#121
|
||||
|
||||
Παράθεση:
__________________
Μέλος της ομάδας Gateway Υπεύθυνη ανανεώσεων της Fantasy Gate "Μη διδάσκεις τίποτα, αφού έχεις ακόμα να μάθεις τα πάντα." - Fernando Pessoa ------------------------------------- WordsToCount FantasyGate |
#122
|
||||
|
||||
Μουσική/Στίχοι: Χατζιδάκις Μάνος/Σακελλάριος Αλέκος
Έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη Κανείς δεν το ’χει μάθει και ποτέ δεν θα το πω Να μείνει θέλω πάντα δικό μου, το μυστικό μου Αυτό το μυστικό το γλυκό μου, που τ’ αγαπώ Έχω ένα μυστικό που όλα τα ομορφαίνει και πρώτη μου φορά με πλημμυρίζει η χαρά Έχω ένα μυστικό που στην καρδιά μου μέσα λάμπει το ξέρουνε οι κάμποι, το ’χει μάθει το βουνό Το τραγουδούν τη νύχτα στα κλώνια όλα τα αηδόνια και το ’χουν γράψει τα χελιδόνια στον ουρανό Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει μα δεν το ’χω σκοπό ποτέ μου να σάς το πω Έχω ένα μυστικό που μες στα χείλη μου έχει μπλέξει κι είναι μια λέξη μόνο, μια λεξούλα, μόνο μια Σαν έλθει η νύχτα η ξελογιάστρα τη γράφουν τ’ άστρα κι όλο τη λένε μέσα στη γλάστρα τα γιασεμιά Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει μα δεν το ’χω σκοπό ποτέ μου να σάς το πω Δ.
__________________
προσωπικη σελιδα - http://ΩΚΥΑΛΟΣ & ΟΡΕΙΘΥΙΟΣ.com Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη LuX : 08-11-06 στις 10:09 |
#123
|
||||
|
||||
Ενα τραγουδι που σφιερωσα σε αλλο θεμα σε καποια ατομα που μαλλον δεν τους λεει τπτ,ας το αφιερωσω εδω και στους καλους μου φιλους που μιλαει μεσα τους...
"Μια μερα θα'ρθει απο μακρια,αερας Πεχλιβανης να μη μπορεις να κοιμηθεις μολις τον ανασανεις Θα χει θυμαρι στα μαλια,κρανα για σκουλαρικια και μες στο στομα θα γυρνα ρητορικα χαλικια θα κατεβει σαν αρχοντας,θα κατεβει σα λυκος να παρει χρωμα και ζωη της μοναξιας ο κηπος τα μελισακια θα γυρνουν γυρω απ'τις πολυθρονες Αγερα να'σαι τιμωρος,να σαι και παιχνιδιαρης και αν βαρεθει η ψυχουλα μου,να ρθεις να μου την παρεις Για να κοιταει απο ψηλα του κοσμου τη ραστωνη να ξεχαστει σαν των βουνων το περσινο το χιονι"
__________________
Chaos is my life - Exploited |
#124
|
||||
|
||||
Enya
When the evening falls and the daylight is fading,
from within me calls - could it be I am sleeping? For a moment I stray, then it holds me completely. close to home - I cannot say. close to home feeling so far away. As I walk there before me a shadow from another world, where no other can follow. carry me to my own, to where I can cross over... close to home - I cannot say. close to home feeling so far away. Forever searching; never right, I am lost in oceans of night. Forever hoping I can find memories. those memories I left behind. Even though I leave will I go on believing that this time is real - am I lost in this feeling? like a child passing through, never knowing the reason. I am home - I know the way. I am home - feeling oh, so far away.
__________________
Into this wild abyss, The womb of nature and perhaps her grave, Of neither sea, nor shore, nor air, nor fire, But all these in their pregnant causes mixed Confusedly, and which thus must ever fight, Unless the almighty maker them ordain His dark materials to create more worlds, Into this wild abyss the wary fiend Stood on the brink of hell and looked a while, Pondering his voyage… book 2 - 910 |
#125
|
||||
|
||||
...και ενα ακομη..
May it be an evening star
Shines down upon you May it be when darkness falls Your heart will be true You walk a lonely road Oh! How far you are from home Mornie utúlië (darkness has come) Believe and you will find your way Mornie alantië (darkness has fallen) A promise lives within you now May it be the shadows call Will fly away May it be you journey on To light the day When the night is overcome You may rise to find the sun Mornie utúlië (darkness has come) Believe and you will find your way Mornie alantië (darkness has fallen) A promise lives within you now A promise lives within you now _______________________________________________ Πολυ ομορφο θεμα! Η Enya ειναι απο τις αγαπημενες μου καλλιτεχνιδες
__________________
Into this wild abyss, The womb of nature and perhaps her grave, Of neither sea, nor shore, nor air, nor fire, But all these in their pregnant causes mixed Confusedly, and which thus must ever fight, Unless the almighty maker them ordain His dark materials to create more worlds, Into this wild abyss the wary fiend Stood on the brink of hell and looked a while, Pondering his voyage… book 2 - 910 |
#126
|
||||
|
||||
Όπου να 'ναι θα 'ρθω να σε βρω
και το μυστικό μου να σου πω το 'ψαξα πολύ για να το πω σε σένα κι έχανα πολύτιμο καιρό Μέσα απ' τα σκοτάδια κι απ' το φως ξεπηδώ σαν γελωτοποιός με τον εαυτό μου έχω γίνει ένα και δεν είμαι πιόνι κανενός Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα για κανένα πούστη δε θυσιάζομαι πώς να ξεγελάσετε μια χαμένη φάτσα τρέξτε και προφτάστε δεν πλησιάζομαι Ό,τι κι αν λέτε δε μ' ακουμπάτε αναμασάτε λόγια θολά και ψεύτικα σπίτι δεν έχω ούτε πατρίδα με διώξατε όλοι μα εσένα σε θέλω ζωντανή Ειν' η ζωή μια φυλακή και τα κλειδιά χαμένα Έλα στο δικό μου τον παλμό ζήταγα πολύ ν' αγαπηθώ έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω και γι' αυτό μπορώ να σ' αγαπώ Δε θα με γνωρίσεις αν με δεις είμαι κυνηγός κι ονειρευτής μη σε παγιδέψουν σε καμιά βιτρίνα και σε παραδείσους μου χαθείς Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη agaliarep : 12-11-06 στις 02:08 Αιτία: Ετσι γουστάρω... |
#127
|
||||
|
||||
Σίδερα, κοτρόνια, βρέχει ο ουρανός, παίξε το ταμπούρλο σου αρκουδιάρη, προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός σ' αυτό τον κόσμο το ζηλιάρη. Είχα ένα φίλο, φίλο καρδιακό, ξενύχτι, γλέντι και σεργιάνι, πελώριο κι αχόρταγο θεριό, τον ρούφηξε της πόλης το ποτάμι. Κίτρινα μάτια, στόματα φαρδιά τίποτα δεν πήρατε χαμπάρι, το δρόμο αφήνω, χάνομαι στα στενά παρέα μ' ένα σκουπιδιάρη. Φύσηξε αγέρι, φύσηξε βροχή κι εγώ γυρίζω σαν τσακάλι, άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή μεσ' στο κενό και μεσ' στη ζάλη. Φουρτουνιασμένη, στείρα μου πηγή αόρατε, μαύρε καβαλάρη, το καρναβάλι τέλειωσε κι αυτοί μάσκες πουλάνε στο παζάρι. Λαβύρινθο και πόρτα μυστική σκάβω στο χώμα σαν σκαθάρι, άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή μάσκες πουλάνε στο παζάρι. Ασχημη μάλλον διάλεξα εποχή μάσκες πουλάνε στο παζάρι... Δ.
__________________
προσωπικη σελιδα - http://ΩΚΥΑΛΟΣ & ΟΡΕΙΘΥΙΟΣ.com |
#128
|
||||
|
||||
Αφιερωμένα......
Αν και ήδη έχω δημοσιεύσει 2 τραγούδια από τα αγαπημένα Ξύλινα Σπαθιά, που τώρα πια έχουν διαλυθεί, θα ήθελα να προσθέσω μερικούς στίχους ακόμη από τον καταπληκτικό Παύλο Παυλίδη, που αν μη τι άλλο είναι ΠΟΙΗΤΗΣ!!
Παραμυθένιες εικόνες, κρυμμένα μηνύματα, διφορούμενες έννοιες... Αυτά τα τραγούδια δεν είναι κοινά ερωτικά... Αφουγκραστείτε...... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ (2000) Αυτοί που ξέρουν να πετάνε ψηλά κάποιος μου είπε πως τρεκλίζουν στη γη Αν η αγάπη δίνει φτερά πες μου πώς βρέθηκα σ'αυτό το κλουβί Έχω χιλιάδες κλειδιά που ανοίγουν καρδιές μα δεν ταιριάζουν στην πόρτα της δικιάς μου φυλακής Κάποιος πρέπει να με βγάλει πριν να 'ναι αργά πρέπει να έρθεις , μόνο εσύ μπορείς.... Αυτοί που φύγαν από καιρό στα βαθιά απ' όσο ξέρω δε μιλούν πολύ Έχουν κάτι παλιά, σκοτεινά φυλαχτά που όλο τα στρέφουν στην ανατολή Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής Όλες αυτές οι στιγμές , σταγόνες μικρές σταγόνες μιας μεγάλης βροχής .... Αν έρθεις απόψε τη νύχτα, όλα τα αστέρια θα πέφτουν για μας ..... Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής Πρέπει να έρθεις πριν να 'ναι αργά πρέπει να έρθεις ...ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΜΠΟΡΕΙΣ..... ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ (1999) Μια ανατολή σ' ένα κόσμο που δεν έχει πάψει ποτέ να γυρίζει στην ίδια τροχιά όμως στην άλλη άκρη της γης κάποιος βλέπει τον ήλιο να πέφτει ξανά όμως ξανά ανάβει ο φάρος του κόσμου χτυπάει ξαφνικά τα φτερά του το φως απ' τη χώρα των πάγων βουτάει στην καρδιά σου κι υψώνεται πάνω απ' τη Γη του Πυρός. Πόσες φορές θα στρίψει αυτή η σφαίρα ώσπου ν' αρχίσω πια να σ' εμπιστεύομαι ώσπου να πάψω να φοβάμαι... μου είχες πει πως θά 'ρθει κάποια μέρα που ό,τι αντικρύζω θα το ερωτεύομαι τώρα αρχίζω και θυμάμαι Η αγάπη πληρώνει κρυφά δολοφόνους συχνάζει σε δρόμους χωρίς γυρισμό σ' αγαπώ κι ας μην ξέρω ούτε καν τ' όνομά σου ετοιμάσου σε λίγο θα πεις σε μισώ είμαι το ένα μισό της σελήνης μην κλείνεις σε λίγο γεμίζει το άλλο μισό η αγάπη γεμίζει ξανά τα ποτήρια ρωτάει ποιος διψάει ψυθιρίζεις "εγώ..." ΣΙΩΠΗ (1993) Παλιά φωτογραφία στην άδεια παραλία. Σιωπή κοιτάζω απ'το μπαλκόνι το δρόμο που θολώνει η βροχή. Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες βασιλεύουν οι μάγισσες βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε στον αφρό. Λένε πως μας άφηνες στα κύματα φυλαχτά και μηνύματα τα βρήκανε τα παιδιά και χαθήκανε ξαφνικά. Η πόλη σαν καράβι τα φώτα της ανάβει. Γιορτή. Θυμάμαι που γελούσες να μείνω μου ζητούσες παιδί. Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες βασιλεύουν οι μάγισσες βουλιάζουνε στο βυθό και σε βγάζουνε στον αφρό. ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΞΕΧΑΣΤΗΚΑ (2004) Αφού λοιπόν ξεχάστηκα και τ' όμορφο καράβι καιρό πια ταξιδεύει μακριά χωρίς εμένα, εσύ που πίνεις χρόνια από του χρόνου το πηγάδι πιές ενά ποτήρι και για μένα... Aφού λοιπόν ξεχάστηκα στην όμορφή σας πόλη που πλέει μέσ' στη νύχτα με τα φώτα αναμένα, θα βγώ να περπατήσω, θα βρω που πήγαν όλοι όσοι ξεχάστηκαν απόψε σαν εμένα... Αφού λοιπόν ξεχάστηκα και πρέπει να τα σβήσω τα φώτα του θεάτρου που αφήσατε αναμμένα, θα πάω στην τελευταία σειρά και θα καθίσω στη θέση που κρατήσατε για μένα... Και τότε ίσως μπορέσω να θυμηθώ τα λόγια, που ακόμη κιτρινίζουν σε συρτάρια κλειδωμένα... Πείτε μου επιτέλους τι δείχνουν τα ρολόγια, πείτε το επιτέλους και σε μένα... Αφού λοιπόν ξεχάστηκα και πέρασε σαν τρένο η ζωή από μπροστά μου με τα βλέφαρα κλεισμένα, θα κάτσω λίγο ακόμα εδώ να περιμένω απόψε ίσως δε λείψω σε κανέναν...
__________________
Εις το επανιδείν...
|
#129
|
||||
|
||||
Αν και δε συνηθίζονται οι απαντήσεις και τα σχόλια στο θέμα των στίχων νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τη φίλη μου Αντωνία για τη παράθεση των πανέμορφων αυτών στίχων αλλά περισσότερο για το ότι έριξε φως στην άγνοια μου περί της ύπαρξης τους ...
Νασε καλά λοιπόν Αντωνία ώστε να γεμίζεις το μυαλό μας με όμορφες εικόνες Δ.
__________________
προσωπικη σελιδα - http://ΩΚΥΑΛΟΣ & ΟΡΕΙΘΥΙΟΣ.com |
#130
|
||||
|
||||
Μάνος Ελευθερίου - Μαλαματένια λόγια
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ποίημα που μελοποιήθηκε από τον Γ.Μαρκόπουλο
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι σου μάθαινε το αύριο και το χτες μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη με του καιρού δεμένος τις κλωστές Τ'αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία που στράγγιξες χαμένα μια γενιά καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία και να ‘σουν ράφτρα μες την Κοκκινιά κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι απ' του καιρού την άγρια πληρωμή στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει και το μαράζι δίχως αφορμή Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει ένα σκυλί τη νύχτα που διψά γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη παραμιλούν στην ακροθαλασσιά Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή πως έγινε με τούτο τον αιώνα και γύρισε καπάκι η ζωή πως το ‘φεραν η μοίρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά μαλαματένια λόγια στο χορτάρι ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες και ξημερώνοντας μέρα κακή τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες με πήραν και με βαλαν σε κλουβί και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής περνούσα τα δικά σου δικαστήρια αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια και σαν κακούργο να με τιμωρείς
__________________
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα..[?] |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|