Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Συζητήσεις > Προσωπικότητες της αναζήτησης

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #21  
Παλιά 26-07-05, 08:42
zepellin Ο χρήστης zepellin δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 13-06-2005
Μηνύματα: 237
Προεπιλογή

Επειδή ο Λιαντίνης άν τυχόν και ήταν σοφός φαινομενικά δέν ήθελε να μεταδώσει την σοφία του στον ευρύ λαό τότε συμφωνώ δέν έχει καμία αξία ούτε η σοφία του, ούτε ο ίδιος σάν άνθρωπος.
Αλλά κανείς δέν ξέρει τα μακροπρόθεσμα σχέδια του, ή τις εντολές που έδωσε σε συγγενείς, συνεργάτες και μαθητές του. Ίσως δίδαξε με διάφορα κρυφά ακατανόητα νοήματα με σκοπό να αποκρυπτογραφηθούν στο μέλλον όταν ο Έλληνας θα ξεπεράσει την σημερινή κακομοιριά του και θα είναι έτοιμος να τα δεχτεί !!
Όλα είναι υποθέσεις, και το μέλλον θα δείξει.
Απάντηση με παράθεση
  #22  
Παλιά 29-07-05, 13:28
dreamaster Ο χρήστης dreamaster δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 26-01-2005
Μηνύματα: 15
Προεπιλογή aparadekto

den gnwrizw poly kala thn periptwsh tou liantini alla apo ta liga pou diabasa h stash tou apenanti sth zwh kai sto thanato mou thymizei akribws thn stash anthrwpwn pou apomakrynontai apo thn koinwneia,dithen gia na asxolithoun me to anwtero apo th sarka pneuma tous,pou tha tou odhghsei se sfaires yperfysikes kai athanates...oxi,sta matia mou o liantinis den diaferei apo tous "adynatous" tou thriskeutikou monaxismou....an kapoio zwo se auto to planhth nomizei pws me to na epileksei thn stigmh tou thanatou tou kerdizei auton ton ypertato nomo ths fyshs tote den exei enarmonistei me thn idia tou fysh...
KANENA protypo apo tetious anthrwpous den theloume,KAMIA dynamh den mas ebneoun,oi adynatoi pethenoun kai auto kanei sta matia mou ton thanato pio mikro...akoma na prosthesw pws shmera kathe filosofia meta apo aiwnes sxolastikismou an den exei praktiki yfh den exei kamia aksia..autoktoniste oloi loipon eseis oi opadoi tou kai afhste emas na nikisoume pethanwntas sti kataktisi tis neas xilietias...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dreamaster : 29-07-05 στις 13:32
Απάντηση με παράθεση
  #23  
Παλιά 12-08-05, 11:33
michalis_22 Ο χρήστης michalis_22 δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 04-08-2005
Περιοχή: Αθήνα
Μηνύματα: 7
Προεπιλογή

Έχει αποδοθεί στον Καθ. Λιαντίνη ο τίτλος του φιλοσόφου , όχι μόνο για τις ιδέες και τις σκέψεις του αλλά και για την ιδιότητα που είχε να καθηλώνει το κοινό του!Όπως με τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους όπου απόδεχτηκαν το θανατό τους είτε με αυτοχειρία , είτε απο φυσικά αίτια , είτε από αναγκαστικά αίτια , κανείς δεν ασχολήθηκε , ιδιαίτερα , με τον τρόπο θανατό τους , αλλά περισσότερο με τον φιλοσοφικό λόγο που άφησαν πίσω τους σαν κληρονομιά για μας , καλό θα ήταν να ασχοληθούμε με το ίδιο τρόπο και με τον Καθ. Λιαντίνη ! Να ασχοληθούμε δηλαδη με τον φιλοσοφικό του λόγο , να τον αξιολογήσουμε , είτε να τον εστερνιστούμε , είτε να τον απορρίψουμε και ίσως μέσω των δοκιμίων του να καταλάβουμε ή να ερμηνεύσουμε και τον θανατό του !
Απάντηση με παράθεση
  #24  
Παλιά 21-08-05, 19:48
Το avatar του χρήστη Μιχάλης
Μιχάλης Ο χρήστης Μιχάλης δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 22-06-2004
Περιοχή: Αργολίδα
Μηνύματα: 1.893
Προεπιλογή

Ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και όλοι οι υπόλοιποι φιλόσοφοι μοιράζονται ένα κοινό: δεν άφησαν ματαιόδοξες οδηγίες για τη μεταθανάτια τους μεταχείριση. Δεν γνωρίζουμε τους τάφους τους, ούτε καν κι αν αποτεφρώθηκαν. Ο Λιαντίνης έκανε το αντίθετο, έκανε σημαία την προσωπική του ματαιοδοξία (άκου εκεί να του κάνουν μνημείο σαν του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη... αν ήταν αιγύπτιος θα ζήταγε... πυραμίδα σαν του Χέοπα; ) και "σκέπασε" με αυτό τον σκανδαλοθηρικό λόγο που άνθισε εδώ και λίγες μέρες το όποιο έργο άφησε πίσω του.

Ο Λιαντίνης από την άλλη, μεγαλοπιάνεται, μεγαλοκαταπιάνεται και μεγαλοδείχνεται. Στομφώδης, πομπώδης, χωρίς κανένα δείγμα μετριοφροσύνης βροντοφωνάζει τον εγωισμό του. Δίνω δίκιο στο άρθρο του Ανδρέα Ρουμελιώτη, εξάλλου πιστεύω τα ίδια με αυτόν: "ΑΥΘΑΔΕΙΑ απέναντι σ' εκείνους που δίνουν μάχη για να παρατείνουν έστω και μία μέρα τη ζωή· να ζήσουν έντονα την κάθε στιγμή. Είναι σεβαστή ακόμη και αυτή η ακραία προσωπική επιλογή. Οταν όμως ντύνεται με φιλοσοφία και επιζητά τη δημοσιότητα, μοιάζει με προτροπή: στον 14χρονο που περνάει τη μελαγχολία της εφηβείας και διαβάζει το εγχειρίδιο με τους «100 λόγους για ν' αυτοκτονήσεις». Στον οριακό, που θέλει μια ιδεολογία, μια φιλοσοφία, για να βαφτίσει τη δειλία του ηρωισμό". Κάτι ανάλογο δεν έγινε με τον ταλαντούχο Curt Cobain των Nirvana που το απονεννοημένο του διάβημα έγινε καταστροφική "μόδα" από κάποια πιτσιρίκια;


"Με βλέπεις κατεβασμένο στον Άδη αφεαυτού μου και αυτοθέλητα. Και ανατριχιάζεις εσύ και το βασίλειό σου". Πολύ ποιητικό για να είναι φιλοσοφία, πολύ κυνικό για να το χαρακτηρίσεις αληθινό και πολύ εγωπαθές για να βρεις κάτι το ουμανιστικό σε αυτό...


Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο...
Απάντηση με παράθεση
  #25  
Παλιά 23-08-05, 09:38
zepellin Ο χρήστης zepellin δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 13-06-2005
Μηνύματα: 237
Προεπιλογή

Θα συμφωνήσω με τον michalis22, ας δούμε πρώτα τον φιλοσοφικό του λόγο και το έργο του, απο αυτό θα κριθεί και όχι απο τον τρόπο θανάτου του. Άν καταλάβουμε το έργο του και το νόημα του ίσως κατανοήσουμε καλύτερα και τον θάνατο του.
Απάντηση με παράθεση
  #26  
Παλιά 07-07-06, 16:21
Το avatar του χρήστη beetlejuice
beetlejuice Ο χρήστης beetlejuice δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος της ομάδας Gateway
 
Εγγραφή: 07-06-2005
Περιοχή: Athens
Μηνύματα: 4.903
Προεπιλογή

Ποιημα του Βλασση Ρασσια "για τον ενα χρονο απο την ευρεση της σορου του Δημητρη Λιαντινη" (δημοσιευτηκε στο περιοδικο Διιπετες τ.59):


"Ερημος και ισχυρος", δηλωσες πως εζησες
Ενοχλησες ζων, ενοχλησες θνησκων, ενοχλησες ολονεκρος
Μυθοπλασιες, συνωμοσιες και χυδαιολογιες σε τυλιξαν
Την ωρα που εσυ τις φωτεινες γεφυρες γαληνια διαβαινες
Προωρα για να ενωθεις με τους καλους, αβαφτιστους προγονους
Εξ απηνης πιανοντας τους φτωχο-υπαλληλους του Αδη
Και του Θανατου τους λακεδες στην παρουσα (υποτιθεται) ζωη.
"Ερημος και ισχυρος", δηλωσες πως εζησες
Σε καταλαβαν μοναχα ο εαυτος σου, τα βοτανια του βουνου
Τα πετουμενα, οι πηγες, τα λιοδεντρα και ο ηλιος
Η μανα σου κι ελαχιστοι ομοτροποι που συντονιστηκαν μαζι σου
Αερας τα πραγματα των θνητων, αερας και τ' Αθανατα
Το γνωριζουν καλα οι φιλοσοφοι παππουδες που συναναστρεφεσαι
Οικειοι και αυτοι τωρα και απτοι,οσο κι αερινοι και αθανατοι.
"Ερημος και ισχυρος", δηλωσες πως εζησες
Αθανατε Συλλακωνα ολβιος να σαι εκει που τωρα στεκεις
Εκει που ανακατωνονται οι Ολυμπιοι και τα Ηλυσια, τα Τοτε και τα Τωρα
Κι αν διαφορετικα τυχον το δεις κι αλλιωτικα το κρινεις
Μη μετανιωσεις, αλλιωτικη αφηγηση να μην αποζητησεις
Ειν' η υπογραφη που κλεινει τα κειμενα, Λιαντινη
Και οι τελικες πραξεις φωτιζουν διαφορετικα τις προγενεστερες τους.
"Ερημος και ισχυρος", δηλωσες πως εζησες
Ενας διαφορετικος ζωντανος, ενας διαφορετικος αυτοκτονος
Ενωμενος με τ' Αθανατα και φωτεινος τωρα εισαι
Εκει που ανακατωνονται οι Ολυμπιοι και τα Ηλυσια, τα Τοτε και τα Τωρα
Στο "τοτε", στο "Τωρα" και στο "Αυριο", που εμαθες και απολαυσες
Το οτι μητε "τελος", μητε "θανατος" υπαρχει Συλλακωνα,
μονο αλλαγη καταστασεως και αιωνια Παλιντονος Αρμονιη...


Βλ. Ρασσιας, γραμμενο στη Λαρνακα της Κυπρου, 9/7/2005
__________________
EN TO ΠΑΝ

Ιδρυτικό μέλος και υπεύθυνος επικοινωνίας Gateway Team
Ιδρυτικό μέλος Κέντρου Αναζήτησης Πανεπιστημίου Αιγαίου
----------------------------------------
meta Journalist

Αγαλματένια Κρίνα

Μυθικισμός

Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού

Δούρειος Ίππος (Β' έκδοση!)

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη beetlejuice : 07-07-06 στις 16:25
Απάντηση με παράθεση
  #27  
Παλιά 08-07-06, 01:35
Το avatar του χρήστη Epoptes
Epoptes Ο χρήστης Epoptes δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 16-06-2006
Μηνύματα: 87
Προεπιλογή

Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ήταν ήρωας της Επανάστασης του '21 και έχασε μάλιστα και δυο γιους στον απελευθερωτικό αγώνα. Τί ανάλογο έκανε άραγε ο Λιαντίνης για να του στηθεί τέτοιο μνημείο;

Είναι κρίμα να ασχολείται η Ελλάδα με τον Λιαντίνη ενώ υπάρχουν τόσες μεγάλες προσωπικότητες Ελλήνων επιστημόνων που ποτέ δεν θα αποκτήσουν ανάλογη φήμη, απλά επειδή θα φύγουν απ' τη ζωή απλά και φυσικά.
__________________
Ιστολόγιο Ε Π Ο Π Τ Η Σ
ετεηι δε ατομα και κενον - Δημόκριτος ο Αβδηρίτης
tantum religio potuit suadere malorum - T. Lucretius Carus
entia non sunt multiplicanda praeter necessitatem - William of Occam
We are survival machines--robot vehicles blindly programmed to preserve the selfish molecules known as genes - Richard Dawkins

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Epoptes : 08-07-06 στις 01:36
Απάντηση με παράθεση
  #28  
Παλιά 13-07-06, 16:16
Vampirela Ο χρήστης Vampirela δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 17-12-2005
Περιοχή: Athens, Greece
Μηνύματα: 46
Προεπιλογή

Κατά τα λεγόμενα των φοιτητών του, αλλά και όσων άλλων ατόμων γνώρισαν και συναναστράφηκαν τον καθηγητή Λιαντίνη, όλοι λένε πως επρόκειτο για μια εξέχουσα ακαδημαική φυσιογνωμία.

Ας μείνει αυτό από τον Λιαντίνη.Το έργο του και οι συνεχιστές του.

Άλλωστε είναι κοινώς αποδεκτό (από όσο μπορώ να γνωρίζω), πως όλες οι μεγάλες μορφές της ανθρωπότητας, καλλιτεχνικές ή επιστημονικές, (δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο Λιαντίνης συμπεριλαμβάνεται, δεν θα το κρίνω εγώ)
υπήρξαν προσωπικότητες διαταραγμένες, συναισθηματικά και ψυχικά φορτισμένες και παρουσίασαν αντισυμβατικές συμπεριφορές.
Απάντηση με παράθεση
  #29  
Παλιά 12-06-08, 03:41
Knight_Of_Creation Ο χρήστης Knight_Of_Creation δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 18-03-2008
Περιοχή: Βόλος
Μηνύματα: 310
Προεπιλογή Λιαντίνης, «έρημος και ισχυρός» Μέρος Α

Το 2008, είναι η χρονιά που συμπληρώνονται δέκα χρόνια από τον αυτοθέλητο θάνατο του Δημήτρη Λιαντίνη. Τι ήταν ο Λιαντίνης, στοχαστής, παιδαγωγός, ποιητής; Ο ίδιος ήθελε απλά να τον αποκαλούν ...δάσκαλο.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής του τομέα Παιδαγωγικής, του τμήματος Φ.Π.Ψ. της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδασκε φιλοσοφία της αγωγής και διδακτική αρχαίων και νέων ελληνικών.

Εξαφανίστηκε αυτοθέλητα την 1η Ιουνίου του 1998, σε ηλικία 56 ετών.

Στις 4 Ιουλίου του 2005 αποκαλύφθηκε ο σκελετός του από τον πιο έμπιστο φίλο του, σε μια μικρή σπηλιά του Ταϋγέτου. Όλα είχαν σχεδιαστεί από τον ίδιο.

"Είναι τρελός!"

Κάπως έτσι αντέδρασαν πολλοί νεοέλληνες στο άκουσμα της είδησης.

Είχαν δίκιο. Τούτος, δεν ήταν σαν τους άλλους, σαν εμάς. Ξένο σώμα έδειχνε στη τάξη των ανθρώπων. Τα λόγια του ήταν αλλόκοτα, ακαταλαβίστικα - ήχοι περίεργοι στη μονότονη μουσική της ζωής μας.

Το έργο είχε ξαναπαίξει. Τί κι αν το θυμούνται λίγοι. Πήρα στυλό και τετράδιο και άρχισα να ρωτάω, να μαθαίνω και να γράφω.

Κάποιων ανθρώπων η ζωή, δεν ακολουθεί το φρόνιμο μονοπάτι των άλλων. Επιλέγει κρυφά περάσματα και απόκρημνες πλαγιές για να βαδίσει. Κάποτε σηκώνεται από το χώμα, πετά και χάνεται στον ορίζοντα. Τη ζωή αυτών, κανείς δεν δύναται να ακολουθήσει, πόσο μάλλον να καταγράψει. Αυτό που μας μένει είναι να νιώσουμε. Να νιώσουμε την αύρα που αφήνει πίσω του καθώς χάνεται…

Πώς μπορείς να μιλήσεις για έναν άνθρωπο που βαδίζει στο θάνατο συνειδητά και χαμογελώντας; Ποια στοιχεία μπορείς να εισφέρεις που να δικαιολογούν αυτή την εικόνα;

Ο δημοσιογραφικός λόγος στέκεται ανίκανος να δώσει επαρκή απάντηση.

Η πράξη του Λιαντίνη, η έξοδός του από τη ζωή, θα περιμένει υπομονετικά τον φιλόσοφο και ποιητή για να τη βάλει στο χειρουργικό τραπέζι. Να την αναλύσει και να την ερμηνεύσει. Μα πάνω απ' όλα θα περιμένει το χρόνο. Αυτός είναι ο πιο δίκαιος κριτής.

"Η Φιλοσοφική Θεώρηση του Θανάτου", διάλεξη του Δ.Λιαντίνη στους στρατιωτικούς γιατρούς του 401 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Αθηνών, για λογαριασμό της Κινηματογραφίας Στρατού (1997)

Για το Λιαντίνη η πιο σημαντική μέρα της ζωής του ήταν η μέρα που επέλεξε να φύγει για πάντα.

Είκοσι πέντε χρόνια, ίσως και παραπάνω, ο Δημήτρης Λιαντίνης ζει και αναπνέει για να μπορέσει εκείνη τη μέρα να κάνει το μεγάλο άλμα.

Είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια προετοιμάζει τον εαυτό του για να δει για τελευταία φορά το ηλιοβασίλεμα εκείνης της μέρας. Να ακούσει για τελευταία φορά τον ήχο από τις πέτρες που πατάει και αφήνει πίσω του στο μονοπάτι που δεν έχει γυρισμό.

Και εκεί ψηλά στηνυ κορυφή του βουνού να αγναντέψει για τελευταία φορά από μακριά τη Λιαντίνα, το αγαπημένο του χωριό, τη γη της Λακωνίας που τον γέννησε.

Ο Λιαντίνης ζητάει από όλους να τον κατανοήσουν. Όχι να συμφωνήσουν μαζί του, απλά να μπορέσουν να τον κατανοήσουν μέσα από το άρωμα που άφησε πίσω του στους δεκάδες, εκατοντάδες ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με κείνον και το έργο του.

Και σαν τον κατανοήσουν ακούγοντας τους ανθρώπους που τον γνώρισαν και κυρίως μελετώντας το έργο του, τότε μπορούν χωρίς την ενοχή της άγνοιας να τον δεχθούν ή να τον απορρίψουν.

Κάποτε ήλθε ένα 28χρονο παλικάρι να με βρει. Όνομα δεν μου άφησε, μονάχα μου είπε τούτο: «Ήμουν φοιτητής του Λιαντίνη. Μια μέρα με είδε δακρυσμένο και με ρώτησε τι έχω. Του είπα πως θέλω να βάλω τέρμα στη ζωή μου. Με πήρε αγκαλιά και βγήκαμε απ' το αμφιθέατρο. Βαδίσαμε κάμποση ώρα στο δάσος της Καισαριανής. Μου μιλούσε συνεχώς. Τον άκουγα. Στο τέλος με φίλησε στο μάγουλο, χαμογέλασε και έφυγε. Του χρωστώ τη ζωή μου. Τον ευχαριστώ».

Φεύγοντας μου ζήτησε να του υποσχεθώ πως θα το γράψω κάποτε αυτό, «να μάθουν ποιος ήταν ο Λιαντίνης».

Ποιος ήταν λοιπόν ο Λιαντίνης;

“ Το αληθινότερο ποίημα στο γνήσιο ποιητή είναι η ίδια η ζωή του. ” - Λιαντίνης, Χάσμα Σεισμού σελ. 24

Μερικές εκατοντάδες γραμμάρια μελάνι σε χαρτί. Η σκέψη του, το έργο που άφησε φεύγοντας, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

Οκτώ βιβλία, εκ των οποίων το ένα μετάφραση. Ας τα δούμε συνοπτικά:

Το 1978 εξέδωσε την διδακτορική του διατριβή πάνω στον Γερμανό ποιητή Ράινερ Μαρία Ρίλκε με τον τίτλο «Έξυπνον Ενύπνιον».

Ο υπεύθυνος της τριμελούς επιτροπής που κλήθηκε να κρίνει τη διατριβή, τη χαρακτήρισε ακατανόητη…

Οι καμπάνες, οι γραβάτες, οι χειραψίες και τα πρωτόκολλα, η ελεημοσύνη και οι διακυρήξεις για ισότητα, δικαιοσύνη και ελευθερία αποτελούν τα διάσημα του ξεπεσμού του ανθρώπου. (σελ. 50)

Την ίδια χρονιά ο Λιαντίνης θα γράψει μια εργασία με θέμα το Διονύσιο Σολωμό για να συμμετάσχει στη διεκδίκηση του βραβείου της Ακαδημίας Αθηνών.

Την έγραψε λοιπόν, την έβαλε σε κλειστό ανώνυμο φάκελο, όπως προβλεπόταν, την έστειλε και το πήρε. Όμως δεν πήγε να το παραλάβει, όπως επίσης και το χρηματικό βραβείο 100 χιλ. δρχ.

Το βιβλίο, που από πολλούς θεωρείται ως η καλύτερη προσέγγιση στο Σολωμό που γράφτηκε ποτέ, έχει τίτλο «Χάσμα Σεισμού – Ο φιλοσοφικός Σολωμός» .

Σύμφωνα με την οντολογία και την ηθική του Σολωμού η θέση του ανθρώπου είναι να βρίσκεται πάνοπλος στην ακμή της Εξόδου και ανυπόδητος στην κόψη του σπαθιού. Να ανθίζει στη ρωγμή των βράχων και να αστράφτει στο χάσμα της νυχτολαμπής. (σελ. 117)

Το 1979 θα μπει στα βαθιά καθώς θα επιχειρήσει να μεταφράσει Νίτσε και συγκεκριμένα το «Ίδε ο άνθρωπος».

Χρεωστώ τούτη την εξομολόγηση. Υπάρχουν ώρες που ανοίγοντας να διαβάσω Nietzsche δεν καταλαβαίνω λέξη. (σελ. 15)

Στο εξώφυλλο του βιβλίου, ο Λιαντίνης θα δώσει ένα μικρό δείγμα από το στίγμα της μετάφρασης του «δύσκολου» Νίτσε. Θα επιλέξει αντί των συνηθισμένων «Μετέφρασε», «Απέδωσε», το άγνωστο «Ελλήνισε».

Τα επόμενα χρόνια θα ασχοληθεί με τη μελέτη των έργων του Γιώργου Σεφέρη καρπός της οποίας είναι το βιβλίο «Ο Νηφομανής», που θα εκθοδεί το 1982.

Ο Νηφομανής δηλώνει το νηφάλιο και το μαινόμενο ταυτόχρονα. Είναι εκείνος που νοεί και κρίνει, αλλά την ίδια στιγμή ενθουσιά και εμπνέεται. Ζει τον έλλογο μύθο ζυμωμένον με τη φρόνιμη τρέλα. (σελ. 11)

Το 1984 θα γράψει ένα αμιγώς φιλοσοφικό βιβλίο. Το «Homo Educandus:Φιλοσοφία της Αγωγής».

Μέσα στο χώρο της Φιλοσοφίας της Αγωγής το βιβλίο τούτο μοιάζει αιρετικό. Αν το παραβάλει κάποιος προς τον κλασσικό – που σημαίνει και συμβατικό αναπότρεπτα – τύπο των παρόμοιων μελετών, μόνο τον υπότιτλο θά 'βρισκε κοινό. (σελ. 9)

Το 1987 θα γράψει το «Πολυχρόνιο – Στοά και Ρώμη» μια μελέτη πάνω στην «επίδραση της στωικής φιλοσοφίας στην πολιτική παιδαγωγική της Ρώμης».

Από τη πτώση της Ρώμης και ύστερα, ο άνθρωπος πορεύεται πλέον τον δρόμο της ιστορίας ανάποδα. Βλέπει τάχα το Χριστό, και τραβάει ίσια κατά το Διάβολο. (σελ. 164)

Το 1992 θα γράψει «Τα Ελληνικά». Είναι η εποχή που διδάσκει στο Μαράσλειο Διδασκαλείο όπου μετεκπαιδεύονται δάσκαλοι. Ο ίδιος επιθυμεί το βιβλίο του να έχει συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό: "Προορίζεται μόνο για τους φοιτητές και για εκπαιδευτικούς που δεν έχουν περάσει το μεσοστράτι της ζωής τους."
Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.
Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.
Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.
Ότι αποθεώνεις την εμορφιά″ γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.
Και κυρίως αυτό: Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν. (προμετωπίδα)


Και ερχόμαστε στη «Γκέμμα», το κύκνειο άσμα του.
Από τη στρατιωτική του θητεία στη Σχολή Αξιωματικών Τεθωρακισμένων.(από το φωτογραφικό αρχείο του δημοσιογράφου Δ. Αλικάκου)

Από τη στρατιωτική του θητεία στη Σχολή Αξιωματικών Τεθωρακισμένων.(από το φωτογραφικό αρχείο του δημοσιογράφου Δ. Αλικάκου)

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε σε δύο καλοκαίρια. Του 1993 και του 1994 στο εξοχικό της οικογένειας στις Κεχριές.

Στο τυπογραφείο πήγε το 1996, αν και μέσα αναφέρει ως έτος έκδοσης το 1997. Στα βιβλιοπωλεία κυκλοφόρησε περί τα τέλη της άνοιξης του 1998.

Γιατί η διαφορά η τρομερή εστάθηκε ότι οι ποιητές, που μοιάζαν την αλήθεια, είπανε ψέματα. Εγώ όμως, που μοιάζει με τα ψέματα, έζησα την αλήθεια. (τελευταίες λέξεις του βιβλίου)

Τα τελευταία πέντε βιβλία του τυπώθηκαν από ένα μικρό εκδοτικό οίκο, τη «Βιβλιογονία». Κανείς άλλος οίκος δεν δεχόταν να τα τυπώσει.

Υπάρχει, τέλος, και ένα άλλο έργο του Λιαντίνη. Στις 7 Μαρτίου 1998, το εμπιστεύθηκε - σε μορφή χειρογράφου - στον φοιτητή του Ηλία Αναγνώστου και το επισήμανε στην τελευταία του επιστολή: «Κάποια στοιχεία από το αρχείο μου το κρατά ως ιδιοκτησία ο Ηλίας Αναγνώστου».

Είναι μια ανάλυση στο έργο του Κ.Π. Καβάφη. Έχει τον τίτλο Requiem και σύντομα θα πάρει το δρόμο για το τυπογραφείο από τον ιδιοκτήτη του.

Η ιδέα του «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον», είναι η ωραία στάση μπροστά στο θάνατο. Δεν είναι ανάγκη να γίνεις Αντώνιος, ώστε εκείνο που θα χάσεις πεθαίνοντας να είναι η πόλη του Αλεξάνδρου.
Η Αλεξάνδρεια είναι το άλλο όνομα της ζωής.
Στον καθένα που αξιώθηκε να υψωθεί σε συνείδηση, να ανοίξει τα μάτια του δηλαδή και να κλείσει μέσα τους το θαύμα της ζωής, στον καθένα που είχε τη χαρά έστω και μόνο να κυττάξει ένα Μάη τις ανθισμένες σπίθες των σπάρτων, του χαρίζεται, και του χρεώνεται μια ολόκληρη Αλεξάνδρεια. Με το φάρο, με τη Βιβλιοθήκη της, τους στόλους και το Νείλο, την αιχμηρή της χερσόνησο στη μακρυνή γοητεία των Φαραώ, με τους χορούς της ιερής νύχτας και της ιερής φρίκης, και με την Κλεοπάτρα της. Αυτή τη μυθική συναλλαγματική ο άνθρωπος με την πράξη του θανάτου του την εξοφλεί ως τον τελευταίο του όβολο.
Η ώρα της πληρωμής επομένως αξιώνει γενναιοδωρία και αρχοντιά ισομέτρητη προς το μέγεθος της χρέωσης.
Όρος που ορίστηκε κοινός για το βασιλιά και το στρατιώτη, το φοροβαστάχτη και το βιολιστή, τον ταξιδευτή και τον ερωτευμένο. (απόσπασμα)
__________________
Ο Εχθρός είναι ενας πολύ καλός Δάσκαλος " Δαλάι Λάμα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Knight_Of_Creation : 12-06-08 στις 03:42
Απάντηση με παράθεση
  #30  
Παλιά 12-06-08, 03:42
Knight_Of_Creation Ο χρήστης Knight_Of_Creation δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 18-03-2008
Περιοχή: Βόλος
Μηνύματα: 310
Προεπιλογή Λιαντίνης, «έρημος και ισχυρός» Μέρος Β

Αυτός ήταν λοιπόν ο Λιαντίνης; Ένας στοχαστής, παιδαγωγός, ποιητής;

Όχι, μας λέει ο ίδιος.
Το αληθινότερο ποίημα στο γνήσιο ποιητή είναι η ίδια η ζωή του. (Χάσμα Σεισμού σελ. 24)


Καθώς λοιπόν έγραφε τα ποιήματά του, του σώθηκε το μελάνι.

Τότε αποφάσισε να γράψει με το αίμα του.

Δημήτρης Αλικάκος, συγγραφέας του βιβλίου «Λιαντίνης: Έζησα έρημος και ισχυρός»
Δημήτρης Λιαντίνης
core.slideshow img

"Όλα τα απαρνούμαι εκτός απ' το φούμο μου".
(από το προσωπικό αρχείο του Δημήτρη Αλικάκου.)
Δημήτρης Λιαντίνης


Πηγη : www.pathfinder.gr

-------------------------------------------------------------------------------


Μεγαλύτερη σημασία δεν έχει αυτό το άρθρο - αφιέρωμα της ομάδος της σελίδας pathfinder αλλά κυρίως το video - ντοκουμέντο που φιλοξενείται μέσα σε αυτό...

Απλά τα λέει όλα...

Παραθέτω το link του άρθρου που εμπεριέχεται και το video - διάλεξη του καθηγητή Λιαντίνη

http://news.pathfinder.gr/periscopio/liantinis.html
__________________
Ο Εχθρός είναι ενας πολύ καλός Δάσκαλος " Δαλάι Λάμα
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 01:19.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.