ΤΟ ΣΜΗΝΟΣ - Φρανκ Σετσινγκ

[PUCK]

Συγγραφέας: Schatzing, Frank
Κατηγορία: Ξένη πεζογραφία
Εκδότης: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

Τσουνάμι καταστρέφει τις πόλεις της βόρειας Ευρώπης, φονικές μέδουσες ερημώνουν τις παραλίες της Αυστραλίας, μολυσμένα καβούρια -φορείς μιας ανίατης αρρώστιας- κατακλύζουν το υδροδοτικό σύστημα της Νέας Υόρκης αποδεκατίζοντας τον πληθυσμό, εκατομμύρια τερατώδη σκουλήκια αποσταθεροποιούν τον βυθό στις ακτές της Νορβηγίας, φάλαινες επιτίθενται σε πλοία και τα βυθίζουν. Η ανθρωπότητα δέχεται μια συντονισμένη και μαζική επίθεση. Η βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ ανθρώπων και ζώων έχει χαθεί: τα ζώα έχουν αποκτήσει ξαφνικά συνείδηση του εαυτού τους και στρέφονται εναντίον του ανθρώπινου είδους με σκοπό την εξόντωσή του. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μήπως υπάρχει κάποιος σκοτεινός Νους που οργανώνει και συντονίζει τον εφιάλτη; Οι επιστήμονες αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι ο άνθρωπος τελικά ξέρει για τον πλανήτη Γη πολύ πιο λίγα πράγματα από όσα ξέρει για το Διάστημα. (οπισθόφυλλο).


Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει στο είδος του. Αν βέβαια το εντάξουμε σε κάποιο είδος καθώς , γενικά, είναι ένα οικολογικό θρίλερ αλλά στην πράξη συνδυάζει την επιστημονική φαντασία, την επιστημονική γνώση, την πολιτική ίντριγκα αλλά και ολίγον love story.

Ταυτόχρονα, βρίθει ερωτημάτων όπως : αποτελούμε όντως το απόγειο της εξελικτικής διαδικασίας; Φερόμαστε με τον δέοντα τρόπο στη Φύση και τα πλάσματά της; Τι ποσοστό ευθύνης έχουμε για τα κατά καιρούς «φονικά χτυπήματα» της Φύσης; Είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε με μια άλλη νοημοσύνη τον ίδιο τον πλανήτη «μας»; Πόσο έτοιμες είναι η πολιτική (κυρίως) αλλά και η στρατιωτική (που ίσως θα έχει την πρώτη άμεση εμπλοκή) εξουσία για επαφή με τη νέα ή ξένη νοημοσύνη, που κατηγορούν τον απλό κόσμο ότι δεν είναι έτοιμος για κάτι τέτοιο; Ποια θα ήταν η θέση του θρησκευτικού κατεστημένου (φανατικοί θρησκόληπτοι μιλούν για Αρμαγεδδώνα και το Θηρίο που ξεπροβάλλει από τη θάλασσα) αν η «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» κορωνίδα της Δημιουργίας που έχει «κατακυριεύσει τη Γη» δεν είναι αυτό φαίνεται;
Ακόμα και στην έσχατη στιγμή της ανθρωπότητας, κάποιοι θα συνεχίσουν να κοιτάνε το προσωπικό τους συμφέρον;

Ο συγγραφέας συνδυάζει με εξαιρετικό τρόπο τον Ρεαλισμό με το Φανταστικό. Η πλοκή είναι αριστουργηματικά δομημένη, με το σασπένς να κλιμακώνεται από σελίδα σε σελίδα. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι επαρκέστατη και παρεμβάλλεται με έντεχνο τρόπο ανάμεσα στην κύρια ιστορία (αναφορά στο παρελθόν του κάθε χαρακτήρα για κατανόηση των τωρινών πράξεών του).

Αυτό που κατά τη γνώμη μου αποτελεί το πιο δυνατό κομμάτι του βιβλίου, είναι η επιστημονική γνώση που προσφέρει. Ο συγγραφέας έπειτα από τετραετές ψάξιμο κατέληξε στο να κάνει μικρές εργασίες πάνω σε ευρύτητα θεμάτων, από τη βιολογία των βυθών των ωκεανών ως τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και από τις θαλάσσιες γεωτρήσεις για πετρέλαιο μέχρι τους μύθους των αυτοχθόνων της Αρκτικής. Χαρακτηριστικές είναι οι ευχαριστίες, στο τέλος του βιβλίου, προς πολλούς επιστήμονες που τον βοήθησαν, ενώ τουλάχιστον δύο από αυτούς έχουν ρόλο στην πλοκή και αναφέρονται με το πραγματικό τους όνομα. Επίσης, χαρακτηριστική είναι και μια φράση που έχει ειπωθεί « … είναι σαν να βλέπεις το κανάλι του National Geographic χωρίς διαφημίσεις». Ακόμη και τα σενάρια καταστροφής που αναφέρει είναι υπαρκτά κι έχουν γίνει και συζητήσεις επ’ αυτών.

Βρείτε αυτό το βιβλίο και διαβάστε το. Μη σας πτοήσουν οι 1018 σελίδες του. Διαβάζεται απνευστί. Α, καλό είναι να το ξεκινήσετε έχοντας μπροστά σας ρεπό, αργία ή άδεια για να μην αναγκαστείτε να το αφήσετε από τα χέρια σας λόγω πρωινής έγερσης την επόμενη ημέρα.

...

«Ίσως είναι καιρός πια για την ανθρωπότητα να μπει σε μια καινούργια φάση της εξέλιξης και να συμφιλιώσει την αρχαϊκή κληρονομιά της με την πνευματική της ανάπτυξη. Αν θέλουμε να αποδείξουμε ότι αξίζουμε το δώρο που ονομάζεται Γη, δεν χρειάζεται να μελετήσουμε τους Υρρ αλλά τους εαυτούς μας. Μονάχα η γνώση της προέλευσής μας θα μας δείξει το δρόμο προς ένα καλύτερο μέλλον.
Όχι, οι Υρρ δεν άλλαξαν τον κόσμο. Μας έδειξαν τον κόσμο όπως στ’ αλήθεια είναι.
Τίποτα πια δεν είναι όπως ήταν.-Εκτός από ένα: ακόμα καπνίζω.
Αλλά, πάλι, τι θα γινόμασταν χωρίς μια αίσθηση συνέχειας»