Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Συζητήσεις > Αρχαία Ελλάδα – Ιστορία –Πολιτισμός

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 17-03-18, 20:41
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή Δέντρα ιερά...

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Δέντρα ιερά (τα δέντρα στη λαϊκή παράδοση των Ελλήνων).

Tα Δέντρα, λέει μια παράδοση, «έχουνε ψυχή κι ακούνε και νιώθουνε…
ΓιΆ αυτό, λένε, μια βολά που κοβΆ ένας ένα δέντρο, τΆ άκουγε που βόγγαγε
κάθε τσεκουριά που το βάραγε.
Και το παράτησΆ ο άνθρωπος και το ΅βανε στα πόδια.».
H αφήγηση, που με πλήθος παραλλαγές συναντιέται σχεδόν σε όλους τους
λαούς και εποχές, δεν αποσκοπεί μόνο να συνετίζει όσο, κυρίως, να μεταφέρει
το αρχέγονο δέος και τον επιβαλλόμενο σεβασμό προς ένα ξεχωριστό πλάσμα της φύσης.

H ιδέα ότι το δέντρο ανήκει στην αμφίβολη και υποβλητική σφαίρα ύπαρξης
ανάμεσα στον κόσμο των εμψύχων και στο φυτικό κόσμο, είναι παλαιότατη.
Hταν ήδη αρχαία όταν, στις αρχές του 3ου αι. π.X., ο Καλλιμάχος έγραφε τον
Yμνο στη θεά Δήμητρα....
«Tις μοι καλά δένδρεα κόπτει;» ρωτά η θεά
ποιος είναι ο βέβηλος που κόβει την ιερή βελανιδιά της;
Hταν ο Eρυσίχθων, που είχε μπει το ιερό άλσος της, όπου υπήρχαν
«πίτυς, μεγάλαι πτελέαι και όχναι» – πεύκα, φτελιές μεγάλες και αχλαδιές.
Στα χτυπήματα του τσεκουριού η βελανιδιά, δέντρο πελώριο με κορμό
δεκαπέντε οργιές χοντρό, αναστέναξε κι από την πληγή έτρεξε αίμα·
και η νύμφη που ζούσε μέσα του, πεθαίνοντας μαζί του, προέβλεψε την
τιμωρία του ιερόσυλου Ερυσίχθονα, που ήταν να δέρνεται ακατάπαυστα από αιώνια πείνα.

Η ανάθεση δένδρων και αλσυλλίων ή δασών σε ιερά αποτελεί έμμεση πρόνοια
για την προστασία τους από την αλόγιστη ξύλευση.
Η σύνδεση των δέντρων με θεούς, ημίθεους και νύμφες απηχεί αυτήν την
πρόνοια, τον σεβασμό και την αγάπη προς τα δέντρα, που, βουβά καθώς είναι,
δεν μπορούν να υπερασπιστούν την ύπαρξή τους.
Τα δέντρα που ανήκαν σε ιερά από την αρχαιότητα, εκκλησιαστικά και
μοναστηριακά δέντρα στα χριστιανικά χρόνια, προστατεύονταν από την κοπή και την κακοποίηση.
Oι παραδόσεις τονίζουν εμφατικά την τιμωρία των βέβηλων.

Δέντρα στοιχειωμένα.

Kάθε που γίνεται λόγος για δέντρα με ψυχή ο νους πάει στη «Βασιλική δρυ»
του Παπαδιαμάντη
, στο «…περικαλλές δένδρον, μεμονωμένον, πελώριον… την
άνασσα του δρυμού, δέσποινα αγρίας καλλονής, βασίλισσαν της δρόσου…», με
την «κορυφήν της βαθύκομον ως στέμμα παρθενικόν, διάδημα θείον», αυτό
που στο εναργές όνειρό του το είδε ο Σκιαθίτης ως γυναίκα, «κόρη ερατεινή,
Αμαδρυάδα» ενσαρκωμένη στην πελώρια βελανιδιά.
O αφανισμός του δέντρου από τον «σχωρεμένο το Βαργένη, που δεν είχε
κάμει νισάφι με το τσεκούρι του, όλο θεόρατα δέντρα, τόσα σημαδιακά πράματα…»
είχε σαν αποτέλεσμα «σαν το ΅κοψε κι ύστερα, δεν είδε χαΐρι και προκοπή.
Αρρώστησε, και σε λίγες μέρες πέθανε.
Το Μεγάλο Δέντρο ήτον στοιχειωμένο.».

O Ν. Γ. Πολίτης διασώζει ανάλογη παράδοση για τη νεράιδα της ιτιάς, από την Αλωνίσταινα Μαντινείας:
«Στης Μηλιάς τον κάμπο, στΆ αμπέλια κοντά στην Τουρκόβρυση, ήτανε νια ετιά.
Ο συχωρεμένος ο Δημητράς… ανέβηκΆ ένα μεσημέρι να κόψει κλάρες…
Hτανε μοναχός, κι έκοψε δυο τρεις κλάρες, ακούει και σειέται η ετιά και σκούζει,
«Ωχ! Εγώ ΅μαι, η ετιά.
Γιατί με κόβεις;
Βάνε στη στιγμή τούς κλώνους στη θέση τους».
Ο άνθρωπος που άκουσε το δέντρο να μιλάει, εκατέβηκε λιγοθυμισμένος.
Σε τρεις μέρες επέθανε…»
(Παραδόσεις, τ. Α΄, 1904, σ. 178-9, αρ. 326).

«Τα μεγάλα και παλαιά δέντρα είναι στοιχειωμένα, και οι άνθρωποι
αποφεύγουν να κάθωνται πολλήν ώρα αποκάτω σΆ αυτά, ή να κοιμώνται στον
ήσκιο των, για να μην πάθουν.
Και όταν κόβουν κανένα απΆ αυτά οι ξυλοκόποι και το ιδούν πως γέρνει να
πέσει, πέφτουν μπρούμυτα καταγής και δε βγάνουν μιλιά, για να μην τους
εννοήσει η ψυχή του δέντρου, όταν θα βγαίνει, πως είναι εκεί, και καθώς είναι
αγαναχτισμένη τους λαβώσει.
Και στον κορμό στη μέση όταν κόβουν βάνουν μια πέτρα για να εμποδιστεί να
μην έβγει με ορμή η ψυχή του δέντρου.
Τι αλλιώς θα τους κάμει κακό και θα τους κοψομεσιάσει…»
(ό.π., σ. 177-178, αρ. 324).

Yπήρχε επίσης η δοξασία ότι όποιος φυτέψει στοιχειωμένο δέντρο θα πεθάνει:

«Πολλά δέντρα θεριακωμένα και μοναχικά είναι στοιχειωμένα, και τα φυλάνε
το καθένα το στοιχειό του, γιΆ αυτό κανείς δεν κοττάει να τα πειράξει.
Και γνωρίζεται εύκολα ποιο δέντρο στοιχειώνει, γιατί πρόωρα μεγαλώνει και δυναμώνει πολύ.
Oποιος φυτέψει τέτοιο μεγάλο δέντρο θα πεθάνει, γιατί χωρίς άλλο θα τον πνίξει το στοιχειό.».

Tέτοιο δέντρο είναι η καρυδιά, που με τους βαρείς χυμούς που διατρέχουν τις
φλέβες της κάνει -όπως και η συκιά κι η ακακία- ίσκιο βαρύ και ανθυγιεινό.

Tη βαραίνει, λέει, κατάρα, γιατί «… μαθές, σαν κρεμάσανε τον Χριστό ο Ιούδας
ένιωσε τι πράμα είχε καμωμένο και δεν τΆ άντεξε η καρδιά του.
Είδε και απόειδε, λέει, και πήε να κρεμαστεί.
Δω-κει, δω-κει βρίσκει μια γερή καρυδιά και δένει το σκοινί και κρεμιέται.
ΚιΆ από τότενες, λένε, η καρυδιά έχει ήσκιον βαρύ.»
Αλλά και τη συκιά «…τηνε καταράστηκε κι ο Χριστός ο ίδιος…
Μια βουλά ο Χριστός πάγαινε στη στράτα με τους μαθητές του.
Δεν είχανε κουμάντο (φαγητό μαζί τους).
Πείναε ο Χριστός και ζύγωσε σε μια συκιά να φάει κάνα σύκο.
Τηράει δω, τηράει κει ολόυρα το δέντρο, μα δε βρίσκει σύκο πουθενά.
Και τότενες, λέει, την καταράστη, κι η συκιά ξεράθηκε.
Κι από τότενες, λέει, ο ήσκιος της συκιάς είναι βαρύς κι άμα πας να γύρεις ΅πο
κάτου σε πιάνει το κεφάλι.».

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 17-03-18, 20:56
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Συνέχεια του θέματος...

H δύναμη του «στοιχειού».

Κλαδιά δέντρων, διαφορετικά κατά περίσταση, χρησιμοποιούνται στη διάρκεια
της χρονιάς για στολισμό, επίτευξη γονιμότητας, προστασία από τη βασκανία
και γενικά για ευεργετική επίδραση σε ανθρώπους, ζώα και κτήματα.
H ελιά, σύμβολο μακροβιότητας, γονιμότητας και ευτυχίας, εξακολουθεί να
έχει τη μεγαλύτερη χρήση στα κρίσιμα περάσματα του κύκλου της ανθρώπινης
ζωής (γέννηση και θάνατο) αλλά και του κύκλου του χρόνου:
Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πρωτομαγιά κ.λπ.
Αλλά και το πουρνάρι, η καρυδιά, η κρανιά, η μηλιά κ.ά. χρησιμοποιούνται επίσης στον ετήσιο κύκλο.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, αρχή του Δωδεκαήμερου, στα σπίτια
άναβαν και κρατούσαν συνεχώς αναμμένη όλο το Δωδεκαήμερο, τη φωτιά
στην εστία για να διώχνει τους καλλικάντζαρους.
Διάλεγαν ξύλα που αργούν να καούν, ακόμη και χλωρά, και τα «πάντρευαν».

O αριθμός τους συμβολίζει τον νοικοκύρη του σπιτιού ή το αντρόγυνο κ.λπ.
Στα Αγραφα «… βάνουν ξύλο αγριοκερασιάς για στοίχειωμα της νοικοκυράς
και κέδρου για στοίχειωμα του νοικοκύρη…»·
Στη Λευκάδα, αφού τοποθετήσουν στη γωνιά δυο ξύλα (ένα μεγάλο, ίσιο,
αρσενικό, και ένα με παραφυάδες, θηλυκό), χύνουν επάνω σΆ αυτά λίγο λάδι
και κρασί ψάλλοντας…
«Ευλογητός ει, Κύριε», (ο νοικοκύρης) ανάβει τα ζευγαρωμένα ξύλα.

Tην Πρωτοχρονιά, στην Hπειρο ρίχνουν στη φωτιά κλαδί πρίνου, λέγοντας:
«… όσα φύλλα και κλαριά, τόσα γρόσια και φλουριά.»,
ενώ στη Μάδυτο «θέτουν κλάδον ελαίας ως σημείον υγείας, φλουριά ως σημείον ευτυχίας…».
Στην Κίο το βράδυ της παραμονής «… ο νοικοκύρης (έπαιρνε) το κλωνί το ελαιόδεντρο…
και το κάρφωνε στον άγιο Βασίλη (την ψημένη πίττα) επάνω κΆ έλεγε:
«Χρόνια πολλά. Με το καλό να μπη άη Βασίλης…»».

Kατά τη διάρκεια των πρωτοχρονιάτικων αγερμών, στην περιφέρεια
Αδριανουπόλεως τα παιδιά «γύριζαν τα σπίτια μΆ ένα κλαδί κρανιάς (σουρβάκι)
και σούρβιζαν, δηλ. κτυπούσαν τον νοικοκύρην και τους οικείους εις την ράχιν,λέγοντα:
«Σούρβα, σούρβα, γερό κορμί, γερό κορμί, γερό σταυρί…»».

Στη Σινώπη «μόλις ξημερώση την Αρχιχρονιά… ένα κορίτσι έπαιρνεν ένα
κομμάτι δάφνα κΆ επήγαινε στα συγγενικά σπίτια να καλαγγιάση το οτσάκι…
Πήγαινε ίσια στο τζάκι, έρριχνε τη δάφνα μέσΆ στη φωτιά και καούντανε κΆ έλεγε:
«Και του χρόνου, καλές δουλειές»…».

Tην ημέρα των Βαΐων, για να στολίσουν τις εκκλησίες και να μοιράσουν τα
βάγια στους εκκλησιαζόμενους, χρησιμοποιούν δάφνες, φοίνικες και ελιές.
Στο Λοζέτσι της Ηπείρου, «όσες νύφες γίνουν τη χρονιά μέσα, όλες θα παν του Λαζάρου για τα βάγια.
Κάθε νύφη στολίζεται με πράσινο φόρεμα, σαν το χρώμα της βάγιας, και με
κόκκινη μάλλινη φούστα από μέσα…
Πριν να κινήση η νύφη με τη συνοδεία της, έχει στείλει την κουνιάδα της και
την αδερφή της, κορίτσια ανύπαντρα -όχι παντρεμένα, να ΅χουν και μάννα και
πατέρα- και πηγαίνουν στο λόγγο.
Κόβουν ένα φόρτωμα βάγια… και τα πηγαίνουν (τραγουδώντας) στΆ Αλωνάκι,
όπου περιμένουν οι νύφες…».

Tο μαγιόξυλο

Tην Πρωτομαγιά σε πολλά μέρη συνηθίζεται το κύλισμα γυναικών και
κοριτσιών πάνω στη χλόη, η περίζωση της μέσης με λυγαριά κ.ά., και ο
εναγκαλισμός χονδρών δένδρων.
Στη Μεσημβρία «οι γυναίκες την πρωτομαγιά γέντασΆ παρέες – παρέες…
και χορεύανε, τραβουδούσανε κΆ ένα:
Καλόγερε τΆ αδράχτια σου και άλλα τραβούδια, που ελέγανε και τις αποκριές…

Είχανε και μια βηλάρα (φαλλόν) καμωμένη με ξύλο, τηνη στολίζανε με
πρασινάδες και με λουλούδια και τη σερβίριζε η μια στην άλληνα και την λέγανε Μάιο».
Στην Κοζάνη «κόπτουν λυγαριάν και την τυλίσσουν περί την οσφύν, διά να
γίνουν ευλύγιστοι, αγκαλιάζουν χονδρά δένδρα, διά να παχύνουν και ζήσουν,
ως εκείνα, πολλά έτη».
Αλλού, τα παιδιά ή και άνδρες γυρνούν την Πρωτομαγιά από σπίτι σε σπίτι
κρατώντας το «μαγιόξυλο», κλαδί από κυπαρίσσι ή άλλο δένδρο, ή περιάγουν
το «Mαγιόπουλο», άνδρα ή παιδί στολισμένο με άνθη.
Στην Πάργα «… γύριζαν τα σπίτια και τραγουδούσαν το τραγούδι του Μαΐου,
στεφανωμένα με λουλούδια και κρατώντας στα χέρια τους μεγάλους κλώνους
πορτοκαλιάς ή νεραντζιάς, γεμάτους άνθη…».

Tης Πεντηκοστής στη Θράκη «καθανίνας παγαίνΆ στην εκκλησιά μΆ ένα κλωνί
καρυδιά στο χέρΆ, για να το βάνΆ να γονατίσΆ απάνΆ.
Είναι η μέρα που περνάνε οι ψυχές τση Τρίχας το ιοφύρΆ κι όσες είναι καθαρές
μπαίνΆ νε στο παράδεισο, ειδεμή πέφτΆνε μέσΆ στΆ κόλασΆ».

ΠΗΓΉ:
Αικ. Πολυμερου-Kαμηλάκη
Διευθύντρια του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
[Καθημερινή]

Βέβαια θα ήθελα να τονίσω πως τα δένδρα γενικά στην ανθρώπινη ιστορία παίζουν
μεγάλο ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις της...
Σε θρησκευτικές τελετές σε αλλαγές έτους αλλαγές εποχών και σε διάφορες
άλλες τελετές....

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 17-03-18, 21:14
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή Τίποτα δεν είναι πιο ιερό από ένα δέντρο.

Συνεχίζω το θέμα....

Τίποτα δεν είναι πιο ιερό από ένα δέντρο...
(Έσσε)


“Για μένα τα δέντρα υπήρξαν πάντα οι πιο διεισδυτικοί ιεροκήρυκες.
Τα σέβομαι όταν ζουν σε οικογένειες και φυλές, σε δάση και άλση.
Και ακόμη περισσότερο τα σέβομαι όταν στέκονται μόνα τους.

Είναι σαν τα μοναχικά άτομα.
Όχι σαν τους ερημίτες που έχουν αποσυρθεί μακριά για να κρύψουν κάποια
αδυναμία τους , αλλά σαν τα υπέροχα μοναχικά άτομα, όπως ήταν ο Μπετόβεν και ο Νίτσε.

Στα ψηλά κλαδιά τους θροΐζει ο κόσμος, ενώ οι ρίζες τους αναπαύονται στο άπειρο.
Όμως δεν χάνουν τον εαυτό τους, παλεύουν με όλη τους τη δύναμη για ένα και μόνο πράγμα:
να εκπληρώσουν τις ανάγκες τους σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους, να
δημιουργήσουν το δικό τους σχηματισμό, να εκπροσωπήσουν τους εαυτούς τους.

Τίποτα δεν είναι πιο ιερό, τίποτα δεν είναι πιο υποδειγματικό από ένα όμορφο και δυνατό δέντρο.
Όταν ένα δέντρο κόβεται και αποκαλύπτεται η θανατηφόρος πληγή του,
μπορεί κανείς να διαβάσει όλη την ιστορία του στο φωτεινό δίσκο του κορμού του:
στα δαχτυλίδια του φαίνονται τα χρόνια του, ενώ στα σημάδια του φαίνονται ο
αγώνας, τα δεινά , όλες οι ασθένειες, η ευτυχία και η ευημερία, τα δύσκολα
χρόνια αλλά και τα ωραία, οι επιθέσεις που άντεξε, οι καταιγίδες που έχει υπομείνει.


Και κάθε νέο παιδί του χωριού σίγουρα γνωρίζει ότι το σκληρότερο και το πιο
ευγενές ξύλο είναι αυτό που έχει στενότερα δαχτυλίδια, κι ότι εκεί ψηλά στα
βουνά και μέσα στο συνεχή κίνδυνο αναπτύσσεται το πιο άφθαρτο, το ισχυρότερο, το ιδανικό δέντρο.

Τα δέντρα είναι ιερά.
Όποιος ξέρει πώς να μιλήσει μαζί τους, όποιος ξέρει πώς να τα ακούσει,
μαθαίνει την αλήθεια. Δεν κηρύττουν μάθηση και παραινέσεις, κηρύττουν τον αρχαίο νόμο της ζωής.

To δέντρο λέει:
Ένας πυρήνας είναι κρυμμένος μέσα μου, μια σπίθα, μια σκέψη, είμαι ζωή από
την αιώνια ζωή. Μοναδικά είναι η μορφή και οι φλέβες του δέρματος μου, το
μικρότερο φύλλο στα κλαδιά μου, αλλά και η μικρότερη ουλή στο φλοιό μου.
Έγινα για να σχηματοποιήσω και να αποκαλύψω την αιωνιότητα στη μικρότερη μου λεπτομέρεια.

To δέντρο λέει:
Η δύναμή μου είναι η εμπιστοσύνη.
Δεν ξέρω τίποτα για τον πατέρα μου, δεν ξέρω τίποτα για τα χιλιάδες παιδιά
που κάθε άνοιξη σπέρνονται από μένα.
Ζω μέχρι τέλος για το μυστικό του σπόρου μου, και δεν με νοιάζει για τίποτα άλλο.
Πιστεύω ότι ο Θεός είναι μέσα μου.
Πιστεύω ότι η εργασία μου είναι ιερή.
Μ αυτή την αλήθεια ζω.

Όταν απογοητευόμαστε και δεν μπορούμε να αντέξουμε τη ζωή μας, τότε το
δέντρο έχει κάτι να μας πει:
Σταθείτε! Σταθείτε!
Κοιτάξτε εμένα!
Η ζωή δεν είναι εύκολη, η ζωή δεν είναι δύσκολη.
Αυτές είναι παιδαριώδεις σκέψεις. . . .
Το σπίτι δεν είναι ούτε εδώ ούτε εκεί.
Το σπίτι είναι μέσα σας, αλλιώς δεν είναι πουθενά.

Ενώ τα δέντρα θροΐζουν το βράδυ, ενώ είμαστε ανήσυχοι μέσα στις δικές μας
παιδαριώδεις σκέψεις..
Τα δέντρα έχουν μακρές σκέψεις, μεγάλες και ξεκούραστες αναπνοές, όπως
έχουν και μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τις δικές μας.

Όσο εμείς δεν τα ακούμε, παραμένουν σοφότερα από εμάς.
Αλλά όταν μάθουμε πώς να ακούμε τα δέντρα, η στενότητα η ταχύτητα και η
παιδική βιασύνη των σκέψεών μας, θα αντικατασταθούν από ανείπωτη χαρά.
Όποιος έχει μάθει πώς να ακούει τα δέντρα δεν θέλει πλέον να είναι ένα δέντρο.
Δεν θέλει να είναι τίποτα εκτός από αυτό που είναι.”

Απόσπασμα από το βιβλίο του Hermann Hesse:
Δέντρα: Σκέψεις και Ποιήματα που εκδόθηκε το 1984.

Πηγή: lifehub.gr


Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 18-03-18, 18:32
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα....

Μαζί με τα Ιερά δένδρα υπάρχουν και κάποια πλάσματα που είναι συνυφασμένα
με αυτά αλλά και με πηγές λίμνες αλλά και μαντεία και ιερά....

Τα πολλά δένδρα της χώρας μας έχουν έχουν μια θέση στην καρδιά των
και στην Ιστορία από παλαιούς χρόνους, μέσα από την ιστορία, την μυθολογία,
και την παράδοση όπως η Ελιά, θεωρείτε σαν πηγή πλούτου.
Θα Παραθέτω κάποιες ιστορικές αναφορές για διάφορα δένδρα..

Οι Νύμφες
Ήταν κατεξοχήν πνεύματα του γλυκού νερού και βρίσκονταν στα ποτάμια, στις
πηγές και μέσα στα βουνά από τα οποία πήγαζαν ποτάμια.
Συνόδευαν πάντα το νερό, τονίζοντας έτσι τη μεγάλη του σημασία για την ύπαρξη ζωής.
Χωρίς αυτό ούτε βλάστηση, ούτε γονιμότητα υπάρχει.
Μέσω λοιπόν της ζωογόνας δύναμης του νερού, οι Νύμφες εξαπλώθηκαν στα
βουνά και στα δάση και θεωρήθηκαν πνεύματα της βλάστησης, θέλοντας έτσι
να συμβολίσουν γενικότερα την οργιαστική δύναμη της φύσης.

Κι όπως το νερό τρέφει τα πάντα, έτσι και οι Νύμφες θεωρούνταν τροφοί των
φυτών, των ζώων και των ανθρώπων, αλλά και πολλών Θεών και Ηρώων.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο θεωρούνται κόρες του Ωκεανού ή άλλων ποταμών.
Έτσι οι Νύμφες κατέληξαν να είναι τριών ειδών:

Οι Ναϊάδες, δηλαδή Νύμφες των ποταμών, των πηγών και των κρηνών και είναι οι πιο γνωστές.

Οι Δρυάδες ή Αμαδρυάδες, δηλαδή Νύμφες των μοναχικών δέντρων και των
λιβαδιών και ταυτίζονταν με τις Μελίες (Νύμφες της Οξυάς).

Οι Ορεστιάδες ή Ορειάδες, που κατοικούσαν στα βουνά όπου υπάρχουν πηγές
και θεωρούνταν νύμφες των κωνοφόρων δέντρων.

Οι Ναϊάδες κατοικούσαν μέσα σε σπηλιές, που βρίσκονταν κοντά σε νερό ή
μέσα σ' αυτό, κάτω από την επιφάνεια των ποταμών.
Μέσα στις σπηλιές τους απολάμβαναν τις χαρές του έρωτα με τον Ερμή ή τους Σειληνούς.

Ζούσαν όσο και οι πηγές, κοντά στις οποίες κατοικούσαν: όταν στέρευαν εκείνες, οι Ναϊάδες έσβηναν.

Το ίδιο συνέβαινε με τις Αμαδρυάδες που το όνομά τους σημαίνει "δέντρο και γυναίκα ταυτόχρονα".
Οι Αμαδρυάδες Νύμφες ήταν 8, κόρες του Όξυλου (πνεύμα τους δάσους) και της Αμαδρυάδας..
Η Αίγειρος (ή Αιγείρα) ήταν η Νύμφη της Λεύκας
Η ¶μπελος, η Νύμφη της Αμπέλου
Η Βαλανίς (ή Βάλανος), η Νύμφη της Βελανιδιάς
Η Κάρυα (ή Καρία), η Νύμφη της Αμυγδαλιάς
Η Κρανεία (ή Κρανία), η Νύμφη της Κρανιάς
Η Μορέα (ή Μορία), η Νύμφη της Μουριάς και της ¶γριας Ελιάς
Η Πτελέα, η Νύμφη της Φτελιάς,
Η Συκή, η Νύμφη της Συκιάς
Οι Ορεστιάδες είναι απόγονοι των 5 Δακτύλων(Δαίμονες) και των 5 Εκατεριδών.
Τα Πεύκα, τα Έλατα και οι Δρυς άρχιζαν να μεγαλώνουν με το που άρχιζε η
ζωή μιας Νύμφης, ενώ όταν έρχονταν η ώρα της Νύμφης να πεθάνει, πρώτα πέθαινε το δέντρο της.
Η βροχή χαροποιούσε ιδιαίτερα τις Νύμφες, επειδή τρέφονταν τα δέντρα τους,
ενώ έκλαιγαν όταν αυτά έχαναν τα φύλλα τους.

Οι Νύμφες έχουν επιζήσει στη λαϊκή μας παράδοση μέχρι σήμερα, είναι οι
γνωστές μας νεράιδες, που ζουν στα βουνά, στις νεραϊδοσπηλιές και τις νεραϊδόβρυσες.
Θεωρείται πάντοτε επικίνδυνο να τις συναντήσει κανείς, αφού υπάρχουν ακόμη
οι μύθοι για τους "νεραϊδοπαρμένους", όπως ήταν ο Ύλας, σύντροφος του
Ηρακλή, που θαμπωμένη από έρωτα η Νύμφη Εφυδάτια, τον τράβηξε από τον
λαιμό στην προσπάθειά της να τον φιλήσει και τον παρέσυρε στο βυθό της πηγής της.

(Η λέξη νύμφη έχει σχέση στα ελληνικά με τη νύψη και αυτή
που είναι καλυμμένη με πέπλο, κατά συνέπεια νεαρή κοπέλα σε ηλικία γάμου.
¶λλοι μελετητές ανάγουν την λέξη (όπως τη λατινική nubere και την
γερμανική Knospe) σε ρίζα που εκφράζει την ιδέα του φουσκώματος
(σύμφωνα με τον Ησύχιο μια από τις σημασίες της λέξης νύμγη είναι "μπουμπούκι τριαντάφυλλου".

Το Μαντείο της Δωδώνης

Στο μαντείο της Δωδώνης, ένας από τους τρόπους που δίνονταν οι χρησμοί
ήταν από την ερμηνεία του θροΐσματος των φύλλων της Ιερής Βελανιδιάς
(ή Βαλανιδιάς, όνομα που απεδόθη τιμητικά στο ιερό αυτό δέντρο, λόγω της
ομοιότητας των καρπών της με τη βάλανο του Δία, ενώ παλαιότερες ονομασίες
αυτού είναι Δρύς και Φηγός ή Φαγός).

Τα Ιερά Δάση

Διάφορα είδη δέντρων όπως η Βελανιδιά, το Έλατο, το Πεύκο και τα άλση που
σχημάτιζαν, ήταν αφιερωμένα στους Θεούς και θεωρούνταν ιερά, οπότε οι
θνητοί απαγορεύονταν να τα αγγίξουν με τσεκούρι.
Η ¶λτις της Ολυμπίας ήταν ένα από τα πιο φημισμένα ιερά δάση της
αρχαιότητας, που διαμόρφωσε ο Ηρακλής για τον πατέρα του τον Δία.

Από αναφορές του Παυσανία, ξέρουμε ότι εκείνη την εποχή η περιοχή που
βρίσκεται στις όχθες του Αλφειού δεν είχε Πεύκα, αλλά Πλατάνια.

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 18-03-18, 18:43
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Συνέχεια του Θέματος...

Το Αειθαλές Πλατάνι της Κρήτης

Σήμερα στην Κρήτη, υπάρχουν περίπου 50 είδη μίας αειθαλούς ποικιλίας
Πλατανιού, που προέρχεται από μία μετάλλαξη που έγινε σε αρχαίους χρόνους,
του Platanus orientalis var. Cretica.
Η παράδοση λέει, ότι κάτω από ένα Πλατάνι στη αρχαία Γόρτυνα της Κρήτης
(Θεόφραστος, 362 - 287 π. Χ – Περί Φυτών Ιστορίας, 1.9.5), έγινε η ιερή
συνεύρεση του Δία με την Ευρώπη (κόρη του Αγήνορα, βασιλιά της Φοινίκης),
αφού την άρπαξε μεταμορφωμένος σε ταύρο.
Από αυτή τη συνεύρεση, γεννήθηκαν 3 παιδιά...
ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Σαρπηδόνας .

Ως μάρτυρας αυτής της ιερής συνευρέσεως και την γέννηση της Μινωικής
επικράτειας, το Πλατάνι δεν έριξε ποτέ ξανά τα φύλλα του.

Το φημισμένο αειθαλές Πλατάνι της Γόρτυνας και το αειθαλές Πλατάνι των
Αζωγύρων της Κρήτης, έχουν ανακηρυχθεί διατηρητέα μνημεία της φύσης.


¶λλα Φημισμένα Πλατάνια

Ο Ξέρξης διέταξε να στολίσουν με χρυσάφι και να φρουρούν διαρκώς ένα
Πλατάνι στην κοιλάδα του Λυδικού Μαιάνδρου, που τόσο πολύ τον μάγεψε με
την ομορφιά του (Ηρόδοτος 7.31).

Επειδή ο πλάτανος μπορεί και φθάνει σε σχετικά μεγάλη ηλικία, πολλοί
πιστεύουν ότι μέχρι και σήμερα μπορούμε νΆ αναγνωρίσουμε σε ορισμένα άτομα
τα φημισμένα δέντρα που περιγράφουν οι αρχαίοι.
Έτσι, στην Κω δείχνουν ακόμα και σήμερα το παλιό Πλατάνι κάτω απΆ το οποίο
λέγεται πως δίδαξε ο Ιπποκράτης.

Τους δρόμους της Ακαδημίας του Πλάτωνα στην Αθήνα κοσμούσαν φημισμένα
για την ομορφιά τους Πλατάνια.

Ο Παυσανίας (8.23.3)
περιγράφει ένα πελώριο Πλατάνι στον Αρκαδικό Ορχομενό
που στην εποχή του θα έπρεπε να είχε ηλικία 1300 ετών και έλεγαν πως είχε
φυτευτεί από τον ίδιο τον Μενέλαο όταν συγκέντρωνε στρατιώτες για τον πόλεμο της Τροίας.
Ακόμη, ο Παυσανίας (7.22.4) περιγράφει ένα πανέμορφο δάσος από Πλατάνια
με κούφιους κορμούς όπου μπορούσαν να κατοικήσουν άνθρωποι, και που
βρίσκεται στις αρχαίες Φαρρές, ανατολικά από την Πάτρα και στη νότια όχθη
του σημερινού ποταμού Πείρου.

Ο Πλίνιος (12.3.6) τοποθετεί το Πλατάνι στην πρώτη θέση ανάμεσα στα δέντρα.
Όταν το πλατάνι πρωτοφυτεύτηκε στη Σικελία, φάνηκε τόσο σπουδαίο και
μεγαλοπρεπές, ώστε το πότιζαν με κρασί και πλήρωναν ένα δικαίωμα για τη σκιά του.


Η Ελιά

Πασίγνωστη είναι η ιστορία της Ελιάς, ιερό δέντρο της Θεάς Αθηνάς που
δωρίζοντάς την στους Αθηναίους, κέρδισε την προτίμησή τους έναντι στην
Τρίαινα του Ποσειδώνα που καθώς χτύπησε έναν βράχο ανάβλυσε ένα πηγάδι,
κάτι που οι πολίτες θαύμασαν, αλλά το νερό ήταν αλμυρό νερό σαν αυτό της
θάλασσας, οπότε δεν θεωρήθηκε ιδιαίτερα χρήσιμο.

Η Ελιά της Αθηνάς όμως, ήταν σημάδι πλούτου, μιας και θα έφερνε στην πόλη
τροφή, λάδι και ξυλεία.
Έτσι, οι Αθηναίοι ανακηρύξαν την Αθηνά προστάτιδα της πόλης τους και την
ονόμασαν κατόπιν αυτής, Αθήνα.
Αυτή η πρώτη Ελιά που χάρισε η Θεά Αθηνά στους Έλληνες, φυτεύτηκε στην Ακρόπολη.


Επίσης, το ρόπαλο του Ηρακλή ήταν από κλαδί Αγριελιάς.
Η παράδοση αναφέρει ακόμα, ότι ο Ηρακλής έφερε βλαστάρι ελιάς από την
χώρα των Υπερβορείων (μυθικός λαός που οι Έλληνες πίστευαν ότι κατοικούσε
πέρα από το βορρά ή κατά άλλη ερμηνεία στον ουρανό) και το φύτεψε στην Ολυμπία.
Με τα κλαδιά του ΚΟΤΙΝΟΥ, της Αγριελιάς αυτής, στεφανώνονταν οι Ολυμπιονίκες.
Με κλάδους ελιάς ήταν στεφανωμένο και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός
στην Ολυμπία, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, έργο του Φειδία.

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 18-03-18, 18:58
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Συνέχεια του Θέματος...

Η Δάφνη

Η Δάφνη (κόρη και Ιέρεια της Γαίας και του ποταμού Λάδωνα της
Πελοποννήσου ή κατά μία άλλη εκδοχή, του Πηνειού της Θεσσαλίας) ήταν
Νύμφη των δασών μας.
Η εκθαμβωτική ομορφιά της, έκανε τον Θεό Απόλλωνα να την ποθεί και να
θέλει να την κάνει δική του.
Όμως η Δάφνη ήταν ταγμένη στην Γαία, και δεν ήθελε να ενδώσει στον έρωτα του Θεού.
Παράλληλα, ένας θνητός εν ονόματι Λεύκιππος (γιός του Βασιλιά Οινόμαου της
πόλεως Πίσας της Ήλιδος), πολιορκούσε τη Δάφνη και μεταμφιεσμένος σε
γυναίκα κατάφερε να την ξεγελάσει και να την πλησιάσει.

Με παρέμβαση του Θεού Απόλλωνα, οι υπόλοιπες Νύμφες ενημερώθηκαν για
την απάτη και συμβουλεύτηκαν να συγκεντρωθούν για το καθημερινό λουτρό
τους όπου καλεσμένος ήταν και ο μεταμφιεσμένος Λεύκιππος.
Αναγκάστηκε έτσι να αποκαλύψει το πραγματικό του φύλο την ώρα του
λουτρού και οι Νύμφες τον τιμώρησαν με θάνατο.

Εξαιτίας αυτού του περιστατικού, ο Θεός Απόλλωνας βρήκε την ευκαιρία να
διεκδικήσει τη Δάφνη και την κυνήγησε.
Την έσχατη στιγμή, η Δάφνη επικαλέστηκε τη Μητέρα Γαία, η οποία την
εξαφάνισε στέλνοντάς την στην Κρήτη (όπου εκεί έγινε γνωστή ως Πασιφάη)
και στη θέση της φύτρωσε το ομώνυμο φυτό Δάφνη.
Κατά μία άλλη εκδοχή του μύθου, η Γαία άνοιξε ένα χάσμα και πήρε στα
σπλάχνα της τη Δάφνη, ενώ από το ίδιο χάσμα ξεπήδησε το φυτό.

Ο Θεός Απόλλων έφτιαξε ένα δάφνινο στεφάνι από τα κλαδιά του για να
παρηγορηθεί και έκτοτε έγινε το αιώνιο σύμβολό του, και πήρε το προσωνύμιο «Δαφναίος».
Οι Έλληνες τίμησαν τον Απόλλωνα με γιορτές που ονομάστηκαν Δαφνηφόρια
και η Πυθία, η εκάστωτε Πρωθιέρεια του Μαντείου των Δελφών,
χρησμοδοτούσε διφορούμενα μασώντας φύλλα Δάφνης.

Το Κυπαρίσσι

Ο Κυπάρισσος ήταν ένας πανέμορφος νέος, με πάθος για το κυνήγι και ευνοούμενος του Θεού Απόλλωνα.

Μια μέρα καθώς κυνηγούσε, αντίκρισε ένα πανέμορφο ελάφι, τόσο επιβλητικό που δεν το σκότωσε.
Αντιθέτως, έγινε αχώριστος φίλος και συνοδός του Κυπάρισσου σε όλες του τις εξορμήσεις.
Αυτό το ελάφι, ήταν το αγαπημένο Ιερό ελάφι του Θεού Απόλλωνα.
Δυστυχώς, αυτή η εκπληκτική δεξιότητα του Κυπάρισσου για το κυνήγι, έμελλε
να γίνει και η αχίλλειος πτέρνα του.
Μια μοιραία στιγμή, χωρίς να το αντιληφθεί, εξέλαβε ως θήραμα μέσα σε
πυκνή βλάστηση, το Ιερό αυτό ελάφι, εκτόξευσε τα βέλη του και το πλήγωσε θανάσιμα.

Ο Κυπάρισσος ήταν απαρηγόρητος για αυτό το τραγικό λάθος που κόστισε τη
ζωή του καλύτερού του φίλου.
Λίγο καιρό μετά, μην μπορώντας να βαστάξει άλλο πόνο και θλίψη, αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του.
Λίγο πριν ξεψυχήσει, ζήτησε από τον Θεό Απόλλωνα μία τελευταία χάρη.
Παρακάλεσε τον Θεό να φροντίσει να παραμείνει στη μνήμη του ανθρωπίνου
γένους, η ανείπωτη λύπη που ένοιωθε για τον αδικοχαμένο φίλο του.
Έτσι, ο Θεός μεταμόρφωσε τον Κυπάρισσο σε ένα πανέμορφο και επιβλητικό με
το αειθαλές καταπράσινο φύλλωμά του δέντρο, το Κυπαρίσσι, το ρετσίνι του
οποίου κυλάει κάποιες φορές επάνω του, όπως τα δάκρυα του Κυπάρισσου για τον φίλο του.

Ακόμη, λέγεται πως στον ¶δη, το Λευκό Κυπαρίσσι κοσμούσε την Πηγή της
Λήθης, που αν έπινε κάποιος από το νερό της ξεχνούσε την ιστορία της ζωής
του, ενώ η Πηγή της Μνημοσύνης βρίσκονταν στον ίσκιο μιας ¶σπρης Λεύκας.

Η Ροδιά

Η Ροδιά (όπως και η Ανεμώνη) είχαν φυτρώσει από το αίμα του ¶δωνη.
Ο ¶δης απήγαγε την Περσεφόνη (κόρη της Δήμητρας και του Δία), ξεγελώντας την
με ένα υπέροχο λουλούδι, τον Νάρκισσο, και την πήρε στον Κάτω Κόσμο.

Η Μυρτιά

Η Μύρρα (ή Σμύρνα) ήταν μια πριγκήπισσα της Πάφου στην Κύπρο, κόρη του
βασιλιά Κινύρα, η οποία καυχήθηκε ότι ξεπερνούσε σε ομορφιά την Θεά
Αφροδίτη (κατά μία παραλλαγή του μύθου, η μητέρα της ήταν αυτή που
τολμούσε να συγκρίνει την κόρη της με την Θεά Αφροδίτη).

Για να την τιμωρήσει η Θεά για τη βλασφημία της, της προκάλεσε ανόσιο
έρωτα για τον ίδιο τον πατέρα της, και ξεγελώντας τον μεταμφιεσμένη σε
δούλα του παλατιού, συνευρέθηκαν για 12 νύχτες.

Όταν συνήλθε από τον παραλογισμό, γεμάτη ντροπή για το θανάσιμο
αμάρτημα που είχε διαπράξει, και έχοντας μείνει έγκυος στο παιδί του πατέρα
της, θέλησε να του πεί τί είχε συμβεί.
Οργισμένος ο πατέρας της την κυνήγησε για να τη σφάξει και αυτή έτρεξε στο
δάσος να κρυφτεί, μετανιώνοντας πικρά για την ύβρη της.
Τότε, η Θεά Αφροδίτη τη λυπήθηκε και για να της απαλύνει τον πόνο την μεταμόρφωσε στο γνωστό δέντρο Μυρσίνη (Μυρτιά).

Από την ένωση της με τον πατέρα της, μετά από λίγο καιρό γεννήθηκε ο
¶δωνις που βγήκε από τον φλοιό του δέντρου.

Κατά κάποιους ιστορικούς, το δέντρο στο οποίο μεταμορφώθηκε η Μύρρα ήταν
η Μυρτιά (Myrtus communis), ενώ κατά άλλους πρόκειται για το δέντρο Σμύρνα (Commiphora myrrha).


Ένας άλλος μύθος, αναφέρει ότι η Θεά Αθηνά μεταμόρφωσε σε Μυρτιά την αγαπημένη της φίλη που πέθαινε.

Η Μυρτιά έχει συνδεθεί και με την Φαίδρα, κόρη του βασιλιά Μίνωα της
Κρήτης, που καθώς έβλεπε τον γιό του συζύγου της Ιππόλυτο να γυμνάζεται
και φλέγονταν από πόθο γι' αυτόν, τρυπούσε φύλλα Μυρτιάς με μιά βελόνα.
Γι' αυτό, αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά τα φύλλα της Μυρτιάς, θα
διαπιστώσει ότι είναι γεμάτα μικροσκοπικούς πόρους, σαν να έχει τρυπηθεί από
μικρή βελόνα.
Αυτοί οι πόροι είναι οι ελαιοφόροι αδένες της.

Η Μυρσίνη ή Μυρρίνη ή Μύρτος ή Μυρτιά, ήταν αφιερωμένη στη Θεά Αφροδίτη
και αποτελούσε σύμβολο παρθενίας.
Οι δέ Αρχαίοι Έλληνες, φορούσαν στεφάνια από Μυρτιά κατά την διάρκεια των
προσφορών τους στους Θεούς.

Επίσης, στην αρχαιότητα κατασκεύαζαν κοσμήματα με τη μορφή των φύλλων
και των καρπών της Μυρτιάς, και ένα εξαιρετικό χρυσό στεφάνι από φύλλα
Μυρτιάς βρέθηκε στους Μακεδονικούς Βασιλικούς τάφους της Βεργίνας στη
Βόρεια Ελλάδα.

Η Κρανιά

Νύμφη της Κρανιάς ήταν η Αμαδρυάδα Νύμφη Κρανεία, κόρη του Όξυλου και της Αμαδρυάδος.


Η Φτελιά, η Λεύκα και η Ιτιά


Όταν οι Αργοναύτες και ο Ορφέας συνάντησαν τις Εσπερίδες Νύμφες στον
κήπο τους, η Ερυθεία μεταμορφώθηκε σε Φτελιά (Πτελέα), η Εσπερίδα σε
Λεύκα (Αίγειρος) και η Αίγλη σε Ιτιά.

Συνεχίζεται....

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη AVATARGR-1 : 18-03-18 στις 18:59
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 18-03-18, 19:06
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Συνέχεια....

Δέντρα αφιερωμένα στους Θεούς:

Αγγελική (Pittosporum spp.): Ιερό δέντρο της Αφροδίτης
Ακακία (Acacia spp. & Albizia julibrissin): Ιερό δέντρο της Αρτέμιδος
Αλμυρίκι (Tamarix): Ιερό δέντρου του Διονύσου
Αμυγδαλιά (Prunus Amygdalus): Ιερό δέντρο του Δία και του Ερμή
Αμπέλι (Vine): Ιερό δέντρο του Πάνα και του Διονύσου
Αχλαδιά (Pyrus spp.): Ιερό δέντρο της Αφροδίτης
Βελανιδιά (Quercus spp.): Ιερό δέντρο του Δία, της Αθηνάς, της Ρέας και της Νύμφης Βαλανίς
Δάφνη (Laurus nobilis): Ιερό δέντρο του Απόλλωνα και του Ασκληπιού
Έλατο (Abies spp.): Ιερό δέντρο του Ερμή, του Διονύσου και του Πάνα
Ελιά (Olea Europaea spp): Ιερό δέντρο της Αθηνάς και του Δία
Ερείκη (Erica spp.): Ιερό δέντρο της Αφροδίτης και του ¶δωνη
Ιτιά (Salix spp): Ιερό δέντρο της Αρτέμιδος, της Ήρας, της Δήμητρας και της Εκάτης
Κέδρος (Cedar spp.): Ιερό δέντρο της Αρτέμιδος και της Νύμφης Αίας
Κισσός (Hedera Helix): Ιερό δέντρο του Διονύσου
Κυδωνιά (Cydonia spp): Ιερό δέντρο της Αφροδίτης
Κυπαρίσσι (Cupressus spp.): Ιερό δέντρο του ¶δη
Λεβάντα (Lavandula Vera): Ιερό δέντρο της Εκάτης και του Κρόνου
Μελιά (Φράξος – Fraxinus ornus): Προστάτιδες της Μελιάς φέρονται οι Μελίδες ή Επιμελίδες ή Μαλιάδες Νύμφες.
Μηλιά (Malus): Ιερό δέντρο της Ήρας, της Αφροδίτης και της Γαίας.
Προστάτιδες της Μηλιάς φέρονται οι Μελίδες ή Επιμελίδες ή Μαλιάδες Νύμφες.

Μουριά (Morus spp.): Ιερό δέντρο της Αθηνάς και του Ερμή
Μυρτιά (Myrtus communis): Ιερό δέντρο της Αρτέμιδος και της Αφροδίτης
Οξυά (Fagus sylvatica): Ιερό δέντρο της Αρτέμιδος
Πεύκο (Pinus spp.): Ιερό δέντρο του Ποσειδώνα και του Πάνα
Πλάτανος (Platanus spp.): Ιερό δέντρο του Απόλλωνα και του Δία
Το Πουρνάρι (Quercus coccifera): Ιερό δέντρο του Δία, της Αθηνάς, της Ρέας και της Νύμφης Βαλανίς
Ροδιά (Punica Granatum): Ιερό δέντρο του ¶δη, της Δήμητρας, της Περσεφόνης και του Κρόνου
Σημύδα (Betula spp.): Ιερό δέντρο της Αθηνάς
Συκιά (Ficus carica): Ιερό δέντρο της Ήρας και του Διονύσου
Σφενδάμι (Acer spp): Ιερό δέντρο του ¶ρη
Σχοίνος (Pistacia lentiscus): Ιερό δέντρο του Δία
Τριανταφυλλιά: Ιερό δέντρο της Αφροδίτης, του Έρωτα, του ¶δωνη
Φλαμουριά (Tilia spp): Ιερό δέντρο του Ποσειδώνα, του ¶ρη και του Ουρανού
Φουντουκιά (Corylus avellana): Ιερό δέντρο της Αρτέμιδος και του Ερμή

ΠΗΓΈΣ: Ιερά Δέντρα Ελλήνων Θεών και Ανθρώπων
http://thesecretrealtruth.blogspot.c...#ixzz5A7Xs9yDy
Συμπληρωματικά στοιχεία από Βικιπαίδεια

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 21-03-18, 19:16
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα....

Το δέντρο είναι η τελειότερη έκφραση της ζωής, της δύναμης και της ομορφιάς της φύσης.
Αποτελεί σύμβολο της πορείας και του σκοπού του ανθρώπου, που είναι από κάτω προς τα πάνω.
Είναι εικόνα της πνευματικότητας και της αστείρευτης ανάγκης του ανθρώπου
να επιβεβαιώνει την ύπαρξη του πνευματικού, να ικανοποιεί την ανάγκη του να
ψάχνει το θείο, έτσι ώστε να βεβαιώνεται ότι υπάρχει κάτι πέραν της θνητής σωματικής του ύπαρξης.

Από τον σπόρο στη μήτρα, σαν το δέντρο, έτσι και ο άνθρωπος έρχεται στη
γη, μεγαλώνει και απλώνει τα κλαδιά του κάνοντας τις επιλογές στη ζωή του,
ωστόσο ο δρόμος του είναι πάντα ένας και ανοδικός.
Είναι ο κεντρικός κορμός του δέντρου της ζωής του που θα τον οδηγήσει όλο
και ψηλότερα, στην κορυφή και στην ένωσή του με το θείο και το υπερβατικό,
στο «καθΆομοίωσιν».

Το βιβλίο αυτό πραγματοποιεί ένα ταξίδι στον αρχαίο κόσμο και πραγματεύεται
το Ιερό Δέντρο στους πολιτισμούς των Σουμερίων, Ασσυρίων, Βαβυλωνίων,
Αιγυπτίων, Χαναναίων και Εβραίων.

Τι ποιότητες απέδωσαν στο σύμβολο του δέντρου όλοι αυτοί οι λαοί;
Με ποιο τρόπο οι μυθολογικές παραστάσεις της Εγγύς Ανατολής αποδόθηκαν στο βιβλικό κείμενο;
Ποιες είναι οι ρίζες των δύο δέντρων της ιστορίας του βιβλικού Παραδείσου;
Τι ακριβώς ήταν το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού και τί το
δέντρο της ζωής στον κήπο της Εδέμ;
Ποια η σχέση τους με το φυτό του Γκιλγκαμές, το ασσυριακό δέντρο της ζωής
και τα υπόλοιπα ιερά δέντρα;

Είναι ένα κείμενο που είναι από....
ΤΟ ΙΕΡΟ ΔΕΝΤΡΟ
Οι Μύθοι και οι Συμβολισμοί του
Ευλαμπία Τσιρέλη


Μέσα σε όλα τα δένδρα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το δένδρο της ΚΑΜΠΑΛΑ.

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 21-03-18, 19:33
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Συνεχίζω το θέμα...


Δέντρα ιερά
Από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα το δέντρο βρέθηκε στο επίκεντρο της
θρησκευτικής λατρείας.
Ορισμένα δέντρα θεωρήθηκαν ιερά και γύρω τους αναπτύχθηκαν τόποι
λατρείας θεών, ακόμα και πριν τη δημιουργία των πρώτων ναών.

Σκηνή δενδρολατρείας με τη θεά καθιστή στη ρίζα ενός δέντρου και τις
λατρεύτριες απέναντί της.

Υπάρχει Χρυσό σφραγιστικό δαχτυλίδι, Μυκήνες,
τέλη 15ου αι. π.Χ. (αρ. ευρ. 992),
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα
.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν πως στη μινωική Κρήτη η λατρεία της
Μεγάλης Θεάς συνδυάστηκε με τη δενδρολατρεία.
Οι λατρευτές, κρατώντας ή κουνώντας κλαδιά δέντρων και χορεύοντας
εκστατικούς χορούς, προκαλούσαν την επιφάνεια της θεότητας.

Στους επόμενους αιώνες οι δώδεκα θεοί των αρχαίων Ελλήνων συνδέθηκαν με
συγκεκριμένα δέντρα ή φυτά.
Στα ιερά όπου λατρεύονταν, μεμονωμένα δέντρα ή ιερά άλση έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στη λατρεία.

Η θεά Αθηνά χάρισε στους Αθηναίους την πρώτη ελιά του κόσμου, που
φύτρωσε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης.
Έτσι νίκησε τον Ποσειδώνα στη φιλονικία τους για τη διεκδίκηση της πόλης της
Αθήνας.
Απόγονοι αυτής της ελιάς ήταν οι ιερές ελιές που ονομάζονταν Μορίες.
Η καταστροφή τους τιμωρούνταν με θάνατο ή εξορία.
Το λάδι τους δινόταν ως έπαθλο στους νικητές των αγώνων στη γιορτή των Μεγάλων Παναθηναίων.
Ο Διόνυσος, θεός-προστάτης του αμπελιού και του κρασιού, της γονιμότητας
και της βλάστησης, λατρευόταν σε τελετές στις οποίες η οινοποσία οδηγούσε
τις συνοδούς του, τις Μαινάδες, σε έκσταση.

Ο Διόνυσος, θεός-προστάτης του αμπελιού και του κρασιού, της γονιμότητας
και της βλάστησης, λατρευόταν σε τελετές στις οποίες η οινοποσία οδηγούσε
τις συνοδούς του, τις Μαινάδες, σε έκσταση.

«σίτος, οίνος και έλαιον»

Τα τρία κύρια γεωργικά προϊόντα που καθόρισαν την ζωή των αγροτικών
πληθυσμών της Μεσογείου παίζουν σημαντικό ρόλο σε πολλά χριστιανικά
λατρευτικά έθιμα και τελετουργίες.
Στη χριστιανική παράδοση η άμπελος, η ελιά και τα παράγωγά τους, κρασί και
λάδι, ταυτίζονται με τον Θεάνθρωπο και χρησιμοποιούνται σε πολλές
τελετουργικές πρακτικές.
Πλάι στις εκκλησίες συχνά υπάρχουν αιωνόβια δέντρα που θεωρούνται ιερά και
προστατεύονται.

Το δένδρο των ευχών...

Η ανάρτηση αφιερωμάτων, υφασμάτων, καρπών και άλλων αντικειμένων στα
κλαδιά δέντρων είναι μια πανάρχαιη συνήθεια.
Τα δέντρα αυτά είτε είναι «ιερά», δηλαδή συνδέονται με τη θρησκευτική
λατρεία, είτε αποκτούν κάποιο συμβολισμό στο πλαίσιο εθίμων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα κομμένα κλαδιά που στόλιζαν παλαιότερα
με καρπούς την περίοδο του Δωδεκαημέρου και αργότερα το
χριστουγεννιάτικο δέντρο.


Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι εκφράζουν διάφορες ευχές που σχετίζονται,
ανάλογα με την περίπτωση, με την εξασφάλιση υγείας, καλής τύχης,
αφθονίας αγαθών κ.λπ.

Πηγές:http://followodysseus.culture.gr/el-...%81%CE%AC.aspx
http://followodysseus.culture.gr/Por...roTonEuxon.pdf

Συνεχίζεται..

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 02-04-18, 18:46
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Η Βελανιδιά (που στο Πήλιο όταν λέγανε παλιά «πόσα δέντρα έχεις»
εννοούσαν «πόσες βελανιδιές», δηλαδή η βελανιδιά ήταν ταυτόσημη με τη
λέξη δέντρο, ήταν ΤΟ δέντρο), είναι από τα πιο συχνά αναφερόμενα είδη στην ελληνική μυθολογία.
Συγκεκριμένα, η Βελανιδιά ή Δρυς ήταν ένα ιερό δέντρο αφιερωμένο στον παντοδύναμο Δία.
Στο ιερό της Δωδώνης οι ιερείς συμβουλεύονταν το θρόισμα των φύλλων ενός
τεράστιου δέντρου δρυός για τις μαντείες τους.
Ένα κομμάτι αυτού του δένδρου, ύστερα από τη συμβουλή της θεάς Αθηνάς,
πήραν οι Αργοναύτες στην εκστρατεία τους για προστασία και το τοποθέτησαν στην πλώρη της Αργούς.

Λέγεται ότι ήταν τόσο σημαντικά δέντρα που με κάθε νέα βαλανιδιά μία
νύμφη, μία Αμαδρυάδα, γεννιόταν μαζί και ζούσε και πέθαινε μαζί του,
προστατεύοντας το σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Περίφημη είναι η εργασία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη "Υπό τη βασιλική Δρυ"
η οποία αποτελεί έναν ύμνο στο δένδρο.

Οι δρυς γενικά αλλά και οι βαλανιδιές ειδικά ταξίδεψαν μέσα από τους αιώνες
και διασώθηκαν μέσω μιας σειράς "ιδιοτήτων" τους:
α. Ως κατοικία νυμφών,
β. Ως ιερά δέντρα,
γ. Ως πολύτιμο ξύλο,
δ. Ως πηγή του πολύτιμου βαλανιδιού,
Και στην βόρεια μυθολογία η δρυς κατείχε ξεχωριστή θέση, ως δέντρο
αφιερωμένο στον θεό του κεραυνού Θορ.

Για τους Κέλτες, η βελανιδιά συμβολίζει την πύλη μεταξύ των δύο κόσμων·
ακόμα, ήταν σύμβολο της αλήθειας και της γνώσεως γι' αυτό και θεωρούνταν
ιερό από τους Δρυίδες (το όνομα των οποίων προέρχεται από την ελληνική λέξη δρυς.
Στις κέλτικες κοινωνίες, οι πόρτες από ξύλο δρυός εκτελούσαν χρέη φρουρού
εμποδίζοντας το κακό να εισέλθει στις οικίες.

Τέλος, στην αρχαία Ρώμη οι νικητές στρατηγοί παρήλαυναν με στεφάνι από φύλλα βελανιδιάς,

Η οξιά ή φηγός

Είναι δέντρο μεγάλο, μέχρι 35 μέτρα ύψος και στην κέλτικη μυθολογία ήταν
και αυτό το δέντρο ήταν ιερό. Πιστεύεται ότι η οξιά είναι η ενσάρκωση της Diana, θεάς των άγριων δασών.
Το δέντρο έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες και τα διάφορα τμήματά του
έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία λοιμώξεων του δέρματος και ως
αντισηπτικό καθώς και το λάδι της στην οικιακή οικονομία.

Ονομάζεται και δέντρο των ευχών.
Λέγεται πως αν χαράξεις μια ευχή σε ένα κομμάτι ξύλου οξιάς και το θάψεις
στο χώμα, όπως το ξύλο αποσυντίθεται, η ευχή πραγματοποιείται.
Παλιά οι άνθρωποι φορούσαν το ξύλο της σαν ένα φυλακτό καλής τύχης.

Στην βικτωριανή γλώσσα των λουλουδιών οξιά σημαίνει αφθονία
Θεωρείται ως το δέντρο της μάθησης, της σοφίας και του γραπτού λόγου,
καθώς και ως σύμβολο της ευημερίας.

Ακόμη και στην εξήγηση των ονείρων λέγεται πως αν δείτε ένα όνειρο με
οξιές σημαίνει πως σας περιμένουν πολλές επιτυχίες στη ζωή που θα σας
γεμίσουν ευτυχία και χαρά, θα νιώσετε δυνατοί και θα έχετε λαμπρό μέλλον.

Οι ρούνοι όταν πρωτοφτιάχτηκαν ήταν από οξιά.
Οξιά κόπηκε σε λεπτές φέτες και χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία των πρώτων βιβλίων.
Γι αυτό και το "μάθημα της οξιάς" είναι η σημασία της μάθησης και της ανάγκης
για τη μελέτη και τη διατήρηση της γραπτής γνώσης μας προς όφελος των επόμενων γενεών.

Η οξιά είναι το ιερό δέντρο του ηλιοστασίου και το αγαπημένο κούτσουρο των Χριστουγέννων.
Ακόμη και η ραβδοσκοπία για εύρεση νερού γίνεται με ραβδιά από οξιά


Και τα δυο ξύλα λοιπόν είναι από ιερά δέντρα, μέσα από τα οποία γίνονται
μαντείες και θεραπείες, παρέχεται προστασία και αφθονία, συμβολίζουν την
αλήθεια και τη σοφία.
Μπορείτε να σκεφτείτε κάτι καλύτερο για το υλικό κατασκευής του Κύβου του
Ρέικι από αυτά τα υπέροχα δέντρα;
Όποιο και να διαλέξετε, ένα κομμάτι από ένα ψηλό, αιωνόβιο ιερό δέντρο θα είναι δίπλα σας.

ΠΗΓΉ:https://www.facebook.com/permalink.p...10632499038266

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 20:25.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.