Μάγια..

[mpekatsoula]

Η επόμενη ιστορία είναι κάτι που έζησε ο πατέρας μου και μου το είχε πει πριν από αρκετό καιρό.Μία φορά λοιπόν ο πατέρας μου δουλεύοντας σε ένα παλίο σπίτι(αναπαλαίωση)έπρεπε να γκρεμίσουν ένα τοίχο.Στο σπίτι ζούσαν (δεν θυμάμαι ακριβώς)μία γυναίκα με τις 4-5 κόρες τις(καπου εκεί) οι οποίες όλες σχεδόν είχαν κλείσει τα 35 και ήταν ανήπαντρες.Πολλοί πίστευαν πως κάποιος τους είχε κάνει μάγια ή κάτι παρόμοιο.Τέλος πάντων,αφού τον γκρέμισαν τον τοίχο βρήκαν μέσα(κάπου είχε ένα κενό), την σόλα ενός παπουτσιού γεμάτο καρφιά.Έ από τότε όλοι πείστηκαν πως κάποιοι είχαν κάνει μάγεια στην οικογένεια..Τελικά καμία τους δεν παντρεύτηκε και νομίζω μόνο 2 ζουν τώρα..τι να πω...αυτό με τα καρφιά μου φάνηκε πολύ μυστήριο...το περιστατικό συνέβη στην κύμη ευβοίας(πριν πολλά χρόνια σε ένα χωριό)
τα συμπεράσματα δικά σας!

[cult]

Κυμη,το χωριο μου.Δεν εχω ακουσει τιποτα.

[mpekatsoula]

ε κοίτα έγινε πριν καιρο..αλλα δεν ειχε γινει και θεμα..γενικώς πιστεύεται στην μαγεία??

[Julliet]

Βασικά, πιστεύω ότι μαγεία υπάρχει, αλλά μας επηρρεάζει μόνο αν πιστεύουμε οτι θα μας κάνει κακό. Δεν κρύβω οτι κι εγώ έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες από την γιαγιά μου, που ζει σε χωριό και αυτά ακούγονται πολύ... Δεν ξέρω αν αυτές οι γυναίκες δεν παντρεύτηκαν επειδή τους είχαν κάνει μάγια, αλλά ξέρω ανθρώπους που έχουν καταστραφεί επειδή μια ζωή πίστευαν ότι τους έχουν κάνει μάγια... Από την άλλη ξέρω από στενό φιλικό μου πρόσωπο μια ιστορία που με άφησε άφωνη!! Επικρατούσε μια πολύ άσχημη κατάσταση η οποία σταμάτησε όταν συμβουλεύτηκε έναν "γέρο σοφό" που την βοήθησε με ένα φυλαχτό...
Δεν νομίζω ότι όλες οι ατυχίες στη ζωής μας οφείλονται στην μαγεία. Κάποιες φορές απλώς προκαλούμε την μοίρα μας. Νομίζω ότι είναι θέμα νοοτροπίας, πώς το βλέπει κανείς! Στα χωριά, σε μια κλειστή κοινωνία, εκεί που οι δυσιδαιμονίες ανθίζουν στις αυλές των σπιτιών, το κλίμα προσφέρεται σε τέτοιες ιστορίες. Δηλαδή επειδή π.χ. γράφω συνέχεια κάποια απροειδοποίητα διαγωνίσματα όταν δεν έχω διαβάσει και πέρνω κάτω από την βάση, μου έχουν κάνει μάγεια?? (Μάλλον θα έφταίγε που δεν είχα διαβάσει την προηγούμενη μέρα!). Πιστεύω ότι στην σημερινή εποχή που ζούμε, στο νεοφερμένο 2007, εμείς που ζούμε στις σύγχρονες πόλεις θα πρέπει να κάνουμε αυτοκριτική και να μην ρίχνουμε τα λάθη μας στις πλάτες των άλλων, αν δεν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, πως μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά με τους άλλους??
Τελικά δεν ξέρω τι να πιστέψω...αυτή τη στιγμή έχω προβληματιστεί, αν και στην αρχή νόμιζα ότι είχα μια ξεκάθαρη αντίληψη...πάντως θα θεωρούσα τον εαυτό μου αξιοθρήνητο αν κάποια στιγμή πίστευα ότι για όλες τις κακές στιγμές της ζωής μου θα έφταιγαν τα μάγια.

[Antonia]

Αγαπητή μου Julliet,
δε νομίζω ότι όλες οι περιπτώσεις φορτώνουν όλο το φταίξιμο για όλα τα κακά της μοίρας τους σε μια δικαιολογία όπως τα μάγια. Τουλάχιστον ας ασχοληθούμε με τις σοβαρές περιπτώσεις, όπου ουσιαστικά τα πράγματα δεν εξηγούνται με ένα απλό "δε διάβασα" ή "εγώ φταίω γενικώς". Το να μας πηγαίνουν όλα στραβά πράγματι μπορεί να οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε συγκυρίες ή σε δικά μας λάθη, αλλά δεν είναι πάντα έτσι.
Ξέρω περιπτώσεις μάλιστα όπου κανένα κακό δεν παρατηρείται (προφανώς ο παθών δε δίνει σημασία ή εθελοτυφλεί), κι όμως τα μάγια είναι εκεί και το ανακαλύπτει τυχαία. Τα άτομα αυτά δε δικαιολογούνται γιατί δεν αναγνωρίζουν τις αναποδίες που τους παρουσιάζονται, ούτε ψάχνουν εξηγήσεις γι' αυτές, κι όμως κάτι συμβαίνει...

Χωρίς να θέλω να επεκταθώ, η πίστη ναι μεν παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά δεν είναι και πανάκεια. Και ο πιο άπιστος μπορεί να πάθει... Μετά ίσως μάθει να κρατάει και μια πισινή.

[dragoness_crysta]

Φυσικα και υπαρχει μαγεια....αλλα πιο πολυ με την αννοια του ποσο ενας ανθρωπος επηρρεαζει εναν αλλον με κινησεις, λογια, φυλαχτα και αλλα....ο ρολος που παιζουν τα συμβολα στη μαγεια ειναι πολυ σημαντικος....η πιστη του ανθρωπου στο συμβολο και στο οτι μπορει να επηρρεασει ειναι αυτα που κανουν αυτην πραξη εφιχτη.
Εννοειται πως δεν ειναι δυνατον για ολα να φταιμε εμεις αλλα και να μη φταιμε κιολας...απο τη στιγμη που συγκυριες διαφοερς αποκαλυπτουν αναποδιες τοτε θα πρεπει να το ψαξουμε λιγο καλυτερα. Ισως στις επιρροες που εχουν καποιοι ανθρωποι [ανω μας η ακομα και πραγματα...ακομα και εμεις οι ιδιοι να προκαλουμε αυτες τις ατυχιες...τοτε αυτα πρεπει να τα αποβαλουμε και να τα διωξουμε.

[maritsa]

Υπάρχει μαγεία και φυσικά στο χέρι μας είναι να αποβάλουμε όλη αυτή την αρνητική ενέργεια που μεταδίδει! Επ'ευκαιρίας θα σας σημειώσω την δική μου εμπειρία που έτυχε στην οικογένειά μου.

Η μητέρα μου βλέποντας ότι τα οικονομικά στο σπίτι ήταν λίγο δύσκολα και ο μισθός του πατέρα μου δεν επαρκούσε για την αποπεράτωση του σπιτιού και τα δικά μας έξοδα (2 παιδιά), αποφάσισε να εργαστεί. Ο αδερφός μου ήταν στα 9 κι εγώ στα 13 σχεδόν. Κι έτσι είχε ζητήσει από μια γειτόνισσα όταν ερχόμασταν απ'το σχολείο να μας κρατούσε για μια - δυο ώρες μέχρι να ερχόταν ο πατέρας μας απ'την δουλειά και να μας έπερνε στο σπίτι' αυτό όταν η μητέρα μου εργαζόταν απόγευμα. Είχε δώσει και κλειδί στην γειτόνισσα για παν ενδεχόμενο. Όσο καιρό λοιπόν κρατούσε αυτή η εξυπηρέτηση, η μητέρα μου είχε παραξενευθεί με τις περίεργες συζητήσεις που είχε η γειτόνισσα με μια φίλη της (η γειτόνισσα άναβε καντήλια στο νεκροταφείο της πόλης): της είχε ζητήσει (η φίλη) χώμα από μνήμα για να πάει λέει να κάνει μάγια στον γαμπρό της για να τον δέσει για την κόρη της!!!
Η μητέρα μου ρώτησε την γειτόνισσα 'τι πράγματα ήταν αυτά' και εκείνη την καθησύχασε λέγοντας πως ήταν ανοησίες και απλά κουβέντιαζαν για κάποια άλλη. Οι μέρες περνούσαν, το γεγονός ξεχάστηκε και όλα κυλούσαν ομαλά!
Σιγά-σιγά διαπιστώναμε τα παιδιά ότι οι γονείς μας δεν είχαν τις καλύτερες των σχέσεων και όλο τσακώνονταν για ασήμαντες αφορμές, επίσης ξυλοκοπούσαν και εμάς πάλι για ασήμαντες αφορμές. Κάτι που άρχισε σιγά-σιγά να μπαίνει σε ημερήσιο πρόγραμμα. Φοβόμασταν να ανοίξουμε το στόμα μας και να ζητήσουμε για παράδειγμα να αγοράσουμε ένα τετράδιο που χρειαζόμασταν. Καταλαβαίναμε ότι ήταν όλα δύσκολα για την μήτερά μου γιατί έπρεπε να είναι μητέρα-νοικοκυρά κι εργαζόμενη και μάλιστα όχι με τις σημερινές ανέσεις που υπάρχουν σήμερα (για να πλύνει ρούχα άναβε καζάνι και η σκάφη πήγαινε 'σύννεφο).
Να προσθέσω ότι τα βράδυα πέφταμε νωρίς για ύπνο (γύρω στις 10) λόγω σχολείου και εργασίας. Ένα βράδυ λοιπόν, ξύπνησα γιατί άκουσα το κλειδί στην πόρτα να γυρίζει -θεώρησα ότι είχε γυρίσει η μητέρα μου απ'την δουλειά της. Και συνήθως όταν επέστρεφε όλο και κάτι μας έφερνε: είτε πατατάκια, είτε γαριδάκια (ότι αγόραζε στο κυλικείο του εργοστασίου). Περίμενα να την ακούσω να την δω... Τίποτε! Το κλειδί δεν ξανακούστηκε και θεώρησα ότι μου φάνηκε. Έπεσα για ύπνο. Το επόμενο βράδυ, ξύπνησα γιατί θεώρησα ότι η πόρτα της εισόδου είχε κλείσει και είχε μπει... Νόμιζα πως ήταν η μητέρα μου. Καταλάβαινα τα βήματά της... "Μαμά" λέω σιγανά. Τσιμουδιά - νέκρα! Τα βήματα δεν ακουγόντουσαν. Κρατούσα την αναπνοή μου μέχρι που τα ξανάκουσα, τα ένοιωσα στο δωμάτιο μας! Της ξαναμίλησα... αλλά 'μαμά' δεν υπήρχε! Φώναξα τον πατέρα μου ο οποίος ροχάλιζε στο υπνοδωμάτιο του! Τίποτε... δεν με άκουγε! Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει! Φοβόμουν να τους πω ότι κάτι είχε γίνει το βράδυ γιατί φοβόμουν ότι θα έτρωγα ξύλο!
Επικράτησε για λίγο ηρεμία... Όταν ένα βράδυ και πάλι επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό, αλλά με μάρτυρα τον αδερφό μου (μιας και εκείνο το βράδυ ο ύπνος δεν τον κολλούσε). Δεν ένοιωθα μόνη και δεν φοβόμουν μόνη μου πια! Μόνο που πια ο αδερφός μου 'έβλεπε' κιόλας! Στην βιβλιοθήκη είχε δει μια ακαθόριστη σκία να πλησιάζει και να χάνεται! Εκείνο το βράδυ είχαμε φοβηθεί πολύ και φωνάξαμε τον πατέρα μας, ο οποίος πετάχτηκε!
Του είπαμε τι βλέπαμε και τι ακούγαμε! Εκείνος προσπαθούσε να μας καθησυχάσει! Το είπαμε και στην μητέρα μας και εκείνη έβαλε τα κλάματα!
Έτσι σε ένα οικογενειακό μας συμβούλιο, μας αφηγήθηκε ότι δεν ήμασταν μόνο εμείς που βλέπαμε και αισθανόμασταν διάφορα, αλλά ήταν κι εκείνη, που δεν αισθανόταν καλά ότι είχε δει το βράδυ τον σκύλο της γειτόνισσας έξω απ'την αυλόπορτά της και όταν του μίλησε εκείνος ξαφνικά άλλαξε μορφή και έγινε ένας τεράστιος 'άνθρωπος' και χάθηκε στο σκοτάδι της αυλής! Θεώρησε ότι της έκαναν φάρσα, μα όταν επαναλήφθηκε άλλες 2 φορές... τότε άρχισε να αναρωτιέται ότι κάτι περίεργο συμβαίνει! Δεν ήξερε τι να κάνει πια... Γιατί νόμιζε ότι τρελαινόταν. Άρχισε να νοιώθει πόνους στο σώμα και να επισκέπτεται συχνά τον γιατρό...
Ώσπου μια μέρα εκεί που σκάλιζε τα λουλούδια της βρίσκει ένα κομμάτι υφάσματος με καρφίτσες μπηγμένο στην γλάστρα που είχαμε στην βεράντα δίπλα στην πόρτα εισόδου. Υποψιάστηκε ότι ήταν μάγια. Πήγε σε παπά αμέσως και τις είπε να πετάξει αυτό που βρήκε και στο εξής να ακολουθήσει την εκκλησία... Άρχισε να εκκλησιάζεται και να κάνει αγιασμούς στο σπίτι! Την μια ηρεμούσαμε, το νοιώθαμε και απ'την άλλη ξαναρχόταν η ίδια παλιά αρνητική διάθεση! Κάναμε ευχέλαια και αγιασμούς μετά και πάντα κάποιος παπάς ήταν στο σπίτι μας! Πιστέψτε με... ηρεμήσαμε από όλο αυτό!
Όταν πια ήρεμοι και με καλή διάθεση σαν οικογένεια κάναμε τους απολογισμούς απ'την περιπέτεια, η μητέρα μου μας ζήτησε συγγνώμη γιατί ήταν αρκετές οι φορές που είχε νοιώσει την επιθυμία να βάλει φωτιά στο σπίτι και να μας κάψει σαν τα ποντίκια! Πάλευε να μην το κάνει! Επισκέφθηκε και την γειτόνισσα η οποία ποτέ δεν συμμερίστηκε το πάθημά μας, αλλά και ποτέ δεν αρνήθηκε την συμμετοχή της στο να ασχοληθεί με την μαγεία κι ότι ήταν απλή συνεργός! Και που πήρε το κλειδί πίσω η μητέρα μου η κλειδαριές άλλαξαν και έκανε πάρα πολύ καιρό και μετά από προτροπή του πνευματικού της ξαναμίλησε στην γειτόνισσα!
Και κλείνοντας... τα μάγια δεν ήταν μόνο το κομμάτι υφάσματος' κάποιος είχε μπει στο σπίτι και είχε αφήσει το στίγμα του στην 'προίκα' που έφτιαχνε για μένα η μητέρα μου. Κάποιος τα 'πότισε' άγνωστο με τι και πιστέψτε με μετά από 20 και βάλε χρόνια που πέρασαν μέχρι σήμερα αυτά τα 'ποτισμένα' ρούχα δεν καθάρισαν ούτε καν με χλωρίνη! Τα λυπήθηκε να τα κάψει η μητέρα μου (μιας και πολλά από αυτά ήταν τα προικιά της γιαγιάς μου) και έτσι φροντίσαμε κάποιος ιερέας να τα 'διαβάσει'!

Από όλη αυτή την περιπέτεια, βγήκαμε πιο δυνατή και πιο δεμένη οικογένεια. Εγώ ειδικά που φοβόμουν αρκετά, άρχισα να διώχνω τους φόβους μου και να τους αντιμετωπίζω... Από τότε μου κινήθηκε η περιέργεια να μάθω περισσότερα για όλα αυτά που δεν φαίνονται, αλλά κυκλοφορούν ανάμεσά μας!

Και τώρα σε συνδυασμό με το πρώτο ποστ, επειδή κι εγώ παντρεύτηκα μεγάλη' είχε τους φόβους της η μητέρα μου ότι ίσως μου έχουν κάνει μάγια για να μην παντρευτώ ποτέ! Και να σας πω την αλήθεια μου; Κάποια στιγμή το πίστεψα, γιατί όταν είχα γνωρίσει τον άντρα μου, μου'χε ζητήσει να τελειώνουμε την σχέση μας μιας και τα πράγματα δεν βάδιζαν όπως ήθελε. Ειλικρινά στενοχωρήθηκα και πριν φύγω μακρυά του πήγα σε μια εκκλησία και προσευχήθηκα. Το έκανα για πρώτη φορά στην ζωή μου και ένοιωσα μια λύτρωση που δεν μπορώ να περιγράψω! Όταν έφυγα μακρυά του, δεν είπα σε κανέναν ότι είχαμε χωρίσει και τελικά η δύναμη της προσευχής μας έφερε κοντα! Και επιτέλους παντρεύτηκα!

[Antonia]

Ωραία ιστορία αγαπητή Μαρίτσα. Χαίρομαι πάρα πολύ που μας περιέγραψες με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες την εμπειρία σου, η οποία ομολογουμένως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Είναι πολύ σημαντικό σε μια οικογένεια να υπάρχει δέσιμο και η άνεση για να μιλήσουμε ανοιχτά στους υπόλοιπους για τους φόβους μας. Θεωρώ πως αν τα πράγματα ήταν καλύτερα μεταξύ σας, δηλαδή είχες τη δυνατότητα να εκφράσεις κάθε σου σκέψη στη μητέρα σου κι εκείνη το ίδιο, ίσως το πρόβλημα να είχε λυθεί γρηγορότερα. Παρατηρώ πως τέτοιου είδους περιστατικά είναι πιο σύνηθες να παρουσιάζονται σε οικογένειες που είναι πιο ευάλωτες στους άλλους. Η αχίλλειος πτέρνα της δικιάς σας ήταν η απουσία της μητέρας από το σπίτι λόγω δουλειάς (πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πια τα περισσότερα σπίτια, ειδικά στις αστικές κοινωνίες) κι εκεί "χτύπησαν" τα μάγια. Σας έκαναν να απομακρυνθείτε ακόμα περισσότερο με τον καιρό και να χάσετε την ένωση που υπάρχει κανονικά μεταξύ γονιών και παιδιών. Βέβαια δεν μπορώ να ξέρω ποιος ο λόγος να σας επιτεθούν......

Δεν μπορώ να γνωρίζω επίσης αν δημιουργήθηκε κάτι άλλο κακόβουλο στην οικία σας (εξαιτίας των αντικειμένων που βρήκατε "πειραγμένα") ελπίζω πάντως να είναι όλα καλά τώρα. Σύμφωνα με τα λεγόμενά σου πάντως μάλλον είναι κι αυτό είναι αν μη τι άλλο ευχάριστο.
Να 'σαι καλά.

[αγγελική]

Γειά σας!
Διάβασα το θέμα και την εμπειρία της Μαρίτσας και εχω να πώ πως από την στιγμή που τα πάντα είναι ενέργεια και εμείς αγωγοί ενεργείας, είναι επόμενο να επηρεαζόμαστε ακόμα και από ένα κακό λόγο, αλλά για να κάτσει αυτό μέσα μας και να έχει ανάλογα αποτελέσματα πρέπει να έχουμε και εμείς τις ανάλογες υποδοχές μέσα μας και αυτό συμβαίνει όχι μόνο με τις αρνητικές ενέργειες αλλά και με τις θετικές! Τα μάγια είναι συμπηκνωμένες αρνητικές ενέργειες που προέρχονται από αρνητικές ευχες που κάνει καποιος για εμάς και μας τις στέλνει. Πρεπει να έλκουμε την Θεία προστασία της Αγάπης καθε μέρα και να μην αφήνουμε ανοιχτές υποδοχές στην αρνητικότητα σε όλα τα επίπεδα, στην σκέψη μας, στα συναισθήματά μας, στα λόγια μας και σε όλες τις πράξεις μας γενικώς.

[Nirava]

Αρχική Δημοσίευση από αγγελική

Γειά σας!
Διάβασα το θέμα και την εμπειρία της Μαρίτσας και εχω να πώ πως από την στιγμή που τα πάντα είναι ενέργεια και εμείς αγωγοί ενεργείας, είναι επόμενο να επηρεαζόμαστε ακόμα και από ένα κακό λόγο, αλλά για να κάτσει αυτό μέσα μας και να έχει ανάλογα αποτελέσματα πρέπει να έχουμε και εμείς τις ανάλογες υποδοχές μέσα μας και αυτό συμβαίνει όχι μόνο με τις αρνητικές ενέργειες αλλά και με τις θετικές! Τα μάγια είναι συμπηκνωμένες αρνητικές ενέργειες που προέρχονται από αρνητικές ευχες που κάνει καποιος για εμάς και μας τις στέλνει. Πρεπει να έλκουμε την Θεία προστασία της Αγάπης καθε μέρα και να μην αφήνουμε ανοιχτές υποδοχές στην αρνητικότητα σε όλα τα επίπεδα, στην σκέψη μας, στα συναισθήματά μας, στα λόγια μας και σε όλες τις πράξεις μας γενικώς.

Πολύ ωραία προσέγγιση!
Εάν έχουμε ψηλά τις δονήσεις της θετικότητας και της Αγάπης, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να μας κάνει οτιδήποτε, δίχως την συγκατάθεσή μας.
Θεωρίες, όπως τα μάγια, μας εμφυσούν πεποιθήσεις πως είμαστε όντα που δεν έχουμε απόλυτο έλεχγο της ζωής μας, πράγμα αναληθέστατο!
"Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες δεν θα τους συναντήσεις,εάν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου". Η ζωή μας είναι αντανάκλαση αυτού που πιστεύουμε για τον εαυτό μας.-


Τώρα εδώ που τα λέμε..εχμ...ο γάμος είναι τόσο ζωτικό θέμα, ώστε ο μη-γάμος να αποτελεί την ύστατη τιμωρία που μπορεί να υποστεί κάποιος στη ζωή του σε περίπτωση που κάποιος άλλος θα ήθελε να τον βλάψει? Το να ειναι κανείς ανύπαντρος,είναι το χειρότερο που μπορεί να "πάθει" κάποιος άνθρωπος??