Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 21-01-12, 00:26
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ "ΜΑΓΙΚΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ"

Σε μια χώρα σαν το Japon τόσο ήσυχη και γαλήνια κανείς δεν μπορεί να μην ακούσει την κραυγή μιας γυναίκας να τρέχει απεγνωσμένη με ένα μικρό κοριτσάκι αγκαλιά και να φωνάζει σε κάποιους μαυροφορεμένους
-αφήστε μας ήσυχες, πείτε στο αφεντικό σας ότι η Νεφέλη δεν είναι πια μια από μας είναι απλώς μια θνητή και ξαφνικά ένα σύννεφο τους κάλυψε και εξαφανίστηκε μαζί με την μικρή.
14 χρόνια η μικρή νεφέλη έχει γίνει σχεδόν γυναίκα και αυτή την φορά δεν την κυνηγάει κανένας μαυροφορεμένος άντρας, αλλά ένας γοητευτικός νεαρός ξανθός με όμορφα γαλαζοπράσινα μάτια και από τα ρούχα που φοράει φαίνεται να είναι αθλητής εκείνη να επιταχύνει όλο και πιο γρήγορα και τα κατάμαυρα μακριά μαλλιά της να πηγαίνουν πέρα δώθε από τον αέρα.
-νεφέλη σε παρακαλώ σταμάτα θέλω να σου μιλήσω, μην κάνεις σαν μωρό, σΆ αγαπάω!
-όχι γκάμπριελ , εσύ αγαπάς μόνο τον εαυτό σου, παράτα με έλα τώρα! του φώναζε η νεφέλη ενοχλημένη
-να σου εξηγήσω! Είπε ο γκάμπριελ
-έλα άντε πες μου
-δεν είναι αυτό που νομίζεις νεφέλη εγώ ήμουν στα αποδυτήρια και εκείνη ήρθε και με φίλησε για μένα μόνο εσύ υπάρχεις και καμία άλλη στ ορκίζομαι
-αυτά αλλού δεν είμαι πέντε να με κοροϊδεύεις, έλα πήγαινε τώρα σπιτάκι σου αλήθεια ήταν πολύ όμορφο όλο αυτό που ζήσαμε αλλά να σου πω και κάτι και να μην γινόταν αυτό εμείς θα χωρίζαμε.
-εγώ ποτέ δεν θα σε χώριζα της είπε
-θα το έκανα αυτό εγώ όμως γιατί δεν πάει άλλο κουράστηκα από σένα τους αγώνες σου, τους φίλους σου τα πάντα γι αυτό άσε με μόνη μου
-τα λες αυτά επειδή είσαι θυμωμένη κοριτσάκι μου έλα εδώ να σου δώσω ένα φιλί
-μα σε παρακαλώ γκάμπριελ καταλαβαίνεις τι σου λέω?!
-μα νεφέλη
-δεν υπάρχει μα έλα γεια πρέπει να πάω να πάω να πάρω κάτι cd με τον ντέιβιντ, αα να αυτός είναι αντίο! Και πήγε κοντά στον ντέιβιντ, που είναι ο καλύτερος φίλος της και την αγαπάει πολύ και την στηρίζει σε όλα.
-τι έγινε princess ; ρώτησε ο ντέιβιντ
-αυτό που μου είχες πει τον είδα να φιλιέται μ άλλη νομίζει ότι μπορεί να με κοροϊδέψει, προχώρα
-είναι πίσω μας
-δεν με νοιάζει ας είναι ο ηλίθιος!
Και προχώρησαν σε λίγα λεπτά ήταν στο μαγαζί με τα cd o Γκάμπριελ μπήκε και αυτός στο μαγαζί, ήταν ένα από τα πιο όμορφα μαγαζιά στο playtown, είχε πάντα πολύ κόσμο μια μικρή πίστα που φιλοξενούσε ερασιτεχνικά συγκροτήματα και τεράστιους διαδρόμους. Η νεφέλη και ο ντέιβιντ βρίσκονταν στο διάδρομο πέντε που ήταν η κλασική μουσική. Ο γκάμπριελ ήταν σχεδόν δίπλα τους, ο διάδρομος ήταν σχεδόν άδειος μόνο ένα αγόρι βρισκόταν λίγο πιο πέρα και διάλεγε κάτι cd.
-νεφέλη τι την θες την κλασική μουσική? Ρώτησε ο ντέιβιντ
-θα σου πω μετά θέλω να το προσθέσω σε κάποια τραγούδια μας θα δεις
Ο γκάμπριελ την πλησίασε ξανά αυτήν την φορά με άγριες διαθέσεις και την άρπαξε από το χέρι και της είπε
-θα έρθεις μαζί μου τώρα εμένα δεν μ αφήνει καμία
-α, να που έγινε και μην ζητάς και τα ρέστα γκάμπριελ έλα σε παρακαλώ και χαμήλωσε τους τόνους της φωνής σου έχει κόσμο εδώ δεν πας καλά
Εκείνος την έσφιξε πιο δυνατά
-άσε με, με πονάς είπε η νεφέλη σχεδόν δακρυσμένη
-άσε την ήσυχη δεν άκουσες τι είπε γκάμπριελ είπε ο ντέιβιντ
-εσύ φρικιό μην μιλάς το ξέρουμε ότι αυτό ήθελες
-μην τον ξαναπείς έτσι είπε η νεφέλη νευριασμένη και ένιωσε μέσα της μια φλόγα να καίει , ο γκάμπριελ άρχισε να την σπρώχνει για να φύγουν εκείνη του φώναζε ότι πονούσε
-άσε την τώρα είπε το παιδί που καθόταν λίγο πιο πέρα αλλιώς θα το μετανιώσεις , ο γκάμπριελ τον κοίταξε νευριασμένος και προχώρησε εκείνος τότε τον άρπαξε και τον έσπρωξε πίσω ο γκάμπριελ έπεσε πάνω στα cd και έπεσαν όλα κάτω θόρυβος ακούστηκε στο μαγαζί. Ο γκάμπριελ του έδωσε μια μπουνιά και το αγόρι τον έσπρωξε και άρχισε να τον χτυπάει και αυτός, μπήκε και ο ντέιβιντ η νεφέλη άρχισε να φωνάζει και σε λίγο και τα τέσσερα παιδία βρέθηκαν στο αστυνομικό τμήμα. Αφού τα άκουσαν ο καθένας περίμενε τους γονείς του για να μπορέσουν να φύγουν. Πρώτοι πρώτοι έφτασαν οι γονείς του γκάμπριελ που μίλησαν με τους αστυνομικούς και έφυγαν αθόρυβα, και αμέσως μετά ήρθαν και οι γονείς του ντέιβιντ, η νεφέλη άρχισε να γελάει η μητέρα του είχε πλάκα έτσι όπως φώναζε στους αστυνομικούς και ο ντέιβιντ κόκκινος από την ντροπή
-μην γελάς της είπε τ αγόρι
-γιατί απαγορεύεται?
-όχι απλά εσύ φταις που μπλέξαμε
-α, για σε παρακαλώ του είπε η νεφέλη σ ευχαριστώ αλλά δεν σου είπα εγώ να του σπάσεις το κεφάλι
-ναι έχεις δίκιο έπρεπε να τον αφήσω να σου σπάσει το χέρι η νεφέλη γύρισε από την άλλη σε λίγο ήρθε και η μητέρα του λούκας, του παιδιού που βοήθησε την νεφέλη ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα , πλησίασε τον λούκας και του είπε με ένα αυστηρό ύφος
-πάω μέσα εμείς οι δυο έχουμε να πούμε πολλά και προχώρησε μπροστά
-πω αυτή δέρνει ρε συ είπε η νεφέλη , ο λούκας δεν μίλησε απλά σηκώθηκε μόλις είδε την μητέρα του να βγαίνει. Ο αστυνομικός φώναξε και την νεφέλη και της είπε να φύγει γιατί πήρε τηλέφωνο η άμη η αδερφή της και δεν μπορεί να έρθει και παρακάλεσε τον κύριο φίτ πάτερα της συμμαθήτριάς της έριν να την αφήσει και έτσι έφυγε, όταν κατέβηκε είδε τον λούκας να μαλώνει με την μητέρα του εκείνη μπήκε σε ένα αυτοκίνητο και έφυγε και ο εκείνος πήγαινε προς το πάρκο, η νεφέλη τον ακολούθησε χωρίς να ξέρει γιατί. Το πάρκο ήταν άδειο. Όταν έφτασε στο πάρκο όμως την περίμενε μια έκπληξη, ο λούκας ήταν στον αέρα πετούσε, η νεφέλη ξανακοίταξε και ο λούκας βρισκόταν ακόμα εκεί, την παράσταση έκοψε το κινητό της η νεφέλη το έβγαλε γρήγορα να το κλείσει. Όταν ξανασήκωσε το κεφάλι της ο λούκας δεν ήταν εκεί και κοίταξε φοβισμένη γύρω της
-ψάχνεις κάτι? της είπε ο λούκας που βρισκόταν δίπλα της, η νεφέλη τραβήχτηκε πίσω
-όχι του είπε απλά τυχαία ήρθα εδώ και σε είδα να
-τι είδες? Ρώτησε ο λούκας νευριασμένος
-σε είδα να πετάς λούκας
-που το ξέρεις εσύ το όνομα μου?
-το άκουσα όταν σε φώναξε η μαμά σου αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας
-και ποιο είναι κοριτσάκι μου ότι είσαι θεότρελη?!
-ξέρω πολύ καλά τι είδα
-που εννοείς ότι είδες γιατί εγώ δεν έκανα τίποτα και καληνύχτα τώρα
Και ο λούκας έφυγε να πάει σπίτι του, η νεφέλη δεν θα το άφηνε έτσι και έτσι τον παρακολούθησε ξανά. Ήξερε ότι όλα αυτά που είδε δεν ήταν της φαντασίας της και ήθελε αυτό να αποδείξει και ο λούκας της είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Ο λούκας έφτασε στο σπίτι του ήταν μια τεράστια βίλα με μεγάλους τοίχους γύρω και ένα φύλακα στην εξώπορτα, ο λούκας κάτι είπε με τον φύλακα και κατευθύνθηκε προς την αυλή σε ένα σπιτάκι πάνω στο δέντρο ήταν το αγαπημένο του μέρος από τότε που μετακόμισε με την μητέρα του στο playtown, η νεφέλη ήταν συνέχεια από πίσω του αόρατη, πρόσφατα είχε ανακαλύψει ότι μπορούσε να το κάνει αυτό και ξαφνικά ένιωσε να γίνεται ξανά ορατή και έτσι κρύφτηκε πίσω από ένα θάμνο.
-ποιός είναι εκεί ρώτησε ο λούκας τρομαγμένος γιατί είδε κάτι να κινείται στο θάμνο και πήρε μια πέτρα και την έριξε και βρήκε τον στόχο του
-αουτσ! Με χτύπησες είπε η νεφέλη και εμφανίστηκε μπροστά του ο λούκας έμεινε δεν το πίστευε
-μα καλά πώς μπήκες, ανέβα γρήγορα η μητέρα μου ανέβα
-έλα να με πάρεις
-δεν προλαβαίνω θα κάνουμε περισσότερο χρόνο
-πέτα τότε
-τι λες τώρα ανέβα γρήγορα σε παρακαλώ η νεφέλη ανέβηκε μόλις είδε τον λούκας τόσο ανήσυχο
-τέρας είναι η μαμά σου και κάνεις έτσι ?
-κοίτα κοριτσάκι δεν ξέρω τι πρόβλημα έχεις, και με ακολουθείς αλλά μην το ξανακάνεις δεν θέλω να μιλάω με κανέναν
-και γιατί αυτό? Τι σου έκανα?
-τίποτα αλλά μου λες και κάνεις αλλόκοτα πράγματα όπως το να με ακολουθείς σπίτι μου να νομίζεις ότι πετάω
-μα το είδα λούκας μην μου το αρνηθείς ξέρω τι βλέπω
-να και αυτό πάλι το όνομα μου που το έμαθες?! Βλέπεις εσύ είσαι ακόμα πιο παράξενη, η νεφέλη δεν μίλησε κοίταζε κάτι
-τι κοιτάς?
-λούκας παίζεις κιθάρα?
-ναι, παίζω νεφέλη είπε ο λούκας με ένα τόνο
-να και εσύ που το ξέρεις τ όνομα μου?
-γιατί ρε ηλίθια το φώναζε συνέχεια ο άλλος ΅νεφέλη θα έρθεις μαζί μουΆ
-και το συγκράτησες ?
-είναι όμορφο όνομα και είναι εκείνο που με έμπλεξε σε φασαρία δεν ξεχνιέται εύκολα, η νεφέλη γέλασε ο λούκας την κοίταξε είχε κάτι παράξενο αυτή η κοπέλα και εκεί που δεν το περίμενε πήρε την κιθάρα του και άρχισε να παίζει ένα κομμάτι και να τραγουδάει, ο λούκας έμεινε άφωνος είχε υπέροχη φωνή κι τραγούδησε το αγαπημένο του τραγούδι. Όταν σταμάτησε ο λούκας της είπε
-έχεις υπέροχη φωνή το ξέρεις? Η νεφέλη χαμογέλασε και κοίταξε την ώρα
-πρέπει να φύγω λούκας είναι αργά και θα ανησυχεί η αδερφή μου και έχουμε και σχολείο αύριο
-ναι έχουμε καλύτερα να πηγαίνεις αρκετές εκπλήξεις σήμερα σε ποιο σχολείο πηγαίνεις θέλω να σου φέρω κάτι.
-στην βασιλειάδα εδώ πιο κάτω
-θα τα πούμε εκεί τότε γιατί και εγώ εκεί γράφτηκα εννιά το πρωί
-καλά είπε η νεφέλη και του χαμογέλασε
-έλα να σε συνοδέψω να μην ρωτάει ο φύλακας
-δεν πειράζει θα βγω όπως μπήκα
-πώς δηλαδή ?ρώτησε ο λούκας
-από τα κάγκελα είπε η νεφέλη
-α ναι φυσικά από τα κάγκελα είπε ο λούκας ειρωνικά αλλά έλα καλύτερα να σε πάω εγώ ως ένα σημείο και βγήκαν και την πήγε μέχρι το σπίτι της εκείνη τον αγκάλιασε και του είπε στο αυτί
-χαίρομαι πολύ που πετάς λούκας και έφυγε, ο λούκας έμεινε να την κοιτάζει

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...

Υ.Γ. ΤΟ ΕΓΡΑΦΑ ΠΑΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΒΑΛΑ
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 21-01-12, 09:07
Το avatar του χρήστη Vasilis1818
Vasilis1818 Ο χρήστης Vasilis1818 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 01-05-2010
Μηνύματα: 263
Προεπιλογή

πολυ ωραιο
__________________
Έν όρει τών Αμώμων ώσπερ ήλιος έλαμψας, καί μαρτυρικώς, θεοφόρε, πρός Θεόν έξεδήμησας, βαρβάρων υποστάς επιδρομάς, Εφραίμ Μεγαλομάρτυς τού Χριστού, διά τούτο αναβλύζεις χάριν αεί, τοίς ευλαβώς βοώσί σοι, δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τώ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τώ ενεργούντι διά σού, πάσιν ιάματα.
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 21-01-12, 20:05
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Vasilis1818 Εμφάνιση μηνυμάτων
πολυ ωραιο
ευχαριστώ πολύ!
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 21-01-12, 20:06
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο- Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ


Πράγματι έξω από το σχολείο βρισκόταν ο λούκας σε λίγο έφτασαν ο ντέιβιντ με την νεφέλη.
-να σου γνωρίσω από δω λούκας ο ντέιβιντ ο καλύτερος μου φίλος είπε η νεφέλη, ο λούκας του έδωσε το χέρι και είπε
-γιατί δεν είναι κανείς εδώ τι ώρα αρχίζουμε?
-10 είπε ο ντέιβιντ ουρλιάζοντας σχεδόν.
-και τι κάνουμε από τώρα ?
-εσύ μου είπες λούκας 9 η ώρα αύριο σχολείο δεν θυμάσαι συμπλήρωσε η νεφέλη
-ναι αλλά νόμιζα ότι τότε αρχίζουμε
-και τι θα κάνουμε τόση ώρα εδώ? Ρώτησε ο ντέιβιντ
-πάμε να κάτσουμε μέσα θέλω να σας πω κάτι σημαντικό είπε η νεφέλη και τα παιδιά απορημένα την ακολούθησαν και όταν έκατσαν η νεφέλη άρχισε
-λοιπόν λούκας εγώ και ο ντέιβιντ είχαμε ένα συγκρότημα παλιά, αλλά διαλυθήκαμε γιατί ήμασταν οι μόνοι που το είχαμε πάρει σοβαρά το θέμα και κανένας άλλος. Και έλεγα μήπως ήθελες να μπεις και εσύ γιατί λέμε να το ξαναφτιάξουμε
-wow princess σΆ αγαπώ φώναξε ο ντέιβιντ και την αγκάλιασε
-εντάξει εσύ έχεις ωραία φωνή εγώ παίζω κιθάρα εσύ ντέιβιντ τι κάνεις?
-παίζω ντραμς αλλά χρειάζομαι καινούργια γι αυτό μαζεύω λεφτά να αγοράσω
-είναι πολύ καλός πετάχτηκε η νεφέλη
-και που θα κάνουμε πρόβα?
-στο σπίτι μου συνήθως κάναμε έχουμε και έναν ακόμα στο συγκρότημα στα πλήκτρα τον στίβεν είναι πολύ καλό παιδί είπε η νεφέλη
-εγώ λέω σήμερα να έρθετε στο δικό μου να το συζητήσουμε, αν και δεν νομίζω να αρνηθώ είπε ο λούκας βαριέμαι πολύ σ αυτή την πόλη είναι βαρετή
-στο σπίτι σου να πεις και στον γορίλα να μας αφήσει είπε η νεφέλη και γέλασε
-όχι ξέρεις εσύ πώς να μπεις και να μην σε αντιληφθεί κανείς οπότε μην χτυπήσετε είπε ο λούκας χαμογελαστά
-ναι οκ είπε η νεφέλη και σκεφτόταν τι θα κάνει
-νεφέλη πριγκίπισσα που ταξιδεύεις σήκω σε λίγο θα μπούμε την διέκοψε ο ντέιβιντ από τις σκέψεις τις.
-πάω να μιλήσω λίγο στην Λίζα είπε η νεφέλη και έφυγε, η λίζα ήταν από τις πιο ωραίες κοπέλες του σχολείου πάντα ήταν ερωτευμένη με τον γκάμπριελ και γι αυτό και για άλλα μισούσε την νεφέλη αλλά παρόλα αυτά για κάποιο λόγο έκανε την φίλη της, η νεφέλη την αγαπούσε πολύ παρόλα που την εκνεύριζε αυτή η παρέα. Η λίζα καθόταν με την Μαίρη το σκυλάκι της που την έκανε ότι ήθελε, η Μαίρη ήταν η κοπέλα του Πήτερ του πιο ωραίου του σχολείου, έτσι όπως προχωρούσε η νεφέλη κατά λάθος έπεσε πάνω στον πήτερ
-βάλε γυαλιά μικρέ του είπε δεν βλέπεις την εκνεύριζε πάρα πολύ, ο πήτερ την προσπέρασε χωρίς να την κοιτάξει καν αυτό την έκανε να τον αντιπαθεί περισσότερο. Ο ντέιβιντ που παρατηρούσε σχολίαζε και γελούσε
-γιατί γελάς ντέιβιντ?
-κοίτα λούκας την νεφέλη έχει πολύ πλάκα όλο τσακώνεται με τον πήτερ
-και γιατί αυτό?
-δεν ξέρω η νεφέλη μετακόμισε με τους γονείς της εδώ όταν ήταν δώδεκα χρονών δηλαδή πρώτη γυμνασίου και στην αρχή δεν μιλούσε σε κανέναν γιατί μας τρόμαζε λιγάκι, είναι πολύ λευκή και λέγαμε ότι είναι άρρωστη και την αποφεύγαμε και ο πήτερ τότε την πείραζε πολύ την έλεγε άσχημη και βρικόλακα εκείνη καθόταν πάντα σε μια γωνιά και δεν του μιλούσε μόνο μια φορά είχε κλάψει όταν ήταν Τρίτη γυμνασίου οι γονείς της πέθαναν σε τροχαίο κάηκαν ζωντανοί και η νεφέλη έμεινε μόνη της με την αδερφή της την άμη και τον ματίας τον αδερφό της μεγαλύτεροι από κείνη, παρόλα αυτά ο πήτερ την ενοχλούσε ακόμα εκείνη γελούσε μαζί του ότι και να της έκανε αλλά τώρα την εκνευρίζει. Μην της πεις ότι στα είπα
-όχι, αλλά αν είναι δυνατόν άσχημη η νεφέλη ? Γιατί την έλεγε έτσι? Είναι η πιο όμορφη κοπέλα που έχω δει στην ζωή μου
-εσύ απΆ όλα αυτά αυτό συγκράτησες λούκας ότι την έλεγε άσχημη? Είπε θυμωμένα ο ντέιβιντ
-τα άλλα τα ήξερα γι αυτό δεν μου έκαναν εντύπωση η μητέρα της ήταν συγγραφέας μ άρεσαν τα βιβλία της και έμαθα για τον θάνατο της
-και που ήξερες ότι ήταν η μητέρα της?
-είναι ίδιες ντέιβιντ δεν την έχει δει την μητέρα της? Ρώτησε ο λούκας
-όχι δεν την έχω δει δεν ξέρω δεν το είχα προσέξει....
Εκείνη την στιγμή διέκοψε την συζήτηση την συζήτηση τους η νεφέλη και η λίζα.
-από δω η λίζα λούκας είπε η νεφέλη
-χάρηκα είπε ο λούκας και γύρισε στον ντέιβιντ να του πει κάτι, η λίζα ψιθύρισε στο αυτί της νεφέλης
-είδες δεν μου έδωσε καθόλου σημασία αν είναι δυνατόν είμαι η πιο όμορφη κοπέλα στο σχολείο.
-έλα σταμάτα είπε η νεφέλη γελώντας και χτύπησε το κουδούνι και μπήκαν μέσα
Όταν σχόλασαν ο λούκας η νεφέλη και ο ντέιβιντ φύγανε μαζί γι να κανονίσουν και για τΆ απόγευμα τι 8α κάνουν, πίσω τους ήταν ο γκάμπριελ και ο πήτερ και συζητούσαν για την νεφέλη και όλα όσα έγιναν
-πήτερ είμαι πολύ στεναχωρημένος πώς να την κάνω να γυρίσει πίσω?
-μίλα της ξανά
-θα με σκοτώσει μίλησε της εσύ στ ορκίζομαι δεν έκανα τίποτα με την άλλη
-γιατί εγώ?
-γιατί είσαι ο καλύτερος μου φίλος και ξέρει ότι σε σένα λέω πάντα την αλήθεια και δεν θα σε αμφισβητήσει
-μπα δεν θα καταφέρω τίποτα αλλά θα κάνω μια προσπάθεια αύριο
-τι αύριο πήτερ πήγαινε τώρα σε λίγο που στρίβει μόνη της
-καλά ρε καλά μην σπρώχνεις μέλι έχει και κάνεις έτσι?!
-.....
-ναι ε?!
πιο πέρα ο λούκας έλεγε στα παιδιά να πάνε το απόγευμα σπίτι του για πρόβα και να μην χτυπήσουν να μπούνε από κει που μπήκε η νεφέλη
την προηγούμενη φορά για να δει τι έκανε.
-όχι είπε η νεφέλη θα τα πούμε στο μετρό θέλω να πάρω κάτι και θέλω να έρθετε μαζί μου
-καλά εντάξει έξι στο μετρό είπε ο ντέιβιντ και η νεφέλη συνέχισε μόνη της
από πίσω της ένιωθε κάποιος να την ακολουθεί αλλά δεν γύρισε το κεφάλι, ξαφνικά ένιωσε ένα χέρι να την τραβάει.
-πήτερ? με τρόμαξες τι θες και μ ακολουθείς?
-ήθελα να σου μιλήσω
-ναι ξέρω γιατί σας άκουσα πριν
-μας άκουσες ? πώς ?ήμασταν μακριά
-εννοώ φαντάζομαι γιατί θα λέγατε
-α, ναι αυτό! ξέρεις δεν τα πάμε καλά αλλά πιστεύω ότι πρέπει να με πιστέψεις ο γκάμπριελ σου λέει την αλήθεια
-και γιατί πήτερ έρχεσαι εσύ να μου τα πεις αυτά αυτό θες να είμαι πάλι με τον γκάμπριελ? και ας..... και σταμάτησε
-κι ας ? η νεφέλη δεν μίλησε και προχώρησε να φύγει δεν την ακολούθησε δεν ήθελε να την πείσει δεν ήθελε να τους ξαναδεί μαζί.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 21-01-12, 20:20
Το avatar του χρήστη lana
lana Ο χρήστης lana δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 05-01-2012
Περιοχή: athens/london
Μηνύματα: 198
Προεπιλογή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο- ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

Στο μετρό...
πρώτα είχαν φτάσει ο λούκας και ο ντέιβιντ οι οποίοι μιλούσαν για κάτι τραγούδια και παραπονιόντουσαν που για άλλη μια φορά
η νεφέλη αργούσε
-που είναι ? ρωτούσε ο λούκας
-εδώ είμαι συγγνώμη που άργησα είπε η νεφέλη χαμογελώντας
-άντε πέντε ώρες είπε ο ντέιβιντ και την αγκάλιασε
-ναι φαντάσου να πηγαίναμε στο σπίτι του λούκας δέκα θα κάναμε μέχρι να ανεβούμε τα κάγκελα είπε η νεφέλη
"ψεύτρα", σκέφτηκε ο λούκας
-δεν είμαι είπε η νεφέλη δυνατά
-τι λες πριγκίπισσα ρώτησε ο ντέιβιντ απορημένος μόνη σου μιλάς?
-ο λούκας με είπε ψεύτρα δεν τ άκουσες ο ντέιβιντ και ο λούκας την κοίταζαν περίεργα
"πώς το έκανε αυτό δεν το είπα δυνατά, το σκέφτηκα"
-δεν ξέρω λούκας δεν μου έχει ξανασυμβεί είπε η νεφέλη τρομαγμένη
-στάματα το δεν θέλω να διαβάζεις την σκέψη μου και την άρπαξε απ τ χέρι και την ταρακούνησε
-διαβάζεις την σκέψη μας πριγκίπισσα? ρώτησε ο ντέιβιντ
-ναι το κάνει είπε ο λούκας και την κοίταξε
-παράτα με είπε η νεφέλη και έτρεξε ένα ταξί ερχόταν καταπάνω της
-νεφέλη πρόσεχε φώναξε ο λούκας και ο ντέιβιντ κούνησε τα χέρια του και όλα πάγωσαν εκτός από την νεφέλη τον λούκας και εκείνον
και κάποιον που έβγαινε από το ταξί, ήταν ο πήτερ που μαζί με τα άλλα δύο παιδιά έτρεξαν κοντά της. ήταν αναίσθητη κάτω.
-νεφέλη είσαι καλά? ρώτησε τρομαγμένος ο πήτερ τι έπαθε ντέιβιντ?
-την χτύπησε το ταξί απάντησε τρομαγμένος ο ντέιβιντ ζει?
-ναι ρε ηλίθιε ζει αλλά δεν συνέρχεται, νεφέλη έλα κορίτσι μου σύνελθε της φώναζε ο πήτερ ο ντέιβιντ και ο λούκας κοιτάχτηκαν απορημένοι. άλλο ένα άτομο ήρθε να συμπληρώσει την παρέα ήταν η έριν η κόρη του αστυνομικού που είχε βγάλει την νεφέλη και συμμαθήτρια τους
-τι έγινε ρώτησε? έχουν παγώσει όλα εκτός από μας και η νεφέλη? κανένας δεν της απάντησε ήταν όλοι πολύ ανήσυχοι με την νεφέλη.
η οποία άρχισε να συνέρχεται βρισκόταν στα χέρια του πήτερ
-πήτερ? τι έγινε? ρώτησε
-σε χτύπησε ένα ταξί, αλλά χάρης σε κάποιον από τους δυο εδώ που πάγωσαν τον χρόνο δεν τραυματίστηκες άσχημα
-λούκας εσύ το έκανες? ρώτησε η νεφέλη, ο λούκας κούνησε το κεφάλι του αρνητικά και έδειξε τον ντέιβιντ
-πονάς πουθενά? ρώτησε ο πήτερ
-το πόδι μου, πήτερ πονάει πολύ κοίτα μου μπήκε αυτό το σίδερο και είχε γίνει χλωμή
-πρέπει κάποιος να της το βγάλει είπε ο πήτερ και μετά να το θεραπεύσω ο λούκας απομακρύνθηκε, ο ντέιβιντ έδειξε φοβισμένος
-θα το κάνω μόνη μου είπε η νεφέλη
-δεν γίνεται θα πεθάνεις από τον πόνο είπε η ερίν θα το κάνω εγώ
-όχι ευχαριστώ και ακούμπησε πάνω στο σίδερο και σαν μαγνήτης το τράβηξε έξω και μετά έβγαλε μια κραυγή, ο πήτερ ακούμπησε γρήγορα το πόδι της και με μια κίνηση το θεράπευσε η νεφέλη έπεσε κάτω αναίσθητη ξανά ο πήτερ την πήρε στο χέρι και την πήγε κάπου να κάτσει και είπε
-έριν γύρνα στον πατέρα σου και εσύ ξεπάγωσε τα όλα και τα λέμε σε μια ώρα στο σπίτι μου!
-ναι είπε η έριν και έφυγε, η νεφέλη συνήλθε και αφού κάτσανε λίγο πήγαν στο σπίτι του πήτερ και άρχισαν να μιλάνε για όλα αυτά
-γιατί μόνο εμείς δεν παγώσαμε ντέιβιντ ρώτησε η νεφέλη
-δεν ξέρω μάλλον επειδή έχετε δυνάμεις και εσείς δεν ξέρω
-είναι πιθανόν είπε η ερίν, εγώ προβλέπω το μέλλον εσείς?
-εγώ θεραπεύω είπε ο πήτερ από μικρός το έκανα αυτό δεν το ήξερα ότι υπάρχουν και άλλοι με δυνάμεις, εσύ νεφέλη?
-εγώ γίνομαι αόρατη και διαβάζω την σκέψη τον άλλον μάλλον
-μάλλον? είπε ο λούκας ειρωνικά έτσι εξηγείται το πώς μπήκες σπίτι μου
-ναι έτσι μπήκα αλλά νόμιζα μόνο αυτό μπορώ να κάνω και εσύ λούκας γιατί με έκανες να νιώθω τρελή σε είδα να πετάς και μου έλεγες ότι το φαντάστηκα αν είναι δυνατόν
-δεν ήθελα να μάθεις το μυστικό μου δεν σε ήξερα καν
-δίκιο έχεις και ο δικό μου δεν θέλω να το μάθει κανείς και σας παρακαλώ μην πείτε τίποτα σε κανέναν κάντε πως δεν έγινε τίποτα είπε ο
πήτερ
-μα τι λες ρε ηλίθιε είπε η νεφέλη θυμωμένη γίνεται αυτό?
-αλίμονο και μάθω ότι είπατε κάτι είπε ο πήτερ
-μα πήτερ πώς μπορείς και το λες αυτό δεν γίνεται να τα ξέχασες όλα τόσο γρήγορα μπορούμε να κάνουμε πολλά με τις δυνάμεις μας
-και για πες μου τι να κάνω ?όνειρα σωτηρίας με κάτι χαζούς
Που νομίζουν ότι εμείς 18 μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο ενώ δεν ξέρουμε καν ποιοι είμαστε εμείς όχι κοριτσάκι μου δεν θα χάσω τον χρόνο μου με βλακείες έχω και πιο σημαντικά πράγματα να κάνω δεν θα πω τίποτα για σας και ελπίζω να κάνετε και εσείς το ίδιο...
-καλά είσαι αναίσθητος ξέρεις πόσα θα μπορούσες να προσφέρεις με τις δυνάμεις που έχεις? Είπε η νεφέλη και τα μάτια της άστραφταν.
-είμαι, γεια σας!!! έτσι και τα υπόλοιπα παιδιά έφυγαν για να πάνε σπίτι μια τους και είπαν προς το παρόν να μην το συζητήσουν. Μόλις η νεφέλη έφτασε σπίτι ήξερε ότι το τηλέφωνο της θα χτυπήσει και έτσι το έβαλε στο αθόρυβο... Ο ντέιβιντ θα πάρει σίγουρα για να συζητήσουν. Σε λίγο χτύπησε το κουδούνι και η νεφέλη προσπαθούσε να καταλάβει ποιος ήταν αλλά οι σκέψεις του την πολύ μπερδεμένες και έτσι δεν μπορούσε να καταλάβει αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα άνοιγε γιατί δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν και έτσι δεν άνοιξε και ανέβηκε τα σκαλάκια για να πάει στο δωμάτιο της το κουδούνι σταμάτησε να χτυπάει και η νεφέλη δεν άκουγε πια τις σκέψεις του ούτε καν μπερδεμένες. Ξάπλωσε έβαλε τα ακουστικά και έβαλε την μουσική τόσο δυνατά που να εμποδίζει ακόμα και το μυαλό της να σκέπτεται... Και έτσι την πηρέ ο ύπνος ξαφνικά το παράθυρο άνοιξε και για λίγο νόμιζε πως είδε τον λούκας στο δωμάτιο της να την κοιτάζει, αλλά μόλις σηκώθηκε δεν ήταν κάνεις, έκλεισε το παράθυρο και μετά έπεσε κάτω και ξανακοιμήθηκε.
Την επομένη μέρα στο σχολειό η ατμόσφαιρα ήταν πολύ περίεργη και τα παιδιά αντάλλαξαν ελάχιστες κουβέντες μεταξύ τους και οι μέρες κυλούσαν τόσο αργά που λες και ο χρόνος το έκανε επίτηδες, ύστερα από εβδομάδες στο σχόλασμα τα παιδιά ξεκίνησαν να φύγουν μονοί τους όπως και κάθε μέρα από εκείνη την μέρα των γεγονότων.
-νεφέλη περίμενε να φύγουμε μαζί είπε ο λούκας που βρισκόταν πίσω της.
-που πας έγινε κάτι?
-ε?
-λέω έγινε κάτι?
-όχι, γιατί το λες αυτό?
-καλά με δουλεύεις? Πες μου είσαι εσύ η νεφέλη που γνώρισα? Η πρώτη κοπέλα που γνώρισα αυτό το τρελό πλάσμα έγινε έτσι, δεν σε αναγνωρίζω ,η νεφέλη έγινε σε αναγνωρίζω αόρατη και χάθηκε.
<<άντε, χάσου μακάρι να μην σε γνώριζα ποτέ μου σε μισώ!!!>> σκέφτηκε ο λούκας
-αλήθεια με μισείς? Ρώτησε η νεφέλη
-αχαχούχα! Το ήξερα ότι μόνο έτσι θα εμφανιστείς! Είπε ο λούκας
-με κορόιδεψες?
-όχι απλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος να εμφανιστείς πάμε κάπου να μιλήσουμε.
-να πάω σπίτι μου πρώτα και μετά να σε συναντήσω εκεί που θα μου πεις?
-όχι είπε ο είπε ο λούκας και την φίλησε εκείνη έμεινε δεν το περίμενε
-το έκανα για να μην μου αντιστέκεσαι θα έρθεις θέλεις δεν θέλεις εντάξει? είπε ο λούκας γελώντας, η νεφέλη χαμογέλασε
-βλέπεις και γι αυτό το έκανα για να γελάσεις δεν θέλω να σε βλέπω θλιμμένη εγώ νόμιζα ήθελες να γίνουμε ρόκ σταρ να γίνουμε φίλοι
δεν ήξερα ότι είσαι σαν το πήτερ που τα παρατάει όλα!
-δεν είμαι σαν αυτόν αλλά εγώ τι να κάνω δεν γίνετε κάτι να το θέλω μόνο εγώ πρέπει να θέλουμε όλοι να το συζητήσουμε
-ναι και γι αυτό εγώ κανόνισα συνάντηση με όλα τα παιδιά στο παλιό σιδηροδρομικό σταθμό
-είναι όλοι εκεί?
-ναι νεφέλη πάμε δώσε μου το χέρι σου
-να πάρουμε ένα ταξί είπε η νεφέλη
-όχι θα κάνουμε κάτι καλύτερο είπε ο λούκας
-αποκλείεται δεν πετάω εγώ είπε η νεφέλη έχω υψοφοβία δεν
-μην φοβάσαι ρε χαζή θα κάνουμε κάτι άλλο θα τηλεμεταφερθούμε
-πώς? και άλλη δύναμη?
-ναι, αλλά αυτό δεν θα το πεις σε κανέναν οκ? θα ναι το μυστικό μας και της χαμογέλασε
-εντάξει είπε η νεφέλη και του έδωσε δειλά το χέρι
Σε λίγο βρίσκονταν στο σταθμό
-wow λούκας ήταν τέλειο αυτό που μπορείς και κάνεις
-σταμάτα γιατί εκεί είναι τα παιδιά ξέχασες ότι είναι μυστικό και την πήρε αγκαλιά
"σαν να είναι άλλος άνθρωπος, αλλά μ αρέσει πιο πολύ έτσι" σκέφτηκε η νεφέλη
-πόσο θα ήθελα να μάθω τι σκέφτεσαι τώρα αν υποθέσω από το χαμόγελο που έχεις σκέφτεσαι κάτι ωραίο
-ε, όχι είπε η νεφέλη και προχώρησε πιο μπροστά και χαιρέτησε τα παιδιά
-το ξανασκέφτηκες πήτερ? ρώτησε η νεφέλη χαρούμενη
-όχι δεν έχω τίποτα δεν έχω να σκεφτώ απλά ήρθα να βεβαιωθώ ότι δεν θα πείτε τίποτα, το χαμόγελο της έσβησε
-και για αυτό ήρθες εγώ νόμιζα ότι ήθελες να βρούμε άκρη να βοηθήσουμε να είμαστε μια ομάδα είπε η νεφέλη
-και εγώ αυτό σκέφτηκα είπε ο ντέιβιντ
-όποιος συμφωνεί με την νεφέλη ας σηκώσει χέρι είπε ο λούκας και σήκωσε το χέρι του και ο ντέιβιντ το ίδιο
-εγώ θα ήθελα να συμφωνήσω είπε η ερίν αλλά ξέρω όμως ότι σε κάθε ιστορία υπάρχουν και κακοί και εγώ δεν θέλω να
έχω καμία σχέση με αυτά δεν είμαι ηρωίδα και ούτε μ αρέσουν αυτά με τρομάζουν.
-τι χαζή είπε η νεφέλη φωναχτά και η ερίν την κοίταξε νευριασμένη
-δεν βγάζουμε πουθενά γι αυτό λέω να φύγω είπε ο πήτερ και κοίταξε την νεφέλη γιατί ήξερε ότι αυτή θα αντιδράσει.
-οκ, πήτερ μπορείς να φύγεις, αλλά αν χρειαστείς ποτέ βοήθεια εμάς μην έρθεις και μας ενοχλήσεις είπε η νεφέλη
-και φυσικά είπε ο πήτερ ακόμα και να πέθαινα από σένα δεν θα ζητούσα τίποτα σε μισώ της είπε και αμέσως το μετάνιωσε που το είπε
-μην μου το λες γιατί πληγώνομαι. Είπε η νεφέλη και του έσκασε ένα χαμόγελο! και έφυγε ο πήτερ μαζί με την ερίν έτσι τα τρία παιδιά έμειναν μόνη τους
-ρε princess μπορείς να μου δώσεις μια αγκαλίτσα? είπε ο ντέιβιντ
-ναι, Είπε η νεφέλη και τον αγκάλιασε σφιχτά θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη χάθηκα τελείως!!!
-δεν πειράζει princess γιατί εγώ ξέρεις ότι σ αγαπώ και δεν μπορώ να σου κρατήσω κακιά.
-τέλος οι αγκαλίτσες ας πιάσουμε δουλεία. Είπε ο λούκας και τα δυο παιδιά πεταχτήκαν τρομαγμένοι ο λούκας γέλασε λίγο και
μετά συνέχισε
-πάμε σπίτι μου για πρόβα?
-ναι είπαν Και οι δυο μαζί και σε λίγο και οι τρεις βρισκόταν στο σπίτι του λούκας
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 21-01-12, 21:06
Το avatar του χρήστη DreamerSp
DreamerSp Ο χρήστης DreamerSp δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 20-01-2012
Περιοχή: Σπάρτη
Μηνύματα: 10
Προεπιλογή

Το σενάριο όχι και πολύ ιδιαίτερο άλλα μου αρέσουν τέτοιου είδους ιστορίες περιμένω το 4ο κεφάλαιο !
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 22:18.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.