Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Η πόλη της FantasyGate > Τμήμα Πολυσυγγραφίας

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 10-02-12, 12:06
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή Το σπίτι του τρόμου

Η Χριστίνα και ο Προκόπης ήταν ένα νιόπαντρο ζευγάρι, μόλις σήμερα επέστρεψαν στην Ελλάδα, απο την Βενετία, που είχαν πάει γαμήλιο ταξίδι, και η χαρά ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους.
Σήμερα για πρώτη φορά θα έμεναν σ' ένα υπέροχο σπίτι. Το είδαν σαν ευκαιρίά, διότι ενώ έπρεπε να πληρώσουν 1000 ευρώ ενοίκιο, το ενοικίασαν μισοτιμής. Αφού συνέχεια γελούσαν κι έλεγαν ότι ήταν ανόητος αυτός ο ιδιοκτήτης, μόνο 500 ευρώ το δίνει; Ήταν ένας παράδεισος γι' αυτούς. Είχε πισίνα, λαχανόκηπο και διάφορα λουλούδια και από πίσω είχε αγρόκτημα με ζώα και ξεχωριστά στη μέση του κήπου υπήρχε ένα μικρό δωματιάκι φτιαγμένο γύρω γύρω από τζαμαρία, που είχε μέσα διάφορους ζωγραφικούς πίνακες, αριστουργήματα που ποτέ δεν πουλήθηκαν και ένα διπλό κρεβάτι. Στη μέση του δωματίου υπήρχε στολισμένο στον τοίχο ένα πορτρέτο ενός παλικαριού. Το ζωγράφισε κάποια επαγγελματίας ζωγράφος, διότι ήταν αριστούργημα. Αυτό πρόσεξε η Χριστίνα και το είπε στον Προκόπη, ο Προκόπης συμφωνησε μαζί της ότι αυτός ο πίνακας ήταν καλύτερος από τους άλλους. Θα πρέπει η ζωγράφος να αγαπούσε αυτό το παλικάρι κι έδωσε όλη της την αγάπη για να το ζωγραφίσει
Δεν έπεσε έξω, αυτή ήταν η αλήθεια.
Από την μπροστινή πλευρά υπήρχαν χωράφια και στο βάθος φαινόταν η θάλασσα. Θα ήταν η φωλίτσα τους λοιπόν.
Δεν γνώριζαν όμως την ιστορία του σπιτιού. Για να καταλάβετε τι συμβαίνει θα σας πω τα πάντα γι' αυτό το σπίτι.
Πριν από χρόνια σ' αυτό το σπίτι ζούσε ο Ιάκωβος Αυτός έχασε τη γυναίκα του και ξαναπαντρεύτηκε μια ζωγράφο την Μένη. Αυτή η ζωγράφος ήταν σχεδόν συνομήλικη με το γιο του, Στέφανο, που έλειπε στη Γερμανία . Στην αρχή η ζωγράφος ήταν ερωτευμένη με το άνδρα της και περνούσαν καλά. Εκείνη καθόταν τις νύχτες όταν κοιμόταν ο άνδρας της και ζωγράφιζε. Όταν επέστρεψε ο γιός του στην Ελλάδα, την ύπαρξη του οποίου γνώριζε αλλά δεν τον είχε δει ποτέ της, ένιωσαν μια κεραυνοβόλα έλξη να τους ενώνει και δεν ήθελαν και οι δύο να το παραδεχτούν. Η Μένη από τη στιγμή που αντίκρυσε τον Στέφανό έπαψε να θέλει τον άνδρα της και ζήτησε να της φτιάξει ένα δωματιάκι ξεχωριστό από το υπόλοιπο σπίτι καμωμένο από τζαμαρία στη μέση του κήπου γα να μην τον ενοχλεί ταχα, για να δημιουργεί εκεί πολλές ώρες. Εκείνος δεν της χαλούσε ποτέ χατίρι και έτσι είχε τη δική της γωνιά για να δημιουργεί. Κάποια στιγμή ζήτησε διπλό κρεβάτι για να σκέφτεται ότι ζει έναν εικονικό έρωτα στο πλάι του άνδρα που πραγματικά ήθελε,και να παίρνει δύναμη. Ο Στέφανος βλέποντας αυτή την κίνηση κάτι ψυλλιάστηκε, αλλά δεν ήταν σίγουρος. Ήθελε να βεβαιωθεί.
Άρχισε να δείχνει ο ένας για τον άλλο αντιπάθεια, αλλά αυτό ήταν εικονικό, για να ρίξουν στάκτη στα μάτια του Ιάκωβου, που φυσικά το μυαλό του ήταν αδύνατον να φτάσει τόσο μακρια. Πολλές φορές τους μάλωνε που συμπεριφέρονταν έται. Πάντα όμως η σκεψη του ενός ήταν στραμμένη στον άλλο. Ο άνδρας της ήταν πια ενοχλητικός γι' αυτήν και ευχόταν να μην υπήρχε.
Μια νύχτα ο Στέφανος, μια συγκεκριμένη ώρα (λίγο μετά τα μεσάνυχτα), επέστρεψε από ένα γλέντι που είχε πάει με τους φίλους του, μεθυσμένος. Μόνο έτσι θα μπορούσε να της πει αυτά που κρύβει τόσο καιρό στην καρδιά του γι' αυτήν. Εκείνος βλέποντας φώτα στο ατελιέ σκέφτηκε να κάνει μια ξαφνική επίσκεψη στην μανούλα, όπως την αποκαλούσε ειρωνικά, γιατί στην πραγματικότητα ήταν 5 χρόνια μικρότερη απ' αυτόν.
Εκείνη του μίλησε σκληρά.
- Τι χάλια είναι αυτά; Που μπεκρόπινες; Θα φωνάζει ο πατέρας σου.
- Θα με κάνει ντα ε;
- Όχι, αλλά το σωστό και το κόσμιο είναι να είσαι νηφάλιος. Πώς θα δουλέψεις αύριο; Το σκέφτηκες;
- Αν ήξερες το σωστό και το κόσμιο δεν θα παντρευόσουν το γέρο. Ηλίθια. Βιάστηκες; Χάθηκαν οι άνδρες και θάφτηκες μαζί του ή σε θάμπωσαν τα πλούτη του; Εκείνη τον χαστούκισε, αλλά το μετάνιωσε.
- Χτύπα με αν αυτό σε ευχαριστεί. Αλλά την αλήθεια οφείλεις να την ακούσεις.
- Δεν φέρεσαι σωστά. Ό,τι και να είναι, είναι πατέρας σου. Δεν έχεις το δικαίωμα να μιλάς έτσι γι' αυτόν που στο κάτω- κάτω είναι άνδρας μου.
- Πες μου ειλικρινά τον αγαπάς;
- Έτσι νόμιζα αλλά...
- Δεν σκέφτηκες ποτέ ότι μια καρδιά πονάει και χτυπάει για σένα και δεν μπορεί να σε έχει ποτέ .... Γιατί Μένη; Γιατί; Είπε κι έκλαιγε.
- Τι είναι αυτά που μου λες βραδιάτικα, Είναι δυνατόν εμείς οι δύο να έχουμε μέλλον μαζί. Όχι!!!! είναι μαρτύριο!
- Πες μου ειλικρινά. Ποιο είναι περισσότερο μαρτύριο να αγαπάς τη μητριά σου ή εκείνη να αγαπά τον γιο του άνδρα της; Παραδέξου το πως κι εσύ μ' αγαπάς και καίγεσαι για μένα, όπως κι εγώ για σένα. Το βλέπω στα μάτια σου, το έχω καταλάβει!
- Πάψε! Δεν ξέρεις τι λες. Είσαι μεθυσμένος. Ρίξε νερό στο πρόσωπό σου να συνέρθεις!
- Γιατί λοιπόν στο ατελιέ σου ζήτησες διπλό κρεβάτι; Έχεις σκοπό να βάλεις κάποιον στο πλάι σου;
- Αυτό δεν σε αφορά. Πάντως, όχι εσένα, για τ' όνομα του Θεού είσαι παιδί μου!
- Χα χα χα! Ξαναπές το άκόμη μια φορά αυτό για να το εμπεδώσεις.
- Γιατί με βασανίζεις;
- Διότι βλέπω στα μάτια σου την ίδια επιθυμία. Δεν μπορεί να κάνω λάθος. Τα μάτια σου λάμπουν όταν με βλέπουν. Δεν μπορεί να γελάστηκα έτσι. Εκτός αν μέσα στο μεθύσι μου βλέπω αυτά που θέλω.
- Όχι, δηλαδή ναι, δηλαδή όχι.
- Δηλαδή ναι, ή δηλαδή όχι;
Εκείνη δεν του απάντησε, τι να του απαντούσε άλλωστε, δεν άντεξε άλλο και έπεσε στην αγκαλιά του. Πραγματικά αυτή την νύχτα έγιναν για πρώτη φορά ένα. Το πάθος είχε φτάσει στο αποκορύφωμα γιατί ήταν παράνομο και το απολάμβαναν. Το παράνομο πάντα γοητεύει. Φιλιόντουσαν και ολοκλήρωσαν γεμάτοι πάθος και λατρεία ο ένας για τον άλλο τον έρωτά τους. Ενώ ο γέρος κοιμόταν και δεν πήρε χαμπάρι τι γινόταν στον κήπο του. Όταν ο Στέφανος κοιμόταν η Μένη τον ζωγράφιζε. Αυτό γινόταν κάθε νύχτα. Είχαν γίνει πια κανονικοί εραστές. Μπροστά στο γέρο ήταν υποδειγμάτική μάνα, αλλά πίσω του ήταν εραστές.
Μια νύχτα ο Ιάκωβος σκέφτηκε να βρει τη γυναίκα του και να τη δει την ώρα που ζωγραφίζει. Ήξερε ότι όταν κοιμόταν εκείνος, εκείνη δημιουργούσε. Δεν ήξερε όμως ούτε κατά διάνοια φαντάστηκε, ότι έβγαζε τα μάτια της με το ίδιο του το σπλάχνο. Βγήκε στον κήπο και τους είδε από τη κλειστή τζαμαρία, να έχουν τρελό πάθος. Νόμιζε ότι τον γελούν τα μάτια του και ήθελε να βεβαιωθεί. Άνοιξε την πόρτα σιγανά, για να το διαπιστώσει. Εκείνοι δεν τον αντιλήφθηκαν γιατί ήταν παραδομένοι στο τρελό πάθος τους. Ετσι αθόρυβα όμως όπως άνοιξε την πόρτα, έτσι αθόρυβα την έκλεισε.΄Δεν είπε ούτε λέξη, δεν ήθελε ούτε να τους φτύσει. Αηδίασε! Ήξερε ότι ήταν αδύνατον στα χάλια που έχει να τον αγαπήσει ένα κοριτσάκι. Είχαν 35 έτη διαφορά, δεν ήταν λίγα. Τι αξιώσεις είχε; Κράτησε το στόμα του κλειστό και μονάχος έπνιγε τον πόνο του στο ποτό. Ήθελε να πεθάνει. Δεν άντεχε αυτό που είδε και έπεσε ψυχολογικά.
Δεν μπορούσαν πια να παίξουν τους εχθρους και άλλαξαν μοτίβο. Προσποιούνταν την μαμά και το παιδί κι εκείνος έμενε βουβός, γιατί γνώριζε το θέατρο του παραλόγου που παιζόταν κάθε φορά που ήταν παρόν ή πίσω από την πλάτη του.
Το παράνομο ζευγάρι σκέφτηκαν από κοινού να βγάλουν από τη μέση το γέρο, γιατί τον έβλεπαν εμπόδιο στον έρωτά τους, αλλά δεν έβρισκαν τον τρόπο και την ευκαιρία να το κάνουν και όλο το ανέβαλλαν. Μάλιστα εκείνη περίμενε το παιδί του Στέφανου και ήθελαν να γεννηθεί πρώτα το παιδί και μετά να γίνει αυτό. Πέρασαν 9 μήνες από τότε. Η Μένη γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι. Την ύπαρξη του μωρού την γνώριζε ο γέρος, γιατί έβλεπε ότι ήταν έγκυος και είχε καταλάβει ότι το παιδί δεν ήταν δικό του. Δεν ήθελε λοιπόν ούτε να το δει ούτε να ξέρει τίποτα γι' αυτό.
Η ευκαιρία να τον ξεκάνουν ήρθε ένα αυγουστιάτικο πρωινό.
Αφού πήραν το πρωινό και οι τρεις στη βεράντα, η Μένη σε ανύποπτη στιγμή του έριξε δηλητήριο μέσα στον καφέ, με την βοήθεια του Στέφανου. Εκείνος πρόσεξε ότι άλλες φορές του έδινε το δίσκο και διάλεγε μόνος του τον καφέ. Αυτή τη φορά του έδωσε ένα συγκεκριμένο φλιντζάνι στο χέρι και ο νους του πήγε στο κακό. Ήξερε τα τεκτενόμενα και τους είχε ικανούς για όλα.
Με ταχυδακτυλουργικό τρόπο πήρε το άλλο φλιντζάνι χωρίς να τον πάρουν είδηση, με αποτέλεσμα να πιει η ζωγράφος τον δηλητηριασμένο καφέ.
Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος. Ευτυχώς ο Ιάκωβος τα ήξερε όλα, απλά έκανε το κορόιδο για να δει που θα καταλήξουν. Στο τέλος, αντί να πέσει νεκρός ο Ιάκωβος, όπως προσδοκούααν, έπεσε η Μένη. Ο Στέφανος έκλαψε τη χαμένη του αγάπη και κάθε νύχτα ακούγεται κάτι σαν θρήνος στον αέρα. Ο πατέρας έφυγε στο εξωτερικό, ενώ ο γιος έμεινε σ' αυτό το σπίτι μέχρι το θάνατό του. Και λέω το θάνατό του, γιατί μετά από μερικές μέρες ήπιε από το ίδιο δηλητήριο και πέθανε. Οι κάτοικοι του χωριού τους έθαψαν στον κήπο τον ένα δίπλα στον άλλο και μεγάλωσαν το μωράκι, το οποίο όταν έγινε 18 ετών κέρδισε αυτό το σπίτι που ήταν στο όνομα του πατέρα του. Αυτό το παιδάκι ήταν ο ιδιοκτήτης αυτού του σπιτιού. Από τότε πέρασαν πενήντα έτη.
Φυσικά την ιστορία αυτή την αγνοούσε το νιόπαντρο ζευγάρι μας που ήρθε να κατοικήσει α' αυτό το σπίτι. Το σπίτι αυτό το λέγανε σπίτι του τρόμου γιατί κάθε φορά που το ενοικίαζε κάποιος την νύχτα ακουγόταν ο θρήνος του παλικαριού για την χαμένη του αγάπη και άκουγαν διάφορες φωνές και ομιλίες να διαδραματίζονται μπροστά τους. Η όλη ατμόσφαιρα του σπιτιού μοιάζει με ταινία θρίλερ. Αυτό ανάγκασε τον ιδιοκτήτη να το ενοικιάσει πολλάκις, αλλά πάντα οι ενοικιαστές έφευγαν αυθημερόν δυσαρεστημένοι. Μετά απόφάσισε να το νοικιάσει ξανά. Ήλπιζε να το πάρουν κουφοί και να βγάλει χρήματα, αλλά μη μπορώντας να βρει κουφούς ενοικιαστές, αναγκάστηκε να το δώσει μισοτιμής σε όποιον λάχει και έτυχε να το ενοικιάσει αυτό το ζευγάρι, που οι καημένοι το θεώρησαν μεγάλη ευκαιρία εν αγνοία τους και ακόμη γελούν με τον ανόητο ιδιοκτήτη. Αλίμονο! Πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι! ΄Έτσι συμπεριφέρονται όσοι αγνοούν την αλήθεια!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 10-02-12 στις 12:27
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 10-02-12, 14:24
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Η Χριστίνα είχε μια καταπληκτική ιδέα και ο Προκόπης συμφώνησε μαζί της, να χαρούν τον έρωτά τους στο σημείο που το ζευγάρι έλιωναν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Ήθελαν να ζήσουν αυτό που ζούσαν κι εκείνοι χωρίς να γνωρίζουν αυτή την ιστορία. Πραγματικά, έζησαν με πάθος, αλλά άκουσαν ένα κλάμα ένα τραγούδι σαν θρήνο να προέρχεται απ' έξω και σταμάτησαν. Η κοπέλα ντύθηκε και είπε στον αγαπημένο της να κάνει το ίδιο. Κάποιος υποφέρει και πρέπει να τον βοηθήσουν. Εκείνος πήρε ένα φακο που βρήκε στο συρτάρι και είδαν μια σκιά να κάθεται στον τάφο της κοπέλας και να κλαίει, Φώτισαν εκείνη την πλευρά και δεν είχε τίποτα. Άκουσαν ουρλιαχτά να απλώνονται στο χώρο. Αυτο το σκηνικό τους πάγωσε το αίμα.
- Κάτι συμβαίνει εδώ και πρέπει να το ανακαλύψουμε. Είπε εκείνη
- Τώρα κατάλαβες γιατί κοστίζει μόνο 500 ευρώ; Ήταν στοιχειωμένο.
- Τι θα κάνουμε;
- Θα πάμε στον ενοικιαστή και θα του ζητήσουμε να μας πει αυτή την ιστορία.
- Κοίτα εκεί έχει δύο τάφους.
- Δεν τους είχα προσέξει νωρίτερα.
- Είναι ένας γυναικείος και ένας ανδρικός.
- Κάποιο δράμα αγάπης θα πρέπει να κρύβεται από πίσω.
- Ακριβώς καλά το καταλάβατε. Είπε μια άνδρική φωνή που τους έκανε να αναπηδήσουν από το φόβο τους. Το καλό που έχετε να κάνετε είναι να φύγετε από εδώ, αλλιώς θα σας σκοτώσω.
- Είναι κανείς εδώ; Πού είσαι; Γιατί κρύβεσαι;
- Το φανταστήκαμε, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Πάμε μέσα.
Μπήκαν στο κανονικό σπίτι αυτή τη φορά.
Είδαν στη σκάλα να ανεβαίνουν αιθέριες παρουσίες και το τζάκι έσβησε αυτόματα ενώ ακούγονταν σατανικά γέλια.
- Μάλιστα, κάποιος θέλει να μας διώξει από εδώ, αλλά ποιός;
- Εγώ είπε μια γυναίκα που κατέβαινε εκείνη την ώρα τη σκάλα. Είστε πιο γενναίοι από τους προηγούμενους, αλλά δεν θα φύγετε από εδώ πέρα ζωντανοί.
Φώναξε τον άνδρα της και εκείνος τους έπιασε και τους φίμωσε και τους έκλεισε στην κρεβατοκάμαρα.
- Ποια είστε; Τι θέλετε από εμάς;
- Κλείστε τους το στόμα. Όσο πιο λίγα ξέρετε τόσο το καλύτερο.
- Αχ! Τι εφιάλτης ήταν αυτός είπε η Χριστίνα καθώς είδε ότι βρισκόταν στο σπιτάκι του κήπου αγκαλιά με τον αγαπημένο της.
- Βοήθεια! Είπε κι εκείνος. Δεν αντέχω άλλο. Πνίγομαι.
- Ξύπνα αγάπη μου, ένας εφιάλτης ήταν. Δεν έγινε τίποτα.
- Είσαι καλά κορίτσι μου;
- Ναι, δεν ξέρω τι συμβαίνει μ' αυτό το σπίτι. Κάτι με φοβίζει πάνω του. Πάμε στην πόλη να νοικιάσουμε ένα μικρούλι και ζεστό διαμέρισμα. Θα σπάσουν τα νεύρα μου εδώ πέρα. Φοβάμαι Προκόπη, πάρε με αγκαλιά!
- Θα πρέπει να καλέσουμε τον ενοικιαστή να μας δώσει κάποιες απαντήσεις.
- Ναι, αυτό πρέπει να γίνει άμεσα.
- Έλα να ξανακοιμηθούμε.
- Πάρε με αγκαλιά, φοβάμαι!
Τότε είδαν μια σκιά να απλώνεται στο χώρο και γελούσαν σατανικά.
Εμφανίστηκε μπροστά τους ένας άνδρας και μια γυναίκα.
- Παραβιάσατε το χώρο μας! Είπε η κοπέλα.
- Εδώ ήταν η δική μας φωλιά είστε παρείσακτοι. Είπε ο άνδρας
- ΦΥΓΕΤΕ!!!!!! Είπαν και οι δύο μαζί!
- Πιάσε το μαστίγιο και χτύπα τους.
- Όχι, ηρεμήστε θα φύγουμε, θα φύγουμε αμέσως.
- Έτσι μπράβο!
Εκείνοι ντύθηκαν και έφυγαν στο σπίτι που έμενε ο ενοικιαστής του σπιτιού. Ήταν έξαλλοι.
- Εμφανίστηκαν και σε σας;
- Μάλιστα, και απαιτούμε μια εξήγηση.
- Θα σας πω, αλλά δεν θέλω να με διακόψετε.
- Έχεις το λόγο μας.
Μια μέρα ο παππούς μου ο Ιάκωβος παντρεύτηκε τη μητέρα μου γιατί έχασε την γυναίκα του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Εκείνη ήταν κοριτσάκι και αυτός ένας ώριμος άνδρας. Ο πατέρας μου ήταν μετανάστης στη Γερμανία, έκανε μια μεγάλη περιουσία και αποφάσισε να γυρίσει για πάντα στην πατρίδα. Μέχρι τότε η μητέρα μου ήταν ερωτευμένη με τον παππού μου, αλλά ο πραγματικός έρωτας γεννήθηκε ανάμεσα σ' αυτήν και τον πατέρα μου από τη στιγμή που αντίκρυσε ο ένας τον άλλο για πρώτη φορά.... Τους είπε όλη την ιστορία και τελείωσε με τον εξής επίλογο:
Εγώ κληρονόμησα αυτό το σπίτι, αλλά όποιος κοιμηθεί στο σημείο του γυάλινου ατελιέ βλέπει εφιάλτες που όνειρα δεν είναι ούτε πραγματικότητα αλλά αστρικά ταξίδια που σας συνδέουν με τον κόσμο των νεκρών, τη δική τους διάσταση και τους βρίσκετε μπροστά σας.
- Αν δηλαδή κοιμόμασταν σε άλλο μέρος του σπιτιού δεν θα είχαμε αυτές τις επισκέψεις;
- Δεν ξέρω, όλοι όπως εσείς κοιμήθηκαν στο γυάλινο ατελιέ.
- Πως ξέρετε ότι διαλέξαμε να κοιμηθούμε στο γυάλινο ατελιέ;
- Το φαντάστηκα. Είναι η ιδανική φωλίτσα για τους ερωτευμένους. Είστε νιόπαντροι δεν θα μπορούσατε να κάνετε αλλιώς. Τι αποφασίσατε θα φύγετε;
- Όχι, θα βοηθήσουμε το ζευγάρι τώρα που ξέρουμε την ιστορία τους. Το μυστικό είναι να μην τους δούμε με φόβο, εκείνοι θα μας εμπιστευθούν και θα μας ζητήσουν ό,τι θέλουν για να βρουν ηρεμία. Είπε η Χριστίνα.
- Πολύ ρομαντική σε βρίσκω αγάπη μου. Δεν πιστεύω να νομίζεις ότι θα σε ακολουθήσω στις τρέλες σου.
- Όταν παντρευτήκαμε Προκόπη μου είχες πει ότι μαζί σου και στην κόλαση.
- Εντάξει, άλλο στη θεωρία, άλλο στην πράξη. Είναι τρέλα αυτό που ετοιμάζεσαι να κάνεις.
- Εντάξει Προκόπη, θα το κάνω μόνη μου δεν σε έχω ανάγκη.
- Τώρα σοβαρολογείς;
- Βλέπεις να αστειεύομαι. Λοιπόν θα με εγκαταλείψεις;
- Εντάξει, θα το κάνω. Να ξέρεις όμως ότι είναι δύσκολο να βλέπω όλο αυτό το σκηνικό και να μην φοβάμαι.
- Τι δειλό άνδρα που παντρεύτηκα!
- Μιλάει η γενναία που φώναζε όλη τη νύχτα. Φοβάμαι Προκόπη πάρε με αγκαλιά! Είπε κοροϊδευτικά
- Το είπα για να με αγκαλιάσεις, γάιδαρε ε γάιδαρε!
- Βρε παιδιά μη τσακώνεστε. Ηρεμήστε.
- Δεν την ακούτε τη γουρούνα τι λέει; Με συγχωρείς δεν ξέρω τι λέω, δεν ξέρω τι κάνω. Φταίει η χθεσινή η καταραμένη νύχτα.
- Πράγματι, κάναμε το πρώτο μας καβγαδάκι. Μην μας παρεξηγείτε κύριε...
- Στέφανος. Μου έδωσαν το όνομα του πατέρα μου.
- Τι πάθαμε και φερθήκαμε σαν ηλίθιοι μπροστά στον άνθρωπο;
- Παντρεμένοι δεν είμαστε; Τα' χουν αυτά οι παντρεμένοι. Πώς θα φανεί αυτό;
- Μάλλον το κρεβάτι που κοιμηθήκαμε ήταν καταραμμένο.
- Άσε τις αηδίες και πάμε. Απόψε θα προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επικοινωνία μαζί τους.
- Αυτό φοβόμουν.
- Δεν πιστεύω να κάνεις πίσω Προκόπη, το υποσχέθηκες!
- Όχι, σ' αφήνω μόνη εγώ;
Πήγανε στο σπίτι και ετοιμάστηκαν πάλι να κοιμηθούν, αλλά απόψε τα φαντάσματα δεν έκαναν την εμφάνισή τους, έκαναν ένα ήσυχο ύπνο μέχρι το πρωί.
- Λες να γλιτώσαμε από δαύτα;
- Ξέρεις γιατί; Επειδή τους περιμέναμε. Δεν τους αρέσει αυτό. Θέλουν να έρθουν χωρίς προειδοποίηση. Μια μέρα που δεν θα το περιμένουμε θα έρθουν, αλλά πρέπει να δείξουμε την απαιτούμενη ψυχραιμία. Έτσι θα καθαρίσουμε τον τόπο από την φοβερή τους παρουσία. Είπε η Χριστίνα και κρύφτηκε στην αγκαλιά του σαν μικρό παιδί.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.

Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 10-02-12, 18:09
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Για μια εβδομάδα δεν τους ενόχλησαν αλλά πάνω στην εβδομάδα επανεμφανίστηκαν και οργισμένοι τους είπαν:
---Ακόμα εδώ είστε;
- Μάλιστα είπε η Χριστίνα.
---Δεν σας είπαμε να φύγετε; Αυτό το σπίτι είναι δικό μας. Δεν θέλουμε να μένει κανένας εδώ. Δεν το καταλαβαίνετε;
- Μα γιατί, αφού είστε στο υπερπέραν αυτό δεν σας χρειάζεται.
--- Δεν φτάσαμε ποτέ εκει. Δεν είδαμε κάν το τούνελ. Μείναμε στη γη. Είμαστε ζωντανοί - νεκροί. Περιπλανιώμαστε και υποφέρουμε πολλά γήινα χρόνια. Θέλουμε να βρούμε τη γαλήνη και δεν μπορούμε.
--- Δεν μας φοβάστε πια ε;
- Όχι, σας συνηθίσαμε και θέλουμε να σας βοηθήσουμε.
--- Πηγαίνετε στο δωμάτιο του γέρου. Φύγετε από το δικό μας.
- Θα φύγουμε αν το θέλετε τόσο πολύ.
--- Είστε οι μόνοι που μας αντέξανε, που δεν φύγανε. Θέλουμε να μας θάψετε στο νεκροταφείο. Να μας βάλετε σταυρούς. Στο χωριό μας έλεγαν καταραμένους και δεν μας τοποθέτησαν ένα σταυρο. Δεν μας διάβασε παπάς.
- Ο ένας από σας αυτοκτόνησε. Θεωρείται αμάρτημα για την εκκλησία αυτό. Θα ζητήσω από τον παπά να σας διαβάσει αλλά θα αρνηθεί.
--- Γιατί, ποιο ήταν το έγκλημά μας; Αγαπηθήκαμε πολύ.
- Ρωτάτε ποιο είναι το έγκλημά σας; Θέλατε να βγάλετε από τη μέση το γέρο.
--- Έχουμε μετανιώσει. Εκείνος πήγε στην απέναντι όχθη πριν 30 χρόνια. Εμείς παραδερνόμαστε 50 χρόνια σαν την άδικη κατάρα.
- Όχι άδικη. Να είμαστε λογικοί.
--- Ζητήστε από το Θεό να μας συγχωρήσει και θα σας αφήσουμε ήσυχους.
Ο Προκόπης και η Χριστίνα πήγανε στον ενοικιαστή τους και του διηγήθηκαν τα πάντα. Μαζί πήγανε στον παπά του χωριού για να του ζητήσουν αυτή τη χάρη.
Ο παπάς αυτός αρνήθηκε να τους διαβάσει. Ήταν ξεροκέφαλος. Ο γιος του ζευγαριού του έδωσε ένα γερό χρηματικό ποσό αλλά πάλι ήταν ανένδοτος.
Το ζευγάρι πήγε πίσω στο σπίτι απογοητευμένο. Τους είδαν να κάθονται αγκαλιά και να περιμένουν την απόφαση.
--- Λοιπόν, τι έγινε;
- Κάναμε ό,τι μπορούσαμε δεν γίνεται τίποτα.
--- Να πάμε σ' αυτόν τον παπά και να τον πείσουμε με το δικό μας τρόπο;
--- Δεν γίνεται αυτό. Η πίστη του είναι πολύ δυνατή. Δεν θέλουμε να γίνει με το ζόρι. Δεν θα βρούμε ποτέ τη γαλήνη μας. Εσας δεν θα σας ξαναενοχλήσουμε αλλά θα θέλαμε να γκρεμίσετε αύριο κιόλας το γυάλινο δωμάτιο και να καταστρέψετε το κρεβάτι. Να πουλήσετε τους πινακες και να δώσετε τα έσοδα στο παιδί μας.
- Έχετε το λόγο μας.
--- Εκείνο τον πίνακα με τον νεαρό άνδρα που είδατε στολισμένο δεν θα τον δώσετε πουθενά θα τον καταστρέψετε.
Ο παπάς κάλεσε τους νιόπαντρους στην εκκλησία.
- Κάθισα και το σκέφτηκα καλύτερα. Θα τους στείλω στην αντίπερα όχθη.
- Τι σας έκανε να αλλάξετε γνώμη;
- Πάντως όχι τα λεφτά του γιού τους αλλά σκέφτηκά ότι είναι άδικο να τρομάζουν τον κόσμο. Δεν θα τους διαβάσω, αλλά θα τους θάψουμε στο νεκροταφείο και θα τους βάλουμε σταυρούς. Θα ζητήσω από το Θεό να τους συγχωρήσει.
- Θα χαρούν πολύ.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 10-02-12 στις 18:51
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 10-02-12, 19:07
Το avatar του χρήστη fantasy
fantasy Ο χρήστης fantasy δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 09-12-2011
Μηνύματα: 797
Προεπιλογή

Πραγματικά εκείνη την ημέρα ο παπάς έκανε πραγματικότητα όσα υποσχέθηκε. Τους έβαλαν στον ίδιο τάφο και έγραψαν τα ονόματά τους. Βάλανε και τις φωτογραφίες τους και ένα μαρμάρινο σταυρό. Τα έξοδα ανέλαβε ο γιος τους.
Γράψανε πάνω ότι τους συγχώρεσε ο θεός, αφού αγαπήθηκαν πολύ.
Στο βάζο τους βάλανε κόκκινα τριαντάφυλλα και το νιόπαντρο ζευγάρι πήγε να τους δει. Πίσω από τον τάφο η Χριστίνα ένιωσε ότι είδε την κοπέλα να της χαμογελά. Ο νεαρός είχε προπορευτεί και εκείνη ΄έτρεξε για να τον πιάσει από το χέρι. Ήταν οι ψυχές τους λαμπερές εν αντιθέσει στο σπίτι που πάντα τις έβλεπαν κατάμαυρες.
- Νομίζω ότι βρήκαν την γαλήνη τους
- Καλού κακού όμως θα φέρουμε παπά στο σπίτι να κάνει αγιασμό και να διώξει το κακό.
- Πρέπει να διαλύσουμε το σπίτι του κήπου και να καταστρέψουμε το κρεβάτι και τον πίνακα, οι άλλοι πρεπει να πωληθούν.
- Ναι, αλλά για να τα πράξουμε όλα αυτά πρέπει να ενημερώσουμε τον ενοικιαστή μας. Πρέπει να γνωρίζει την επιθυμία των γονιών του. Αυτός πρέπει να φροντίσει για όλα. Δεν είναι δική μας δουλεια.
Όταν πήγαν να τον ενημερώσουν τον είδαν να επιστρέφει από το μπάνιο. Είχε πάει με την οικογένειά του.
- Καλώς τα τα παιδιά. Λοιπόν τι σας φέρνει εδώ.
- Διστάζουμε να σας το πούμε.
- Θα μας πιστέψετε;
- Πείτε μου ό,τι θέλετε.
- Λοιπόν θα μιλήσω εγώ. Οι γυναίκες είναι κατάλληλες για τέτοια ζητήματα. Οι γονείς σας πριν πεθάνουν μας εξέφρασαν μια ζωηρά επιθυμία.
- Σας ακούω.
- Να διαλύσετε το γυάλινο δωμάτιο και να καταστρέψετε τον πίνακα που εικονίζει τον πατέρα σας, επίσης να καταστρέψετε το κρεβάτι. Θέλουν επίσης να πουλήσετε όσους πίνακες έχει το δωμάτιο και να κρατήσετε εσείς τα λεφτά από την πώληση.
- Σας πιστεύω. Ποτέ δεν αμφέβαλλα για την ειλικρίνειά σας. Θα κάνω ό,τι μου πείτε. Όσο για το ενοίκιο μετά απ' αυτό θα ήθελα να μοιράσουμε τη διαφορά. Να γίνει 700. Αφού τώρα πια ηρέμησαν οι δικοί μου είναι γελοίο τέτοιο σπίτι να κοστίζει 500 ευρώ. Καταλαβαίνετε! Πάλι φτηνό είναι, αλλά τι να κάνω!
- Δεν τους αφήναμε τους ανθρώπους, δεν μας ενοχλούσαν. Είχαμε και παρέα είπε ο Προκόπης και γέλασαν όλοι μαζί.
- Θα τηρήσουμε το συμβόλαιο. Μέχρι το 2018 θα πληρώνουμε αυτό το ποσό. Δεν γίνεται αυτό που μας ζητάτε. Θα πάμε σε άλλο σπίτι. Είπε η Χριστίνα αυστηρά.
- Καλά, εντάξει. Θέλετε 500, θα γίνει 500 τι να κάνουμε;
Μόλις έκανε πραγματικότητα την επιθυμία των νεκρών γονιών του ο ενοικιαστής έφερε τον παπά να διώξει από το σπίτι το κακό.
- Τελικά δεν χρειαζόταν ο παπάς, μόνοι τους μας άφησαν.
- Δεν πειράζει. Θέλω να είμαστε εξασφαλισμένοι ότι δεν θα μας ξαναενοχλήσουν. Ότι πράγματι βρήκαν τη γαλήνη τους.
- Εκεί δεν είναι παράνομοι. Το μόνο τους αδίκημα είναι ότι αγαπήθηκαν πολύ. Μπορεί κανείς να τους καταδικάσει; Κανείς από αυτόν τον κόσμο δεν έχει δικαίωμα να το κάνει. Μόνο ο Θεός.

ΤΕΛΟΣ
__________________

* Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Καζαντζάκης.


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fantasy : 10-02-12 στις 19:14
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 15:01.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.