#61
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Παράθεση:
__________________
Είμαι πρόβατο που του αρέσει η καταιγίδα Τρέχω στου λασπομένους αγρούς ελεύθερος Το βράδυ επιστρέφω στη Στάνη που με περιμένει φαγητό και το τζάκι είναι αναμένο |
#62
|
|||
|
|||
Επισήμανση μόνο, ΔΕΝ πρόκειται για δική μου οπτική γωνία αλλά της του Χριστού Αδελφότητος, που είναι εν συνεχεία και με διαδοχή (χωρίς διακοπή δηλαδή) 4.000 ετών παλιά, την οποία και έχω ενστερνιστεί ασφαλώς.
__________________
... ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας... Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη cHrIsToS8 : 11-08-17 στις 21:20 |
#63
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Όσον αφορά τη σωτηρία μπορεί η κόλαση να είναι προσωρινή( δηλαδή να καίγεσαι μέχρι να εξαγνιστείς και μετά μόλις εξαγνιστείς να αντιλαμβάνεσαι το "πυρ του Θεού" ως "εξαγνιστικό΄). Δηλαδή μπορεί η κόλαση να είναι το φως του Θεού και να το βιώνεις ως κόλαση, δηλαδή να σε καίει μέχρι να εξαγνιστείς πλήρως και τότε να σταματάει να σε καίει και να το βιώνεις ως αγαλλίαση,μακαριότητα, μπορεί όμως να υπάρχουν και επίπεδα αναλόγως, με το πόσο πλησίασες την Αλήθεια. Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος που λέει στη καινή διαθήκη στο Λουκ. 3,6 : και όψεται πάσα σαρξ το σωτήριον του Θεού. Όντως είναι ανωριμότητα για ένα παιδί να κατηγορεί τους γονείς του επειδή το γέννησαν , μιας και δεν ήξεραν τι πρόκειται να συμβεί, όμως αν ο Θεός ξέρει ότι ένας άνθρωπος θα καεί για πάντα στην κόλαση τότε για ποιο λόγο να τον δημιουργήσει; Έτσι και αλλιώς ο θεός (όπως περιγράφεται στον χριστιανισμό) είναι θεός αγάπης οπότε είναι αδύνατον για κάποιον θεό αγάπης και συγχώρεσης ( που τους χωράει όλους) να τιμωρεί κάποιον για πάντα. Μα δεν είναι μόνο θεός αγάπης άλλα και δικαιοσύνης. Μα και πάλι, δεν είναι άδικο να τιμωρείται κάποιος για πάντα και για άπειρο χρόνο για πεπερασμένες πράξεις και επιλογές σε πεπερασμένο χρόνο και χωρίς να έχει γνώση τι κάνει. Εδώ ο Ιησούς ζήτησε από τον πατέρα του να συγχωρέσει τους ανθρώπους που τον σταύρωσαν επειδή δεν γνώριζαν τι κάνουν. Μα ποιος(μη φωτισμένος) άνθρωπος, γνωρίζει πραγματικά τι κάνει; Όταν λέω αμετάβλητος δεν εννοώ, ότι δεν έχει την ανάγκη να μεταβληθεί άλλα μπορεί να μεταβληθεί. Εννοώ ότι βρίσκεται στη ανώτερη,θεϊκή διάσταση και σε αυτή την διάσταση είναι αδύνατον να μεταβληθεί, μιας και βιώνει όλη την γνώση, και γενικά τα πάντα. Όμως τα βιώνει όλα ως ένα. Δηλαδή στην διάσταση του ενός βρίσκεται η αδιαίρετη πηγή των όντων που όλα τα όντα(και γενικά ότι υπάρχει) εκεί, είναι Ένα. Εξάλλου αν ο θεός σου(γιαχβέ) είναι ο τέλειος( θα έλεγα ο τελειότερος ή πιο τέλειος από όλους, όμως εξ ορισμού δεν υφίσταται πιο τέλειος από τον, απόλυτα,τέλειο) θεός, τότε όποιος πιστεύει στον τέλειο θεό θα πιστεύει και στον θεό σου, αν όμως δεν είναι ο τέλειος θεός τότε αυτός που πιστεύει στον γιαχβέ, δεν θα πιστεύει, στον τέλειο θεό. Έστω όμως ότι αυτές οι διακυμάνσεις που φαίνεται να έχει ο Θεός στην παλαιά διαθήκη(πχ Νινευί) είναι για τον άνθρωπο τότε γιατί στην Έξοδο 12:7 εώς 12:13 λέει στους Εβραίους να βάψουν τις πόρτες τους με το αίμα των αμνών τους έτσι ώστε να τους ξεχωρίσει και να ρίξει τις θανατηφόρες πληγές στους Αιγύπτιους; Και μία πιο προσωπική ερώτηση. Τι γνώμη έχεις για τις Εννεάδες και για τον Πλωτίνο; Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη darktruth77 : 12-08-17 στις 17:27 |
#64
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Κάτι δεν μου κολλάει εδώ... |
#65
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Η απάντηση από τη "mainstream" χριστιανοσύνη είναι πάντα η ίδια: "ελευθερία βούλησης", "εσύ ρίχνεις τον εαυτό σου στην κόλαση κι όχι ο Θεός" κτλ, κτλ......... Για την ελευθερία βούλησης συμφωνώ. Θα συμφωνούσα ακόμα και στην ύπαρξη μιας "αιώνιας" κόλασης, εφόσον αυτή προερχόταν πάντα από την ελευθερία του ανθρώπου.... Αμ δε! Εδώ σου λένε ότι μετά θάνατον δεν υφίσταται μετάνοια! Έτσι δογματικά και απροκάλυπτα!! Ότι άπαξ και πεθάνεις τότε -"τσακ"- , κατά "μαγικό" τρόπο, η ψυχή έχει παγιωθεί στις αμαρτίες της και δεν μπορεί να αλλάξει την κατάστασή της! (Αλήθεια, ο μέσος άνθρωπος πώς μπορεί να το εννοήσει αυτό, ώστε να λάβει τα μέτρα του; Μάλλον δεν μπορεί, γι' αυτό αναγκάζεται να "υπακούει τυφλά" στην όποια "αλήθεια".........) Εάν μου έλεγες, λοιπόν, ότι ο Θεός δέχεται και στο επέκεινα τη μετάνοια του ανθρώπου -άλλωστε κι ο Ίδιος δεν το αμφισβήτησε αυτό, γιατί τι άλλο μπορεί να σημαίνει η ρήση: "η αμαρτία αυτή θα μείνει ασυγχώρητη και στον νυν αιώνα και στο μέλλοντα"- κι ότι ο ίδιος ο άνθρωπος έχει την ελευθερία να Τον αρνηθεί και εκεί και να διαλέξει κάτι "άλλο", τότε -ναι- θα σου έλεγα ότι υπάρχει η δυνατότητα αιωνίου κολάσεως! Αυτό για την εξαγνιστική φωτιά το είχε διατυπώσει ο Ωριγένης, ο οποίος αναθεματίστηκε από την Ε' Οικουμενική Σύνοδο. Η άποψή του για τη μοίρα της ανθρωπότητας ήταν πολύ αισιόδοξη! Σκέψου και το άλλο· Εάν ο Θεός δέχεται τη μετάνοια και μετά θάνατον, τότε ποιός ο λόγος ύπαρξης της Εκκλησίας; Ποιός ο λόγος ύπαρξης των διαφόρων στυφών-χολερικών "προφητών" που αρέσκονται να κηρύττουν τα αιώνια βάσανα, όσο και τη διαρκή υποταγή του ατόμου στις εκάστοτε καταπιεστικές και, εν πολύ, αντιδραστικές εξουσίες; Και πόση ελευθερία βούλησης μπορεί να έχει κάποιος μέσα σε αυτή την κωλοζωή; Ας μας λύσουν την απορία οι διάφοροι "παντογνώστες" των πάντων: τι ελευθερία βούλησης μπορεί να έχει ένα παιδί χιλιοκακοποιημένο -από γονείς, φύλακες αναμορφωτηρίων και πολλούς άλλους- στο να μη διαπράξει φόνο αργότερα; Δε δικαιολογώ το φόνο σαν πράξη, προς Θεού! Αλλά προσπαθώ πάντα να μην επηρεάζομαι από τον περίγυρο που θέλει κάθε βιαστή και φονιά, απλά ένα τέρας, και εξετάζω το περιβάλλον που κινήθηκε, τις εμπειρίες που τον διαμόρφωσαν έτσι.... Και θα τολμήσω να το πω, ναι: προσπαθώ να βρίσκω ελαφρυντικά σε κάθε αμάρτημα συνανθρώπου μου, όσο αποτρόπαιο κι αν είναι!! Έχω μια περίπτωση, υπόψη μου: τον Καρλ Πάνζραμ! Ας διαβάσει τη βιογραφία του, όποιος ενδιαφέρεται κι ας αποφασίσει! Πόση ελευθερία βούλησης είχε να πράξει διαφορετικά; https://eglima.wordpress.com/2009/03/21/panzram_1/ Για αυτό τον άνθρωπο, δεν ξέρω κατά πόσο χρειάστηκε να τον ωθήσει κάποιος Σατανάς σε αυτά που διέπραξε, μιας και γι' αυτόν "αρχισατανάδες" υπήρξαν όλος ο σιχαμερός περίγυρος των φυλάκων που τον κακοποιούσαν στο "χριστιανικό" αναμορφωτήριο που πήγε! Των "ευηπόληπτων", κατά τα άλλα, πολιτών που μπορεί την ίδια μέρα να γύριζαν στο σπιτάκι τους και να αγκάλιαζαν τα παιδιά τους με τα "βρωμερά" τους χέρια, αφού είχαν ασελγήσει πριν σε άλλα παιδιά! Μου έρχεται στο νου η ταινία "Sleepers" 1996.......... Όσον αφορά τα υπόλοιπα, συμφωνώ και πάλι μαζί σου! Όντως, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουμε "τι ποιούμε".............. Παράθεση:
Για την "Έξοδο" και το αίμα των αμνών δε γνωρίζω ερμηνεία..... Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη GiannisNik3 : 13-08-17 στις 10:55 |
#66
|
|||
|
|||
Το παρακάτω δεν αποτελεί απάντηση σε αυτά που θίγετε καθώς ούτε και την άποψη ειδικού ή εκπροσώπου(όπως θα έχετε ήδη καταλάβει), παρόλα αυτά τον εξετάζω όσο μπορώ με ουδέτερη στάση.
Μερικές φορές σκέφτομαι εάν θα έπρεπε πρώτα να συζητηθούν άλλα σημεία για να βγεί κάτι θετικό. Η παρατήρηση μου είναι εξής: Η παλαιά διαθήκη έχει γραφτεί έτσι όπου δείχνει (κατά την άποψή μου) έναν κατώτερο θεό με όλα τα κακά, καλά που έχει ένας άνθρωπος (συναισθήματα μίσους, ευχαριστηση κλπ.) Η καινή διαθήκη εξυψώνει τον άνθρωπο και τον θέτει στο κέντρο, ή αλλιώς τον φέρνει πρό τον ευθυνών του και του λέει ότι πρέπει να κουνηθεί - πράξει. Ο Χριστιανικός Γνωστικισμός, αποκόπτεται και απορίπτεται ώς μη συμβατός Η δημιουργία της Ανατολικής Εκκλησίας (εδώ εννοώ την Ορθοδοξία) ενσωματώνει μέρος της φιλοσοφίας των αρχαίων Ελλήνων και εξυψώνει το πνεύμα μέσα απο τον χριστιανισμό. Δηλαδή αναγνωρίζω 3 τουλάχιστον διαφορετικές κατευθύνσεις - χρονικές στιγμές όπου μεταλλάσουν την χριστιανοσύνη, τόσο πολύ που για εμένα σε κάθε χρονική στιγμή είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Επιπλέον όλων αυτών έχουμε το παράγοντα Άνθρωπο και εδώ μπαίνει όλη η κατηγορία αυτών που εκπροσωπούν την εκκλησία, όπου οι περισσότεροι ερμηνεύουν ή προσθέτουν πράγματα κατά το δοκούν και για το παιχνίδι της εξουσίας. Βέβαια άλλοι πιο ειδικοί απο εμένα θα εξηγήσουν περισσότερα.
__________________
Είμαι πρόβατο που του αρέσει η καταιγίδα Τρέχω στου λασπομένους αγρούς ελεύθερος Το βράδυ επιστρέφω στη Στάνη που με περιμένει φαγητό και το τζάκι είναι αναμένο |
#67
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Παράθεση:
Για την αποκατάσταση των πάντων νομίζω συμφωνούσαν και άλλοι όπως ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής. Πράγματι αυτή η θέση δείχνει έναν όντως πανάγαθο Θεό. Όσο για το αν αξίζει να κολάζονται αιώνια όσοι απαρνηθούν την αλήθεια και τον Παντοδύναμο μετά θάνατον, αυτό θα είχε βάση αν το έκαναν συνειδητά, γνωρίζοντας πλήρως τι κάνουν και τι συνέπειες έχει η πράξη τους. Από εκεί και πέρα η κόλαση δεν μπορεί να υφίσταται ως αιώνια τιμωρία από έναν αγαθό Θεό ακόμα και αν η δικαιοσύνη του υπερβαίνει της αγαθότητας του, αφού όπως προείπα είναι άδικο να βασανίζεται κάποιος αιώνια για πεπερασμένες πράξεις και για μια κατάσταση νου που είχε σε πεπερασμένο χρόνο εκτός και αν όπως πολύ σωστά ανέφερες, συνεχίζει να αρνείται την αλήθεια. Νομίζω πως το καλύτερο, όσον αφορά την πίστη σε κάποιον θεό, είναι το να πιστεύει κάποιος σε έναν τέλειο(και άχρονο, άναρχο,αγέννητο,αδημιούργητο) Θεό με όσα χαρακτηριστικά συμπεριλαμβάνονται χωρίς να πιστεύει πράγματα που έρχονται σε αντίφαση με αυτό ή σε παραλογισμούς, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. |
#68
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Γενικά το θέμα είναι λίγο περίπλοκο. |
#69
|
|||
|
|||
Άσχετο, αλλά σχετικό...
Ο Μαχάτμα Γκάντι ήταν μέγας γνώστης της μορφής του Ιησού της Ναζαρέτ, και πράγματι, σε κάποιες βιογραφίες του αναφέρεται ότι ήταν έτοιμος να γίνει χριστιανός. Αν τελικά δεν το έκανε, αυτό οφείλεται σε μια ατυχή εμπειρία: ένα πρωί συνόδευε έναν παιδικό του φίλο που ήθελε να του δείξει την εκκλησία του, αλλά οι νεωκόροι δεν τον άφησαν να μπει μέσα επειδή δεν ήταν λευκός. Αυτή η εμπειρία σημάδεψε τη σχέση του Γκάντι με τον χριστιανισμό για όλη του τη ζωή, αν και δεν έπαψε ποτέ να μιλάει για τον Ιησού ως πρωταρχικό του πρότυπο.
Λένε πως μια μέρα καθόταν ο Γκάντι στην όχθη ενός ποταμού και τον ρώτησε κάποιος γιατί δεν του άρεσε ο χριστιανισμός. Ο Μαχάτμα απάντησε πως αυτό που τον ενοχλούσε δεν ήταν ο χριστιανισμός, αλλά πολλοί από τους χριστιανούς. Για να εξηγήσει την αιτία των λόγων του έβαλε το χέρι στο νερό, έβγαλε μια στρογγυλεμένη πέτρα και είπε: "Πολλοί χριστιανοί είναι σαν αυτήν εδώ την πέτρα: ζουν μια ζωή μέσα στον ποταμό της Αλήθειας, κι όμως, αν τους ανοίξεις στη μέση..." ο Γκάντι χτύπησε την πέτρα πάνω σε μια άλλη, μεγαλύτερη. Η μικρή πέτρα έσπασε στα δύο, κι ο Γκάντι την έδειξε σ' εκείνους που τον άκουγαν. "Μέσα τους είναι στεγνοί όπως αυτή η πέτρα. Δεν έχει μπει ούτε σταγόνα απ' το ποτάμι της ζωής που τους βρέχει εξωτερικά." "Χόρχε Μπουκάι, Ο δρόμος της πνευματικότητας" |
#70
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Η Βασιλεία του Θεού ταυτίστηκε με την Εκκλησία -μέχρι και σήμερα οι ερμηνευτές αυτό λένε άλλωστε(!).. , βλέπεις εκεί πέρα χίλια μύρια κακά να λαμβάνουν χώρα στον κόσμο, λες που είναι η υπόσχεση για βασιλεία Θεού, έρχονται οι παπάδες και σου λένε: "κάτσε βρε κουμπάρε, εδώ είναι η βασιλεία του Θεού, η Εκκλησία (μτφ: εμείς δηλαδή!)- , ένα ακόμα σύμπτωμα του γεγονότος ότι μόλις μπήκε στα παλάτια κοσμικοποιήθηκε! Παράθεση:
*ναζιραίοι= Ναζιραίος ήταν πρόσωπο που αφιερωνόταν στον Θεό, απείχε από τα οινοπνευματώδη, δεν έκοβε ποτέ τη γενειάδα ή τα μαλλιά του και απείχε από την επαφή με νεκρούς. |
|
|