Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Συζητήσεις > Εσωτερική Αναζήτηση – Φιλοσοφία – Επιστήμες

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 16-05-15, 20:30
Το avatar του χρήστη apofasismenos
apofasismenos Ο χρήστης apofasismenos δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 21-04-2015
Μηνύματα: 509
Προεπιλογή Περιστατικά και διάφοροι τρόποι αντιμετώπισης

Όλοι μας κατά περιόδους ζούμε κάποια περιστατικά μικρά ή μεγάλα, που μας κάνουν εντύπωση και δεν μπορούμε να εξηγήσουμε.
Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι κάτι έχουν να πουν μέσα από τα χρόνια της ζωής τους. Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει κανέναν άνθρωπο
που να μην του εχει συμβεί από κάτι μικρό μέχρι κάτι μεγάλο. Κλειδί στην όλη κατάσταση (κατ'εμέ) αποτελεί το πόση σημασία δίνουμε στο περιστατικό
(αναλογως πόσο έντονο είναι φυσικά) και κατά πόσο μπορούμε να ανασυγκροτηθούμε (ταχέως). Πιστεύω ότι αν αργήσουμε χαρακτηριστικά
και αρχίσουμε να το μελετάμε για καιρό χωρίς να κάνουμε τίποτα, θα μας γίνει κάτι σαν βίωμα. Θυμάμαι πριν κάποια χρόνια
(απλό περιστατικό συνεχόμενων ονείρων)
έβλεπα όνειρα με πεθαμένους. Πολύ πιθανόν διότι εκείνη την περίοδο είχαμε πολλούς θανάτους στην γειτονιά και επηρεάστηκα. Γενικώς είμαι άτομο
που δεν περιορίζομαι και δεν χωνεύω τα προβλήματα. Δρω επιτόπου όσο μπορώ. Η λύση που βρήκα είναι λίγο μυστήρια και ασυνήθιστη.
Θα είμαι υπεραπλουστευμένος στην περιγραφή.

Εντελώς αυθόρμητα και αντιδραστικά κινήθηκα ένα βράδυ προς κάποιο νεκροταφείο. Προτίμησα βραδινή ώρα και ομολογώ ότι δεν συνάντησα
καμία δυσκολία στο σκαρφάλωμα του τοίχου. Φυσικά δεν πήγα να παραστήσω τον σούπερμαν αλλά χρησιμοποίησα κάποιον μικρό εξοπλισμό.
Ας πούμε ότι τα έχω καλά με την φύση και προτιμώ την εξοχή. Αν μπορούσα να ζήσω κάπου άνετα, θα ήταν δίπλα σε θηρία της ζούγκλας
διότι μπορεί να είναι επιθετικά αλλά ξέρουμε τους λόγους. Με τους άνθρωπους, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Το περιβάλλον ήταν πραγματικά
άσχημο και πολύ μουντό. Δεν ειδα κανέναν και ελπίζω να μην με είδε και κανείς διότι μπορεί να φανταζόταν τίποτα και να τρόμαζε άδικα.
Κάθησα στο έδαφος σε ένα αρκετά σκοτεινό σημείο που βρήκα. Οκ, σκέφτηκα..."χάλια είναι εδώ οπότε σε λίγο θα αρχίσουν να μου μπαίνουν ιδέες".

Ψιλοεκνευρίστηκα γιατί δεν έβρισκα κάποιον ήχο ή κάτι μυστήριο να αρχίσει να λειτουργεί ο παράγων φόβος αλλά από την άλλη σκέφτηκα "καλύτερα".
Μπερδεμένη κατάσταση. Μετά από κάποια ώρα άκουσα έναν ήχο ανέμου λίγο διαφορετικό από την μέχρι τότε ροή του, αναλύθηκε πως προήλθε όμως
κι ο φόβος δεν πρόλαβε καν να δημιουργηθεί. Στο δεύτερο όμως συμβάν ήμουν πιο "τυχερός", διότι άκουσα κάτι σαν άνοιγμα ξύλινης πόρτας.
Πράγματι αυτό δημιούργησε πολλαπλά σενάρια που άρχισαν να τρέχουν στο μυαλό μου. Το ένστικτο της επιβίωσης δούλεψε άριστα
καθώς ψιλοχέστηκα αν και απέκλεισα αρκετά σενάρια λογω παραμέτρων. Διασταύρωσα από ποιο σημείο ερχόταν ο ήχος και σηκώθηκα.
Ομολογώ ότι τα "χρειάστηκα" διότι δεν είχα οπτική επαφή με καμία πόρτα. Έκλεισα τα μάτια μου γνωρίζοντας ότι έτσι στρουθοκαμηλίζω
αποφεύγοντας να δω. Παρατηρήθηκε ένα στιγμιαίο αίσθημα ασφάλειας (αναμενόμενο ή μη) και κατευθείαν μία έναρξη φόβου αλλά άρχισα να περπατάω
προς τον ήχο. Πραγματικά δεν το προτείνω σε κανέναν αυτό (ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του) διότι με κατακυρίευσε το άγχος
κι ο φόβος αν και γνώριζα ότι όλοι ήταν τέζα γύρω μου.

Όχι λοιπόν, να μην το δοκιμάσετε. "Καθάρισα"...και συνεχίζω.

Το ρίσκαρα γιατί καμιά φορά σε τέτοια μέρη μπορεί (δεν ξέρω αλλά υποθέτω) να βρισκεται εντός και κανείς υπάλληλος (μία στο τόσο).
Που ξέρω εγώ τι μυαλό έχει κι αν κουβαλά και καμιά καραμπίνα κρυφά. Όσο προχωρούσα, ο ήχος ερχόταν ανεπαίσθητα πιο κοντά μου
και όσο τα δευτερόλεπτα περνούσαν, σκεφτόμουν όλο και πιο έντονα μην τυχόν τα ανοίξω και δω τίποτα περίεργο.
Όπως καταλαβαίνετε ήταν μία δυσάρεστη κατάσταση.
Το βάδισμά μου ήταν κάπως προσεκτικό απ'την μία μην τυχόν σπάσω κανένα κεφάλι κουτουλώντας ή βγάλω κανένα μάτι
(έβαζα και τα χέρια μου μπροστά), γεγονός που κατά κάποιο τρόπο εκτόνωνε τον φόβο αφού σκεφτόμουν ελάχιστα κι αυτό το πρόβλημα.
Έναν φόβο που όμως σε κλάσματα δευτερολέπτου γινόταν περισσότερος της προηγούμενης στιγμής.
Από την άλλη κάποια λίγα μέτρα τα διένυσα γρηγορότερα. Ανάμεικτα συναισθήματα. Μέσα μου σκεφτόμουν συνεχώς και ψέλιζα ότι δεν υπάρχει τίποτα
κι όλοι είναι τέζα, κάτι που ήταν γνωστό αλλά οι "ειδικές" συνθήκες το έκαναν τρομακτικό.

Στο τέλος πάτησα σε έναν μικρό λάκο με νεράκι όπου εντελώς αυθαίρετα το θεώρησα ως τέλος της διαδρομής. Αυτό μάλλον λειτούργησε ως διακοπή
του γεγονότος με επακόλουθο την επιβράβευση. Αισθάνθηκα ότι τα είχα καταφέρει. Ομολογώ ότι άνοιξα τα μάτια μου γρήγορα κοιτώντας γύρω μου
αλλά στο μυαλό μου το περιστατικό έχει καταγραφεί ως άνοιγμα μιας πολύ βαριάς πόρτας. Θα έλεγα ότι τα μάτια μου άνοιξαν καρέ-καρέ.
Προφανώς φοβόμουν. Χαλάρωσα τελικά οφείλω να πω οπότε και πήρα τον δρόμο του γυρισμού. Να σημειώσω ότι ξύλινη πόρτα πάντως δεν είδα
ενώ βρέθηκα γύρω στα 120 μέτρα από το σημείο εκκίνησης. Κι όμως...αισθάνθηκα ότι περπάτησα πολύ παραπάνω. Όταν αργότερα το κατέγραψα
κατέληξα ότι θα μπορούσα να αισθανθώ ότι περπάτησα λιγότερο. Φαίνεται αντέδρασα έτσι τότε.

Από εκείνη την ημέρα τα όνειρα με πεθαμένους σταμάτησαν ή μάλλον περιορίστηκαν στο ένα δέκατο γιατί μην τρελλαθούμε...
όλοι έχουμε δει (και βλέπουμε τέτοια όνειρα). Η εξήγηση που δίνω είναι η κλασσική όπου μας πονάει ένα χτύπημα στο δάκτυλο του ποδιού
και του δίνουμε σημασία μέχρι κι αν μας πιάσει όλο το πόδι. Τότε ασχολούμαστε με το πόδι. Πιστεύω ότι επειδή η πραγματικότητα που έζησα
ήταν πιο ρεαλιστική της φαντασίας στο όνειρο, το όνειρο πήρε δεύτερη θέση στην κλίμακα σημαντικότητας της κατηγορίας και αποδυναμώθηκε.
Φυσικά τώρα πια, μπορώ να το επαναλάβω όσες φορές θέλω και παρουσία άλλων διότι "ζύγισα" την κατάσταση, αλλά πλέον είναι άχρηστο
ως πείραμα δεδομένου ότι με άλλους δίπλα, θα είναι σαν βόλτα στην παραλία.

Εσείς τι περιστατικό ζήσατε και πως το αντιμετωπίσατε;



Υ.Γ 40 ώρες να κάνουμε ένα έντιτ βρε μάστορες...
__________________
Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα, το οποίον εξερράγη.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη apofasismenos : 16-05-15 στις 21:18
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 17-05-15, 01:51
Το avatar του χρήστη Morticia
Morticia Ο χρήστης Morticia δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 12-04-2015
Μηνύματα: 75
Προεπιλογή

Αποφασισμένε, διάβασα όλο αυτό που σου συνέβη. Αρκετά περίεργο και ιδιαίτερο μου φάνηκε. Το 'φανταστικό' οταν γίνει επαναλαμβανόμενο κατά κάποιο τρόπο, αποκτά ρεαλιστική διάσταση. Πάντως μου άρεσει ο τρόπος που σκέφτεσαι όσο και ο τρόπος που το αντιμετώπισες.
Λοιπόν άκου, θα σου πώ. Ήταν καλοκαίρι. Ο μήνας Αύγουστος κόντευε να εισέλθει στο ημερολόγιο. Συγκεκριμένα σε ένα μικρό νησί αρκετά κοντά μου. Επιβάλλονταν και επιθυμούσα να εργαστώ. Επέλεξα να παραμείνω στο νησί και να διακόψω τη διαδικασία μετακίνησης μου, λόγω της δεύτερης δουλειάς που έπιασα. Επικρατούσε μια ανισόρροπη, ξέφρενη διάθεση για ευθυμία, μια ζωηρή πνευματώδης αναζωογόνηση, άλλοτε μια υπέρ-εξαντλημένη σχέση υποταγής κατανάλωτη-εμπόρου (μη αναγκαίες επιπλέον αγορές πήγαιναν και έρχονταν) και άλλοτε ένας εθισμός προς το πρόσωπο του θαλασσινού νερού, που θα 'λέγε κανείς πως τους βαστούν τα ψάρια για ένα ποτό ακόμα. Ευτυχία, χαλαρότητα, ανυπομονησία, επικοινωνία, ηρεμία, βιασύνη, ραντεβού, χορός, ξενάγηση-Διακοπές. Έντονη ημέρα, μα πραγματικά το απολάμβανα. Υπήρχε ένα μέρος που είχε έναν αρνητικό πόλο και καθοδήγησε τον θετικό μου πόλο. Μυστηριωδώς με τράβηξε καθώς περιπλανιόμουν για να σκεφτώ. Απέραντη θάλασσα τριγύρω, δέντρα διάσπαρτα. Εκεί μπορούσα να διαβάζω ήσυχα, να επεξεργάζομαι τις σκέψεις, να επικοινωνώ με τη φύση και εκείνη με 'μένα. Έτσι λοιπόν κάθε μέρα επισκεπτόμουν το σημείο εκείνο. Ξυπόλητη πάντα και ας με φώναζαν οι φίλοι στο σπίτι για το παρκέ που έκανα στους δρόμους! Οι πατούσες μου έπαιρναν το χρώμα του ερέβους ένα με τα μαλλιά μου. Ώσπου μια μέρα ήρθε το φθινόπωρο σαν μπόρα και διάφορα συνέβησαν. Δε θα αναφερθώ σε αυτά. Λόγω συνθηκών και συγκυριών τρελών έπρεπε να αφήσω το νησί. Τα βράδια έγιναν άνεμοι και ο κόσμος είχε φύγει ήδη. Αποχαιρετούσα το μέρος και δεν ήθελα να επισκέπτομαι πλέον το σημείο. Έφυγα και για μήνες απαρνιόμουν οτι δε μπορούσα να είμαι εκεί. Οταν περνάς περίεργα ή απογοητέυεσαι απο κάποιους, την πληρώνει η τοποθεσία! Δε μπορούσα να μη ξαναδώ τους ανθρώπους που είχα γνωρίσει και τους φίλους μου για ένα μελαγχολικό εξώφυλλο που είχα δημιουργήσει και συνδέσει. Έτσι αποφάσισα και πήγα να το αντιμετώπισω. Ώρες πολλές περνούσα εκεί και έβρισκα απάντησεις ενδιάμεσα απ'τα φύλλα των δέντρων και απο τα κύματα καθώς πλησίαζαν. Ζωγράφισα εκείνο το μέρος απο όλες τις πλευρές και όταν επιτυχώς το αποτύπωσα και με τα χέρια μου, ένιωσα τη λύπη να απομακρύνεται. Έγραψα για εκείνο το σημείο και έφτιαξα μελωδίες. Κοιμήθηκα και ξύπνησα εκεί. Το αντιμετώπισα με όλες τις αισθήσεις που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Το ένιωσα για τα καλά! Οι αισθήσεις έγιναν λιγάκι αγενείς και έδιωξαν το αίσθημα της θλίψης. Ε τι κάνουμε!¡!
__________________
One more cup of coffee for the road~
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 17-05-15, 10:28
Το avatar του χρήστη apofasismenos
apofasismenos Ο χρήστης apofasismenos δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 21-04-2015
Μηνύματα: 509
Προεπιλογή

Καλημέρα...

Ωραίο, ρευστό και εύπεπτο κείμενο, τώρα που καλοκαιριάζει, μπορεί να διαβαστεί με παγωτό σοκολάτα. Το κακάο απαλλάσσεται.
Επιμελώς ατημέλητη "μαγεία". Ο αναγνώστης παρακινείται και ακολούθως δραστηριοποιείται να βουτήξει στην θάλασσα εικόνων και χρωμάτων.
Να δώσει μορφή στις εικόνες πειρασμού που παρουσιάζεις και "υπόσχεσαι" ως Morticia. Αρκεί να τις αδράξει στην χούφτα του και πετώντας τες ψηλά...
αυτές θα πάρουν μορφή στον καμβά του ουρανού.
Το κείμενο προυπήρχε στο νου σου Morticia, όπου ως νου μπορούμε να τοποθετήσουμε ότι θέλουμε. Απλώς το "μπλάστρωσες" στην οθόνη.
Αποσπασματική και αποσταγματική γραφή. Κάθε εικόνα εμπεριέχει μικρότερες άλλες που σαν τα κλαριά ενός δένδρου, μεγαλώνουν κι αναπτύσσονται
χωρίς αυστηρές παραμέτρους. Πότε εδω και πότε εκεί.
Πλοκή δυσδιάκριτη αλλά υπαρκτή, αρκεί να τραβήξει κάποιος το see through λινό σεντόνι της Κυριακής που σαν ρεπό μας ηρεμεί και μας κοιμίζει.
Πάντα υπό το αγέρωχο βλέμμα του Θεού...έστω του καθενός. Κι έτσι θα διαβάσει καλύτερα.
Εξαιρετικό για'μένα το τελείωμα. Fade out στον ρυθμό με την δυναμική έκφραση: "ε τι να κάνουμε". Ανθρώπινες καταστάσεις λοιπόν...
πέραν του εντελώς ανεξήγητου που καμιά φορά γυρίζει το κλειδί στην πόρτα του μυαλού μας.

Ωραία η αντιμετώπισή σου Morticia, ποιος ο λόγος για παραπάνω "μπιχλιμπίδια";

Υ.Γ Προσωπικά είδα το κείμενο υπό αυτή την οπτική γωνία αν κι έχει πολλές. Πως φαίνεται όμως ο άνθρωπος που ασχολείται με το γράψιμο...
Μου φαίνεται θ'αρχίσω να γράφω κι εγώ έτσι και να αφήσω τους φίλους και τις φίλες να φαντάζονται.
Πολύ σκληρή για να πεθάνεις ή να παραδοθείς λοιπόν αγαπητή Morticia, ακολουθώντας την τακτική "θα το λύσω όπως θέλω εγώ".

Ας βάλω κι ένα σχετικό αγριοτράγουδο...

https://www.youtube.com/watch?v=0X3Me_MVR90

Και τώρα που επαίνεσα την Morticia (χιούμορ, όντως όμορφη αποτύπωση γεγονότος), ας περιμένουμε τον επόμενο φίλο-φίλη.

__________________
Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα, το οποίον εξερράγη.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη apofasismenos : 17-05-15 στις 10:39
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 17-05-15, 17:16
Το avatar του χρήστη Morticia
Morticia Ο χρήστης Morticia δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 12-04-2015
Μηνύματα: 75
Προεπιλογή

Γειά σου αποφασισμένε. Όχι! Το κακάο ανταλλάσσεται. Προφανώς μπορεί να μπει και σε ψυγείο εκτός απο μπρίκι. Διότι μου αρέσει το χιούμορ που διαθέτεις το οποίο διαφέρει από όν σε όν θα το δεχθώ. Έχω την τάση ή την ιδιομορφία αν θες, όταν διηγούμαι αποσπάσματα απο έντονα βιώματα μου, να γίνομαι βιαίως παραστατική και λεπτομερώς περιγραφική σε εικόνες παρά στη ροή των πραγμάτων που εξελίσσονται. Για αυτό ευθύνεται η μυστικοπάθεια μου που φανερώνεται την ώρα που γράφω και μιλώ. Δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να σε βαρύνω με μπιχλιμπίδια ή να χαλάσω την αισθητική σου. Θα τα αποθήκευσω στο πατάρι με τις αντίκες. Πέρα από το χιούμορ θέλω να διακρίνεις και ειλικρίνεια. Τέλος να σου πω οτι δεν έγινε ηθελημένα να πλανάται η φαντασία σου απο 'δώ κι απο 'κεί. Ευθύνεται ο τρόπος και το ύφος που έχω όταν συζητώ. Η μυστικότητα πάντα πάλευε με την εξωτερίκευση, πράγμα που με καθιστά μερικές φορές δυσδιάκριτη όπως προανέφερες, ακαταλαβίστικη, αινιγματική εώς και ασυνάρτητη. Ζητώ συγνώμη για αυτό. Και εγώ θα ήθελα να πάρουν τη σκυτάλη φίλοι και φίλες. Πράγματι είναι ενδιαφέρον το θέμα που άνοιξες.
Let's go!¡

Υ.Γ Ε..καλή, η σχετικότητα του τραγουδιού.
https://youtu.be/Q73gUUr8Zlw
Peace.
__________________
One more cup of coffee for the road~
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 17-05-15, 22:16
Το avatar του χρήστη apofasismenos
apofasismenos Ο χρήστης apofasismenos δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 21-04-2015
Μηνύματα: 509
Προεπιλογή

Αμάν...έγινε μπέρδεμα. Δεν το περίμενα.

Εννοούσα ότι...ωραία η αντιμετώπισή σου κι ότι "όντως" όποιος ο λόγος για παραπάνω μπιχλιμπίδια;

δηλαδή ότι ωραία (του) φέρθηκες, δεν άρχισες να κλείνεσαι-περιορίζεσαι-φυλακίζεσαι-κλαψουρίζεις.
Εξάλλου δεν θα γινόταν να σου έκανα παράπονο αφού προηγουμένως έβγαλα θετικά σχόλια my little writer.

To little θεώρησέ το (μόνο) θετικό. Ας βάλω αυτό εδώ όμως γιατί πολύ "πηγούνι" έπεσε...

https://www.youtube.com/watch?v=JeSr9gtfDiY

__________________
Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα, το οποίον εξερράγη.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη apofasismenos : 17-05-15 στις 22:19
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 18-05-15, 00:08
heretic Ο χρήστης heretic δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-08-2013
Μηνύματα: 1.495
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από apofasismenos Εμφάνιση μηνυμάτων
Συγνώμη που θα παρέμβω, αλλά οσμίζομαι συγγενή μουσικά ακούσματα και θα ανταπαντήσω:

Αγοράζοντας καινούργια ψυχή
__________________
Abyssus Abyssum Invocat
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 18-05-15, 01:26
Το avatar του χρήστη Morticia
Morticia Ο χρήστης Morticia δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 12-04-2015
Μηνύματα: 75
Προεπιλογή

Παρομοίως. (Μέχρι εδώ έφτασαν οι μυρωδιές)
https://youtu.be/K-uw7f51hXo
__________________
One more cup of coffee for the road~
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 18-05-15, 07:42
heretic Ο χρήστης heretic δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-08-2013
Μηνύματα: 1.495
Προεπιλογή

Η συνέχεια αποκτά πολύ ενδιαφέρον! Άλλος ένας αγαπημένος τραγουδοποιός, σε παρόμοια τροχιά με τον πολύ καλό και αδικοχαμένο Tim Buckley:

Τρείς ώρες
__________________
Abyssus Abyssum Invocat
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 18-05-15, 16:00
Το avatar του χρήστη Morticia
Morticia Ο χρήστης Morticia δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 12-04-2015
Μηνύματα: 75
Προεπιλογή

ΝΑΙ! Πωωώ ο Drake.. Είναι τέτοια η τρομερότητα τους που νομίζεις ότι θα σου προξενήσουν "βλάβη" με τον τρόπο που εισέρχονται στο δέρμα.
Να ακόμα ένας.
https://youtu.be/_xErYIU148k
__________________
One more cup of coffee for the road~
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 18-05-15, 17:46
Το avatar του χρήστη apofasismenos
apofasismenos Ο χρήστης apofasismenos δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 21-04-2015
Μηνύματα: 509
Προεπιλογή

Ρεκόρ : 600 χρήστες. στίς 02-07-07 ώρα: 00:07

https://www.youtube.com/watch?v=n_zNH58DaS8



Πάντως (χωρίς σπόντα) απο το να έχουν ερημώσει όλα τα θέματα λόγω ελαχίστων ενεργών μελών
ή να πέφτει φάγωμα σκύλου με γάτας και παρατράγουδα...καλύτερα τα τραγούδια.

Τσιμπήστε κι αυτό...

https://www.youtube.com/watch?v=VWV_u1gSNeY

(πολύ σπάνιο άκουσμα)

__________________
Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα, το οποίον εξερράγη.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη apofasismenos : 18-05-15 στις 17:49
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 23:31.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.