Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #11  
Παλιά 22-01-12, 18:48
Το avatar του χρήστη Vasilis1818
Vasilis1818 Ο χρήστης Vasilis1818 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 01-05-2010
Μηνύματα: 263
Προεπιλογή

Ωραιο!!! Περιμενω για την συνεχεια!!
__________________
Έν όρει τών Αμώμων ώσπερ ήλιος έλαμψας, καί μαρτυρικώς, θεοφόρε, πρός Θεόν έξεδήμησας, βαρβάρων υποστάς επιδρομάς, Εφραίμ Μεγαλομάρτυς τού Χριστού, διά τούτο αναβλύζεις χάριν αεί, τοίς ευλαβώς βοώσί σοι, δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού, πάσιν ιάματα.
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 22-01-12, 21:53
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο- Νεφέλη εναντίον ‘Νεφέλη’


Η Λίζα κατάλαβε ότι κάποιος την παρακολουθεί, κοίταξε το κινητό της και κοίταξε γύρω της έφτασε κοντά σε μια εκκλησία που ήταν γνωστή ώς "Ο Άγγελος με τα μαύρα φτερά" , ξανακοίταξε γύρω της, ο Λούκας ήταν λίγο πιο πέρα κρυμμένος και η Νεφέλη αόρατη... μπήκε μέσα στην εκκλησία και έκατσε σε ένα από τα καθίσματα η εκκλησία δεν ήταν πλεόν σε λειτουργία και είχε πολλά χρόνια να πατήσει άνθρωπός μέσα, μύθοι κιόλας λέγανε ότι είναι στοιχειωμένη
"τι κάνει εδώ ?" αναρωτήθηκε ο Λούκας
"Γιατί την ακολουθεί ?", σκέφτηκε η Νεφέλη
εκείνη ξανακοίταξε το κινητό της, δεν είχε τίποτα...ο Λούκας πήγε κοντά της εκείνη σήκωσε το κεφάλι της και είδε τον Λούκας
-σε περίμενα του είπε , η Νεφέλη ξαφνιάστηκε "αν τον περίμενε γιατί την ακολούθησε ", σκέφτηκε εκείνος έκατσε δίπλα της
-τι κάνεις εδώ? την ρώτησε
-με ηρεμεί το μέρος του απάντησε εκείνη απολύτως φυσιολογικά
-εδώ σ αυτό το μέρος? είναι πολύ τρομακτικό, είσαι καλά? η Νεφέλη καθ' όλη την διάρκεια παρακολουθούσε την συζήτηση.
ένα μήνυμα στο κινητό της Λίζας διέκοψε την συζήτηση, σηκώθηκε όρθια και είπε στον Λούκας
-φύγε τώρα σε παρακαλώ γρήγορα, ανήσυχη. ο Λούκας δεν κουνήθηκε
-έρχεται ο πατέρας μου φύγε γρήγορα τον άρπαξε και τον φίλησε και συνέχισε νοιάζομαι για σένα Λούκας πραγματικά κάνε αυτό που σου είπα θα σου εξηγήσω μετά και τον έσπρωξε να φύγει...
-τι λες τώρα ? είσαι πράγματι καλά? εσύ τρέμεις ολόκληρη εκέινη την στιγμή άνοιξε η πόρτα μπήκε μέσα ο πατέρας της η Λίζα τον έπρωξε κάτω και του έκανε νόημα να φύγει ο Λούκας προχώρησε και τηλεμεραφέρθηκε
-μπαμπάκα !!! είπε η Λίζα και τον αγκάλιασε σφιχτά
-τι κάνεις Λίζα άσε τα παιδιάσματα και κοίταξε γύρω του, ποιός είναι εδώ μαζί σου? δεν σου είπα ανόητο κορίτσι να μην φέρεις κανέναν εδώ της φώναξε
-δεν είναι κανείς μπαμπά μόνη μας είμαστε
η Νεφέλη τρόμαξε, δεν είχε ξανά νιώσει έτσι, νόμιζε ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει άλλο και θα γινόταν ορατή η δυνάμεις της υποχωρούσαν
"τι θα κάνω μαμάκα μου?" σκεφτόταν ,ο άντρας αυτός όλο και την πλησίαζε και άπλωσε το χέρι να την ακουμπήσει η Νεφέλη δεν είχε που αλλού να πάει
-μπαμπά φώναξε η Λίζα εμπιστεψου με δεν είναι κανείς εδώ ! , η Νεφέλη βρήκε την ευκαιρία και περπάτησε με γοργά βήματα προς την πόρτα την άνοιξε και έφυγε τρέχοντας
-αυτό είναι το κανείς ? ποιός ήταν εδώ Λίζα? τελευταία φορά σε ρωτάω
-δεν ξέρω μπαμπά είπε η Λίζα κλαίγοντας, λένε ότι είναι στοιχειωμένο ίσως ήταν κανένα φάντασμα
-ανόητο κορίτσι είπε ο πατέρας της και έφυγε
από την άλλη η Νεφέλη έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε είχε πεθάνει από την τρομάρα της
Το κουδούνι χτύπησε και τα παιδιά σχόλασαν, o Ντέιβιντ παρατήρησε ότι ο Λούκας είχε επιστρέψει, αλλά η Νεφέλη δεν είχε γυρίσει και έτσι σκέφτηκε να πάει να ρωτήσει τον Λούκας ,μήπως ήξερε κάτι γιατί ούτε στο κινητό της απαντούσε
-Λούκας που πήγε η Νεφέλη?
-δεν ξέρω εσύ εδώ μαζί της δεν ήσουν?
-όταν έφυγες, έφυγε και αυτή... Της είπα ότι έφυγες μαζί με την Λίζα
-τι? γιατί της το είπες αυτό?
-ε, νόμιζα ότι μαζί φύγατε. Έφυγε αυτή και μετά έφυγες και εσύ τι ήθελες να σκεφτώ?
-και αυτή πως αντέδρασε?
-θύμωσε και έφυγε αμέσως
-έλεος ρε παιδί μου τι το ανοίγεις το στόμα σου, την πηρές τηλέφωνο?
-ναι αλλά δεν μου απαντάει
-κι αν με ακολούθησε και της συνέβει κάτι κακό, η Λίζα φαινόταν τρομαγμένη αλίμονο σου Ντέιβιντ
Ο Λούκας έφυγε χωρίς να μιλήσει διάφορα περνούσαν από το μυαλό του, ο Ντέιβιντ την ακολουθούσε τρομαγμένος
-πάμε από το σπίτι της είπε ξαφνικά ο Λούκας
-ε, πάμε είπε ο Ντέιβιντ
Δεν πρόλαβαν να φτάσουν σπίτι της και η Νεφέλη ήταν μπροστά τους, κάθονταν με τον Πήτερ λίγο πιο περά από το σπίτι της και γελούσαν, τα δυο παιδιά απόρησαν τι γίνεται και πλησίασαν
-Νεφέλη που ήσουν? ρώτησε ο Λούκας
Η Νεφέλη γύρισε ξαφνικά και το χαμόγελο της έσβησε, και αυτό έκανε τον Λούκας για μια στιγμή να ζηλέψει που χάριζε το χαμόγελο της στον Πήτερ και σ αυτόν όχι.
-είχα πάει μια βόλτα με τον Πήτερ
-με ποιον? Ρώτησε ο Ντέιβιντ και τα μάτια του γούρλωσαν και συνέχισε καλό αχαχούχα ο Λούκας απόρησε και αυτός "μάλλον με ακολούθησε και θα είδε που με φίλησε και θα μου θύμωσε ", σκέφτηκε
-γιατί κάνεις έτσι? ρώτησε η Νεφέλη
-εσύ με αυτόν παρατά μας είπε ο Ντέιβιντ και έφυγε νευριασμένος
-Ντέιβιντ!! έλαα καλά τι έπαθε? Γύρισε η Νεφέλη και ρώτησε τον Λούκας
-δεν ξέρω είπε νευριασμένα, εσύ τι έχεις γιατί είσαι έτσι?!
-πως? Έκανε με απορία η Νεφέλη
-αστό τίποτα σας αφήνω είπε και ακολούθησε τον Ντέιβιντ
O Λούκας είχε ήδη απομακρυνθεί και η Νεφέλη γύρισε τώρα στον Πήτερ συνεχίσουν την κουβέντα τους.
-ζηλεύουν γι αυτό συμπεριφέρονται έτσι της απάντησε ο Πήτερ πριν ακόμα τον ρωτήσει.
-ε, ναι είπε η Νεφέλη ο Πήτερ ξαφνιάστηκε δεν περίμενε αυτή την απάντηση
ο Λούκας και ο Ντέιβιντ προχωρούσαν και δεν μιλούσαν μέχρι που ο Λούκας σταμάτησε και είπε στον Ντέιβιντ
-δεν ήταν η Νεφέλη αυτή, φορούσε ένα ρόζ φόρεμα η Νεφέλη το πρωί και αυτή που είδαμε με τον πήτερ φορούσε άλλα
-μπορεί να άλλαξε
-πότε αφού ήταν μαζί με τον πήτερ βόλτα είπε
-έχεις δίκιο κοίτα πια είναι μπροστά μας, η Νεφέλη συνέχισε να τρέχει ξαφνικά της ήρθε μια εικόνα στο μυαλό να την κοιτάζει ο πατέρας της Λίζας και η μητέρα της να την απομακρύνει
"μήπως τον έχω ξαναδεί" σκέφτηκε τα παιδία την κοίταζαν απορημένα που ακόμα δεν τους είχε προσέξει και την πλησίασαν
-Νεφέλη τι έχεις έτρεχες?
-ναι Ντέβιντ
ο Λούκας άρπαξε την Νεφέλη και τον Ντέιβιντ και τους τηλεμετέφερε εκεί που ήταν η "Νεφέλη" με τον Πήτερ
-εγώ είμαι εκεί είπε η Νεφέλη τρομαγμένη
-εσύ εκεί πως γίνεται αυτό? απόρησε ο Ντέιβιντ
-πάμε να ρωτήσουμε αυτή είπε η Νεφέλη
-και που ξέρω εγώ ότι αυτή δεν είναι η αληθινή Νεφέλη? ρώτησε ο Λούκας
-μα εγώ είμαι η αληθινή είπε η νεφέλη και κοίταξε τον λούκας
-Ποιά στο διάολο είσαι; Ρώτησε η Νεφέλη το είδωλο της
-εσύ ποια είσαι? Απάντησε ξαφνιασμένη εκείνη
-εγώ είμαι η Νεφέλη και όχι εσύ
-μου μοιάζεις πολύ. Ποια είναι αυτή Λούκας έτρεξε το είδωλο διπλά στον Λούκας και συνέχισε, φοβάμαι! Και τον αγκάλιασε
-τι φοβάσαι μωρέ είπε θυμωμένα η Νεφέλη, εγώ πρέπει να σε φοβάμαι... Και την άρπαξε από το μαλλί και για άλλη μια φορά τα μάτια της άστραψαν και άλλαξαν χρώμα,έμενα θα μου πεις τώρα γιατί σε σκότωσα, το ορκίζομαι ότι σε σκότωσα πάρε τώρα την κανονική μορφή σου
-καλά τι γίνεται εδώ απόρησε ο Πήτερ που έβλεπε δυο ολόιδιες να παλεύουν
-ποια είσαι? Τελευταία φορά σου είπα
-άσε με !Λούκας,Πήτερ βοηθήστε με ποναώ είπε το κορίτσι που παρίστανε την νεφέλη
Ο Πήτερ και ο Λούκας, δεν ήξεραν τι να κάνουν, ποια ήταν οι αληθινή
-καλά τόσο δύσκολο να με αναγνωρίσετε? Είπε η Νεφέλη
Και τα παιδιά κοιταχτήκαν δεν ήξεραν ποια να πιστέψουν, αμέσως η Νεφέλη μια κίνηση και τα δυο παιδιά πεταχτήκαν δημιούργησε γύρω μια αόρατη ασπίδα, και τώρα ήταν μόνο οι δυο τους μέσα, σήμερα θα το μάθαινε που ο κόσμος να χαλάσει
-πάρε την κανονική μορφή σου της είπε και τα μάτια της ξανά άλλαξαν
χρώμα τώρα και ο τόνος της φωνής της όλο και ανέβαινε
Τα παιδιά παρακολουθούσαν δεν μπορούσαν να μπουν όμως προσπάθησαν ο Λούκας προσπάθησε να τηλεμεταφερθεί κιόλας αλλά μάταια, τίποτα
-ποια είναι η αληθινή? ρώτησε ο Πήτερ
-αυτή που ήρθε μαζί μου απάντησε ο Λούκας
-και που το ξέρεις?
-γιατί η Νεφέλη είναι πολύ γενναία και δεν κλαψουρίζει ο φόβος την κάνει πιο δυνατή κοίταζε ο Λούκας χωρίς να πάρει τα μάτια του δευτερόλεπτα από αυτήν
-πράγματι είπε ο Πήτερ και κοίταζε και αυτής τώρα οι συζητήσεις μεταξύ τον δυο κοπελιών είχαν σταματήσει, οι δυο τους μάχονταν η Νεφέλη σαφώς καλύτερη έκανε πολεμικές τέχνες από τότε που ήταν πολύ μικρή όμως και το είδωλο της δεν πήγαινε πίσω σε μια στιγμή η μια έπεσε η ασπίδα που είχε δημιουργήσει διαλύθηκε. Το είδωλο σηκώθηκε και είπε
-δεν μπορείς να με κερδίσεις κατάλαβε το. έχασες όπως και όταν ήσουν μικρή θυμάσαι?
-εγώ ποτέ δεν χάνω είπε η Νεφέλη σχεδόν αλαζονικά και σηκώθηκε σαν να μην είχε ούτε ένα τραύμα και ξανασηκώθηκε οι κινήσεις της ήταν τελείες, τα παιδιά δεν είχαν ξαναδεί κάτι παρόμοιο ούτε στις ταινίες δεν τα κάνουν αυτά σκεφτήκαν. Ένα μαύρο μηχανάκι εμφανίστηκε ξαφνικά και η ψεύτικη Νεφέλη ανέβηκε και έφυγε Η Νεφέλη έπεσε στα γόνατα και κοίταξε κάτω
-είσαι καλά? Ρώτησε ο Πήτερ, η Νεφέλη απλά τον κοίταξε και ξανακατέβασε το κεφάλι της
-ήσουν εντυπωσιακή είπε ο Λούκας, αυτή την φορά ούτε το κεφάλι της σήκωσε, τα παιδιά κατάλαβαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά
-μήπως τραυματίστηκες? ρώτησε ο Πήτερ και έσκυψε και αυτός και σήκωσε το πρόσωπο της τα μάτια της είχαν ένα μωβ χρώμα και ήταν χλωμή
-τι έχει? ρώτησε ο Λούκας ανήσυχος πια κανένας δεν μίλησε
-υποφέρει από μέσα της, προσπαθεί να το πολεμήσει είπε μετά από λίγη ώρα ο Πήτερ που έβλεπε την Νεφέλη να μην μιλαεί και να μην κουνιέται ήταν ακόμα καθισμένη στα γονάτα μια στιγμή σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε τον Λούκας και του είπε με μια θλίψη στα μάτια της με φωνή που ισα που ακουγόταν
-φύγε!
Ο Πήτερ πηρέ το χέρι της και το έσφιξε
-μην φοβάσαι της είπε θα τα καταφέρεις!!! Ο Λούκας ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει ακόμα γιατί της τα έλεγε ο Πήτερ όλα αυτά, πέρασαν λίγα λεπτά και η Νεφέλη συνήλθε, σηκώθηκε και τους κοίταξε τα μάτια της τώρα είχαν πάρει το χρώμα τους.
-ουφ, πέρασε και αυτό, είπε ο πήτερ ποια ήταν δεν τα κατάφερα τελικά να μάθουμε
- ειδές Λούκας την αλήθεια σου έλεγα που δεν με πίστευες εκείνη την μέρα στο πάρκο, αλλά σου είπα φύγε! και δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου να το ξέρεις τώρα απλά σε συγχαίνομαι
-εγώ είπε ο Λούκας και κατέβασε το κεφάλι του
-εσύ τι? θα πείς σ αγαπώ ?
ο πήτερ δεν καταλάβαινε τι έλεγαν και δεν μίλησε
-δεν θα πώ τίποτα είπε ο Λούκας και έφυγε νευριασμένος και πληγωμένος...
Απάντηση με παράθεση
  #13  
Παλιά 22-01-12, 22:17
Το avatar του χρήστη Vasilis1818
Vasilis1818 Ο χρήστης Vasilis1818 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 01-05-2010
Μηνύματα: 263
Προεπιλογή

Αυτο το κεφαλιο με μπερδεψε καπως η αληθεια ειναι...
Μα στο προηγουμενο κεφαλαιο κατι πηγε να γινει μεταξυ του λουκας και της νεφελης... πως ξαφνιακα αλλαξε.. μηπως εξαιτιας του φιλιου?

Παντως στο τελος θα ηθελα πολυ να δω ερωτευμενους την νεφελη με τον ντειβιτ (μου φαινεται καλος).
__________________
Έν όρει τών Αμώμων ώσπερ ήλιος έλαμψας, καί μαρτυρικώς, θεοφόρε, πρός Θεόν έξεδήμησας, βαρβάρων υποστάς επιδρομάς, Εφραίμ Μεγαλομάρτυς τού Χριστού, διά τούτο αναβλύζεις χάριν αεί, τοίς ευλαβώς βοώσί σοι, δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού, πάσιν ιάματα.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Vasilis1818 : 22-01-12 στις 22:18
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 22-01-12, 23:02
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Vasilis1818 Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτο το κεφαλιο με μπερδεψε καπως η αληθεια ειναι...
Μα στο προηγουμενο κεφαλαιο κατι πηγε να γινει μεταξυ του λουκας και της νεφελης... πως ξαφνιακα αλλαξε.. μηπως εξαιτιας του φιλιου?

Παντως στο τελος θα ηθελα πολυ να δω ερωτευμενους την νεφελη με τον ντειβιτ (μου φαινεται καλος).
ναι εξαιτίας του φιλιού η πρωταγωνίστρια μας είναι λίγο ζηλιάρα... αλλά βάζουν και άλλοι το χεράκι τους να τους χωρίσουν
θα δεις τα επόμενα κεφάλαια έχουν πιο πολύ ενδιαφέρον, θα μάθουμε για το παρελθόν της νεφέλη γιατί αλλάζουν χρώμα τα μάτια τς, τι ρόλο παίζει η μυστική κοπέλα σ αυτό που της μοιάζει, η Λίζα ποια είναι, ο πατέρας ? και πολλά άλλα έχω φτάσει να φανταστείς 28 κεφάλαια και έχω σταματήσει αλλά θα τα συνεχίσω...οπότε έχουμε πολλά ακόμα
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 23-01-12, 01:26
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο - ο ξένος και το όραμα της 'Εριν

Σχολειό

O διευθυντής αυτή την φορά περίμενε απ έξω να δει του αργοπορημένους και φυσικά η Nεφέλη ήταν μια από αυτούς.
-πάλι αργοπορημένη δεσποινίς μου? Πήγαινε γρήγορα στην τάξη σου τελευταία φορά!
-ναι, ευχαριστώ πολύ! Είπε η Nεφέλη ουφ φτηνά την γλίτωσα
-Nεφέλη φώναξε ο Λούκας η Νεφέλη ούτε που του έδωσε σημασία και προχώρησε μπροστά
-άργησες ε? της είπε ο Λούκας
-ωχ! Λούκας Άργησα πάλι όπως βλέπεις τ θες?! οοο
-τίποτα εγώ κατέβηκα να πάρω ένα σφουγγάρι γιατί το άλλο κάποιος πάλι το εξαφάνισε, Έμαθες για τον καθηγητή τον μαθηματικών?
-α, ναι
-οκ είπε ο Λούκας όταν είδε την νεφέλη να είναι αδιάφορη και τα δυο παιδιά μπήκαν μέσα
-καλημέρα είπε η Nεφέλη
-καλημέρα νωρίς σκέφτηκες να έρθεις, τελοσπάντων πέρασε να κάνεις άλλες δυο ώρες και να φύγεις είπε η καθηγήτρια
-δυο ώρες?
-ναι. Δεν θα έρθεις στην κηδεία του καθηγητή σου?
-όχι, δεν μ αρέσουν οι κηδείες
-ότι θες Λούκας δώσε μου το σφουγγάρι... Η όχι καλυτέρα δώστε στην Nεφέλη να συνεχίσει
-όχι, μπορώ να συνεχίσω δεν έχω πρόβλημα είπε ο Λούκας
-αφήστε τον συμπλήρωσε η Nεφέλη
-έλα Nεφέλη είπε η καθηγήτρια θυμωμένη από κάτω ο Ντέιβιντ και o Πήτερ την παρακολουθούσαν και γελούσαν
-μα!
-Έλα τώρα κτυπάει σε λίγο κορίτσι μου
-λοιπόν είπε η Nεφέλη και άρχισε να λύνει την άσκηση και όταν τέλειωσε η καθηγήτρια γύρισε και της είπε
-απίστευτο, μπράβο Nεφέλη είσαι καλά?
-ε, δεν ξέρω είπε και γέλασε
-πως τα κατάφερες?
-ε δεν είμαι και χαζή που κάνετε έτσι είπε η Nεφέλη με ένα τόνο θυμού και τώρα ο ο Ντέιβιντ και o Πήτερ σκάσανε πάλι στα γέλια
-σκαστέ φώναξε η Nεφέλη
-καλά σας λέει φώναξε η καθηγήτρια κάτσε Nεφέλη μπράβο σου έτσι να συνεχίσεις
-ευχαριστώ είπε η νεφέλη και έβγαλε την γλώσσα στο ντέιβιντ ο οποίος είχε ξεκαρδιστεί

Ντριιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιν
στο διάλειμμα...

-ευχαριστώ, Λούκας
-τίποτα απλά πρέπει αν το ελέγχεις αυτό?
-το ελέγχω αλήθεια απλά ήξερα ότι θα με βοηθήσεις
-επιτέλους χτύπησε δεν μπορούσα άλλο με το ζόρι συγκρατούσα το γέλιο μου.
-σκάσε Ντέιβιντ τι γελάς?
-ε, είχες μια έκφραση
-πράγματι είπε ο Πήτερ
-αχαχούχα αστείο είπε η Nεφέλη ειρωνικά
-Nεφέλη μπορώ να σου μιλήσω? την ρώτησε ο Λούκας
-όχι απάντησε εκείνη κοφτά εκείνη την στιγμή πλησίασε η έριν
-Νεφέλη μποούμε να μιλήσουμε
-ναι,τι θες Έριν? ο Λούκας νευρίασε εκείνος πρίν ένα λεπτό της έκανε την ίδια πρόταση και αρνήθηκε πώς να την κάνει να τον ακούσει.
-Nεφέλη θα πεθάνεις! είπε η Έριν
-τι λες χαζή?
-το είδα σε ένα όραμα μου είσαι εσύ και κοιμάσαι στο δωμάτιο σου μονή σου, με το παράθυρο ανοιχτό ξαφνικά κουνιέσαι λίγο μάλλον βλέπεις κάποιο εφιάλτη και ο Λούκας που βρίσκετε εκεί φεύγει αμέσως μόλις τον αντιλαμβάνεσαι
-και μετά τι πέθανα από την απουσία του?
-όχι σε λίγο εμφανίζονται δυο άντρες και ο ένας από τους δυο σου βάζει ένα μαξιλάρι και εσύ δεν κουνιέσαι
-βλακείες λες είπε ο Ντέιβιντ η Nεφέλη δεν θα πεθάνει δεν θα το επιτρέψω εγώ αυτό!
-σιγά ρε ηρώα είπε ο Πήτερ και εμείς τι κάνουμε εδώ μήπως θα την αφήσουμε να πεθάνει ?!
-δεν φοβάμαι έτσι κι αλλιώς το μέλλον μπορεί να αλλάξει είπε η Nεφέλη σίγουρη
-δεν ξέρω εγώ σε προειδοποίησα πάντως
-οκ άντε χάσου τώρα
-γιατί φέρεσαι έτσι? είπε θυμωμένα η Έριν και έφυγε να μην την δουν που έκλαψε
-ρε Nεφέλη κρίμα μην φέρεσαι έτσι
-σκάσε Πήτερ είπε η αν και ήξερε ότι είχε δίκιο
Σε λίγο σχόλασαν και έφυγαν όλοι για το σπίτι του

.................................................. .................................................. .............
Αργότερα την ίδια ημέρα.

-αχ!Πήτερ μου πολύ καιρό έχουμε να βγούμε είπε η Μαίρη ενθουσιασμένη
-ναι είπε ξερά ο Πήτερ και της γέλασε εκείνη ένιωθε ότι ήταν απόμακρος και ήξερε ότι τελευταία κάτι δεν πήγαινε καλά αλλά δεν μίλησε δεν ήθελε να τον χάσει
-έλα τώρα άλλαξε διάθεση του είπε
-ναι μωρό μου είπε εκείνος και την φίλησε, αλλά δεν μπορούσε το μυαλό του ήταν στην Nεφέλη και στο τελευταίο περιστατικό <<η καημένη, το παλεύει πολύ>> σκέφτηκε <<μακάρι να μπορούσα να την βοηθήσω και τι ήταν το σημερινό, τα πράγματα μπερδεύονται και η έριν, αχ ρε έριν>>
-Πήτερ??? που ταξιδεύεις??
-ε? Τι έγινε?
-τίποτα ωραία η ταινία ε? Είπε ενοχλημένη
-ναι καλή είναι και την αγκάλιασε
Όταν τέλειωσε η ταινία την συνόδεψε σπίτι
-μωρό μου γιατί δεν έρχεσαι μέσα να είμαστε και λίγο μονοί καιρό έχουμε να βρεθούμε
-όχι δεν έχω πολύ όρεξη είπε ο Πήτερ την ξαναφίλησε και έφυγε
<<μαλακά>> σκέφτηκε η Μαίρη και μπήκε μέσα.
Ο Πήτερ πήγε πράγματι σπίτι, εκεί βρισκόταν η μαμά του η Άλισια και η μικρότερη αδελφή του Maρίσσα και έβλεπαν τηλεόραση
-γεια σας είπε ο Πήτερ
-γεια σου αγόρι μου είπε η μαμά του ο Πήτερ την κοίταξε για λίγο και συνειδητοποίησε ποσό όμορφη ήταν είχε καθαρό λευκό δέρμα και ήταν ψιλή λεπτή γυναίκα μαλλιά της ήταν μακριά και σγουρά το ίδιο χρώμα με τον Πήτερ πορτοκαλί και τα μάτια της έδειχναν ότι την κάλος άνθρωπος.
-γιατί με κοιτάς έτσι Πήτερ?
-τίποτα μαμά μου έχεις λείψει καιρό έχω να σε δω είπε και έφυγε γρήγορα για το δωμάτιο του
-είναι ερωτευμένος φώναζε από πίσω η Marissa η μητέρα του τον ακλούθησε και χτύπησε την πόρτα
-μπορώ να μπω?
-ναι μαμά μπες καθόταν στο κρεβάτι με σκυμμένο το κεφάλι
-είσαι καλά αγόρι μου?
-ναι μαμά
-και γιατί νιώθω ότι μου λες ψέματα?
-καλά κάτι έχω
-με κοπέλα έχει σχέση?
-ναι αλλά δεν είναι αυτό που νομίζεις
-για την Μαίρη έλα πες μου
-όχι για κάποια άλλη που ξέρω δεν μπορώ να είμαι πολύ κοντά της ... Γιατί δεν με ξέρει καλά καν, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι τα συναισθήματα μου για αυτήν είναι τόσο ισχυρά και προστατευτικά, δεν περιμένω να μου τα ανταποδώσει, θα ήθελα απλά να τα αναγνωρίσει ελπίζω ότι δεν ζητώ πάρα πολύ με αυτό. το μόνο που θέλω είναι να είναι ευτυχισμένη και να την βοηθήσω με όποιον τον τρόπο μπορώ, ακόμη και αν δεν νιώθει τίποτα για μένα.
-είσαι ερωτευμένος Πήτερ!
-μπορεί αλλά δεν θα έχω ανταπόκριση
-γιατί αγόρι μου ποια είναι αυτή την ξέρω?
-όχι δεν την ξέρεις είναι πολύ ξεχωριστή απ όλες ακόμα και όταν με βρίζει μ αρέσει απίστευτο?! Και γέλασε
-ναι μικρούλη μου έτσι είναι όταν αγαπάς νιώθεις και χαζός
-εσένα μαμά σου λείπει ο μπαμπάς ?
-ναι, πολύ... Και σηκώθηκε και έφυγε δεν ήθελε να δείξει τα συναισθήματα της στο παΐδι της αρκετά είχε
-Αα, και όσο για την κοπέλα αν λες ότι είναι τόσο ξεχωριστή θα καταλάβει ποσό την αγαπάς
-λες μαμά?
-ναι σίγουρα και του έκλεισε το μάτι
.................................................. .............................................
Απάντηση με παράθεση
  #16  
Παλιά 23-01-12, 01:27
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

Η Έριν πετάχτηκε από το κρεβάτι της και πήρε αμέσως το κινητό της έπρεπε να πάρει κάποιον τηλέφωνο οπωσδήποτε έπρεπε να πει αυτά που είδε σε κάποιον που να την πίστευε όμως και να μην την κορόιδευε. <<αλλά ποιος σκέφτηκε κάνεις δεν με πιστεύει ας κάνουν ότι θέλουν εγώ δεν ανακατεύομαι >>και ξαναάπλωσε δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ δεν την ένοιαζε κιόλας Σάββατο ήταν δεν είχαν σχολείο .το πρωί σηκώθηκε γρήγορα από το κρεβάτι της και πήγε να πάει μια βόλτα την έπνιγε το σπίτι της δεν μπορούσε άλλο τα βαρέθηκε όλα.
<<τίποτα δεν έχω, δεν ζω τίποτα σκέφτηκε ούτε μια φίλη δεν έχω!!!>> και άρχισε να κλαίει δεν άντεχε άλλο αρκετά τα κράτησε... Ήταν στο πάρκο είχε μικρά παιδάκια χαρούμενα να τρέχουν ξαφνικά ένα ήρθε κοντά της ήταν ένα αγοράκι μικρό πέντε χρονών περίπου και της έδωσε μια πέτρα. Την πηρέ και τον ευχαρίστησε κοίταξε την πέτρα παραξενεύτηκε τι ήταν τώρα αυτό τίποτα πλέον όμως μετά απ όσα της είχαν συμβεί δεν θα μπορούσε να της φάνει παράξενο! Ξανακοίταξε την πέτρα αυτή την φορά ήταν σαν να είχε αλλάξει χρώμα έβλεπε μια ευτυχισμένη παρέα
-ελπίζω κάποτε να την έχω! είπε

.................................................. .................................................. ....
ο Λούκας και ο Ντέιβιντ ετοιμάζονταν να πάνε να αγοράσουν ένα cd, προχωρούσαν και οι δυο στο δρόμο για πρώτη φορά ο Ντέιβιντ δεν μιλούσε πολύ.
-δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω εσύ παγώνεις το χρόνο, εγώ πετώ, τηλεμεταφερομαι, παράξενα πράγματα και το πιο παράξενο που συναντηθήκαμε όλοι μαζί ε Ντέιβιντ? είπε ο Λούκας για να κινήσει λίγο το ενδιαφέρον του
-ναι το σκέφτηκα και εγώ αυτό αλλά τι με νοιάζει?!
-που πάμε από δω?
-έχει ένα μαγαζάκι που πουλάει σοκολάτες και θέλω να αγοράσω μερικές στην Nεφέλη
-Αία!! Οκ είπε ο Λούκας ξέρεις τι λένε για τις σοκολάτες είπε ο Λούκας που είχε όρεξη για κουβέντα σήμερα
-ναι είπε ο Ντέιβιντ και γέλασε
-σου αρέσει η Nεφέλη?
-όχι τι λες είναι η κολλητή μου είπε ο Ντέιβιντ
-ναι σωστά εμένα δεν μου μιλάει καν πια και νόμιζα ότι της άρεσα
-θα μου το είχε πει αν γινόταν κάτι τέτοιο, ξέρεις η νεφέλη βαριέται εύκολα ίσως αυτό να έγινε και με σένα
-τι κακία είναι αυτή ντέιβιντ είπε ο λούκας και μετά λες δεν σ αρέσει και του γέλασε
-τι ξέρεις εσύ από αγάπη σκάσε του είπε
-ποιος είναι αυτός από πίσω μας?
-ε, δεν ξέρω γιατί?
-γιατί μας ακόλουθει
-τι κάνουμε τώρα?
-δεν ξέρω στρίψε στο στενό που πουλάνε τις σοκολάτες είναι πολύ απομακρυσμένο και δεν θα μας δει κάνεις
Τα δυο παιδιά έστριψαν και κρυφτήκαν, σε λίγο έφτασε και αυτός που τους ακλούθησε.
-που πήγαν?
-πίσω σου είμαι είπε ο Λούκας και τηλεμεταφερθηκε και τον έπιασε από τα χεριά.
-έλα Ντέιβιντ πάγωσε τον είπε
-με μια κίνηση τον πάγωσε!

Στο σπίτι της Nεφέλη επικρατούσε ησυχία, η άμη έλειπε και εκείνη είχε μπει α έβλεπε τα email της και είδε ένα που έλεγε διάβασε το ξέρω τα πάντα για σένα! ‘ich weiβ alles fur sie ’* το άνοιξε αμέσως ήξερε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό μάθαινε γερμανικά την είχαν αναγκάσει οι γονείς της ποτέ δεν της άρεσε αυτή η γλωσσά.
[ chio -Chan selbst prinzessin σε περιμένουμε αύριο μεσάνυχτα στο weiβe kristall park, θα στα εξηγήσουμε όλα, σε περιμένουμε!!! ]
-chio Chan?έτσι με έλεγε η μαμά μου όταν ήμουν μικρή, παράξενο!
Εν τω μεταξύ τα δυο παιδιά και άρχισαν αμέσως τις ερωτήσεις.
-Ποιός είσαι και γιατί μας ακόλουθεις?
-δεν σας ακόλουθο, αφήσετε με φρικιά με είπε ο ξένος
-ποιον είπες φρικιό?, απαντά τώρα είπε ο Ντέιβιντ και ο Λούκας τον άρπαξε από το λαιμό και πηρέ το σίδερο που ήταν διπλά του και το έβαλε κοντά στο λαιμό του.
-το βλέπεις αυτό του είπε θα στο καρφώσω στο λαιμό
-εσύ ?ε πως κακομαθημένο πλουσιόπαιδο θα το μάθει η μαμάκα σου και μετά τι θα κάνεις?
-ξέρεις τι θα κάνω ???ότι γουστάρω αλλά μάλλον εσύ δεν θα μάθεις αν θα με μαλώσει η μαμά μου. φώναξε ο Λούκας
-μη το κάνεις είπε ο Ντέιβιντ
-μην τολμήσεις γιατί ότι μου κάνεις θα το πληρώσει η Nεφέλη η αγαπημένη σου
-ώστε δεν μας ξέρεις ? Αυτήν δεν θα την πειράξει κανείς γιατί δεν θα το επιτρέψω εγώ αυτό
-χάχα! Για πόσο θα παλεύει με τον εαυτό της?? θα σκοτωθεί από μόνη της...
-γιατί μου μιλάς τώρα ?τι έχει η Nεφέλη?
-χάχα καλά με κοροϊδεύεις τόσο καιρό την ξέρεις δεν έχεις καταλάβει?
-τι να καταλάβω πες μου γιατί αλήθεια θα σε σκοτώσω στο ορκίζομαι και ο Λούκας το πλησίαζε όλο και περισσότερο στο λαιμό του.
-μη μη είπε τώρα φοβισμένος θα σου πω
-μίλα λοιπόν είπε ο Ντέιβιντ
- εμένα με έβαλαν να σας ακολουθώ όλους δεν ήθελα να σας σκοτώσω απλά το αφεντικό μου σας θέλει και ιδιαίτερα την Nεφέλη γιατί λέει ότι αυτή φταίει για όλα και η κόρη του την μισεί πολύ και... Ο ξένος δεν πρόλαβε να πει τίποτα περισσότερο και ένα μαχαίρι τον χτύπησε πίσω από την πλάτη και έπεσε κάτω νεκρός. Ο Λούκας πανικοβλήθηκε και έκανε ένα βήμα πίσω
-καλά τι έγινε Ντέιβιντ ποιος το έκανε ?
-δεν ξέρω πάω να βρω την Nεφέλη κινδυνεύει Λούκας.
-θα πάω εγώ να την βρω πήγαινε να βρεις τον Πήτερ και την Έριν
-όχι Λούκας εσένα σε συμπαθούν περισσότερο
-οκ, πάω εγώ γρήγορα και έτρεξε

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ...
Απάντηση με παράθεση
  #17  
Παλιά 24-01-12, 00:00
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ο- το παρελθόν


Ο Ντέιβιντ πήγε τρέχοντας στο σπίτι της Νεφέλη χτύπησε την πόρτα. Κάνεις δεν απάντησε, την πηρέ τηλέφωνο και πάλι τίποτα,η πόρτα ήταν ανοιχτή μπήκε μέσα στο σπίτι ,δεν ήταν κάνεις ανέβηκε τα σκαλιά και άνοιξε την πόρτα του δωματίου της Νεφέλη. κοίταξε γύρω τίποτα κάνεις και πήγε να κλείσει την πόρτα αλλά γύρισε ξανά όταν άκουσε ένα θόρυβο
-Νεφέλη είσαι εδώ?
-φύγε Ντέιβιντ σε παρακαλώ η νεφέλη
-τι έχεις πριγκίπισσα?
-τίποτα σε παρακαλώ θέλω να μονή μου και η φωνή της ίσα που ακουγόταν
-έγινε κάτι σοβαρό, κινδυνεύουμε όλοι, έλα πάμε μας περιμένουν και τα υπόλοιπα παιδιά.
-δεν θέλω να δω κανέναν είπε η Νεφέλη και εμφανίστηκε ήταν χλωμή και φαινόταν άυπνη
-δεν έχεις κοιμηθεί καθόλου?
-όχι πολύ
-φαίνεται!
-ναι φύγε τώρα και ούρλιαξε
-τι έχεις? είπε τρομαγμένος αλλά και από ενδοαφέρον για κείνη
-θα φύγεις ?!και τα μάτια της άλλαξαν χρώμα όπως πολλές φορές
-οκ είπε ο Ντέιβιντ και πήγε να φύγει όταν είδε την Νεφέλη να πέφτει κάτω λιπόθυμη. Σε λίγο στο δωμάτιο εμφανιστήκαν και τα υπόλοιπα παιδιά
-τι έπαθε ρώτησε ο Πήτερ και ακούμπησε την κάρδια της δεν χτυπάει είπε και τους κοίταξε είναι νεκρή συνέχισε, οι υπόλοιποι κοίταξαν τρομαγμένοι ο Πήτερ την πηρέ και την αγκάλιασε την ξάπλωσαν στο κρεβάτι ο Ντέιβιντ της κρατούσε το χέρι και έκλαιγε
-είναι τόσο κρύα σε παρακαλώ νεφέλη ξύπνα της έλεγε .ο πήτερ έκατσε δίπλα της και την κοίταζε
-γιατί πέθανες? ξύπνα καλά σου λέει ο ντέιβιντ
-θα το ήθελες ε? Είπε η Νεφέλη και άνοιξε τα μάτια της
-ζει φώναξε ο Πήτερ χαρούμενος
-τι νόμιζες θα σου έκανα την χάρη να πεθάνω όχιιι είπε η Νεφέλη και σηκώθηκε όρθια με δυσκολία και ξεκουράστηκε για λίγο και ύστερα Λούκας και o Ντέιβιντ τους διηγήθηκαν όλα όσα έγιναν
-πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε με τις δυνάμεις μας πριν μας σκοτώσουν αυτοί είπε ο Λούκας
-τι λες ρε Λούκας με ποιες δυνάμεις 18 χρονών παιδιά είμαστε τι μπορούμε να κάνουμε δεν βλέπεις την άλλη που διαβάζει συνεχεία την σκέψη μας δεν μπορεί να ελέγξει την δύναμη της είπε ο Πήτερ
-μπορώ, γι αυτό σκάσε γιατί στο ορκίζομαι δεν θα έχουμε αίσιο τέλος εμείς οι δύο. είπε η νεφέλη
-γιατί τι θα μου κάνεις?
-συνέχισε και θα δεις!!!
-σταματά πια ρε Νεφέλη σε παρακαλώ!
-Καλά σου λέει ο Λούκας πριγκίπισσα σταματά να συζητήσουμε μια φορά ήσυχα
-ναι έχετε δίκιο μάλλον δεν είναι σωστό αυτό που κάνω καλυτέρα να φύγω να τα συζητήσετε εσείς γιατί εγώ είμαι ηλίθια και δεν μπορώ να συζητήσω και πήγε να φύγει η Νεφέλη ήταν μπερδεμένη τελευταία και τίποτα δεν της πήγαινε καλά
-έλα ρε τώρα μην το παίρνεις έτσι είπε ο Λούκας
-αμάν πια γιατί παρακαλάτε όλοι αυτήν ποια νομίζεις ότι είσαι κοπέλα μου? Μας έχεις σπάσει τα νευρά και να σου πω και κάτι δεν πιστεύω ότι ανήκεις στους κάλους της ιστορίας. Η Νεφέλη με μια κίνηση του χεριού της πέταξε την Έριν κάτω
-καλά είσαι τρελή κοπέλα μου πήγες να με σκοτώσεις
-απλά σε προειδοποίησα!!!
-Νεφέλη τι έκανες?! Ρώτησε ο Λούκας
-τι θα με κατηγορήσεις και εσύ τώρα, εσύ είσαι χειρότερος από μένα είσαι ένας μεγάλος ψεύτης και αφήστε με όλοι ήσυχη δεν φταίω εγώ για όλα όσα μας συμβαίνουν και εγώ φοβάμαι όσο κι αν δεν το δείχνω και έχω περισσότερους λογούς από σας. Με κατηγορείτε αλλά δεν ξέρετε τι περναώ πραγματικά, δεν μπορείτε να καταλάβετε και κοίταξε τον Πήτερ γιατί ήξερε ότι αυτός ξέρει τι της συμβαίνει και έφυγε κλαίγοντας.
-Νεφέλη εγώ δεν σε... Είπε η Έριν
-μην συνεχίζεις τώρα έφυγε είπε ο Ντέιβιντ
-απλά ήθελα να της πω ότι λυπάμαι
<<γιατί της φέρθηκα έτσι εγώ καλυτέρα απ όλους ξέρω τι παίρναει. Πρέπει να την βρω τώρα!>> σκεφτόταν ο Πήτερ τα παιδιά σε λίγο φύγανε από το σπίτι της Νεφέλη και έτσι εκείνη σε λίγο ξαναγύρισε πίσω. εκεί την περίμενε ακόμα ο Λούκας .
-Λούκας φύγε αλήθεια τώρα! θέλω να μείνω μονή μου!!!
-δεν θέλω να σ αφήσω μονή σου, θέλω να μάθω τι περνάς?
-μια χαρά είμαι Λούκας είπε η Νεφέλη και ανέβηκε τα σκαλιά για το δωμάτιο της ο Λούκας την ακλούθησε
-θέλω να σε βοηθήσω
-δεν μπορείς!
-έχει σχέση με το ότι αλλάζουν χρώμα τα μάτια σου?
-μην αρχίζεις τώρα
-δεν θα σου πω τίποτα δεν θέλω ν ατό συζητήσω ίσως να έχουν δίκιο ο Πήτερ και η Έριν και να είμαι κακιά
-δεν το πιστεύω αυτό...
-Νεφέλη,Νεφέλη,Νεφέλη ακούστηκε μια φωνή από το σαλόνι
-Ματίας εσύ είσαι? Δεν το πιστεύω!
-Ματίας? ποιος είναι αυτός ?
-ο αδερφός μου.
-ο ποιος?
Ο Ματίας άνοιξε την πόρτα και έτρεξε να αγκαλιάσει την αδερφή του.
-μικρούλη μου είσαι καλά? Ρώτησε η Νεφέλη
-ναι αδερφούλα εσύ τι κάνεις?
-εσύ δεν θα έπρεπε να είσαι στο κολλέγιο?
-ναι αλλά δεν άντεχα άλλο ήθελα να είμαι πλέον με την οικογένεια μου!
-καλά έκανες, από δω ο Λούκας!
-εγώ μόνο το Λούκας κατάλαβα ιαπωνικά μιλάτε?
-ναι, είπε η Νεφέλη σωστά και μίλησε ξανά αγγλικά για να καταλάβει και ο Λούκας ,από δω Ματίας ο φίλος μου ο Λούκας
-χαίρω πολύ Λούκας είπε ο Ματίας
-και εγώ είπε ο Λούκας και του χαμογέλασε εγώ καλυτέρα να φεύγω να τα πείτε και εσείς!
-όχι κάτσε έτσι κι αλλιώς θα πάω να κάνω μπάνιο και μετά θα κοιμηθώ μην φεύγεις!
-όχι, όχι δεν πειράζει άλλη φορά
-ναι καλύτερα να φύγεις είπε η νεφέλη και ο ματίας την κοίταξε για την αγενή συμπεριφορά της
-καληνύχτα είπε ο Λούκας στα ιαπωνικά
-μιλάς ιαπωνικά? Ρώτησε ο Ματίας
-κάτι λίγα είπε και έφυγε
<<δεν το ήξερα ότι είναι γιαπωνέζα>> σκέφτηκε ο Λούκας μόλις βγήκε από το δωμάτιο.
-συμπαθητικός ο φίλος σου! είπε ο Ματίας
-κάλος είναι!
-πες μου τι έγινε με τον Γκάμπριελ όλα καλά?
-ε, δεν είμαστε πια μαζί τον χώρισα
-μπράβο χαίρομαι για σένα ποτέ δεν συμπαθούσα αυτό το ψώνιο
-ναι μου σπάει τα νευρά ακόμα όμως που να μην με παίρνει τηλέφωνο τώρα θυμήθηκε ότι μ αγαπήσει
-καλά θα τον κανονίσω εγώ αυτόν
- πως μικρούλη μου?
-με τις μαγικές μου δυνάμεις!
-τι??!
-χαλάρωσε πλακά κάνω τι έπαθες?
-τίποτα απλά κάτι θυμήθηκα!
-οκ! Έχεις χαιρετίσματα από τον Σάμ τον θυμάσαι ?
-χάχα γίνεται να τον ξεχάσω?!
-θα έρθει να σπουδάσει εδώ το ξέρεις?
-α, ναι ε? Καλά κάνει!
-εσύ τι θα ακολουθησεις?
-δεν ξέρω!
-πρέπει να διαλέξεις όμως φέτος τελειώνεις
-ναι κάτι έχω σκεφτεί αλλά μην το πεις στην Άμη καλών τεχνών θα πάω το ξέρεις ότι μ αρέσει να ζωγραφίζω αλλά βασικά το τραγούδι θα ακόλουθησω έχω και συγκρότημα τους ‘ broken freaks ’
-wow! αλήθεια τι ωραία να μπω και εγώ?
-δεν ξέρω θα το σκεφτώ
- αυτό σημαίνει ναι δεν το πιστεύω είπε ενθουσιασμένος
-όχι δεν το είπα αυτό πήγαινε να κάνεις μπάνιο τώρα!
-οκ σ αγαπαωωωωωωωω! Έλα να σου δώσω ένα φιλί που μου έχεις λείψει.


Στο δρόμο ο Λούκας συνάντησε τον Πήτερ και συζητούσαν για διάφορα ως που Λούκας ρώτησε αυτό που πραγματικά ήθελε να μάθει.
-τι έχει η Νεφέλη, Πήτερ
-τι εννοείς?
-ξέρεις πολύ καλά εκείνη την μέρα είπες το παλεύει πολύ τι εννόουσες?
-δεν μπορώ να σου πω! sorry το ορκίστηκα
-εγώ όμως μπορώ είπε η Έριν που βρισκόταν ακριβώς πίσω τους και άκουσε αυτά που λεγάνε, πάμε να κάτσουμε κάπου
-πάμε είπε ο Λούκας
-oχι δεν είναι σωστό Έριν είναι κάτι που δεν θέλει να μάθει κάνεις
-το ξέρω Πήτερ αλλά πρέπει να μάθετε τι είδα!
-καλά είπε ο Πήτερ και πήγανε και καστανέ στο πάρκο που όπως πάντα ήταν άδειο
-λοιπόν είπε η Έριν αυτό που είδα είναι μάλλον το παρελθόν της. Στην ηλικία των 4 η Νεφέλη ήταν μια μυστική πριγκίπισσα βαμπίρ καθαρόαιμη. Ζούσε με την οικογένειά της, αλλά κρατήθηκε μυστικό λόγω της ύπαρξης του κόσμου ήταν ένα μυστικό από όλους εκτός από αυτούς. Αυτό έγινε για να προστατεύεται από το διεφθαρμένο συμβούλιο βαμπίρ, και τις απειλές των βαμπίρ δολοφόνων. Είχε μια μητέρα την Ζωή, πατέρας, Μάρτιν έναν αδελφό, τον Ματία και μια αδελφή την Άμη
-αλήθεια είπε ο Λούκας ξαφνιασμένος
-και συνεχίζω . Η ζωή της, τουλάχιστον για αυτήν, ήταν τέλεια! Ακόμη και αν ήθελε να πάει έξω ήταν, ασφαλή μέσα το δικό του μικρό κόσμο της. Όμως το συμβούλιο έμαθε την ύπαρξη της και ο αρχηγός τους ήθελε το φρέσκο αίμα ενός νεαρού βρικόλακα καθαρόαιμου ώστε να μπορέσει να γίνει πιο ισχυρός και βασιλιάς των βρικολάκων, όπως η οικογένεια της είχε γίνει στο παρελθόν. Έτσι, φυσικά, με κάποιο τρόπο έμαθε για τη Νεφέλη και πήγε σπίτι της. Ωστόσο, η οικογένεια της Νεφέλη δεν θα ήταν πρόθυμοι να του επιτρέψουν να την πάρουν έτσι έπρεπε να γίνει με τη βία. Έτσι ο πατέρας της και η μητέρα της πήραν δραστικά μετρά για να κρατήσουν την αγαπημένη κόρη τους ασφαλείς. χρησιμοποίησαν όλα την εξουσία που είχε με τον εαυτό τους για θυσία στην θέση της κόρης τους. . Η Ζωή χρησιμοποίησε την αρχαία γνώση βαμπίρ και μια μεγάλη δύναμη για τη σφράγιση της βαμπίρ πλευράς της Νεφέλη και την γύρισε σε άνθρωπο .στη συνέχεια έπαιξε το ρόλο της και να απαλείψει της αναμνήσεις της μέχρι να γίνει δεκαοκτώ και οι δυνάμεις τις να ξαναγυρίσουν. Κατά τη διάρκεια μιας τρομερής νύχτας στον κόσμο τον βαμπίρ κλόνισε όταν έμαθαν ότι έχασαν δύο από τα πιο ισχυρά καθαρόαιμα όλων των εποχών.η Ζωή και ο Μάρτιν ήταν νεκροί, δολοφονήθηκαν από τον αρχηγό τον βρικολάκων και πέθαναν σε τροχαίο δυστύχημα όταν η Νεφέλη ήταν δεκαέξι χρονών. αλλά οι θάνατοι τους καλύφθηκαν. Όλα άλλαξαν εκείνη τη νύχτα και θα έπρεπε να το θυμούνται για πάντα μέσα στον κόσμο των βρικολάκων. Από τότε η εξουσία βρίσκεται στα χεριά ενός σκληρού άντρα που προσπαθεί να την σκοτώσει, τώρα η Νεφέλη σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει ότι διψάσει για αίμα. Που είναι λογικό!!! Γιατί είναι βρικόλακας!
-απίστευτο είπε ο Λούκας
-το ήξερα ότι ήταν βαμπίρ είπε ο Πήτερ αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ολόκληρη αυτήν την ιστορία πραγματικά έχω μείνει άφωνος την καημένη!!!
-τα αδέρφια της είναι φυσιολογικά? Ρώτησε ο Λούκας
-δεν ξέρω δεν είδα τίποτα γι αυτούς! Είπε η Έριν
-θα τα πούμε όλα αυτά στην Νεφέλη? ρώτησε ο Λούκας
-προς το παρόν λέω να το ξεχάσουμε και να την αφήσουμε να ηρεμήσει!!!Ε?? Είπε η Έριν τα παιδιά συμφωνήσαν και οι μέρες στο playtown περνούσαν ήρεμα χωρίς να συμβαίνει τίποτα έκαναν τις πρόβες τους τώρα όλοι ήξεραν, αφού μετά από λίγες μέρες το είπανε και στον david και έτσι μόνο η Νεφέλη δεν γνώριζε τίποτα αν και αφορούσαν αυτήν.
Απάντηση με παράθεση
  #18  
Παλιά 24-01-12, 23:02
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο- σβήσιμο μνήμης

Στο σχολειό στο σχόλασμα...

-γεια σου Λίζα, τα λέμε σε λίγο
-γεια σου Λούκας! και προχώρησε εκεί που ήταν ο Ντέιβιντ,η Νεφέλη και ο Ματίας
-γεια σου Ματίας τι κάνεις από δω? Ρώτησε ο Λούκας
-ήρθα να πάρω την Νεφέλη να πάμε να φάμε γιατί τελευταία την έχω παρατηρήσει και δεν τρώει τίποτα!
Ο Λούκας κοίταξε την Νεφέλη σαν να ήθελε να την μαλώσει, αλλά εκείνη γύρισε από την άλλη και κοίταξε τον Ματίας νευριασμένη...
-Λούκας θα έρθεις? ρώτησε Ματίας
-ε όχι έχω κανονίσει με τον Πήτερ την κοπέλα του και την Λίζα
-πλακά μου κάνεις είπε η Νεφέλη θυμωμένη!
-γιατί το λες αυτό?
-τίποτα αστό άντε πήγαινε!!!
<<αμάν πια ρε Νεφέλη γιατί το κάνεις αυτό?>> είπε ο Λούκας από μέσα του!
-τι αμάν?! Τι κάνω δεν θυμάσαι πριν λίγο καιρό σε φίλησε στην εκκλησία
-και? Εσένα τι σε νοιάζει? Αφού δεν σε νοιάζει για μένα καλά μ ακλούθησες κιόλας είσαι απίστευτη αλλά αφού μ ακλούθησες θα είδες ότι εκείνη με φίλησε και όχι εγώ .Η Νεφέλη δεν μίλησε έφυγε και ο Ντέιβιντ και ο Ματίας την ακλούθησαν, πριν φύγουν όμως ο Ματίας γύρισε και του είπε
-μην την παρεξηγείς Λούκας απλά κατάλαβε την πριγκίπισσα είναι όσο να ναι νάζια κάνει! Ξερές ποσό χρονών γίνεταιτο καλοκαίρι?! Δεκαοκτώ!!! Μπορείς να καταλάβεις τώρα τι γίνεται, διψάσει και τι κάνει τώρα ξέρεις?!!! Ξεσπάσει!
Ο Λούκας δεν μπορούσε να το πιστέψει ο Ματίας τα ήξερε όλα!
-ε? Τι είναι αυτά που λες? Τον ρώτησε ο Λούκας
-ξέρεις πολύ καλά τι λέω!
Ο Λούκας έμεινε ακίνητος σε λίγο τον έφτασαν ο Πήτερ η Maίρη και η Λίζα
-πάμε Λούκας? του είπε ο Πήτερ
-ε, όχι sorry αλλά κάτι μου έτυχε και δεν θα έρθω τελικά!
-είναι σοβαρό? ρώτησε Πήτερ
-όχι αλλά πρέπει να φύγω
-ναι γιατί περιμένει η πριγκίπισσα είπε ειρωνικά η Λίζα ο Λούκας την κοίταξε μια και γύρισε και της είπε
-ναι κοριτσάκι μου όσο κι αν το κοροϊδεύεις αυτή είναι αληθινή πριγκίπισσα ενώ εσύ δεν θα γίνεις ποτέ η Λίζα νεύριασε και δεν είπε τίποτα ο Πήτερ γέλασε κρυφά μην τον δει η Λίζα και η Μαίρη τον σκούντηξε

Στο εστιατόριο...

Η Νεφέλη o Ματίας και ο Ντέιβιντ παρήγγειλαν και περίμεναν στο διπλανό τραπέζι καθόταν η Έριν μονή της και διάβασε μέχρι να της φέρουν την παραγγελία η Νεφέλη την κοίταξε αλλά μόλις είδε ότι εκείνη το αντιλήφθηκε γύρισε από την άλλη. <<κρίμα που κάθεται μονή της>> σκέφτηκε << κάνε κάτι γι αυτό Νεφέλη>> είπε στον εαυτό της, και σηκώθηκε και πήγε στο τραπέζι της <<ελπίζω να μην το μετανιώσω>> είπε και της μίλησε .o Ντέιβιντ και ο Ματίας ούτε που αντιλήφθηκαν την απουσία της
-Έριν γεια σου είπε η Νεφέλη
-γιατί κάνεις? Ρώτησε εκείνη
-καλά δεν έρχεσαι να κάτσεις μαζί μας είπε η Νεφέλη πολύ σιγά που ίσα που ακούστηκε...
-τι είπες?
-λέω θες να έρθεις να μου κάνεις παρέα γιατί βαριέμαι τα αγόρια
-αλήθεια?
-ναι είπε η Νεφέλη χαμογελώντας
-οκ είπε η Έριν και προχώρησε στο τραπέζι και έκατσαν και μιλούσαν <<τελικά δεν είναι και τόσο σπαστικιά, θα μπορούσαμε να γίνουμε και φιλές>> σκέφτηκε η Νεφέλη
-ξέρεις Έριν αύριο έχουμε πρόβα με το συγκρότημα αν θες μπορείς να έρθεις να μας παρακολουθήσεις.
-ναι θα έρθω
-wow είπε η Νεφέλη για να την πειράξει θα αφήσεις τα μαθήματα σου για μας?
-ε, ναι είπε γιατί είστε φίλοι μου και χαμήλωσε το κεφάλι της γιατί της βγήκε αυθόρμητο
-γιατί ντρέπεσαι είπε η Νεφέλη καλά το είπες φίλοι σου!
Σε λίγο στο διπλανό τραπέζι έκατσαν ο Πήτερ και η παρέα του η Νεφέλη παρατήρησε ότι ο Λούκας δεν καθόταν εκεί σε λίγο φύρανε το φαγητό.. .ο Πήτερ κοίταξε την Νεφέλη εκείνη κοίταζε το φαγητό της
-δεν θα φας? την ρώτησε η Έριν
-όχι δεν είναι αυτό απλά μου φαίνεται κάπως εσένα? Η Μάρσια χαμογέλασε
Η Νεφέλη άρχισε να τρώει με δυσκολία, έφαγε και μετά από λίγο σηκώθηκε και πήγε τουαλέτα ο Πήτερ σηκώθηκε κ αυτός και την ακλούθησε η Νεφέλη πήγε και έκανε εμετό ο Πήτερ ήταν από πίσω της, εκείνη δεν τον πρόσεξε.
.................................................. .................................................. ...............
Τρεις η ώρα το βράδυ και η Νεφέλη δεν μπορούσε να κοιμηθεί, είχε μέρες να κοιμηθεί δεν κοιμόταν πια, ούτε έτρωγε το είχε παρατηρήσει. Κατέβηκε τα σκαλιά και πήγε στην κουζίνα μήπως και φάει τίποτα η πόρτα χτύπησε, η Νεφέλη έκλεισε τα μάτια της και ένιωθε μια υπέροχη μυρωδιά να έρχεται απ’ έξω και έγλειψε τα χείλη της και όταν ξανάνοιξε τα μάτια της είχαν αλλάξει πλέον χρώμα, έτρεμε! άνοιξε την πόρτα βιάστηκα
-Λούκας εσύ?
-ναι Νεφέλη πρέπει να σου μιλήσω!
-Λούκας τι μυρίζει τόσο ωραία?
-δεν ξέρω Νεφέλη τι μου λες τώρα?
-Λούκας εσύ μυρίζεις σαν φαγητό! η Νεφέλη τον πλησίασε και άρχισε να τον μυρίζει τον έγλειψε στο λαιμό και ο Λούκας για μια στιγμή φοβήθηκε και τραβήχτηκε
-μυρίζεις πολύ ωραία ψιθύρισε η Νεφέλη τόσο αισθησιακά που ο Λούκας τρελάθηκε, ήθελε τόσο πολύ να την πάρεις την αγκάλια του και να κάνουν έρωτα!
-διψώ για το αίμα σου, φύγε τώρα! Ο Λούκας θυμήθηκε τα λόγια αυτού που τον ακλουθούσε όταν ήταν με τον Ντέιβιντ <<μήπως είχε δίκιο?>> σκέφτηκε ο Λούκας
-σε τι είχε δίκιο? Ρώτησε η Νεφέλη
-τίποτα!!!
-Λούκας φύγε όσο είναι νωρίς και το ελέγχω! Δεν ξέρεις τι είμαι γι αυτό κάθεσαι ακόμα εδω
-ξέρω τι είσαι για αυτό κάθομαι εδω για να σε βοηθήσω!
-πως? Ρώτησε και γέλασε δυνατά γιατί σε μένα? Είπε η Νεφέλη και άρχισε να κλαίει ο Λούκας πήγε και την έσφιξε στην αγάλια του, εκείνη ένιωσε την μυρωδιά όλο και πιο κοντά και άνοιξε το στόμα της και ακούμπησε τους κυνόδοντες της στον λαιμό του, εκείνος δεν κουνήθηκε.
-τι θέλεις να γίνεις τέρας την ρώτησε? Εκείνη τραβήχτηκε έπεσε στα γόναταί
-συγγνώμη, συγγνώμη δεν ξέρω αν μπορώ να με ελέγξω πια ο Λούκας τηλεμεταφέρθηκε σε ένα νοσοκομείο πηρέ μια φιάλη αίματος και πήγε στην Νεφέλη, εκείνη καθόταν στο πάτωμα αδύναμη ,ο Λούκας άρχισε να της δίνει λίγο από το αίμα, και εκείνη άρχισε να το γλείφει, ο Λούκας έβλεπε την απόλαυση στο πρόσωπο της, τώρα ήξερε τι θα έκανε κάθε φορά θα της έφερνε από μια φιάλη ένιωθε τόσο έξυπνος γι αυτό που σκέφτηκε. Η Νεφέλη άρχισε να βρίσκει ξανά το χρώμα της και άρχισε να άνακτα τις αισθήσεις της.
-είσαι καλά κορίτσι μου?
-ναι είπε εκείνη εξαντλημένη εκείνος την πηρέ και την αγκάλιασε εκείνη απλά απομακρύνθηκε...
-μη είπε φοβάμαι μην σου κάνω κακό! Είμαι αδύναμη...
-μην φοβάσαι μαζί θα τα καταφέρουμε chio Chan
-που το ξέρεις εσύ αυτό το όνομα? με φώναζε έτσι η μαμά μου!!!
-ξέρω όλα όσο αφορούν το παρελθόν σου, ακόμα και αυτά που εσύ δεν ξέρεις και άρχισε να της λέει όλη την ιστορία που του είχε διηγηθεί η Έριν, η Νεφέλη δεν μπορούσε να το πιστέψει
-δηλαδή οι γονείς μου ήταν βρυκόλακες ?μα... Τότε και η Άμη και ο Ματίας είναι!
-δεν ξέρω μπορεί. οι γονείς σου ήταν βασιλείς άρα εσύ είσαι πριγκίπισσα πρέπει να πάρεις τον θρόνο σου πίσω το οφείλεις στους γονείς σου! Οι γονείς σου θυσιάστηκαν για σένα, δεν ήταν ατύχημα αυτό που τους συνέβη αλλά δολοφονία κάηκαν έτσι μόνο πεθαίνουν οι βαμπίρ πρέπει να εκδικηθείς και να πάρεις αυτό που σου αξίζει εμείς θα σε βοηθήσουμε!!!
-αλήθεια Λούκας?
-ναι Νεφέλη
O Ματίας ένιωθε ότι έπρεπε να επέμβει τώρα τα είχε ακούσει όλα, κάτι έπρεπε να κάνει
<<είναι νωρίς να τα μάθει όλα αυτά, δεν έπρεπε να της πει τίποτα!>> , σκέφτηκε ο Ματίας και έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη κατέβηκε κάτω και εμφανίστηκε μπροστά τους.
-Ματίας φύγε πάνω σε παρακαλώ είπε η Νεφέλη τρομοκρατημένη.
-τι της είπες? Ρώτησε νευριασμένος ο Ματίας
-την αλήθεια έπρεπε...
-αυτό άσε να τ ξέρουμε εμείς που είμαστε οικογένειά της...
-Ματίας τα ήξερες όλα??? Ρώτησε η Νεφέλη
-και φυσικά τα ήξερα και τώρα το ξέρουν και οι φίλοι σου χάρις στην Έριν, αλλά δεν έπρεπε να τ μάθεις τώρα είναι πολύ νωρίς οι γονείς μας είχαν σχέδιο για σένα και δεν θα τ χαλάσει κανένας Λούκας θα αναγκαστώ να σε κάνω να τα ξεχάσεις πάλι όλα αυτά... συγγνώμη που τ κάνω ξανά αλλά πρέπει. Και ακούμπησε το κεφάλι της
-τι κάνεις εκεί άστη φώναξε ο Λούκας και πήγε να σπρώξει τον Ματίας
-μην πλησιάζεις είπε ο Ματίας και τα μάτια του κοκκίνισαν, η Νεφέλη έπεσε κάτω
-τι της έκανες? Είναι αδερφή σου!
-λες να θέλω να σκοτώσω την αδερφή μου?! Απλά την έκανα να ξεχάσει αυτά που της είπες και αυτό θα κάνω και με σένα
-όχι Ματίας δεν θέλω να τα ξεχάσω!
-θέλω εγώ όμως είπε ο Ματίας και τον πλησίασε ο Λούκας τηλεμεταφέρθηκε πίσω του ο Ματίας τον έπιασε εκεί που δεν τον περίμενε o Λούκας και τον πέταξε κάτω με μια κίνηση των χεριών του. Τον ακούμπησε και αυτόν στο κεφάλι και ο Λούκας έπεσε και εκείνος κάτω.
Απάντηση με παράθεση
  #19  
Παλιά 25-01-12, 00:37
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10- Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

12 η ώρα το μεσημέρι...
-καλημέρα!!! Είπε ο Ματίας καθώς πήγαινε στην κουζίνα
-τι κάνω εγώ εδώ??? είπε ο Λούκας ξαφνιασμένος
-δεν ξέρω ρώτα την Νεφέλη που τα πίνατε
-τα πίναμε? Τι λες? Δεν θυμάμαι τίποτα... είπε η Νεφέλη καθώς σηκωνόταν από τον καναπέ που κοιμόταν, χτύπησε το κουδούνι η Νεφέλη άνοιξε
-Πήτερ καλημέρα θέλεις από δω?
-ήρθα να πάμε για πρόβα
-η πρόβα ωχ τ ξέχασα τελείως Ματίας, Λούκας ντυθείτε έχουμε πρόβα
-εδω είναι ο Λούκας?
-οοο ναι Πήτερ σε 5’ λεπτά κατεβαίνω...
-καλά περιμένω εδω οκ?
-έλα μπες μέσα!
-όχι καλυτέρα εδω
-όπως θες είπε και ανέβηκε τα σκαλιά να ντυθεί, ο Λούκας έφυγε και αυτός να πάει γρήγορα σπίτι του όταν βγήκε έξω ο Πήτερ τον φώναξε
-hey Λούκας, έλα δω
-όπα Πήτερ τι κάνεις?
-καλά στην Νεφέλη κοιμήθηκες?
-δεν ξέρω δεν θυμάμαι τίποτα! Πάω γρήγορα σπίτι και έρχομαι δεν θα αργήσω

Εν τω μεταξύ στο κέντρο όπου θα τραγουδήσουν βρίσκονται ήδη ο Ντέιβιντ και Έριν και τους περιμένουν
-ακόμα να έρθουν αμάν πια και σήμερα αργούν που είναι τόσο σημαντική μέρα για μας!!! Έλεος
-έλα Ντέιβιντ μην κάνεις έτσι μπορεί να τους έτυχε κάτι!
-παιδιά εδω είμαστε sorry που αργήσαμε...
-oκ δεν πειράζει συνηθισμένο για σένα πριγκίπισσα...
-έλα ρε Ντέιβιντ μην με πειράζεις απλά δεν ξέρω τι έγινε
-θα σου πω εγώ τι έγινε Ντέιβιντ τα έπινε όλη την νύχτα με τον Λούκας και τώρα δεν θυμούνται τίποτα. Είπε ο Ματίας
-σκάσε μωρέ χαζό γιατί αλλιώς δεν θα παίξεις στο συγκρότημα του είπε η Νεφέλη νευριασμένα.
- όπα ρε συ μόνο δικό σου είναι το συγκρότημα της είπε ο Λούκας
-εσύ να μην μιλάς!!! Τα έχω τα νεύρα μου με σένα μην τα κάνεις χειρότερα προδότη!
-προδότης γιατί?
-ξέρεις πολύ καλά θυμάσαι τι έγινε χθες το μεσημέρι που θα έβγαινες με τον Πήτερ και την παρέα του χωρίς παρεξήγηση Πήτερ ενώ ξέρεις τι έχει γίνει μ αυτούς και μένα
-ναι όπως το είπες και σένα Νεφέλη είπε νευριασμένα ο Λούκας
-οκ, τώρα μου έδειξες ότι είσαι ίδιος με τους υπόλοιπους
-ρε θα αρχίσουμε καμιά φόρα? είπε ο Πήτερ που βαρέθηκε να τους ακούει
-ναι αρχίζουμε και ανέβηκε στην σκηνή η Νεφέλη και την ακολούθησαν και οι υπόλοιποι
<< δεν έπρεπε να της πω όλα αυτά δεν τα εννοούσα>> , σκέφτηκε ο Λούκας
-πάμε είπε η Νεφέλη και άρχισε να τραγουδάει που της έγραψε ο Λούκας.
εκείνος την κοίταζε καθώς τραγουδούσε αλλά η Νεφέλη ούτε που τον κοίταζε την πλήγωσε...


Οχτώ η ώρα το απόγευμα από λεπτό σε λεπτό θα βγαίνανε ήταν τόσο αγχωμένοι όλοι τους
-Ματίας θα τα καταφέρουμε?
- ναι,Νεφέλη είμαι σίγουρος...
-ας υποδεχτούμε στην σκηνή ένα νέο συγκρότημα που θα σας αφήσει άφωνους υποδεχτείτε λοιπόν τους ‘broken freaks’ είπε και τα παιδιά βγήκαν
-γεια σε όλους σας ευχαριστούμε πολύ για αυτή την ευκαιρεία που μας δίνετε και θέλω να μας βοηθήσετε να μας φύγει το άγχος όποτε θέλω να τραγουδάτε μαζί μας και τα χεριά ψηλά πάμε λοιπόν και η Νεφέλη άρπαξε το μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδά το κοινό έδειχνε ευχαριστημένο
-συνεχίζουμε με μένα τραγούδι που το έγραψα για κάποιον που δεν με κατάλαβε ποτέ θέλω όμως ο Λούκας ο κιθαρίστας να το τραγουδήσει μαζί μου έλα Λούκας
-όχι με τίποτα
-πάμε όλοι μαζί Λούκας Λούκας Λούκας
-Λούκας Λούκας Λούκας Λούκας Λούκας Λούκας άρχισε να φωνάζει το κοινό από κάτω
Ο Λούκας πήρε το μικρόφωνο δειλά και άρχισε να τραγουδάει μαζί με την Νεφέλη
What darkness holds you
I wish I would lighten it with your eyes
Where does the heart lead you to, tell me
You’re once more vanishing within your nights

I'm falling once more, into my silence
I’m falling like a star in space, in space
One moment I have you, the next I don't
Tell me what is that I'm living right here, what is that

Let me make mistakes
This is love
Let me and don't fear
break all the brakes
Let me feel, just like that
[let me] give you everything
let me live for you
Us two will remain one

Give me one laughter, like yesterday
I'm by your side, I shall always be
Dismiss my mind's shades
Come and talk to me, like you used to


There's nothing more
More than the one I love, you, I love you
And no other way for me
Other than my eyes I'm looking, I'm looking at you* όλοι άρχισαν να χειροκροτούν τους αποθέωσαν η βραδιά τελείωσε και όλοι ήταν πολύ ευχαριστημένοι...
-καλά παιδιά είμαι πολύ ευχαριστημένος από την απόδοση σας να έρχεστε κάθε Σάββατο τι λέτε λοιπόν? είπε ο υπεύθυνος του κέντρου
-και βέβαια είπαν τα παιδιά με μια φωνή
-μάνατζερ έχετε?
-ναι έχουμε είπε η Νεφέλη την κοπέλα που βλέπετε εκεί την Έριν
-εγώ??? Είπε η Έριν ξαφνιασμένη
-ναι εσύ!!! τι λέτε παιδιά? Ρώτησε η Νεφέλη
-ok δεν έχουμε πρόβλημα η Έριν είναι το θέμα τι θα πει εκείνη είπε ο πήτερ
-δέχομαι είπε η Έριν ενθουσιασμένη
-σας περιμένω παιδιά το επόμενο Σάββατο εντάξει?
-ναι τώρα εμείς φεύγουμε να το γιορτάσουμε καληνύχτα σας
-καληνύχτα παιδιά
Τα παιδιά έφυγαν όλα μαζί να το γιορτάσουν ήταν σημαντική μέρα γι αυτούς....
-πού πάμε παιδιά ρώτησε ο Πήτερ
-να το γιορτάσουμε που να πάμε!!! είπε ενθουσιασμένος ο Λούκας
-εγώ δεν θα έρθω είπε η Νεφέλη
-έλα τώρα μη μας την χαλάς σήμερα ειδικά είπε ο ντέιβιντ
-συγγνώμη παιδιά αλλά είμαι πολύ κουρασμένη και δεν μπορώ καθόλου!
-καλά οκ δίκιο έχει η Νεφέλη αυτή τραγούδησε θα έχει κουραστεί πολύ ας πάμε εμείς και μετά βγαίνουμε άλλοι μέρα μαζί. Είπε ο Πήτερ και κοίταξε την Νεφέλη, εκείνη του ανταπόδωσε ένα βλέμμα σαν να του λέει ευχαριστώ!!!
-πάμε λοιπόν ξαναείπε ο Πήτερ
-ούτε εγώ μπορώ να έρθω γιατί δεν μ αφήνουν οι δικοί μου είπε η Έριν
-οκ ας τ αφήσουμε για σήμερα και πάμε άλλη μέρα που να πάμε τώρα εμείς μόνοι είπε ο Λούκας και έτσι έφυγαν ο καθένας για το σπίτι του.
.................................................. ............
Απάντηση με παράθεση
  #20  
Παλιά 25-01-12, 00:40
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

Στο σπίτι του Πήτερ...
O Πήτερ άνοιξε την πόρτα και εκεί τον περίμενε η μαμά του με την αδερφή του για να τον συγχαρούν
-μπράβο αγόρι μου του είπε η μητέρα του είμαι πολύ περήφανη για σένα! βρέχει έξω έχεις γίνει μούσκεμα εκείνος τους χαμογέλασε απλά με ένα στενάχωρο βλέμμα και πήγε στο δωμάτιο του. Ξάπλωσε και σκεφτόταν τι να κάνει για να βοηθήσει την Νεφέλη ήταν ο μόνος που μπορούσε και έτσι έπρεπε κάτι να κάνει η πόρτα του σπιτιού του χτύπησε και η μητέρα του άνοιξε ο Πήτερ σηκώθηκε όρθιος δυο η ώρα το βράδυ ποιός να είναι.
-γεια σας, συγγνώμη για την ενόχληση είναι και πολύ αργά απλά είναι επείγον να δω τον Πήτερ μπορείτε να τον φωνάξετε λίγο!
-ναι κορίτσι μου μπες μέσα θα κρυώσεις είσαι και μούσκεμα ένα λεπτό
-γεια σου είπε η Μαρίσσα που καθόταν στο σαλόνι και έβλεπε τηλεόραση
-γεια σου Μαρίσσα τι κάνεις?
-καλύτερα τώρα που σε βλέπω!!!
-ε?? Χαίρομαι γι αυτό!
-έχεις πολύ ωραία μάτια...
-το ίδιο τα έχουμε περίπου είπε η Νεφέλη ξαφνιασμένη
-τα δικά σου μιλάνε όμως
-και τι λένε τώρα? Και γέλασε
-διψάνε είπε η Μαρίσσα ήρεμη
-τι εννοείς?
-θα είναι δύσκολο να φανταστώ έτσι?
-ποιό? δεν σε καταλαβαίνω!!!
-αχ! να ο Πήτερ κρίμα δεν μπορούμε να συζητήσουμε περισσότερο
-Νεφέλη τι κάνεις εδώ? Είσαι ο τελευταίος άνθρωπος που περίμενα να δω
-μπορούμε να μιλήσουμε λίγο?
-ναι πάμε στο δωμάτιο μου ακολούθα με
- με συγχωρείτε είπε η Νεφέλη και ακολούθησε!!!
-ξέρεις Πήτερ θέλω σε κάποιον να μιλήσω και είσαι ο μόνος που το ξέρει το μυστικό μου
-σε μένα? Αλήθεια?
-ναι έκανα λάθος με σένα σε παρεξήγησα τελικά δεν είσαι το πλούσιο ψώνιο που δείχνεις, αλλά εντελώς διαφορετικός, απλά φταίει το πως γνωριστήκαμε μάλλον
-για μένα μιλάς? Σίγουρα μικρή??? Και της χάιδεψε το μάγουλο της και της έδωσε μια πετσέτα να σκουπιστεί και συνέχισε ναι θυμάσαι πώς γνωριστήκαμε?
-ναι θυμάμαι πολύ καλά κιόλας ήταν πρώτη γυμνασίου και εσύ ήσουν καινούργια στο σχολείο και σε θυμάμαι μόλις μπήκες μέσα δεν μπορούσα να τραβήξω το βλέμμα μου από σένα είσαι τρομακτικά ελκυστική αλλά να που οφείλετε αυτό είσαι βρικόλακας
-μην το λες δεν θέλω να το ακούω
-γιατί αυτό είσαι αποδέξου το! μάλλον πρέπει να ήταν και οι γονείς σου!
-mmm! δεν ξέρω! διψάς καθόλου? Τι πίνεις?
-άστο μεγάλη ιστορία το τι πίνω
-πες μου θέλω να μαθαίνω για σένα
-γιατί??
-γιατί πες ότι αρχίζω σιγά σιγά να σε
-τι πες μου γιατί δεν μιλάς
-να σε συμπαθώ!!!
-αα λέω και εγώ...
-τι νόμιζες ρε φρικιό
-χαχαχαχαχα!!! Το θυμάμαι σκάσε!!!
-μα ήταν πολύ πετυχημένο
-μα έπρεπε να βρω κάτι να σε λέω για να μην σε πειράζουν τα άλλα αγόρια τι να κάνω όλοι θέλανε εσένα και αυτό με νευρίαζε ακόμα περισσότερο! Σε ήθελα για μένα μόνο! Η Νεφέλη κοκκίνισε ελαφρώς και είπε
-εσύ το είχες βγάλει χαζό.. καλά δεν υπάρχεις απλά
-έλα τώρα παρελθόν !!!
-τι παρελθόν ακόμα με λένε έτσι, αλλά δεν με πειράζει γιατί σε κάποιους μάλλον αρέσουν τα φρικιά και του έκλεισε το μάτι
-εγώ χρησιμοποίησα παρελθόν άμα το κατάλαβες!
-καλά καλά! Να σε ρωτήσω κάτι τώρα η αδερφή σου ξέρει ότι είμαι βρικόλακας???
-όχι τι λες? Πώς σου ήρθε αυτό?
-όταν ήρθα μου μιλούσε παράξενα με ρώτησε αν διψάω και άλλα παράξενα
-μήπως απλά σε ρώτησε από ευγένεια και το παρεξήγησες?
-όχι Πήτερ κάτι ξέρει μου λέει θα είναι δύσκολο ε? Και την ρώτησα τι εννοούσε αλλά ήρθες εσύ εκείνη την στιγμή και δεν πρόλαβα...
-θες να ην φωνάξω να την ρωτήσεις?
-ε, όχι άστο καλύτερα μπορεί πράγματι να το παρεξήγησα εγώ!!!
- οκ! Θα την ρωτήσω εγώ άμα θέλεις.
-όχι ξέχνα το!
-με τον Λούκας τι γίνεται πως τα πάτε?
-ε? Δεν ξέρω μου την σπάει τελευταία ειδικά εκείνη την μέρα που ήθελε να έρθει μαζί σας! Με την Λίζα ζευγαράκια θα βγαίνατε?
-κοίτα ζηλιάρα!
-όχι δεν ζηλεύω Πήτερ απλά το θεωρώ προδοσία να μιλάει με μια εχθρό μου, που νόμιζα ότι είναι και φίλη μου, αλλά είδες τι έγινε της προάλλες πως μου μίλησε και δεν της έχω κάνει τίποτα
-έλα ξέρεις πώς είναι τώρα αυτή από την πρώτη μέρα που σε γνώρισε δεν σε συμπαθούσε πάντα μιλούσε άσχημα πίσω από την πλάτη σου, δεν την κατάλαβα ποτέ γιατί σου έκανε παρέα!
-ούτε εγώ πάντως εκείνη την μέρα ο Λούκας της την είπε και έσκασα στα γέλια δεν μπορούσα να συγκρατηθώ
-μμ αλήθεια?
-ναι, πρέπει να σ αγαπάει πολύ!!! Και χαμήλωσε το κεφάλι του
-αχ, Πήτερ τελικά είσαι πολύ καλό παιδί
-μπα!!! Σου φαίνεται και γύρισε το κεφάλι στην πόρτα που χτύπησε ποιος είπε
-εγώ είμαι αγόρι μου μπορώ να μπω ?
-ναι μπες
-γιατί γίνεσαι τόσο αγενής?! Δεν θα προσφέρεις τίποτα στην κοπέλα?
-ωχ ναι συγγνώμη τι θες να σου φέρω Νεφέλη ?
-αα εσύ είσαι η Νεφέλη έχω ακούσει τόσα πολλά για σένα επιτέλους σε γνωρίζω! Χαίρομαι πολύ είσαι πολύ σημαντική για τον γιό μου!
-μαμά τι λες τώρα?
-καλά ακόμα φέρε στην κοπέλα το αγαπημένο σου γλυκό!
-καλαά
-Νεφέλη να σου στρώσω να κοιμηθείς στον ξενώνα, και σου έφερα αυτό το φόρεμα ήταν δικό μου όταν ήμουν πιο νέα, γιατί είσαι βρεγμένη και θα κρυώσεις
-όχι μην ανησυχείτε θα φύγω σε λίγο, ευχαριστώ πολύ πάντως!!!
-τι λες που θα πας τέτοια ώρα? Όχι επιμένω
-καλά λέει η μαμά μου Νεφέλη που θα πας τέτοια ώρα κάτσε! Να κοιμηθείς εδώ έχουμε χώρο! Άντε πάρε και το γλυκό σου είναι πολύ ωραίο να πάρεις και κάνα κιλό.
-καλά σου λέει! Άντε σας αφήνω τώρα και ότι χρειαστείς κορίτσι μου μπορείς να έρθεις να μου το πεις και δεν μιλάω μόνο για σήμερα.
-σας ευχαριστώ πολύ είστε πάρα πολύ καλή!!!
-καληνύχτα σας φεύγω τώρα...
-καληνύχτα!!! Και έκλεισε την πόρτα και έφυγε
-που να αλλάξω?
-φεύγω έξω όταν είσαι έτοιμη φώναξε με οκ
-καλά Πήτερ
0 Πήτερ έκλεισε την πόρτα και πήγε προς το σαλόνι και βρήκε την μαμά του να βλέπει τηλεόραση
-μαμά γιατί δεν κοιμάσαι?
-αα! Με τρόμαξες πως έρχεσαι έτσι???
-αχαχούχα! Απλά ντύνεται και βγήκα λίγο. Γιατί ήσουν τόσο ευγενική μαζί της μαμά?
-κακό είναι να αγαπάω άτομα που αγαπάς?
-δεν την..
-μην πεις τίποτα γιατί εγώ σε ξέρω καλύτερα απ όλους, γιατί ήρθε εδώ? Είναι όμορφη κοπέλα!!!
-ναι, αλλά αν δεν νιώθει τίποτα για μένα ούτε και εγώ
-αυτό δεν το ξέρεις, εγώ πιστεύω ότι κάτι νιώθει αλλιώς δεν θα ερχόταν εδώ
-ναι, γιατί είμαι ο μόνος που ξέρω και μπορώ να την βοηθήσω!
-δεν είναι αλήθεια αυτό σε συμπαθώ πολύ δεν θα ερχόμουν μόνο για να με βοηθήσεις μ αρέσει να μιλάμε! Είπε η Νεφέλη
-τι έγινε κρυφακούμε τώρα???
-όχι Πήτερ απλά ήθελα να πάω τουαλέτα και έτυχε να σας ακούσω! Συγγνώμη!!!
-καλά μην στεναχωριέσαι Νεφέλη μου είπε η μητέρα του Πήτερ μην το παίρνεις στα σοβαρά πλάκα κάνει τ αγόρι μου!!!
-το ξέρω αλλά μπορείτε να μου πείτε που είναι η τουαλέτα?
-αχ, ναι ξεχάστηκα στα δεξιά σου!!!
-ευχαριστώ!!! Και έφυγε βιαστικά
Όταν ξαναγύρισε βρήκε τον Πήτερ και την μητέρα του ακόμα να μιλάνε
-ακόμα να κοιμηθείτε κυρία Αλίσια δεν έχετε ύπνο?
-από τότε που πέθανε ο άντρας μου κοιμάμαι αργά συνήθεια και χαμογέλασε
-δεν κάνει όμως να κοιμηθείτε έτσι έκανε και η μητέρα μου και πάντα αναρωτιόμουν μήπως δεν είναι ευτυχισμένη, θέλετε να νομίζουν και τα παιδιά σας έτσι και να στεναχωριούνται?!
-τι έξυπνο κορίτσι δίκιο έχεις γλυκιά μου άντε πάω για ύπνο και αυτό να κάνετε και εσείς αα και σου πάει πολύ το φόρεμα
-α! Ευχαριστώ πολύ! Καληνύχτα σας
-καληνύχτα!!!
-έλα να σου δείξω το δωμάτιο να πάς να κοιμηθείς!
-πάντως η μαμά σου δεν μυρίζει σαν άνθρωπος, ενώ εσύ μυρίζεις τόσο ωραία αχ πόσο θα ήθελα να σε δαγκώσω!
-κοίτα εδώ που θα μου πει κιόλας ότι της θυμίζω και μπριζόλα! Το κομπλιμέντο
-αχαχούχα
-πως γίνεται να τρώω και φαγητό ενώ είμαι βρικόλακας ?
-τώρα γίνεσαι! και τ χω απορία σε δάγκωσε κανείς?
-όχι πήτερ δεν εχω σημάδια μόνο κάποιες σκόρπιες αναμνήσεις αρχίζουν να μου έρχονται, ξέρεις μια μέρα στην εκκλησία ο άγγελος με τα μαύρα φτερά συνάντησα δεν θα σου πω τι έγινε γιατί είναι πολλά τον πατέρα της Λίζας εγώ ήμουν αόρατη δεν ξέρω πως με αντιλήφθηκε και άρχισε να έρχεται προς την μεριά μου και μετά άρχισα να τρέχω και μου ερχόντουσαν εικόνες στο μυαλό ο πατέρας της να με κοιτάει έντονα και η μητέρα μου να με απομακρύνει, ύστερα από μερικές μέρες είχα άλλη μια ανάμνηση ήμουν σε ένα λιβάδι και έτρεχα και έπαιζα με ένα μικρό αγόρι και γράφαμε κάτι σε ένα δέντρο
-παράξενα όλα αυτά
-και το πιο παράξενο είναι ότι βλέπω κάθε μέρα το ίδιο όνειρο δεν μπορώ όμως να δώ το αγόρι
-πάμε για ύπνο και ίσως τον δεις σήμερα
Και την πήγε στο δωμάτιο να κοιμηθεί της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και την καληνύχτισε. Το επόμενο πρωί αφού πήρανε πρωινό την συνόδεψε μέχρι το σπίτι της και έφυγε.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 17:31.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.