Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 07-02-12, 18:32
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή Το φεγγαρολούλουδο

Η Υβόννη ήταν μια φυσιολογική κοπέλα σαν όλες τις άλλες. Είχε κρυφή καψούρα με τον Παύλο, τον οποίο γνώριζε παιδιόθεν. Αυτός δεν μπόρεσε ποτέ να νιώσει όπως αυτή, όσες φορές κι αν το προσπάθησε, πάντα κάτι τον εμπόδιζε. Όλοι δυστυχώς την πήρανε χαμπάρι και ήθελαν να την πειράξουν και να δοκιμάσουν τάχα, ως πιο σημείο φτάνει η αγάπη της για εκείνον. Της είπαν λοιπόν ότι ο Πάύλος πρόκειται να την ερωτευτεί αν βγάλει σε πέρας μια δύσκολη αποστολή. Την έστειλαν στο σπίτι μιας ιδιότροπης γυναίκας η οποία ο θρύλος λέει ότι ποτέ δεν έχει βγει από το σπίτι της. Στο χωριό πήρε την επωνυμία μάγισσα και όλοι την φοβόντουσαν γιατί όσα έλεγε για τον καθένα έβγαινε. Έγραφε για όλους προφητείες και τα έδινε στο περιστέρι της και αυτό τα μοίραζε. Άλλοι λέγανε ότι ήταν θεοσεβούμενη και άλλοι λέγανε ότι είχε το δαίμονα μέσα της. Αυτή η γυναίκα δεν είχε επαφές με τον έξω κόσμο και θα ΄ήταν μεγάλο ρίσκο μια επίσκεψη για να δουν τι άνθρωπος είναι. Αυτή δεν φοβόταν να πάει. Θεωρούσε πως ήταν μια πολύ πονεμένη γυναίκα που χρειαζόταν στοργή. Αν πήγαινε ο Παύλος θα την έλεγε γενναία και θα γινόταν δικός της που τόσο λαχταρούσε.
Όταν πλησίασε το σπίτι ένας μεγάλος μαύρος σκύλος της γάβγιζε. Εκείνη τον χαιρέτησε και του είπε:
- Τι γλυκούλης που είσαι φίλε. Μπορείς να μου πεις που είναι η κυρά σου;
- Γαβ Γάβ φώναζε το σκυλάκι και είδε την κυρά του να τρέχει κοντά του.
- Ποιος χαλάει τη γαλήνη μου;
- Καλησπέρα, μήπως ενοχλώ;
- Ενοχλείς δεν ενοχλείς πια τι σημασία έχει. Αφού ήρθες θα πρέπει να μάθω το λόγο που σε έχει φέρει εδώ.
-Έχω ακούσει πως έχετε μαντικές ικανότητες θα ήθελα να ξέρω αν θα κερδίσω τον Παύλο.
- Πέρασε μέσα. Ξέρεις ο κόσμος λέει για μένα πολλά. Βλέπεις έχω μεγάλα χωράφια και τρώω ότι θέλω, επίσης έχω ζώα και έχω το γάλα μου, τα πάντα λοιπόν τι να τους κάνω; Επειδή δεν τους καταδέχομαι λένε ότι είμαι μάγισσα.
- Έχετε βρει όμως για όλους τόσα πολλά. Έχετε μαντέψει το μέλλον τους. Εμένα δεν μου στείλατε ποτέ μια τέτοια προφητεία και ήρθα να την πάρω.
- Εντάξει έχω κάποιες μαντικές ικανότητες, αλλά αυτό δεν με κάνει μάγισσα. Πέρασε μέσα στο φτωχικό μου. Μη φοβάσαι δεν πρόκειται να σε κολλήσω σε κάτι.
- Ποτέ δεν αμφέβαλλα γι' αυτό.
- Κοριτσάκι, μαζί μου μιλάς τώρα. Θαρρείς, δεν μπορώ να διαβάσω στο βλέμμα σου το φόβο και την ανασφάλεια που έχεις; Ήξερα ότι θα ερχόσουν εδώ, αλλά το πότε αγνοούσα. Πάντα σε περίμενα. Έχω τόσα να σου πω και τόσα να κάνουμε μαζί.
- Τι εννοείτε να κάνουμε; Είστε;
- Ούτε ιδιότροπη είμαι ούτε λεσβία, έχεις το λόγο της τιμής μου. Το μέλλον σου δεν θέλεις να δεις;
- Μάλιστα, το λαχταρώ.
- Ωραία, θα το δούμε μαζί. Πέρασε λοιπόν μέσα και μη με εκνευρίζεις.
Μπήκε μέσα είδε ότι το σπίτι ήταν πράγματι ψυχοπλακωτικό. Καταρχήν ήταν σκοτεινό. Παντού είχε ταπετσαρία από κόκκινο βελούδο στους τοίχους. Στο τζάκι έκαιγε μια μεγάλη φωτιά και τα ξύλα που καίγονταν έκαναν θόρυβο. Πάνω από το τζάκι κρεμόταν ένα μεγάλο κεφάλι από ελάφι και πάνω στο τζάκι υπήρχαν τοποθετημένα διάφορα μπακίρια. Πάνω στο πέτρινο τραπέζι είδε τοποθετημένα ένα συντριβάνι με πράσινους καπνούς, κάρτες ταρό και μια κρυστάλλινη σφαίρα. Τα έπιπλα ήταν πέτρινα όπως οι βωμοί στην Αρχαία Αθήνα. Είχε ένα μεγάλο πολυέλαιο, αλλά ήταν εντελώς σβηστός. Υπήρχε μια μεγάλη σκάλα που οδηγούσε σε τέσσερις κλειστές πόρτες. Ανάμεσα στις πόρτες είδε 3 πορτρέτα και ένα κενό. Στο τρίτο πορτρέτο ήταν η φωτογραφία της. Εκεί υπήρχε κι ένας μεγάλος καθρέπτης και εσωτερικοί τεχνητοί κεραυνοί έκαναν το τοπίο τρομακτικό, ιδιαίτερα η μουσική τρόμου έκανε ακόμα πιο ανατριχιαστική την ατμόσφαιρα που ήθελε να φύγει.
- Κοιτάς τις πόρτες έτσι;
- Μάλιστα. Απορώ τι να κρύβουν. Πάνω απ' όλα με προβλημάτισαν τα πορτρέτα. Η μία είστε εσείς, το άλλο είναι κενό, οι άλλες δύο; Πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μου βγει σε καλό η επίσκεψή μου εδώ.
- Αυτή η απορία σου σε έκαψε. Μπορούσες να έρθεις, να σου πω το ριζικό και να φύγεις. Όμως η περιέργεια λένε σκότωσε τη γάτα. Καταλαβαίνεις τι έκανες; Τα πορτρέτα είναι οι προηγούμενες από μένα και εγώ. Στο άδειο θα μπεις εσύ.
- Δηλαδή θέλετε να πείτε...
- Αυτό ακριβώς. Βλέπεις ότι είναι κλειστές διότι οδηγούν σε τέσσερις διαστάσεις.
- Φαντάζομαι ότι κάθε μέρα βαδίζετε κι από μια.
- Όχι, εγώ βάδισα μια από τις τέσσερις και παγιδεύτηκα εδώ για 60 χρόνια. Φέτος λήγει η διορία μου. Αν νικήσεις θα λήξει όταν χάσει κάποια άλλη του χρόνου, Αν χάσεις θα πάρεις τη θέση μου για εξήντα έτη και θα μπει η φωτογραφία σου. Είσαι η τέταρτη. Εγώ διάλεξα τη διάσταση με το φεγγαρολούλουδο και απέτυχα.
- Δηλαδή έπρεπε να βρείτε το φεγγαρολούλουδο που φυτρώνει στη σελήνη και δεν τα καταφέρατε;
- Μάλιστα. Αυτό έγινε. Η μία διάσταση είναι να παίξεις σκάκι με το χάρο. Είναι επικίνδυνη γιατί αν σε νικήσει σου παίρνει τη ζωή αν όχι τον διώχνεις.
Η δεύτερη είναι η πάλη με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Είναι πάλι δύσκολη διότι θα πρέπει να δοκιμαστείς και να παλέψεις μαζί τους. Η τρίτη είναι το βοτάνι της θάλασσας. Πρέπει να το βρεις και να το φέρεις χωρίς να πνιγείς και η τέταρτη είναι το φεγγαρολούλουδο. Είναι το μόνο λουλούδι που φυτρώνει στο φεγγάρι. Θα πρέπει να πας εκεί και να το φέρεις μέσα σε ένα ερμητικά αεροστεγές δοχείο χωρίς να έρθει σε επαφή με το οξυγόνο γιατί διαλύεται. Αυτό φυτρώνει κάθε εξήντα χρόνια.
- Κατάλαβα, εσείς το καταστρέψατε και περιμένατε να περάσουν τα χρόνια να φυτρώσει άλλο και να φανεί κάποια στο δρόμο σας για να πάρει τη θέση σας.
- Το κατάλαβες. Αν νικήσεις απελευθερώνεσαι και μένω φυλακισμένη για 60 έτη ακόμη, και θα λυθεί αυτό αν κάποια χάσει. Αν χάσεις θα πάρεις τη θέση μου και απελευθερώνομαι εγώ. Αν νικήσεις θα καθίσεις λίγες μέρες μαζί μου και θα δούμε το μέλλον σου με τον Παύλο. Αν όχι το ξέρεις ήδη.
- Και πώς ξέρετε ότι θα κάνω την ίδια επιλογή;
- Αυτό δεν το γνωρίζω, το υποθέτω. Οι μαντικές ικανότητες λειτουργούν έξω απ' αυτούς τους άθλους.
- Εγώ διαλέγω το μαγικό βοτάνι. Ξέρω καλό κολύμπι.
- Με κατέστρεψες. Τίποτα δεν σε σώζει.
- Τι εννοείτε;
- Αν νικήσεις σ' αυτή την αποστολή πρέπει να βρεις και το φεγγαρολούλουδο.
- Αν διάλεγα το θάνατο;
- Θα εκτελούσες και τις τέσσερις.
- Κατάλαβα, με το παρόν παρελθόν και μέλλον τις τρεις αποστολές. Αποφάσισα, διαλέγω το χάρο.
- Είσαι τρελή; Αν νικήσει ο χάρος πεθαίνεις!!!!!!
- Δεν πειράζει. Θα το κάνω.
- Είσαι πολύ γενναία και δεν θα σου βγει σε καλό. Μέχρι να περάσουμε αυτή τη σκάλα έχεις χρόνο να αλλάξεις γνώμη. Όταν ανοίξει η πόρτα τελείωσες.
- Σας παρακαλώ!
- Ήξερα ότι ήσουν ξεροκέφαλη, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Είπε και έφτασαν έξω από την πρώτη κλειστή πόρτα στην οποία ο χάρος την περίμενε για μια παρτίδα σκάκι. Βαρέθηκε να περιμένει και σκέφτηκε να ξεκουραστεί για να πάρει δυνάμεις. Η μάχη θα ήταν πολύ δύσκολη. Εκείνη σκέφτηκε πόσο δύσκολο ήταν αυτό που αποφάσισε, αλλά στο σημείο που έφτασε δεν μπορούσε πια να κάνει πίσω.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 07-02-12 στις 18:57
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 08-02-12, 11:22
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Το βήμα το καθοριστικό το έκανε. Χτύπησε την πορτα τρεις φορές όπως έπρεπε, την άνοιξε και μπήκε μέσα. Δεν είδε κανέναν, παρά μονάχα ένα τραπεζάκι χαμηλό με μια σκακιέρα έτοιμη.
Σε λίγο μια μαύρη φιγούρα την πλησίασε και της είπε:
- Παίζω πάντα τα άσπρα πούλια. Εσύ θα παίξεις τα μαύρα. Η πρώτη κίνηση είναι δική μου.
Τρόμαξε γιατί η φωνή του έσπαγε κόκαλα. Είδε ότι ήταν ψηλός, κοκαλιάρης χωρίς πρόσωπο. Σαν να βλέπεις μόνο ένα ρούχο να κινείται μόνο του. Στη θέση των χεριών υπήρχε ένα δρεπάνι. Δεν μπόρεσε να του πει τίποτα παρά μονάχα με μια φωνή που έβγαινε δύσκολα
- Ό,τι πείτε εσείς.
Στην αρχή φαινόταν ότι νικούσε η κοπέλα. Ο χάρος άρχισε να μουγκρίζει.
-ΠΑΤ
-Τι γίνεται σ' αυτή την περίπτωση;
- Αφού ήρθαμε ισοπαλία θα παίξουμε ακόμη μια παρτίδα. Εδώ πρέπει να υπάρχει νικήτής. Θα υποστείς ακόμα ένα παιχνίδι μαζί μου.
- Όσα θέλετε, μου πέρασε ο φόβος.
- Αυτό που είπες με εκνεύρισε. Έχεις το χάρο μπροστά σου και δεν φοβάσαι;
Χτύπησε με τη γροθιά του το τραπέζι και χάλασε τα πιόνια.
- Φτιάξε τα γρήγορα και μη μου αντιμιλάς!
- Μάλιστα! είπε.
Αυτή τη φορά η κοπέλα έχανε στην αρχή και στο τέλος με μια κίνηση του έφαγε τη βασίλισσα. Τον έπιασε στον ύπνο. Δεν ήταν λοιπόν δυσκολο στο σημείο που έφτασε να τον αφήσει χωρίς βασιλιά.
- ΜΑΤ χάρε μου.
- Το βλέπω. Είπε εκνευρισμένος και της ζήτησε να φύγει το γρηγορότερο για τη δεύτερη αποστολή, πριν ξεσπάσει πάνω της όλη την οργή που έχει φυλακισμένη.
Όταν την είδε η μάγισσα να βγαίνει τρόμαξε.
- Αφού μπόρεσες και νίκησες το χάρο είσαι δυνατή. Οι άλλες αποστολές δεν είναι τίποτα μπροστά σ' αυτή.
- Πολλές φορές μπορεί μια δύσκολη να την πετύχεις και να αποτύχεις στις άλλες.
- Σωστά, γίνεται κι αυτό.
- Πάμε στην επόμενη;
- Πάμε είναι η πάλη μεταξύ του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντος. Θα σου πω τι έχεις να αντιμετωπίσεις εδώ. Θα έρθουν 3 άτομα. Το ένα θα σου θέσει ερωτήσεις με βάση το παρελθόν. Θέλω να απαντήσεις σωστά. Το παρελθόν σου το θυμάσαι, θέλω να πιστεύω. Το παρόν θα σου δώσει ένα χαρτάκι πρέπει να το διαβάσεις. Θα αποστηθίσεις τη σειρά των ονομάτων και θα το πεις. Θα σου δώσει κάποιες συμβουλές.
- Το μέλλον, τι θα κάνει το μέλλον;
- Αν περάσεις τις 2 προηγούμενες αποστολές θα βγεις και θα καθίσεις στο τραπεζάκι να σου πω το μέλλον. Μπορεί όμως αν βρεις το μέλλον στα κέφια του να σου το πει αυτός. Κανονικά, το μέλλον δεν κάνει τίποτα σε κοιτά βουβό. Θα μοιάζει οπτικά με το χάρο, αλλά δεν θα κρατά δρεπάνι. Αν μιλήσει τότε είσαι τυχερή. Σε συμπαθεί και θα σου πει αυτός το μέλλον σου χωρίς να χρειαστεί να επέμβω εγώ.
- Θα ξαναδώ ακόμη μια φορά αυτή την παγερή μορφή που μου πάγωσε πριν το αίμα μόλις την αντίκρυσα;
- Ναι και ο χάρος και το μέλλον μοιάζουν. Είναι και τα δύο ασαφή και σου δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα. Δεν διάλεγες καημένη το φεγγαρολούλουδο όπως έκανα κι εγώ να ηρεμήσεις; Εσύ μπόρεσες και νίκησες το χάρο. Είσαι πολύ δυνατή. Εγώ όταν ήμουν θνητή έτρεμα σ' αυτή τη σκέψη.
- Θα γίνω κι εγώ αθάνατη όπως εσύ;
- Είναι βάσανο να είσαι αθάνατη, μην το ζητάς. Εγώ θέλω να απελευθερωθώ απ' αυτό. Αν χάσεις και μείνεις, θα γίνεις αθάνατη. Εγώ θα πάρω πίσω την ανθρώπινη ιδιότητά μου και κάποια στιγμή θα πεθάνω.
- Αφού θα πεθάνεις τι την ζητάς την ελευθερία;
- Θα ζήσω ακόμα 60 έτη και μετά θα πεθάνω.
- Κατάλαβα, θα σου δώσουν παράταση χρόνου από τα χρόνια που έχασες εδώ.
- Ναι, θα γίνω νέα αν χάσεις και θα ζήσω τα χρόνια που έχασα. Μπράβο! Αυτό είναι. Εσύ αν μείνεις εδώ θα γίνεις αθάνατη.
- Αφού δεν είναι καλό να μου λείπει. Θα φροντίσω να βγάλω σε πέρας τις επόμενες αποστολές.
- Πάμε λοιπόν.
Μπήκε στο δεύτερο δωμάτιο και είδε ένα γέρο, έναν νέο και έναν σκελετό.
- Βρες ποιοι είμαστε είπε ένας απ' αυτούς.
- Εσύ, ο ηλικιωμένος είσαι το παρόν μου.
- Σωστά.
- Ο νέος είναι το παρελθόν μου
- Σωστά
- Λογικά ο σκελετός είναι το μέλλον. Ήμουνα νέα, γέρασα και μετά ....
- Σωστά, πολύ σωστά. Ας προχωρήσουμε να θέσουμε τις ερωτήσεις. Είπε ο γέρος.
- Πότε γεννήθηκες; είπε ο νέος;
- Τον Ιούλιο του 1975
- Ποιο όνομα ήθελαν αρχικά να σου δώσουν Υβόννη;
- Αλεξάνδρα, αλλά δεν το ήθελε η μητέρα μου
- Γιατί δεν το ήθελε μήπως θυμάσαι;
- Διότι η εξήγηση του ονόματος είναι αυτή που διώχνει τους άνδρες. Φοβόταν μήπως έχω τον ανδροδιώχτη. Ήταν προληπτική στα ονόματα και τις εξηγήσεις τους. Το όνομα αυτό της άρεσε. Δεν ξέρει τι σημαίνει και μου το έδωσε.
- Τώρα πιστεύεις ότι αγαπάς τον Παύλο και ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν ε ;
- Μάλιστα. Λογικό δεν είναι;
- Θυμάσαι για πόσους το έχεις πει αυτό;
- 3 φορές αν θυμάμαι καλά.
- Και είσαι 36 ετών.
- Τι θέλετε να πείτε;
- Μόνο εμείς θέτουμε ερωτήσεις εδώ. Το ξέρεις ότι όταν βρεις την αληθινή αγάπη θα μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν;
- Μυστήριο!
- Κι όμως. Όταν λες ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτόν το συναίσθημα ξεθυμάινει. Μένει όταν τα αισθήματα δεν είναι τόσο σφοδρά. Είναι σαν να γίνεται έκρηξη μέσα σου. Η καρδιά είναι τόσο μικρή και δεν χωράει τόσο πάθος. Το πάθος αυτό εκρήγνυται, όπως το ηφαίστειο μια μέρα που ξημερώνει, χάνεται η λάβα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και δεν αισθάνεσαι πια να τον αγαπάς. Ενώ όταν σιγοβράζει διατηρείται. Είναι σαν το φυτό που μεγαλώνει αργά - αργά και μετά βγάζει καρπους. Επίσης το σ' αγαπώ για πάντα είναι αβάσιμο γιατί για πάντα για την ανθρώπινη φύση δεν υπάρχει, είστε θνητοί. Σ' αγαπώ για τώρα και λίγο λίγο καταλαβαίνεις ότι το για πάντα έρχεται μόνο του χωρίς να το καταλάβεις.
- Φανταστικό!
- Λένε ότι η αγάπη είναι μια σπίθα στην αρχή και μετά γίνεται πυρκαγιά. Αν γίνει πυρκαγιά αμέσως θα γίνει καταστροφή.
- Λένε ότι είναι μια στάλα στην αρχή. Αν γίνει απ' την αρχή πέλαγο που θα καταλήξει μετά; Κατάλαβες; Θα γίνει πλημμύρα.
- Δεν σκέφτηκα ποτέ τα όσα μου λέτε. Εγώ πίστευα ότι αγαπούσα τον Παύλο, άλλά δεν νιώθω έτσι όπως μου λέτε.
- Γι' αυτό μια μέρα θα πάψεις να τον αγαπάς. Της είπε το μέλλον.
- Ώστε δεν είναι αυτός το τυχερό μου ε;
- Μην ενοχλεις το μέλλον ο νοων νοείτω. Κανονικά δεν έπρεπε να μιλήσει. Το μέλλον είναι πάντα σιωπηλό. Για να μιλήσει θα πει ότι έπρεπε να το κάνει, αλλά μην το πιεζεις να το ξανακάνει.
- Συνεχίστε τις ερωτήσεις σας.
- Το πότε θα γίνει εμείς θα το αποφασίσουμε.
Οι ερωτήσεις συνεχίστηκαν και τις απάντησε όλες. Ο γέρος, το παρόν της έδωσε ένα χαρτάκι με πέντε ονάματα ανδρικά.

Νικος, Στάθης, Ιεροκλης, Παύλος, Λουκάς

- Μπορείς να τα βάλεις με τη σειρά;
- Τους τέσσερις τους ξέρω τον πέμπτο όχι. Θυμάμαι ότι πρώτα αγάπησα...
- Ερωτεύτηκα είναι το σωστό ρήμα. Μια φορά μόνο αγαπάς. Συνέχισε! Είπε το παρελθόν.
- Ναι, πρώτα ερωτεύτηκα το Στάθη. Που το θυμηθήκατε αυτό το γελοίο άνδρα;
- Τώρα είναι γελοίος κάποτε πέθαινες γι' αυτόν.
- Λάθη της εφηβείας μου!
- Έτσι θα λες κι αύριο για τον Παύλο!
- Αποκλείεται!!!! Ο Παύλος είναι τέλειος!
- Χα χα χα γέλασε το μέλλον. Έντάξει, ό,τι πεις!
- Παλύ μιλάει το μέλλον σήμερα, ανησυχητικό είπε το παρόν. Για συνέχισε ποιον ερωτεύτηκες μετά.
- Τον Ιεροκλή την ψωνάρα που πίστευε ότι ήταν ο πρώτος γκόμενος.
- Πέθαινες γι' αυτόν κάποτε, είπε το μέλλον.
- Ναι, επειδή τον ήθελαν όλες. Έπεται ο Νίκος. Αυτός καλός ήταν, αλλά έπαψα να τον αγαπώ ξαφνικά.
- Να τον ακούτε τον γέρο όταν σας μιλάει είπε το παρόν.
- Πρόσεξε τι θα απαντήσεις εδώ είπε το παρελθόν ο επόμενος ήταν ο Λουκάς ή ο Παύλος;
- Ο Παύλος φυσικά, δεν γνωρίζω κανέναν Λουκα.
- Θα τον γνωρίσεις όταν θα γίνει για σένα ασήμαντος ο Παύλος. Μια μέρα που θα ζητάς να έρθει το τέλος θα ανέβεις σε μια γέφυρα. Ένας νεαρός θα σε φέρει πίσω στη ζωή. Θα τον γνωρίσεις σε 3 χρόνια. Προς το παρόν θα πρέπει να ξεχάσεις τον Παύλο γιατί δεν έχεις μέλλον μαζί του. Είπε το μέλλον.
Της άνοιξαν την πόρτα να φύγει κι εκείνη δεν μπόρεσε να αρθρώσει κουβέντα. Ήταν ισχυρό το σοκ που έπαθε.
-- Θα ξεπεράσω τον Πάυλο, τον Παύλο που αγαπώ τόσο πολύ! Είναι δυνατόν να γίνει ποτέ αυτό;
- Ναι θα έρθει ο Λουκάς. Ετσι θα γίνει όπως σου τα είπαν οι φίλοι μέσα. Είπε η μάγισσα και της έδειξε την τρίτη πόρτα για να πάει να μαζέψει το μαγικό βοτάνι.
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 08-02-12 στις 11:46
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 08-02-12, 13:26
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Μπήκε στην πόρτα αυτή, αλλά δεν είδε ότι στεκόταν στον αέρα και με ορμή έπεσε προς τα κάτω και βρέθηκε να κολυμπάει μέσα σε μια θάλασσα. Κολύμπησε μέχρι το βυθό και σκέφτηκε ότι δεν ήξερε σε ποιο σημείο βρίσκεται, πως είναι. Ξέχασε να ρωτήσει λεπτομέρειες την μάγισσα. Στον πιο εύκολο άθλο θα την πατούσε. Να πάει πίσω δεν μπορεί. Κάποιος θα μπορούσε να την κατατοπίσει. Ποιος όμως; Είδε τα ψάρια να μιλούν ανθρώπινα. Μια γοργόνα την ακινητοποίησε και την ρώτησε τι ψάχνει. Σκέφτηκε ότι αν της έλεγε τι θέλει ίσως της απαγόρευε να πάει. Καλύτερα να γίνουν φίλες και μετά να τολμήσει αυτή την κίνηση. Αυτό της έλεγε η λογική της να πράξει.
- Ποια είσαι εσύ;
- Περαστική είμαι από εδώ. Γιατί τρέχουν όλοι;
- Γίνεται ένας διαγωνισμός απόψε ομορφιάς. Όποιος έχει κάτι εξαιρετικό θα κερδίσει ένα ταξίδι στο μέρος που βρίσκεται το μαγικό βοτάνι. Είπε η γοργόνα.
- Τι είναι το μαγικό βοτάνι και πως θα μπορούσε κάποιος να το χρησιμοποιήσει;
- Αχ είναι όνειρο να το αποκτήσουμε, γιατί η αγάπη γίνεται αιώνια σε όποιον το βρει. Κανείς μέχρι σήμερα από εμάς δεν μπόρεσε να το βρει και να το πιεί. Αν το πιει άνθρωπος όμως η αγάπη δεν είναι αιώνια, αλλά κρατά όσο ζήσει λόγω της θνητής φύσης του.
- Λογικό το βρίσκω. Θα μπορούσα να δοκιμάσω να το βρω κι εγώ;
- Αν πάρεις μέρος στο διαγωνισμό και κερδίσεις, θα βρεθείς εκεί άμεσα, αλλιώς αν χάσεις, πήγαινε στη σοφή φάλαινα να σου δείξει το δρόμο. Θα χρειαστείς χρόνο και θα περάσεις τα πάνδεινα για να το βρεις.
-- Κι ύστερα σου λένε δεν είναι η πιο δύσκολη αποστολή. Αυτή είναι η πιο δύσκολη για μένα.
- Εντάξει, θα προσπαθήσω να κερδίσω τον διαγωνισμό.
Το διαγωνισμό τον κέρδισαν δύο άτομα και μοιραστήκανε το βραβείο. Η Υβόννη ήταν η μια και η γοργόνα η άλλη.
- Σταθήκαμε τυχερές. Το βοτάνι πρέπει να το κερδίσει μια από μας. Αν το πάρω εγώ, χάνεις την αποστολή. Αν το βρεις εσύ, θα το πάρεις και θα φύγεις, αλλά πρόσεξε, δεν θα στρέψεις πίσω να με αποχαιρετήσεις. Θα τραβήξεις το δρόμο σου. Γι΄αυτό, δεν πρέπει να γίνουμε φίλες. Θα το πάρεις και θα φύγεις, εντάξει κοπέλα μου;
- Ωστε γνωρίζεις το σκοπό που είμαι εδώ.
- Και βέβαια.
Η γοργόνα και η Υβόννη πήγανε στο δρόμο άμεσα με τηλεμεταφορά. Είδαν εκεί πολλά χόρτα και εκείνη δεν ήξερε ποιο ήταν. Τότε είδε κάτι που την έκανε να ανατριχιάσει. Είδε κλεισμένο σε ένα μπουκάλι ένα βόα. Έπιασε το μπουκάλι με το βόα και το πήρε μαζί της. Μετά είδε μια άρπα που έγραφε απ' έξω όνειρα. Την πήρε μαζί της και όταν την έβαλε μέσα στο μπουκάλι με το βόα έγιναν ένα. Μετά είδε ένα τέρας. Το έβαλε και αυτό μέσα στο μπουκάλι. Μετά είδε έναν αρουραίο και τον έβαλε μέσα στο μπουκάλι. Μια νυχτερίδα μπήκε στο μπουκάλι και τελείωσε με ένα ιστιοφόρο πλοίο, παιχνίδι. Ήταν πράγματα λοιπόν και όχι βοτάνι.

Β= βοας
ο= όνειρα
τ= τέρας
ά= αρουραίος
ν= νυχτερίδα
ι= ιστιοφόρο


Μόλις τα έβαλε όλα μέσα στο μπουκάλι έγινε μια έκρηξη και μεταμορφώθηκε το περιεχόμενό του σε ένα καταπράσινο βοτάνι. Τα πήρε και ξέχασε πράγματι από τη χαρά της να δει τι έκανε η γοργόνα και να την αποχαιρετήσει. Μπροστά της μόλις βγήκε από τη θάλασσα εμφανίστηκε η πόρτα και μπήκε μέσα. Ένιωσε ότι βρισκόταν σε ανσανσέρ, ανέβηκε και έδωσε το βοτάνι στη μάγισσα.
-- Λες να είναι έτσι και το φεγγαρολούλουδο;
- Αχ! Ποιος σου τα λέει; Είπε απελπισμένη η μάγισσα.
- Κανένας, η λογική μου.
- Μπράβο, πάμε τώρα να δούμε την τελευταία αποστολή που είναι η πιο εύκολη.
- Αφού ήταν εύκολη γιατί απέτυχες;
- Δεν ήμουν έξυπνη και τετραπέρατη όπως είσαι εσύ, δεν μου έκοβε. Άντε να σκεφτώ ότι το βοτάνι ήταν πράγματα.
- Στην τύχη το έπραξα. Λυπήθηκα το φιδάκι που ήταν σκλαβωμένο μέσα στο μπουκάλι. Όταν είδα και την άρπα, το βο με πονήρεψε και τότε το βρήκα.
- Θες να με πείσεις πως ό,τι έκανες το πέτυχες στην τύχη;
- Ναι, αυτό θέλω να πω.
- Τότε τι να πώ; Έχεις τύχη. Πάρε ένα μπουκάλι και πήγαινε στο φεγγάρι. Το μπουκάλι αυτό πρέπει να το γεμίσεις με το φεγγαρολούλουδο και να μείνει κλειστό. Εγώ δυστυχώς το άνοιξα γιατί...
Έκλαψε, δεν μπόρεσε να συνεχίσει.
- Έχω μια απορία, μπορείς να τη λύσεις πριν κάνω την αποστολή μου;
- Βεβαίως, γι' αυτό είμαι εδώ.
- Οι γονείς μου και οι φίλοι μου δεν θα ανησυχήσουν για μένα που λείπω τόσες ΄ώρες;
- Έχω σταματήσει το χρόνο. Θα συνεχίσει να κυλά αν κερδίσεις και πας πίσω. Θα φανεί ότι έλειψες μόνο μισή ώρα. Μόνο εγώ κι εσύ θα ξέρουμε την αλήθεια. Θα πεις σε ΄όλους στην περίπτωση αυτή ότι έιμαι μια καλή κοπέλα σαν όλες τις άλλες και θέλω να είμαι μόνη. Είναι επιλογή μου. Για να μη δώσω στόχο θα σου δώσω μια τσάντα με΄όλα τα καλά να πάρεις σπίτι.
- Κι αν χάσω;
- Τη θέση σου θα την πάρω εγώ, κι εσύ τη δική μου!
- Μακάβριο ακούγεται!
- Λοιπόν προχώρα για την τελευταία αποστολή. Να ξέρεις ότι για κανένα λόγο δεν πρέπει να ανοίξεις το μπουκάλι με το φεγγαρολούλουδο! Ό,τι και να δεις ό,τι και να ακούσεις.
Η τελευταία πρόταση την έκανε να σκεφτεί να πάρει μια μάσκα μαύρη που μερικές βάζουν όταν κοιμούνται και ωτασπίδες.
Αλλά που θα τα έβρισκε;
Το μόνο που της έδωσε ήταν φιάλες οξυγόνου για να αναπνέει εκεί που θα πάει.
Προχώρησε και είδε ότι η τέταρτη πόρτα την οδήγησε στην αμμουδιά και το φεγγάρι ήταν πανσέληνος. Τότε είδε μια ασημένια σκάλα και την ανέβηκε ώσπου κατάφερε να πατήσει στην επιφάνεια του φεγγαριού. Φόρεσε τη μάσκα της και είδε ότι πετούσε. Το φεγγάρι δεν είχε βαρύτητα. Με δυσκολία έκοψε το φεγγαρολούλουδο και το τοποθέτησε μέσα στο μπουκάλι.
Η επιστροφή ήταν δύσκολη, είδε το λουλούδι να αστράφτει και της έγραψε ένα μήνυμα. "Άνοιξε μου να ακούσεις το τραγούδι μου". Έλαμπε σαν να ήταν φώτα από λέιζερ και είχε χαρούμενους χρωματισμούς. Χόρευε.
-- Αυτό ήταν; Ας μου λείπει το τραγούδι. Η μάγισσα ήθελε να το ακούσει. Εμένα δεν με ενδιαφέρει.
Μόλις είδε η μάγισσα να φέρνει το φεγγαρολούλουδο ερμητικά κλειστό στα χέρια της στρίγλιζε από πόνο.
- Δεν σε δελέασε το τραγούδι του; Αλίμονο! δεν θα αντέξω άλλα 60 έτη σκλαβιάς. Φύγε! Θα με αντιμετωπίσει η κόρη σου και εύχομαι να με απελευθερώσει. Αν δεν διαλέξει το φεγγαρολούλουδο θα σωθεί νωρίτερα. Δεν θα χρειαστεί να μείνει όσο εγώ. Συμβούλεψέ την να μη διαλέξει το φεγγαρολούλουδο και την πάλη με το θάνατο. Μόλις ζωγραφιστεί κάποιο πρόσωπο στο άδειο πορτρέτο τότε θα λυθεί η κατάρα.
- Γιατί μου το κάνατε αυτό; Γιατί την καταδικάσατε;
- Δεν ξέρεις χρυσό μου ότι αμαρτίαις γονέων παιδεύουσι τέκνοις; Ήταν η τελευταία της κουβέντα και γελούσε σατανικά.
Την είδε να κλαίει για τη μοίρα που θα είχε το παιδί της και πήγε να της κόψει διάφορα φρούτα και κρέας για να πάρει μαζί της. Την έπεισε ότι εκείνη δεν θα μείνει τόσα χρόνια φτάνει να χάσει. Πρέπει να χάσει γιατί αυτή η κατάρα θα βαραίνει την οικογένειά της. Άλλωστε της έχει πει ότι η κόρη της θα κάνει την επόμενη δοκιμασία μετά από 60 χρόνια. Αν δεν ζει να της το αφήσει σαν επιθυμία. Της το υποσχέθηκε και έφυγε. Όλοι πείστηκαν ότι ήταν καλή κοπέλα. Ότι την παρεξήγησαν αφού είδαν την Υβόννη να επιστρέφει αρτιμελής. Πολλοί αποφάσισαν να την επισκεφτούν αλλά όλοι επέστρεφαν.
Μόνο η κόρη της δεν θα επιστρέψει. Δεν έπρεπε να πάρει πάνω της αυτό το κακό. Έπρεπε να μην παει ποτέ για να γλιτώσει.
Στο μυαλό της τριβέλιζαν τα τελευταία λόγια της και ηρεμία δεν μπορούσε να βρει:
- Δεν ξέρεις χρυσό μου ότι αμαρτίαις γονέων παιδεύουσι τέκνοις; Ήταν η τελευταία της κουβέντα και γελούσε σατανικά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 08-02-12 στις 14:10
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 09-02-12, 12:15
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Ο καιρός περνούσε. Πέρασαν 3 χρόνια από εκείνη την ημέρα. Η Υβόννη ξέχασε αυτή την κατάσταση. Ζούσε κανονικά τη ζωή της. Ο Παύλος της είπε να γίνει το κορίτσι του που τόσο λαχταρούσε γιατί ήθελε πολύ να κάνει οικογένεια, πάντως δεν την αγαπούσε. Όμως τι περίεργο δεν ήθελε εκείνη πια. Βρήκε τη δύναμη και του είπε όχι. Ένιωσε περίεργα, σαν κάτι να έσπασε μέσα της και δεν τον ήθελε. Τότε της ήρθε στο μυαλό η απάντηση.
-- Θα γνωρίσεις το Λουκά.
Είχε κάποιες ενοχλήσεις στο κεφάλι και πήγε στο γιατρό να εξεταστεί. Μάλιστα, ο παθολόγος δεν βρήκε κάτι παθολογικό και την έστειλε σε νευρολόγο. Ο νευρολόγος έκανε κάποιες εξετάσεις και της είπε να περάσει να τις πάρει την επόμενη τετάρτη γιατί θα πήγαινε για ΄κάποιο συνέδριο και θα λείψει κάποιες μέρες.
Η γραμματέας του μιλούσε στο τηλέφωνο με το αγόρι της και εκείνη την ώρα τσακώθηκαν άσχημα. Παράλληλα, τοποθετούσε δύο εξετάσεις σε δυο διαφορετικά φάκελα. Δεν κατάλαβε τι γκάφα είχε κάνει και ο γιατρός όταν επέστρεψε θεώρησε ότι ήταν αυτές οι σωστές. Δεν φαντάστηκε ότι είχε επιπόλαιη γραμματέα. Πού να το φανταστεί! Η μια κοπέλα είχε όγκο στον εγκέφαλο και οι άλλη απλά ήταν κουρασμένη ψυχολογικά κι εκεί οφείλονταν οι πονοκέφαλοι. Όπως καταλαβαίνετε, ο γιατρός δεν πρόσεξε το ονοματεπώνυμο και της είπε ότι η κατάστασή της είναι σοβαρή και θα χρειαστούν χημειοθεραπείες. Στην άλλη κοπέλα είπε ότι είναι καλά. Η Υβόννη στο άκουσμα ότι είχε καρκίνο στο κεφάλι ήθελε να τερματίσει τη ζωή της. Η άλλη κοπέλα ήταν ευτυχισμένη, αλλά μια ζάλη σοβαρή και μια άσχημη λιποθυμία δεν επαλήθευε κάτι τέτοιο. Ο γιατρός ευτυχώς κράτησε φωτοαντίγραφα των δύο εξετάσεων. Οταν είδε την αλήθεια τραβούσε τα μαλλιά του. Απέλυσε αυτόματα την υπάλληλο.
-- Θεέ μου τι απαντήσεις έδωσε; Με πήρε στο λαιμό της η σκύλα. Πάει η καριέρα μου. Άλλη φορά τις απαντήσεις θα τις δίνω εγώ!!!!!
Η κοπέλα όμως που ήταν άρρωστη είδε άλλο ονοματεπώνυμο στις απαντήσεις και πήρε τηλέφωνο το γιατρό να διαμαρτυρηθεί. Τότε της είπε την αλήθεια. Δεν μπόρεσε όμως να βρει την Υβόννη, η οποία εκείνη τη βροχερή μέρα έτρεχε σαν τρελή στη γέφυρα για να τερματίσει τη ζωή της παρά να υποβληθεί σε χημιοθεραπείες μέχρι να πεθάνει μια μέρα ή να καταντήσει να μιλά σαν καθυστερημένο ή να κουτσαίνει ή να μην μπορεί να φροντίσει μόνη τον εαυτό της. Όσα δηλαδή παθαίνουν αυτοί που βρίσκονται στο τελευταίο σκαλοπάτι της νόσου.
Εκείνη την ώρα περνούσε ο Λουκάς με το φορτηγάκι του και την είδε να τρέχει σαν τρελή μέσα στη βροχή και τα κύματα σηκώνονταν τόσο ψηλα που αν πήγαινε ως την άκρη της γέφυρας θα την είχαν παρασύρει. Έπρεπε να προλάβει.
- Την τρελή θα σκοτωθεί. Τόσο πολύ αξίζει αυτός ο άνδρας που δίνει τη ζωή της γι' αυτόν;
Πόσο βαθιά νυχτωμένος μπορεί να είναι κάποιος όταν αγνοεί την αλήθεια!
- Στάσου, περίμενε! Έρχομαι κι εγώ να πεθάνουμε μαζί.
-- Ποιος είναι αυτός ο οποίος εμποδίζει την απόφασή μου.
- Άσε με, θέλω να πεθάνω. Δεν μπορώ να ζω άλλο.
- Μπορείς τουλάχιστον να μου πεις το λόγο κι αν τον εγκρίνω εγώ θα σου πω πέσε.
- Τι θέλεις από μένα, γιατί εμποδίζεις κάτι που πρέπει να κάνω οπωσδήποτε;
- Μα γιατί μια τόσο νέα κοπέλα χαραμίζει τη ζωή της για έναν ηλίθιο.
- Δεν μπορείτε να ξέρετε.
- Ωραία, πές μου να μάθω. Με λένε Λουκά.
-- Που το ξέρω αυτό το όνομα. Αυτή τη σκηνή που τρέχω τη γέφυρα και με σώζει ένας Λόυκάς σαν να την έχω ξαναζήσει. Θα πρέπει να είναι deja vu
- Εμένα Υβόννη. Χάρηκα πολύ.
Η μάγισσα τους έβλέπε από την κρυστάλλινη σφαίρα της και έτριβε τα χέρια της.
- Εγώ δεν χάρηκα ξέρεις γιατί; Γιατί δεν περίμενα να πέσεις τόσο χαμηλά για έναν άνδρα.
- Αν ήξερες!
- Έλα στο φορτηγάκι μου να μου μιλήσεις. Υπόσχομαι να είμαι καλό παιδί. Έχω καλή ανατροφή.
- Θα έρθω. Δεν ξέρω ποιος και τι είσαι; Αλλά χαίρομαι να είμαι μαζί σου. Σε εμπιστεύομαι.
- Έλα γιατί δυναμώνει η βροχή. Αύριο θα αρρωστήσουμε.
Έτρεξαν και κάθισαν στο φορτηγάκι.
- Μόλις είσαι έτοιμη μου μιλάς.
- Μπορεί να με γλίτωσες από το θάνατο, αλλά αυτός μια μέρα θα έρθει να με πάρει.
- Όχι δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Δεν θα τον αφήσω εγώ να το κάνει. Πάντα θα είμαι δίπλα σου και θα σε σώζω.
- Είμαι άρρωστη καλέ μου Λουκά. Έχω όγκο στο κεφάλι σε προχωρημένο στάδιο. Να οι εξετάσεις μου, Τις έπιασε από τη τσέπη και τους τις έδωσε.
Εκείνος άνοιξε το φως που βρισκόταν πάνω από το καθρεπτάκι.
- Γιατί μου είπες ότι σε λένε Υβόννη. Εδώ λέει Βαγιανή Θεοδώρου.
- Βαγιανή Θεοδώρου;
- Να, δες κι εσύ.
- Όχι, σου ορκίζομαι, με λένε Υβόννη Λάμπρου, ορίστε και η ταυτότητα μου που το πιστοποιεί.
- Τότε κοπέλα μου, κάποιο λάθος έγινε. Εσύ είσαι καλά. Εκείνη θα πρέπει να έχει αυτή την πάθηση. Έχει τις δικές σου απαντήσεις κι εσύ τις δικές της. Εκείνη είναι η άρρωστη και εσύ είσαι καλά. Πάμε γρήγορα στο γιατρό να μάθουμε τι έγινε. Τόσο επιπόλαιος είναι; Ξέρεις τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν δεν ερχόμουν εγκαίρως;
- Το σκέφτομαι και τρομάζω στην ιδέα αυτή.
Όταν πήγαν στον γιατρό δεν χρειάστηκε να μιλήσουν. Είδαν την οργισμένη Βαγιανή να βρίζει το γιατρό με τα πιο αισχρά λόγια.
- Απορώ πως σας δίνουν τα διπλώματα. Άκου εκεί να μου πει ότι θα ζήσω!
- Κι εμένα μου είπε ότι θα πεθάνω είπε η Υβόννη.
- Αχ ευτυχώς ήρθατε δεσποινίς Υβόννη. Σας έπαιρνα τηλέφωνο να σας πω ότι έγινε λάθος αλλά το είχατε κλειστό.
- Είχα ραντεβού με το θάνατο. Παίξαμε μαζί σκάκι και τον νίκησα.
- Εσείς δεν θα με βρίσετε;
- Το κάνει η κοπέλα. Τι να κάνω εγώ περισσότερο; Να προσέχετε γιατρέ.
Απόψε έκανα απόπειρα αυτοκτονίας. Αν δεν βρισκόταν ο Λουκάς στο δρόμο μου , που ο Θεός τον έστειλε, φαντάζεστε τι τέλος θα είχα; Δεν θα μάθαινα ποτέ την αλήθεια.
- Σε καταλαβαίνω. Έδιωξα την υπάλληλο που έκανε το λάθος.
- Δηλαδή τώρα εγώ που έχω την πάθηση θα πρέπει να αυτοκτονήσω; Όχι κοπέλα μου ο κάθε άνθρωπος πρέπει με αξιοπρέπεια να ζει μέχρι το τελευταίο του λεπτό. Αυτό δείχνει δειλία. Είπε η Βαγιανή.
- Είσαι γενναία. Σε θαυμάζω.
- Εσύ όμως δεν είσαι. Δείλιασες με τη σκέψη ότι έχεις καρκίνο. Ευτυχώς που η άρρωστη είμαι εγώ.
Δεν πληρώσανε και οι δύο το γιατρό. Εκείνος δηλαδή δεν θέλησε να πάρει χρήματα και τις παρακάλεσε να μην πουν σε κανέναν τίποτα. Να μη χάσει την καριέρα του. Εκείνες υποσχέθηκαν να σιωπήσουν φτάνει την επόμενη φορά να είναι πιο προσεκτικός. Τα λάθη πληρώνονται πολύ ακριβά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 09-02-12 στις 12:24
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 09-02-12, 12:57
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Η Υβόννη παντρεύτηκε με το Λουκά και περίμενε το πρώτο της παιδί. Ο γιατρός της είπε ότι είναι αγόρι. Η χαρά της ήταν απερίγραπτη. Η μάγισσα κόντεψε να σκάσει από το κάκό της. Αν δεν έκανε κορίτσι η πρώτη της εγγονή έπρεπε να συνεχίσει την προφητεία.
Πράγματι γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι κι αυτό σφράγισε την ευτυχία του ζευγαριού. Το παιδί αυτό ήταν πολύ χαριτωμένο. Στα 42 της έκανε το δεύτερο παιδί της που βγήκε πάλι αγόρι. Η μάγισσα κόντεψε να πεθάνει από στεναχώρια. Πώς θα γινόταν η προφητεία; Πως θα λυνόταν η κατάρα;
Στα 44 έκανε το τρίτο παιδί της που βγήκε πάλι αγόρι. Η χαρά της Υβόννης ήταν εμφανής. Κατάλαβε ότι αφού ο Θεός δεν της έδωσε κορίτσι κάποια εγγονή έπρεπε να πάρει πάνω της την κατάρα και ετοίμασε ένα γράμμα. Είπε στον άνδρα της να μην κάνει άλλο παιδί γιατί φοβόταν μη βγει κόρη.
Ήταν 48 ετών και έμεινε έγκυος περίμενε το τέταρτο παιδί είχε άγχος. Ήθελε να βγει κι αυτό γιος.
- Όλα τα παιδάκια του Θεού είναι, είτε βγει γιος, είτε βγει κόρη. Γερά να είναι και ό,τι να' ναι. Γιατί πάντα παρακαλείς το Θεό να βγουν αγόρια;
Του μίλησε για τη μάγισσα και τότε θυμήθηκε που άκουσε ότι ο Λουκάς θα τη σώσει από το θάνατο. Εκείνος ανατρίχιασε.
- Δεν έπρεπε να πας τότε. Θα καταδικάσεις το παιδί μας; Εγώ το έλεγα ότι ήταν μάγισσα. Ποτέ δεν τόλμησα να πάω. Όχι, δεν θα κάνουμε άλλο παιδί, δεν θα της κάνουμε τη χάρη. Μακάρι όλα μας τα παιδιά να κάνουν γιους.
- Κι όμως, πρέπει να γεννηθεί κάποτε για να λυθεί αυτή η κατάρα.
- Και πότε πρέπει να γίνει αυτό;
- Ήδη πέρασαν 12 χρόνια Στα 48 της χρόνια πρέπει να την επισκεφτεί αν γεννηθεί αυτή τη φορά κορίτσι.
- Τότε θα προλάβει να ζήσει τη ζωή της. Εμείς μπορεί μέχρι τότε να μη ζούμε να το δούμε να συμβαίνει αυτό,
Δυστυχώς αυτή τη φορά γεννήθηκε ένα κοριτσάκι το οποίο έβλεπε με δέος το σπίτι της μάγισσας όταν μεγάλωσε αρκετά. Το έβγαλε Αλεξάνδρα γιατί δεν ήταν προληπτική όπως η μητέρα της Υβόννης.
Η Υβόννη όταν είδε ότι γερνούσε πια στα 88 της χρόνια, κάλεσε την Αλεξάνδρα που ήταν 40 ετών και της ζήτησε μετά από 8 χρόνια να επισκεφτεί την μάγισσα και να διαλέξει την αποστολή που έχει το βοτάνι.
Να μη διαλέξει την αναμέτρηση με το Θάνατο γιατί έπρεπε να κάνει και τις 4 αποστολές και αν έχανε αυτό θα ήταν ο θάνατός της. Να μη διαλέξει το φεγγαρολούλουδο διότι αν έχανε θα έμενε εκεί για 60 χρόνια φυλακισμένη.
Πρέπει να χάσει το βοτάνι και θα μείνει για 60 μέρες φυλακισμένη.
Έπρεπε οπωσδήποτε να χάσει, γιατί η κατάρα θα συνέχιζε για τους απογόνους της. Έπρεπε η Αλεξάνδρα να θυσιαστεί γι' αύτό,
Εκείνη αντέδρασε.
- Που θα αφήσω τον μικρό Θεόδωρο και την μικρή Υβόννη, τα εγγόνια σου. Και ο λατρευτός μου σύζυγος τι θα απογίνει;
- Τους τα εξηγώ όλα σ' αυτό το γράμμα. Σε 8 έτη δεν θα είναι μικρά. Δύο μήνες θα λείψεις. Πρόσεξε μη διαλέξεις την 1 και την 4 αποστολή.
- Ναι μητερούλα, θα κάνω ό,τι μου πεις.
- Να έχεις την ευχή μου είπε η Υβόννη και ξεψύχησε. Η Αλεξάνδρα αφού την έκλαψε πέρασε τα επόμενα χρόνια της γεμάτη αγωνία για την επικείμενη επίσκεψη που επρόκειτο να κάνει στη μάγισσα. Είχε εφιάλτες. Δεν μπορούσε να ηρεμήσει την επόμενη μέρα θα έκανε αυτή την κίνηση.
Ναι, η καθοριστική μέρα είχε φτάσει.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 09-02-12 στις 13:00
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 09-02-12, 14:35
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Η Αλεξάνδρα ξύπνησε το πρωί, το ρήμα ξύπνησε δεν ταιριάζει εδώ διότι δεν κοιμήθηκε καθόλου, είχε ταραγμένο ύπνο. Είδε τον άδρα της να κοιμάται και του άφησε το γράμμα στο προσκεφάλι της. Δεν ήταν όμως το αρχικό γράμμα που είχε γράψει η μητέρα της. Άλλαξε τα λόγια. Του έδωσε ένα γλυκό φιλί και ετοιμαζόταν να φύγει. Μπήκε μέσα στο παιδικό δωμάτιο, όπου τα τρία της παιδιά κοιμόνταν, διότι μέσα στα 8 χρόνια που μεσολάβησαν από το θάνατο της Υβόννης απέκτησε ακόμα ένα παιδί. Τα φίλησε και έφυγε με μια βαλιτσούλα. Στο γράμμα που τους άφησε τους έγραφε τα εξής:


Αγαπημένε μου Δαμιανέ και αγαπημένα μου παιδάκια.

Έχω ένα πρόβλημα με την υγεία μου τόσο καιρό και δεν ήθελα να το ξέρετε.
Όμως δεν μπορώ να το κρύψω άλλο. Η κατάστασή μου είναι σοβαρή. Ο γιατρός λέει ότι γιατρεύεται η περίπτωσή μου αν πάω στην Ελβετία που έχει ένα καλό γιατρό για την περίπτωσή μου.
Μην ανησυχήσετε για την απουσία μου. Θα είμαι λοιπόν στην Ελβετία. Θα λείψω δύο μήνες. Τόσο θα κρατήσει η θεραπεία Υπόσχομαι ότι γυρίσω κοντά σας μόλις γίνω εντελώς καλά. Θα ήθελα να σε παρακαλέσω Δαμιανέ να μη μ' αναζητήσεις. Θέλω να περάσω μόνη αυτό τον εφιάλτη. Μην με παρεξηγήσεις αγάπη μου, που πήρα πάνω μου όλο το βάρος. Κατάλαβέ με, δεν θέλω να γίνομαι βάρος στους ανθρώπους που αγαπώ.
Σας αγαπώ.
Η γυναικούλα και η μανούλα σας.

Αλεξάνδρα.

Το έκανε αυτό, μόνο και μόνο, για να μην την αναζητήσει ο άνδρας της.
Εκείνος ξύπνησε, είδε το γράμμα της, το διάβασε πολλές φορές και έκλαιγε σαν μικρό παιδί.
-- Γιατί δεν μου είπε να πάμε μαζί; Πάντα αυτά τα ζητήματα μαζί τα αντιμετωπίζαμε. Θα πρέπει να είναι κάτι σοβαρό. Θα σεβαστώ την επιθυμία της και δεν θα την αναζητήσω. Θα την περιμένω. Ξέρω ότι θα γυρίσει.
Εκείνη έφτασε στο σπίτι της Μάγισσας. Αυτή τη φορά την είδε χαμογελαστή να την περιμένει.
- Χρόνια περίμενα αυτή τη στιγμή. Ξέρω τι σε δασκάλεψε η μάνα σου. Ξέρω ότι θα απελευθερωθώ. Την έχασες τη μανούλα σου ε;
- Ναι, της είχα αδυναμία. Δεν μπορώ να ξεπεράσω το χάμο της. Αν χάσω εσύ τι θα απογίνεις;
- Θα πάω ταξίδι στην Καραϊβική που τόσο επιθυμώ. Θα γίνω νέα και θα αρχίσει η ζωή μου από εκεί που σταμάτησε.
- Πού είναι η τρίτη πόρτα να τελειώνουμε;
- Πολύ βιαστική μου έγινες. Περίμενε. Θα φάμε πρώτα. Η μαμά σου ήταν πολύ υπομονετική.
- Γιατί δεν θέλει να μπω στην τέταρτη πόρτα;
Αν διάλεγες το φεγγαρολούλουδο θα έμενες 60 έτη εδώ κι εγώ θα έπαιρνα τη θέση σου στο πλάι του ανδρούλη σου.
- Είναι μακάβριο στη σκέψη. Εσύ και ο Δαμιανός, δεν μπορώ να το δεχτώ!
- Όμως δεν θα γίνει αυτό. Αυτή τη συμφωνία έκανα με την αείμνηστη μανούλα σου και θα την τηρήσω. Να διαλέξεις το βοτάνι και να χάσεις για να σωθούν οι απογόνοι σας. Η δικαιολογία με την Ελβετία που του έγραψες είναι καλή. Ελπίζω να μην κόψει έτσι το μυαλό σου και στην αποστολή. Καήκαμε!
- Εδώ είναι το κάδρο που θα μπει η φωτογραφία μου;
- Ναι. Θα έμπαινε η μητέρα σου, αλλά φάνηκε πολύ έξυπνη και κέρδισε άξια.
Τελικά, αυτή τη φορά το σπίτι ήταν γιορτινό. Ό πολυέλαιος ήταν φωτισμένος. Το τζάκι έκαιγε και το τραπέζι ήταν γεμάτο τρόφιμα και μάλιστα θα της έδινε να πιει κρασί για να θολώσει το νου της να χάσει πιο εύκολα την αποστολή.
-- Αν το έκανα αυτό στη μάνα της δεν θα έμενα 60 έτη εδώ. Τώρα το σκέφτηκα!
Ανέβηκε τη σκάλα και είδε την τρίτη πόρτα.
Την άνοιξε απότομα και είδε ότι βρισκόταν στον αέρα. Έπεσε με ορμή προς τα κάτω και βρέθηκε στη θάλασσα. Κολύμπησε αρκετά και συνάντησε τη ίδια γοργόνα που συνάντησε και η μητέρα της, νεότατη και πολύ γλυκιά.
Είδε τη γοργονα και της είπε να ετοιμαστεί γιατί σήμερα θα πηγαίνανε για ένα διαγωνισμό ομορφιάς.
- Αν κερδίσω το διαγωνισμό θα πάω στο μέρος που φυτρώνει το βοτάνι με τηλεμεταφορά. Αν χάσεις εσύ θα πρέπει να πας στη σοφή φάλαινα να σου δείξει το δρόμο. Η γοργόνα όμως διδάχτηκε την τέχνη του βοτανιού από την μητέρα της Αλεξάνδρας και μπορούσε να κάνει ό,τι έκανε εκείνη. Η αποτυχία της αποστολής ήταν δεδομένη.
Η Αλεξάνδρα έχασε στο διαγωνισμό ομορφιάς.
Τότε η Αλεξάνδρα είδε ότι χάθηκαν όλα τα χρώματα και ένα απέραντο ασπρόμαυρο τοπίο απλωνόταν μέσα στη θάλασσα. Πανικοβλήθηκε! Ρώτησε ένα ψάρι:
- Πού πήγαν όλα τα χρώματα;
- Τα πήρε η γοργόνα με τη νίκη της στο διαγωνισμό. Για να φέρεις πίσω τα χρώματα πρέπει να πας στο μέρος που φυτρώνει το βοτάνι και να βρεις τη σοφή φάλαινα να σου δείξει το δρόμο. Αν επανέλθουν μόνα τους τα χρώματα σημαίνει ότι η γοργόνα βρήκε το βοτάνι και δεν χρειάζεται να πας εκεί. Έχεις χάσει την υπόθεση.
- Πού βρίσκεται το σπίτι της φάλαινας;
- Δες τις κόκκινες ταμπέλες που βρίσκονται πάνω στα κοράλλια και κάποια τόξα που βρίσκονται πάνω σ' αυτές θα σου δείξουν το δρόμο. Οι πράσινες καθυστερούν το δρόμο σου.
Με αρκετή δυσκολία κατάφερε να βρει το σπίτι της φάλαινας γιατί δεν υπήρχαν χρώματα, ήταν ασπρόμαυρο το τοπίο και αυτό την έκανε πολλές φορές να πάρει λάθος δρόμο και συνέχεια γυρνούσε πίσω στην αφετηρία. Στο μεταξύ η γοργόνα κατάφερε να βρει το βοτάνι και επανήλθαν τα χρώματα. Όταν πια έφτασε στο σπίτι της φάλαινας ήταν πολύ αργά. Αν δεν καθυστερούσε τουλάχιστον θα πήγαινε στο μέρος που φυτρώνει το βοτάνι.
Όταν επέστρεψε στο σπίτι δεν είδε την μάγισσα. Άρχισε να γερνάει και είδε στο άδειο πορτρέτο να ζωγραφίζεται ο εαυτός της. Κατάλαβε τι είχε γίνει. Τότε φύσηξε ένας ΄ανεμος και τα 3 πορτρέτα χάθηκαν μένοντας μόνο το δικό της. Είχε πάρει τη θέση της δίπλα στο τζάκι, σε μια κουνιστή πολυθρόνα και έπλεκε, κάτι που δεν έκανε ποτέ η μάγισσα.
Πάνω στο δεύτερο μήνα είδε την μητέρα της Υβόννη σαν όραμα να έρχεται μπροστά της. Στο μεταξύ είχε πεθάνει και ο πατέρας της Λουκάς που ήταν 92 ετών.
- Ήρθα να σε κάνω νέα και να σε πάρω στον άνδρα σου και στα παιδιά σου που σε περιμένουν. Η κατάρα λύθηκε. Το φεγγαρολούλουδο δεν θα ξαναφυτρώσει πια, το βοτάνι το ήπιε η γοργόνα, δεν υπάρχει πια. Ο θάνατος εξοντώθηκε από μένα. Το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον αποσύρθηκαν. Καθένας θα πάρει το δρόμο του. Για να σε δώ.
- Τι να με δεις μανούλα μου, τα χάλια μου έχω.
- Μύρισε αυτό το τριαντάφυλλο τρεις φορές και πιες το ζωμό του.
Έκανε ό,τι της είπε και είδε τα ροζιασμένα της χέρια να γίνονται όπως ήταν.
- Δες στον καθρέπτη! Είπε η μητέρα της.
- Πώ πω είμαι πάλι νέα, αλλά εσένα δεν σε βλέπω μέσα στον καθρέπτη μαμά. Βλέπω το τριαντάφυλλο να πετάει.
- Είναι φυσικό, αφού είμαι φάσμα, ήρθα από τον κόσμο των νεκρών. Από το υπερπέραν για να σου δώσω αυτό το μήνυμα. Δεν είμαι ζωντανή.
Η Αλεξάνδρα είδε τα πάντα να καταστρέφονται. Σε λίγο το σπίτι της μάγισσας δεν θα υπάρχει. Έτρεξε να προλάβει και φτάνοντας έξω από το σπίτι της είδε τη μητέρα της και τον πατέρα της να αιωρίζονται και να την αποχαιρετούν. Μπήκε μέσα στο σπίτι και είδε πάλι την οικογένειά της να κοιμάται. Ένιωσε ότι ήταν πραγματικά σαν να συνεχίζεται η ζωή της από εκεί που σταμάτησε. Έλαβε μια κάρτα από τη μάγισσα ότι περνά καλά εκεί που βρίσκεται, στην Καραϊβική. Αυτή πάλι ξέρει ότι θα περάσει καλά αφού η κάταρα λύθηκε.
Όλοι λοιπόν περάσανε καλά κι εμείς καλύτερα. Έτσι δεν τελειώνουν πάντα τα παραμύθια; Γιατί η ιστορία μας να αποτελέσει εξαίρεση;

ΤΕΛΟΣ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 09-02-12 στις 14:38
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 12:39.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.