#121
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Κατα τ' αλλα, ο,τι πεις αγορι μου, εισαι εγκριτος. |
#122
|
|||
|
|||
Ο Εωσφόρος απλά θα λέγαμε "ανθρώπινα" ότι αυτοκτόνησε διότι δεν δέχθηκε την ύπαρξη του. Θεώρησε ότι δεν ΗΤΑΝ αυτό που ΕΙΝΑΙ.
Πάντα αλληγορικά, θα λέγαμε, ότι η υπαρξιακή του πάλη με τον εαυτό του τον οδήγησε στο μίσος και στο μπέρδεμα της άπειρης πορείας του προς την ολοκλήρωση του. Η ολοκλήρωση του ξεχωριστά απο εκείνη των ανθρώπων, σύμφωνα με αυτόν είναι ξεχωριστή απο εκείνη που ο Θεός, η ύπαρξη του, του λέει. Το σημαντικό για μένα για συζήτηση θα ήταν ένα θέμα άν μπορεί ο Εωσφόρος τελικά να πειστεί πως αυτό που έκανε που προσπαθεί να πετύχει είναι ένα λάθος και αν έχει χώρο να "μετανοήσει" αν διαθέτει το χάρισμα αυτό και να συνεχίσει στη πορεία του. |
#123
|
||||
|
||||
Παράθεση:
|
#124
|
|||
|
|||
Δηλαδή πιστεύεις πως ο Εωσφόρος ήταν εκείνος που ευθύνεται για την πτώση του ανθρώπου (αυτά πάντα αληγορικά) και ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε απο μόνος του να οδηγηθεί στην πτώση του, όπως έκανε ο Εωσφόρος;
|
#125
|
||||
|
||||
Παράθεση:
αναμφισβήτητα και αδιαμφισβήτητα. Στον Εωσφόρο χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ διότι μας έκανε την πτώση και έτσι μας δώθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε το μεγαλείο του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας που θα μας επαναφέρει στο καλό το δρόμο. Αν δεν υπήρχε ο Εωσφοράκος μας ακόμα στον Παράδεισο θα είμασταν και ο Αδάμ με την Εύα θα μας είχε προκαλέσει τεράστια πλήξη και αδιαφορία και θα είχαμε κόψει φλέβες απ την πολύ ευτυχία. Και δε θα ήξερε ούτε ο Θεός τι φταίει λέμε... Ενώ τώρα !!! Μην έχουμε και παράπονα |
#126
|
||||
|
||||
Παράθεση:
|
#127
|
||||
|
||||
Παράθεση:
__________________
* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης. |
#128
|
||||
|
||||
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Kerezoon : 29-04-12 στις 18:36 |
#129
|
||||
|
||||
Ως "αντίπαλος", η αντίπαλη δύναμη που απαιτείται για την ισορροπία και την αρμονία των πραγμάτων στη Φύση - σαν σκιά η οποία αποτινάζει λαμπρότερο ακόμα το φως, όπως η νύχτα για να φέρει μεγαλύτερη ανακούφιση με την ημέρα, όπως το κρύο που κάνει κάποιον να εκτιμήσει την άνεση της θερμότητας - υπήρξε πάνοτε ως Σατανάς.Η ομοιογένεια είναι μία και αδιαίρετη. Αλλά αν το ομοιογενές Ένα και Απόλυτο δεν είναι απλό σχήμα λόγου, και αν η ετερογένεια στη δυαδική μορφή της, είναι απόγονος του - σκιά ή αντανάκλαση του - ακόμη και τότε η θεία Ομοιογένεια πρέπει να περιέχει η ίδια στην ουσία της τόσο το καλό οσο και το κακό. Αν ο "Θεός" είναι το απόλυτο, το Άπειρο, και η Οικουμενική Ρίζα των πάντων αρα και τα πάντα στη Φύση και το σύμπαν, από πού προέρχονται αν όχι από την ίδια «Χρυσή Μήτρα» του Απόλυτου; Έτσι είμαστε αναγκασμένοι είτε να δεχθούμε την απόρροια του καλού και του κακού, του Αγαθού Δαίμονα και του Κακου Δαίμονα ως παραφυάδες από τον ίδιο κορμό του Δέντρου της Ύπαρξης, ή να αφήσουμε τον εαυτό μας στον παραλογισμό του να πιστεύει σε δύο αιώνια Απόλυτα!
__________________
Κάθε αρχαία θρησκευτική ή μάλλον φιλοσοφική λατρεία αποτελούνταν από μία εσωτερική ή μυστική διδασκαλία και ένα εξωτερικό ή δημόσιο τυπικό λατρείας |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|