Το πληγωμένο ελαφάκι

[fantasy]

Κεφάλαιο 23: Αυτή η νύχτα πώς θα ξημερώσει;

Όλοι μπήκαν ευτυχισμένοι στα δωμάτιά τους και έζησαν έντονες ερωτικές στιγμές. Μόνο για ένα ζευγάρι η νύχτα αυτή δεν θα ξημέρωνε. Ο λόγος για τον Ισίδωρο και τη Μαρκέλλα, φυσικά. Εκείνος γέλασε που είδε το τείχος ανάμεσά τους και της ζήτησε να σοβαρευτεί, γιατί δεν του αρέσει η στάση της απέναντί του. Ένιωθε θιγμένος. Τον προσβάλλει. Παρόλα αυτά, εκείνος σαν ένοχος μετά την έντονη συζήτηση που ακολούθησε, πήγε στον καναπέ σαν βρεγμένη γάτα και κοιμήθηκε εκεί. Εκείνη άναψε την τηλεόραση και κράτησε το δωμάτιο όλο για τον εαυτό της. Δεν την ένοιαξε αν ζει ή αν πέθανε. Ευγνωμονούσε την ψυχή της που την εμπόδισε να του δοθεί ερωτικά. Αλλιώς, θα έκλαιγε την μοίρα της.
--Είχε δίκιο τελικά η μανούλα μου, καλά να είναι εκεί που βρίσκεται, δεν είναι αυτός άνδρας για μένα.
Σηκώθηκε κρυφά απ’ όλους και πήγε στο διάδρομο. Είδε τον Ισίδωρο να κοιμάται του καλού καιρού χωρίς να την αντιληφθεί. Εκείνη πήγε στο δωμάτιο 35, κρυφά απ’ όλους, που έγραφε απ’ έξω μέλλον. Μπήκε μέσα και είδε μια οθόνη. Την άναψε και έθεσε ερωτήσεις:
- Είναι ο Ισίδωρος ο άνδρας της ζωής μου;
- Όχι, είναι ο Ανδρέας , ο οποίος θα έρθει στην παρέα σας. Θα του αρέσεις από την πρώτη στιγμή που θα σε δει. Εσύ όμως από το φόβο που έχεις, δεν θα παραδεχτείς κάτι τέτοιο τόσο νωρίς. Μετά όμως θα τον αγαπήσεις κι εσύ. Αυτό που θα νιώσεις γι’ αυτόν θα είναι κάτι το πρωτόγνωρο και αληθινό.
- Μπορείς να μου δείξεις φωτογραφία του;
- Όχι, αυτό δεν επιτρέπεται από τους κανονισμούς. Θα περιμένεις να τον γνωρίσεις μαζί με τους άλλους. Πάντως, σου εγγυώμαι ότι και σε χαρακτήρα και σε ομορφιά ξεπερνά τον Ισίδωρο. Είναι προσαρμοσμένος με τα δικά σου θέλω. Ο Ισίδωρος δεν θα ζήσει με τη γυναίκα του, θα καταλήξει μόνος. Αν μετά από 5 μέρες πας στην αίθουσα 16 θα δεις την φωτογραφία τους. Θα μεταφερθεί η σχέση τους στην ανυπαρξία. Δηλαδή από την αίθουσα 30 θα πάει στη 16. Εκεί καταλήγουν πάντα οι σχέσεις όταν διαλύονται. Η γυναίκα του είναι έγκυος, θα γεννήσει, άλλα όχι το παιδί του Ισιδώρου. Όπως καταλαβαίνεις, ούτε αυτή στάθηκε πιστή. Έχει τύψεις, αλλά όταν εκείνος γυρίσει πίσω, θα διαλέξει τον εραστή και θα μείνει μαζί του
.Διαζύγιο θα πάρουν αμέσως. Δεν θα τον νοιάξει ιδιαίτερα η φυγή της. Ποτέ δεν την αγάπησε κι αυτή. Αυτός είναι ερωτευμένος με το χρήμα, του αρέσει η μποέμικη ζωή. Θέλει να ζει σαν μπέης και να τον τρέφουν άλλοι. Την παντρεύτηκε, διότι ο θείος της είναι εφοπλιστής. Επειδή τον έμαθε και δεν του δίνει πια λεφτά και έμεινε στεγνός, που λέει ο λαός και επειδή ήσουν αδέσμευτη κι ήσουν δέλεαρ γι’ αυτόν, κόλλησε σε σένα. Σου πούλησε παραμύθι και τώρα νιώθει ότι σε χάνει, αλλά πάλι κάτι άλλο θα βρει. Είναι καλός στα λόγια και ξέρει να πείθει. Δεν ανησυχεί. Κάτι άλλο θα βρεθεί. Θα ανησυχήσει μόνο εάν πεθάνει η τελευταία πλούσια γυναίκα στη Γη. Υπάρχουν πολλοί άνδρες αρπαχτικά σαν τον Ισίδωρο. Δυστυχώς, δεν είναι ο μόνος.
- Ναι , θυμάμαι ότι είχε πει στον αχυρώνα, αν δεν είσαι εσύ, θα είναι κάποια άλλη.
- Το εννοούσε κορίτσι μου. Δυστυχώς, το εννοούσε. Δεν έκανε χιούμορ εκείνη την ώρα.
- Γιατί τα έκανε όλα αυτά;
- Ο πατέρας σου ξέρει ότι είναι βιομήχανος. Έμαθε τα πάντα για σένα. Ζήτησε δουλειά στην επιχείρηση που δουλεύεις, για να είναι κοντά σου. Αυτός δεν δούλεψε ποτέ του. Να δεις τώρα που δεν θα δουλεύεις πια εκεί, δεν θα πάει κι αυτός να πιάσει δουλειά. Βρε παιδί μου κόρη βιομηχάνου και δουλεύεις; Σπάνιο! Αυτό δεν ήταν το ριζικό σου, εσύ το διάλεξες. Προσαρμόστηκε με τη μοίρα σου. Αν δεν δούλευες θα ερχόταν στο εργοστάσιο του πατέρα σου και θα σου κολλούσε εκεί. Μπροστά στα μάτια του πατέρα σου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σεβασμό.
- Δεν καταδέχομαι να με τρέφει ο πατέρας μου.
- Η μητέρα σου έμαθε τα πάντα γι’ αυτόν, ρώτησε το ποιόν του και δεν σου είπε ότι δεν χώρισε για να μη σε πικράνει. Όμως σου απαγόρευε ρητά να τον βλέπεις και εσύ αντί να την ακούσεις, διατηρούσες κρυφά της δεσμό. Ευτυχώς, βρεθήκαμε εμείς και σου ανοίξαμε τα μάτια, γιατί το ποτό που σε πότισε σου τα είχε ερμητικά κλειστά.
- Κι όμως εγώ ήμουν έτοιμη να του δώσω όσα χρήματα ζητήσει να μείνει κοντά μου, αλλά το γεγονός ότι είναι παντρεμένος με αφοπλίζει.
- Μεγάλο λάθος. Μιλά ο πληγωμένος σου εγωισμός, όχι εσύ. Θα έδινες τα πάντα για να τον έχεις μαζί σου; Μην του δώσεις λεφτά, αγνόησε τον και θα φύγει.
- Ευχαριστώ πολύ μέλλον.
Πήγε στο κρεβάτι της, αλλά δεν της κολλούσε ύπνος. Άκουγε τ’ άλλα ζευγάρια να μιλούν να γελούν και να χαίρονται την κάθε στιγμή τους και έλεγε μέσα της γιατί εγώ! Ζήλευε φοβερά. Όμως η σκέψη ότι ο Ανδρέας θα έρθει στη ζωή της, τις επόμενες μέρες, την έκανε να ελπίζει ξανά και να αγωνιεί περισσότερο.
-- Ναι, όπως σωστά είπε το μέλλον θα του κάνω τη δύσκολη. Έτσι πρέπει . Δεν πρέπει να του δείξω πόσο μου αρέσει από την αρχή, γιατί θα το εκμεταλλευθεί κι αυτός κι ας είναι το άλλο μου εγώ. Έφτασα 32 ετών για να το μάθω αυτό. Ναι ήταν 32, η δεύτερη μικρότερη της παρέας. Η μικρότερη της παρέας ήταν η 29χρονη Κατερίνα. Η μεγαλύτερη απ’ όλες ήταν η Ευανθία 43 ετών. Από τους άνδρες μικρότερος ήταν ο Βασίλης 30 ετών και από τους άνδρες μεγαλύτερος ο Σωτήρης ετών 45.
Κατάφερε λίγο να κοιμηθεί, αλλά αυτός ο ύπνος ήταν εφιαλτικός. Ταραγμένος νους λένε, ταραγμένα όνειρα βλέπει. Γιατί αυτή ν’ αποτελέσει εξαίρεση; Είχε ταχυπαλμία και το γουρούνι στον καναπέ κοιμάται ήρεμα. Ήθελε να ήξερε τι σκέφτεται. Πώς έχει ύπνο, δεν έχει τύψεις; Πόσο ήθελε να του δώσει μια μπουνιά, αλλά η ανατροφή που έχει πάρει δεν της το επιτρέπει να το πράξει. Ας τον κρίνει ο Θεός για τις πράξεις του, εκείνη δεν είναι αρμόδια να το κάνει. Θέλει να είναι ο κακός της ιστορίας εκείνος, κι όχι εκείνη. Δεν πιστεύει το Μάρκο ότι ο Θεός δεν παρακολουθεί αυτή τη αίθουσα. Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Δεν μπορεί να μη βλέπει τίποτα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 24: Η επόμενη μέρα

Την άλλη μέρα ξύπνησαν. Η μόνη κουβέντα που αντάλλαξαν μεταξύ τους ήταν μια τυπική καλημέρα. Τελικά δεν ήταν όνειρο, ήταν πραγματικότητα Πράγματι, υπήρχε ο διαχωριστικός τοίχος. Πράγματι, βρίσκεται η σχέση τους σε τεντωμένο σκοινί, η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Εκείνος ήθελε να μάθει τι έγινε, αλλά κανένας δεν του μιλούσε. Όλοι πήραν το μέρος της Μαρκέλλας. Ένιωσαν ότι αδικήθηκε και ότι της αξίζει μια καλύτερη τύχη. Αυτός που έπρεπε να σταθεί δίπλα της δεν ήταν σίγουρα ο Ισίδωρος. Κάποιος άλλος ναι, σε καμιά περίπτωση αυτός.
Αφού πήρανε όλοι μαζί το πρωινό τους γεύμα ξεκίνησαν χωρίς να χασομεράνε να δουν τι κρύβουν οι επόμενες πόρτες.
Η 21η πόρτα είχε τίτλο: «Χαμένα επαγγέλματα» Πραγματικά υπήρχαν τα παλαιότερα χρόνια επαγγέλματα που δεν υπάρχουν πια. Είδαν σε όλους τους τοίχους γκραβούρες και στα τραπεζάκια ομοιώματα από χαμένα επαγγέλματα όπως του γαλατά, του εφημεριδοπώλη, του νερουλά, του λατερνατζή κ.λ.π. Εδώ έμειναν λίγο παραπάνω για να γνωρίσουν κάποια επαγγέλματα, που λόγω του νεαρού της ηλικίας τους δεν τα έχουν δει ή δεν τα ξέρουν. Επίσης είδαν τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν και δεν υπάρχουν πια. Αντίγραφα αυτών υπάρχουν και στην αίθουσα με τις αντίκες.
Η 22η αίθουσα είχε τίτλο: «Ταινίες, κασέτες, δίσκοι που χάθηκαν, εκπομπές που χάθηκαν ή έμειναν στη μέση ατελείωτες, επειδή δεν είχαν ακροαματικότητα.» Εδώ οι μεγαλύτεροι της παρέας Σωτήρης και Ευανθία είδαν την αγαπημένη τους ταινία, τριλογία, «Επιστροφή στο μέλλον» που δεν υπάρχει πια. Είδαν πολλές ταινίες που χάθηκαν οι κόπιες τους και άγγιξαν να διαβάσουν τις περιλήψεις και τα κατάφεραν, γιατί δεν είχαν σκοπό να τις κρατήσουν. Τελικά όταν κάτι θέλεις να το πάρεις με κακό σκοπό σε πιάνει το ρεύμα. Είδαν δίσκους σπάνιους που δεν υπάρχουν πια με παλιά τραγούδια. Έμοιαζε με δισκοπωλείο και βίντεο dvd club αυτή η αίθουσα. Επίσης, υπήρχαν σήριαλ που κόπηκαν εντελώς στη μέση χωρίς να ολοκληρωθούν, επειδή δεν υπήρχε ακροαματικότητα όπως το «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή», ο «Φάρος» κ.λ.π. Εκεί τις είδαν ολοκληρωμένες με ένα εικονικό τέλος.
Προχωρήσανε στην 23η αίθουσα με τίτλο: «Χαλασμένα μηχανήματα- αυτοκίνητα» Σ’ αυτό δεν υπήρχαν τα συγκεκριμένα μοντέλα, απλά υπήρχαν πάλι απέραντα ντουλάπια με ντοσιέ που υπήρχαν καταχωρημένα τα στοιχεία των συγκεκριμένων μηχανημάτων και αυτοκινήτων. Οι άνδρες ήθελαν να καθίσουν λίγο παραπάνω, αλλά οι γυναίκες γκρίνιαζαν ότι είναι βαρετή αίθουσα. Ζήτησαν να έρθουν μόνοι τους άλλη φορά και να προχωρήσουν στην επόμενη. Όμως κάτι τους έκανε να μην φύγουν από εδώ. Υπήρχε ένας θάλαμος κλειστός και όταν διάβαζες ένα όνομα εμφανιζόταν το μοντέλο μπροστά σου. Υπήρχε ένα βέλος που όταν το ακουμπούσες άνοιγε η οροφή της αίθουσας και παρουσιάζονταν μπροστά σου όλα τα μοντέλα που έχουν αποσυρθεί στη γη, έχουν χαλάσει, έχουν πεταχτεί, έχουν καταστραφεί κ.λ.π.
Προχώρησαν στην επόμενη αίθουσα, την 24η που έγραφε απ’ έξω: «Παιδικά παιχνίδια, πλαστικά και μεταλλικά χαλασμένα» Πάλι συγκινήθηκε η Κατερίνα όταν είδε τα χαλασμένα παιχνίδια που διέλυσε ο Θανάσης . Τα περισσότερα απ’ αυτά του τα είχε χαρίσει η ίδια. Πω! Πω! Αν αυτά τα παιχνίδια ήταν φτιαγμένα πολλά παιδάκια θα είχαν ευχαριστηθεί. Εκτός όμως από τα χαλασμένα παιχνίδια σ’ αυτή την αίθουσα ήταν μαζεμένα και τα ελαττωματικά, και όσα δεν κυκλοφόρησαν ακόμη.
Η επόμενη αίθουσα τους φάνηκε γελοία. Ήταν τα ρούχα που δεν φοριούνται πια ή δεν έχουν φορεθεί ακόμη. Σε μια γωνία είδαν τις στολές που είχαν βάλει για να επισκεφτούν το έτος 1852. Ναι. Το περιεχόμενο της 25ης αίθουσας ήταν: όλα τα ρούχα που φορέθηκαν ανά τους αιώνες ή όσα δεν φορέθηκαν ακόμη. Είχε τίτλο: «Ρούχα που χάθηκαν ή δεν φορέθηκαν στη γη ποτέ». Εκεί δεν κάθισαν πολύ.
Προχώρησαν στην 26η αίθουσα που έγραφε τον εξής τίτλο: «Εφευρέσεις που υπήρξαν κάποτε ή θα υπάρξουν, απλά δεν υπάρχουν τώρα ή έχουν καταστραφεί στη γη». Πράγματι, εδώ μέσα είδαν εφευρέσεις που δεν εγκρίθηκαν ή εγκρίθηκαν και αποσύρθηκαν ή δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα. Αυτό θα γίνει στο μέλλον. Τους άρεσε σαν αίθουσα και τη θαύμαζαν. Εδώ μέσα βρήκαν και τη χρονομηχανή.
Η 27η έγραφε: «Οτιδήποτε έχει απορριφθεί στη γη» Από αιτήσεις μέχρι προτάσεις γάμου, από εργασίες μέχρι ραντεβού που έχουν ακυρωθεί ή ραντεβού που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη. Είχε πλάκα όταν είδε η Ευανθία την απόρριψη του γραπτού της όταν είχε πάει να δώσει εξετάσεις για τη θέση αεροσυνοδού. Αυτή η αίθουσα είχε εκτός από έγγραφα αγαλματάκια που τα απορρίψανε. Διηγήματα, ποιήματα, άρθρα που απορρίφθηκαν, απαγορευμένα τραγούδια κλ.π. Αυτό το δωμάτιο κρύβει όλο τον πόνο και τη θλίψη και με απογοήτευση διαπίστωσαν ότι κάποια απ’ αυτά έπρεπε να διακριθούν και έχουν απορριφθεί άδικα. Μάλιστα, είδαν και παρτιτούρες τραγουδιών που εγκρίθηκαν, αλλά για κάποιο σοβαρό λόγο δεν διακρίθηκαν.
Πήγαν με δάκρυα στα μάτια στην 28η αίθουσα που είχε τίτλο: «Σκέψεις» Εδώ κρύβονται οι υποτιθέμενες σκέψεις ανθρώπων που δεν καταναλώνουν φαιά ουσία. Που δεν τους αρέσει να σκέπτονται, που απαντάνε χωρίς να σκεφτούν. Αυτό δεν το είδαν σχολαστικά κάνανε μια γρήγορη βόλτα σ’ αυτό κι έφυγαν. Είδαν απλά οθόνες με υποτιθέμενες σκέψεις.
Στην 29η αίθουσα είδαν τον τίτλο: «Μυθολογικοί ήρωες». Είδαν Το δωδεκάθεο, τον Ηρακλή, τον Αχιλλέα, το Θησέα τον Ιάσων και οτιδήποτε ανθρώπινο πλάσμα έχει σχέση με μυθολογία. Τα ζώα όμως ήταν αλλού. Κάθισαν λίγο και συνομίλησαν μαζί τους. Επειδή κανείς δεν μπορεί να μας βεβαιώσει αν υπήρξαν κάποτε αυτά τα πρόσωπα ή όχι δεν είναι στην κατηγορία της φαντασίας. Είναι σε μια δική τους κατηγορία.
Έπειτα προχώρησαν στην επόμενη, που ήταν η αγαπημένη τους. Η αίθουσα 30 με τίτλο. «Αίθουσα επικοινωνίας, παρακολούθησης και ύπαρξης» . Ναι, την λάτρεψαν αυτή την αίθουσα. Ήταν η αίθουσα της ύπαρξης, η αίθουσα που συνομιλούσαν με τον Μάρκο. Σκέφτηκαν να μπουν και να περάσουν στο μυστικό πέρασμα που οδηγεί στην ύπαρξη, ανοίγοντας ξανά την μυστική πόρτα. . Ήθελαν να δουν όλα τα υπαρκτά πράγματα. Θα έτρωγαν όμως πολύ χρόνο γι’ αυτά. Τελικά αποφάσισαν να μπουν στην 31η και να συνεχίσουν. Όλοι δέχτηκαν αυτό το συλλογισμό. Ήταν πιο σωστός.
Στην 31η αίθουσα υπήρχε ο τίτλος: «Σκουπίδια» Υπήρχαν όλα τα χαλασμένα τρόφιμα ανά τους αιώνες. Ήταν διατηρημένα όμως και δεν βρομούσε ο χώρος ξινίλα ή μούχλα. Ακόμα και το χαλασμένο κρέας δεν είχε σκουλήκια ή μικρόβια Τίποτα. Έμοιαζε σαν να ήταν διατηρημένα σε ειδικά συντηρητικά. Ο Σωτήρης ανησύχησε.
- Απ’ αυτά τα τρόφιμα μας ταΐζουν;
- Πρέπει να μπούμε να ρωτήσουμε τον Μάρκο ανησύχησε και η Ευανθία.
- Τι ανόητοι που είστε; Ταιριάξατε. Όλα αυτά που βλέπουμε είναι μια οφθαλμαπάτη. Το φαγητό που τρώμε, μας εξηγήθηκε ο άνθρωπος, είναι ψεύτικο. Ηρεμήστε λοιπόν και ας δούμε τι άλλο κρύβεται εδώ. Είπε ο Βασίλης.
Εκεί υπήρχαν κι όλα τα σπασμένα βάζα, σπασμένα πιάτα, σπασμένα τασάκια κ.λ.π. Σπασμένα νεύρα δεν είδαν, αλλά αν έμεναν περισσότερο εκεί, ίσως κάπου να τα συναντούσαν κι αυτά.
Πήγαν λίγο πιο εκεί. Εδώ δεν κάθισαν πολύ. Είδαν όλα τα σκουπίδια που πετάχτηκαν στον σκουπιδοτενεκέ. Το περίεργο ήταν ότι δεν βρομούσαν και ήταν κι αυτά με τρόπο κομψά διατηρημένα, όπως τα τρόφιμα.
- Αν αυτά υπήρχαν στην 30η αίθουσα θα είχαν ξινίσει και θα υπήρχε δυσωδία. Είπε ο Βασίλης. Αν τα μεταφέρναμε στην 30 αίθουσα , θα κρατούσαμε αέρα στα χέρια μας. Το καταλάβατε;
- Τώρα τα κατάλαβα όλα. Είπε ο Σωτήρης χαρούμενος με έντονο τόνο στη φωνή του.
- Μπράβο ατσίδα μου, παίρνεις γρήγορα μπροστά βλέπω. Είπε ο Βασίλης και γέλασαν όλοι με το αστείο του, ακόμα και ο Ισίδωρος. Το γέλιο αυτό του βγήκε ξινό. Το γιατί θα το διαπιστώσετε παρακάτω.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 25: Έκρηξη ηφαιστείου

Μετά από το χαμόγελο του Ισίδωρου σταμάτησαν την αναζήτηση των δωματίων, νομίζω ο λόγος κατανοητός. Για όσους δεν κατάλαβαν, εξηγώ ότι αφορμή στάθηκε το χαμόγελο του Ισίδωρου. Όλοι είδαν την Μαρκέλλα να κοιτάζει άγρια τον Ισίδωρο κι εκείνος να τη βρίζει άσχημα. Του ανταπέδωσε τις βρισιές με άκοσμες λέξεις και εκφράσεις. Ακολούθησε έντονος καβγάς μεταξύ τους. Μάλιστα, έφτασε στο σημείο να επιθυμεί διακαώς να του κάνει κακό, να χειροδικήσει εναντίον του και εκείνος την προκαλούσε με τη στάση του να το πράξει, χρησιμοποιούσε ειρωνεία για να της δείξει τα πραγματικά αισθήματα που τρέφει πλέον γι’ αυτήν. Επιτέλους, έβγαλε τη μάσκα της υποκρισίας που φορούσε μέχρι χθες, δείχνοντας το αληθινό του πρόσωπο και τα αληθινά του αισθήματα που δεν είναι διόλου κολακευτικά για όλους.
Όλοι φοβήθηκαν το νέο ξέσπασμα που αναζωπυρώθηκε ανάμεσα στο πρώην ζευγάρι και έτρεμαν μην πραγματοποιηθεί το χειρότερο. Με δυσκολία τους συγκρατούσαν οι άλλοι για να μην πραγματοποιήσουν όσα σκέφτονται αμφίπλευρα.
Κάποιοι ανέλαβαν να τους χωρίσουν και ο Βασίλης έτρεξε μόνος του στο δωμάτιο 30 για να τον βοηθήσει ο Μάρκος να βρει μια σωτήρια λύση. Ας έμεναν 9 μέχρι να έρθει ο Ανδρέας, δεν τους ενδιέφερε, φτάνει να απαλλαγούν το γρηγορότερο από αυτό τον ηλίθιο, που τους έκανε άνω κάτω η χυδαία συμπεριφορά του, με αποτέλεσμα η ψυχολογία της φίλης τους να είναι διαρκώς διαλυμένη εξαιτίας του.
Ο Βασίλης πήγε στο δωμάτιο επικοινωνίας, φώναξε τον Μάρκο και εκείνος αμέσως ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά του.
- Τι θέλεις πάλι;
- Έχουμε σοβαρό πρόβλημα Ο Ισίδωρος πρέπει να φύγει το γρηγορότερο δυνατόν από το σπίτι. Του εξήγησε με λίγα λόγια τι ακριβώς συμβαίνει…
- Το καταλαβαίνω. Σκοπεύαμε να τον πάρουμε αύριο το βράδυ στο δωμάτιο 130 και μεθαύριο το πρωί να φύγει. Τώρα μου ζητάς να κάνω νωρίτερα αυτή τη διαδικασία! Ουφ, δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Θα χρειαστεί να φέρω άλλα δύο άτομα στην αναζήτησή μας λοιπόν, γιατί δεν μπορώ να ξεμοναχιάσω τον Ανδρέα. Θα πρέπει να προετοιμάσω το σπίτι κατάλληλα και να το διαμορφώσω για όλους. Τέλος πάντων, ας γίνει έτσι. Για το καλό όλων μας.
- Ναι, επιβάλλεται. Η ψυχολογία της Μαρκέλλας διαλύεται. Δεν αντέχει άλλο να τον βλέπει. Μας δημιουργεί διαρκώς έντονα προβλήματα. Η συμβίωση μαζί του στο σπίτι κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες γίνεται αφόρητη.
- Μπείτε όλοι στο δωμάτιο 30 και πείτε στον Ισίδωρο να πάει στο δωμάτιο 130. Αν δεν μπορείτε να του το πείτε εσείς, ας έρθει να του το ανακοινώσω εγώ.
- Όχι εντάξει, θα του το πω εγώ μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο, σαν να είναι κάποιος άλλος και όχι αυτός. Ξέρω τον τρόπο.
- Όση ώρα βρίσκεστε μέσα σ’ αυτό το δωμάτιο το φως θα είναι κόκκινο. Μόλις ανάψει πράσινο θα βγείτε και θα συνεχίσετε την αναζήτηση στην επόμενη αίθουσα. Αλήθεια ποια έπεται;
- Η 32η
- Μα δεν μπήκατε στην 30η
- Την παραλείψαμε όταν ήρθε η σειρά της για να μη χάσουμε χρόνο.
- Είναι μια ευκαιρία να τη δείτε κι αυτή. Θυμάσαι Βασίλη πώς άνοιξε το πέρασμα;
- Βρήκαμε κι άλλες τέτοιες αίθουσες. Ακουμπάτε το κόκκινο βελάκι που βρίσκεται κάτω δεξιά του τοίχου και ανοίγει ο τοίχος σαν πόρτα. Το βελάκι πάει αριστερά. Μόλις το ακουμπήσουμε μεταφέρεται δεξιά και κλείνει η πόρτα. Είναι σαν συρόμενη πόρτα, με τη διαφορά ότι ο τοίχος μετατρέπεται σε πόρτα και δεν ανοίγει από μέσα Γι’ αυτό πρέπει σε όλη την εξερεύνηση του χώρου να μένει ανοικτή.
- Εύγε! Μην ξεχνάτε όλοι ότι όλο αυτό το διάστημα, όσο βρίσκεστε εδώ, θα παρακολουθείστε στενά. Υπάρχει περίπτωση να νιώσετε πείνα. Κρατηθείτε λίγο. Το φωτάκι θα το δείτε και παραμέσα. Αν δεν το δείτε άμεσα μην ανησυχείτε, θα χτυπήσει συναγερμός, σε περίπτωση που δεν το είδατε ή αφαιρεθήκατε. Πήγαινε Βασίλη τώρα και όπως είπαμε. Από τη στιγμή που θα έρθετε όλοι μαζί, το πράσινο φως θα γίνει κόκκινο.
- Καταλαβαίνω. Δεν μας θέλετε στα πόδια σας όσο εργάζεστε.
- Ακριβώς Βασίλη. Αυτό θέλουμε από σας, για το καλό σας πασχίζουμε. Για σας η 130η θύρα είναι απαγορευμένη προς το παρόν. Όταν την ανοίξετε τώρα, θα χαθείτε για πάντα, θα εγκλωβιστείτε σ’ αυτές τις δύο εποχές. Ούτε ζωντανοί θα είστε ούτε νεκροί. Δεν θα δείτε ποτέ ούτε τους δικούς σας, ούτε την εποχή σας. Θα μείνετε για πάντα δέσμιοι σ’ αυτό το σπίτι. Αν όμως συγκρατηθείτε και δεν τολμήσετε αυτό το εγχείρημα θα πάτε στην εποχή σας την κατάλληλη στιγμή. Αντίθετα, μόλις δώσω το σύνθημα μελλοντικά, τότε θα την διαβείτε με ασφάλεια και χωρίς φόβο. Μοιάζει σαν ένα πλοίο που ταξιδεύει μεσοπέλαγα και δεν μπορείς να ανοίξεις τη μπουκαπόρτα του. Όταν όμως αράξει στη στεριά με ασφάλεια ανοίγει η πόρτα και ο κόσμος βγαίνει ασφαλής στον προορισμό του. Αυτό να σκέφτεσαι κι εσύ ότι ισχύει εδώ. Να νιώθετε ότι ταξιδεύετε σε πλοίο, γιατί τυπικά αυτό γίνεται. Ένα ταξίδι στο χρόνο είναι κι αυτό.
- Δεν έχουμε σκοπό να τη διαβούμε και δεν μας αφορά. Θα βλέπουμε και θα ανοίγουμε τις πόρτες μόνο δωματίων που έχουν πράσινο χρώμα και είναι επιτρεπτές για μας. Θα δούμε μέχρι το δωμάτιο 129 που έχουν πράσινες πόρτες. Κι αυτά που μας δείχνετε, πολλά είναι. Τα επόμενα δεν θα τα πλησιάσουμε καν. Ακόμα κι αν κάποιος το ζητήσει θα το αποτρέψω με όλες μου τις δυνάμεις να γίνει. Μείνε ήσυχος.
- Καλά δεν έχεις περιέργεια να δεις τι κρύβουν;
- Η περιέργεια βλάπτει και ό,τι βλάπτει δεν το εγκρίνω, ούτε στον εαυτό μου, ούτε στους άλλους. Μην ανησυχείς. Πηγαίνω να εκτελέσω τις διαταγές σου αμέσως κατά γράμμα.
- Σε χαίρομαι Βασίλη, γιατί είσαι σωστό παράδειγμα για τους άλλους. Να πας στο καλό φίλε μου.
Όταν πήγε στο σαλόνι την είδαν να κλαίει με λυγμούς κι εκείνο αναίσθητο, σαν να μην συνέβη τίποτα, να καταβροχθίζει με λαιμαργία ένα ολόκληρο πιάτο γεμάτο φαγητό της αρεσκείας του. Εκείνη οργισμένη να τον αποκαλεί με τα πιο χυδαία λόγια και οι μισοί συγκρατούσαν τη Μαρκέλλα και οι άλλοι μισοί τον Ισίδωρο πριν γίνει σφαγή μεταξύ τους.
- Τι έγινε; Είπαν όλοι με αγωνία;
- Λοιπόν ο Ισίδωρος πρέπει να πάει αμέσως στην θύρα με τον αριθμό 130. Οι υπόλοιποι να μαζευτούμε στο δωμάτιο 30, της ύπαρξης. Ο Ισίδωρος θα φύγει στην εποχή μας. Θα πάει σπίτι του.
- Εμείς;
- Εμείς έχουμε λίγη ακόμη δουλίτσα. Μόλις την τελειώσουμε θα φύγουμε κι εμείς. Προς το παρόν ας κάνουμε αυτό που είπε ο Μάρκος. Μόνο ο Ισίδωρος φεύγει.
- Δόξα σοι ο Θεός θα πάω σπίτι μου. Βαρέθηκα να ζω με εσάς τους παλαβούς. Πάω.
- Να πας και να χαθείς για πάντα από τα μάτια μου. Να μη σε ξαναδώ. Κτήνος! Είπε εκείνη ξεσπώντας πάνω του όλη την οργή που είχε μέσα της φωλιασμένη. Έμοιαζε με ενεργό ηφαίστειο και μόλις έγινε η έκρηξη απελευθέρωσε όλα όσα έκρυβε μέσα της τόσο καιρό γι’ αυτόν. Μια απέραντη λάβα ξεπετάχτηκε και ένιωσε καλύτερα όταν πια τον είδε να απομακρύνεται από κοντά της, και να κατευθύνεται στην αίθουσα 130 και μια φευγαλέα σκέψη της έδωσε νέες ελπίδες ότι ο Ανδρέας θα έρθει γρήγορα κοντά της. Ναι, η ζωή δεν θα την αφήσει. Θα την αποζημιώσει. Θα της δώσει άλλη πορεία και θα φύγει από έναν αδιέξοδο δρόμο και θα βαδίσει με κάποιον άλλο που θα την οδηγήσει στην ευτυχία. Θα απαλλαγεί μια και καλή από το καρκίνωμα αυτό. Μελλοντικά θα είναι στο πλευρό κάποιου που το αξίζει. Άλλωστε, γνωρίζει καλά ότι μετά από μια μπόρα πάντα βγαίνει ο ήλιος κι αυτόν περιμένει για να πει ότι ζει.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 26: Ο δρόμος της επιστροφής για τον Ισίδωρο και η αναμονή των υπολοίπων στο δωμάτιο της ύπαρξης.

Ο Ισίδωρος είδε την πόρτα και την άνοιξε. Δεν υπήρχε τίποτα απολύτως. Ξαφνικά, άναψε το φως μόνο του και είδε τον εαυτό του ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι.
Εκείνος φορούσε ηλεκτρόδια στο κεφάλι και πήγε να μιλήσει, αλλά δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Σε λίγο ο εαυτός του σηκώθηκε από το κρεβάτι του και μπήκε μέσα στο σώμα του και έγιναν ένα.
- Πού βρίσκομαι; Είπε φοβισμένος.
Κανένας δεν μπόρεσε να του απαντήσει. Είδε μια πόρτα να ανοίγει, βγήκε έξω και είδε την γέφυρα. Βάδισε πάνω σ’ αυτήν σαν υπνωτισμένος και μετά από λίγη ώρα βρέθηκε στην εποχή του, σε εκείνο το παρκάκι, που είχε αφήσει τα πράγματά του, καθισμένος σ’ ένα παγκάκι. Κάποιος τον είδε και τον αναγνώρισε. Πήρε τηλέφωνο στην αστυνομία Τον καλέσανε στο τμήμα και του ζήτησαν να τους πει πού είναι οι άλλοι. Αυτός δεν μιλούσε καθόλου. Είχε πάθει σοκ. Είδε τη γυναίκα του στο τμήμα αγκαλιά με άλλον και κατάλαβε ότι ήταν χαμένος. Εκείνη είχε πάρει την απόφαση να μείνει με τον εραστή της, μάλιστα περίμενε το παιδί του. Έγινε, όπως ακριβώς τα είπε το μέλλον στην Μαρκέλλα. Θα του έδινε διαζύγιο και τα παιδιά του θα τα αναλάβει αυτή, μαζί μ’ αυτό που περιμένει. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει μόνος. Στη δουλειά δεν πήγε, γιατί ήταν τεμπέλης. Την είχε πιάσει σκόπιμα για να ψαρέψει την Μαρκέλλα. Ζήτησε γραπτά η θέση του να καλυφθεί από άλλον, γιατί δεν μπορούσε να μιλήσει. Όλα ήταν δύσκολα γι’ αυτόν πια . Έκανε κακό, έπρεπε να πληρώσει. Αλλά τι έκανε; Δεν μπόρεσε το μυαλό του να του λύσει την απορία. Ποιον έβλαψε αλήθεια; Όταν είδε την μητέρα της Μαρκέλλας να φωνάζει, κάποιες εικόνες φάνηκαν στα βάθη του μυαλού του και το τμήμα του εγκεφάλου που καθορίζει την ομιλία πήρε μπροστά.
- Πού ήμουν; Είπε ζαλισμένος, αλλά αντί για απάντηση άκουσε μια οργισμένη γυναίκα να τον βρίζει. Ήταν η μητέρα της Μαρκέλλας.
- Δολοφόνε! Σκότωσες το παιδί μου. Πού είναι το παιδί μου. Φέρε μου το πίσω!!!!!
Εκείνος άρχισε να θυμάται. Όμως ούτε κατά διάνοια του πέρασε από το μυαλό να της πει που βρίσκεται εκείνη αυτή τη στιγμή και πού ήταν αυτός. Ξαναβρήκε τη χαμένη του λαλιά εντελώς πια.
- Είμαστε φίλοι απλοί με την Μαρκέλλα. Δεν ξέρω που είναι. Δεν ήμασταν μαζί εκείνη την ημέρα που χάθηκε.
- Λες ψέματα και το πορτοφόλι σου που βρέθηκε στο παρκάκι που χάθηκε το παιδί μου;
- Ακούστε. Το πορτοφόλι μου το έχω χαμένο πολύ καιρό. Τυχαία βρέθηκαν τα πράγματα των παιδιών σας εκεί. Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Δεν έχω καμιά σχέση με την κοπέλα.
- Αφού μου είπαν ότι διατηρούσε κρυφά από μένα δεσμό μαζί σου.
- Λάθος σας πληροφορήσανε. Τη Μαρκέλλα έχω πολύ καιρό να τη δω. Σας το ορκίζομαι. Παλιάνθρωπος μπορεί να είμαι, αλλά ψέματα δεν ορκίζομαι ποτέ. Με τη Μαρκέλλα έχουμε χωρίσει. Μιλήσαμε πριν χαθεί πολιτισμένα και τα ξεκαθαρίσαμε όλα. Δεν ξέρω πού είναι! Αφήστε με ήσυχο!!!!!!
Ναι, όπως καταλάβατε του έβαλαν στον εγκέφαλο τα στοιχεία που έπρεπε να πει. Έτσι η μητέρα καθησυχάστηκε.
- Τότε συγνώμη.
Στη συνέχεια εκείνος μαλάκωσε και της απάντησε με συμπάθεια:
- Ξέρω ότι μιλάτε με πόνο. Μάνα είστε και σας καταλαβαίνω. Έχω κι εγώ παιδιά. Ήταν λάθος αυτή η σχέση από την αρχή. Το καταλάβαμε κι οι δύο και χωρίσαμε. Δεν σας κρατώ κακία για όσα μου είπατε, γιατί όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, έχετε δίκιο.
Την ίδια ώρα οι εννέα φίλοι έπιαναν τα διάφορα έγγραφα, βιβλία. Όλα όσα ήταν υπαρκτά και κάθισαν σε καρέκλες και διάβαζαν. Ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί στις κινήσεις τους, αφού ήξεραν ότι παρακολουθούνται, και δεν έκαναν το παραμικρό σφάλμα. Όμως σε λίγο άκουσαν μια σειρήνα και είδαν το φως να ανάβει πράσινο.
Στο μεγάφωνο πριν φύγουν τους ακινητοποίησε ο Μάρκος.
- Ο Ανδρέας θα έρθει απόψε τα μεσάνυχτα.
- Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός είπε αστειευόμενη η Μαρκέλλα και γέλασαν όλοι.
- Βλέπω με χαρά ότι η διάθεσή σου Μαρκέλλα άλλαξε μετά τη φυγή του Ισίδωρου. Αυτό είναι καλό σημάδι.
- Σιγά μη σκάσω για το κελεπούρι που έχασα. Η ζωή είναι ωραία και πάντα νέες ελπίδες γεννιούνται. Άμα πάψεις να ζεις είναι το πραγματικό τέλος, όχι όταν χωρίζεις. Είναι λάθος να συγχέουμε ένα χωρισμό με το τέλος της ζωής, γιατί το αύριο κανείς δεν το ξέρει.
- Μπράβο Μαρκέλλα. Έτσι να είσαι πάντα. Μόνο η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Λοιπόν ο Ανδρέας θα μπει στις 12 τα μεσάνυχτα στην θύρα 130. Βρήκαμε ευκαιρία να τον φέρουμε. Μαζί του θα έρθει ακόμα ένα ζευγάρι η Πολυξένη, η αδερφή του, και ο αρραβωνιαστικός της ο Μάνος. Αυτοί ήταν μαζί του την ώρα που τον πήραμε και δεν θέλαμε να αφήσουμε πίσω μας μάρτυρες. Δεν καταφέραμε να τον ξεμοναχιάσουμε. Αναγκαστήκαμε να τους φέρουμε μαζί μας όλους. Όσο εσείς θα βλέπετε τις υπόλοιπες αίθουσες, εμείς θα επεκτείνουμε το σπίτι δημιουργώντας ένα νέο υπνοδωμάτιο και δύο νέες τουαλέτες αντίστοιχα για το νέο ζευγάρι. Ο Ανδρέας θα χρησιμοποιεί την τουαλέτα και το υπνοδωμάτιο που χρησιμοποιούσε ο Ισίδωρος. Παρακαλώ να τους δεχτείτε όλους στην παρέα σας, σαν να ήταν φίλοι σας.
- Όσο πιο πολλοί, τόσο πιο καλά είναι. Θα διεκπεραιωθεί η υπόθεσή σας γρηγορότερα. Να πάμε κι εμείς να δούμε τους δικούς μας ανθρώπους που τους πεθυμήσαμε και τους λαχταράμε
- Είστε όλοι καλά παιδιά, να πάτε στο καλό. Με συγκινήσατε! Ειλικρινά, δεν περίμενα τέτοια απάντηση από σας. Είπε δακρυσμένος ο Μάρκος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 27: Εξερεύνηση κι άλλων αιθουσών

Πήγαν στην αίθουσα νούμερο 32 που είχε τίτλο: «Χαμένα νύχια, μαλλιά, περιττώματα, βρομιές» Ναι, εδώ ήταν η πιο αηδιαστική αίθουσα. Διαβάζοντας τον τίτλο δεν έκαναν καν τον κόπο να την διαβούν. Όλοι καταλαβαίνουμε τι κρύβεται από πίσω.
Η αίθουσα 33 είχε σαν θέμα: «Νησιά, χωριά, πόλεις που χάθηκαν, η χαμένη Ατλαντίδα» Εκεί πράγματι είδαν μικρογραφίες και μακέτες πόλεων που χάθηκαν από το χάρτη ή δεν υπήρξαν ποτέ. Στη μέση είδαν την μακέτα της χαμένης Ατλαντίδας που υπολογίζεται γι’ αυτούς ότι ήταν στο σημείο της Σαντορίνης. Από το σημείο της θάλασσας μέχρι το ηφαίστειο. Όλο αυτό το κομμάτι βούλιαξε, αλλά τώρα πια δεν υπάρχει.
Η αίθουσα νούμερο 34 είχε τον τίτλο: «Παρελθόν». Μπήκαν μέσα, είδαν μια οθόνη και έπρεπε να θέσουν σ’ αυτήν ερωτήσεις που αφορούσαν τον εαυτό τους τι έκαναν ή δεν έκαναν στο παρελθόν. Επίσης μπορούσαν να ρωτήσουν ερωτήσεις για το μακρινό παρελθόν, και θα λάβουν απαντήσεις, για κάθε ερώτηση ξεχωριστά.
Αντίστοιχα η αίθουσα 35 είχε τον τίτλο: «Μέλλον» Ήταν η ίδια η προηγούμενη. Είχε μια μεγάλη οθόνη και έπρεπε να θέσουν σ’ αυτήν ερωτήσεις που αφορούσαν τον εαυτό τους τι θα κάνουν από το επόμενο λεπτό και πέρα. Επίσης μπορούσαν να ρωτήσουν ερωτήσεις για το μακρινό μέλλον και θα λάβουν απαντήσεις για κάθε ερώτηση ξεχωριστά. Αυτή την αίθουσα η Μαρκέλλα την ήξερε καλά. Την είχε επισκεφτεί μόνη της για να μάθει το μέλλον της. Αυτό δεν το είπε σε κανέναν. Έκανε ότι την έβλεπε πρώτη φορά.
Η επόμενη αίθουσα, νούμερο 36, είχε τον τίτλο: «Αντικείμενα νεκρών». Πολλοί καίνε ή πετάνε τα αντικείμενα που είχε ο νεκρός. Εκεί υπήρχαν σωροί μ’ αυτά τα αντικείμενα. Δεν τους άρεσε σαν αίθουσα και την είδαν φευγαλέα. Προχώρησαν να δουν τις επόμενες.
Η Μαρκέλλα ήθελε πολύ να δει την αίθουσα 37 με τίτλο: «Αλήθειες και αερολογίες». Σ’ αυτή την αίθουσα υπήρχαν όλες οι εμμονές, οι ιδέες που βασανίζουν κάποιον οι αρνητικές σκέψεις που δεν αληθεύουν, όλα τα ψεύτικα συμπεράσματα, τα κούφια ερωτικά λόγια, όλες οι κλεψιές, οι ατιμίες, οι εκβιασμοί, όλες οι αδικίες, οι συκοφαντίες, οι ειρωνείες, οι αδικίες, τα κουτσομπολιά, οι κολακείες, οι δυσφημίσεις, οι λίβελοι, ιδέες καλές που δεν εφαρμόστηκαν, όλες οι απάτες, ψεύτικες ιδέες που ανακούφισαν κάποιους κ.λ.π. Έριξαν μια ματιά στα ράφια και είδαν ότι κι αυτή η αίθουσα δεν είχε κάτι που θα μπορούσε να τους κρατήσει εδώ. Όμως η Μαρκέλλα ήθελε και επέμενε να μείνει λίγο εδώ και δεν της χάλασαν χατίρι. Έμειναν λοιπόν εδώ μόνο γι’ αυτήν. Εδώ κρύβονται όλες οι αερολογίες, τα ψέματα, οι κολακείες και οι αβάσιμοι στόχοι. Εδώ κρύβονται όλα τα λάθη, οι λάθος προβλέψεις του καιρού, τα λάθη των μέντιουμ και αστρολόγων, τα ψεύδη των πολιτικών, των δικηγόρων, των πλασιέ για να πουλήσουν ένα προϊόν. Εδώ κρύβονται όλα τα ψεύτικα σ’ αγαπώ που ειπώθηκαν, όλα τα σενάρια των ηθοποιών. Εδώ κρύβονται οι ψεύτικοι όρκοι των δικαστηρίων, γενικά οι λάθος προβλέψεις των ψευδοπροφητών. Εδώ κρύβονται οι ειρωνείες, τα καλαμπούρια, οι βωμολοχίες και οι βλασφημίες. Εδώ κρύβονται οι διαφημίσεις που δεν έπιασαν τόπο. Ναι όλα αυτά κρύβονταν στην αίθουσα με αριθμό 37 που στον υπαρκτό κόσμο δεν υπάρχουν πια. Υπήρξαν κάποτε όμως. Κάθισαν αρκετά εδώ και η Μαρκέλλα διάβασε και διαπίστωσε πια με τα μάτια της ότι όσα της είπε ο Ισίδωρος ήταν αερολογίες και λόγια που δεν είχαν βασιμότητα.
Προχώρησαν στην αίθουσα με αριθμό 38: «Άσκοπα γέλια και δάκρυα» Εκεί είδαν απέραντους καταρράκτες ανθρώπινων δακρύων που έκλαψαν άδικα, γιατί η ζωή τα έφερε αλλιώς και το γέλιο έλαμψε στη ζωή τους ή ήταν απλά εμμονές. Πιο πέρα είδαν ένα φως που συμβόλιζε αυτούς που χαμογελούσαν, όμως αυτό το φως εξασθενούσε και συμβόλιζε το άδικο χαμόγελο ανθρώπων που ενώ είχαν μια χαρά μετά έγινε πίκρα. Έφυγαν κι από εδώ.
Πήγαν λίγο στην αίθουσα 14 να ψυχαγωγηθούν με τους φίλους τους τα καρτούν. Η Κατερίνα έγινε πιο δυνατή τώρα και άντεξε αυτή τη δοκιμασία. Άλλωστε, όλες οι στιγμές δεν είναι ίδιες. Αυτή τη φορά δεν λύγισε. Ήταν πιο δυνατή. Εδώ κάθισαν μέχρι τα απόγευμα
Μετά πήγαν στην αίθουσα 9 να δούνε λίγο τα παιδιά τους. Ήταν ευτυχισμένοι που κάποτε αυτά τα παιδιά θα έρθουν στη ζωή.
Μετά πήγαν λίγο στην αίθουσα 6 να χαρούν ξεγνοιασιά και παιχνίδι. Εκεί κάθισαν μέχρι τα μεσάνυχτα. Έπρεπε να φύγουν γιατί νύσταξαν, αλλά είδαν ότι η πόρτα δεν άνοιγε. Είχαν εγκλωβιστεί εδώ; Τι είχε γίνει; Δεν ήξεραν να πουν. Περίμεναν καρτερικά να ανοίξει η πόρτα. Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Ίσως δεν τελείωσαν τις εργασίες τους ακόμη. Ίσως ήρθε ο Ανδρέας. Ποιος ξέρει;

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 28: Οι νυχτερινοί επισκέπτες

Όσο οι 9 φίλοι βρέθηκαν στην πόρτα της ψυχαγωγίας και εγκλωβίστηκαν εκεί ο Μάρκος βρισκόταν στο δωμάτιο 30. Περίμενε καρτερικά να έρθουν οι επισκέπτες του. Ξαφνικά, άκουσε βήματα στον κήπο και η πόρτα άνοιξε. Έγραφε πάνω ξάπλωσε στο κρεβάτι Ανδρέα, και εσείς οι υπόλοιποι καθίστε δίπλα του στις δύο καρέκλες. Τότε ο Ανδρέας είδε ένα φως και μετά κοιμήθηκε βαθιά. Του πρόσθεσαν ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο. Τότε ονειρεύτηκε όσα έζησε ο Ισίδωρος και όχι απλά τα ονειρεύτηκε, αλλά τα ένιωσε σαν βίωμά του. Όσα ονειρευόταν, οι σύντροφοί του τα έβλεπαν σε οθόνη σε ξύπνια κατάσταση και τα ένιωθαν και αυτοί σαν δικά τους βιώματα. Μόλις ο Ισίδωρος έβριζε την Μαρκέλλα ο Ανδρέας ένιωθε άσχημα και αντιδρούσε, σαν να έβλεπε εφιάλτη . Όμως δεν σταμάτησε η τροφοδότηση αναμνήσεων στη μέση, ούτε ξύπνησε καθόλου. Έμεινε στη στάση αυτή ως το τέλος.
Ξύπνησε πια μόλις ολοκληρώθηκε η τροφοδότηση και οι άλλοι συνήρθαν μόλις έσβησε η οθόνη απέναντι.
Η πόρτα με αριθμό 130 άνοιξε και δύο άνδρες και μια κοπέλα έκαναν την είσοδό τους μέσα στο σπίτι. Ήξεραν πια που βρίσκονται, αλλά πιο πολύ απ’ όλους ανησύχησε ο Ανδρέας, γιατί φοβήθηκε πολύ. Είδε τα ονόματά τους γραμμένα στις πόρτες και φαντάστηκαν ότι κάποιος τους κάνει πλάκα. Πάνω στο τραπεζάκι είδαν ένα φάκελο και διάβασαν το περιεχόμενο.

Ανδρέα, Πολυξένη και Μάνο Μη φοβάστε. Βρίσκεστε εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε δύο εποχές, σε δύο κόσμους. Είστε παγιδευμένοι στο χρόνο. Είναι προσωρινή κατάσταση. Τα περισσότερα τα γνωρίζετε από τις αναμνήσεις που σας εμφυτεύτηκαν. Ελάτε στην αίθουσα με αριθμό 30 και θα τα μάθετε όλα. Να περιμένετε τα 9 μέλη της αποστολής, που θα σας κατατοπίσουν σχετικά.
Μάρκος.

Σε λίγο σ’ όλο το σπίτι χτύπησε συναγερμός. Αυτό έγινε γιατί δεν τους παρακολουθούν και δεν ξέρουν πού βρίσκονται. Ένα πράσινο φως τους ειδοποιούσε ότι έπρεπε να πάνε επειγόντως στην αίθουσα της ύπαρξης.
Μόλις οι τρεις φίλοι μπήκαν στην αίθουσα αυτή είδαν δώδεκα καθίσματα και κάθισαν στα δικά τους περιμένοντας καρτερικά τους άλλους. Μια φωνή τους είπε να μην καθίσουν ακόμα, να περιμένουν όρθιοι τους άλλους, να καθίσουν όλοι μαζί, και σηκώθηκαν.
Τελικά οι εννέα φίλοι απεγκλωβίστηκαν από την αίθουσα 6 και πήγαν στην είσοδο 30, γιατί κατάλαβαν ότι απεγκλωβίστηκαν και ο Μάρκος τους καλεί.
Μπαίνοντας μέσα, τα 4 ζευγάρια ήταν πιασμένα χέρι-χέρι για να ξεχωρίσει ο Ανδρέας ποια είναι η Μαρκέλλα. Ο Ανδρέας όμως την ήξερε, γιατί παρακολουθούσε την αναζήτησή της από το ίντερνετ και ενημερωνόταν καθημερινά. Μάλιστα, γέμισε τους τοίχους με φωτογραφίες της και την ερωτεύτηκε, πράγμα που οι άλλοι 9 δεν γνώριζαν. Το ζευγάρι όμως το άλλο, δεν έκανε ανάλογη πράξη και η Μαρκέλλα δεν θα ήξερε ποιος είναι ο Ανδρέας. Θα το έπαιζε στην τύχη. Στην Μαρκέλλα δεν άρεσαν πολύ οι φαλακροί άνδρες. Ήξερε ότι ο Θεός δεν θα της είχε γραμμένο τέτοιο ριζικό, αφού το απορρίπτει, και ευελπιστούσε να ήταν ο Ανδρέας ο άλλος, αυτός που είχε μαλλιά. Αυτόν έβαλε απ’ την αρχή στο μάτι άλλωστε.
Μπαίνοντας μέσα κάθισαν αμφιθεατρικά, ο καθένας πήρε τη θέση του και ο Μάρκος τη δική του. Έβλεπε την αγωνία της Μαρκέλλας ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και την αλλαγμένη της διάθεση και ήθελε λίγο να την πειράξει. Ρώτησε την Μαρκέλλα:
- Ποιος είναι ο Ανδρέας;
Η Μαρκέλλα ευχόταν να ήταν αυτός που της άρεσε και της ακούμπησε την καρδιά.
- Νομίζω ότι είναι ο νεαρός με το τζιν παντελόνι και το ανάλογο σακάκι είπε.
- Πως το συμπεραίνεις. Εγώ σου λέω ότι είναι ο άλλος με το μαύρο υφασμάτινο παντελόνι, το πέτσινο σακάκι και την κόκκινη μπλούζα. Εκείνος πήγε να αντιδράσει και του έγνεψε η Πολυξένη να σταματήσει, διότι κατάλαβε ότι ήταν δοκιμασία και έμεινε στην αρχική του θέση. Η Μαρκέλλα δεν το είδε αυτό.
- Αυτός πίστευα ότι είναι. Το ένστικτό μου, μου το είπε. Αν λανθάνω, τι να γίνει! Ας γίνει το θέλημα του Θεού. Είπε με βαριά καρδιά, και δάκρυα κύλησαν ασυναίσθητα από τα μάτια της, γιατί ο Μάνος δεν της άρεσε. Το ήξερε καλά αυτό. Δεν ήταν ο τύπος της, ήταν σίγουρη. Άλλαξε η αρχική της διάθεση. Ήθελε να ήταν ο άλλος. Γιατί να είναι τόσο άτυχη;
Έπεσε σε βαθιά μελαγχολία, με τη σκέψη και μόνο ότι είναι ο άλλος. Χάλασε όλο το κέφι της. Δεν της άρεσε καθόλου. Ήταν τρελό το μέλλον που της είπε ότι είναι ωραιότερος από τον Ισίδωρο. Αυτός ήταν χάλια, δεν βλέπεται! Μόνο για τα δικά της μάτια βέβαια ισχύει αυτό, γιατί η Πολυξένη τον λάτρευε. Γι’ αυτό, η ομορφιά δεν είναι για όλους το ίδιο. Είναι μια υποκειμενική υπόθεση. Κάποιοι που απορρίπτουμε τους εγκρίνουν άλλοι και αντίστοιχα αν μας απορρίπτουν, μας εγκρίνουν άλλοι.
Είδε τον Μάρκο να κρυφογελά και να απευθύνεται στον άνδρα των ονείρων της.
- Λοιπόν Ανδρέα Απ’ αυτή τη στιγμή θα είσαι με την Μαρκέλλα ζευγάρι.
- Θες να πεις ότι… Είπε η Μαρκέλλα.
- Επαγγελματικά μόνο. Αν τα βρείτε αλλιώς, εμένα δεν με αφορά.
- Τι ; Αυτός είναι ο Ανδρέας; Δεν κάνεις πλάκα ε;
- Όχι, πριν έκανα. Ναι, Μαρκέλλα ο Ανδρέας είναι αυτός που κατάλαβες. Αυτή είναι η αδερφή του η Πολυξένη και αυτός ο αρραβωνιαστικός της ο Μάνος.
-- Δόξα τω Θεώ. Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου. Δεν έκανα λάθος. Σκέφτηκε με ανακούφιση η Μαρκέλλα και πήρε μια βαθιά ανάσα Η διάθεσή της άλλαξε μεμιάς. Όλοι το κατάλαβαν και γελούσαν. Ο μόνος που δεν γέλασε ήταν ο Μάνος. Δεν τον κολάκευε αυτό. Η Πολυξένη ανακουφίστηκε, γιατί δεν θα της τον έπαιρνε η Μαρκέλλα. Θα ήταν μόνο δικός της. Αυτό την ανακούφιζε κι έγιναν αμέσως φίλες. Αλλά με τον Μάνο δεν είχαν καλή σχέση. Γενικά, είχαν μια φοβερή αντιπάθεια απροσδιόριστη ο ένας για τον άλλο. Γι’ αυτό ποτέ δεν συζήτησαν μεταξύ τους.
- Μαρκέλλα μου σε ψάχνουν παντού. Από τότε σε είδα και μου έκανες εντύπωση. Είσαι η ωραιότερη απ’ όλες για μένα. Παρακολουθούσα τα πάντα εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεόραση, διαδίκτυο, μόνο και μόνο για να μάθω νέα σου. Παρακαλούσα να γυρίσεις στους δικούς σου, να είσαι ζωντανή και ας μη με γνωρίσεις ποτέ. Και τώρα σε βλέπω εδώ, ολοζώντανη. Τι τύχη Θεέ μου! Είπε ο Ανδρέας.
- Ναι, μας έφαγε το κεφάλι μαζί σου. Συνέχεια σε έβλεπε και άρχισε να πηγαίνει εκκλησία και να προσεύχεται με σκοπό να σε βρουν οι δικοί σου, και να είσαι ζωντανή. Έχει γεμίσει ένα άλμπουμ με φωτογραφίες σου που εκτύπωσε από το διαδίκτυο και μάλιστα έβγαλε κάποιες με ιλουστρασιόν χαρτί και με πινέζες τις κρέμασε στον τοίχο. Έχω διαγνώσει, σαν ψυχολόγος που είμαι, ότι είναι στο φουλ ερωτευμένος μαζί σου ο αδερφούλης μου.
- Ψυχολόγος είσαι;
- Όχι πλάκα κάνω, διαφημίστρια είμαι.
- Ντροπή Πολυξένη, τι θα λέει η κοπέλα για μένα; Τι γνώμη θα έχει σχηματίσει;
- Η αλήθεια δεν πρέπει να μένει κρυφή αδερφούλη μου. Χα, χα έχεις γίνει ολοκόκκινος σαν το παντζάρι είπε η Πολυξένη. Δεν έχει κι ένα καθρέπτη αυτό το σπίτι να δεις πως έχεις γίνει!
- Δεν θα πάμε κάποτε στην εποχή μας, τι έχω να σου κάνω α! Είπε έντονα και κατέβασε το κεφάλι ντροπαλός.
- Να μην μου κάνεις τίποτα. Να είσαι ειλικρινής με τα αισθήματά σου και με τους άλλους.
- Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου Ανδρέα. Δεν με ήξερες κι έκανες τόσα για μένα. Να’ σαι καλά. Είμαι στο ίντερνετ ε; Μόνο που απόψε θα μπείτε κι εσείς στη λίστα, σ’ αυτή την αναζήτηση. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
- Εξηγήστε μας, γιατί ήρθαμε εδώ; Βέβαια, μας εμφυτέψανε αναμνήσεις κάποιου Ισίδωρου, αλλά δεν μπορούμε να τις δέσουμε αν δεν μας πείτε δύο πράγματα. Είδαμε ένα ελαφάκι να τρέχει λαβωμένο, το πιάσαμε, του περιποιηθήκαμε τις πληγές και μας είπε με ανθρώπινη φωνή να το ακολουθήσουμε, για να μας ευχαριστήσει Είδαμε ένα γεφύρι και το διασχίσαμε και μετά στροβιλιστήκαμε και πέφταμε στο κενό. Ξαφνικά, αράξαμε μέσα σε ένα κήπο. Με ξάπλωσαν σε ένα κρεβάτι και μου έβαλαν αναμνήσεις άλλου στο κεφάλι από το 1852, χωρίς να τις έχω ζήσει εγώ προσωπικά. Μετά η αδερφή μου και ο γαμπρός μου είδαν σε μια οθόνη τις στιγμές αυτές και τις συνειδητοποίησαν κι αυτοί σαν να τις έχουν βιώσει. Καλά, πέρασες τόσα με τον Ισίδωρο και τα ξανάφτιαξες μαζί του; Σου φέρθηκε, όπως σου φέρθηκε και δεν του έδωσες τα παπούτσια στο χέρι; Δεν μπορώ να σε καταλάβω. Και η υποτιθέμενη ερώτηση που έθεσε στο Θεό, δεν σε προβλημάτισε να δεις τι άνθρωπος είναι;
- Νόμιζα ότι έκανε χιούμορ. Έλεγε ότι μ’ αγαπούσε, πού να ήξερα! Λοιπόν θα μοιραστούμε το ίδιο δωμάτιο. Τα χωρίζει ένας τοίχος. Θα πάρεις τη θέση του Ισίδωρου και …. Του διηγήθηκε τα πάντα. Εκείνος την άκουγε και πρόσεχε την κάθε λέξη της. Όλοι έμειναν σιωπηλοί. Την κοίταζε και δεν την χόρταινε.
--Τέλεια γυναίκα. Τον ανόητο! Την πίκρανε.
- Ναι, τώρα μπόρεσα να τα δέσω όλα. Μάλιστα στον εγκέφαλό μου βρίσκονται όλες οι αναμνήσεις του. Τώρα που μου τα λες, τα καταλαβαίνω όλα. Θα βρούμε την μάγισσα και θα της κλέψουμε τη δύναμη. Μόλις σώσουμε το ελαφάκι θα πάμε πίσω. Εγώ είμαι Ροδίτης και θα σας βοηθήσω. Θα σας πω σε ποια μέρη μπορούμε να το ψάξουμε. Πάμε τώρα να κοιμηθούμε και να συνεχίσουμε να βλέπουμε τα δωμάτια.
Μέχρι ποια αίθουσα είδατε χωρίς τον Ισίδωρο;
- Μέχρι την 38
- Προχωρήσατε αρκετά. Απ’ ό,τι κατάλαβα, από τις πρόσθετες αναμνήσεις που λάβαμε, ο Ισίδωρος είδε μέχρι την 31 αίθουσα. Εμείς οι τρεις θα δούμε λοιπόν μόνοι μας από την 32 μέχρι την 38 και αύριο το πρωί θα συνεχίσουμε από την 39 μέχρι να νυστάξουμε.
- Ποιο κρεβάτι να πιάσω;
- Όποιο σου αρέσει κορίτσι μου και όποιο σε βολεύει. Δεν έχω πρόβλημα. Διάλεξε αυτό με την τηλεόραση. Θα είμαι τόσο κουρασμένος βλέποντας 7 αίθουσες που θα κοιμηθώ κατευθείαν. Καληνύχτα.
- Είσαι πολύ καλός. Καληνύχτα.
Ναι, ήταν ερωτευμένη. Είχαν δίκιο. Ήταν ο τέλειος άνδρας, ευγενικός, όμορφος, ιππότης και το σπουδαιότερο θα είναι μόνο δικός της με ειλικρινή αισθήματα και όχι συμφεροντολόγος και αερολόγος όπως ο ακατονόμαστος. Ναι, έτσι θα τον έλεγε από εδώ και πέρα. Ακατονόμαστο. Μόνο αυτή η προσφώνηση του αξίζει.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 29: Η πρώτη τους νύχτα μαζί

Μετά από 1 ώρα τέλειωσαν την ξενάγηση. Αυτοί δεν κόλλησαν σε καμία αίθουσα, απλά τις είδαν φευγαλέα. Εκείνος ήθελε πολύ να σπάσει ο τοίχος, αλλά εκείνη, ενώ της άρεσε πολύ, δεν το αποφάσιζε και μέσα της η ψυχή της φώναξε:
--Σπάσε τον ηλίθια, τι περιμένεις;
Μια φωνούλα όμως της λογικής της έλεγε.
-- Περίμενε, όχι ακόμη. Θα γίνει κι αυτό, αλλά όχι τόσο νωρίς. Δεν τον ξέρεις ακόμα.
Όταν εκείνος επέστρεψε, εκείνη δεν κοιμόταν ακόμη. Εκνευρίστηκε που δεν τον έβλεπε και ήθελε να μιλήσει μαζί του. Τότε της ήρθε μια φαεινή ιδέα. Σκέφτηκε μια ενδιάμεση λύση. Ναι, αυτό θα γινόταν.
- Που πας; Της είπε εκείνος.
- Θα έρθω σε λίγο. Επιστρέφω.
- Α, κατάλαβα, Συγνώμη.
- Ναι είπε και έκανε την ανάλογη κίνηση.
Δεν του απάντησε. Μπήκε στο 30 δωμάτιο αναστατωμένη.
- Μάρκο ξύπνα σε χρειάζομαι!
- Τι έγινε πάλι Μαρκέλλα, γιατί με ξύπνησες 2 τα χαράματα; Έχεις πρόβλημα και μ’ αυτόν;
- Μεγάλο. Μου αρέσει πολύ Μάρκο. Είναι τέλειος άνδρας.
- Και λοιπόν, αυτό δεν ήθελες;
- Σπάσε τον τοίχο, αλλά κράτησε σε απόσταση τα κρεβάτια. Πιστεύω σ’ αυτόν ότι δεν θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση.
- Δεν περίμενα να μου το ζητήσεις τόσο νωρίς. Με ξαφνιάζεις. Εντάξει θα σπάσω τον τοίχο, αφού το θέλεις τόσο πολύ. Για να σε προστατέψω όμως ανάμεσά σας θα υπάρχει ένας αόρατος μανδύας. Αν προσπαθήσει να σε ακουμπήσει πέρα από το επιτρεπόμενο όριο, ο μανδύας θα ζαρώσει. Όταν ξυπνήσετε θα γίνει ορατός. Θα είναι ορατός μόνο σε σένα και σε μένα. Οι δυο μας θα το ξέρουμε, θα είναι το μυστικό μας. . Αν ξυπνήσεις και δεις τον μανδύα ανέπαφο, τότε θα μείνει ο τοίχος σπασμένος, αλλιώς θα ξανακτίσουμε τον τοίχο αναγκαστικά οριστικά.
- Τέλειο! Έτσι θα δοκιμάσουμε τι άνθρωπος είναι.
- Πόνεσες μια φορά και πάλι επιπόλαια σκέφτηκες. Όταν πονέσουμε μια φορά, την επόμενη είμαστε πιο επιφυλακτικοί, ακόμα κι αν ξέρουμε τι άνθρωπος είναι, πάντα πρέπει να κρατάμε μια πισινή.
- Έχεις δίκιο καληνύχτα κι ευχαριστώ.
Μπήκε στο δωμάτιο και είδε ότι ο τοίχος έπεσε. Εκείνος γέλασε.
- Πώς έγινε αυτό;
- Α! Ο Μάρκος θα το έκανε.
- Άργησες.
- Ναι, είχα δυσκοιλιότητα Αλήθεια Ανδρέα, πώς ένα τόσο καλό παιδί σαν κι εσένα δεν έχει ταίρι;
- Φαίνεται ότι οι γυναίκες δεν εκτιμάνε τα καλά παιδιά. Τους ενδιαφέρουν άλλα προσόντα που εμείς δεν διαθέτουμε.
- Σου λείπουν τα χρήματα ε;
- Πάντα ένας πιο πλούσιος και λιγότερο όμορφος από μένα με μηχανή μου έκλεβε τις κατακτήσεις μου. Πόνεσα και πληγώθηκα πολλές φορές. Εγώ δεν πόνεσα καμία. Έλα να μιλήσουμε, να πούμε τον πόνο μας. Ίσως ο ένας βοηθήσει τον άλλο.
- Εγώ επειδή έχω χρήματα με κυνηγάνε οι άνδρες. Τώρα με την κρίση έχουν τρελαθεί οι παντρεμένοι και μας κυνηγάνε για να τους τρέφουμε. Έχω αηδιάσει. Πονάω. Είναι σκληρό και απάνθρωπο αυτό που κάνουν. Είναι σκληρό σήμερα να έχεις περιουσία. Δεν ξέρεις πού κρύβεται η αληθινή αγάπη και πού το συμφέρον. Και οι δύο μιλάνε γλυκά. Μπερδεύεσαι!
- Πες μου τα όλα γλυκιά μου να ξελαφρώσεις. Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρουν τα λεφτά σου.
Οι ώρες κύλισαν όμορφα. Τον κοίταζε να κοιμάται και ένιωσε όμορφα. Ναι, ποτέ δεν ένιωσε τοιουτοτρόπως με τον Ισίδωρο. Αυτό ήταν κάτι γλυκό, όμορφο. Μόνο μια ώρα κοιμήθηκαν. Μετά ξύπνησαν και σηκώθηκαν από το κρεβάτι.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 30: Ο μανδύας δεν ζάρωσε

Η χαρά επιτέλους ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της Μαρκέλλας όταν είδε ανέπαφο τον μανδύα. Τώρα πια θα μπορούσε να κοιμηθεί άνετα μαζί του. Όμως, θα ήθελε ακόμα τα κρεβάτια να είναι μονά. Ξύπνησε για να του φτιάξει πρωινό. Μπήκε στην κουζίνα και έφερε σ’ ένα δίσκο απ’ όλα τα καλά. Τα ακούμπησε στο τραπεζάκι τους. Εκείνος ευχαρίστησε την κοπέλα και της είπε ότι το μεσημέρι θα της το ανταποδώσει.
Λίγο αργότερα, οι άλλοι παρατήρησαν ότι η Μαρκέλλα και ο Ανδρέας δεν ήρθαν στην κουζίνα να πάρουν πρωινό. Ανησύχησαν για τη φίλη τους που έμεινε μόνη απόψε με έναν άγνωστο άνδρα. Η Νικολέτα πήρε το θάρρος και χτύπησε την πόρτα του δωματίου της να δει αν είναι καλά, αλλά ήταν τόσο βυθισμένοι να αλληλοκοιτάζονται που δεν την άκουσαν.
Άνοιξε την πόρτα και τους είδε να τρώνε μαζί πρωινό στο τραπεζάκι τους τέτ α τέτ και να κοιτάζονται στα μάτια σαν ερωτευμένοι. Μιλούσαν και γελούσαν. Είχαν τέλεια χημεία. Τέτοια εξέλιξη πραγματικά δεν περίμεναν τόσο γρήγορα να αναπτυχθεί αμφίπλευρα.
Εκείνη χωρίς να τους ενοχλήσει ενημέρωσε σχετικά τους άλλους χωρίς να την αντιληφθούν και χάρηκαν γι’ αυτή την πονεμένη κοπέλα που αποζημιώθηκε μετά από μια πίκρα. Της αξίζει να χαμογελάσει. Όλοι οι απογοητευμένοι πρέπει όταν βλέπουν ότι ένας δρόμος είναι αδιέξοδος να λοξοδρομούν και να αναζητούν το δικό τους δρόμο. Αυτόν που πραγματικά τους ανήκει Έτσι αρμόζει. Και να ξέρουν ότι όλους τους δρόμους πρέπει να τους βαδίζουμε, αφού δεν είναι όλοι αδιέξοδοι. Κάποιος απ’ αυτούς είναι ο δικός μας. Δεν πρέπει να χάνουμε ευκαιρίες, γιατί πάντα θα μας τρώει η αμφιβολία, μήπως αυτός ήταν ο δρόμος μου, γιατί δεν τον βάδισα;
Πήγαν να ανακοινώσουν στους φίλους τους ότι ήταν ζευγάρι. Οι φίλοι τους έκαναν ότι το έμαθαν για πρώτη φορά, προσποιήθηκαν τους ξαφνιασμένους και της είπαν καλός ο έρωτας, αλλά πρέπει να δούμε τις υπόλοιπες αίθουσες. Σειρά έχει η 39 κι αυτή έπρεπε άμεσα να δουν.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 31: Κι άλλες αίθουσες

Η 39 αίθουσα είχε τίτλο: « περιφρονημένοι άνθρωποι». Εδώ είδαν διάφορες φωτογραφίες, αγάλματα, χαλκογραφίες, ζωγραφιές, γκραβούρες ανθρώπων που δεν είχαν όνομα, δεν είχαν πατρίδα γονείς; αλλά στην πραγματικότητα έχουν βρει τα πάντα σε ανθρώπους που νοιάστηκαν γι’ αυτούς. Οικογένειες που είχαν 50 χρόνια να συναντηθούν και τελικά συναντήθηκαν.
Η 40η αίθουσα είχε τον τίτλο: «Ανταλλακτικά και λάμπες» Είναι όλα τα εξαρτήματα, καμένες λάμπες, καμένες μπαταρίες, φις χαλασμένα και όλα τα ανταλλακτικά που υπήρχαν και δεν υπάρχουν πια. Αυτό το θέμα ενδιέφερε τους άνδρες, αλλά είπαν ότι θα πήγαιναν το βράδυ να το δουν καλύτερα, γιατί για τις γυναίκες τους ήταν πληκτικό και χάρηκαν που το σεβάστηκαν και τους εκτίμησαν περισσότερο. Μόνο ο Ανδρέας δεν ενδιαφέρθηκε να το δει και δήλωσε ότι δεν θα τους ακολουθούσε σ’ αυτό. Είχε πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει. Αυτοί δεν περίμεναν να το κάνει.
Ήρθε η σειρά της αίθουσας με αριθμό 41. Είχε τίτλο: «χαμένα επίθετα ή ονόματα που δεν υπάρχουν πια». Ήταν μια βιβλιοθήκη με ονόματα που έχουν χαθεί στο χρόνο ή ονόματα και επώνυμα ανθρώπων που τα είχαν τα κατήργησαν και τα άλλαξαν. Είδαν το όνομα της Καρέζη που ήταν Καρπούζη. Του Πάριου Βαρθακούρης, της Μαρινέλλας Κυριακή Παπαδοπούλου, της Λάσκαρη, Κουρούκλη . Και άλλα πολλά. Αυτά είναι μερικά από τα πολλά που υπήρχαν εκεί μέσα.
- Δεν είχαν άδικο πολλοί ηθοποιοί και τραγουδιστές που άλλαζαν τα επώνυμά τους. Το έκαναν για να είναι τέλεια και εύηχα.
Η 42η αίθουσα είχε τίτλο: «Απολύσεις. Απολύσεις από τη δουλειά, απολύσεις από το στρατό, απολύσεις γενικά». Πάλι ένα ντουλάπι με φακέλους έγραφε τις απολύσεις όλων ανά τους αιώνες. Εδώ φύγανε αμέσως. Κάπου υπήρχε και ο δικός τους φάκελος τώρα που έχασαν τη δουλειά. Ούτε νοιάστηκαν να τον βρουν.
Η 43η αίθουσα είχε τίτλο: «Φάρμακα και ιατρικά σκεύη» εδώ ήταν όλα τα ιατρικά σκεύη, όλες οι γάζες που χρησιμοποιήθηκαν, όλες οι σύριγγες, όλα τα φάρμακα, τα ναρκωτικά που αποσύρθηκαν ή καταναλώθηκαν, τα χρησιμοποιημένα είδη υγιεινής, τα χρησιμοποιημένα βαμβάκια με ιώδιο ή χωρίς κ.λ.π. Αυτά δεν ήταν σπουδαία για να καθίσουν να τα δουν και πέρασαν αυτή την πόρτα γρήγορα.
Η 44η αίθουσα είχε τίτλο: «Νιάτα» Εδώ ήταν πάλι ντουλάπια με ονόματα ανθρώπων που ήταν νέοι και γέρασαν απότομα ή χαράμισαν άσκοπα τα νιάτα τους ή πέθαναν νέοι ή φυλακίστηκαν άσκοπα κι έχασαν τα νιάτα τους. Επίσης άτομα που δεν παραμορφώθηκαν με βιτριόλι ή έγκαυμα. Αυτοί που παραμορφώθηκαν πραγματικά βρίσκονται στην αίθουσα 30, της ύπαρξης. Πάλι έφυγαν γρήγορα γιατί κάτι ενδιαφέρον δεν υπήρχε εδώ.
Η 45η αίθουσα είχε τίτλο «Αποτυχημένα πειράματα». Εδώ ήταν μαζεμένα όλα τα αποτυχημένα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν ανά τους αιώνες σ’ όλο τον κόσμο. Είδαν μερικά και όταν βαρέθηκαν σταμάτησαν.
- Ξέρατε ότι το ζεύγος Κιουρί μέχρι να πετύχουν την ανακάλυψη των στοιχείων Ράδιο και Πολώνιο έκαναν πολλά αποτυχημένα πειράματα;
- Και βέβαια. Είναι γνωστό. Έφαγαν όλη τους τη ζωή στην αναζήτηση αυτών. Μετά από πολλά χρόνια εντατικής προσπάθειας, τα κατάφεραν.
- Εδώ ταιριάζει η παροιμία ο επιμένων νικά. Είπε ο Ανδρέας και γέλασαν όλοι. Όχι, γι’ αυτό που είπε, αλλά τους φάνηκε αστείος ο τρόπος που το είπε, με γκριμάτσα.
Η 46η αίθουσα κρύβει την «έλλειψη χρωμάτων» Αυτός είναι κι ο τίτλος της. Όσα ρούχα ξέβαψαν όσα πράγματα πετάχτηκαν γιατί τα ξάσπρισε ο ήλιος. Όσα είναι πολυφορεμένα και έχασαν το πραγματικό χρώμα βρίσκονταν εδώ, σ’ αυτή την αίθουσα Εδώ ήταν κι όλες οι ασπρόμαυρες ταινίες, που έχουν χαλάσει που έχουν χαθεί, οι ασπρόμαυρες φωτοτυπίες που δεν χρειάζονται πια και εκτυπωμένες σελίδες που δεν έχουν καμιά χρησιμότητα. Εδώ είναι και όλες οι ασπρόμαυρες αφίσες. Οι έγχρωμες φωτογραφίες και οι έγχρωμες φωτοτυπίες που δεν έχουν καμιά χρησιμότητα ήταν στο δωμάτιο με τα περιοδικά και τις εφημερίδες. Εδώ δεν κάθισαν καθόλου και προχώρησαν στην αίθουσα 47.
Στην 47η αίθουσα είδαν την επιγραφή: «Βαρετά και απούλητα βιβλία, άρθρα που δεν είδαν ποτέ τη δημοσιότητα» Κατάλαβαν τι κρυβόταν εδώ.
- Το πιο βαρετό βιβλίο που έχω διαβάσει είναι η δίκη του Κάφκα
- Εγώ το έγκλημα και τιμωρία. Δεν υπάρχουν εδώ, άρα αρέσουν στον κόσμο.
- Αχ βρε Κατερινάκι. Είναι υπαρκτά αυτά Θα τα βρεις στην αίθουσα 30. Είπε ο Βασίλης.
- Έχω μπερδευτεί.
Έφυγαν και από εκεί. Σειρά είχε η 48η αίθουσα.
- Γρήγορα τις βλέπουμε αυτές. Μας έφεραν γούρι οι νέοι φίλοι μας.
- Κάποια μελλοντικά μπορεί να σας κάνει να κολλήσετε. Είπε η Πολυξένη.
Στην 48η αίθουσα είδαν τον τίτλο: «Χαμένα μεταφορικά μέσα» Πάλι βιβλιοθήκες υπήρχαν απέραντες και καταγράφηκαν όλα τα περιστατικά του κόσμου που έχασαν τρένα, πλοία, αεροπλάνα, λεωφορεία κ.λ.π. Άνθρωποι που ξεχάστηκαν και δεν πήγαν εγκαίρως στις δουλειές τους ή δεν έφτασαν για κάποιο λόγο στον προορισμό τους.
Στην 49η αίθουσα υπήρχε ο τίτλος: «Άνθρωποι που καταδικάστηκαν στη ζωή και δοξάστηκαν μεταθανάτια» Εδώ υπάρχουν καταγεγραμμένα περιστατικά ανθρώπων που αδικήθηκαν από την εποχή του Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Επιστήμονες που είπαν την αλήθεια και δεν αναγνωρίστηκε το έργο τους όσο ζούσαν, αλλά μόνο μετά θάνατον. Επίσης ηθοποιοί της εποχής μας που πέθαναν στη ψάθα και αναγνωρίστηκαν κατόπιν. Η ιστορία της Μαντώ Μαυρογένους, άνθρωποι που πέθαναν άδικα, που έπεσαν σε δικαστική πλάνη και έδωσαν άδοξα τη ζωή τους, όσοι αποτεφρώθηκαν ακούσια κ.λ.π.
- Προχωρήστε παιδιά στην 50 και εδώ δεν παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον.
- Ναι, συμφώνησαν όλοι.
Στην 50η αίθουσα είδαν τον τίτλο: «Χάσιμο περιουσίας». Εδώ βρίσκονται όσοι αφάνισαν περιουσίες είτε από χαρτοπαίγνιο, είτε από λάθος χειρισμούς, χρεοκοπία κρατών, τραπεζών, επιχειρήσεων, κλείσιμο καταστημάτων, και ορθοπόδησαν στον υπαρκτό κόσμο.
- Θεέ μου εδώ λέει ότι η Ελλάδα χρεοκόπησε. Βρισκόμαστε στην ανυπαρξία. Άρα το αντίθετο θα γίνει.
- Εικασίες είναι όλα. Όταν περάσει ο καιρός θα φανεί η αλήθεια. Δεν είναι δύσκολο από το 50 δωμάτιο να μεταφερθεί η είδηση στο 30. Είπε ο Βασίλης απογοητευμένος.
- Έχει και θύματα που αφάνισαν περιουσίες για μια γυναίκα. Είπε ο Τρύφωνας.
- Αυτές είναι οι μοιραίες γυναίκες που αγαπούν το χρήμα. Όποιος τους δώσει τα περισσότερα, κερδίζει . Νομίζεις ότι είμαι μια απ’ αυτές;
- Αναφέρθηκα αυτή τη στιγμή σε σένα Παυλίνα μου; Όχι, βέβαια. Εννοούσα ότι μερικές γυναίκες, όχι όλες. Το κακό με σένα, κούκλα μου. είναι πως ό,τι λέω το παίρνεις προσωπικά και χαλάς την καρδούλα σου και με πικραίνεις κι εμένα.
- Συγνώμη!
- Ούτε μ’ αρέσει να αντιδράς ούτε να ζητάς συγνώμη. Θέλω να έχεις κύρος, να είσαι μια σοβαρή κοπέλα και όχι μια γυναίκα με εμμονές που όταν έχει άδικο ζητά συνεχώς συγνώμη.
- Πάμε στην 51η; Είπε ο Ανδρέας βλέποντας την περίεργη τροπή που πήρε η συζήτηση, φοβούμενος μη γίνει νέα σφαγή.
Δεν του απάντησε κανείς. Πήγαν στην 51η πόρτα για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Είχε τον τίτλο: «Κλεμμένα αντικείμενα» Ναι, εδώ υπάρχουν όλα τα κλεμμένα αντικείμενα που κάποιος τα έκλεψε και δεν υπάρχουν πια. Πήγαν αμέσως στην 52η αυτό δεν τους ενδιέφερε.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

[fantasy]

Κεφάλαιο 31 συνέχεια

Στην 52η πόρτα διάβασαν: «Σχολικά είδη» Εδώ είδαν όσα μολύβια, γόμες και όλα τα σχολικά είδη κατέστρεψαν τα παιδιά και όχι μόνο. Σχολικά βιβλία παλαιών ετών που δεν σώζονται πια. Είδαν τη σκούφια που φορούσαν οι άνδρες την εποχή της χούντας, τη σχολική ποδιά και την κορδελίτσα στα μαλλιά που φορούσαμε μέχρι το δημοτικό. Μετά καταργήθηκαν. Επίσης είδαν σχολικά είδη μελλοντικά που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα και δεν υπάρχουν πουθενά. Χάζεψαν λίγο τα μελλοντικά πράγματα και κατάλαβαν ότι κάποτε το τετράδιο και το βιβλίο θα καταργηθούν. Είδαν ηλεκτρονικά τετράδια στην θέση τους κ.λ.π.
Στην επόμενη πόρτα, την αίθουσα 53, διάβασαν τον τίτλο: «Τερατουργήματα και αριστουργήματα τέχνης που απορρίφθηκαν» Εδώ είδαν άξια αντικείμενα που απορρίφθηκαν. Δεν έπρεπε να γίνει αυτό σκέφτηκαν.
- Τα κατέστρεψαν, δεν υπάρχουν στον υπαρκτό κόσμο και δεσπόζουν εδώ. Εμένα πολύ μου αρέσουν. Είπε πικραμένος ο Μάνος.
- Αχ, άνθρωποι είναι αυτοί. Δεν ξέρεις με τι κριτήρια εκτιμάνε ένα έργο. Σαν τα τραγούδια της Eurovision που ψηφίζουν και λένε είναι φαβορί η Ελλάδα και όλο 7η βγαίνει. Τυχαίο, δεν νομίζω.
- Καλά, ξέρετε με τι κριτήρια το κάνουν. Δεν είναι τυχαίο που πάντα τα ρωσικά κράτη και τα σκανδιναβικά προηγούνται. Κατάντια! Δεν αξιολογούν ένα τραγούδι αντικειμενικά, αλλά βλέπουν τη χώρα προέλευσής του.
- Το ίδιο δεν κάνουμε κι εμείς με τα τραγούδια της Κύπρου; Γιατί βλέπουμε ένα θέμα μονόπλευρα;
- Μας αποστόμωσες Παυλίνα!
Στην επόμενη αίθουσα με αριθμό 54 είδαν τον τίτλο: «Ημερολόγια, ημεροδείκτες και Καζαμίες, ονειροκρίτες και βιβλία του μέλλοντος. Είδαν εδώ παλιούς ονειροκρίτες που δεν υπάρχουν πια, γραμμένοι στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Πολλά ημερολόγια διαφόρων ετών. Ήταν γραμμένες και οι σημειώσεις. Εδώ κάθισαν γιατί ήθελαν να διαβάσουν τι γράφουν. Πέρασαν δύο ώρες εδώ.
Στην αίθουσα 55 είδαν τον τίτλο: «Εισιτήρια που χάθηκαν ή δεν ισχύουν πια» Σ’ αυτή την αίθουσα είδαν όλα τα εισιτήρια από σινεμά, μετρό, μουσεία, ταξιδιών, λεωφορείου και ό,τι μπορεί να φανταστεί ή δεν μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Κάποια ταξίδια δεν πραγματοποιήθηκαν γιατί τα έχασαν, κάποια πλοία δεν έφυγαν λόγω του καιρού, κάποια ακυρώθηκαν και ανανεώθηκαν με άλλη ημερομηνία. Εδώ δεν έμειναν πολύ, προχώρησαν στην επόμενη.
Στην αίθουσα 56, υπήρχε ο τίτλος: «Αχρησιμοποίητα έγγραφα, νόμοι που δεν ισχύουν πια». Είδαν ταυτότητες ανθρώπων που έχουν πεθάνει. Χαμένες δικαστικές αποφάσεις και γενικά έγγραφα του κράτους που δεν έχουν καμιά χρησιμότητα. Είδαν νόμους που δεν ισχύουν πια, όπως ο νόμος 4000. Όσα μπλοκάκια ήταν σε δραχμές και αποδείξεις έγραφαν την λέξη δραχμές ήταν εδώ. Επίσης υπήρχαν συμβόλαια. Προτάσεις, αγωγές, διαζύγια κ.λ.π. ανθρώπων που έχουν πεθάνει ή δεν τα χρειάζονται πια.
Η αίθουσα 57 ήταν ενδιαφέρουσα για όλους. Είχε τον τίτλο: «Αρχαία σκεύη, ανασκαφές, τάφοι και αρχαίες πόλεις» Έμοιαζε με μουσείο. Όλοι κατάλαβαν τι κρύβεται εδώ. Κάθισαν 5 ώρες και τη θαύμασαν.
Η αίθουσα 58 είχε τον τίτλο «Αναπάντητα ερωτηματικά» Φυσικά κατάλαβαν ότι είναι το αντίθετο από αυτό που βλέπουν ή το ίδιο, γιατί κανείς δεν ξέρει τις σωστές απαντήσεις. Δουλεύουν με πιθανότητες, όπως τα μέντιουμ. Εδώ δεν κάθισαν καθόλου, γιατί ήξεραν πως θα φάνε άσκοπα το χρόνο τους. Κανείς δεν μπορεί να τους βεβαιώσει για την ορθότητα των ερωτήσεων. Δεν ήξεραν ότι οι πραγματικές απαντήσεις των ερωτημάτων αυτών κρύβονται στις πόρτες που απαγορεύεται να δουν μετά την αρίθμηση του 130. Ούτε θα το μάθαιναν ποτέ αυτό. Εσείς το γνωρίζετε όμως.
Η αίθουσα 59 είχε τον τίτλο: «Άλυτα προβλήματα» Εδώ υπήρχαν πάλι βιβλιοθήκες με καταγεγραμμένα όλα τα άλυτα προβλήματα. Ήταν πια 7 το απόγευμα
Σήμερα άργησαν να φάνε μεσημεριανό και έκαναν μια ανάπαυλα. Άλλωστε είχαν καιρό.
. Πέντε ώρες ακόμα θα έβλεπαν αίθουσες. Ήλπιζαν απόψε να προλάβουν να δουν μέχρι την εβδομήντα, αύριο μέχρι την 100 και μεθαύριο να ολοκληρώσουν. Άλλωστε σε 5 μέρες φεύγουν. Έχουν δύο μέρες κενές.
Η αίθουσα με αριθμό 60 είχε τον τίτλο: «Άλυτα σχολικά προβλήματα». Εδώ ήταν μαζεμένα τα προβλήματα φυσικής, χημείας, μαθηματικών- άλγεβρας, γεωμετρίας, κ.λ.π. που δεν λύθηκαν ποτέ ή δεν υπάρχει λύση γι’ αυτά στον υπαρκτό κόσμο. Εδώ λύθηκαν.
Η αίθουσα 61 είχε τον τίτλο: «Ταξίδια που έχουν γίνει» Γράφτηκαν σε απέραντες βιβλιοθήκες με μαύρα ντοσιέ. Είναι όσα ταξίδια δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω καιρού, λόγω μηχανικών βλαβών, λόγω ατυχημάτων, λόγω μη επαρκούς συμμετοχής, λόγω ασθενειών κ.λ.π. στον υπαρκτό κόσμο. Εδώ είναι πραγματοποιήσιμα. Αυτά τα ταξίδια ήταν με όλα τα μεταφορικά μέσα. Εδώ δεν περιέχονταν ταξίδια που δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω θανάτου. Εδώ δεν τους άρεσε το θέμα και προχώρησαν στην αίθουσα 62.
Η αίθουσα 62 είχε τον τίτλο: «Ατυχήματα, εργατικά ατυχήματα, θεομηνίες, τσουνάμια, πλημμύρες, πυρκαγιές σεισμοί, ατυχήματα. κ.λ.π.» Εδώ υπήρχαν βιβλιοθήκες που ήταν καταγεγραμμένα όλα τα παραπάνω. Με τη διαφορά ότι δεν ήταν γραμμένα αυτά που έγιναν, αλλά αυτά που δεν έγιναν. Που από θαύμα την τελευταία στιγμή δεν έγιναν. Τα πραγματικά γεγονότα βρίσκονται στην 30η αίθουσα. Τους έφερε μελαγχολία και δεν ήθελαν να μείνουν άλλο.
Η αίθουσα 63 είχε τον τίτλο: «Αποτυχημένοι βιασμοί, » Δεν ήθελαν να μπουν εδώ για να μη θυμηθεί η Παυλίνα αυτό που της συνέβη. Είπαν ότι είναι πολύ μελαγχολική αίθουσα και έφυγαν απευθείας στην αίθουσα 64. Όμως δεν ήξεραν ότι δεν θα συναντούσαν τον βιασμό της Παυλίνας εδώ, αλλά στην αίθουσα της εικονικής πραγματικότητας, αφού δεν ήταν πραγματική απόπειρα.
Η αίθουσα 64 είχε τον τίτλο: «αποτυχημένες ληστείες» Από τον τίτλο κατάλαβαν τι επρόκειτο να δουν. Δεν ήθελαν να μπουν καν στον κόπο να δουν τι κρύβει. Βιβλιοθήκες θα ήταν που καταγράφει όλες τις αποτυχημένες ληστείες που έγιναν.
Η αίθουσα 65 είχε τον τίτλο: «Βιντεοκασέτες ή D.V.D από γάμους που έχουν διαλυθεί» Είναι όσοι πήραν διαζύγιο και δεν αντέχουν να κρατούν το ατυχές γι’ αυτούς συμβάν στο αρχείο τους. Όσα απ’ αυτά δεν πετάχτηκαν ή δεν καταστράφηκαν και μένουν στα αρχεία τους, βρίσκονται στην αίθουσα της ύπαρξης, την 30.
Η αίθουσα 66 είχε τον τίτλο: «Αποτυχημένες απαγωγές» Από τον τίτλο κατάλαβαν τι επρόκειτο να δουν. Δεν ήθελαν να μπουν καν στον κόπο να δουν τι κρύβει. Βιβλιοθήκες θα ήταν που καταγράφει όλες τις αποτυχημένες απαγωγές που έγιναν.
Η αίθουσα 67 είχε τον τίτλο: «Χαμένοι σε τυχερά παιχνίδια» Εδώ μπήκαν και είδαν βιβλιοθήκες που καταγράφουν όλους τους χαμένους σε τυχερά παιχνίδια, τηλεοπτικά παιχνίδια κ.λ.π. . Είδαν λαχεία πεταμένα και δελτία τυχερών παιχνιδιών που δεν έχουν πια ισχύ, έχουν κληρωθεί και έχουν χάσει τη δύναμή τους.
Η αίθουσα 68 είχε τον τίτλο: «Χαμένοι στην έρημο και στο διάστημα» Εδώ μπήκαν και είδαν πάλι βιβλιοθήκες που καταγράφουν όσους χάθηκαν στο διάστημα και στην έρημο στην ύπαρξη, βρίσκονται εδώ. Δεν κάθισαν, πήγαν άμεσα στην 69.
Η αίθουσα 69 έγραφε «εξωγήινοι». Εδώ είχαν την περιέργεια να δουν τι κρύβει. Είδαν αντικείμενα του διαστήματος, που εννοείται ότι είναι ενός άλλου πολιτισμού, ήταν γεμάτη αίθουσα με διαστημικά αντικείμενα. Έδειχνε ότι το ηλιακό μας σύστημα είχε 60 πλανήτες. Εμείς γνωρίζουμε μόνο 9. Εδώ κάθισαν αρκετά.
Επιτέλους αυτή είναι η τελευταία αίθουσα γι’ απόψε. Η 70, είχε τον τίτλο: «Αντίκες» Εδώ είδαν αντικείμενα, όπλα που δεν υπάρχουν πια, όπως η ζώνη αγνότητας που χρησιμοποιούσαν στο Μεσαίωνα, όταν οι άνδρες έφευγαν στον πόλεμο. Είδαν συλλογές συλλεκτών που έχουν καταστραφεί στον υπαρκτό κόσμο ή έχουν χαλάσει από τα χρόνια. Όλα τα σκεύη και εργαλεία από τα χαμένα επαγγέλματα. Γενικά, είδαν πολλές αντίκες και κάθισαν αρκετά μέχρι που νύσταξαν.
Φυσικά εννοείται ότι κάθε μέρα έκαναν διαλείμματα ενδιάμεσα για να φάνε, αλλά μόνο αυτή τη μέρα άργησαν να φάνε. . Όταν τελείωναν κάποια αίθουσα κι ήθελαν να φάνε το έλεγαν και το κανόνιζαν. Ποτέ δεν έμειναν νηστικοί. Καμιά φορά έπαιρναν και ένα απογευματινό υπνάκο και συνέχιζαν την αναζήτηση. Αλλά τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται λέει ο λαός και θα ήταν άσκοπο να τα αναφέρουμε κάθε φορά, τη στιγμή που γίνονται.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ