Πολυσυγγραφία: Spaghetti Troopers

[Άπαν]

O Μάριος καθόταν σε μια άβολη κόκκινη καρέκλα γραφείου, καθηλωμένος μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του. Στα μάτια του είχε σχηματιστεί ένα μικροσκοπικό δίκτυο κόκκινων λεωφόρων αίματος ,απότοκος μιας ακόμα δεκάωρης αναζήτησης στα αχανή καλντερίμια του Παγκόσμιου Διαδικτυακού χωριού.

Είχε να θυμάται πολλά από τη χρόνια σχέση του με το Διαδίκτυο. Μια μόνιμη σχέση χωρίς ζήλιες, φωνές και απαιτήσεις. Βέβαια, όποτε τύχαινε να βρει κάποιο άρθρο ψυχολόγου με νεοαποκτηθέν PhD σχετικά με τη ψυχοπαθολογία των εθισμένων κυβερνοναυτών ,ένα ασυναίσθητο μειδίαμα σχηματιζόταν από τα δυο του χείλη. Είχε σκεφτεί πολλές φορές να γράψει ένα άρθρο κόλαφο, εναντίον όλων αυτών που το μόνο που κάνουν είναι να παπαγαλίζουν κλισέ, τα οποία λανσάρουν κάθε τόσο διάφοροι ευφάνταστοι. Κάπως έτσι προσπαθούν να αποφύγουν την ανεργία, αναλογίστηκε. Οι ίδιοι θα πουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα .Εξάλλου ,ο Μάριος δεν έψαχνε να βρει γκόμενα στο Διαδίκτυο. Ο σκοπός που αγίαζε τη ζωή του ήταν υψηλός, ευγενικός, ανόθευτος. Κανείς δε μίσησε την αυταπάτη…

ΤιιιινννΤιιιννν…..ΤιιιινννΤιιιννν….ΤιιιινννΤιιιννν ……ΤιιιινννΤιιιννν…..

Μακρόσυρτοι ,υψήσυχνοι ήχοι τηλεφώνου τάραξαν την υγρή και νωχελική ατμόσφαιρα του ημιυπογείου της οδού Θεμιστοκλέους. Το σπίτι που νοίκιαζε ο Μάριος δεν ήταν κάτι το αξιοζήλευτο, ωστόσο οι καιροί είναι δύσκολοι και στα ρετιρέ έχουν πρόσβαση μόνο ψυχολόγοι με PhD…Ας είναι, καλή παρέα να υπάρχει. Οι κατσαρίδες είναι ό,τι πρέπει για τρελά γλέντια. Το sms προερχόταν από τον Astaroth. Ένας από τους αμέτρητους ηλεκτρονικούς «φίλους» που είχε αποκτήσει στα Chat-rooms που ξόδευε το χρόνο του, απλά περιμένοντας να συμβεί κάτι.

{ΕΛΑ ΜΑΡΙΕ,ΜΠΕΣ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΟ NET.ΛΑΒΑΜΕ ΕΝΑ ΤΡΕΛΟ ΜΕΙΛ.ΕΠΕΙΓΟΝ.ΞΥΠΝΑ ΜΑΛΑΚΑ.}.

Πωωωω..αχ.αχ.αχχ.χμμ..,ήταν ο ήχος που έσπασε το νόμο της σιωπής που συνήθως επικρατεί στην ανήλιαγη γκαρσονιέρα. Ένα στοχαστικό χασμουρητό ερωτοτροπούσε διαλεκτικώ τω τρόπω με τους ανάλαφρους λογισμούς του Μάριου. Τι θέλει πάλι ο καμένος αναρωτήθηκε και πάτησε το κουμπί εκκίνησης στον απαρχαιωμένο μεν ,κάνει-δουλειά δε υπολογιστή του.

Χωρίς να χάσει πολύτιμο χρόνο πληκτρολόγησε τη διεύθυνση www.zoogle.com και πήγε κατευθείαν στο e-γραμματοκιβώτιό του. Αντιμετώπισε τα 153 εισερχόμενα μηνύματα με περισσή απάθεια. Δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί υπερβολικός, σκεπτόμενος ότι το 99,99% των e-mail που λάμβανε ήταν απλά σαβούρα. Ήταν μάλλον μετριοπαθής στην έκφρασή του. Δε βαριέσαι, πάμε να δούμε αν κέρδισα πάλι το Λόττο στη Μπουρκίνα Φάσο, μονολόγησε.

Αποστολέας: Δημόφιλος Επταλόκος jimeptalocus@zoogle.com

Παραλήπτης: Μάριος Ψαχνόπουλος mapsahno@zoogle.com ,AstaRothastaroth@zoogle.com

Θέμα: Re: Νομίζω ότι έφτασε η ώρα



Αγαπητοί συμπορευτές,

είναι σαφώς αναμενόμενο και πλήρως φυσιολογικό να είστε βιαστικοί και ανυπόμονοι. Σας ανακαλώ στη τάξη, διότι ως νέοι και άπειροι δεν μπορείτε ακόμη να στρέψετε το βλέμμα σας προς τον ολόλαμπρο ήλιο της γνώσης. Πρέπει πρώτα να μυηθείτε στις μεθόδους των πεφωτισμένων ώστε οι οφθαλμοί σας να μην τυφλωθούν. Πρέπει ένα αόρατο χέρι να σας οδηγήσει μέσα στο βάλτο. Ένα χέρι που ξέρει τους απόκρυφους δρόμους προς την έξοδο/είσοδο .Έτσι αφού πρώτα οι ετερόφωτοι καταφέρουν να ανακλάσουν απειροστά κομμάτια Γνώσης θα μπορέσετε κλιμακωτά να ανέλθετε. Να ξέρετε ότι χρειάζεται περισυλλογή, αυτοσυγκέντρωση, φιλοδοξία και θάρρος για να τολμήσεις να ρίξεις έστω και μια ματιά στον Ήλιο. Καθώς οι απρόσεκτοι και οι επιπόλαιοι θα λιώσουν όπως οι πάγοι .Τα θρύψαλά σας θα αποτεφρωθούν σε φλόγες λευκές .Ποιος, αλήθεια δύναται να αντικρύσει το Άπειρο και να μην αποκαρτερήσει;

Το Παν σχηματίζει το Ένα δηλαδή το Παν .Ο ατέρμων κύκλος των Θεών σχηματίζει το Άπαν Σύμπαν .Έφτασε η ώρα, θαρρώ ,να γίνετε κοινωνοί αυτής της πανάρχαιας θεουργίας .Έφτασε η ώρα να μυηθείτε στα μυστήρια των Αιγίοχων .Έτσι οι Πύλες της Αλήθειας θα ανοίξουν για σας. Είναι η ύστατη στιγμή κατά την οποία πρέπει να πάρετε μια απόφαση. Έχετε μπροστά σας ένα κοσμοϊστορικό σταυροδρόμι .Κάπου κει ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση βρίσκεται η χώρα των μυημένων. Θέλετε να γίνετε πολίτες της; Το Σύνταγμά της το ξέρετε: Οι ανάξιοι θα ηττηθούν. Είστε έτοιμοι ως άλλοι Κονκισταδόρες να κατακτήσετε το Νέο Κόσμο της Νόησης;

Όταν νιώσετε έτοιμοι θα επικοινωνήσουμε. Τέλος Παιγνίου.





Δημόφιλος Επταλόκος

Ερευνητής, Ψυχολόγος PhD,Σκηνοθέτης



Ο Μάριος ανακάθισε νευρικά. Το κρανίο του κλυδώνιζαν απόκοσμες, σπαρακτικές κραυγές. Ήταν κάτι που προσπαθούσε χρόνια να πετύχει. Θα είχε την ευκαιρία να συναντήσει τον κορυφαίο ψυχολόγο-ερευνητή με PhD.Ο επιμένων ,νικά ήταν η πρώτη κοινοτυπία που πέρασε απ’ το μυαλό του. Βρισκόταν σε υπερένταση, σταγόνες κρύου ιδρώτα έλουζαν το πλατύ μέτωπό του. Άρπαξε το κινητό του και σχημάτισε τον αριθμό του Astaroth:


- Έφτασε η ώρα ..

- Θα πας να τον συναντήσεις;

- Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω;

- Καλή τύχη λοιπόν και να προσέχεις Μάριε!

[beetlejuice]

Ξεκίνησε να πληκτρολογεί με γοργό ρυθμό τη σύντομη απάντησή του. «Αναμένω πληροφορίες. Νιώθω έτοιμος! Πείτε μου ώρα και τόπο». Όλο το βράδυ στρυφογύριζε συνεχώς στο κρεβάτι του κάνοντας ένα flashback των προηγούμενων ετών γύρω από το όλο ζήτημα. Από τις παράξενες τηλεκινητικές και τηλεπαθητικές δυνάμεις που ανακάλυψε πως κατείχε σε ηλικία 13 ετών ,τις ατέλειωτες ώρες που περνούσε τα επόμενα χρόνια πάνω από δεκάδες βιβλία προσπαθώντας να κατανοήσει τη φύση του ανθρώπινου νου και των δυνάμεών του ,μέχρι την ολιγομελή ομάδα που είχε ιδρύσει και συμμετάσχει με σκοπό τους πειραματισμούς τους πάνω στη δύναμη της σκέψης και στη συνέχεια την παρείσφρυσή του στον εξωτερικό κύκλο της ομάδας του Επταλόκου. Παράπονό του βέβαια αποτελούσε το γεγονός πως δεν είχε γίνει μέλος της επίλεκτης αποκρυφιστικής του ομάδας ,των αυτοαποκαλούμενων χλιαρών «Τσιτάχ» ,παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθείες του… Χλιαρών ,διότι όλοι πλέον είχαν βαρεθεί τις ανόητες κλισέ εκφράσεις περί παγωμένων και φλογερών και ήθελαν να προσδώσουν μια κατάσταση κοσμικής ισορροπίας στη βιοδυναμική τους δραστηρίοτητα…

Ο ηλεκτρονικός του υπολογιστής ήταν ακόμη ανοικτός και συνδεδεμένος με τον παγκόσμιο ιστό όταν κατά τις 09:30 το πρωί ακούστηκε ο χαρμόσυνος ήχος της λήψης νέου e-mail. Πετάχτηκε σαν ελατήριο από το κρεβάτι του και κάθησε στην άβολη κόκκινη καρέκλα του. « Γνωρίζω ήδη ότι ο φίλος σου έχει αρνηθεί το «κάλεσμα»… Δήλου 9 στο Υπόγειο. Αύριο στις 23:00 να είσαι εκεί». Ένα αίσθημα ενθουσιασμού μα και υπευθυνότητας τον κυρίευσε. Το τελευταίο δεν ήταν απόλυτα σίγουρος γιατί το ένιωθε… Μέχρι το επόμενο πρωινό μελετούσε συνεχώς και αδιαλείπτως όλα τα βιβλία και περιοδικά αναζήτησης από τη βιβλιοθήκης του. Σκεφτόταν πως ίσως το κάλεσμα αφορούσε έναν διαγωνισμό μεταφυσικών γνώσεων κάτι που τον έκανε να αγχώνεται λιγάκι…

Στις 23:05 της επόμενης μέρας βρισκόταν έξω από την πολυκατοικία στο στενό και με λιγοστό φως δρομάκι της οδού Δήλου. Κατεβαίνοντας γοργά τα σκαλάκια του υπογείου βρέθηκε σε μια μεγάλη μαύρη πόρτα. Αφού ξεροκατάπιε αποφάσισε να χτυπήσει το κουδούνι… Η πόρτα άνοιξε μόνη της. Τα μάτια του είχαν γουρλώσει από το θέαμα που αντίκρυσε. Ένα τοπίο που βρισκόταν σε πλήρη αντιδιαστολή με το περιβάλλον του εξωτερικού χώρου απλωνόταν μπροστά του. 3 γραμματείς πίσω από πολυτελή γραφεία ,άψογος φωτισμός και διακόσμηση ,παραδοσιακές σκαλιστές βιβλιοθήκες του 19ου αιώνα .Κατευθύνθηκε γοργά προς το γραφείο των γραμματέων. Ένας φόβος των είχε κυριεύσει. Πολλά είχαν ακουστεί στα διαδικτυακά φόρουμς για τους στενούς συνεργάτες του Επταλόκου και για τις περίεργες ιδιότητές τους… Είχε διαβάσει σχετικά και στο βιβλίο του Σκώτου συγγραφέα Ιάκωβου Κέικ (Jacob Keicke).Ωστόσο οι ανησυχίες του εξαλείφτηκαν όταν αντιμετώπισε τη ζεστασιά της ευγενικής γραμματέως η οποία του ζήτησε να κατευθυνθεί στην μικρή πόρτα στο βάθος του διαδρόμου.

Φαίνεται πως δεν είχε δει ακόμη τίποτα… Η μικρή μάυρη πόρτα με τους μικρούς αισθητήρες άνοιξε διάπλατα. Ο Μάριος τα έχασε… Τη συνολική έκταση του δωματίου κάλυπτε το σκοτάδι με εξαίρεση το κέντρο του. Εκεί βρισκόταν ένα μεγάλο οβάλ τραπέζι στο οποίο και ήταν καθισμένοι οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του χώρου. Στην κορυφή ο κ. Επταλόκος με έναν φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή και έναν προτζέκτορα ολογράμματος. Διευθυντές περιοδικών και συγγραφείς όπως ο κ. Οτόπουλος και ο ψυχολόγος κ. Αλχημόπουλος ,ο κ. Αριστερίδης με τη γυναίκα του κ. Τεσλίδου ,ο συνεργάτης του επταλόκου και δεινός ρεπόρτερ κ. Καπακίδης ,o ειδικός στις άυλες οντότητες κ. Ιωάννης Λάμπρου ,ο μεγαλύτερος ουφολόγος της χώρας κ. Χερίδης (όπου ο Μάριος και η παρέα του αποκαλούσαν κάποτε "Δάσκαλο") ,ο εφευρέτης της νέας θεωρίας του αιθέρα κ. Παππίδας , ο αρχαιολόγος κ. Ιχωριάδης ,ο μεγάλος μύστης των αρχαίων ελληνικών μυστηρίων κ. Υάκινθος Σταυρακάκης και ο Έλληνας πράκτορας μυστικών υπηρεσιών που είχε συνδεθεί με την υπόθεση ΜΙΒ στο παρελθόν κ. Ντογκονάκης…Τι ζητούσαν όλοι αυτοί στο ίδιο τραπέζι; Και προπαντώς: Τι δουλειά είχε εκεί μέσα ο Μάριος; « Αργήσατε λίγο κ.Ψαχνόπουλε ,σας περιμέναμε για να ξεκινήσουμε» είπε ο κ. Επταλόκος…«Με συγχωρείτε αλλά βρήκα κίνηση στον αεροδιάδρομο Ρ-6…Το air mobil μου έπρεπε να ανεφοδιαστεί εκτός των άλλων» απολογήθηκε ο Μάριος.

Κάθησε στην αναπαυτική –αυτή τη φορά –καρέκλα και η συνεδρίαση ξεκίνησε με τον κ. Επταλόκο να μπάινει στο θέμα. «Θα μπω κατευθείαν στην ουσία του θέματος. Καθένας από εσάς δεν είναι τυχαίος άνθρωπος. Καθένας από εσάς κατέχει ξεχωριστές ιδιότητες και μπορεί να βοηθήσει με το δικό του τρόπο στο μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα σύντομα». Όλοι είχαν στραμμένα τα μάτια τους στον Επταλόκο. Ποιος να ήταν άραγε αυτός ο μεγάλος κίνδυνος ,αυτό το μεγάλο πρόβλημα; «Συνεχίστε κ. Επταλόκε ,εμείς είμαστε εδώ!» αναφώνησε ο κ. Παππίδας .Ο Επταλόκος ολοκλήρωσε την εισήγηση του μέσα σε μια ώρα…Όλοι είχαν μείνει αποσβωλομένοι με την είδηση… Ώστε εκείνη η ξεχασμένη θεωρία του πασταφαριανισμού που είχε βγει σαν μια ανόητη πλάκα 15 χρόνια πριν (σ.σ το 2005) στα πλαίσια της διαμάχης μεταξύ Δαρβινιστών και αντι-Δαρβινιστών και μιλούσε για έναν θεό με τη μορφή ενός μεγάλου τέρατος από μακαρόνια ήταν τελικά αληθινή! Ξεχασμένη και για τον απλούστατο λόγω του ότι το 2012 είχε παρέλθει και όλοι εκείνοι οι ψευδοπροφήτες και «ελλαδέμποροι» που προφήτευαν στις αρχές του αιώνα καθόδους των Ολυμπίων με τον αρχηγό τους τον Χριστό και άλλα παρόμοια είχαν εξοριστεί από τους απανταχού αναζητητές. Ως εκ τούτου και οι πασταφαριανιστές ξεφούσκωσαν απότομα…

Το μεγάλο τέρας από μακαρόνια πλησίαζε απειλητικά μέσα από τον πλανήτη – σκάφος του και βρισκόταν ήδη στα όρια του ηλιακού συστήματος. «Ίσως να πρόκειται για τον Κθούλου του Λάβκραφτ!» αναφώνησε ο κ. Αλχημόπουλος. Ο Επταλόκος απλά αρκέστηκε στο να του γνέψει καταφατικά… Μια μεγάλη πρόκληση ανοιγόταν μπροστά τους… Το ταξίδι στον ίδιο το πλανήτη του τέρατος πριν αυτό καταφτάσει στη Γη και αφανίσει κάθε μορφή ζωής θα ήταν συναρπαστικό και καθένας από τους φίλους μας –μαζί και ο Μάριος- έπρεπε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων…

[epimytheas]

Εκείνη την στιγμή, το μεγάλο ρόζ τηλέφωνο που βρίσκονταν στο γραφείο του Επτάλοκου βόγγηξε. "Άαααααχ, τι μου κάνεις αγορίνα μου". Για λίγα δευτερόλεπτα έπεσε σιωπή στο γραφείο, ενώ το τηλέφωνο άλλαζε αποχρώσεις από βαθύ ρόζ. μέχρι ρόζ παστέλ με πουά σχήματα. Όλοι κρυφογέλασαν με το ringtone του Επτάλοκου και ο ίδιος κοκκίνισε και ξερόβηξε γεμάτος αμηχανία..Αμέσως σήκωσε το ακουστικό, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να καθαρίσει την φωνή του.
-"Ναι; Ποιός....Ωωω, τον αγαπητό μου κ. Φουμαράκη. Από που μου τηλεφωνείτε είπατε; Από τα έγκατα της γης; Τι; Μόλις φωτογραφήσατε ένα λεπτό πλάσμα με γυαλιά και μουστάκια σαν ποντικού; Πως το είπατε αυτό; Μπριλ; Όπως λέμε μπριλ κριμ;" (και χαχάνισε σιωπηλά δείχνοντας το ακουστικό με νόημα και κάνοντας μια κίνηση με το αριστερό του χέρι στο σημείο του κροτάφου, σαν να βίδωνε ή ξεβίδωνε κάτι).
-"Μάλίστα", συνέχισε με ψυχραιμία, " θα ήταν ενδιαφέρον να το βλέπαμε κι εμείς φυσικά. Όποτε θέλετε περάστε από το γραφείο μου να τα πούμε κιόλας λιγάκι. Α, και που είστε. μην ξεχάσετε να φέρετε μαζί σας και τα απόκρυφα ημερολόγια της ομάδας ΧΧΧ. Ιδίως αυτά που αναφέρουν τα υπερόπλα Ροκαβλον, ξέρετε εκείνα που πετάνε ακτίνες ποδηλάτου....εμμ, συγγνώμη Έψιλον ήθελα να πώ."
Οι υπόλοιποι δεν άντεξαν και ξέσπασαν σε δυνατά γέλια με την τελευταία ατάκα του Επταλόκου, ο οποίος τους έκλεινε το μάτι, ενώ ταυτόχρονα έβγαζε έξω την γλώσσα του σε μια κοροιδευτική γκριμάτσα.
-"Οχι, όχι δεν είναι κανένας στο γραφείο μου τώρα, απλά παρακολουθώ την σατιρική εκπομπή " Τα Παντζούρια του Μυστηρίου". Λοιπόν, πρέπει να σας αφήσω τώρα, γιατί έχω μια δουλειά να κάνω, εξαιρετικά σημαντική. Τα σεβη μου κ. Φουμαράκη. Και μια φιλική συμβουλή.. Μην κάθεστε πολύ στον ήλιο". Και με ένα τελευταίο χαχανητό έκλεισε με δύναμη το τηλέφωνο που έβγαλε άλλο ένα βογγητό ηδονής "Άααχ τελείωσα μανάρι μου".
Ο Μάριος δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του. Ο μεγάλος κ. Φουμαράκης μόλις μιλούσε στο τηλέφωνο κι αυτός ήταν παρόν μπροστά σε αυτό το σημαντικό γεγονός. Θα το έλεγε στους φίλους του που μαζεύονταν κάθε βράδυ στην σπηλιά του νταβατζή Τριβέλη και έψαχναν ίχνη των Μπριλ.
Ο Παππίδας έσπασε πρώτος την σιωπή.
-"Νομίζω πως έχουμε αφήσει ένα ζήτημα στην μέση" είπε, με την χαρακτηριστική ένρινη φωνή του και τα ροδαλά μαγουλάκια του κυμάτισαν με χάρη.
"Ναι, είναι ώρα να πούμε και για το ζήτημα που μας απασχολεί τώρα κύριοι" συμπλήρωσε με ένα ανασήκωμα των φρυδιών του και ο κ. Αλχημόπουλος, κοιτάζοντας τους υπόλοιπους πάνω από τα γυαλιά του, θυμίζοντας έτσι ταμία τραπέζης.
-"Έχετε δίκιο. Έχουμε σοβαρά θέματα να ασχοληθούμε, όπως την επέλαση του τεράστιου Μακαρονιού.' απάντησε ο Επτάλοκος. "Λοιπόν..."

[JustAnotherGoneOff]

Το λόγο πήρε γρήγορα ο φυσικός κος Παππίδας.

Αγαπητοί μου φίλοι

Γνωρίζετε πιστεύω αρκετά καλά την ιδιότητά μου ως επιστήμονα και τις ριζοσπαστικές ιδέες μου. Πολύ λίγοι γνωρίζουν όμως - ο παρόντας κύκλος των συνδαιτημόνων μας - πως έχω ένα "χόμπυ" που είναι πολύ δύσκολο να το μοιραστώ με άλλον λόγω της ιδιαιτερότητάς του. Είναι γεγονός πως οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις δεν προήλθαν από άμεσες κι έμμεσες παρατηρήσεις αλλά από υποθετικά στην αρχή μαθηματικά μοντέλα που επιβεβαίωσαν πως μπορούν να προβλέπουν τα πάντα στο Σύμπαν κι επιβεβαιώνονται συχνά.

Καταλαβαίνετε σε τι αναφέρομαι. Ο μακαρονάς Θεός δεν είναι παρατηρήσιμος, ούτε έμμεσα κι ούτε άμεσα. Τον ανακάλυψα σταδιακά σε εξάσκησή μου επάνω σε μια μαθηματική εφαρμογή περί της όσμωσης αερίων μεταξύ μιας ζελατινώδους συσκευασίας σπαγγέτι Νο 5 (ξέρετε, αυτό που χρησιμοποιούν για παστίσιο) κι ενός γυάλινου βάζου κρητικού μελιού. Ανακάλυψα πως όσο καλά κι ερμητικά κλεισμένη είναι μια συσκευασία, υπάρχει πάντα μια τάση διαφυγής των παραγώγων αερίων που επηρεάζουν η μία την άλλη. Κάποτε διαπίστωσα προς μεγάλη μου έκπληξη πως η μυρωδιά του μελιού, αν και πιο δυνατή κι έντονη, δεν έχει τη δύναμη επιβολής της απαλής μυρωδιάς του μακαρονιού – η τελευταία εξουδετερώνει το μέλι. Για μήνες προσπαθούσα να λύσω το μυστήριο αυτό και συνειδητοποίησα μετά από ένα μαθηματικό βρόχο, κοινώς αδιέξοδο, πως έπρεπε να αφοσιωθώ αποκλειστικά στο σπαγγέτι Νο 5 και να ξεχάσω το μέλι. Περνούσα πυρετώδη βράδυα λύνοντας λογαριθμικές εξισώσεις περί της κατανομής των κόκκων του αλευριού κατά τη διάρκεια της ζύμωσης με αυγά από κότες Λιτοχωρίου τρώγοντας φρυγανιές αλειμένες με μέλι – μια που διαφορετικά ήταν πλέον άχρηστο για τις αναζητήσεις μου. Είχα φτάσει σε ένα επίπεδο όπου εξισώσεις πέμπτου βαθμού έρχονταν σε σύγκρουση με την εικασία του Φερμά (θα θυμόσαστε από το σχολείο τη σχέση πRπου συνδέεται με την περίφημη εικασία) και με το πιο αξιοπερίεργο αποτέλεσμα. Κατέληξα σε μια απλή λογαριθμική εξίσωση: log(√1821)=(1/2)log1821.

Απόρησα με τη διαβολική σύμπτωση. 1821 είναι η χρονιά της Ελληνικής Επαναστάσεως κι έμεινα κολλημένος όσο κι εκτασιασμένος με το αποτέλεσμα. Αλλά τα καλύτερα δεν άργησαν να έρθουν. Πάλεψα με ρίζες, συναρτήσεις, ημιτονοειδείς καμπύλες, παράγωγα και φανταστικούς αριθμούς, εφάρμοσα όλον τον Πουανκαρέ και τον Όιλερ, έδωσα μάχη με το απλό αξίωμα πως ένα έκτο του τετραγώνου του π ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των διαφόρων ακεραίων ενάντια στους δίδυμους πρώτους, αυτούς τους πρώτους αριθμούς που η διαφορά τους είναι ίση με το δύο. Εφάρμοσα την αρχή πως κάθε ακέραιος είναι ή τετράγωνος ή άθροισμα δυο, τριών ή τεσσάρων τετραγώνων για να καταλήγω πάντα το 1821.

Και κατέληγα και με ένα άλλο παράδοξο: τους αριθμούς 1 και 21 σαν τετραγωνικές ρίζες οποιουδήποτε αποτελέσματος που συναγόταν από την επίλυση Διοφαντικών εξισώσεων της μορφής P(x,t,z)=0. Να μην σας κουράσω πολύ, το P είναι πολυώνυμο πολλών μεταβλητών που οι συντελεστές του είναι ακέραιοι ή ρητοί αριθμοί…

Ο Επτάλοκος ξεφύσησε δυνατά με επιτήδευση. Ο Παππίδας είχε ξανάψει από οίστρο σε σημείο που οι υπόλοιποι ήταν αδύνατον να τον παρακολουθήσουν. Ο Παππίδας, στυγνός ομιλητής σε τηλεοπτικές εκπομπές και διαλέξεις, που δεν άφηνε χώρο σε κανέναν αντίπαλο να του επιβληθεί, πήρε γρήγορα το μήνυμα. Τα ροδαλά μαγουλά του μετατράπηκαν γρήγορα σε πορφύρα βυζαντινής αυτοκρατορικής κάπας και συνέχισε ακάθεκτος – αν και με την υποδεικνυόμενη επιτάχυσνη του λόγου του από τον Επτάλοκο – το διαπρύσιο λόγο του.

Συνειδητοποιήστε αγαπητοί μου φίλοι πως η έρευνά μου είχε φτάσει πια στο πιο κρίσιμο σημείο. Μια εύθραυστη ταπεινή ρίγα από αλεύρι κι αυγά, αποδεικνυόταν σε μείζον μαθηματικό πρόβλημα με τρεις αριθμούς: το 1, το 21 και το 1821. Δεν άργησα καταλάβω πως το 1821 αντικατόπτριζε τελικά μια ιδανική αναλογία 18:2:1, άσχετης με την Επανάσταση. Όπου 18 το μήκος του μακαρονιού, 2 η διάμετρός του και 1 το πάχος του ζυμαριού. Ήμουν σε καλό δρόμο!

Ξέρετε πως οι αρχαίοι Κινέζοι πίστευαν ότι το μυαλό βρίσκεται στο στομάχι; Ε λοιπόν κατά έναν τρόπο είχαν δίκιο! Το έντερο είναι ανεξάρτητο μέρος, αποτελεί το Εντερικό Νευρικό Σύστημα με νευροδιαβιβαστές, στην ουσία ένας δεύτερος εγκέφαλος! Σκεφτείτε το, με το μυαλό σας όχι με το στομάχι, πως αν ο εγκέφαλος είναι το κέντρος της νόησης, της σκέψης και της φαντασίας, το εντερικό νευρικό σύστημα διαχειρίζεται το αυτονόητο: τρέφει την ύπαρξή μας!

Κι εδώ ανακύπτει σοβαρό υπαρξιακό ζήτημα, αν ο εγκέφαλος έχει την αντίληψη της ύπαρξης, του σύμπαντος και του Θεού, το εντερικό νευρικό σύστημα τι αντιλαμβάνεται; Μα τα ίδια πράματα, πιστεύει σε ένα Θεό με τη μορφή μακαρονιού! Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα πρόσφατα και έγραψα τη διατριβή μου όπου αποδεικνύω με μαθηματικές και αστρονομικές εξισώσεις πως ο Μακαρονάς Θεός υπάρχει και έρχεται καταπάνω μας για να διεκδικήσει το μερίδιο εξουσίας από τον ανθρώπινο Θεό!

Φανταστείτε τι έχει να γίνει! Οι άνθρωποι θα διχαστούν σωματικά και πνευματικά. Το πνεύμα μας θα υποχωρήσει στον ανθρώπινο Θεό και το σώμα μας θα υποταχτεί σε ένα τεράστιο μακαρόνι με θείες αναλογίες 18:2:1…

Ο Μάριος έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Δεν ήξερε τι να σκεφτεί επάνω σε αυτά που άκουγε τόση ώρα, ήταν μια σύναξη ημίτρελων αυτοί ή απλώς θεοπάλαβοι; Έστω μακαρονοπάλαβοι!