Doppelganger

[epimytheas]

"Ένας άνδρας στέκεται εδώ επίσης, το άπειρο μετράει
και καθώς τα χέρια του με δύναμη διπλώνοντας, πονάει
με παγώνει, όταν το χλωμό του πρόσωπο κοιτάζω,
γιατί το φεγγάρι μου δείχνει πως με μένανε τρομάζω..."
( Heinrich Heine "Der Doppelganger" ελεύθερη μετάφραση Βασίλης Σάϊτ)
Το λεγόμενο ως ψυχικό διπλό, το φαινόμενο του Doppelganger ξεκίνησε την πορεία του στην λογοτεχνία την εποχή του Γοτθικού Ρομαντισμού, χάρη στον Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, τον γνωστό σε όλους από το περίεργο, μυστικιστικό έργο του "Φάουστ". Ο ίδιος περιέγραψε την εμπειρία που είχε, όταν ταξιδεύοντας πρός το Ντρούζενχαϊμ, του φάνηκε πως είδε τον εαυτό του ντυμένο παράξενα να ταξιδεύει πρός την αντίθετη κατεύθυνση. Οχτώ χρόνια αργότερα, ο Γκαίτε βρέθηκε να έρχεται από την ίδια πόλη στον ίδιο δρόμο, φορώντας τα ρούχα της οπτασίας του.
Όλως περιέργως, στα χρόνια που ακολούθησαν, αρκετοί γνωστοί λογοτέχνες, όπως ο Γκυ ντε Μωπασάν, ο Πέρσυ Σέλλεϋ και άλλοι, αναφέρθηκαν σε ανάλογα περιστατικά. Ο Σέλλεϋ είδε τον εαυτό του το 1882 να επιβιβάζεται σε μια βάρκα η οποία μετά από λίγο ανατράπηκε και πνίγηκε.
Ο Μωπασάν, το 1885, δούλευε σε ένα διήγημα, όταν έπαθε αυτό που πολλοί καλλιτέχνες και εργατες της πένας τρέμουν. Του στέρεψε η έμπνευση. Ένα βράδυ λοιπόν, είδε μια σκοτεινή οπτασία να διαγράφεται στο άνοιγμα της πόρτας του γραφείου του. Η οπτασία κάθησε κοντά στον έκπληκτο Μωπασάν και άρχισε να του υπαγορεύει τη συνέχεια του διηγήματος που είχε ήδη αρχίσει να γράφει. Και τότε, μέσα σε μια στιγμή απόλυτου κοσμικού τρόμου ο Μωπασάν πάγωσε όταν διαπίστωσε πως η οπτασία ήταν ο...εαυτός του. Το διήγημα που του είχε υπαγορεύσει η οπτασία μιλούσε για ένα αόρατο κακό πνεύμα που ζούσε μέσα σε έναν άνθρωπο κι ωστόσο υπήρχε ανεξάρτητα από αυτόν. Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να ξεφύγει με κανένα τρόπο από τον "πνευματοδυνάστη" του όπως τον αποκαλούσε και τελικά οδηγείται σιγά σιγά στην τρέλα. Το διήγημα αυτό είχε τον τίτλο "The Horla" και ήταν ο προάγγελος της μοίρας που περίμενε τον Μωπασάν, ο οποίος τελικά τρελάθηκε και πέθανε λίγα χρόνια αργότερα.
Ακόμα και η βασίλισσα Ελισάβετ η Α` της Αγγλίας λέγεται πως είχε δεί το ψυχικό διπλό της λίγο πριν πεθάνει.
Στην εποχή μας είναι αρκετοί αυτοί που ισχυρίστηκαν πως έχουν δεί τον εαυτό τους σε περίεργες καταστάσεις και συνήθως αυτό δεν θεωρείται καλός οιωνός. Δεν ντρέπομαι να σας πω ότι κι εγώ έχω βιώσει μια τέτοια εμπειρία, εδώ και πολλά χρόνια, όταν υπηρετούσα στην Αλεξ/πολη. Είναι κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να το ξεχάσω, γιατί τα γεγονότα που ακολούθησαν, σημάδεψαν κατά κάποιο τρόπο ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου.
Θα ήθελα να ακούσω τις δικές σας εμπειρίες σχετικά με αυτό το μεταφυσικό φαινόμενο καθώς και τις σκέψεις και προβληματισμούς σας.
Μήπως ο εαυτός μας αυτός έρχεται από μια άλλη διάσταση, έναν άλλο κόσμο αντίγραφο αυτού ή είναι μια ψυχική αντανάκλαση, ένας προάγγελος κακού που μας φερνει ένα δυσοίωνο μήνυμα που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε;
Μήπως αυτός ο εαυτός μας, περιμένει την δική του στιγμή να εμφανιστεί, κρυμμένος σε μια σκοτεινή γωνία στα βάθη της ψυχής μαςή-γιατί όχι;- σε μια σκοτεινή γωνία του δρόμου;

[epimytheas]

Χμμμμ, δεν είναι κάτι που θα ήθελα να μοιραστώ με τους άλλους, lucid, γιατί πρόκειται για πολύ προσωπική και δραματική στιγμή στην ζωή μου. Όμως, θα την πώ, άλλωστε πάνε αρκετά χρόνια από τότε.
Ήταν μεσημέρι και ήμουν στους δρόμους της Αλεξ/πολης, περπατώντας πρός την παραλία, που θα πήγαινα για καφέ. Ελάχιστες μέρες έμεναν για να απολυθώ και η μέρα ήταν υπέροχη, έτσι κι εγώ αισθανόμουν πολύ όμορφα, απολαμβάνοντας την διαδρομή, τον καιρό και τους ανθρώπους που περπατούσαν στον δρόμο. Ξαφνικά, από την απέναντι πλευρά του δρόμου βλέπω μια μαύρη μηχανή να ορμά καταπάνω μου. Δεν πρόλαβα να δώ καλά την μάρκα, όμως ξέρω πως ήταν στυλ τσοπερ. Έκανα όσο πιό γρήγορα μπορούσα στο πλάι βλαστημώντας ταυτόχρονα. Επάνω στην μηχανή ήταν 2 άτομα. Τον οδηγό ίσα που πρόλαβα να τον δώ με την άκρη του ματιού μου, όμως η εντύπωση που είχα ήταν πως πρόκειται για κάποιον γνωστό. Ο συνοδηγός όμως...Εκεί πάγωσα. Αναγνώρισα τον εαυτό μου!
Η μηχανή με προσπέρασε φουριόζικη κι εγώ έμεινα για αρκετά λεπτά προσπαθώντας να συνέλθω από το σόκ που ένιωσα. Μετά από αρκετά λεπτά η λογική επικράτησε και σκέφτηκα πως είτε το φαντάστηκα αυτό, είτε ήταν απλά κάποιος που μου έμοιαζε πολύ. Για αρκετή ώρα ήμουν υπό την επήρεια αυτού του γεγονότος, αλλά το γεγονός πως πλησίαζε η ώρα της απολύσεως μου και είχα καλή παρέα, τελικά με έκανε να βάλω τις σκέψεις αυτές σε μια γωνία του μυαλού μου και να χαλαρ΄σω. Φυσικά, διηγήθηκα στους άλλους τι μου συνέβη και τι νόμισα πως είδα, αλλά σχεδόν κανείς δεν το πήρε σοβαρά.
Λίγους μήνες αργότερα είχα απολυθεί ήδη και ήμουν στην Κέρκυρα. Καλοκαιράκι, εγώ αισθανόμουν ελεύθερος πιά από το άγχος του Στρατού, και το διασκέδαζα μέχρι τελικής πτώσεως. Ένα βραδάκι λοιπόν σε ένα υπαίθριο μπαράκι που μαζευόμασταν με την παρέα μου, κανονίσαμε να πάμε όλοι για μπάνιο την επόμενη μέρα με τις μηχανές. Εγώ δεν είχα μηχανή δική μου όμως κι έτσι ένας φίλος μου που είμασταν μάλιστα στον Στρατό μαζί σχεδόν σε όλη την διάρκεια της θητείας μας και απολυθήκαμε μαζί (μέχρι και το ταξίδι του γυρισμού κάναμε παρέα), προσφέρθηκε να με πάρει με το καινούριο του μηχανάκι, ένα αστραφτερό μαύρο Virago. Φυσικά και δέχτηκα και δώσαμε ραντεβού την επόμενη ημέρα όλοι μαζί.
Εγώ δεν μπόρεσα όμως να πάω. Έτυχε να πιασω δουλειά σε ένα μπαράκι στην παραλία εκείνη την μέρα και έτσι απλά τους έδωσα ραντεβού στο μπαράκι.
Οι 'ωρες περνούσαν και κανείς δεν εμφανίζονταν. Σκέφτηκα πως ίσως τελίκά αποφάσισαν να πάνε αλλού για μπάνιο και δεν έδωσα περισσότερη σημασία. Εκείνο το βράδυ γύρισα πολύ κουρασμένος στο σπίτι. Με πιάνει τότε ο πατέρας μου και μου λέει το τραγικό νέο.
Ο φίλος μου είχε σκοτωθεί με την μηχανή και ο συνεπιβάτης του, ένα άλλο παιδί που είχε πάει αντί για μένα μαζί του, χαροπάλευε στο νοσοκομείο...
Σαν σε ταινία επέστρεψε στο μυαλό μου η εικόνα από το παραλίγο ατύχημα μου στην Αλεξ/πολη. Και τότε θυμήθηκα ποιό ήταν το πρόσωπο του οδηγού που είχα δεί μαζί με μένα στη μηχανή.
Ήταν του 'άτυχου φίλου μου.
Είναι 100% αληθινή ιστορία, παρόλο που την περίέγραψα με λογοτεχνικό ύφος. Και όπως σας είπα, με στοιχειώνει μέχρι τώρα.
Ο προάγγελος του θανάτου με περίμενε στην γωνία αλλά κατά τύχη( την γλύτωσα...

[Mournblade]

Ιστορία ανατριχιαστική όσο και γοητευτική... και φυσικά την πιστεύω... Μου έφερες στο μυαλό την ταινία "Βλέπω το Θάνατό σου" της οποίας η επίγευση έχει μέγιστη σχέση με το κλίμα των παραπάνω εμπειριών. Είναι βέβαια ένα χολιγουντιανό θριλεράκι, αλλά αν επικεντρωθείς στο ζουμί ανατριχιάζουν μέχρι και τα φρύδια σου! Το έχεις υπόψιν?

[Raistlin]

Πραγματικά ανατριχιαστικό! Αν και δεν ξέρω κατα πόσο έχει να κάνει με το doppelganger (το οποίο όταν το δεις λένε πως προμυνείει τον θάνατο αυτού που το είδε) ίσως να ήταν απλά ένα όραμα που σου αποκάλυπτε το μέλον (κάποιο μέλον τελος πάντων) ή κάτι τέτοιο...

[lucid]

Δεν ηθελα να σε φερω σε δυσκολη θεση,απλα επειδη ξερω οτι δεν υπηρχε περιπτωση να αναφερεις ιστορια "μαιμου" θα προτιμουσα να την διαβασω απο ενα πιο εμπιστο ατομο παρα απο τους αλλους που ανεφερες που μου φαινονται πιο..."αγνωστοι".

[Archangelic]

Anafer8ikes pos i emfanisi tou Doppelganger einai kakos eionos kai sini8os einai o didimos kakos eautos sou . Paratauta esi zeis , paratafta den odigouses esi to mixanaki .
Pi8anologo legontas pos auto pou eides itane ena "zontano orama" , den brisko alla logia na to ekfrazo , opos exoune dei xiliades prin apo esena.
Ara , sinexizo pi8anologontas , psaxneis se la8os ptixes file mou.

[Μιχάλης]

Γνωρίζουμε τι συνέβη στον Γκαίτε μετά την εμφάνιση του αιθερικού του διπλού;Το να συμβαίνει κακό σε κάποιον μετά από μια τέτοια θέαση συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις;

[epimytheas]

Μιχάλη, ο Γκαίτε υπήρξε μυστικιστής και ήταν μάλιστα μέλος της περίφημης Τεκτονικής Στοάς της Βαυαρίας. Ήταν επίσης αλχημιστής και πανεπιστήμονας. Ίσως ο τελευταίος πανεπιστήμονας της eποχής του. Ένας πραγματικός "homo universalis" που είχε εντρυφήσει από τα Μαθηματικά και την Χημεία, μέχρι την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία (γνωστός Φιλέλληνας, είχε κάνει ακόμα και μεταφράσεις Ελληνικών Δημοτικών τραγουδιών στα Γερμανικά!). Άρα, υποθέτω πως ο τρόπος που θα αντιμετώπισε κάτι τέτοιο θα ήταν σε συνάρτηση με τις μυστικιστικές και μη γνώσεις του. Δεν είναι άλλωστε απαραίτητο να συνέβη κάτι κακό σε αυτόν, όχι κάτι που να έχει καταγράψει η Ιστορία τουλάχιστον. Μπορεί να ήταν θάνατος κάποιου αγαπημένου του προσώπου ή ακόμη και ο θάνατος του παλιού του εαυτού. Το γεγονός πως φορούσε ρούχα που δεν τα είχε ξαναδεί ίσως να ήταν συμβολικό. Μια αναγέννηση.
Το πως λειτουργεί ακριβώς η εμφάνιση του ψυχικού διπλού είναι κάτι αδιευκρίνιστο. Τις περισσότερες φορές θα έλεγα μάλιστα πως πρόκειται για μια εσωτερική, κρυφή υπόσταση που "σκίζει" τα δεσμά που την κρατούν φυλακισμένη και βγαίνει, έστω και για λίγο ελεύθερη στην Συναινετική Πραγματικότητα. .
Οι περισσότεροι που το βιώνουν αυτό δεν μπορούν να το ξεχάσουν και αναπόφευκτα οδηγούνται σε σκέψεις. Και οι σκέψεις οδηγούν σε αναθεωρήσεις. Και οι αναθεωρήσεις σε αλλαγές. Μια αλυσίδα που έχει ίσως σαν αποτέλεσμα την ανάδυση αυτού του ψυχικού διπλού στην επιφάνεια. Είναι ενδιαφέρουσα και η περίπτωση του Μωπασάν. Εδώ παρατηρούμε πως το ψυχικό διπλό αποκτάει υλική υπόσταση για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν κάνει μόνο μια εμφάνιση φευγαλέα, αλλά παραμένει για αρκετό καιρό και τον βασανίζει με την παρουσία του. Εισβάλλει στο πνεύμα του με καταλυτικό τρόπο και του κατακερματίζει την ψυχική ισορροπία. Ο Μωπασάν τον αποκαλεί εξαιτίας αυτού του γεγονότος "πνευματοδυνάστη". Τελικά, μην μπορώντας να αντέξει την αφύσικη παρουσία του τρελαίνεται.
Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως η παρουσία του doppelganger εκτός από προάγγελος κακού είναι και προάγγελος αλλαγών σε εσωτερικό επίπεδο.
Αλήθεια, για σκεφτείτε το λίγο, αν εσείς βλέπατε το ψυχικό σας διπλό πως θα αντιδρούσατε;

[Archangelic]

"Τις περισσότερες φορές θα έλεγα μάλιστα πως πρόκειται για μια εσωτερική, κρυφή υπόσταση που "σκίζει" τα δεσμά που την κρατούν φυλακισμένη και βγαίνει, έστω και για λίγο ελεύθερη στην Συναινετική Πραγματικότητα. ."

Λέγοντας συναινετική πραγματικότητα εννοείς την πραγματικότητα όπως την βιώνουμε εμείς μέσα από την καθημερινότητα μας ? Εάν ναι τότε αυτό το πράγμα παίρνει υλική μορφή το οποίο σημαίνει ότι αν είναι ο διπλός κακός μας εαυτός δεν έρχεται σαν προμήνυμα αλλά έρχεται να μας βλάψει …

"Τις περισσότερες φορές θα έλεγα μάλιστα πως πρόκειται για μια εσωτερική, κρυφή υπόσταση που "σκίζει" τα δεσμά που την κρατούν φυλακισμένη και βγαίνει, έστω και για λίγο ελεύθερη στην Συναινετική Πραγματικότητα. ."

Βγαίνει να κάνει τι ? Να βλάψει ? Να προειδοποιήσει ? Να βοηθήσει ?
Αν βγαίνει να βλάψει , είτε εμάς είτε συγγενικά μας πρόσωπα , τότε καταλαβαίνω γιατί το λένε δίδυμο κακό , αλλά από όσα μας έχεις πει δεν είδα καμιά τέτοια αναφορά.
Αν Βγαίνει να προειδοποιήσει για το μέλλον τότε δεν είναι δίδυμος κακός αλλά ένα προμήνυμα από τον εαυτό μας για τον εαυτό μας .
Στην περίπτωση του Μωπασάν πήγε και τον βοήθησε να τελειώσει το σύγγραμμα του κάτι για το οποίο θα έπρεπε να το ευχαριστούσε και όχι να τρελαθεί . Μήπως έπασχε από ελαφρια μορφή σχηζοφρένειας και απλά φανταστικε τον εαυτό του να τον καταδυναστεύει ?

Εγώ πάντως εάν έβλεπα τον δήδημο εαυτό μου θα του μιλούσα για να ξεκαθαρίσω πολλά μαυρα σημεία και κενά . Αυτά …

[epimytheas]

Μπορούμε να κάνουμε πολλές υποθέσεις για την πραγματική φύση και τους σκοπούς τπου ψυχικού μας διπλού. Κι αυτό, γιατί το τελικό αποτέλεσμα της εμφάνισης του το βλέπουμε να επιδρά σε διάφορα χρονικά στάδια και επίπεδα. Άλλοι το αντιλαμβάνονται μακροπρόθεσμα και άλλοι βραχυπρόθεσμα. Σε άλλους σημαίνει ίσως μια εσωτερική αλλαγή και σε άλλους εμφανίζεται σαν κακός προάγγελος.
Ίσως να δρά ανάλογα με το τι δή σε κάθε περίπτωση. Δεν γνωρίζουμε τους μηχανισμούς που ενεργοποιούν την παρουσία του, όμως υποπτεύομαι πως ίσως να υπάρχει μια ανώτερη πρόνοια, όχι απαραίτητα εξωτερική, αλλά ίσως εσωτερική που να σπρώχνει το doppelganger στην επιφάνεια.
Το αξιοσημείωτο είναι, πως υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις ατόμων που είδαν το ψυχικό τους διπλό παρουσία μαρτύρων. Άρα τελικά δεν είναι μόνο θέμα προσωπικής οπτικής, έδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι πιό περίπλοκο που όμως δεν αποκλείει την έστω ακούσια συμμετοχή μας (υποσυνείδητα μάλλον) στην εκδήλωση του φαινομένου. Με βάση αυτό το δεδομένο (την παρουσία μαρτύρων δλδ) και τις παραπάνω υποθέσεις, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την πιθανότητα να δημιουργούμε κάτι οι ίδιοι, μια φασματική παρουσία που εκδηλώνεται με τρόπο άμεσα αντιληπτό όχι μόνο από εμάς, αλλά και από τους άλλους που βρίσκονται γύρω μας. Μια απροκάλυπτη επέμβαση στην Συναινετική Πραγματικότητα. Σε πολλά συγγράμματα μυστικιστών, αλλά ακόμα και σε κάποιες ρηξικελεύθες μελέτες επιστημόνων υπάρχει διάχυτη η πεποίθηση πως ο άνθρωπος φτιάχνει το περιβάλλον του. Ο Μπράντον Κάρτερ παραφράζει την γνωστή ρήση του Καρτέσιου:
Cogito, ergo mundus talis est, δηλαδή "σκέπτομαι άρα αυτός ο Κόσμος υπάρχει". Το αναλύουμε ήδη αυτό και σε ένα άλλο ποστ, το "Παίζει ζάρια ο Δημιουργός η οι Θεοί;" (και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ανθρωπική Αρχή εδώ.)
Πάντως, δεν μπορώ να αποκλείσω την πιθανότητα να πρόκειται τελικά για κάποια εξωτερική παρέμβαση. Από ποιόν; Και γιατί; Εδώ ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ότι θέλει. Μπορώ να εντοπίσω και κάποιες άλλες παράμετρους στο όλο ζήτημα, που οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα, όμως προτιμώ να το κάνω εν καιρώ, άλλωστε περιμένω να μάθω εμπειρίες και άλλων, ώστε να γίνει μια πιό λειτουργική έρευνα και μελέτη του ζητήματος εδώ.