|
|
#1
30-05-17, 00:16
|
|||
|
|||
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Για όποιον/α ενδιαφέρεται να αποκτήσει Ορθόδοξη Θρησκευτική ενημέρωση δίχως πολιτικές ή παγκοσμιοποιητικές σκοπιμότητες που την αλλοιώνουν, δίνεται παρακάτω ένα καινούριο ιστολόγιο που έχει αρχίσει να παρουσιάζει σχετικά δημοσιεύματα με ένα προσωπικό εισαγωγικό σχολιασμό τους:
http://religious-orthodoxy.blogspot.com Ευχαριστώ 
|
|
#3
30-05-17, 14:03
|
||||
|
||||
|
Δεν πάει πολύς καιρός που γιορτάσαμε τη γέννηση του Χριστού. «Ο άναρχος αρχήν λαμβάνει και σαρκούται ο Θεός». Και έζησε ανάμεσα σε ανθρώπους και εξουσίες, φέρνοντας μια ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα αναρχική πρόταση. Η διττή έννοια της λέξης «αρχή» είναι η ουσία της. Ως αρχή (εξουσία) αναγνωρίζει ό,τι δίνει αρχή (έναρξη).
Και αυτός δεν είναι άλλος από τον άναρχο Θεό. Όταν ο Χριστός απειλήθηκε από τον Πόντιο Πιλάτο ότι έχει πάνω Του εξουσία, ο Κύριος δεν αμφισβήτησε την εξουσία. Απλώς τού υπενθύμισε από πού προέρχεται αυτή. Επίσης, επισημαίνει στους μαθητές του την αναποδιά του κηρύγματός Του. Την επιδίωξη να είναι οι τελευταίοι και οι υπηρέτες ανάμεσα στους ανθρώπους. Και ο ίδιος αδιαφόρησε πλήρως για τις απολαύσεις και τις ανέσεις που προέρχονταν από την «εξουσία» ως διδασκάλου του νόμου και λόγω της φήμης των θαυμάτων. Εκτός από μία. Της πλύσης των ποδιών Του με μύρο από μία πόρνη γυναίκα, η οποία Τού αναγνώρισε μία και μόνη εξουσία: να αγαπάει και να συγχωρεί. Αυτήν ακριβώς την εξουσία που είναι και η βάση της χριστιανικής αναρχίας. Έτσι και ο αναρχικός Χριστιανός παρακάμπτει το εξουσιαστικό κόμπλεξ της θρησκειοποίησης, αδιαφορεί για τα οδοφράγματα των εξουσιών και οδεύει ανάμεσα σε άπορους και απορημένους. Δεν κουβαλάει τη μολότωφ στην τσέπη ή σε σακίδιο πλάτης, αλλά στην καρδιά. Και αυτοπυρπολείται για να ζήσει ο κόσμος. Ζει μέσα στο σχήμα του κόσμου και του χρόνου, αλλά δεν συσχηματίζεται. Ζει στην πολιτεία, αλλά «την μέλλουσαν επιζητεί». Ο αναρχικός Χριστιανός είναι Χριστιανός μόνο όταν είναι αναρχικός. Αλλιώς, είναι ένας ακόμη θρήσκος. Και είναι αναρχικός μόνο όταν είναι Χριστιανός. Αλλιώς, επιδιώκει την αντικατάσταση της καθεστωτικής εξουσίας με την εξουσία της δικής του ιδεολογίας. Και αυτό με ημερομηνία λήξης. Αρνείται τη βία προς τον άλλο ως ανούσια πάλη εξουσιών και διαφεύγει από το φαύλο κύκλο ποιος θα επιβάλει τη φθορά του, καλλιεργώντας τη βία προς τον εγωισμό του. «Η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί (που πιέζουν τον εαυτό τους) αρπάζουσιν αυτήν». Η βία της εξουσίας μυρίζει θάνατο, η βία της χριστιανικής αναρχίας είναι η Ανάσταση. Μια άκρως βίαιη κατάσταση που δεν γνωρίζει σκοτεινές γωνιές για να κρυφτεί κάποιος. Τα λούζει όλα στο φως. Ακτινοβολεί τη βία της αγάπης ως μοναδική απάντηση στα εξουσιαστικά υπόστεγα για να μη βλέπουμε το Θεό. Θέλει καθαρούς στην καρδιά αυτή η θέα και είναι σίγουρα ευκολότερο να βολευτούμε «υπό την στέγην του καταπετάσματος». Σε περίπτωση σωματικής πάλης και σύγκρουσης των εξουσιών μας, προσπαθούμε να διαφυλάξουμε το ζωτικό μας χώρο, τα αυτονόητα κεκτημένα μας. Μόνο στο Ευαγγέλιο παραγγέλλει ο Χριστός να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο. Να θεμελιώνει έτσι μια στρατιά χρήσιμων ηλιθίων καρπαζοεισπρακτόρων; Μπα… Μάλλον αναφέρεται στην αντεπίθεση της αντιεξουσιαστικής, αναρχικής αγάπης… Άναρχος Θεός και αναρχικός Χριστιανός Του Παναγιώτη Ασημακόπουλου, θεολόγου Αγιορείτικο Βήμα, ΟΟΔΕ blog Νομίζω έχει κάνει μια καλή προσέγγιση της πίστης και του Θεού.
|
|
#4
31-05-17, 09:06
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
Στην τελική, ας πιστεύει ο καθένας ότι του αρέσει. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι η ανάγκη σας να βγάζετε πύρινους λόγους , για το ποσό σωστό είναι αυτό που πιστεύετε. Αν θέλω κατήχηση, μπαίνω στο site της ΟΟΔΕ και μορφωνομαι...
|
|
#5
31-05-17, 10:40
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
Πρέπει να είσαι περισσότερο open mind. Ο κ. Ασημακοπουλος μεταφέρει στο αναγνωστικό κοινό με τρόπο σχεδόν ποιητικό τις αλήθειες του. Η γραφή του αν και θεολογος είναι έντονη και σοβαρή ενω το πάθος διακρίνει από την αρχη έως το τέλος το πόνημα του. Ο καθενας υπηρετεί από το δικό του μετεριζι σκέψου το έτσι......
|
|
#6
31-05-17, 15:07
|
||||
|
||||
|
ΟΚ, σίγουρα δεν αποκαλείς ταλιμπάν κάποιον σαν κι αυτόν, από την άλλη όμως διαβάζεις κάτι σαν κι αυτό και σκέφτεσαι το εξής: Σε πόσα σχολεία της Ελλάδας γίνεται τέτοιο μάθημα; Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των μαθημάτων θρησκευτικών κυμαίνεται:
[η ώρα του παιδιού, κατήχηση-παπαγαλία]. Όταν θα έρθει η ώρα να αντικατασταθεί το μάθημα από ιστορία των θρησκειών, τότε θα το ξανασυζητήσουμε. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Robespierre : 31-05-17 στις 15:15
|
|
#7
31-05-17, 15:39
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
Δεν διαφωνώ υπό την έννοια που το θέτεις. Σκέψου όμως να υπάρχει μια μορφή εσωτερικής καταπίεσης που θέλει να εκτονωθει. Αυτή η μορφή εκτονωσης συντελειται μέσω του γραπτου λόγου.. Πόσο περισσότερο αποτελεσματικοι θα είμασταν εάν διοχετευαμε την αρνητική μας ενέργεια σε έργο. Για παράδειγμα όταν κάποιος σου λέει ότι δεν μπορεί να ηρεμησει δεν είναι καλά και είναι θεολογος η εκπαιδευτικός ή συγγραφέας ή ερευνητής η ακόμα και πολιτικός τι θα του πεις??? Ένας ψυχολόγος μπορεί να του προτείνει να γράψει σε ένα χαρτί τι είναι αυτό που τον κάνει και δεν είναι καλά. Ακόμα και τα ημερολόγια τα εχουμε για να γράφουμε πως περάσαμε την ημερα μας ή ακόμα και σημαντικές στιγμές της ζωης μας. Έτσι λοιπόν κάποιος που δεν είναι καλά και δεν μπορεί να ηρεμήσει πρέπει να γράψει κάτι γιαυτό με ωραίο και ευαναγνωστο τρόπο. Υπ. Χρειαζόμαστε μια βαλβίδα εκτονωσης που και που. ( σκέψεις της τελευταίας στιγμής) Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη anna. : 31-05-17 στις 15:42
|
|
#8
31-05-17, 20:04
|
|||
|
|||
|
Παράθεση:
Kράτoυς και έχει σκoπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνεί- δησης και τη διάπλασή τoυς σε ελεύθερoυς και υπεύθυνoυς πoλίτες.
__________________
... ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας...
|
|
#9
31-05-17, 21:41
|
|||
|
|||
|
Γι' αυτό το λόγο η Ελλάδα, μαζί με το Ιράν, το Ισραήλ, την Ιταλία και μερικές ακόμα χώρες (λιγότερο πολιτισμένες σαν τις πρώτες), αποτελούν τα τελευταία απομεινάρια σύγχρονων θεοκρατικών κρατών. Αν τις εξετάσεις αντικειμενικά, θα διαπιστώσεις ότι αποτελούν χώρες με υπηκόους που χαρακτηρίζονται από βαθιά προβληματική συμπεριφορά, η κάθε μια στο πεδίο της.
|
|
#10
31-05-17, 22:59
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
Δεν σε βάζουν σε καλούπια τα δύο πρώτα; Προσωπικά μιλώντας, κατάλαβα ότι άρχισα να σκέφτομαι πιο ελεύθερα και αντικειμενικά, όταν έβγαλα τις παρωπίδες του έθνους και της θρησκείας από πάνω μου...
|
 |
| Εργαλεία Θεμάτων | |
| Τρόποι εμφάνισης | |
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
