως ή περί ταύτα ηδονή κατά φύσιν αποδεδόσθαι δοκεί, αρρένων δε προς άρρενας ή θηλέων προς θηλείας παρά φύσιν."

"Είναι λοιπόν κατανοητό ότι η φύσις ωθεί τα θηλυκά να είναι σε επαφή με τα αρσενικά από την γέννησί τους, και η ηδονή σε αυτά είναι φανερό ότι έχει δοθή σύμφωνα με την φύσιν, ενώ (η επαφή ενν.) των αρσενικών με τα αρσενικά και θηλυκών με τα θηλυκά ενάντια στην φύσιν (παρά φύσιν). "



Πλάτωνος Νόμοι 836c-e

"...ει γάρ τις ακολουθών τη φύσει θήσει τον προ του Λαίου νόμον, λέγων ως ορθώς είχεν το αρρένων και νέων μη κοινωνείν καθάπερ θηλειών προς μίξειν αφροδισίων, μάρτυρα παραγόμενος την θηρίων φύσιν και δεικνύς προς τα τοιαύτα ουχ απτόμενον άρρενα άρρενος δια το μη φύσει τούτο είναι, ταχ’ αν χρώτο πιθανώ λόγω...

"Όποιος, υπακούοντας στην φύσι, προτείνει την επανακαθιέρωσι του νόμου, όπως ήταν πριν από τον Λάιο-(ο οποίος εθεωρείτο ο μυθικός εφευρέτης της ομοφυλοφιλίας, με τον βιασμό του Χρυσίππου, για τον οποίο και τιμωρήθηκε από την μοίρα με το να δολοφονηθή από τον ίδιο του τον γιό) και διακηρύσσει ότι δεν είναι σωστό να έρχεσαι σε σεξουαλική επαφή με άνδρες και αγόρια, όπως με τις γυναίκες, και προσάγει ως απόδειξι γι’ αυτό, την φύση των Ζώων και επισημαίνει ότι (ενν. Αναμεσά τους) το αρσενικό δεν αγγίζει αρσενικό με σεξουαλικό σκοπό, αφού αυτό δεν είναι φυσικό, βρίσκεται, νομίζω, σε πολύ ισχυρή θέσι..."



Πλάτωνος Νόμοι 840de

"...ως ου χείρους ημίν είναι τους πολίτας ορνίθων και άλλων θηρίων πολλών, οι κατά μεγάλας αγέλας γεννηθέντες, μέχρι μεν παιδογονίας η ίθεοι και ακήρατοι γάμων τε αγνοί ζώσιν, όταν δ’ εις τούτο ηλικίας έλθωσι, συνδυασθέντες άρρην θηλεία κατά χάριν και θήλεια άρρενι, τον λοιπόν χρόνον οσίων και δικαίως ζώσιν, εμμένοντες βεβαίως ταίς πρώταις της φιλίας ομολογίαις δειν δη θηρίων γε αυτούς αμείνους είναι."

"Οι πολίτες μας δεν πρέπει να είναι κατώτεροι από τα πουλιά και πολλά άλλα είδη ζώων, που γεννιούνται σε αγέλες και ζουν αζευγάρωτα, ως την ηλικία της τεκνοποιίας, αγνά και αμόλυντα από τον γάμο, αλλά, όταν φτάσουν σ’ εκείνη την ηλικία, ζευγαρώνουν αρσενικό με θηλυκό και θηλυκό με αρσενικό σύμφωνα με τις διαθέσεις τους και για το υπόλοιπο της ζωής τους ζουν με ευλάβεια και είναι νομοταγή, μένοντας πιστά στις συμφωνίες που ήταν η αρχή της σχέσεώς τους. Πρέπει λοιπόν αυτοί (δηλ οι πολίτες) να είναι ακόμη καλύτεροι από τα θηρία".



Πλάτωνος Νόμοι 841d

"Ή μηδένα τολμάν μηδενός άπτεσθαι των γενναίων άμα και ελευθέρων πλην γαμέτης εαυτού γυναικός, άθυτα δε παλλακών σπέρματα και νόθα μη σπείρειν, μηδέ άγονα αρρένων παρά φύσιν ή το μέν των αρρένων πάμπαν αφελοίμθ’ άν..."

"Ή κανένας να μην τολμά να έρχεται σε επαφή με τους γενναίους και ελευθέρους εκτός από την ίδια τους την γυναίκα, ούτε να επιτρέπεται να σπείρουν νόθα σπέρματα στις παλλακίδες, είτε σε άνδρες άγονα παρά φύσιν ή μάλλον καλύτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε εντελώς".
__________________
"Οι Θερμοπύλες απέδειξαν, ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι αλλά ολίγοι άνδρες.." -.Ηρόδοτος
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 11-06-06, 01:11
Το avatar του χρήστη Βελλερεφόντης
Βελλερεφόντης Ο χρήστης Βελλερεφόντης δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-02-2004
Περιοχή: Athens
Μηνύματα: 371
Προεπιλογή

Ξενοφώντος Απομνημονεύματα Α,ΙΙ30
"Κριτίαν μεν τοίνυν αισθανόμενος ερώντα Ευθυδήμου και πειρώντα χρήσθαι, καθάπερ οι προς τ’ αφροδίσια των σωμάτων απολαύοντες, απέτρεπε φάσκων ανελεύθερόν τε είναι και ου πρέπον ανδρί καλώ καυγαθώ τον ερώμενον, ω βούλεται πολλού άξιος φαίνεσθαι, προσαιτείν ώσπερ τους πτωχούς ικετεύοντα και δόμενον προσδούναι, και τύτα μηδενός αγαθού του δε Κριτίου τοις τοιούτοις ουχ υπακούοντος ουδέ αποτρεπομένου, λέγεται τον Σωκράτην άλλων τε πολλών παρόντων και του Ευθυδήμου ειπείν ότι υιικόν αυτώ δοκοίη πάσχειν ο Κριτίας, επιθυμών Ευθυδήμω προσκνήσθαι ώστπερ τα ύιια τοις λίθοις, εξ ων δη και εμίσει τον Σωκράτην ο Κριτίας".
"Αντιθέτως όμως, όταν αντιλήφθηκε πως ο Κριτίας ήταν ερωτευμένος με τον Ευθύδημο και επροσπαθούσε να τον χρησιμοποιήση καθώς εκείνοι που απολαμβάνουν τα σώματα αφροδιασικά, τον απέτρεπεν ο Σωκράτης λέγοντας ότι και ανάξιο για ελεύθερον άνθρωπο είναι και ανάρμοστο για έναν άνδρα μορφωμένον ενάρετα, εκείνον που αγαπά, χάριν του οποίου θέλει να φαίνεται πως αξίζει πολύ, να τον ζητιανεύη, ικετεύοντας και παρακαλώντας να του στέρξη σε κάτι, που μάλιστα κάθε άλλο παρά αγαθό είναι. Επειδή δε ο Κριτίας δεν άκουσε αυτά τα λόγια και δεν απομακρυνόταν από τον σκοπό του, λέγεται ότι ο Σωκράτης, παρουσία και πολλών άλλων και του Ευθύδημου, είπεν ότι του φαίνεται πως ο Κριτίας υποφέρει από κάτι που παθαίνουν οι χοίροι, αφού επιθυμεί να τρίβεται επάνω στον Ευθύδημο, όπως ακριβώς τρίβονται τα χοιρίδια στις πέτρες. Εξ αιτίας αυτών ακριβώς ο Κριτίας εμισούσε τον Σωκράτη".




Αισχίνου Κατά Τιμάρχου 72:

"Ου γαρ έγωγε υπολαμβάνω ούτως υμάς επιλήσμονας είναι, ώστε ασχημονείν ων ολίγω πρότερον ηκούσατε αναγιγνωσκομένων <των> νόμων, εν οις γέγραπται, εάν τις μισθώσηται τινα Αθηναίων επί ταύτην την πράξιν, ή εάν τις εαυτόν μισθώση ένοχον είναι τοις μεγίστοις και τοις ίσοις επιτιμίοις".

"Εγώ τουλάχιστον, δεν νομίζω πως ξεχνάτε τόσο εύκολα, ώστε να μη θυμάστε αυτά που ακούσατε προηγουμένως, όταν γινόταν η ανάγνωσι των νόμων. Θυμάστε ασφαλώς, ότι οι νόμοι αναφέρανε ότι, όποιος πληρώσει άλλον άνδρα γι΄ αυτή τη δουλειά, ή πληρωθή για να ικανοποιήση τέτοιες επιθυμίες, και στις δύο περιπτώσεις η τιμωρία είναι ίδια και μάλιστα από τις πιο βαριές".



Ειδικώτερα δε για τον Ιερό Λόχο των Θηβαίων φαίνεται ότι στην αρχαιότητα κάποιοι θιασώτες της ομοφυλοφιλίας είχαν προσπαθήσει να συσχετίσουν αυτά τα ζευγάρια των εραστών και ερωμένων με ζευγάρια που είχαν σαρκικές σχέσεις, γι’ αυτό ο Πλούταρχος, ο οποίος βέβαια γράφει τον 2ο μ.Χ. αιώνα, άρα έχει περάσει ολόκληρη την Ρωμαϊκή εποχή της πλήρους διαστροφής και διαφθοράς των ηθών, βάζει μετά την μάχη της Χαιρωνείας στο στόμα του νικητού της μάχης, Φιλίππου τα εξής συνταρακτικά λόγια:

Πλουτάρχου, Βίοι Παράλληλοι

"ας έχουν κακό τέλος εκείνοι που τόλμησαν να υπονοήσουν ότι κάτι αισχρό συνέβαινε μεταξύ αυτών των (πολεμικών) ζευγαριών"



Ξενοφώντος Συμπόσιον VIII, 28-32

"…επιθυμώ δε σοι, έφη, ω Καλλία, και μυθολογήσαι ως ου μόνον άνθρωποι αλλά και θεοί και ήρωες την της ψυχής φιλίαν περί πλείονος ή την του σώματος χρήσιν ποιούνται. Ζεύς τε γάρ όσων μεν θνητών ουσών μορφής ηράσθη, συγγενόμενος εία αυτάς θνητάς είναι όσων δε ψυχαίς αγαθαίς αγασθείη, αθανάτους τούτους εποίει ων Ηρακλής μεν και Διόσκουροί είσι, λέγονται δε και άλλοι και εγω δε φημι και Γανυμήδην ου σώματος αλλά ψυχής ένεκα υπό Διός εις ‘Ολυμπον ανενεχθήναι, μαρτυρεί δε και τούνομα αυτού έστι μεν γάρ δήπου και Ομήρω γάνυται δε τ’ακούων, τούτο δε φράζει ότι ήδεται δε τ’ακούων έστι δε και αλλοθί που πυκινά φρεσί μήδεα ειδώς τούτο δ’ αυ λέγει σοφά φρεσί βουλεύματα ειδώς, εξ ούν συναμφοτέρων τούτων ουχ ηδυσώματος ονομασθείς ο Γανυμήδης αλλ’ ηδυγνώμων εν θεοίς τετίμηται αλλά μην, ω Νικήρατε, και Αχιλλεύς Ομήρω πεποίηται ουχ ως παιδικοίς Πατρόκλω αλλ’ ως εταίρω αποθανόντι εκπρεπέστατα τιμωρήσαι και Ορέστης δε και Πυλάδης και Θησεύς και Πειρίθους και άλλοι δε πολλοί των ημιθέων οι άριστοι υμνούνται ου διά το συγκαθεύδειν αλλά δια το άγασθαι αλλήλους τα μέγιστα και κάλλιστα κοινή διαπεπράχθαι, τι δε, τα νυν καλά έργα ου παντ’ αν εύροι τις ένεκα επαίνου υπο των και πονείν και κινδυνεύειν εθελόντων πραττόμενα μάλλον ή υπό των εθιζομένων ηδονήν αντ’ ευκλείας αιρείσθαι;"

"…28. Επιθυμώ τέλος, Καλλία, εξηκολούθησεν ο Σωκράτης, να σου αποδείξω και με την μυθολογία ότι όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και οι θεοί και οι ήρωες προτιμούν περισσότερο την φιλία της ψυχής παρά την χρησιμοποίησι του σώματος. 29. Ο Ζεύς, ως γνωστόν, όσες γυναίκες θνητές ερωτεύθηκε για τη σωματική τους ομορφιά, αφού συναντιώταν μαζί τους, τις άφηνε να μένουν θνητές όσους όμως αγάπησε για την ομορφιά της ψυχής τους, αυτούς τους καθιστούσε αθάνατους. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι ο Ηρακλής, οι Διόσκουροι και άλλοι.

30. Εγώ επίσης υποστηρίζω ότι και ο Γανυμήδης μεταφέρθηκε στον ‘Ολυμπον επάνω όχι για την ομορφιά του σώματός του, αλλά για την ομορφιά της ψυχής του. Επιβεβαιώνει δε την γνώμη μου και το όνομά του, διότι και σε κάποιο χωρίον του Ομήρου υπάρχει γάνυται δε τ’ ακούων τούτο δε σημαίνει "ευχαριστείται να τον ακούη" υπάρχει επίσης και κάποιο άλλο χωρίον του Ομήρου: πυκίνα φρεσί μήδεα ειδώς κι’ αυτό πάλι λέγει "αυτός που είχε σοφές σκέψεις". Απ’ αυτά τα δύο λοιπόν ο Γανυμήδης αφού πήρε τ’ όνομα όχι ηδυσώματος αλλά ηδυγνώμων έχει τιμηθή μεταξύ των θεών.

31. Αλλ’ επίσης και ο Αχιλλεύς, Νικήρατε, έχει παρασταθή από τον Όμηρον ότι περιφανέστατα εκδικήθηκε τον θάνατο του Πατρόκλου όχι ως ερωμένου του, αλλ’ ως φίλου του. Και επίσης ο Ορέστης και ο Πυλάδης και ο Θησεύς και ο Περίθους και άλλοι πολλοί απο τους ημιθέους οι άριστοι εξυμνούνται, όχι γιατί εκοιμούντο μαζί, αλλά γιατί εθαύμαζε ο ένας τον άλλον και από κοινού έχουν κάμει μέγιστα και ωραιότατα κατορθώματα. 32. Και ως προς τ’ σύγχρονα έργα τι γνώμην έχεις; ‘Ολα δεν θα εύρισκε κανείς ότι γίνονται από εκείνους που συνηθίζουν να προτιμούν αντί της δόξας την ηδονή;"



Ξενοφώντος, Λακεδαιμονίων Πολιτεία II 13

"Eάν κάποιος επιθυμούσε το σώμα μικρού παιδιού, αυτό εθεωρείτο τόσο αισχρό όσο και το να επιθυμεί κάποιος αδελφός το σώμα του αδελφού του 'ή κάποιος γονέας το σώμα του παιδιού του".



Ξενοφώντος, Λακεδαιμονίων Πολιτεία

"Λεκτέον δε μοι δοκεί είναι και περί των παιδικών ερώτων έστι γαρ τι και τούτο πρός παιδείαν"

"Μου φαίνεται και περί παιδεραστίας πρέπει να ομιλήσω, διότι και τούτο είναι κάτι, το οποίον έχει σχέσι με την αγωγήν".

(Παιδεραστία: O Nοητικός Έρως του Διδασκάλου προς τον Mαθητή, ανάλογον του σημερινού "Oι εκπαιδευτικοί πρέπει να αγαπούν τα παιδιά".)



Ξενοφώντος Κύρου Ανάβασις II,VI28

"Αριαίω δε βαρβάρω όντι, ότι μειρακίοις καλοίς ήδετο..."

"στον Αριαίο εξ άλλου, που ήταν βάρβαρος, διότι ευχαριστιόταν με όμορφα παιδιά"



Aισχύνου, Nόμος Aττικού Δικαίου - Kατά Tιμάρχου 12

"Oι διδάσκαλοι να μην ανοίγουν τα σχολεία πρίν ανατείλει ο ήλιος και να τα κλείνουν πριν από την δύση του. Nα μην επιτρέπεται σε όσους έχουν μεγαλύτερη ηλικία από τα παιδιά να εισέρχονται στα σχολεία, όταν υπάρχουν μέσα παιδιά, εκτός αν πρόκειται για τον υιό, τον αδελφό 'ή τον γαμπρό του διδασκάλου. Eάν κάποιος παραβεί αυτή την απαγόρευση και εισέλθει στο σχολείο, θα τιμωρείται με την ποινή του θανάτου. Eπίσης οι επί κεφαλής της παλαίστρας να μην επιτρέπουν, επ' ουδενί λόγο, σε κανέναν ενήλικο να κάθεται μαζί με τα παιδιά στις Eορτές του Eρμή. Eάν κάτι τέτοιO συμβεί ο επί κεφαλής της παλαίστρας είναι ένοχος παραβάσεως του νόμου περί διαφθοράς των ελευθέρων παίδων".



Aισχύνου, Nόμος Σόλωνος - Kατά Tιμάρχου 16

"Eάν κάποιος ωθήσει σε ασέλγεια ελεύθερο παίδα, να καταγγέλεται ενώπιον των θεσμοθετών από εκείνον που έχει την κηδεμονίαν του παιδός, αφού προηγουμένως αναγράψει στην μήνυση την ποινή που θεωρεί άξια για τον δράστη. Aν δε ο μηνυθείς καταδικασθεί, να παραδωθεί στους ένδεκα και να θανατωθεί αυθημερόν".



Αισχίνου Κατά Τιμάρχου 13

"εάν τινά εκμισθώσει εταιρείν πατήρ ή αδελφός ή θείος ή επίτροπος ή όλως των κυρίων τις, κατ’ αυτού μεν του παιδός ουκ εά γραφήν είναι, κατά δε του μισθώσαντος και του μισθωσαμένου, του μεν ότι εξεμίσθωσε, του δε ότι, φησίν εμισθώσατο"

"εάν κάποιος ή πατέρας είναι αυτός ή αδελφός ή θείος ή κηδεμόνας ή τέλος πάντων ένας που έχει κάποια εξουσία πάνω στο παιδί, παραχωρήσει για χρήματα ένα παιδί, στην περίπτωσι αυτή, εναντίον του παιδιού δεν ασκείται ποινική δίωξι, ασκείται όμως εναντίον εκείνου που πλήρωσε και εκείνου που το παραχώρησε"



Δημοσθένους, Nόμος Σόλωνος - Kατά Mηδείου § 47

"Όποιος παρακινεί σε ακολασία παιδί 'ή γυναίκα 'ή άνδρα ελεύθερο 'ή δούλο 'ή παρανομεί εις βάρος κάποιου απ' αυτούς, να καταγγέλεται από οποιονδήποτε Aθηναίο έχει το επίτιμο δικαίωμα, στους θεσμοθέτες. Oι δε θεσμοθέτες μέσα σε τριάντα ημέρες από την καταγγελία να εισάγουν προς δίκη τον κατηγορούμενο ενωπίον της Hλιαίας εφόσον οι δημόσιες ασχολίες το επιτρέπουν. Σε αντίθετη περίπτωση να δικαστεί με την πρώτη ευκαιρία. Aφότου δικαστεί από την Hλιαία και αν κριθεί ένοχος, καταδικάζεται σε φυλάκιση 'ή πρόστιμο. Eάν το αδίκημα όμως είναι σοβαρό τότε να παραδωθεί στους ένδεκα και να θανατωθεί αυθημερόν".



Αισχίνου Κατά Τιμάρχου 16

"Άν τις Αθηναίων ελεύθερον παίδα υβρίση, γραφέσθω ο κύριος του παιδός προς τους θεσμοθέτας, τίμημα επιγραψάμενος ου δ’ άν το δικαστήριον καταψηφίσηται, παραδοθείς τοις ένδεκα τεθνάτω αυθημερόν, εάν δε εις αργύριον καταψηφισθή, αποτισάτω εν ένδεκα ημέραις μετά την δίκην, εάν μη παραχρήμα δύνηται αποτίνειν έως δε του αποτίσαι ειρχθήτω ένοχοι δε έστωσαν ταίσδε ταίς αιτίαις και οι εις τα οικετικά σώματα εξαμαρτάνοντες.]
"Αν κάποιος Αθηναίος προσβάλει έναν ελεύθερο νέο, να καταθέση γραφή (μήνυση) ο κηδεμών προς τους θεσμοθέτες (εισαγγελείς) και να ζητάει την τιμωρία του. Εάν το δικαστήριο τον καταδικάσει, τότε να παραδοθεί στους ένδεκα δημίους και να εκτελεσθή την ίδια ημέρα. Εάν καταδικασθή σε χρηματικό πρόστιμο να το εξοφλήση μέσα σε διάστημα ένδεκα ημερών από την καταδίκη του, εάν δεν έχει την δυνατότητα να το εξοφλήση αμέσως και μέχρι να το εξοφλήση να είναι σε κάθειρξη, ένοχοι δε για τις ίδιες πράξεις να είναι και όσοι τις κάνουν προς τους δούλους.
__________________
"Οι Θερμοπύλες απέδειξαν, ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι αλλά ολίγοι άνδρες.." -.Ηρόδοτος
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 11-06-06, 17:22
Το avatar του χρήστη Pertinax
Pertinax Ο χρήστης Pertinax δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 22-09-2005
Μηνύματα: 94
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αυτός ο μύθος, λέει ο Μπλάνσαρντ, είναι κυρίως δημιούργημα χριστιανών συγγραφέων, που τους εξόργιζαν η ελευθεριότητα και οι σεξουαλικές υπερβολές των παγανιστών. Εκείνοι οι ηθικολόγοι «παρουσίαζαν τη Ρώμη σαν μια αυτοκρατορία που έπεσε, επειδή είχε χαλαρά ήθη». Ο μύθος συντηρήθηκε από τους σύγχρονους, που επικαλέστηκαν τα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά όργια για να προσδώσουν νομιμότητα στον ελεύθερο έρωτα. Με δυο λόγια, ήταν ένας μύθος που βγήκε από την πένα του Τερτυλιανού και του Όσκαρ Ουάιλντ και όχι από την πραγματική συμπεριφορά της Μεσαλίνας και της Αγριπίνας.
Και τα όργια της Ιουλίας, της κόρης του Αυγούστου, μέσα στα καπηλειά, ή του Τιβερίου στο εξοχικό του στο Κάπρι, ή του Καλιγούλα, ψέμματα και αυτά;
Γιατί αυτά δεν νομίζω να τα έγραψε ο χριστιανός Τερτυλιανός, αλλά ο Ρωμαίος βιογράφος των αυτοκρατόρων Σουητώνιος...
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 11-06-06, 21:49
polykarpos Ο χρήστης polykarpos δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 12-05-2006
Μηνύματα: 204
Προεπιλογή Ψέμματα ;

Αισχίνη, Κατά Τιμάρχου, εκδ. Ι. Ζαχαρόπουλος.

74. Ξέρετε εκείνους τους τροφίμους των σπιτιών, οι οποίοι κάμνουν αυτήν την δουλειάν. Λοιπόν και αυτοί ακόμη, όταν αναγκάζονται να κάμουν αυτήν τη δουλειά, όμως εντρέπονται και κλείουν τις πόρτες. (...) Ξέρετε το επάγγελμα που εδιάλεξαν και επομένως γνωρίζετε κάθε στιγμή τι κάμνουν.

119. κάθε έτος η Βουλή εκθέτει εις δημοπρασίαν τον πορνικόν φόρον (...) οι ενοικιασταί του φόρου δεν απαιτούν φόρο με εικασίας, αλλά γνωρίζουν καλά ποίοι και ποίαι κάμνουν αυτή τη δουλειά.

136. (...) Ούτε αρνούμαι πως εγώ [=ο Αιχίνης] ο ίδιος και εις το παρελθόν και τώρα ακόμη αγαπώ τα παιδιά και αναγνωρίζω ότι γι’ αυτήν την δουλειά εμάλωσα και ξυλοκοπήθηκα με άλλους. Όσον δια τα ποιήματα [σημ.: 135: «..ερωτικά ποιήματα που έχω γράψει χάριν κάποιων νέων..»] που λέγουν ότι συνέθεσα, άλλα μεν τα αναγνωρίζω (...).

137. Ισχυρίζομαι ότι το (...) να γίνεται ένας νέος ερωμένος κάποιου ανδρός χωρίς χρήμα, επειδή τον αγαπά, είναι πολύ καλόν, αισχρόν δε είναι το να πορνεύεται αντί χρημάτων.

156. Γνωρίζετε, ω Αθηναίοι, τον Κρίτωνα υιόν του Αστυόχου και τον Περικλείδην του Περιθοίδη και τον Πολεμογένην και τον Πανταλέοντα και τον δρομέα Τιμησίθεον (...) οι οποίοι είχαν ερωτικόν σύνδεσμον με πολλούς και πολύ φρόνιμους άνδρας. Όμως κανείς ποτέ δεν τους κατηγόρησε γι’ αυτό.

Από το: Λόγος Ευβοϊκός ή Κυνηγός, του Δίωνα Χρυσόστομου, εκδ. Ι. Ζαχαρόπουλος:

268R-269R: (οι πορνοβοσκοί) δημόσια εκθέτουν αιχμάλωτες γυναίκες ή παιδιά, ή με άλλο τρόπο αγορασμένα με λεφτά, για ατίμωση μέσα σε βρώμικα σπίτια, που είναι φανερά σε όλα τα μέρη της πόλης, και κει που περνούν οι άρχοντες και στις αγορές κοντά σε δημόσια κτήρια και σε ιερά, μήτε να σέρνουν σ’ αυτή την ατίμωση και τον εξαναγκασμό βάρβαρους μήτε Έλληνες (...) επειδή έχουν πέσει σε μεγάλη και βαρειά υποδούλωση, κάνοντας έργο πολύ χειρότερο και πιο πολύ ακάθαρτο από τους ιπποφορβούς και ονοφορβούς, αφού δεν βάζουν κτήνη [για να συνουσιασθούν] χωρίς να τα βιάζουν, θεληματικά πάνω σε κτήνη που θέλουν, χωρίς να ντρέπονται καθόλου, αλλά σμπρώχνουν πάνω σε ανθρώπους που ντρέπονται και δεν θέλουν, ανθρώπους μανιακούς κι ακόλαστους, για άσκοπη και ακόλαστη μίξη σωμάτων.

274R: Υπάρχει τρόπος, που αυτό το ακόλαστο γένος [των ανθρώπων] να μπορέση να κρατηθή από το να ατιμάση και να διαφθείρη τα αγόρια, (...) αφού με κάθε τρόπο χορτάση από ασέλγεια με τις γυναίκς κι αφού κορεσθή απ’ αυτή την απόλαυση;

Ο Σόλων σε τρία ποιήματά του εξυμνεί τις κιναιδικές σχέσεις ωρίμου ανδρός με ανήλικα αγόρια. Στο ένα λέει, ότι ευτυχισμένος κι αξιομακάριστος είναι εκείνος που έχει τα εξής τέσσερα πράγματα. Αγόρια που να τα χρησιμοποιεί σαν κιναίδους του, άλογα, κυνηγετικά σκυλιά, και φίλο στο εξωτερικό (Σόλων, απόσπασμα 21 (Bergk Th. , Hiller. E. Crusius O., Anthologia lyrica sice Lyricorum Graecorum veterum praeter Pindarum reliquiae potiores, BT)). Στο δεύτερο κατονομάζει ποια ακριβώς σημεία τους σώματος του αγοριού θέλει ο ίδιος ν’ απολαύσει (Πλούταρχος, Ερωτικός, 5, Αθηναίος, 13, 79).

«Φιλία θερμή ανεπτύχθη μεταξύ των δύο τούτων ανδρών (του Σόλωνος και του Πεισιστράτου) ένεκα της συγγενείας των, αυτή δε η φιλία έγινεν εγκαρδιωτέρα και λόγω της ευφυΐας και της ωραιότητος του Πεισιστράτου, διότι, καθώς λέγουν μερικοί, ο Σόλων διετέθη ερωτικώς προς αυτόν (...ερωτικώς τον Πεισίστρατον ασπαζομένου τού Σόλωνος...)» (Πλούταρχου, Σόλων, 1)

Για τους Μεγαρείς μαρτυρείται στα Σχόλια εις Θεόκριτον, ότι λάτρευαν σαν επιτόπιο ήρωα κάποιον θρυλικό Διοκλέα, επειδή σκοτώθηκε υπερασπιζόμενος τον κίναιδό του, κι ότι στην εορτή του τελούσαν αγωνίσματα κιναιδικών φιλημάτων, ο δε νικητής βραβευόταν με στεφάνι, που πήγαινε και το παρέδιδε στη μαμά του (Σχόλια εις Θεόκριτον, Αίτας (=12), επιγραφή, F. Dubner, Parisiis 1849).

Για τους Χαλκιδείς μαρτυρεί ο Αθηναίος, ότι μαζί με τους Κρήτες ήταν παράφοροι στα κιναιδικά («..περί τα παιδικά δαιμονίως επτόηνται..») (Αθηναίος, 13, 77 (601e)). Ο κιναιδισμός υπήρχε τόσο σαν ελεύθερος έρωτας όσο και σαν εμπορικός, ελεύθερος πάλι ή καταναγκαστικός, που πουλιόταν σε ειδικά πορνεία αρρένων, έτσι «πορνεία» λεγόμενα ή και «οικήματα», από επαγγελματίες κιναίδους ή από καταναγκασμένους (Αριστοφάνης, Ειρήνη, 11 («ηταιρηκώς). Ξενοφών, Απομνημονεύματα, 1, 6, 13 («πόρνος»). Δημοσθένης, Κατ' Ανδροτίωνος παρανόμων, 73 και Επιστολή Δ’ («πόρνος», «ηταιρηκώς»). Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου, 3 και 119 («πεπορνευμένος», «αισχρώς βεβιωκός»). Ησύχιος, λ. Κεραμεικός).

Ο ελεύθερος και μη εμπορικός κιναιδικός έρωτας μεταξύ δύο αρρένων, ωρίμου αντρός και ανηλίκου αγοριού ή εφήβου, συνήθως 7-20 ετών, ήταν νόμιμος και θεωρούνταν κάτι το ευγενές, ευγενέστερο μάλιστα από το φυσιολογικό και νόμιμο έρωτα αντρός και γυναικός, ενώ το επάγγελμα του κιναίδου του πορνείου θεωρούνταν αισχρό κι επονείδιστο. Ο τέτοιος κίναιδος λεγόταν «πόρνος», πεπορνευμένος», «ηταιρηκώς», «αισχρώς βεβιωκώς», εμποδιζόταν από την είσοδο στα ιερά και τη συμμετοχή στη λατρεία, αποστερούνταν από πολλά πολιτικά δικαιώματα (Δημοσθένης, Κατ' Ανδροτίωνος παρανόμων, 73. Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου, 3 και 15-16). Η προαγωγή και η έκδοση ελευθέρου ανθρώπου από τρίτον θεωρούνταν κακούργημα και τιμωρούνταν με θάνατο (Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου, 12 και 72 και 184). Αυτό χρησιμοποιούν οι διάφοροι παγανιστές και Αρχαιολάτρες για να μας πείσουν πως τάχα δεν υπήρχε ομοφυλοφιλία.

Το κράτος όμως διατηρούσε ή μίσθωνε σ' επιχειρηματίες «πορνεία» αρρένων (και θηλέων), όπου εκδιδόταν ή αυτοβούλως πήγαιναν, ελεύθεροι πολίτες κίναιδοι, που εισέπρατταν πόρνητρα (δηλαδή κιναιδιάτικα) για λογαριασμό τους, καταβάλλοντας και στο κράτος το «πορνικόν τέλος», που ψήφιζε η βουλή (Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου, 119-120), ή με τη βία δούλοι και Έλληνες αιχμάλωτοι πολέμου από άλλες ελληνικές πόλεις, οι οποίοι φυσικά δεν έπαιρναν καμία αμοιβή, αλλά εισέπραττε ολόκληρα τα πόρνητρά τους το κράτος ή ο μισθωτής επιχειρηματίας. (Αισχίνης, Κατά Τιμάρχου, 13. Διογένης Λαέρτιος, 2, 31 και 1, 105 και 4, 46. Δίων Χρυσόστομος, Λόγος Ευβοϊκός (=7 ή 13), 133).

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες κίναιδοι έκαναν και «πιάτσα» στον Κεραμεικό. (Ησύχιος, λ. Κεραμεικός). Την τακτική αυτή των Αθηναίων και το φρόνημά τους σχετικά με τον κιναιδισμό εκφράζει ο Ξενοφών με το στόμα του Σωκράτους λέγοντας: «...Την ώραν εάν μεν τις αργυρίου πωλή τω βουλομένω, πόρνον αυτόν αποκαλούσιν, εάν δε τι, όν αν γνω καλόν τε καγαθόν εραστήν όντα, τούτον φίλον εαυτώ ποιήται, σώφρονα νομίζομεν» = «Εαν κανείς πουλάει τα σωματικά του κάλλη με χρήματα στον τυχόντα που τον θέλει, τον λένε πόρνο, αν όμως κανείς καταλάβει ότι κάποιος είναι ωραίος και καλός εραστής και τον κάνει φίλο του, αυτόν τον θεωρούμε σώφρονα» (Ξενοφώντα, Απομνημονεύματα, 1, 6, 13).

Στον «ελεύθερο» και μη επαγγελματικό κιναιδισμό ο αρσενοκοίτης λεγόταν παλιότερα «παιδοφίλης» (Ψευτοθέογνις, 1357. Τηλεκλείδης άδηλον, απόσπασμα 26, στον Πολυδεύκη, 2, 76). Από τον Ε π.Χ. αιώνα, «ερών», «εραστής», παιδεραστής» (Πίνδαρος, Ολυμπιονίκες, 1, 23-25. Αριστοφάνης Αχαρνείς 265 και Ιππείς 732. Ξενοφών Απομνημονεύματα 1, 6, 13. Πλούταρχος, Λυκούργος 18, 8) ο δε κίναιδος παλιότερα «παις» (Σόλων, απόσπασμα 21. Αριστοφάνης Νεφέλες, 973) κι από τον Ε΄ π.Χ. αιώνα τα «παιδικά» (Βακχυλίδης, Παιάνες, απ. 4 (13), 80). Σοφοκλής, Αχιλλέως ερασταί, απόσπ. 157 Nauck. Ευριπίδης Κύκλωψ, 584, Θουκιδίδης, 1, 132, 5. Ξενοφών Κύρου ανάβασις 2, 6, 28. Πολυδεύκης 3, 71. Αθηναίος 13, 16.) ο «ερωμένος» (Αριστοφάνης, Ιππείς 737, Ξενοφών Συμπόσιο 7, 36. Πλούταρχος Λυκούργος 18, 9. Πολυδεύκης 3, 71), ο «καλός» (Βακχυλίδης, απ. 18. Αριστοφάνης Αχαρνείς 144 και Σφήκες 97-99. Πλούταρχος, Ερωτικός 16).

Ο συνηθέστερος όρος, «τα παιδικά», που τον χρησιμοποιούν πρώτοι ο Βακχυλίδης και οι τραγικοί Σοφοκλής και Ευριπίδης (ένθ. ανωτ.), όταν εξυμνούν τις κιναιδικές σεξουαλικές σχέσεις, σημαίνει μερικές μεν φορές το είδος των σεξυαλικών σχέσεων, ήτοι «σχέσεις με αγόρι», τις δε περισσότερες φορές το ίδιο το αγόρι, έτσι σε πληθυντικό αριθμό ουδετέρου γένους, ακόμη κι όταν πρόκειται για αγόρι. Αυτό το ουδέτερο πληθυντικό «τα παιδικά» εκφράζει και την περιφρόνησι των παιδεραστών προς το ερώμενο αγόρι. Και τον εκ μέρους των υποβιβασμό του σε ευτελές και απρόσωπο και σχεδόν άψυχο αντικείμενο και πράγμα. Δεν έλεγαν π.χ. «Ο Αρίστιππος και ο ερωμένος του Κράτιππος», αλλά «ο Αρίστιππος και τα παιδικά του», σα νάλεγαν «ο Αρίστιππος και τα υλικά του ηδονισμού του που είναι συναρμολογημένα σ' ένα αγορίστικο κορμί που σαλεύει».

Όπως ιστορεί ο Ηρόδοτος, ο Περίανδρος κάνοντας παιδομάζωμα στους Έλληνες της Κέρκυρας, μάζεψε 300 ανήλικα αγόρια, τα φόρτωσε σ' ένα καράβι, και τάστειλε πεσκέσι στο Λυδό βασιλέα Αλυάττη (τον πατέρα του Κροίσσου), για να τα ευνουχίσει και να τα χρησιμοποιήσει στο χαρέμι του σαν κίναιδους. Ευτυχώς οι Σάμιοι άρπαξαν με τέχνασμα το καράβι από τους Κορίνθιους κι επέστρεψαν τα παιδιά στους γονείς τους στην Κέρκυρα (Ηρόδοτος, 3, 48, 2). Η πράξη αυτή του Περίανδρου δείχνει ότι κι ο ίδιος είχε χαρέμι ανηλίκων αγοριών, αφού του περίσσευαν τέτοια και για τους φίλους του ξένους ηγεμόνες.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 00:23.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.