Περί εγωϊσμού

[ΝΑΣΟΣ ΔΔΔ]

Χαιρετω σας φιλοι,
Θα ηθελα να αναφερθω στο συγκεκριμενο θεμα που κατα ττην γνωμη μου,και οχι μονο, ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα εμποδια (βεβαιως για ολους τους ανθρωπους)αλλα ιδιαιτερα για οσους ασχολουνται με θεματα που απτονται της αναζητησης,της προσωπικης βελτιωσης,της ηθικης ανατασης,και γενικοτερα της Φιλοσοφιας.
Επιτρεψτε μου να πω πως οποιος ασχολητε με 'ΑΥΤΑ'πρεπει να ειναι ιδιαιτερως προσεχτικος, διοτι ειναι μια υπουλη παγιδα ο εγωισμος.
Η γνωση δεν ειναι προσωπικο μας κτημα,απλως μετεχουμε της Γνωσεως, και βεβαιως δεν διδεται στον καθενα παρα 'μερος' που του αναλογει.
Ο αληθινος αναζητης καταβαλει τεραστιο κοπο, για να γινει κοινωνος και οχι κατοχος της γνωσης, πρεπει λοιπον κατα την γνωμη μου να ειναι συνεχως 'ΥΠΟ'για να αρχισει σιγα σιγα να αποβαλει τον εγωισμο του, ωστε να αρχισει να καθαρεται απο το βλαβερο δηλητηριο του εγωισμου.
Και μονο τοτε υπαρχει ελπιδα να αρχισει να 'Βλεπει, και να κοινωνηση της Γνωσεως....
Και μονο τοτε Υπερ-εξανθρωπιζετε, και αισθανεται την ανωτεροτητα,του εσω ειναι του....
Ευχομε σε ολους τους φιλους,την καθαροτητα του ουρανου, και την λαμψη της 'Ημερας' μεσα τους...

[lmike]

Προφανώς μιλάς για το Εγώ. Γι αυτό έχουν μιλήσει πολλοί Φιλόσοφοι αλλά και πολλές σχολές.
Νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κάποιος αναζητητής είναι να είναι ταπεινός και να ξέρει τι εστί Εγώ ώστε να μην πέφτει σε παγίδες.
Αν δεν υπάρχουν αυτά τα δυο απλά δεν είναι αναζητητής της αλήθειας αλλά μιας ψευδαισθήσεις.

Ξέρω πάρα πολλά άτομα τα οποία ασχολούνται με κάποιο σύστημα ή κάποια φιλοσοφία και όχι μόνο εγωιστές είναι αλλά και πολλή αλαζόνες. Βασικά από όλους τους ανθρώπους που γνωρίζω, το μεγαλύτερο θέμα το έχουν αυτοί που ασχολούνται με την αναζήτηση της αλήθειας.

Οπότε το πρόβλημα ξεκινά από το κάθε δάσκαλο ο οποίος στην ουσία δεν είναι δάσκαλος αφού ποιος ξέρει αν άξιζε τον τίτλο και από ποιον τον πίρε. Στην περίπτωση όπου κάποιος απλά ψάχνετε μόνος του, το ποιο απλό πράγμα στην ζωή, το οποίο είναι κατανοητό για όλους είναι η ταπεινότητα.

Στα συστήματα κάποιος που ονομάζετε δάσκαλος, η πραγματική ένια του δάσκαλος είναι δάσκαλος του εαυτού του, όχι των άλλων. Όταν αυτό δεν γίνετε κατανοητό τότε καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει θέμα.


Από την άλλη ο εγωισμός σαν λέξη δηλώνει κάτι αρνητικό. Όταν κάποιος ακολουθεί ή ασχολείται με φιλοσοφίες και συστήματα σημαίνει ότι ασχολείται και με την αναζήτηση της αλήθειας. Τα ποιο πολλά αν όχι όλα, σε βάζουν στην διαδικασία να κοιτάξεις μέσα σου και να βγάλεις όλα τα αρνητικά. Οπότε εγωισμός και αναζήτηση όχι μόνο δεν πάει αλλά είναι κοροϊδία προς τον εαυτό μας.

Από μια άλλη οπτική, όταν κάποιος που ναι μεν είναι ταπεινός και χωρίς εγωισμό προσπαθεί να κάνει μια κουβέντα με κάποιον όπου δεν είναι και τόσο διαβασμένος ή είναι λιγότερο ψαγμένος ή η αντίληψή του δεν φτάνει εκεί που φτάνει του άλλου, τότε ο διαβασμένος και ταπεινός θα γίνει αλαζόνας και ξερόλας.

Δηλαδή υπάρχει ένα θέμα γενικός.

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να νομίζουν ότι είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Αλλά είναι γελοίο να μην γνωρίζουμε ότι ο εγωισμός είναι αρνητικό, ότι το να είσαι ταπεινός είναι αρετή, ότι η ανιδιοτελής αγάπη είναι το μεγαλύτερο πράγμα που υπάρχει στην γη...

[Ενώχ]

Να είναι κανείς ταπεινός λοιπόν...

Έχω μία απορία... το να κάνει κανείς ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει μία φήμη αφού πεθάνει... είναι εγωιστικό και όχι ταπεινό;

Το να είναι περήφανος...; Αντιβαίνει με την ταπεινότητα;
(προφανώς... αλλά έτσι... κουβέντα να κάνουμε)

[lmike]

Τι θέλεις να πεις φίλε μου? Δεν πολλή κατάλαβα...

Ο Ταπεινός είναι το αντίθετο του Αλαζονικός.
Φυσικά και ο άνθρωπος πρέπει να είναι ταπεινός.
Ένας ταπεινός άνθρωπος ξέρει τι του γίνετε και δεν ζει στην ψευδαίσθηση της δόξας και της αναγνώρισης και αν αυτό έρθει (η αναγνώριση) θα έρθει μέσα από την αγάπη του και την αφοσίωση πάνω σε αυτό που ασχολούταν, όχι επειδή πάτησε επί πτωμάτων.

Ο περήφανος είναι αυτός που καυχιέται για τα κατορθώματά του. Συνήθως ο περήφανος είναι και αλαζόνας. Ποιος ο λόγος να είσαι περήφανος?

Ο περήφανος είναι αυτό που νομίζει ενώ ο ταπεινός ΕΙΝΑΙ αυτό που είναι στα αλήθεια.

[Ενώχ]

Έτσι φίλε μου!


Γιατί πάνω από όλα, είναι η λογική του δούλου που γεννάει αφέντες... και είναι δύσκολο να επιβάλεις σε κάποιον να είναι δούλος. Καλύτερα να το κάνει από μόνος του.

Παρεμπιπτόντως... θα σου πρότεινα να διαβάσεις το "Αντιγνώση" της Λ. Ζωγράφου. Εκτός ότι θα δεις κάποια πράγματα παραπάνω.. θα βελτιώσει και την ορθογραφία σου.

[Tsilier]

Στα λόγια ξέρουμε όλοι ωραία να καταδικάζουμε τον εγωισμό, δέν νομίζω να έχω δεί ποτέ άνθρωπο να γράψει οτι είναι καλό πράγμα ο εγωισμός ή οτι αισθάνεται καλά σάν εγωιστής. Το κακό είναι στην πράξη που σχεδόν πάντοτε εφαρμόζουμε το αντίθετο, δέν νομίζω ειδικά στην εποχή μας να υπάρχει άνθρωπος που δέν έχει έστω κάποιες δόσεις εγωισμού χωρίς να λείπουν όσοι το παρακάνουν.

[lmike]

Αρχική Δημοσίευση από Ενώχ

Έτσι φίλε μου!


Γιατί πάνω από όλα, είναι η λογική του δούλου που γεννάει αφέντες... και είναι δύσκολο να επιβάλεις σε κάποιον να είναι δούλος. Καλύτερα να το κάνει από μόνος του.

Παρεμπιπτόντως... θα σου πρότεινα να διαβάσεις το "Αντιγνώση" της Λ. Ζωγράφου. Εκτός ότι θα δεις κάποια πράγματα παραπάνω.. θα βελτιώσει και την ορθογραφία σου.

Φίλε μου έγραψα καμία επιστολή για λογαριασμό σου και σε ρεζίλεψα λόγο ορθογραφικών λαθών?


Αν θεωρείς τον ταπεινό δούλο και βλάκα φίλε μου δεν είναι πρόβλημά μου.

Εγώ θεωρώ ταπεινό άνθρωπο αυτόν που ξέρει τι είναι τώρα, τι έχει τώρα, προσγειωμένο πάνω στην πραγματικότητα, άνθρωπο που ο λόγος του είναι όρκος, μετριόφρων άνθρωπος όπου θα πολεμήσει για την ελευθερία γιατί όπως είναι ταπεινός ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει ελευθερία, που αγαπάει με την αληθινή ένια και πολλά άλλα....

[Tsilier]

Αρχική Δημοσίευση από Eνώχ

Να είναι κανείς ταπεινός λοιπόν...

Έχω μία απορία... το να κάνει κανείς ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει μία φήμη αφού πεθάνει... είναι εγωιστικό και όχι ταπεινό;

Το να είναι περήφανος...; Αντιβαίνει με την ταπεινότητα;
(προφανώς... αλλά έτσι... κουβέντα να κάνουμε)

Εδώ σφάλλεις φίλτατε και η υπερηφάνεια είναι παρακλάδι του εγωισμού.
Ο πραγματικά ταπεινός άνθρωπος αποβάλλει το εγώ του, δέν τον ενδιαφέρει καθόλου η γνώμη των άλλων ούτε η υστεροφημία του.

[Ενώχ]

Αρχική Δημοσίευση από Tsilier

Εδώ σφάλλεις φίλτατε και η υπερηφάνεια είναι παρακλάδι του εγωισμού.
Ο πραγματικά ταπεινός άνθρωπος αποβάλλει το εγώ του, δέν τον ενδιαφέρει καθόλου η γνώμη των άλλων ούτε η υστεροφημία του.

Έτσι....


Γιατί πάνω από όλα... πριν έρθει ο έρμος ο χριστιανισμός... όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας, Σπάρτης κτλ κτλ κτλ... ήταν τίγκα εγωιστές...!!!!!



Δεν μπορώ να καταλάβω κάτι...

ΟΚ! Κάποιοι θέλουν να λένε ότι το να σκύβεις το κεφάλι, να είσαι ταπεινός, να μην σε νοιάζει η υστεροφημία σου και ό,τι άλλο ακούγεται από τα χριστιανόπουλα... είναι θεμιτό.


Με γεια τους με χαρά τους. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι... γιατί στην ευχή θέλουν να το κάνουν και οι άλλοι; Δεν τους αρκεί που κάνουν τους εαυτούς τους δούλους; Θέλουν να αρρωστήσουν και άλλον κόσμο με την κακομοιριά τους;

Και όχι μόνο αυτό... (που σίγουρα σε αυτό θα σταθούν οι περισσότεροι... ) αλλά πώς στην ευχή γίνεται κάποιος που θέλει να σκύβει το κεφάλι... να γυρνάει να λέει στους άλλους τι είναι σωστό και τι όχι;

Δηλαδή... ό,τι να ναι!


Τι να πω...; Ποτέ δεν θα πάψει να με εκπλήσσει αυτή η θρησκεία και οι ακόλουθοί της... πάντα κάποια νέα μπαρούφα θα αμολάνε...

[lmike]

Φίλε Ενωχ χωρίς παρεξήγηση αλλά διακρίνω μια προκατάληψη.
Προσωπικά δεν υποστηρίζω κανένα δόγμα. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όμως είναι γιατί θεωρείς την ταπεινότητα δουλεία και σκύψιμο κεφαλιού.

Ίσως για κάποιον που πιστεύει σε κάποιο δόγμα η ταπεινότητα να είναι δουλεία, αλλά όταν είσαι αδογμάτιστος τότε η ταπεινότητα τι μπορεί να είναι? Για σκέψου το λίγο.

Μην περιορίζεις την ένια της λέξεις μέσα σε κουτάκια συμφερόντων διαφόρων δογμάτων. Φυσικό είναι όταν πιστεύεις σε δόγματα να είσαι δούλος του θεού όπου ταπεινός παίρνει άλλη ένια.

Η δικιά μου άποψη είναι ότι ο κάθε Άνθρωπος είναι θεός, άρα τι ένια παίρνει η ταπεινότητα. Παραπάνω σου έγραψα τι είναι για εμένα η ταπεινότητα όπου άσχετα τα πιστεύω του κάθε ενός, θεωρώ ότι είναι η αληθινή ένια της λέξεις και ότι όλοι μας έχουμε υποχρέωση προς τον εαυτό μας να είμαστε ταπεινοί, επαναλαμβάνω με την ένια που έγραψα παραπάνω... Μόνο τότε θα δούμε άσπρη μέρα. Στην ουσία αλληλοσεβασμός και ανιδιοτελής αγάπη μόνο μπορεί να βγει μέσα από αυτό.