Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Εμφάνιση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας: Πως σας φάνηκε το ελαφάκι;
1 2 28,57%
2 0 0%
3 0 0%
4 0 0%
5 0 0%
6 1 14,29%
7 0 0%
8 0 0%
9 1 14,29%
10 3 42,86%
Ψήφισαν: 7. Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου

Κλειστό Θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #11  
Παλιά 16-03-12, 10:19
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 14 Συνέχεια

Πήγαν στην αίθουσα 30, όπως τους ζητήθηκε. Εκεί είδαν ένα μεγάφωνο και από εκεί ακούστηκε μια φωνή:
- Βασίλη, Κατερίνα φάτε όπως οι άλλοι. Μη φοβάστε. Μόλις φάτε θα τα μάθετε όλα. Είδαν ότι οι φίλοι τους δεν έπαθαν τίποτα κι έφαγαν κι αυτοί. Μόλις έφαγαν επανήλθαν σΆ αυτή την αίθουσα.
- Φάγαμε. Πες μας τώρα τι κάνουμε;
- Λοιπόν θα πάτε στα κρεβάτια σας και θα κοιμηθείτε όλοι να ξεκουραστείτε. Εναλλακτικά, αν δεν θέλετε να κοιμηθείτε μπορείτε να δείτε τηλεόραση ή να εξερευνήσετε αυτό το σπίτι. Είναι απέραντο και έχει πολλές σάλες. Κάντε ό,τι θέλετε. Δεν υπάρχουν κάμερες, δεν σας παρακολουθεί κανείς. Θα μείνετε εδώ για μία εβδομάδα. Μετά από μια εβδομάδα θα τα ξαναπούμε. Μη φοβάστε. Να μου έχετε εμπιστοσύνη. Είστε εγκλωβισμένοι στις δύο εποχές. Θα διορθωθεί αυτό σε λίγο καιρό.
- Γιατί μας το κάνατε αυτό;
- Πρέπει να πάτε στη Ρόδο του 2012. Υπάρχουν όμως κάποια προβλήματα: Το όνομά σας είναι αναρτημένο σε όλα τα αστυνομικά τμήματα της χώρας, οι φωτογραφίες σας βρίσκονται αναρτημένες σε κάθε αεροδρόμιο, λιμάνι, σταθμό. Για την ανυπαρξία το φως στην Ομίχλη με τη Νικητούλη σας ζητά. Είναι μια εκπομπή που στον υπαρκτό κόσμο δεν εκπέμπει πια δυστυχώς, γιατί το κανάλι έχει προβλήματα και είναι κλειστό. Πρέπει οπωσδήποτε να δημιουργήσουμε ένα παράλληλο σύμπαν και μέσα σΆ αυτό να σας βάλουμε, ώστε να περαιωθεί η υπόθεσή μας. ¶λλωστε, για να γίνει σωστά πρέπει να είναι καλοκαίρι και στο δικό σας σύμπαν είναι σήμερα πρώτη Μαρτίου, χει ταραχές, πείνα, δυσκολίες, οικονομική κρίση. Αυτό θα δυσκολέψει πολύ το έργο μας. Έπειτα, όταν κάνετε αυτά που θέλουμε, θα φύγετε. Θα πάτε στο δικό σας σύμπαν, στην πατρίδα σας και στην εποχή σας.
- Γιατί αυτό το παράλληλο σύμπαν δεν το κάνατε από την αρχή, ώστε να είμαστε στα σπίτια μας τώρα;
- Αυτός ήταν ο αρχικός μας σκοπός, να ήσασταν στα σπίτια σας και παράλληλα εσείς οι ίδιοι να περνάτε όσα περάσατε, δηλαδή να έχετε δύο παράλληλες ζωές, να ζείτε κι εδώ κι εκεί χωρίς να το αντιληφθείτε, αλλά ο Στάθης ο φίλος σας πρόσβαλε την Έλβα, την αγαπημένη μου σύντροφο, την Ελένη – Βασιλεία, την πριγκίπισσα της καρδιάς μου, το ελαφάκι, και έπρεπε να τιμωρηθείτε όλοι γιΆ αυτό. Το κρίμα του ενός το χρεώνεται όλη η παρέα δεν το ξέρετε;
- ¶ ρε Στάθη! Και πού θα πούμε στους δικούς μας ότι επήγαμε;
- Θα δηλώσετε ότι έχετε μερική αμνησία. Ότι δεν θυμάστε που επήγατε, ενώ ξέρετε ποιοι είστε. Θα φροντίσουμε εμείς αυτό να φανεί στα εγκεφαλογραφήματα που θα σας κάνουν. Θέλετε αυτές τις περιπέτειες να τις θυμάστε ή να τις ξεχάσετε;
- Να τις θυμόμαστε.
- Εγώ θέλω να ξεχάσω αυτά που πέρασα. Είπε η Παυλίνα κλαμένη.
- Παυλίνα μου δεν τα πέρασες στΆ αλήθεια όλα αυτά. Αν είχατε ρολόι θα βλέπατε ότι σταματήσαμε για λίγο το χρόνο. Αυτό που πέρασες ήταν μια περιπέτεια περίεργη, σαν όνειρο, αλλά όνειρο δεν ήταν. Αυτή η ιστορία δεν έγινε ποτέ. Μόλις αυτοί ήπιαν, μετά βρέθηκαν στο πάτωμα από την πολύ οινοποσία και όχι από τα χτυπήματα του Τρύφωνα. Καταλάβατε;
- Μα το βίωσα.
- Ήταν μια εικονική πραγματικότητα που την προκαλέσατε οι ίδιοι με τη συμπεριφορά σας. Έπρεπε να σας προφυλάξω. Τα γεγονότα ήταν με ελεύθερη βούληση. Λέτε να μην σας έπιανε το παράνομο ζευγάρι είδηση έτσι που ξεσηκώσατε τον κόσμο με τις φωνές σας; Εκείνο ήταν πραγματικό γεγονός. Όπως και το άλλο, αλλά φροντίσαμε να μην σας ακούσουν για να μην αναστατώσετε τα τεκταινόμενα. Ήσασταν σαν θεατές στην εποχή αυτή για να μη δημιουργηθούν χρονικά παράδοξα. Εμείς, οι ίδιοι, δεν θέλαμε να γίνει αυτό. Το εμποδίσαμε με κρυφό ηχητικό μανδύα για το καλό σας. Απορρόφησε τις φωνές σας και δεν σας αντιλήφθηκαν. ΓιΆ αυτό το λόγο δεν σας κυνήγησε κανείς. Αν σας αφήναμε μόνους θα είχατε πεθάνει. Τότε υπήρχε η θανατική ποινή. Θα τα κάνατε μούσκεμα. Το 1852 θα ήταν για σας η καταδίκη σας. Δεν θέλαμε να γίνει έτσι.
- Ευχαριστούμε.
- Καταπληκτικό! Και το βιασμό, γιατί τον προκαλέσατε;
- Σκόπιμα, για δύο λόγους. Για να βρει ο Τρύφωνας το λαγούμι και να γίνει ήρωας στα μάτια της Παυλίνας, ώστε να μην χωρίσουν. Την αγαπά αληθινά, αλλά παράλληλα είναι εγωιστής. Αν η Μαρκέλλα δεν έδινε άφεση αμαρτιών στον Ισίδωρο, κάτι θα πάθαινε κι αυτή, όχι ότι έχουμε κάτι προσωπικό με την Παυλίνα κι έπαθε αυτά που έπαθε καταλάβατε; Επειδή ήταν εικονική η σκηνή που ζήσατε, θα την βγάλετε από τη σκέψη σας. ¶ρα το αίτημα της Παυλίνας, γίνεται δεκτό. Δεν σας θέλαμε ούτε νεκρούς, ούτε χωρισμένους. Οι ενέργειές σας κόντεψαν να μου τινάξουν στον αέρα το σχέδιο διάσωσης της αγαπημένης μου. Από εδώ και πέρα παύει η παρακολούθηση. Το σπίτι μας στη διάθεσή σας. Έχει 5 κρεβατοκάμαρες, 160 αίθουσες, από τις οποίες οι 129 είναι όσα βάζει ο ανθρώπινος νους και η 130η είναι ο δρόμος της επιστροφής σας, αλλά μόνο όταν το ορίσω εγώ. Θα μάθετε μελλοντικά πολλά γιΆ αυτή την πόρτα. Οι προηγούμενες πόρτες έχουν πράσινο χρώμα. Η 130η έχει κόκκινο χρώμα αυτή τη στιγμή, αλλά όταν σας επιτραπεί η είσοδος θα πρασινίσει. Υπάρχουν επίσης 10 αίθουσες με γεγονότα ανύπαρκτα που δεν μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους, 10 πόρτες που κρύβονται οι αληθινές απαντήσεις όλων των σημερινών αναπάντητων ερωτημάτων. και 10 πόρτες που θα προστεθούν πράγματα που υπάρχουν σήμερα και δεν θα υπάρχουν αύριο. Είναι κενές. Από την αίθουσα 30 δηλαδή θα μεταφερθούν εδώ. Από τις αίθουσες αυτές έχετε δικαίωμα να δείτε μόνο τις 129. Οι άλλες είναι κλειστές κόκκινου χρώματος και δεν σας αφορούν. Η 130η θα μείνει προσωρινά κλειστή. Θα ανοίξει όταν πάτε στην Ρόδο. Επίσης το διαμέρισμα αυτό διαθέτει μια κουζίνα, που ό,τι τρώτε ξαναμπαίνει στη θέση του, δηλαδή το φαγητό δεν τελειώνει ποτέ και επίσης διαθέτει 10 τουαλέτες. Ο καθένας θα έχει τη δική του. Έχετε το δικαίωμα επιλογής. Μπορείτε να κολλήσετε ταμπελίτσα με το όνομά σας για να τη ξεχωρίζετε. Οι πόρτες της τουαλέτας, της κουζίνας και των δωματίων ύπνου είναι πράσινου χρώματος Επίσης έχετε ένα κοινό σαλόνι στο οποίο μπορείτε να κάθεστε αν θέλετε τα απογεύματα με ένα τραπεζάκι, δέκα πολυθρόνες και έναν τριπλό καναπέ.
- Αν είναι έτσι περνάμε μπέικα εδώ. Δεν μένουμε για πάντα; Τι λέτε παιδιά;
- Είσαι ανόητος Ισίδωρε. Αν φέρεστε έτσι επιπόλαια, θα τα χάσετε όλα.
- Αστειευτήκαμε φίλε. ΤΆ όνομά σου;
- Θα με φωνάζετε Μάρκο. Είμαι κανονικός άνθρωπος όπως εσείς, αλλά με μάγεψε η μητέρα μου και περιπλανιέμαι στο χρόνο. Βοηθώντας την Έλβα, βοηθάτε κι εμένα, γιατί θα διαλύσετε τις δυνάμεις της. Όποιο πρόβλημα έχετε θα πηγαίνετε στην αίθουσα νούμερο 30 και θα πιάσετε ένα μικρόφωνο και θα λέτε Μάρκο έλα, και θα έρχομαι διότι, όπως προείπα, δεν παρακολουθείστε πια. Ό,τι κάνετε δεν θα έχετε προστασία από πουθενά.
- Μόνο από το Θεό είπε η Μαρκέλλα.
Ο Μάρκος δεν της απάντησε τίποτα άλλο κι έπαψε να τους μιλά.
Μείνανε πια μόνοι στο σπίτι. Δεν ένιωσαν πια να παρακολουθούνται. Ήθελαν να κοιμηθούν, το είχαν ανάγκη, αλλά προτίμησαν να εξερευνήσουν το σπίτι. Πήγαν στα μπάνια και διάλεξε ο καθένας το δικό του. Μάλιστα, ο καθένας τοποθέτησε μια αυτοκόλλητη ταμπελίτσα με το όνομά του έξω από την πόρτα για να μην μπερδεύονται Το ίδιο έγινε και με τις κρεβατοκάμαρες. Μόνο που στις κρεβατοκάμαρες τα ονόματα ήταν δύο. Μάλιστα είχαν κι από μία τηλεόραση που είχε 2 τηλεκοντρόλ. Το ένα έδειχνε τα εικονικά κανάλια της εποχής του 2012 και το άλλο την εποχή του 1852. Όχι κανάλια αυτής, αλλά γεγονότα. Γιατί, όπως προείπα, το 1852 δεν υπήρχε ακόμα τηλεόραση. Έβαλαν όλοι σαν αχρείαστο το τηλεκοντρόλ του 1852 στο συρτάρι και κράτησαν αυτό που τους ενδιέφερε. Όλοι παρακολούθησαν όλα όσα ειπώθηκαν, όσες ανακρίσεις γίνανε σαν να ήταν υποθετικά το Β΄ μέρος από την εκπομπή το φως στην ομίχλη που παρουσιάζει η Φωτεινή Νικητούλη. Το κακό ήταν ότι έμειναν χωρίς δουλειά, διότι ο εργοδότης τους ανακοίνωσε ότι λυπάται πολύ που έχασε τόσο πολύτιμους συνεργάτες, αλλά δεν μπορεί να μείνει κλειστή η επιχείρησή του. Δήλωσε, πως αν αργήσουν πολύ να επιστρέψουν θΆ αντικατασταθούν από άλλους. Ήδη έβαλε αγγελία στις εφημερίδες και ζητά 9 άτομα. Δεν τους πείραξε και πολύ, όλοι ήταν πλουσιόπαιδα. Από χόμπι δούλευαν. Ας φάει κάποιος που έχει πραγματική ανάγκη.
Τελικά, δεν εξερεύνησαν το σπίτι, όπως αρχικά είχαν αποφασίσει, αλλά όλοι κάθισαν ξαπλωμένοι και αγκαλιασμένοι στα κρεβάτια τους και ξενύχτησαν να παρακολουθούν την εικονική εκπομπή. Αυτοί δεν πρόσεξαν τα λόγια του Μάρκου και νόμιζαν ότι ήταν πραγματική. Έβλεπαν τους δικούς τους να αγωνιούν και να κλαίνε και τους φώναζαν ότι είναι καλά, ότι θα επιστρέψουν, αλλά εκείνοι δεν μπορούσαν να τους ακούσουν. Μετά το πέρας της εκπομπής, τρεις το πρωί, κοιμήθηκαν. Η Μαρκέλλα έμαθε πού πήγε το φουλάρι της και μάλιστα ήξεραν πια ότι όλα τα προσωπικά τους αντικείμενα ήταν στα χέρια των συγγενών τους, κι αυτή η σκέψη τους ανακούφιζε. Ήταν όλοι δακρυσμένοι που είδαν τους δικούς τους, αλλά η Κατερίνα περισσότερο απΆ όλους που είδε το μικρό ανιψάκι της Θανασάκη να την καλεί και του έλεγε.
- Θα Άρθω καρδούλα μου το γρηγορότερο και ο Βασίλης προσπαθούσε πάντα να την ηρεμήσει, γιατί αυτή η ιστορία την είχε κάνει ψυχικό ράκος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 16-03-12 στις 10:52
  #12  
Παλιά 16-03-12, 10:32
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 15: Οι πρώτες έξι αίθουσες.

Το μεσημέρι της άλλης μέρας ξύπνησαν κατά τις 1 και κάθισαν να φάνε. Έφαγαν, όπως εχθές, και πραγματικά δεν σώθηκε τίποτα. Όσο έτρωγαν, τόσο αυτά που έτρωγαν αναπληρώνονταν. Το ίδιο πρόσεξαν ότι έγινε και στο νερό και στο φαγητό, ακόμα και στις μπύρες. Αυτές οι μπύρες όμως δεν μεθούσαν. Μόνο το νερό τους ξεδιψούσε, και το φαί τους χόρταινε. Τώρα ήταν έτοιμοι να δουν τις αίθουσες.
Πήγαν στην αίθουσα νούμερο ένα με τίτλο: «Τα χαμένα βιβλία και χειρόγραφα» και είδαν ότι υπήρχε μια βιβλιοθήκη με όσα βιβλία έχουν χαθεί. Είδαν π.χ. ότι ο Αριστοφάνης δεν είχε μόνο 11 κωμωδίες. Πραγματικά. οτιδήποτε δεν σώζεται σήμερα βρισκόταν σ’ αυτή την απέραντη βιβλιοθήκη. Βιβλία μαγισσών που έχουν καεί, αιρετικά, αντιαιρετικά, ό,τι έχει γραφτεί και έχει χαθεί, πεταχτεί, σβηστεί ανά τους αιώνες σε όλο τον κόσμο.
Πήγαν στην αίθουσα νούμερο δύο και είδαν ότι υπήρχε μια απέραντη βιβλιοθήκη που έγραφε απ’ έξω: «Χαμένα Ακασικά αρχεία», εδώ είδαν σε οθόνες όλα τα χαμένα όνειρα, τις σβησμένες ελπίδες, ευχές και επιθυμίες επιφανειακές που δεν πραγματοποιήθηκαν, χαμένους όρκους κ.λ.π.» . Αυτά ακριβώς, όλα τα χαμένα όνειρα, τις σβησμένες ελπίδες τις είδαν και γραμμένες σε ντοσιέ και ταξινομημένες με αλφαβητική σειρά. Κάθε χώρα είχε ένα χρώμα. Τα αρχεία των Ελλήνων ήταν με μπλε σκούρο χρώμα. Μιλάμε όμως για απέραντες αίθουσες που καταλάμβαναν πολύ χώρο. Χιλιόμετρα.
Πήγαν στην αίθουσα νούμερο τρία και είδαν ότι απ’ έξω έγραφε: «Προσευχές που δεν έχουν υλοποιηθεί» Όταν μπήκαν μέσα είδαν ότι υπήρχε ένας υπολογιστής όπου ο κόσμος έστελνε την προσευχή του. Μάλιστα, αυτό τους έκανε να πιστέψουν ότι ο Μάρκος ήταν ένας άγγελος κι αυτό είναι το σπίτι του Θεού. Όλα είναι συμβολικά. Αλλά τι θα γινόταν; Θα έβλεπαν τον ίδιο το θεό; Θεέ μου, βρίσκονται μεταξύ ζωής και θανάτου; Σίγουρα κάτι γίνεται εδώ. Αλλά τι; Δεν μπόρεσε το φτωχό τους μυαλό να σκεφτεί κάτι.
Πήγαν στην αίθουσα νούμερο τέσσερα, με τίτλο: «Ταξίδι των αναμνήσεων στο δρόμο της Λήθης». Είδαν πάλι βιβλία και φακέλους. Εδώ κρύβονταν όλες οι κακές αναμνήσεις των ανθρώπων που επεξεργαζόταν ο εγκέφαλος και τις αφαιρούσε για να πάνε ταξίδι με προορισμό τη λήθη. Αυτές οι αναμνήσεις που χάθηκαν ταξινομούνται εδώ. Δεν υπάρχουν πια στη σκέψη τους. Είδαν ένα κόκκινο βελάκι το ακούμπησαν και η αίθουσα αναπτύχθηκε. Τότε είδαν ανθρώπους να κοιμούνται και τα όνειρά τους να φαίνονται σε απέραντες οθόνες και μόλις τελείωνε το όνειρο βρισκόταν σε θέση delete και οι αναμνήσεις έπεφταν σε έναν κάδο.
Στην αίθουσα νούμερο πέντε με τίτλο: «Αλλαξοπιστία» ήταν ταξινομημένοι σε ντοσιέ οι άνθρωποι που αλλαξοπίστησαν, ανάλογα με το παλιό τους θρήσκευμα. Αλλού ήταν οι Χριστιανοί, αλλού οι βουδιστές, αλλού οι μουσουλμάνοι που σήμερα έχουν άλλο θρήσκευμα. κ.ο.κ.
Η αίθουσα νούμερο έξι δεν είχε κάτι θεϊκό. Ήταν μια αίθουσα απέραντη με τίτλο: «Ψυχαγωγία» Είχε θέατρο, σινεμά, μπιλιάρδο κ.α. Ό,τι ψυχαγωγεί τον άνθρωπο. Υπήρχαν αμέτρητα είδη ψυχαγωγίας και ήταν η μεγαλύτερη αίθουσα απ’ όλες. Καταλάμβανε τον μεγαλύτερο χώρο. Έτσι τους φάνηκε. Εδώ σταμάτησαν και κάθισαν μέχρι τα μεσάνυχτα και αποφάσισαν αύριο να δουν την αίθουσα επτά και τι μυστήριο κρύβει. Ευτυχώς, είχαν πάρει μαζί τους φαγητό και δεν χρειάστηκε να διακόψουν για να πάνε να φάνε. Διέκοπταν όμως όποτε ήθελαν να πάνε τουαλέτα και έβρισκαν τους φίλους τους εκεί. Ήθελαν πολύ να δουν την αίθουσα 7. Προηγουμένως όμως έπρεπε να μάθουν τι μυστήριο κρύβει αυτό το σπίτι. Τους είπε κάποια πράγματα, αλλά δεν είναι αρκετά για να το καταλάβουν εις βάθος. Ήθελαν περισσότερες διευκρινήσεις.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #13  
Παλιά 16-03-12, 10:48
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 16: Τι μυστήριο κρύβεται σ’ αυτές τις αίθουσες

Την άλλη μέρα πήγαν στην αίθουσα τριάντα για να βρουν το Μάρκο, να εξηγηθούν μαζί του. Να μάθουν την αλήθεια. Πέθαναν ή όχι; Κάτι έπρεπε να τους απαντήσει. Στην αίθουσα 30, που ήταν και η μικρότερη απ’ όλες, υπήρχε ένα τραπέζι, μια καρέκλα Πάνω στο τραπέζι ήταν τοποθετημένο ένα μικρόφωνο. Στον τοίχο, πάνω από το τραπέζι, υπήρχε ένα μεγάλο μεγάφωνο και ψηλά στο ταβάνι τοποθετημένες κάμερες και προβολείς. Στη μέση υπήρχε στρωμένο ένα περσικό χαλί. Επιπλέον, πιο πέρα υπήρχαν δέκα καρέκλες και καθένας κάθισε σε μία. Το σχήμα που ήταν τοποθετημένες οι καρέκλες ήταν αμφιθεατρικό, ημικύκλιο και καθένας κάθισε δίπλα στο ταίρι του. Ήταν ανά δύο.
Αυτή η αίθουσα ήταν η μόνη που είχε ένα μεγάλο παράθυρο, που καταλάμβανε όλο τον απέναντι τοίχο από το τραπέζι που προαναφέρθηκε. Ήταν ένα τεράστιο μεταλλικό παράθυρο με κόκκινες κουρτίνες, με θέα έναν υπέροχο κήπο που είχε τα πάντα και στην μέση ένα πολύχρωμο σιντριβάνι που ανάβλυζε νερό. Πιο πέρα στο βάθος σαν φόντο υπήρχε εκείνο το γεφύρι που είχαν πορευτεί δύο φορές. Μία στην αρχή της αναζήτησής τους και άλλη μία τώρα που επισκέφτηκαν το σπίτι αυτό. Το τοπίο ήταν διπλό. Έβλεπες κενό και αχνοφαίνονταν τα κτίρια. Όχι, δεν ήταν ομίχλη, όπως θα νομίσετε από την περιγραφή αυτή, απλά ήταν παγιδευμένοι σε δύο εποχές και αυτό ήταν η αιτία του συγκεκριμένου φαινόμενου.
Τότε, άνοιξε μια πορτούλα και εμφανίστηκε μπροστά τους ένας άνθρωπος με κατάλευκα ρούχα. ¶σπρο κουστούμι, άσπρη γραβάτα, άσπρο πουκάμισο, τα πάντα ήταν άσπρα. Κάθισε στη μονή καρέκλα δίπλα στο τραπέζι και σαν φοιτητές που άκουγαν το λέκτορά τους, τον παρακολουθούσαν όλη την επόμενη ώρα και ήθελαν να μάθουν τα πάντα.
- Με καλέσατε; Είπε εκείνος.
- Είσαι ο Μάρκος;
- Ναι, Αυτοπροσώπως. Αποφάσισα να έρθω να τα πούμε, για να γνωριστούμε καλύτερα. Τι θέλετε;
- Θέλουμε να ξέρουμε τι γίνεται εδώ. Πού είμαστε; Μπήκαμε στις πέντε πρώτες αίθουσες και είδαμε περίεργα μηνύματα που μας βεβαιώνουν ότι βρισκόμαστε στον άλλο κόσμο. Καλά καταλάβαμε; Πεθάναμε;
- Ηρεμήστε. Όχι, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Απλά, για τον κόσμο σας είστε προς το παρόν ανύπαρκτοι. Όλα μπερδεύονται, γιατί απλά υπάρχετε και δεν υπάρχετε συνάμα. Γι’ αυτό κυκλοφορείτε άνετα σχεδόν σ’ όλες τις αίθουσες του σπιτιού αυτού. Αυτή είναι μια προσωρινή κατάσταση. Σας τ’ ορκίζομαι στην Έλβα μου, που πιο ιερό όρκο δεν έχω, θα πάτε κάποτε στην εποχή σας, φτάνει να ολοκληρώσετε την αποστολή που θα σας ανατεθεί.
- Ηρέμησε, μην ορκίζεσαι, σε πιστεύουμε. Μάλιστα αντέδρασες έντονα, όταν ο Ισίδωρος είπε σαν αστείο να μείνουμε για πάντα εδώ. Πες μας όμως, τι γίνεται εδώ;
- Μέχρι ποια αίθουσα είδατε;
- Είδαμε μέχρι την 6 και τώρα είναι η σειρά της 7
- Πολύ ωραία! Αν παρατηρήσετε όλες τις αίθουσες καλά, θα δείτε και θα καταλάβετε τι μυστήριο κρύβουν Ας πάρουμε σαν παράδειγμα την αίθουσα επτά που θα δείτε στη συνέχεια. Εκεί φαίνονται όλα τα κτίρια, τα γεφύρια, τα αξιοθέατα που γκρεμίστηκαν, καταστράφηκαν κ.λ.π. Σε προηγούμενη πόρτα είδατε όλες τις προσευχές που δεν εισακούστηκαν από τον πλάστη ή για κάποιο λόγο, που μόνο εκείνος γνωρίζει, δεν υλοποιήθηκαν. Αλλού είδατε τις λίστες όσων αλλαξοπίστησαν ανά τους αιώνες. Στο νούμερο 6 κρύβονται όλες οι χαμένες ώρες που περνάτε ασχολούμενοι με άχρηστα ή χρήσιμα πράγματα . Αλλού είδατε όλα τα ακασικά αρχεία με ευχές που δεν υλοποιήθηκαν. Όνειρα και όρκοι χαμένοι. Στο οκτώ θα δείτε ένα σκοτεινό μέρος μη φοβηθείτε, είναι το τίποτα. Στο εννέα όσα παιδιά δεν γεννήθηκαν. Θα τα δείτε στις κούνιες τους. Αυτά τα παιδιά δεν μεγαλώνουν, απλά είναι ένα δείγμα ανυπαρξίας. Εκεί θα δείτε και τις αποτυχημένες εκτρώσεις, αμβλώσεις, αποβολές. Πεταμένα όσα σπερματοζωάρια και ωάρια δεν γονιμοποιήθηκαν. Επίσης, σε κάποιες βιβλιοθήκες θα δείτε τα χαρτιά με τα στοιχεία που θα είχαν αν είχαν γεννηθεί. Σε κάποιο σημείο σας φυλάω μια έκπληξη. Δεν θα την αποκαλύψω τώρα. Θα την δείτε μόνοι σας και θα καταλάβετε. Αυτή η έκπληξη δεν υπάρχει τώρα. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή από την αίθουσα 9 θα μεταφερθεί στην 30 σαν υπαρκτή πια.
- Πω! πω! Έπρεπε να το καταλάβουμε από την αρχή, όταν αντικρίσαμε την αίθουσα 1. Αλλά δεν πήγε τόσο μακριά το μυαλό μας. Εμείς άλλα φανταστήκαμε με το φτωχό μας το μυαλό. Είδα ότι ο Αριστοφάνης είχε 47 κωμωδίες και ξέρω ότι σώθηκαν μόνο 11
- Μπράβο Βασίλη! Τα πιο πολλά βιβλία είναι όσα υποθετικά κάηκαν και δεν διασώθηκαν από την πυρκαγιά που ξέσπασε στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Όπως θα δείτε, οι 11 κωμωδίες του Αριστοφάνη, που υπάρχουν και σώζονται, δεν βρίσκονται εκεί, αλλά εδώ στην αίθουσα 30. Αυτή είναι η αίθουσα της ύπαρξης. Η αίθουσα που βρίσκεστε και μιλάτε μαζί μου αυτή τη στιγμή.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #14  
Παλιά 16-03-12, 10:49
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 16 συνέχεια

- Και πού τα χωράει όλα αυτά; Αυτή είναι 2Χ3 που λέει ο λόγος.
Είδαν ένα κόκκινο βελάκι προς τα δεξιά το πάτησαν και άνοιξε μια μυστική πόρτα και τους είπε:
- Όταν πάει το βελάκι αριστερά θα το πιέσετε με τον ίδιο τρόπο για να κλείσει. Φυσικά όλοι θα πρέπει να βγείτε από την κρυφή σάλα για να φύγετε, αλλιώς αν ξεχάσετε κάποιον θα μείνει κλειδωμένος. Από μέσα δεν ανοίγει. ΓιΆ αυτό κάθε φορά που θα ανοίγετε για να μπείτε, η πόρτα θα μένει ανοικτή. Είναι μεγαλύτερη απΆ όλες, αλλά φαινομενικά είναι η μικρότερη. Π.χ. στην 1 αίθουσα βρίσκονται όσες υποτιθέμενες κωμωδίες έχει γράψει ο Αριστοφάνης και δεν βγήκαν στο φως. Αυτό ισχύει για όλους.
- Το καταλάβαμε αυτό. Το είδαμε και σε άλλες αίθουσες να γίνεται.
- Πολύ ωραία.
- Τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν μας παρακολουθείτε εκεί! Τις στιγμές που μιλάμε στο μικρόφωνο ή μπαίνουμε στην αίθουσα 30 γινόμαστε υπαρκτοί, τις άλλες βαίνουμε προς την ανυπαρξία. ΓιΆ αυτό το λόγο δεν τελειώνει το φαγητό, γιατί εφόσον είμαστε ανύπαρκτοι νομίζουμε ότι τρώμε, χωρίς να γίνεται αυτό στην πραγματικότητα. Χορταίνουμε παρόλα αυτά όμως και το νιώθουμε σαν πραγματικό βίωμα, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι μια εικονική πραγματικότητα.
- Μπράβο Βασίλη. Κόβει το μυαλό σου Επειδή όμως κάποτε θα υπάρχετε, πρέπει να συντηρηθείτε. Αν σας αφήσουμε λίγες μέρες ακόμη νηστικούς, θα βρεθείτε στην 13 πόρτα, που αν αντέχετε ανοίξτε την. Αν όχι, φύγετε όσο πιο μακριά μπορείτε.
- Είναι ο κόσμος των νεκρών. Είναι οι ψυχές αν κατάλαβα καλά;
-. Βασίλη, τι γνώσεις είναι αυτές; Με αφήνεις άναυδο! Όταν επισκέπτεστε την 30 αίθουσα γίνεστε υπαρκτοί. Αν θέλετε να υπάρχετε και να μείνετε εδώ θα παρακολουθείστε από μας. Αν έρθετε εδώ και κρατάτε φαγητό, εκείνη την ώρα, χάνεται. Τρώτε αέρα. Νιώθετε πείνα. Να μην έρχεστε πολύ εδώ. Κορεσμό θα νιώθετε μόνο όταν βρίσκεστε ή τρώτε στις υπόλοιπες αίθουσες αυτού του σπιτιού.
- Καταπληκτικό!
- Είναι η αίθουσα της ύπαρξης αυτή. Βλέπεις αυτό τον τοίχο; Ανοίγει και κλείνει με τον τρόπο που σας έδειξα και δείχνει όσα βιβλία, αντικείμενα, ποιήματα, τραγούδια, άνθρωποι κ.λ.π. Όσα σε όλη τη γη είναι υπαρκτά. Φαινομενικά δείχνει ότι είναι η πιο μικρή αίθουσα απΆ όλες, αλλά στην πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη. Εδώ υπάρχει ό,τι το υπαρκτό στη γη και στο σύμπαν ολόκληρο ανά τους αιώνες. Αυτή η αίθουσα έχει πολλές πόρτες και ανάλογα είναι ταξινομημένα όλα τα υπαρκτά, που για τις άλλες πόρτες είναι τα ανύπαρκτα. Αν χαθεί έστω μια τρίχα από την αίθουσα αυτή, θα χαθεί αυτό το αντικείμενο ανεξήγητα κι από τη γη. Εδώ Βασίλη θα βρεις τις έντεκα κωμωδίες του Αριστοφάνη, που στην αίθουσα ένα δεν υπάρχουν το κατάλαβες;
Έτριβαν τα μάτια τους βλέποντας το χάος τις πόρτες και τους διαδρόμους που είχε αυτή η αίθουσα. Όλα τα υπαρκτά είδη δέσποζαν εδώ μέσα ταξινομημένα. Είχε κρυφό μονοπάτι λοιπόν. Εκείνος έκλεισε το μονοπάτι και συνέχισε να τους μιλά.
- Μόνο αυτή η αίθουσα παρακολουθείται. Απαγορεύεται κάποιος να κλέψει οτιδήποτε περιέχει. Μπορεί να διαβάσει εδώ μέσα ό,τι θέλει. Μπορεί να πιάσει στο χέρι του οτιδήποτε επιθυμεί. Να το μεταφέρει όμως στα άλλα δωμάτια απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά. ΓιΆ αυτό, σε κάθε αίθουσα υπάρχουν τραπεζάκια. Αυτό το σπίτι κανείς δεν μπορεί να το παρακολουθήσει, ούτε ο ίδιος ο Θεός, αφού είναι υπαρκτός, γιΆ αυτό σας αφήσαμε μόνους, χωρίς παρακολούθηση. Μόνο εδώ σΆ αυτή την αίθουσα, όπως προείπα, παρακολουθείστε ό,τι κι αν κάνετε κι από μας κι απΆ το θεό. Για να ρωτήσετε κάτι το Θεό θα πρέπει να πατήσετε αυτό το κόκκινο κουμπί που βρίσκεται στην αίθουσα αυτή.
- Φοβόμαστε, δεν τολμούμε κάτι τέτοιο.
- Έχετε δικαίωμα μόνο για μία ερώτηση. Πείτε μου τώρα τι θα το ρωτούσε ο καθένας σας αν είχατε αυτή το τόλμημα; Ας αρχίσουμε από το Βασίλη.
- Εγώ θα τον ρωτούσα αν υπάρχει Ελλάδα και αύριο.
- Καλή ερώτηση. Εσύ Κατερίνα;
- Ποιος είναι ο σκοπός που υπάρχει ο άνθρωπος στη γη.
- Πολύ ωραία, Παυλίνα εσύ;
- Γιατί ο Θεός δεν τους βοηθάει όλους;
- Ισίδωρε.
- Γιατί οι Χριστιανοί να έχουν μόνο μια γυναίκα και να μην έχουν παραπάνω, όπως οι Μουσουλμάνοι Αδικία!
- Ηλίθια ερώτηση Η πολυγαμία τείνει να καταργηθεί κι εκεί γιατί προκαλεί πολλές αρρώστιες. Λέγε Τρύφωνα.
- Συμφωνώ μαζί σας πρόφτασε να πει η Μαρκέλλα πριν απαντήσει εκείνος. Αφορούσε την ηλίθια ερώτηση που έθεσε ο προλαλήσας.
- Εγώ έχω μια απορία Στο τέλος του 2012 θα γίνουν τελικά πραγματικότητα οι προφητείες των Μάγια; Είπε ο Τρύφωνας
- Μαρκέλλα. Η σειρά σου.
- Απορώ, έχω μέλλον μΆ αυτόν τον ηλίθιο άνδρα που έμπλεξα;
- Αμάν πια με τις προσωπικές σας ερωτήσεις. Νικολέτα η σειρά σου
- Πότε θα πάψει να υπάρχει ο άνθρωπος; Μετά τον άνθρωπο θα υπάρχει γη;
Ξέρω ότι κάποτε υπήρχαν οι δεινόσαυροι, μετά απΆ αυτούς υπήρξε ο άνθρωπος, που συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα. Λογικά μετά τον άνθρωπο κάποιο άλλο ανώτερο ον πρέπει να υπάρχει. Θα υπάρξει άραγε κάποιο άλλο ή θα σταματήσει εδώ η ζωή στη γη;
- Πες Στάθη.
- Πότε θα γίνει η Δευτέρα παρουσία;
- Αυτή η ερώτηση δεν θα λάμβανε ποτέ απάντηση. Ο Θεός δεν θα ήθελε να σου απαντήσει. Θα είχε οργιστεί μαζί σου. Πες άλλη. Αυτή είναι σαν να μην ρωτήθηκε λοιπόν.
- Θα ξαναδώ την εποχή μου; Θα δω τους γονείς μου, τους φίλους μου;
- Σου εγγυώμαι γιΆ αυτό. Ευανθία η σειρά σου.
- Θα παντρευτώ τον Σωτήρη;
- Προσωπική ερώτηση ε; Δεν σΆ απασχολούν ερωτήματα γενικής φύσης. Εντάξει, θα σου απαντήσω κι εσένα. Θα τον πάρεις και θα αποκτήσετε με φυσικό τρόπο δίδυμα. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι.
- Θαυμάσια, ευχαριστώ Μάρκο.
- Σωτήρη τι θα ρωτήσεις εσύ;
- Υπήρξε ποτέ η Χαμένη Ατλαντίδα;
- Μην ενοχλείτε το Θεό. Πολλά ερωτήματα δεν θα βρουν απάντηση και άλλα είναι πολύ ανόητα για να ασχοληθεί και να φάει τον πολύτιμο χρόνο του δίδοντας απαντήσεις. Μόνο το μέλλον θα σας δώσει τις απαντήσεις που ζητάτε. . Έχετε δίκιο που δεν ρωτάτε και διστάζετε. Πολλές φορές κάποια κίνησή μας γίνεται σκόπιμα. Φεύγω τώρα, εσείς συνεχίστε την αναζήτησή σας, αν θέλετε.
- Παιδιά νυστάζετε, δεν νομίζω. Πάμε να δούμε και τις άλλες αίθουσες
- Τώρα που το ακούω έχω την περιέργεια να το πράξω. Έχει κανείς από σας αντίρρηση;
- Κανείς. Είπαν όλοι.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 16-03-12 στις 10:51
  #15  
Παλιά 16-03-12, 11:03
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 17: Οι επόμενες αίθουσες

Προχώρησαν και είδαν την έβδομη αίθουσα με τίτλο: «Κτίρια, μνημεία, αξιοθέατα, γέφυρες» Εδώ υπήρχαν τα κτίρια που υπήρξαν ή δεν υπήρξαν ποτέ . Εκεί είδαν πράγματι μια βιβλιοθήκη με βιβλία που περιείχαν όσα κτίρια υπήρξαν και δεν υπάρχουν πια, ή όσα δεν υπήρξαν ποτέ. Ανάμεσα στα πρώτα είναι και οι δίδυμοι πύργοι της Νέας Υόρκης. Στις 11/9/2001 μπήκαν στην λίστα αυτή. Υπήρχαν κι άλλα μεταγενέστερα που θα υπάρχουν μελλοντικά και δεν υπάρχουν ακόμα μέχρι το τέλος του κόσμου. Είδαν και πολλά σπιτάκια που θυσιάστηκαν για να μετατραπούν σε πολυκατοικίες, ή πολλά που γκρεμίστηκαν από σεισμούς. Επίσης είδαν τα 6 από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, γιατί το ένα, οι πυραμίδες της Αιγύπτου, βρίσκεται στην 30 αίθουσα, ο λόγος είναι εμφανής. Εδώ κάθισαν αρκετά γιατί το θέμα ήταν ενδιαφέρον. Μάλιστα, όταν έφτασαν στο τέρμα της βιβλιοθήκης είδαν ένα κόκκινο βέλος. Το πίεσαν και είδαν μπροστά τους να ανοίγει η οροφή και να ορθώνονται μπροστά τους όλα τα κτίρια που δεν υπάρχουν από τα μεταγενέστερα μέχρι τα προγενέστερα. Έκλεισαν την οροφή και επέστρεψαν πίσω.
Αργότερα πήγαν στην όγδοη αίθουσα με τίτλο: «Τίποτα». Μπήκαν μέσα, αλλά πράγματι δεν υπήρχε τίποτα, παρά ένα απέραντο σκοτάδι. Το χάος που αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο που να πλουτίζει το χώρο. Έμοιαζε με ένα δωμάτιο που σβήνεις το φως για να κοιμηθείς, με τη διαφορά ότι δεν υπήρχε ούτε μια χαραμάδα φωτός, ούτε ένα αντικείμενο. Αυτή η σάλα δεν τους φόβισε, αλλά περισσότερο τους μελαγχόλησε. Ήθελαν να φύγουν το γρηγορότερο απ’ αυτή και να πάνε στην ένατη. Τους κούρασε το απέραντο σκοτάδι. Πόνεσαν τα μάτια τους. Τα έκλεισαν, και με το τυφλό σύστημα άνοιξαν την πόρτα. Τα άνοιξαν αργά αργότερα όταν βγήκαν έξω, για να μην τους τυφλώσει το φως.
Η ένατη είχε τίτλο: « Παιδιά» Είδαν όσα παιδιά δεν γεννήθηκαν ακόμα, δεν γεννήθηκαν ποτέ, αποτυχημένες εκτρώσεις, αποβολές, στειρώσεις, αμβλώσεις, σπερματοζωάρια και ωάρια που δεν έχουν γονιμοποιηθεί» Εδώ είχε κούνιες και διάφορα βρέφη που δεν είχαν γεννηθεί ποτέ είτε από αποβολή, είτε από έκτρωση. Και σε ένα άλλο σημείο όλα τα σκοτωμένα σπερματοζωάρια και ωάρια που ποτέ δεν γονιμοποιήθηκαν. Αυτά τα μωρά δεν έτρωγαν και δεν κοιμόντουσαν, μόνο ήταν ξαπλωμένα σε μια κούνια. Δεν μεγάλωναν καθόλου, αφού ποτέ δεν υπήρξαν. Σε άλλο σημείο είδαν τις αποτυχημένες εκτρώσεις, αμβλώσεις, αποβολές.
- Πω! Πω αγέννητα μωρά. Είναι κρίμα!
- Μερικά απ’ αυτά δες είναι άρρωστα και καθυστερημένα.
- Δεν αντέχω τη θέα τους Πάμε σας παρακαλώ το γρηγορότερο στη δέκατη.
- Δείτε τα χαρτιά τους.
- Δεν αντέχω άλλο, φεύγω! Όποιος θέλει με ακολουθεί. Είπε η Κατερίνα κλαμένη.
- Όχι ακόμα. Δείτε εδώ στη γωνία, αυτή η αίθουσα δείχνει τα παιδιά που θα κάνουμε όλες μας όταν παντρευτούμε. Φανταστικό! Αυτή ήταν η έκπληξη του Μάρκου που μας έλεγε. Σωτήρη- Ευανθία να τα διδυμάκια σας! Είπε ο Βασίλης κι εκείνοι συγκινημένοι δεν χόρταιναν να τα κοιτάζουν.
- Τι γράφει εδώ; «Παιδιά που πέθαναν στη γέννα και δεν πρόλαβαν να δουν τη ζωή» - Πω! Πω! Αυτή τη πορτούλα δεν θα τη διαβούμε, θα κλάψω! Είπε η Ευανθία.
- Ας της κάνουμε το χατίρι, ούτε εγώ αντέχω! Είπε η Κατερίνα.
- Αν ήταν κάτι άλλο θα έλεγα ότι πολύ ευαίσθητες είναι οι γυναίκες μας, αλλά και για εμάς τους άνδρες είναι αβάσταχτο το διάβημα αυτό, δεν συμφωνείτε παίδες; Είπε ο Τρύφωνας.
- Σύμφωνοι. Πάμε στο σημείο που είναι τα δικά μας παιδιά. Να τα χαρούμε λίγο. Είπε ο Βασίλης. Δεν κάθισαν όμως λίγο, αλλά αρκετά.
Αφού κάθισαν αρκετά εδώ, πήγαν στη δέκατη. Είχε τον τίτλο «Ζώα»
Εδώ είδαν όλα τα αγέννητα ζώα, τα ζώα που δεν υπήρξαν ποτέ είναι στην πόρτα της φαντασίας μαζί με τα ζώα της μυθολογίας. Εδώ υπήρχαν ζώα που υπήρξαν κάποτε και δεν υπάρχουν πια, ζώα που θα υπάρξουν κάποτε και δεν γεννήθηκαν ακόμα. Είδαν ζώα που έχουν πεθάνει. Ήταν πολύ μεγάλη και απέραντη αίθουσα.
Ανάμεσα σ’ αυτά τα ζώα ήταν οι δεινόσαυροι και τα μαμούθ, αλλά αυτά τα ζώα επειδή είναι ανύπαρκτα ούτε τρομάζουν τους ανθρώπους, ούτε είναι επικίνδυνα. Ούτε τρώνε. Μοιάζουν με βαλσαμωμένα και απλά σε κοιτάζουν. Δεν είναι κλεισμένα σε κλουβιά. Κάθισαν αρκετή ώρα να παρατηρούν τα εξαφανισμένα ζώα και αποφάσισαν κάποια στιγμή να δουν την 11η αίθουσα που είχε θέμα τα φυτά.
Πράγματι, η αίθουσα 11 είχε τίτλο «Φυτά» Εδώ είδαν τα φυτά που υπήρξαν και δεν υπάρχουν πια, φυτά που κάηκαν από τη φωτιά, απέραντα δάση, φυτά που κόπηκαν για διάφορους λόγους, Είδη φυτών που θα υπάρξουν μελλοντικά, φυτά που έχουν ξεραθεί ή αποξηραθεί και απέραντα δάση που έγιναν πολυκατοικίες και δεν υπάρχουν πια. Χριστουγεννιάτικα δέντρα που έχουν στολιστεί και καταστραφεί, εδώ είναι στολισμένα. Εδώ έμειναν πολύ, γιατί τους φάνηκε ενδιαφέρουσα. Οι γυναίκες ειδικά συγκινήθηκαν με τα χιλιάδες είδη λουλουδιών που είδαν. Απορούσαν όμως, τι να κρύβει άραγε πίσω της η 12 αίθουσα;
Στην 12η αίθουσα είδαν την επιγραφή: « Χαμένες αισθήσεις, ιδιότητες, παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις, οφθαλμαπάτες» Εδώ είδαν στην οθόνη τους εαυτούς τους να ψάχνουν τις αίθουσες και τα περιεχόμενα αυτών. Μπήκαν πιο μέσα και είδαν βιβλιοθήκες και μέσα σ’ αυτές ντοσιέ άσπρα, μέσα στα οποία ήταν καταχωρημένα όλα τα παραπάνω φαινόμενα. Επίσης είδαν όσους ήταν κάποτε τυφλοί, κουτσοί, κουφοί, κουλοί, μουγκοί, λιπόθυμοι και δεν είναι πια. Όσους είχαν αμνησία και δεν έχουν πια. Όσους ήταν άρρωστοι και έγιναν καλά από θαύμα, εδώ είναι άρρωστοι, όσους σώθηκαν από θαύμα τους είδαν εδώ νεκρούς και όσους γλίτωσαν από σεισμό πλακωμένους κ.λ.π. Τους τρελούς που ήταν κάποτε λογικοί τους είδαν λογικούς. Δεν είδαν όμως λογικούς αυτούς που ήταν πάντα τρελοί. Αυτοί βρίσκονται στην αίθουσα της ύπαρξης. Την 30 Το ίδιο ισχύει με τους ηθικούς και τους ανήθικους, τους ενεργητικούς και τεμπέληδες, τους καλούς με τους κακούς κ.λ.π. Γενικά, εδώ κρύβονται οι χαμένες ιδιότητες. Όχι αυτοί που είχαν πάντα τις ιδιότητες αυτές και τις διατηρούν ως σήμερα. Αυτοί βρίσκονται στην αίθουσα 30, της ύπαρξης. Αν μελλοντικά αποφασίσουν ν’ αλλάξουν ιδιότητες, από το 30 δωμάτιο θα μεταφερθούν εδώ. Ο συλλογισμός νομίζω είναι κατανοητός. Εδώ κρύβεται η χαμένη όραση τυφλών που ανέβλεψαν. Όχι αυτοί που γεννήθηκαν τυφλοί. Αυτοί είναι στο δωμάτιο της ύπαρξης. Εδώ βρίσκονται επίσης και βλέπουν όσοι έβλεπαν και έχασαν την όρασή τους σε ατύχημα. Στον υπαρκτό κόσμο είναι τυφλοί. Στην αίθουσα αυτή βλέπουν κανονικά. Αν ξαναδεί, γι’ αυτή την αίθουσα είναι τυφλός και θα πάει στην 30 αίθουσα κι εκεί πια θα βλέπει. . Τα ίδια ισχύουν για τους κωφούς, τους κουλούς, τους ανάπηρους, τους παραπληγικούς, τους άρρωστους, τους μουγκούς, τους κωφάλαλους κ.λ.π.
Δεν έμειναν πολύ εδώ, της έριξαν μια γρήγορη ματιά και προχώρησαν στην επόμενη. Την 13η . Ο τίτλος της όμως τους τρόμαξε. Έλεγε: «Ο κόσμος των νεκρών» Εδώ όμως δεν ήταν οι πραγματικοί νεκροί, αυτό το αγνοούσαν, αλλά αυτοί που παρατρίχα θα πέθαιναν, αυτοί που έζησαν από θαύμα. Αυτοί που αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν, εδώ είναι πεθαμένοι και ζουν στον υπαρκτό κόσμο. Οι πραγματικοί νεκροί με τις ψυχές βρίσκονται σε ένα από τα απαγορευμένα κλειστά δωμάτια, που αριθμούνται μετά το εκατό τριάντα, που δεν έπρεπε να δουν. Αυτά είναι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Είναι όσα πράγματα δεν γνωρίζεις που ανήκουν, γιατί κανείς δεν ξέρει αν οι νεκροί υπάρχουν μετά το θάνατο. Ανήκει στα αναπάντητα ερωτήματα. Τα αναπάντητα ερωτήματα υπάρχουν σ’ αυτές τις πόρτες, τα οποία απαγορεύεται να δουν. Φυσικά, δεν είναι ανάγκη να τα γνωρίζουν αυτά, δεν τους αφορούν άλλωστε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #16  
Παλιά 16-03-12, 11:09
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 18: Να την ανοίξουμε ή όχι;

Αυτοί δεν γνώριζαν την αλήθεια. Ο Μάρκος τους έδωσε την εντύπωση ότι εδώ μέσα κρύβονται οι πραγματικοί νεκροί, για να μην προχωρήσουν στα απαγορευμένα δωμάτια. Για να μην τους δελεάσει να τις ανοίξουν. Ούτε έγινε λόγος για το περιεχόμενο των θυρών αυτών. Τώρα άρχισαν τα δύσκολα γι’ αυτούς. Βρίσκονταν έξω από τη 13η αίθουσα με τίτλο: «Ο κόσμος των νεκρών». Αλήθεια τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Να ανοίξουμε ή όχι; Έτρεμαν ολόκληροι. Έπρεπε να το σκεφτούν καλά. Ήταν μια δύσκολη απόφαση να δουν όλους τους νεκρούς της γης μαζεμένους. Περίεργο, ήταν η τρίτη σε έκταση αίθουσα κι όμως δίσταζαν να ανοίξουν την πόρτα. Έβαλαν πολλές φορές το χέρι τους πάνω στο πόμολο, αλλά δεν τα κατάφεραν να την ανοίξουν . Ο φόβος δεν τους άφηνε να σκεφτούν τι είναι πρέπον, να την ανοίξουν ή όχι; Δείλιαζαν όλοι. Ποιος θα είχε το θάρρος να πραγματοποιήσει μια τέτοια κίνηση;
Πήγαν ξανά στην αίθουσα 30 και ζήτησαν να μιλήσουν με τον Μάρκο. Αντί το Μάρκο τους απάντησε μια γλυκιά γυναικεία φωνή. Ήταν η Έλβα, η οποία πονούσε πολύ και τους ζητούσε να μην χαλάσουν την ηρεμία τους και να σκεφτούν μόνοι τους τι είναι πρέπον να κάνουν. Να μην τα περιμένουν όλα απ’ αυτούς και να τους ενοχλούν μόνο για κάτι αναγκαίο.
Ο Βασίλης σκέφτηκε μια υπέροχη ιδέα που τους βρήκε όλους σύμφωνους. Να φτιάξουν κλήρο και όποιος κληρωθεί να ανοίξει την πόρτα και ό,τι γίνει.
Τελικά κληρώθηκε ο Ισίδωρος γι’ αυτή τη δύσκολη αποστολή.
Η Μαρκέλλα έκλαψε και δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια της ότι κληρώθηκε να έχει τέτοιο σκληρό ριζικό ο δικός της αγαπημένος. Του έδεσε τα μάτια, γιατί δεν θα μπορέσει να αντέξει το θέαμα και τον ώθησε να ανοίξει την πόρτα με βαριά καρδιά. Το έπραξε και έβγαλε το μαντήλι από τα μάτια του.
Είδαν μια πορτούλα να γράφει Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σ’ αυτήν υπήρχαν απέραντα ντουλάπια και από τις δυο μεριές. Στην αριστερή πλευρά υπήρχαν κόκκινα ντοσιέ και πάνω από τα ντουλάπια ήταν ο εσταυρωμένος Χριστός κρεμασμένος ανάποδα, στα δεξιά πράσινα ντοσιέ. και πάνω από τα ντουλάπια ο εσταυρωμένος Χριστός σταυρωμένος κανονικά αυτή τη φορά. Τίποτα άλλο. Πού πήγαν οι ψυχές; Απορούσαν! Μόνο τα στοιχεία τους είναι γραμμένα εδώ. Μάλιστα τα πράσινα είναι όσοι είναι διαλεκτοί του παραδείσου και οι κόκκινοι όσοι είναι της κόλασης. Τότε είδαν μια πορτούλα που έγραφε Χριστιανοί της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας . Μάλιστα στο δόγμα αυτό προστέθηκε στη μέση το γνωστό καθαρτήριο. Ήταν ακριβώς η ίδια αίθουσα όπως των ορθοδόξων χριστιανών με τη διαφορά ότι προστέθηκε απλά ένας θάλαμος ντους που βρισκόταν στη μέση. Στο δόγμα των προτεσταντών δεν υπήρχε κόλαση. Μόνο η μεριά του παραδείσου Όλοι κάποτε θα κερδίσουμε τον παράδεισο με αγώνα, δεν θα τιμωρηθούμε μεταθανάτια, πρεσβεύουν αυτοί.
Μετά τα Χριστιανικά δόγματα και τις αιρέσεις είδαν την πορτούλα των βουδιστών. Εκεί όλοι είχαν πορτοκαλιά ντοσιέ στα οποία υπήρχαν μικρότερα ντοσιέ που έδειχναν τις μετενσαρκώσεις τους, αφού πιστεύουν στη μετεμψύχωση. Όσοι είχαν πορτοκαλί ντοσιέ έκαναν τον κύκλο τους φτάνοντας στην Νιρβάνα.
Αλλού έγραφε Μουσουλμάνοι. Μπήκαν και σ’ αυτό. Αριστερά είχε ντουλάπια με κόκκινα ντοσιέ και στην οροφή τους είχαν ένα σπαθί και δεξιά ντουλάπια με πράσινα ντοσιέ και στη βάση των ντουλαπιών πιλάφια γιγάντια. Τα ουρί του παραδείσου.
- Πού είναι οι ψυχές; Επανέλαβαν την ερώτηση.
- Ίσως δεν πρέπει να τις αντικρίσουμε ή δεν μπορούμε επειδή δεν είμαστε σαν κι αυτούς.
- Αυτή είναι και η δική μου άποψη Βασίλη μου. Συμφωνώ μαζί σου.
Όμως εδώ ο Βασίλης όσο κι αν τα ήξερε όλα δεν μπόρεσε να φανταστεί, γιατί δεν βρίσκονται εδώ οι ψυχές. Εσείς όμως γνωρίζετε την απάντηση.
- Το περίεργο θα ήταν να μη συμφωνούσες μαζί του Κατερίνα! Είπε ο Ισίδωρος και γέλασαν όλοι.
Η τελευταία πόρτα της 13ης αίθουσας έγραφε απ’ έξω άθεοι. Σ’ αυτήν την πόρτα δεν υπήρχε τίποτα, διότι αυτά τα άτομα δεν πιστεύουν σε τίποτα και σε κανέναν.
- Γιατί είναι στην ανυπαρξία;
- Γιατί δεν έχουν κριθεί ακόμη αν θα πάνε στον παράδεισο και στην κόλαση. Αυτό θα γίνει όταν δεν υπάρχει ο κόσμος, μάλλον έτσι το ερμηνεύω.
- Δηλαδή όταν καταστραφεί η γη, η αίθουσα 30 θα γκρεμιστεί;
- Έτσι θα γίνει. Οι άλλες αίθουσες θα υπερισχύσουν.
- Ρε Βασίλη μήπως είσαι μετεμψύχωση του Αϊνστάιν;
- Απλά έχω φαντασία. Τι φταίω εγώ που όσα λέω είναι εύστοχα. Εντάξει, έχω πολλές γνώσεις, δεν το αρνούμαι. Μαζί με την φαντασία μου δίνουν αυτό το αποτέλεσμα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #17  
Παλιά 16-03-12, 11:16
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 19: Παρέα με τα καρτούν

Ήταν η σειρά της 14ης αίθουσας με τίτλο: «Φαντασία» .
Εκεί είδαν να ζωντανεύουν οι ήρωες της φαντασίας, ενσαρκωμένοι και κρεάτινοι σαν υπαρκτοί. Μόνο που δεν έβλαπταν κανένα. Είδαν το πλοίο φάντασμα και το τρένο φάντασμα, είδαν φαντάσματα και σκιές.
Εδώ βρήκαν το διήγημα: «Το Πληγωμένο Ελαφάκι». Ναι, δεν είδε ακόμη το φως της δημοσιότητας. Αν διαβαστεί έστω κι από έναν, θα μεταφερθεί στην αίθουσα 30. Αν δεν το διαβάσει κανείς, θα μείνει εδώ, στην αίθουσα 14, στην ανυπαρξία. Ναι, όπως καταλάβατε εδώ είναι η αίθουσα της φαντασίας και της ανυπαρξίας. . Εδώ βρήκαν επίσης τα πλάσματα της φαντασίας, αλλά τα έργα και οι περιπέτειές τους βρίσκονται στην αίθουσα 30 εφόσον τα ξέρουν και τα γνωρίζουν όλοι. Μόνο οι οντότητές τους βρίσκονται εδώ. Είδαν δράκους, τη χίμαιρα, τη σκύλα, τη Λερναία Ύδρα, τη Χάρυβδη, τις ¶ρπυιες , τις Στυμφαλίδες όρνιθες, τους Κενταύρους, ακόμα και τον Κουασιμόδο. Ήταν όλα τα τέρατα γνωστά και άγνωστα. Είδαν τα διηγήματα που αφορούν το μεταφυσικό. Όλα τα μεταφυσικά γεγονότα. Μάλιστα συνάντησαν μπροστά τους φαντάσματα, ξωτικά, νεράιδες, νάνους, τον Αϊ Βασίλη τους ήρωες των παραμυθιών κ.λ.π. Εκεί είδαν όλους τους ήρωες των κινουμένων σχεδίων, των διηγημάτων, των πεζών των ποιημάτων και των παραμυθιών να τους καλούν και να συνομιλούν μαζί τους. Τους φάνηκε ωραία αυτή η αίθουσα και ένιωσαν για λίγο παιδιά. Είδαν νέους και παλιούς φίλους και χόρεψαν με τον Gammy Bear το «Είμαι καλό παιδί». Πέταξαν με τη χήνα του Νιλς Χόργκερσον, πήγαν στην Φρουτοπία, είδαν τα Στρουμφάκια και γενικά πέρασαν ένα ωραίο απόγευμα μαζί τους. Ήθελαν να ξαναρθούν εδώ. Είδαν την Κάντυ λυπημένη, τη Χάιντι να τρέχει στα ψηλά βουνά και να φωνάζει:
- Κλάρα, Πέτερ, Ελάτε.
Πραγματικά, ο Ποπάυ για ακόμη μια φορά έφαγε σπανάκι, αλλά ο Βρούτος βαρέθηκε τόσα χρόνια να τον πολεμάει και έγιναν φίλοι. Είδαν τη Σαμπρίνα τη Μάγισσα, τους Power Ρέιτζερ, τον Sport Billy, τον Batman, τον Spiderman και τον Χ-man. Με το Σούπερμαν πέταξαν ψηλά και έζησαν πολλές περιπέτειες μαζί του, αλλά προσγειώθηκαν στην άγρια δύση και έπαιξαν με τον Λούκι λουκ. O bob ο μάστορας και ο συνωνόματος του ο Σφουγγαράκης τους χαιρετούσαν
Πιο εκεί ο Σιλβέστρο κυνηγούσε τον Τουίτι και ο Έλμερ τον κλέφτη λαγό Μπαγκς Μπάννυ που του έκλεψε τα λαχανικά του. Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει την Οικογένεια Ντακ και τον Μίκυ μάους. . Ο Σκανδαλιάρης Γκούφι έκανε πάντα τον ανιψιό της Κατερίνας τον θανασάκη να γελά με τις γκάφες του. Ειδικά, πιο εκεί είδε όλα τα παραμύθια να ενσαρκώνονται και ο Πινόκιο της μίλησε. Ήταν το αγαπημένο του παραμύθι.
Η διάθεση της Κατερίνας μια στιγμή όταν είδε το Γκούφι και τον Πινόκιο άλλαξε, συννέφιασε. Της θύμισε το Θανασάκη της. Σκοτείνιασε η ματιά της. Δάκρυα άρχισαν να βρέχουν τα μάγουλά της και τα δάκρυα έγιναν λυγμός. Ηρεμία δεν μπορούσε να βρει. Μάταια ο καημένος ο Γκούφι προσπαθούσε να της φτιάξει το κέφι.
- Πού είναι το ανιψάκι μου; Θα το ξαναδώ άραγε; Χθες στην εκπομπή δείχνανε επίτηδες φωτογραφία του για να με ευαισθητοποιήσουν να γυρίσω πίσω. Μετά τον έφεραν στο στούντιο. Πόσο μεγάλωσε ο κατεργαράκος! Και να με κοιτά στο φακό με τις ματάρες του τις λατρεμένες και να λέει έλα θειούλα κοντά μου. Σ’ αγαπώ! Πού πήγες θειούλα. Και μ’ άφησες μόνο; Ξέσπασε σε λυγμούς. Πού τον θυμήθηκε πάλι;
- Σώπα καλή μου, ηρέμησε. Η εκπομπή χθες ήταν εικονική δεν προβλήθηκε πραγματικά στην τηλεόραση. Μπορεί όλα όσα είπαν ή τα μισά να είναι ψέματα. Παρόλα αυτά αν πιστεύεις ότι σου κάνει κακό, πάμε να φύγουμε. Είπε ο Βασίλης. Το παιδί εμείς δεν το είδαμε. Ο καθένας έβλεπε ό,τι θέλει. Με τη φαντασία μας τα είδαμε όλα αυτά;
- Ναι, συμφώνησαν και οι άλλοι. Κάνε υπομονή θα το ξαναδείς το Θανασάκη σου.
- Το πιστεύω κι εγώ.
- Φαίνεται ότι τα παιδιά μας λένε την αλήθεια. Θα σώσουμε την Έλβα από την κακιά μάγισσα και θα φύγουμε.
- Πάμε σε άλλη αίθουσα λοιπόν;
- Δεν νύσταξες; Πολύ καθίσαμε εδώ. Αύριο πάλι.
- Ας δούμε ακόμη μία.
Δεν της χάλασαν χατίρι. ¶λλωστε, ήταν εννέα το βράδυ. Αυτοί κοιμόντουσαν πάντα μετά τις 11. Ας δούνε μερικές ακόμη.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #18  
Παλιά 16-03-12, 11:22
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 20: Κι άλλες αίθουσες

Ήταν η σειρά της 15ης αίθουσας με τίτλο: «Χαμένα αντικείμενα» Εκεί είδανε γυάλινα ραφάκια και διάφορα αντικείμενα εκτεθειμένα και τοποθετημένα εκεί. Επίσης είδαν χρήματα που δεν ξοδεύτηκαν ποτέ επειδή χάθηκαν. Μάλιστα, η Κατερίνα γνώρισε πράγματα που είχε χάσει και όταν πήγε να αγγίξει την κούκλα που έχασε, με σκοπό να την πάρει μαζί της, την έπιασε ηλεκτρικό ρεύμα. Όμως όταν την ακούμπησε αργότερα με σκοπό να τη θαυμάσει απλά, κατάφερε να την πιάσει και την άφησε μετά στη θέση της. Η Κατερίνα δάκρυσε. Αυτή την κούκλα πάντα την αγαπούσε, της την είχε φέρει ο πατέρας της, που είναι καπετάνιος από την Ιαπωνία. Πράγματι, ήταν πολύ ευαίσθητη. Πολλές φορές ο αγαπημένος της προσπάθησε να την ηρεμήσει, αλλά δυσκολευόταν πολύ. Ήξερε πως αν έπεφτε στην αγκαλιά του και γινόταν ένα μαζί του, σίγουρα θα ξεχνούσε όσα τη βασανίζουν, αλλά αυτό δεν μπορούσε να λειτουργήσει πάντα.
Υπήρχε ώρα να δουν και τη 16η αίθουσα. Τίτλος αυτής ήταν: «Σχέσεις ερωτικές και φιλίες που διέλυσαν εδώ και διατηρούνται στον υπαρκτό κόσμο» Εκεί είδαν φωτογραφίες ζευγαριών κολλημένες στον τοίχο που στη ζωή έχουν χωρίσει ή ζευγάρια που έλειπαν και στη ζωή ήταν μαζί. . Σε παλαιότερες εποχές ήταν λίθινες, πέτρινες και σταματούσε στο 2012. Αλλά η φωτογραφία του Ισιδώρου και της γυναίκας του δεν ήταν πουθενά. Αντίθετα, τον είδε να είναι μαζί της. Εδώ είδαν ερωτικές σημειώσεις, ερωτικά γράμματα Οι άνδρες το βρήκαν βαρετό ενώ οι γυναίκες ήθελαν να το διαβάσουν. Αποφάσισαν να πάνε το βράδυ. Αναγκάστηκαν να φύγουν με βαριά καρδιά. Είχε μέσα αποκόμματα από ερωτικά ημερολόγια ερωτευμένων κοριτσιών ανά αιώνα. Εδώ υπήρχαν λευκώματα και μικρά ερωτικά αριστουργήματα. Επίσης υπήρχαν τα ερωτικά γράμματα που δεν υπάρχουν στη γη, έχουν σκιστεί . Ποιηματάκια ερωτικά, ποιηματάκια από ημερολόγιο ερωτικά, καρδιές και αρχικά γραμμάτων που δεν είχαν μέλλον μαζί. Η Μαρκέλλα είδε και τα αρχικά τους και τη φωτογραφία τους και δάκρυσε. Τότε πια τα κατάλαβε όλα. Ήξερε τι συνέβη, αλλά αμφέβαλε. Ήθελε να μάθει την αλήθεια από τον ίδιο. Πού είναι τα αρχικά των άλλων ζευγαριών και οι φωτογραφίες τους και γιατί υπάρχουν μόνο τα δικά τους; Γιατί το ίδιο ισχύει με τις φωτογραφίες;
Είδε τον εαυτό της με τον Ισίδωρο, ενώ τα άλλα τέσσερα ζευγάρια δεν εικονίζονταν πουθενά. Εκείνη απόρησε. Όσοι δεν πήραν διαζύγιο δεν εικονίζονται εδώ, επίσης εικονίζονται μαζί όσοι χωρίζουν. Τι γίνεται εδώ; Μήπως ονειρεύεται; Θα ήθελε να ίσχυε αυτό και να ήταν ένας εφιάλτης. Όμως, δεν ήταν. Το κατάλαβε αυτό. Δεν του είπε τίποτα, αλλά του έδειξε μεγάλη περιφρόνηση. Εκείνος δεν τόλμησε να της πει το παραμικρό. Έμεινε άφωνος. Ήταν μια στιγμή δύσκολη για όλους. Δημιουργήθηκε μα ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα σε όλη την παρέα. Οι άλλοι κατάλαβαν ότι δεν χωράνε λόγια μια τέτοια στιγμή, ότι δεν έπρεπε να επέμβουν φραστικά και έμειναν σιωπηλοί. Τους άφησαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #19  
Παλιά 16-03-12, 11:32
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 21 : Μια τρομερή αποκάλυψη

Εκείνος χαμήλωσε το κεφάλι σαν ένοχος που ήταν και της είπε ότι είναι θέμα χρόνου να χωρίσει, ότι τυπικά δεν έχει πάρει ακόμα διαζύγιο, δεν έχει χαρτιά ακόμη στα χέρια του και ότι είναι ουσιαστικά παντρεμένος. Της έκρυψε την αλήθεια, γιατί βρίσκεται στο δικηγόρο η υπόθεση. Ζουν σε διάσταση. Έπρεπε να περάσουν έξι μήνες να χωρίσει και μετά να παντρευτούν. Έτσι της είπε. Μάλιστα, γι’ αυτό δεν της ζήτησε να κάνουν σεξ. Από σεβασμό έλεγε, αλλά κατά βάθος φοβόταν τα μπλεξίματα να μην την αφήσει έγκυο, διότι δεν είχε σκοπό να χωρίσει. Όλα είχαν την εξήγησή τους. Ζουν στο σπίτι μαζί για χάρη των 3 παιδιών του, αυτά είναι δικαιολογίες. Ναι, είχε δει τη φωτογραφία της δίπλα του και κατάλαβε ότι αυτή η σχέση δεν έχει μέλλον στον υπαρκτό κόσμο, μόνο στον ανύπαρκτο. Όλοι τον έφτυσαν και τον παραμέριζαν. Δεν του μιλούσε κανείς. Ήταν πια μόνος.
Πήγε μόνη της στην αίθουσα 30 και φώναξε και έκλαψε με λυγμούς. Δεν περίμενε να έχει δεσμό με έναν παντρεμένο. Πώς το έκανε αυτό το πράγμα; Θεέ μου δεν θα το συγχωρούσε ποτέ στον εαυτό της, ακόμα κι αν ο Θεός τη συγχωρήσει, εκείνη δεν θα το κάνει. Νιώθει ότι υπέπεσε σε βαρύ αμάρτημα.
Ο Μάρκος ήρθε να τη βρει. Δεν ήξερε τι συμβαίνει και με δυσκολία του τα διηγήθηκε όλα.
- Θυμάσαι τι με ρώτησες τότε στην υποτιθέμενη ερώτηση για τον Θεό;
- Ναι, σχετικά με τον Ισίδωρο, αλλά δεν έλαβα απάντηση, ενώ στην Ευανθία έδωσες. Δεν ήθελα να παραπονεθώ. Τέτοια διάκριση δεν την περίμενα. Ξέχασα να ξεσπάσω. Καλά που μου το θύμησες.
- Ήταν αρνητική η απάντηση η δική σου. Με τι λόγια θα μπορούσα να σου πω την αλήθεια; Τα καλά νέα κοπέλα μου λέγονται ευκολότερα από τα κακά.
Την είδε να κλαίει με μαύρο δάκρυ. Ποτέ δεν την είδε σε μια τέτοια κατάσταση.
- Μην κλαις κορίτσι μου, πήγαινε μόνη σου στην 35η αίθουσα. Εκεί θα δεις τι σχέδιο έχει ο Θεός για σένα. Ρύθμισα την μηχανή να σου δώσει σωστές απαντήσεις πώς; Είπα να δώσει λανθασμένες για τον ανύπαρκτο κόσμο και θα ακούσει αυτό που θες.
- Ωραίο! Έτσι θα μάθω την αλήθεια!
- Ακριβώς. Ευτυχώς, δεν προχωρήσατε σε καμία ερωτική πράξη, πέρα από αγκαλιά.
- Δεν μου ζήτησε τέτοιο πράγμα, γιατί φοβόταν μη μ’ αφήσει έγκυο. Δεν μου το πρότεινε ποτέ. Τώρα το καταλαβαίνω.
- Κατά βάθος όμως κι εσύ δεν το ήθελες, και σωστά έπραξες, γιατί δεν σου ενέπνεε καμία εμπιστοσύνη. Η ψυχή σου ήξερε καλύτερα το τέλος, το οποίο εσύ δεν ήξερες ή δεν ήθελες να το πιστέψεις.
- Τα ξέρατε όλα και δεν μου είπατε τίποτα; Δεν μ’ αφήσατε τότε στα 1852 να τον χωρίσω.
- Κατά βάθος όσα του έλεγες τότε τα πίστευες. Ήθελες πραγματικά να τον χωρίσεις, αλλά δεν σας άφησα να γίνει αυτό. Όμως, έβλεπα ότι ήταν τόσο έκρυθμη η σχέση σας και σκέφτηκα να φέρω κάποιον να συνεχίσει την αποστολή μας, τον άνδρας της ζωής σου, τον Ανδρέα, για να καταλήξετε μετά μαζί. Έπρεπε να τον βρω και να τον φέρω. Μετά θα σου τα έλεγα όλα. Αλλά καλύτερα είναι που το έμαθες τώρα. Θα τον ξεπεράσεις, θα δεις. Στην αρχή θα πονάς, αλλά μετά θα περάσει. Δεν ήταν αληθινή αγάπη. ¶λλωστε, και οι δικοί σου δεν τον εγκρίνουν.
- Ποιος ήταν ο σκοπός που μου τ’ αποκρύψατε; Για να μη με στεναχωρήσετε; Πιο πολύ στενοχωρήθηκα που το έμαθα απότομα.
- Λυπάμαι. Δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν σου το έλεγα. Ομολογώ, ότι δεν σου είπα τίποτα για να μην χαλάσω τα σχέδια μας. ¶λλωστε, θα χαλούσαν έτσι κι αλλιώς. Δεν είναι αληθινή σχέση και πρέπει να πάρει το δρόμο της. Τον Ισίδωρο θα τον στείλω πίσω στην εποχή σας και στη θέση του θα μπει ο άνδρας που αξίζει να αγαπήσεις, ο Ανδρέας. Ο Ισίδωρος θα ξεχάσει όσα είδε κι έζησε εδώ. Θα ξέρει ποιος είναι, αλλά δεν θα θυμάται τίποτα από σένα. Θα σε θυμάται σαν προσωπικότητα, θα θυμάται ότι είχατε μεταξύ σας δεσμό, αλλά ο πραγματικός χωρισμός θα γίνει όταν πάτε στην εποχή σας. Δεν θα θυμηθεί ποτέ την αιτία, ούτε λεπτομέρειες. ¶μα σε συναντήσει μελλοντικά, στην εποχή σας, θα σου μιλήσει κανονικά. Δεν θα υπάρχει πολεμικό κλίμα ανάμεσά σας. Τότε θα μιλήσετε μαζί πρώτη φορά για χωρισμό. Το λάθος που θα κάνεις θα είναι να του μιλήσεις εχθρικά. Όταν πάει στην εποχή του δεν θα μείνει με τη γυναίκα του. Αυτό ήταν ακόμη ένα πρόβλημα που σας εγκλώβισε εδώ κι όχι μόνο όσα προανάφερα. Γι’ αυτό δεν πραγματοποιήσαμε αυτό το ταξίδι άμεσα. Έπρεπε να βρω την κατάλληλη στιγμή και να φέρω τον Ανδρέα. Ψάχναμε την κατάλληλη στιγμή λοιπόν. Η είσοδος στην αίθουσα 16 κι η εξυπνάδα σου, σου μαρτύρησε την αλήθεια νωρίτερα. Δεν σε παρακολουθούσαμε να φέρουμε τα πράγματα στη θέση τους κι έτσι το χάσαμε το παιχνίδι.
- Κι ο Ισίδωρος που λέει ότι μ’ αγαπάει; Τι ρόλο παίζει σ’ αυτή την ιστορία;
- Δεν σ’ αγάπησε ποτέ. Πήγαινε στην αίθουσα 37 να δεις όσα λόγια που σου έλεγε που καταλήξανε. Είναι η αίθουσα με τίτλο «Αλήθειες και αερολογίες». Θα μπεις στην αίθουσα αλήθειες. Θα διαπιστώσεις ότι όσα σκληρά λόγια έλεγε αρχικά, τότε στον αχυρώνα τα πίστευε. Δεν έκανε χιούμορ. Να παίξει μαζί σου ήθελε. Επειδή έχεις περιουσία μεγαλύτερη απ’ αυτόν. Είχε βλέψεις να διατηρεί το γάμο του και παράλληλα να έχει μια ερωμένη που θα τον χαρτζιλικώνει και θα τον τρέφει για να κάνει το γκόμενο στις άλλες.
- Μα δεν μου ζήτησε ποτέ χρήματα.
- Θα το έκανε αργότερα, την στιγμή που θα θεωρούσε εκείνος κατάλληλη. Όχι, τώρα. Είχε σύστημα να σε κάνει να τον αγαπήσεις πρώτα αληθινά, να τον εμπιστευτείς, και σε στιγμή που θα σου ήταν απαραίτητος και δεν θα μπορούσες να ξεφύγεις απ’ αυτόν, θα άρχιζε να σου ζητάει λεφτά, τάχα για δικαστήρια, διατροφές, για το διαζύγιο, το οποίο φυσικά δεν θα έπαιρνε ποτέ. Όλα θα ήταν προφάσεις.
- Πόσο ντρέπομαι! Οι άλλοι είναι αληθινά ζευγάρια ε;
- Ναι, εκείνοι έχουν μέλλον μαζί. Είναι ερωτευμένα ζευγάρια. Τελικά, ο Τρύφωνας την αγαπά την Παυλίνα. Μόνος του πήρε μπροστά και την κυνήγησε. Φέρθηκε έτσι λόγω χαρακτήρα κι όχι έλλειψης αισθημάτων. Αντίθετα, τον Ισίδωρο εμείς με δυσκολία τον ωθήσαμε να σε κυνηγήσει, ανεξάρτητα αν σου φάνηκε ειλικρινής και τον δέχτηκες πίσω, όμως δεν ήταν. Τα λόγια βγαίνουν εύκολα όταν δεν αγαπάς αληθινά. Αυτός ήταν καλός ηθοποιός, αλλά κι εμείς καλοί σκηνοθέτες. Δεν θέλαμε να μαθευτεί τόσο γρήγορα η αλήθεια. Μην κλαις, να χαίρεσαι. Αν δεις τον Ανδρέα, τότε θα γίνει το δάκρυ σου χαμόγελο. Πήγαινε τώρα και θα μείνετε απόψε μαζί. Από αύριο θα κοιμάσαι μόνη. Καλύτερα μην του πεις τίποτα. Θα οξύνετε περισσότερο την κατάσταση. Ο Ισίδωρος σε 3 μέρες θα φύγει. Θα πάει στο δωμάτιο 130 και δεν θα λάβει μέρος στην αποστολή της Ρόδου. Τη θέση του, όπως προείπα, θα πάρει ο Ανδρέας. Θα πρέπει να τον κατατοπίσετε σχετικά τι πρόκειται να κάνει. Τα περισσότερα θα τα ξέρει. Γι’ αυτό θα μείνετε εδώ και την επόμενη εβδομάδα. Σας ζητώ αυτή την παράταση χρόνου, για να μπορέσω να τον φέρω στο παρκάκι την κατάλληλη στιγμή και να βρεθεί στο σπίτι. Αν μπορέσω και τον φέρω νωρίτερα, θα σας ενημερώσω. Αυτός δεν θα πάει στο 1852, αλλά θα του δώσουμε τις αναμνήσεις του Ισίδωρου σαν να έχει ζήσει εκεί. Αντίθετα, ο Ισίδωρος θα ξαπλώσει στο κρεβάτι που βρίσκεται στο δωμάτιο 130, θα τον ναρκώσουμε και θα του βγάλουμε τις αναμνήσεις. Την ημέρα που θα έρθει ο Ανδρέας, θα τον ναρκώσουμε, θα τον ξαπλώσουμε στο ίδιο κρεβάτι και θα του προσθέσουμε τις αναμνήσεις του Ισίδωρου. Πήγαινε τώρα να κοιμηθείς Να ηρεμήσεις.
- Δεν μπορώ να κοιμηθώ μαζί του. Τον σιχαίνομαι.
- Με το δίκιο σου. Θα μου ζητήσεις να γίνουν τα κρεβάτια σας μονά. Τότε θα κτιστεί ένας τοίχος ανάμεσά σας και δεν θα τον βλέπεις ούτε θα σε βλέπει. Έτσι, θα κοιμάστε και με τον Ανδρέα, μέχρι να τον γνωρίσεις, να τον εμπιστευτείς και να τον αγαπήσεις. Τότε μόνη σου θα ζητήσεις να σπάσει ο τοίχος και τα κρεβάτια θα γίνουν ξανά διπλά.
- Εδώ θα το ζητήσω; Τώρα, σε σένα;
- Ναι.
- Εύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου τα κρεβάτια μας να γίνουν μονά και να κτιστεί ανάμεσά μας ένας τοίχος.
- Πήγαινε, η επιθυμία σου έγινε δεκτή και υλοποιήθηκε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

  #20  
Παλιά 16-03-12, 11:38
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Κεφάλαιο 22: Αλλαγή απόφασης

Ενώ αρχικά είχαν πάρει την απόφαση να κοιμηθούν, ήθελαν να δουν και την επόμενη αίθουσα.
Η 17η είχε τίτλο: «Λαοί και πολιτισμοί που υπήρξαν ή δεν υπήρξαν ποτέ». Πραγματικά, για λίγο ξέχασαν αυτά που έγιναν πριν λίγα λεπτά. Τελικά, δώσανε τόπο στην οργή και αφήσανε τον Ισίδωρο να μπει μαζί τους σ’ αυτή την αίθουσα. Είδανε φωτογραφίες, χαλκογραφίες, γκραβούρες, άρθρα κ.λ.π. διαφόρων λαών και πολιτισμών που άφησαν το χνάρι της προσωπικότητάς τους. Είδαν τους Ατζέκους, τους Μάγια, τους Ίνκας, τους Ινδιάνους κ.λ.π. . Ξεχάστηκαν λίγο βλέποντας τα εργαλεία, τα σπίτια τους, τα είδη που χρησιμοποιούσαν. Αυτή η αίθουσα τους θύμισε μουσείο και πέρασαν αρκετή ώρα να την θαυμάζουν. Υπήρχε αντοχή να δούνε μέχρι την 20η και ήθελαν πολύ να το κάνουν.
Στην 18η αίθουσα είδαν τον τίτλο: «Νομίσματα που δεν υπάρχουν πια». Είδαν ότι εδώ υπήρχε σε μια γωνιά και η δραχμή και οι υποδιαιρέσεις της. Πραγματικά είδαν το μάρκο, τη λιρέτα, τη λίρα, την πεσέτα κ.ά. Κι εδώ έμοιαζε με μουσείο και γύρισαν να το δουν όλο.
Στην επόμενη, 19η αίθουσα, είδαν τον τίτλο «Παντός είδους μηνύματα, δελτία, βιογραφικά, εφημερίδες, περιοδικά, λάθη κ.λ.π.» Ναι εδώ είδαν περιοδικά, εφημερίδες που έχουν πεταχτεί, όχι αυτά που έχουν ανακυκλωθεί. Αυτά υπάρχουν στην αίθουσα της ύπαρξης, όλα τα μηνύματα κινητού, ή ε-μαιλ, που έχουν σβηστεί και δεν υπάρχουν πια, όλα τα χαμένα γράμματα, όχι ερωτικά ήταν σε άλλη αίθουσα αυτά, ανέκδοτα ποιήματα, διηγήματα μισοτελειωμένα που δεν έχουν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας εδώ, ενώ στον υπαρκτό κόσμο είναι καταξιωμένα, εδώ είδαν και καταξιωμένα που στον υπαρκτό κόσμο είναι άγνωστα. Εδώ φυλάσσονται οι άχρηστες έγχρωμες φωτογραφίες και φωτοτυπίες
Είδαν μηνύματα φόρουμ που έχουν σβηστεί και ποτέ δεν διαβάστηκαν. Όσα πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. Είδαν διαθήκες που δεν τις αποδέχτηκαν που ήταν τα χρέη των νεκρών. Γενικά είδαν πολλά ορθογραφικά λάθη που στον υπαρκτό κόσμο διορθώθηκαν. Τα διορθωμένα κείμενα βρίσκονται στην αίθουσα 30. Είδαν τέλεια βιογραφικά, από παιδιά που άξιζαν να πάρουν κάποιες θέσεις, αλλά τα απέρριψαν τα αφεντικά και τα πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων, για κάποιους που δεν είχαν τόσα πολλά προσόντα, επειδή δεν μετράει τι είσαι, αλλά ποιος είσαι και αν έχεις συμφέρον να προσληφθείς ή ζητούσαν λιγότερα προσόντα για να παίρνεις μικρότερο μισθό. Γενικά, αν έχεις μπάρμπα βουλευτή, ανήκεις σε κάποια κομματική παράταξη, τότε έχεις προοπτικές. Μάλιστα, τώρα για να πιάσεις δουλειά πρέπει να έχεις μεταφορικό μέσο. Δεν πάει να είσαι λέκτορας; Αν δεν οδηγείς μένεις άνεργος. Επίσης, ελέγχουν τι γράφεις στο Facebook για να δουν ποιον θα πιάσουν στην δουλειά τους Τι άνθρωπος είναι και πώς σκέφτεται! Εδώ, σ’ αυτή τη αίθουσα διάβασαν σε μια βιβλιοθήκη «Όσοι κάποτε προσανατολίστηκαν σε σωστούς προορισμούς σε όλους τους τομείς στην ανυπαρξία, αλλά σε λάθος στην υπαρκτή ζωή» Ο ερωτικός είχε κόκκινα ντοσιέ και η Μαρκέλλα διάβασε τη σχέση που είχε με τον Ισίδωρο. Ας το έβλεπε από την πρώτη πόρτα αυτό!
Προχώρησαν στην επόμενη πόρτα, την εικοστή, την τελευταία για απόψε, γιατί νύσταζαν. Εδώ είχε τον τίτλο: «κιλά που χάθηκαν». Είχε στους τοίχους ανθρώπους που αδυνάτισαν, μόνο πώς ήταν πριν. Το μετά εικονίζεται στην 30 αίθουσα. ¶μα ξαναμπούν τα κιλά αλλάζουν αίθουσες. Απ’ την 30 στην 20 και από την 20 στην 30 αν ξαναχαθούν. Βέβαια, ό,τι χάνεις κρύβεται εδώ μέσα. Γιατί τα κιλά να αποτελέσουν εξαίρεση; Δεν τους ενδιέφερε να μείνουν εδώ. Σταμάτησαν την αναζήτηση και πήγαν στα υπνοδωμάτιά τους.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

Κλειστό Θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 13:57.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.