H αινιγματική προσωπικότητα του καθηγητή Λιαντίνη

[beetlejuice]

Mε αφορμη τις εξελιξεις των ημερων σχετικα με την πιθανη ευρεση του καθηγητη Λιαντινη ηρθε η ωρα να ανοιξουμε και παλι τον φακελο του.Μια αινιγματικη προσωπικοτητα η οποια μετα την εξαφανιση του προ 7ετιας οδηγησε στη δημιουργια ενος ολοκληρου μυθου γυρω απο το ονομα του.Τα βιβλια του Γκεμμα και Ελληνικα ειναι εξαιρετικα φιλοσοφικα δοκιμια (ο Λιαντινης ηταν λατρης της αρχαιας Ελληνικης φιλοσοφιας)που εδωσαν σιγουρα τροφη για περαιτερω σχολια σχετικα με την εξαφανιση του.
Στο μεταξυ μεταφερω τα νεα απο το "μετωπο":




Φως στο θρίλερ Λιαντίνη;
Εντοπίστηκε σκελετός σε σπηλιά του Ταϋγέτου



Εντοπίστηκαν ανθρώπινα οστά σε σπηλιά του Ταΰγετου. Την Τετάρτη, η επιχείρηση ανδρών της ΕΜΑΚ για την περισυλλογή τους

Στο προσκήνιο, επανέρχεται και πάλι το θρίλερ εξαφάνισης του καθηγητή Δημήτρη Λιαντίνη. Επτά χρόνια μετά την εξαφάνισή του, η αστυνομική διεύθυνση Λακωνίας, ενημερώθηκε σήμερα το πρωί ότι στη θέση Πόρτες, δυτικά του καταφύγιου του Ταϋγέτη, σε μία κοιλότητα, εντοπίστηκαν ανθρώπινα οστά. Σύμφωνα με πληροφορίες τα οστά εντόπισαν η σύζυγος, η κόρη και ο γαμπρός του Λιαντίνη και ακολούθως ενημέρωσαν τις αρχές. 'Ανδρες της ΕΜΑΚ, θα προσεγγίσουν την Τετάρτη το σημείο όπου βρέθηκαν τα οστά και θα ακολουθήσει εξέταση DNA προκειμένου να διαπιστωθεί αν όντως ανήκουν στον καθηγητή.


Εξέταση DNA

Ο 56χρονος πανεπιστημιακός, όταν εξαφανίστηκε από το σπίτι του στη Νέα Κηφισιά, την 1η Ιουλίου του 1998, είχε αφήσει ένα σημείωμα προς την Διοτίμα, τη μοναχοκόρη του.

"Θα δοκιμάσω να πορευτώ τον ακριβό θάνατο του Οιδίποδα" έγραφε μεταξύ άλλων ο καθηγητής.

Όπως είχε πει η σύζυγός του, ο Λιαντίνης ήθελε να επιλέξει εκείνος την ώρα που θα πεθάνει. Ήθελε ο θάνατος να είναι επιλογή δική του και όχι του Χάρου.

Εφτά χρόνια μετά την εξαφάνισή του, η σύζυγος, η κόρη και ο γαμπρός του Λιαντίνη, ήταν αυτοί που σύμφωνα με πληροφορίες, βρήκαν σε σπηλιά τα ανθρώπινα οστά και ενημέρωσαν τις αρχές.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Λιαντίνης πριν την εξαφάνιση του, είχε εκμηστερευτεί σε πέμπτο ξάδελφο του, ότι θα έφευγε και του υπέδειξε το σημείο όπου θα έπρεπε να τον αναζητήσει. Του ζήτησε ωστόσο, να ψάξει στο σημείο αυτό μετά τη συμπλήρωση επτά χρόνων από την εξαφάνιση του , ζητώντας μάλιστα στο σημείο αυτό όπου θα τον βρουν, να ανεγερθεί ένα μνημείο ανάλογο με αυτό του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στο Α' νεκροταφείο Αθηνών. Να σημειώσουμε ότι την 1η Ιουλίου, συμπληρώθηκαν τα επτά χρόνια από την εξαφάνιση του καθηγητή.

Νωρίτερα, σήμερα το πρωί, η αστυνομική διεύθυνση Λακωνίας ενημερώθηκε για την ανεύρεση των οστών σε σπηλιά του Ταϋγέτου από συγγενείς του καθηγητή. Ακολούθως, η αστυνομική διεύθυνση Λακωνίας ζήτησε τη συνδρομή της Πυροσβεστικής για την περισυλλογή τους.

Οκταμελής ομάδα της ΕΜΑΚ από την Αθήνα, που βρίσκεται στη Σπάρτη, μαζί με έναν ιατροδικαστή θα ανέβουν στο βουνό τα ξημερώματα της Τετάρτης. Σήμερα, κάτι τέτοιο, ήταν αδύνατο λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Φως στο θρίλερ Λιαντίνη, αναμένεται να ρίξει η εξέταση DNA που θα γίνει στα οστά, για να διαπιστωθεί εάν ανήκουν στον καθηγητή.

Τόπος καταγωγής του 56χρονου ήταν το χωριό Λιαντίνα. Μετά την εξαφάνισή του, το αυτοκίνητό του είχe βρεθεί έξω από τη Βιβλιοθήκη της Σπάρτης.

Ακολούθησαν πολυήμερες έρευνες στον Ταΰγετο, χωρίς αποτέλεσμα.

Ο καθηγητής φιλοσοφίας ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους φοιτητές του, οι οποίοι τον αποκαλούσαν δάσκαλο και γέμιζαν τα αμφιθέατρα.

ΝΕΤ

[niva]

Ανεξάρτητα του τι ήταν τελικά ο Λιαντίνης και τι ζόρια τραβούσε στο φουρτουνιασμένο του μυαλό, αναρωτιέμαι τι σκεφτονται και τι λένε οι διάφοροι που τόσο ένθερμα υποστήριζαν τόσα χρόνια τις μεταφυσικές διαστάσεις του θέματος του Λιαντίνη, όσο και τους μύθους περί υπερόπλων και λατινικής αμερικής και άλλα συνομωσιολογικά παραμύθια σερβιρόμενα από τους expert του είδους......

[bladerunner]

Κυκλοφορούσε όντως η φήμη ότι είχε περάσει σε κάποια διαστατική πύλη που είχε εντοπίσει στον Ταΰγετο, ή ήταν σενάριο του ατόμου που μου το είπε..; (Να ξέρω αν είναι να του μιλήσω για την fantasygate!! )

Δεν γνωρίζω την διδασκαλία του καθ. Λιαντίνη, αλλά μου γεννάται το εξής ερώτημα:

Αφού γέμιζε αμφιθέατρο με το μάθημα του, σημαίνει ότι πρέπει να είχε εξαιρετική ρητορική δεινότητα και πειθώ. Αν πέσει κάποιο κείμενο του στα χέρια ενός ατόμου ανασφαλούς, με αδύναμη προσωπικότητα, που δεν γνωρίζει τον εαυτό του, που περιμένει από τους άλλους να του πούνε το ποιος είναι, υπάρχει η περίπτωση να έχει μια παρόμοια κατάληξη με τον ίδιο;

[beetlejuice]

Πιστευω οτι οι φιλοσοφικες αποψεις του καθηγητη σχετικα με τη ζωη και το θανατο παρερμηνευτηκαν απο καποιους (σκοπιμα ή μη) και ετσι ειχαμε τα αποτελεσματα που ειχαμε...
Αγαπητε blade καιριο το ερωτημα που θετεις αν και ειμαι της αποψης οτι ο καθενας ειναι υπευθυνος για το πεπρωμενο του και τις επιλογες που κανει στη ζωη του.

Στο μεταξυ στην επισημη ιστοσελιδα που εχει στηθει απο φιλυς του καθηγητη (liantinis.gr) μπορει να μην αναφερεται τιποτα σχετικα με τα γεγονοτα της επικαιροτητας παρ'ολα αυτα απο προχτες (που αναθερμανθηκε η ολη ιστορια) εχει αναρτηθει το εξης κειμενο:

ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ ΘΑΝΑΤΕ
Edited: 5 Ιουλ 2005 at: 13:50

Σας είχα προειδοποιήσει, μα δεν με πιστέψατε...


Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω.
Σε τούτη την έσχατη ολική πράξη, δεν θα γίνει το δικό σου, αλλά το δικό μου.
Παλεύω τη θέλησή σου. Παλεύω τη δύναμή σου. Σε καταπαλεύω ολόκληρον. Μπαίνω μέσα στη γη, όταν εγώ αποφασίσω, όχι όταν αποφασίσεις εσύ. Και σένα σε αφήνω ρέστο και ταπί.
Με βλέπεις κατεβασμένο στον Άδη αφεαυτού μου και αυτοθέλητα. Και ανατριχιάζεις εσύ και το βασίλειό σου.
Ο τάφος, η ταφόπλακα, το σκοτάδι, το ποτέ πια και όλα σου τα υπάρχοντα μπροστά στην πράξη μου και στην επιλογή μου μένουν εμβρόντητα και χάσκουν.

Δημήτρης Λιαντίνης

[cosmictsak]

Και ένα άρθρο από την σημερινή ελευθεροτυπία με το οποίο συμφωνώ αρκετά έως τελείως.

«Πρώτη φορά σε τεσσάρων τον ώμο»

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ


ΚΑΘΟΛΟΥ γοητευτική δεν τη βρίσκω τη φάση με τον αυτόχειρα καθηγητή Λιαντίνη. Οτι και καλά «θα πεθάνω, θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω (...). Μπαίνω μέσα στη γη όταν αποφασίσω εγώ, όχι όταν αποφασίσεις εσύ. Και σένα σε αφήνω ρέστο και ταπί».

ΔΕΝ μ' εξιτάρει καθόλου όλο αυτό, πόσο μάλλον η ιστοσελίδα με τους διακόσιους και πλέον οπαδούς του, που συζητούν 7 χρόνια τώρα για τη διδασκαλία του. Δειλία και όχι θάρρος είναι η αυτοκτονία. Και όταν αυτό θες να το δημοσιοποιήσεις, να το κάνεις μυστήριο, δείχνει διαστροφή και ασθένεια ψυχική.

ΚΑΙ εμείς γιατί γράφουμε γι' αυτό; Γιατί το προβάλλουμε; Για ποιο λόγο ασχολούμαι κι εγώ; Γιατί εκεί που πήγε ο καθηγητής, από κάτω, θα πάμε όλοι. Στην ώρα μας. Ενώ αυτός πήγε νωρίτερα. Σιγά τα ωά! Για να νικήσεις τον θάνατο, πρέπει να αναστηθείς. Οχι να πας -ηττημένος απ' αυτόν- πιο νωρίς.

ΓΡΑΦΩ κι εγώ γι' αυτό, γιατί θυμώνω. Επειδή το βρίσκω εντελώς ηττοπαθές, πολύ νοσηρό και καθόλου συμπαθές ή ηρωικό. Είναι άλλο ένας ευαίσθητος άνθρωπος που «δεν άντεξε αυτόν τον κόσμο τον άδικο και τον σκληρό». Είναι άλλο ένας κομάντο αυτοκτονίας που προσφέρει τη ζωή του για να εκδικηθεί για έναν άδικο πόλεμο, μια ιδέα, έναν θεό.

ΟΥΤΕ κι αυτά, στο ελάχιστο, τα δικαιολογώ. Πόσο, μάλλον, δεν βρίσκω καθόλου γοητευτική και ποιητική την αυτοκτονία κάποιου που «ήθελε ο θάνατος να είναι δική του επιλογή και όχι του Χάρου». Κι έχει την αυθάδεια να δημοσιοποιεί ότι «σε νίκησα, θάνατε, (...) με βλέπεις κατεβασμένο στον Αδη αφ' εαυτού μου και αυτοθέλητα και ανατριχιάζεις εσύ και το βασίλειό σου».

ΑΥΘΑΔΕΙΑ απέναντι σ' εκείνους που δίνουν μάχη για να παρατείνουν έστω και μία μέρα τη ζωή· να ζήσουν έντονα την κάθε στιγμή. Είναι σεβαστή ακόμη και αυτή η ακραία προσωπική επιλογή. Οταν όμως ντύνεται με φιλοσοφία και επιζητά τη δημοσιότητα, μοιάζει με προτροπή: στον 14χρονο που περνάει τη μελαγχολία της εφηβείας και διαβάζει το εγχειρίδιο με τους «100 λόγους για ν' αυτοκτονήσεις». Στον οριακό, που θέλει μια ιδεολογία, μια φιλοσοφία, για να βαφτίσει τη δειλία του ηρωισμό.

«ΦΟΒΑΜΑΙ τον θάνατο». Οποιος φοβάται τον θάνατο, στην πραγματικότητα φοβάται τη ζωή. Δειλιάζει να ζήσει, να παλέψει, να ματωθεί. Οταν πεθάνεις, δεν πονάς, δεν αισθάνεσαι, δεν νιώθεις, δεν καταλαβαίνεις. Προσφέρεις απλόχερα τον πόνο και τη θλίψη (σου) στους άλλους, όταν αυτοκτονείς. Για να τους τιμωρήσεις, να τους εκδικηθείς. Ισως και γιατί δεν μπόρεσες να νιώσεις σημαντικός και ήθελες έτσι από κόμπλεξ με τον θάνατο να καλύψεις την αδυναμία για μια «φιλοσοφία ζωής».

ΕΙΝΑΙ, όσο κι αν φαίνεται υπερβολικό αυτό, μια πράξη ακραία εγωιστική. Υπάρχουμε μόνο μέσω των άλλων. Κι όταν φεύγεις έτσι, μπορεί να λυτρώνεσαι, αλλά σίγουρα δεν τους σκέφτεσαι, δεν τους υπολογίζεις περισσότερο απ' τον εαυτό σου. Δεν σε νοιάζει που θα τους στεναχωρήσεις, που θα τους πληγώσεις τόσο πολύ.

ΚΑΙ η λαγνεία του θανάτου; Το «πρώτη φορά σε τεσσάρων τον ώμο/ωραία - ωραία με πέτρες και μ' αγκάθια» του Καρυωτάκη; Φόβος είναι για τη ζωή. Γιατί είναι πιο επώδυνη απ' τον θάνατο αυτή. Τόσο η θανατοφοβία όσο και η θανατολαγνεία αποτελούν την άλλη πλευρά της ίδιας φοβίας· γι' αυτό το μοναδικό που ξέρουμε· τη ζωή.

«Ο τάφος, η ταφόπλακα, το σκοτάδι, τίποτε πια, και όλα σου τα υπάρχοντα μπροστά στην πράξη μου και την επιλογή μου μένουν εμβρόντητα και χάσκουν». Τι αλαζονεία! Τι ανοησία! Μόνο φόβο, δειλία και νοσηρότητα «διδάσκει» αυτή η ιστορία. Αλλού είναι η γοητεία!...

http://www.enet.gr/online/online_text?c=113&id=7595520

[Pholarchos]

Γοητευτικά λόγια αλλά λένε τίποτα;
Νίκησε κανέναν; Και ποιο το νόημα μιας τέτοιας "νίκης". Κανένα...
Το κείμενο αυτό (που δεν ξέρουμε ποιος/ποιοι το έγραψαν) περιέχει μόνο άδειες "μαγκιές" και έναν άκρατο εγωϊσμό στο όνομα του μακαρίτη.
Θες να νικήσεις το θάνατο;
Άντε διάλεξε την ώρα σου - γιατί όχι, αν αυτό σου φαίνεται καλύτερο;
Κάνε τον όμως να μετράει.
Ο θάνατος του "μάγκα" μέσα σε μια σπηλιά δεν μετράει - ένα μάταιο (ανώφελο) πράγμα είναι. Αφού διαλέξεις την ώρα σου, πάνε εκεί που σε χρειάζονται και "πέσε" μαχόμενος - βοηθώντας συν-ανθρώπους, εκεί είναι η Μαγκιά, όχι κρυμμένος από τη ζωή και τους ανθρώπους μέσα σε μια σπηλιά...

Αρχική Δημοσίευση από beetlejuice

ΣΕ ΝΙΚΗΣΑ ΘΑΝΑΤΕ
Edited: 5 Ιουλ 2005 at: 13:50

Σας είχα προειδοποιήσει, μα δεν με πιστέψατε...

Θα πεθάνω, Θάνατε, όχι όταν θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω.
Σε τούτη την έσχατη ολική πράξη, δεν θα γίνει το δικό σου, αλλά το δικό μου.
Παλεύω τη θέλησή σου. Παλεύω τη δύναμή σου. Σε καταπαλεύω ολόκληρον. Μπαίνω μέσα στη γη, όταν εγώ αποφασίσω, όχι όταν αποφασίσεις εσύ. Και σένα σε αφήνω ρέστο και ταπί.
Με βλέπεις κατεβασμένο στον Άδη αφεαυτού μου και αυτοθέλητα. Και ανατριχιάζεις εσύ και το βασίλειό σου.
Ο τάφος, η ταφόπλακα, το σκοτάδι, το ποτέ πια και όλα σου τα υπάρχοντα μπροστά στην πράξη μου και στην επιλογή μου μένουν εμβρόντητα και χάσκουν.
Δημήτρης Λιαντίνης

[bladerunner]

Νομίζω πως ο κ. Ρουμελιώτης τα είπε ΟΛΑ!

Νίκη προς τον θάνατο είναι η αποφυγή του, όχι η πρόωρη συνάντηση μαζί του. Τον Χάρο τον νοιάζει να μην του ξεφύγει κανένας, όχι το πότε θα βρεθεί μαζί του...

Η όλη ιστορία, μου φαίνεται σαν πράξη δειλίας απέναντι στις προκλήσεις της ζωής. Απλά ο άνθρωπος έψαχνε υποσυνείδητα μια προκάλυψη για να δικαιολογηθεί. Έστησε μια ολόκληρη φιλοσοφία και τα πράγματα δρομολογήθηκαν από μόνα τους. Κρίμα που σε μια τόσο δημιουργική ηλικία για έναν άντρα, εκείνος διάλεξε τον θάνατο.

Η αυτοκτονία είναι μια πράξη της οποίας οι συνέπειες δεν επιφέρονται στον θανόντα. Αυτοί που μένουν πίσω τραβούν το ζόρι.

[G-pan]

Έχω μια απορία,

ο γαμπρός του, ο "Παναγιώταρος" όπως τον μάθαμε, υπάρχει περίπτωση να έχει διαπράξει αξιόποινες πράξεις, πχ απόκρυψη στοιχείων ?

[beetlejuice]

Στο μεταξυ επικυρωνεται η πληροφορια για ευρεση ενος χειρογραφου διπλα στον σκελετο του καθηγητη Λιαντινη.
Μεσα απο τον επισημο ιστοτοπο του διαβαζουμε:

Το Liantinis.GR με αίσθημα ευθύνης και σεβασμού φέρνει στο φως την τελευταία επιθυμία του αγαπημένου μας Δασκάλου έτσι όπως βρέθηκε πάνω του σε μορφή χειρογράφου.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης ζητά από όλους να σεβαστούν την επιθυμία του να μείνουν τα οστά του στον Ταύγετο και συγκεκριμένα στο σημείο που βρέθηκε.

Liantinis.GR

[Μιχάλης]

Gia mena itan mia emfanws diataragmeni proswpikotita, pou thewrouse niki apenanti sto thanato tin eksafanisi,to paratima tis oikogeneias tou, to xwsimo se mia spilia k to thanato apo asitia i k egw den kserw apo ti allo pige. Elpizw na min apotelesei protypo k na mi ginei protypo apo kapoious ypostiriktes tou.K o Swkratiw dialekse to thanato alla den yparxei metro sygkrisis nomizw. Oso gia ta vivlia tou, sorry, exw diavasei k kalytera. Kala na einai ekei pou einai k na apolambanei ti niki sto thanato k ti thlipsi pou afise stous dikous tou, ws tropaio tis nikiforas poreias tou apenanti sto Xaro.