Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Συζητήσεις > Εσωτερική Αναζήτηση – Φιλοσοφία – Επιστήμες

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 21-07-06, 16:44
Το avatar του χρήστη 5οος Αγγελος
5οος Αγγελος Ο χρήστης 5οος Αγγελος δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 13-06-2006
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ - ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
Μηνύματα: 92
Προεπιλογή Θανατος...

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο κήδεψα τον πατερά μου ήμουν 26 χρονών πέθανε ανήμερα του προφήτη Ηλία.
Μέσα σε ένα χρόνο όλα έχουν έρθει τούμπα και όλα έχουν έρθει στα ίσα ( αν όχι όλα τα περισσότερα).Είμαι μοναχοπαίδι και μέσα σε μια μέρα έγινα ο άντρας του σπιτιού, η μητέρα μου είναι αγράμματη (δεν το θεωρώ υποτιμητικό άλλωστε χάρη σε εκείνη είμαι αυτό που είμαι σήμερα) οπότε όλα τα βάρη όλες οι ευθύνες όλες οι υποχρεώσεις πέσανε πάνω μου.
Δεν έχω σκοπό να αρχίσω να λέω τι μου έχει συμβεί στην ζωή και ούτε σκοπεύω να γράψω καμιά mini αυτοβιογραφία, το θέμα που θέλω να συζητήσω έχει σχέση με αυτό που μου συνέβη.
Τι σημαίνει για σας για μένα για όλους μας ο θανατος. Οχι ο θάνατος του φίλου σας του συγγενή σας των αδερφών σας των γονιών σας αλλά ο δικός σας θανατος. Τον σκέφτεστε καθόλου σας περνάει η ιδέα ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε?? Σήμερα αύριο σε 50 χρονιά στα επόμενα λεπτά δευτερόλεπτα ώρες ημέρες.
Δεν χρειάστηκε να πεθάνει ο πατέρας μου για να σκεφτώ τον θάνατο πάντα τον σκεφτόμουν πάντα τον φοβόμουν τώρα περισσότερο μιας που χτύπησε την πόρτα μου.
Κάποιος είπε (μου διαφεύγει το όνομα του) όταν σκέφτεσαι τον θάνατο έστω και μια φορά την ημέρα αυτό σε κάνει καλύτερο άνθρωπο αυτό σε κάνει να βλέπεις διαφορετικά την ζωή αυτό σε κάνει να ζεις την κάθε μέρα χίλιες φορές περισσότερο από πριν.
Δεν θα το παίξω cool θα πω τα πράγματα με το όνομα τους θα πω τι σκέφτομαι , φοβάμαι να πεθάνω φοβάμαι και τρομοκρατούμε στην ιδέα ότι όταν πέσω για ύπνο το βραδύ ίσως να μην ξυπνήσω την επόμενη ίσως να μην ξυπνήσει η μητέρα μου. Τρομοκρατούμε στην ιδέα ότι θα καταληξω σε έναν λάκκο 50 πόντους βάθος μέσα σε ένα φέρετρο σκεπασμένος με χώμα τρομάζω στο τι θα αντικρύσω στην άλλη μεριά …
Ζούμε για να πεθάνουμε μεγαλώνουμε και οδηγούμαστε στον θάνατο από την στιγμή που θα γεννηθούμε έχουμε υπογράψει την θανατική μας καταδικη. Οσο περνάει ο καιρός τόσο πιο κοντά είμαστε.
Μερικοί θα πείτε ότι αφού θα πεθάνουμε να μην κάνουμε τίποτα να μην προχωράμε στην ζωή να μην μοχθούμε στην ζωή απλά να καθίσουμε και να περιμένουμε την μοιραία μέρα ή να κάνουμε κραιπάλες στη ζωή μας και να μην δίνουμε λογαριασμό σε τίποτα και σε κανέναν.
Δεν είναι αυτός ο σκοπός του κειμένου μου δεν θέλω να σας οδηγήσω σε τέτοια συμπεράσματα ή σε τέτοιες απόψεις. Αυτο το τονίζω γιατί γνωρίζω πολύ καλά ποσό εύκολο είναι να παρερμηνεύσει κάποιος αυτά που διαβάζει και να οδηγηθεί σε ακραία συμπεράσματα
Ο σκοπός του κειμένου μου είναι να σας κάνω αν θέλετε να συζητήσετε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου. Κάποια στιγμή στην ζωή μας τον σκεφτόμαστε αν όχι στην νεανική σίγουρα στις 2 με τρεις τελευταίες δεκαετίες της ζώνης μας.
Περιμένω τις δικές σας σκέψεις δεν θέλω ανά λύσεις περί θανάτου δεν θέλω να μου πείτε τι είναι θάνατος τι σημασία έχει τι σημαίνει το που πάνε οι ψυχές μας ή γιατί συμβαίνει αυτό. Εγώ θέλω να μάθω την σκέψη σας για τον θάνατο κατά ποσό τον σκέφτεστε ή δεν δίνετε καμιά σημασία .Δεν θέλω επιστημονικές ιστορικές και θρησκεύτηκες αναλύσεις
Εγώ πάντως τον σκέφτομαι τον φοβάμαι προχωράω στη ζωή μου και περιμένω ζω την ζωή όσο μπορώ φοβάμαι να πεθάνω δεν θέλω να πεθάνω…
Δυστυχώς θα πεθάνω τουλάχιστον ικανοποιημένος από την ζωή που έζησα…
__________________
και ο πέμπτος άγγελος άδειασε την φιάλη του στον θρόνο του θηρίου και σκοτώθηκε η βασιλεία του και οι οπαδοί του δάγκασαν τις γλώσσες τους από τον πόνο και βλασφήμησαν τον Θεό για τους πόνους που είχαν και δεν μετανόησαν για τα έργα τους.
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 21-07-06, 18:07
Vampirela Ο χρήστης Vampirela δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 17-12-2005
Περιοχή: Athens, Greece
Μηνύματα: 46
Προεπιλογή

5ε Άγγελε λες πως σε φοβίζει ο θάνατος. Εννοείς ο θάνατος καθεαυτός ή η περίπτωση οτι μόλις πεθάνεις ίσως πάψει να υπάρχει η ψυχή και το πνεύμα σου;
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 21-07-06, 20:08
Το avatar του χρήστη excellent
excellent Ο χρήστης excellent δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 11-12-2005
Περιοχή: Ρόδος
Μηνύματα: 527
Προεπιλογή

Εγώ έχω περάσει έναν πολύ τραγικό θάνατο και έφτασα στα όρια της σχιζοφρένειας (ίσως να τα πέρασα κιόλας ).

Ο θάνατος εμένα δε με φοβίζει, είναι ένα φυσικό επακόλουθο. Το να πούμε: αφού θα πεθάνω, να ζήσω ευχάριστα τη ζωή μου είναι λάθος. Να ζήσουμε μεν ευχάριστα, αλλά να όχι να λέμε: σιγά μην δουλέψω κ.λπ.

Ο θάνατος είναι κάτι που δεν το δέχεσαι έυκολα, αλλά θα το περάσεις και αυτό σε κάνει να φοβάσαι. Σκέψου ότι ο θάνατος δεν πονάει, απλώς συμβαίνει. Βεβαίως μπορεί να πονέσει το μέσο που θα προκαλέσει το θάνατο.

Αν σκεφτόμαστε το θάνατο καθημερινά ίσως γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αλλά μπορεί και να τρελαθούμε κιόλας, αν τον φοβόμαστε.

Εγώ είμαι από τις περιπτώσει στις οποίες κόντευα πολλές φορές να πεθάνω και ακόμη ίσως να είμαι σε κίνδυνο, για αυτό και δεν φοβάμαι το θάνατό μου. Φοβάμαι το θάνατο των άλλων, αλλά και να συμβεί, μετά από το σοκ που έπαθα, θα το ξεπεράσω εύκολα.

Ελπίζω να σε ανακουφίσει η περίπτωσή μου.

ΥΓ: Όσον αφορά το ότι θα είμαστε θαμμένοι (θα είμαστε στο 1,60 και όχι στο 1/2 m ), πίστεψέ με δεν θα νιώθουμε τίποτα!!!
__________________
Νικόλαος< νίκη + λαός
Ἀνακοίνωσις
Στρατιωτικὸς νόμος. Ἡ χώρα κηρύσσεται εἰς κατάστασιν πολιορκίας. Αναστέλλεται ἡ λειτουργία τοῦ Συντάγματος ἐπὶ 6 μήνας. Ἡ κυκλοφορία πεζῶν καὶ ὀχημάτων ἀπαγορεύεται μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου εἰς τὰς πόλεις καὶ εἰς τὴν ὕπαιθρον. Οἱ παραβάται θὰ πυροβολούνται ἄνευ προειδοποιήσεως. Ζήτω τὸ Ἔθνος.
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 21-07-06, 20:19
ΒΑΣΙΛΕΙΑ Ο χρήστης ΒΑΣΙΛΕΙΑ δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 21-07-2006
Μηνύματα: 1
Προεπιλογή

Σας καλησπερίζω όλους, μιας και είμαι νέο μέλος...
Όχι πέμπτε Άγγελε...δε φοβάμαι το θάνατο...τον σκέφτομαι συχνά και τις περισσότερες φορές ως συνέχεια τησ ζωής, ως μετάβαση, πέρασμα από τα χειρότερα στα καλύτερα, τα λαμπρότερα. Δεν είμαι απο τους ανθρώπους που αρνιούνται τη ζωή. Ίσα ίσα που τη χαίρομαι σε όλες τις εκφάνσεις της. Πέρασμα είναι Άγγελε. Το πέρασμα που γαλήνια και ατάραχα τόλμησε ο Σωκράτης. Το πέρασμα που κάθε στιγμή που περνά το διαβαίνουν χιλιάδες χιλιάδων...αισιόδοξα τον βλέπω και ατό μου δίνει γαλήνη...
__________________
Βασιλεία DEDICATED
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 21-07-06, 20:30
Το avatar του χρήστη excellent
excellent Ο χρήστης excellent δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 11-12-2005
Περιοχή: Ρόδος
Μηνύματα: 527
Προεπιλογή

Καλώς ήλθες Βασιλεία. Είναι αυτό ακριβώς που είπες, ο θάνατος είναι η συνέχεια της ζωής.

Επειδή αυτό που λες άπτονται θρησκευτικής "μεταχείρισης" θα προσπαθήσω [ίσως αύριο] (ελπίζω να μην σε πειράζει πέμπτε άγγελε) να σας πω κάποια πράγματα για τον θάνατο όπως φαίνονται στον χριστιανισμό. Είναι αρκετά αισιόδοξα, για να μην φοβάται κάποιος τον θάνατο.
__________________
Νικόλαος< νίκη + λαός
Ἀνακοίνωσις
Στρατιωτικὸς νόμος. Ἡ χώρα κηρύσσεται εἰς κατάστασιν πολιορκίας. Αναστέλλεται ἡ λειτουργία τοῦ Συντάγματος ἐπὶ 6 μήνας. Ἡ κυκλοφορία πεζῶν καὶ ὀχημάτων ἀπαγορεύεται μετὰ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου εἰς τὰς πόλεις καὶ εἰς τὴν ὕπαιθρον. Οἱ παραβάται θὰ πυροβολούνται ἄνευ προειδοποιήσεως. Ζήτω τὸ Ἔθνος.
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 22-07-06, 03:17
Το avatar του χρήστη Mordiel
Mordiel Ο χρήστης Mordiel δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-04-2004
Περιοχή: Paleville
Μηνύματα: 226
Arrow

Παράθεση:
Αρχική δημοσίευση από excellent
να σας πω κάποια πράγματα για τον θάνατο όπως φαίνονται στον χριστιανισμό. Είναι αρκετά αισιόδοξα, για να μην φοβάται κάποιος τον θάνατο.
Ο 5οος Αγγελος όμως ξεκαθάρισε ότι δεν ενδιαφέρεται για θρησκευτικές αναλύσεις και λοιπές θεωρίες. Απλώς να συζητήσει και να μάθει για τις σκέψεις και τον προσωπικό χειρισμό του καθενός γύρο από το θέμα αυτό που τον απασχολεί.
Το τι θέλει τώρα να ισχυρίζεται ο χριστιανισμός δεν σημαίνει ότι περιέχει και την αλήθεια. Άλλωστε θρησκεία είναι, να επηρεάσει τον κόσμο με τις δικές της πεποιθήσεις επιδιώκει για τους δικούς της λόγους. Παρακαλώ μην το γυρίσουμε και αυτό το θέμα πάλι σε θρησκευτικά χωράφια. Και όχι ότι καταδιώκουμε τις θρησκείες στον χώρο εδώ όπως έχουν διαμαρτυρηθεί μερικοί κατά καιρούς, αλλά το μέλος που ξεκίνησε το παρόν topic έδωσε σαφή τοποθέτηση σε αυτό που ζητάει από όσους συμμετάσχουν στο θέμα.
(Υπάρχει και κατηγορία γύρω από θρησκειολογία όπου μπορούν να αναλυθούν αυτά από τη σκοπιά εκείνη.)
__________________
I would spread my clothes beneath your feet
But I am poor, and have no clothes.
I have spread my dreams beneath your feet;
Tread softly, for you tread on my dreams.


- William Butler Yeats
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 22-07-06, 03:21
Το avatar του χρήστη Mordiel
Mordiel Ο χρήστης Mordiel δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-04-2004
Περιοχή: Paleville
Μηνύματα: 226
Προεπιλογή

Η παρατήρηση της Vampirela’s είναι καλή. Εάν μάθει κανείς ότι θα συνεχίσει να υπάρχει μετά το θάνατο του σώματος, αλλάζει το πράγμα και έρχεται πιο ελαφριά η σκέψη του θανάτου. Όμως ο φόβος της απόλυτης ανυπαρξίας που πιθανόν να επέλθει, είναι πολύ βασανιστικός. Σε κάνει να αισθάνεσαι ότι όλα είναι απολύτως μάταια και δεν αξίζουν όλα όσα πασχίζεις να κάνεις, να μάθεις, να πετύχεις, να ανακαλύψεις.

Είναι αλήθεια ότι από τη στιγμή που γεννιέται κάποιος ταυτόχρονα ξεκινάει να πεθαίνει. Τα όργανα, τα κύτταρα και τα συστήματα του οργανισμού μπορούμε να πούμε ότι αναπτύσσονται σε πρώτη φάση αλλά στην πραγματικότητα είναι και αυτό μέσα στην διαδικασία φθοράς, γήρανσης, κατάρρευσης.
Χώρια βέβαια από άλλα επιπλέον αίτια που μπορούν να επιφέρουν την παύση λειτουργίας του σώματος (και του νου) όπως είναι οι ασθένειες και τα ατυχήματα.


Παράθεση:
Αρχική δημοσίευση από 5οος Αγγελος
Δεν θα το παίξω cool θα πω τα πράγματα με το όνομα τους θα πω τι σκέφτομαι , φοβάμαι να πεθάνω φοβάμαι και τρομοκρατούμε στην ιδέα ότι όταν πέσω για ύπνο το βραδύ ίσως να μην ξυπνήσω την επόμενη ίσως να μην ξυπνήσει η μητέρα μου. Τρομοκρατούμε στην ιδέα ότι θα καταληξω σε έναν λάκκο 50 πόντους βάθος μέσα σε ένα φέρετρο σκεπασμένος με χώμα τρομάζω στο τι θα αντικρύσω στην άλλη μεριά …
Μήπως με αυτό τον τρόπο σκοτώνεις τον εαυτό σου αργά εσύ ο ίδιος χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι; Το σκέφτηκες; Οι έντονες ανησυχητικές σκέψεις και οι φοβίες λειτουργούν εξασθενητικά μέχρι να καταρρεύσει κάποτε όλο το ‘οικοδόμημα’ ολοσχερώς.

Μήπως επειδή ο άνθρωπος το έχει πάρει ως δεδομένο, γι’ αυτό το λόγο το βιώνει αναπόφευκτα αφού τα πράγματα δείχνουν ότι έχει καταγραφεί για τα καλά στο DNA του;!
Όταν από τη στιγμή που γεννιέσαι σου εντρυφείται η ιδέα ότι θα μεγαλώσεις θα γεράσεις και θα πεθάνεις και αυτό ριζώνει όλο και πιο βαθιά, και ενισχύεται με το να βλέπεις το θάνατο στους γύρω σου, να ακούς γι’ αυτόν, να διαβάζεις γι’ αυτόν … τότε πώς να μην πάρει υπόσταση και για εσένα όπως συμβαίνει και με όλους τους υπόλοιπους!;
Κάποιοι θεωρούν ότι δεν είναι πραγματικά στην φύση του ανθρώπου να πεθαίνει. Αλλά το παθαίνει αυτό επειδή εδώ και αιώνες το έχει αφομοιώσει και από εκεί και έπειτα έχει περάσει (κληρονομηθεί) και στις μετέπειτα γενεές.
Τώρα όποιος θέλει το πιστεύει αυτό. Αλλά μην ξεχνάτε ότι εδώ και χρόνια έχει αρχίσει πια να αποδεικνύεται και από την ίδια την επιστήμη ότι ο νους διαθέτει τη δύναμη να επιδράει σε αυτό που λέμε ύλη και να τη διαμορφώνει!

Χμ. Μάλλον παρασύρθηκα και τελικά έκανα αυτό που δεν ήθελες – να μην προβούμε σε αναλύσεις και θεωρίες αλλά να εκφράσουμε τις δικές μας σκέψεις.
(Βέβαια και τα παραπάνω βρίσκονται μέσα στον συνολικό προβληματισμό ορισμένων ξέρεις.)
___________
Θάνατος, λοιπόν…
Μια σκέψη, μια ιδέα, που όσο και να την ξεχνάς όλο και κάτι θα σου την επαναφέρει στο νου. Ίσως γιατί φαίνεται πως είναι πανταχού παρών.
Όσο και να την αντιμετωπίζεις με απάθεια ή συμβιβασμό και αποδοχή όλο και με κάποιον τρόπο θα γυρίζει να σε κοιτάξει εκεί που δεν το περιμένεις με ένα τρομακτικό προσωπείο που θα σε σοκάρει και θα σε κάνει να ανησυχήσεις, να κλονιστείς, να αναθεωρήσεις.
Κάτι το τελείως άγνωστο … Και εντελώς αβέβαιο όσον αφορά το μετέπειτα (δηλαδή, πάλι άγνωστο).
Μια σκέψη που μου προκύπτει:
Είναι σαν να στέκεσαι μπροστά από μια πόρτα. Την ανοίγεις και υπάρχει απόλυτο και πυκνό σκοτάδι στην άλλη πλευρά. Δεν φαίνεται το παραμικρό ούτε ακούγεται κάτι. Απλώς σκοτάδι, τίποτε άλλο. Δεν γνωρίζεις καν εάν παραπέρα είναι απλώς ένα δωμάτιο, μια αίθουσα, ένα τοπίο, …ή μια άλλη διάσταση (άλλο σύμπαν). Κανένα στοιχείο δεν μαρτυράει τίποτε απολύτως! Εάν κάνεις το βήμα να περάσεις στην άλλη πλευρά θα πατήσεις σε έδαφος, ή μήπως θα βρεθείς σε ένα απόλυτο κενό; Θα πέσεις, ή θα αιωρηθείς; Θα μπορέσεις να κινηθείς εκεί πέρα; Θα είσαι μόνος, ή όχι ακριβώς; Θα μπορέσεις να ξαναγυρίσεις πίσω; Θα συνεχίζεις κατ’ αρχήν να υπάρχεις, ή μήπως όχι;!;

Είναι κάτι πολύ δύσκολο να απαντηθεί.
Επίσης, μήπως δεν βιώνουνε όλοι τον ίδιο θάνατο; Μήπως κάτι διαφορετικό συμβαίνει ανάλογα με την περίπτωση του καθενός, πχ οριστικός θάνατος για τους πολλούς, και μια μετάβαση ή μεταμόρφωση για ορισμένους άλλους;

Το σίγουρο είναι ότι ο καθένας θα μάθει από πρώτο χέρι όταν έρθει η ώρα …
Αλλά δεν είναι και σίγουρο ότι θα καταφέρει να πει και στους υπόλοιπους τι συμβαίνει τότε, εκεί - οπουδήποτε είναι.
Και αυτό είτε επειδή δεν επιτρέπεται από κάποιους συμπαντικούς κανόνες, είτε επειδή η ύπαρξή του δεν θα υφίσταται πια…!
__________________
I would spread my clothes beneath your feet
But I am poor, and have no clothes.
I have spread my dreams beneath your feet;
Tread softly, for you tread on my dreams.


- William Butler Yeats
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 22-07-06, 07:58
vagkri Ο χρήστης vagkri δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-02-2006
Περιοχή: αθήνα
Μηνύματα: 284
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από 5οος Αγγελος
Δεν θα το παίξω cool θα πω τα πράγματα με το όνομα τους θα πω τι σκέφτομαι , φοβάμαι να πεθάνω φοβάμαι και τρομοκρατούμε στην ιδέα ότι όταν πέσω για ύπνο το βραδύ ίσως να μην ξυπνήσω την επόμενη ίσως να μην ξυπνήσει η μητέρα μου. Τρομοκρατούμε στην ιδέα ότι θα καταληξω σε έναν λάκκο 50 πόντους βάθος μέσα σε ένα φέρετρο σκεπασμένος με χώμα τρομάζω στο τι θα αντικρύσω στην άλλη μεριά …
Κάποτε ξεκίνησα να πάω στην δουλειά μου.... ξύπνησα και ήμουν σε ένα νοσοκομείο. Είχαν περάσει 20 μέρες.Οι γιατροί μου είπαν αργότερα ότι ήταν θαύμα το ότι έζησα.Ήμουν αφασία για 20 μέρες.Δεν κατάλαβα τίποτα...δεν θυμόμουν τίποτα...δεν θυμήθηκα ποτέ τίποτα.
Ο θάνατος για μένα.....
Δέν είναι τίποτα.Δέν μου δημιουργεί φόβο, το μόνο ότι λυπάμαι για τον πόνο που θα δημιουργήσει η απουσία μου.
Μάλλον έτσι πρέπει να γίνεται. Ότι μας δημιούργησε ξέρει καλύτερα από εμάς.
Παράθεση:
Εγώ πάντως τον σκέφτομαι τον φοβάμαι προχωράω στη ζωή μου και περιμένω ζω την ζωή όσο μπορώ φοβάμαι να πεθάνω δεν θέλω να πεθάνω…
Ζήσε σαν να μην είναι να πεθάνεις ποτέ.
Ζήσε σαν να είναι να πεθάνεις αύριο.
Κάθε μέρα πρέπει να ζείς και για τα δύο παραπάνω.
Μην ασχολήσαι με τις θρησκείες, το μόνο που θα κερδίσεις είναι αμφιβολίες, ενοχές για τον τρόπο που ζείς η για τον τρόπο που δεν ζείς.
Αγάπα τον εαυτό σου και μην τον βασανίζεις με ερωτήσεις που δεν έχουν απάντηση.
Άσε τους άλλους... τον εαυτό σου αγάπα και μετά θα έρθουν όλα όπως πρέπει.
Ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ.
__________________
( Το παλαιό μου Nickname (Ελληνιστί Ψευδώνυμο) ήταν "VAGKRI"...)

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη vagkri : 22-07-06 στις 08:05
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 22-07-06, 09:34
Το avatar του χρήστη 5οος Αγγελος
5οος Αγγελος Ο χρήστης 5οος Αγγελος δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 13-06-2006
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ - ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
Μηνύματα: 92
Προεπιλογή

Ζήσε σαν να μην είναι να πεθάνεις ποτέ.
Ζήσε σαν να είναι να πεθάνεις αύριο.
Κάθε μέρα πρέπει να ζείς και για τα δύο παραπάνω.
Μην ασχολήσαι με τις θρησκείες, το μόνο που θα κερδίσεις είναι αμφιβολίες, ενοχές για τον τρόπο που ζείς η για τον τρόπο που δεν ζείς.
Αγάπα τον εαυτό σου και μην τον βασανίζεις με ερωτήσεις που δεν έχουν απάντηση.
Άσε τους άλλους... τον εαυτό σου αγάπα και μετά θα έρθουν όλα όπως πρέπει.
Ελπίζω να κατάλαβες τι εννοώ.

Μου άρεσαν η τελευταίες σου λέξεις vagkri ... Αλλά θέλω να το εμβαθύνω κι άλλο θέλω να μάθω κι αλλά...
Δεν μου έχει γίνει εμμονή ότι θα πεθάνω άλλωστε είπα και είπατε πολύ σωστά ότι εφόσον είναι φυσικό και μη αναστρέψιμος ο θάνατος δεν πρέπει να μας κρατάει πίσω δεν με κρατάει πίσω την ζωή μου την κάνω περνάω καλά άλλωστε ένα από τα πράγματα που έμαθα από τον συγχωρεμένο τον πατερά μου είναι να περνάς καλά όσο μπορείς...
Η ζωή είναι γλυκιά είναι ωραία όσο και να μεγαλώνεις όσο και να γερνάς δεν πιστεύω ότι κάποιος θέλει να πεθάνει όσο και να λες πως το πνεύμα υπάρχει η ψυχή υπάρχει εσύ οδηγείσαι κάπου αλλού ( παράδεισος ή κόλαση ).Δεν παύει να φοβάσαι δεν παύει να τυραννιέσαι όσο πλησιάζει η ώρα ( εννοώ αν αντέξεις έως τα 80 ή 90 ).Βλέπω παππούδες γιαγιάδες κάθε μέρα κάθε Κυριακή να πηγαίνουν στην εκκλησιά γιατί??? γιατί φοβούνται να πεθάνουν.
Δεν θέλω και πάλι σε καμιά περίπτωση να εμπλέξουμε θρησκείες έχω κουραστεί να ακούω για αυτές θέλω να ακούσω εσάς κι εσείς εμένα ας πούμε ένα είδος ομαδικής ψυχανάλυσης.
Ίσως αν ξέραμε τι συμβαίνει μετά θάνατον με σιγουριά κι όχι με υποθέσεις να μην το περνάμε τόσο βαριά αλλά δεν ξερώ κι ότι μου είναι άγνωστο με τρομάζει...
Ευχαριστώ τον Mordiel που δεν άφησε την συζήτηση να ξεφύγει
__________________
και ο πέμπτος άγγελος άδειασε την φιάλη του στον θρόνο του θηρίου και σκοτώθηκε η βασιλεία του και οι οπαδοί του δάγκασαν τις γλώσσες τους από τον πόνο και βλασφήμησαν τον Θεό για τους πόνους που είχαν και δεν μετανόησαν για τα έργα τους.
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 22-07-06, 14:19
Το avatar του χρήστη agaliarep
agaliarep Ο χρήστης agaliarep δεν είναι συνδεδεμένος
Banned
 
Εγγραφή: 09-08-2005
Περιοχή: Mandri
Μηνύματα: 1.621
Προεπιλογή

Δεν θα κάνω τον ψυχολόγο να σου πω τι να κάνεις με τον φόβο σου, ούτε να σου πω πως μπορείς να τον νικήσεις. Άλλωστε δικός σου είναι κάνε τον ότι θες.
Πριν απο 2 ημέρες ακριβώς ήρθε στην δουλειά μου ένας γιατρός, ένας γιατρός ομοιπαθητικής, όπου είναι πολύ γνωστός γενικά, έχει γράψει βιβλία για την ομοιπαθητική σε σχέση με την φυσική, ένας γλυκήτατος άνθρωπος ηλικίας 95 χρονων. Σε κάποια φάση είπε ότι δεν είχε κανέναν στην ζωή εκτός την αδελφή του που ήταν... μεγαλύτερη (δεν μπορώ να φανταστώ πόσο), για εκείνον τα πάντα στην ζωή ήταν η γνώση και το μόνο που είχε να πει ήταν ότι δεν θέλει να πεθάνει γιατί η ζωή είναι ωραία.
Η ζωή είναι ωραία αλλά και χωρίς διακριτά χρονικά όρια. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί στο Λίβανο πίστευαν ότι θα ζήσουν περοσσότερο...
Απο την στιγμή που γεννιέσαι αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τον θάνατο. η γέννηση είναι η αρχή του τέλους, αλλά σε αυτό που αποκαλούμε σύμπαν τίποτα δεν χάνεται όλα απλά αλλάζουν μορφή. Αλλάζουν τρόπο και χώρο. Αλλάζουν την σχέση τους με την ύλη τους.
Τον θάνατο τον φοβάμαι αλλά και τον περιμένω, το άγνωστο το φοβάμαι αλλά προσπαθώ να το κάνω γνωστό. Ζω με το τέλος μου χαραγμένο στην πορεία μου αλλά προσπαθώ να καταλάβω την πορεία μου μετά τον θάνατο. Και αν είναι δυνατόν να μάθω την πορεία μου πριν την ζωή.
Το μόνο που είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσω να αποφύγω ακόμα και αν ήθελα, είναι το ότι θα σταματήσω να αναπνέω. Αλλά δεν είναι το σώμα μου και το dna μου που με κάνει αυτό που είμαι. Είναι κάτι άλλο και αυτό το άλλο, δεν μπορώ να το προσδιορίσω αλλά ξέρω ότι είναι ένα κομμάτι ενός μεγαλύτερου συνόλου που είναι ένα κομμάτι του σύμπαντος. Και επειδή το σύμπαν είναι άπειρο είναι και αυτό ένα κομμάτι του απειρου και όσο και αν προσπαθείς να το σκοτώσεις θα υπάρχει πάντα άπειρο.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 13:08.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.