"Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ ΠΡΙΜ"

[Μιχάλης]

Αρχική Δημοσίευση από leo morpheus

Η καρδια μας παιρνει στοιχεια απο τα βιωματα μας αλλα δεν σημαινει αυτο οτι επειδη η καρδια μας καποτε απογοητευτηκε δεν πρεπει να την ακουμε.

Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι ένα ερώτημα που απασχολεί αρκετό κόσμο. Πρέπει κανείς να ακούει την "καρδιά του", δηλαδή να παρασύρεται από το συναίσθημα ή να εμπιστεύεται τη λογική; Πολλές φορές το συναίσθημα δεν έχει λογική και μερικές άλλες η λογική δεν έχει συναίσθημα.
Αν και νομίζω ότι αυτό είναι ένα αρκετά μεγάλο ζήτημα με πολλές πλευρές και πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη, πιστεύω ότι χρειάζεται μια ισορροπία ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα, κατανοώντας πάντα πως αυτό που λέω είναι πολύ δύσκολο να συμβεί...

[leo morpheus]

Αρχική Δημοσίευση από Μιχάλης

Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι ένα ερώτημα που απασχολεί αρκετό κόσμο. Πρέπει κανείς να ακούει την "καρδιά του", δηλαδή να παρασύρεται από το συναίσθημα ή να εμπιστεύεται τη λογική; Πολλές φορές το συναίσθημα δεν έχει λογική και μερικές άλλες η λογική δεν έχει συναίσθημα.
Αν και νομίζω ότι αυτό είναι ένα αρκετά μεγάλο ζήτημα με πολλές πλευρές και πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη, πιστεύω ότι χρειάζεται μια ισορροπία ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα, κατανοώντας πάντα πως αυτό που λέω είναι πολύ δύσκολο να συμβεί...

Σιγουρα Μιχαλη,ειναι πολυ δυσκολο να εξισορροπησεις συναισθημα και λογικη...

Απλα εγω προτιμω να εμπιστευομαι το συναισθημα...ισως ειμαι ρομαντικος.Η λογικη μπορει να μας οδηγησει μεσα απο σιγουρους δρομους αλλα χωρις συγκινηση.
Το συναισθημα απο την αλλη μας κανει να ρισκαρουμε και να βιωσουμε πραγματα που ειτε θα μας κανουν ευτυχισμενους ειτε δυσκολες καταστασεις...Ειναι ρισκο οπως και να εχει...Απλα προτιμω να ρισκαρω απο το να ξερω καθε επομενο βημα μου...Οπως και να εχει το συναισθημα αν και μη ορθολογιστικο δινει για μενα πιο πολυ ενδιαφερον...Ασε που τα σημαδια τα βλεπουμε με το συναισθημα...

[ELPINIKI]

Απλα εγω προτιμω να εμπιστευομαι το συναισθημα...ισως ειμαι ρομαντικος.Η λογικη μπορει να μας οδηγησει μεσα απο σιγουρους δρομους αλλα χωρις συγκινηση.
Το συναισθημα απο την αλλη μας κανει να ρισκαρουμε και να βιωσουμε πραγματα που ειτε θα μας κανουν ευτυχισμενους ειτε δυσκολες καταστασεις...Ειναι ρισκο οπως και να εχει...Απλα προτιμω να ρισκαρω απο το να ξερω καθε επομενο βημα μου...Οπως και να εχει το συναισθημα αν και μη ορθολογιστικο δινει για μενα πιο πολυ ενδιαφερον...Ασε που τα σημαδια τα βλεπουμε με το συναισθημα...

και πολυ καλα κανεις!!!

το συναισθημα το εχουμε συνδεσει με τον ρομαντισμο αλλα και με τις γυναικες...
δεν ειναι ομως ετσι οταν καποιος λειτουργει με το συναισθημα αυτο δεν τον κανει να ειναι ευαλωτος ή αδυναμος απεναντι σε καταστασεις και ανθρωπους...
πιο αληθινος ναι.

η λογικη εγκειται στην ορθη σκεψη - οτι εχει να κανει με το πως αντιλαμβανομαστε τον κοσμο γυρω μας και τιποτα παραπανω...και συνηθως στηριζεται σε πολλα επιχειρηματα...

καλο ειναι να κανουμε χρηση και της λογικης αλλα και του συναισθηματος.

[leo morpheus]

Αρχική Δημοσίευση από ELPINIKI

και πολυ καλα κανεις!!!

το συναισθημα το εχουμε συνδεσει με τον ρομαντισμο αλλα και με τις γυναικες...
δεν ειναι ομως ετσι οταν καποιος λειτουργει με το συναισθημα αυτο δεν τον κανει να ειναι ευαλωτος ή αδυναμος απεναντι σε καταστασεις και ανθρωπους...
πιο αληθινος ναι.

η λογικη εγκειται στην ορθη σκεψη - οτι εχει να κανει με το πως αντιλαμβανομαστε τον κοσμο γυρω μας και τιποτα παραπανω...και συνηθως στηριζεται σε πολλα επιχειρηματα...

καλο ειναι να κανουμε χρηση και της λογικης αλλα και του συναισθηματος.

Συμφωνω Elpiniki!

Απλα τη λογικη την χρησιμοποιω σε αλλου ειδους καταστασεις...Οταν προκειται για αποφασεις που αλλαζουν τη ζωη μου,θεματα σχεσεων(φιλικων η ερωτικων) ακολουθω το συναισθημα...

Και ισως τελικα η λογικη να μην ειναι τοσο αποκομμενη απ το συναισθημα...

[Witch Shadow]

Η λογικη φιλε Leo δεν συμβαδιζει ποτε με το συναισθημα. Τα συναισθηματα ειναι που μας κανουν ανθρωπινους και οχι η λογικη. Οπως εχω ξαναπει, στη σημερινη κοινωνια τα συναισθηματα, ο ερωτας, η φροντιδα και η αγαπη δεν υπαρχουν. Εχουν εμπορευματοποιηθει πια. Αυτα τα συναισθηματα πλεον φανερωνουν αδυναμια. Και για τους ανδρες αλλα και για τις γυναικες. Εχουμε χασει πια την ανθρωπια μας. Καποιες φορες αρκει να κλαψει ενα μωρο. Το κλαμα του σου βγαζει στην επιφανεια συναισθηματα πρωτογνορα. Συναισθηματα να το προστατευσεις, να το φροντισεις, να το αγαπησεις. Γιατι μονο τοτε να εμφανιζονται? Γιατι οχι στις καθημερινες μας σχεσεις με αλλους ανθρωπους? Γιατι γιναμε τοσο σκληροι και απανθρωποι?
Κοιταξτε ενα ζευγαρι γερων μονο. Αν δειτε στα ματια τους θα προσεξετε τα συναισθηματα αυτα να υπαρχουν ακομα και μετα απο τοσα χρονια. Δεν ειναι τυχαιο.

[leo morpheus]

Αρχική Δημοσίευση από Witch Shadow

Η λογικη φιλε Leo δεν συμβαδιζει ποτε με το συναισθημα. Τα συναισθηματα ειναι που μας κανουν ανθρωπινους και οχι η λογικη. Οπως εχω ξαναπει, στη σημερινη κοινωνια τα συναισθηματα, ο ερωτας, η φροντιδα και η αγαπη δεν υπαρχουν. Εχουν εμπορευματοποιηθει πια. Αυτα τα συναισθηματα πλεον φανερωνουν αδυναμια. Και για τους ανδρες αλλα και για τις γυναικες. Εχουμε χασει πια την ανθρωπια μας. Καποιες φορες αρκει να κλαψει ενα μωρο. Το κλαμα του σου βγαζει στην επιφανεια συναισθηματα πρωτογνορα. Συναισθηματα να το προστατευσεις, να το φροντισεις, να το αγαπησεις. Γιατι μονο τοτε να εμφανιζονται? Γιατι οχι στις καθημερινες μας σχεσεις με αλλους ανθρωπους? Γιατι γιναμε τοσο σκληροι και απανθρωποι?
Κοιταξτε ενα ζευγαρι γερων μονο. Αν δειτε στα ματια τους θα προσεξετε τα συναισθηματα αυτα να υπαρχουν ακομα και μετα απο τοσα χρονια. Δεν ειναι τυχαιο.

Το κλαμα του μωρου που σου ξυπνα ολα αυτα τα ομορφα συναισθηματα ειναι η αποδειξη πως η φλογα της Αγαπης καιει ακομα μεσα μας.Εκεινη τη στιγμη νιωθουμε μοναδικοι και επικοινωνουμε με τη Ψυχη του Κοσμου.Ειναι απο τις στιγμες που νιωθουμε πως εχουμε ενα προορισμο,μια αποστολη.Νιωθουμε την αγαπη...

Δεν πιστευω πως τα παραπανω συναισθηματα δεν υπαρχουν.Ναι,εχουν εμπορευματοποιηθει αλλα αυτο δεν μας νοιαζει εμας.Μπορει να φανερωνουν αδυναμια στους ''αμυητους'' αλλα δεν ειναι ετσι.Οποιος ξερει πως μπορει να αγαπησει ανευ ορους,οτι ειδους αγαπη ειναι αυτη αποκταει δυναμη.Εξαφανιζει τη σκια σιγα σιγα απο μεσα του και ερχεται σε επαφη με τον Ανωτερο Εαυτο του.Η σκια ειναι που δεν μας αφηνει να αγαπησουμε και να ακολουθησουμε το ενστικτο μας.Που μας κανει να νομιζουμε πως δεν αξιζουμε να αγαπηθουμε η να εκπληρωσουμε τα ονειρα μας.Και πρεπει να το ξεπερασουμε αυτο.

Μονο και μονο που καθεσαι 3 13 το βραδυ και αναρωτιεσαι για την αγαπη και την ανθρωπια,δειχνει πως τιποτα δεν εμπορευματοποιημενο και ανυπαρκτο αν εμεις δεν το βλεπουμε ετσι!

[Τάκης Παπαδόπουλος]

Αρχική Δημοσίευση από Μιχάλης

Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι ένα ερώτημα που απασχολεί αρκετό κόσμο. Πρέπει κανείς να ακούει την "καρδιά του", δηλαδή να παρασύρεται από το συναίσθημα ή να εμπιστεύεται τη λογική; Πολλές φορές το συναίσθημα δεν έχει λογική και μερικές άλλες η λογική δεν έχει συναίσθημα.
Αν και νομίζω ότι αυτό είναι ένα αρκετά μεγάλο ζήτημα με πολλές πλευρές και πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη, πιστεύω ότι χρειάζεται μια ισορροπία ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα, κατανοώντας πάντα πως αυτό που λέω είναι πολύ δύσκολο να συμβεί...

Φίλε Μιχάλη, έχω να παρατηρήσω πως η λογική, σε ακραίες περιπτώσεις που συγκρούεται με το συναίσθημα, στενοχωρεί αλλά δεν καταστρέφει.
Ο άκρατος όμως συναισθηματισμός ενάντια στην λογική, έχει συνέπειες καταστροφικές, που σαν αποτέλεσμα έχουν την περαιτέρω συναισθηματική καταρράκωση.
Πήρα αυτά τα ακραία παραδείγματα ένθεν κακείθεν για να δείξω ότι άλλο είναι να είναι κανείς ευαίσθητος, οπότε λειτουργούν εσωτερικές "κεραίες" κατανόησης μιάς κατάστασης που βοηθά ( η κατανόηση ) την λογική να δράσει, και άλλο η συναισθηματική παρορμητικότητα που παρασύρει στο διάβα της δικαίους και αδίκους, ό,τι βρει...
Ο απόλυτα ασυναισθηματικός λογικός, φαίνεται στυγνός, κρύος, απωθητικός, ότι καταστρέφει το "όνειρο", αλλά σε τελευταία ανάλυση δεν προκαλεί κακό, ούτε στον εαυτό του, αλλά - το κυριώτερο - ούτε στο περιβάλλον, μιά και κατανοεί τις αληθινές παραμέτρους ενός ζητήματος ή μιάς κατάστασης.
Και όταν μιλάμε για λογικό, δεν εννοούμε τον "ευφυή" εγκληματία, αλλά τον άνθρωπο που με την λογική του έχει καταλήξει να δέχεται ηθικές αξίες.
Στην αντίπερα όχθη, συναισθηματισμός χωρίς λογική, σημαίνει αυτοκαταστροφή αλλά και πόνο στους ανθρώπους που αγαπούν τον άκρατο συναισθηματικό και τον βλέπουν τελικά να πονά.

Πιό πάνω χρησιμοποίησα την λέξη "ευαίσθητος".

Η ηυξημένη ευαισθησία σε ένα λογικό, τον κρατά σε ισορροπία αντιδράσεων, χωρίς να μειώνει την κρίση του που βασίζεται ΠΑΝΤΑ στην λογική.
Η έλλειψη λογικής σε ένα υπερευαίσθητο άτομο, πού οδηγεί;

Και μήπως τελικά, η τιθάσευση της παρορμητικότητας με την λογική είναι το ζητούμενο και όχι η αντιπαλότητα μεταξύ του συναισθήματος και της λογικής, που πιθανώς επιβάλλεται να συμβαδίζουν, όχι "απαραίτητα" το ένα σε βάρος του άλλου, μιά και όταν ένα συναισθηματικό άτομο τιθασεύσει την παρορμητικότητά του με την λογική, αποκλείεται να πάθει κακό από λάθος αντιμετώπιση μιάς κατάστασης;

[leo morpheus]

Αρχική Δημοσίευση από Τάκης Παπαδόπουλος

Φίλε Μιχάλη, έχω να παρατηρήσω πως η λογική, σε ακραίες περιπτώσεις που συγκρούεται με το συναίσθημα, στενοχωρεί αλλά δεν καταστρέφει.
Ο άκρατος όμως συναισθηματισμός ενάντια στην λογική, έχει συνέπειες καταστροφικές, που σαν αποτέλεσμα έχουν την περαιτέρω συναισθηματική καταρράκωση.
Πήρα αυτά τα ακραία παραδείγματα ένθεν κακείθεν για να δείξω ότι άλλο είναι να είναι κανείς ευαίσθητος, οπότε λειτουργούν εσωτερικές "κεραίες" κατανόησης μιάς κατάστασης που βοηθά ( η κατανόηση ) την λογική να δράσει, και άλλο η συναισθηματική παρορμητικότητα που παρασύρει στο διάβα της δικαίους και αδίκους, ό,τι βρει...
Ο απόλυτα ασυναισθηματικός λογικός, φαίνεται στυγνός, κρύος, απωθητικός, ότι καταστρέφει το "όνειρο", αλλά σε τελευταία ανάλυση δεν προκαλεί κακό, ούτε στον εαυτό του, αλλά - το κυριώτερο - ούτε στο περιβάλλον, μιά και κατανοεί τις αληθινές παραμέτρους ενός ζητήματος ή μιάς κατάστασης.
Και όταν μιλάμε για λογικό, δεν εννοούμε τον "ευφυή" εγκληματία, αλλά τον άνθρωπο που με την λογική του έχει καταλήξει να δέχεται ηθικές αξίες.
Στην αντίπερα όχθη, συναισθηματισμός χωρίς λογική, σημαίνει αυτοκαταστροφή αλλά και πόνο στους ανθρώπους που αγαπούν τον άκρατο συναισθηματικό και τον βλέπουν τελικά να πονά.

Πιό πάνω χρησιμοποίησα την λέξη "ευαίσθητος".

Η ηυξημένη ευαισθησία σε ένα λογικό, τον κρατά σε ισορροπία αντιδράσεων, χωρίς να μειώνει την κρίση του που βασίζεται ΠΑΝΤΑ στην λογική.
Η έλλειψη λογικής σε ένα υπερευαίσθητο άτομο, πού οδηγεί;

Και μήπως τελικά, η τιθάσευση της παρορμητικότητας με την λογική είναι το ζητούμενο και όχι η αντιπαλότητα μεταξύ του συναισθήματος και της λογικής, που πιθανώς επιβάλλεται να συμβαδίζουν, όχι "απαραίτητα" το ένα σε βάρος του άλλου, μιά και όταν ένα συναισθηματικό άτομο τιθασεύσει την παρορμητικότητά του με την λογική, αποκλείεται να πάθει κακό από λάθος αντιμετώπιση μιάς κατάστασης;

Φιλε Τακη,αλλο το συναισθημα αλλο η παρορμητικοτητα.Το συναισθημα σου κτυπαει το καμπανακι πως αν δεν κανεις αυτο που επιθυμεις δεν θα εισαι ευτυχισμενος.Η παρορμητικοτητα σε ωθει να δρασεις περα απο συναισθηματα και απο λογικη.Φυσικα πριν παρεις μια αποφαση εξεταζεις και τα δυο.Απλα,για μενα καλο θα ειναι να πραττουμε με βαση το συναισθημα.

Η αληθεια ειναι πως υπαρχουν φορες που η δραση μας συμφωνα με την λογικη ειναι αναγκαια.Τοτε ομως το συναισθημα σωπαινει και μιλαει η λογικη.Δεν διαλεγουμε δηλαδη.

Θα σου φερω ενα παραδειγμα.

Δουλευει καποιος σε μια εταιρια και του προτεινουν (προαιρετικα) να παει ενα επαγγελματικο ταξιδι,το οποιο θα του αποφερει χρηματα και ισως ακομα ενα σκαλι πιο πανω στην ιεραρχια της εταιριας.Τις μερες αυτες ομως ερωτευεται και ξερει πως αν φυγει θα χασει την ευκαιρια να ζησει τον ερωτα της ζωης του.Πως πραττει;Με λογικη η με συναισθημα;
Ενα επαγγελματικο ταξιδι δεν θα τον κανει παντως καλυτερο ανθρωπο.

Λεω να ενεργουμε συμφωνα με το συναισθημα και τα σημαδια(εδω δεν χωραει η λογικη,μπαινουμε σε πιο μυστικιστικα μονοπατια) αλλα χωρις να γινομαστε παραλογοι.Η λογικη ειναι συμμαχος μας και πρεπει να τη χρησιμοποιουμε εκει που πρεπει και οχι σαν κανονα στη ζωη μας.

Συμφωνω πως ειναι πιθανον να αποφυγουμε το κακο.Και;Δεν γεννηθηκαμε για να μεινουμε κλεισμενοι σε ενα γυαλινο παλατι,φοβουμενοι μη τραυματισουμε το ειναι μας...

[Ophelia]

Αρχική Δημοσίευση από leo morpheus

Δουλευει καποιος σε μια εταιρια και του προτεινουν (προαιρετικα) να παει ενα επαγγελματικο ταξιδι,το οποιο θα του αποφερει χρηματα και ισως ακομα ενα σκαλι πιο πανω στην ιεραρχια της εταιριας.Τις μερες αυτες ομως ερωτευεται και ξερει πως αν φυγει θα χασει την ευκαιρια να ζησει τον ερωτα της ζωης του.Πως πραττει;Με λογικη η με συναισθημα;
Ενα επαγγελματικο ταξιδι δεν θα τον κανει παντως καλυτερο ανθρωπο.

Βασίλη πιστεύω οτι στη προκειμένη περίπτωση εξαρτάται στο ποιος είναι ο στόχος που έχει το συγγεκριμένο άτομο...
Συμφωνώ με αυτά που γράφεις, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς το τι μπορεί να σου προσφέρει ένα επαγγελματικό ταξίδι...γιατί να μην μπορεί και αυτό να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο?

[alet]

Αρχική Δημοσίευση από leo morpheus

Θα σου φερω ενα παραδειγμα.

Δουλευει καποιος σε μια εταιρια και του προτεινουν (προαιρετικα) να παει ενα επαγγελματικο ταξιδι,το οποιο θα του αποφερει χρηματα και ισως ακομα ενα σκαλι πιο πανω στην ιεραρχια της εταιριας.Τις μερες αυτες ομως ερωτευεται και ξερει πως αν φυγει θα χασει την ευκαιρια να ζησει τον ερωτα της ζωης του.Πως πραττει;Με λογικη η με συναισθημα;
Ενα επαγγελματικο ταξιδι δεν θα τον κανει παντως καλυτερο ανθρωπο.

Λεω να ενεργουμε συμφωνα με το συναισθημα και τα σημαδια(εδω δεν χωραει η λογικη,μπαινουμε σε πιο μυστικιστικα μονοπατια) αλλα χωρις να γινομαστε παραλογοι.Η λογικη ειναι συμμαχος μας και πρεπει να τη χρησιμοποιουμε εκει που πρεπει και οχι σαν κανονα στη ζωη μας.

Φίλε Leo, ακόμα και στο παράδειγμα σου, ουσιαστικά, δεν υπάρχει σύγκρουση λογικής και συναισθήματος.

Η λογική σου λέει: πήγαινε γιατί είναι η επαγγελματική ευκαιρία της ζωής σου, εκτός αυτού όμως είναι και υποχρέωση σου (εργάζεσαι και αμοίβεσαι γι' αυτό)

Το συναίσθημα σου λέει: μην πας, θα χάσεις τον έρωτα της ζωής σου.

Η συνεργασία λογικής και συναισθήματος (το "συμμάζεμα" της παρόρμησης δηλαδή) σου λέει: αν δεν πας θα χάσεις την επαγγελματική ευκαιρία και δεν θα είσαι εντάξει με τις υποχρεώσεις σου. Αν όμως, εφόσον πας, χάσεις τον έρωτα της ζωής σου, τότε αυτός δεν ήταν ο έρωτας της ζωής σου.
Αργά ή γρήγορα, θα τον έχανες έτσι κι αλλιώς.

Εν τέλει θεωρώ, πως αν υπάρχει κανόνας, αυτός είναι η ισορροπία λογικής και συναισθήματος.