Τι σημαίνουν γνωστές φράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά;

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Φίλη Litsa τα (μικρά) νησιά που υπάρχουν είναι τα Ρεβιθούσα,Μακρόνησος
Άγιος Γεώργιος ,Λέρος , Ψυττάλεια.....

Ειδικά για την Λέρο δεν γνωρίζω κάτι ειδικά απλά σήμερα εάν δεν απατώμαι
ανήκει το Πολεμικό Ναυτικό....
Σχετικά με την Μακρόνησο της Σαλαμίνας δεν έχει καμιά σχέση με την Μακρόνησο
που είναι κοντά στην Λαυρεωτική....

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

ΑΡΕΣ ΜΑΡΕΣ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΣ

Η Έκφραση προέρχεται από αρχαίες Ελληνικές κατάρες.
Στον ενικό η λέξη είναι Κατάρα Κατ-άρα Με την πάροδο των χρόνων για
λόγους καθαρά εύηχους και μόνο προσετέθη και το «Μ».
Δηλαδή: Κατ-άρα-μάρα. Και έτσι στη νεότερη ελληνική έγινε -αρα-μάρα, άρες
μάρες, έβαλαν και την «κούφια» ομοιοκατάληκτη λέξη κουκουνάρες (κούφια
δεν είναι τα κουκουνάρια; )και δημιουργήθηκε αυτή η καινούρια φράση!
Την λέμε όταν θέλουμε να δηλώσουμε πως ακούσαμε κάτι χωρίς νόημα και χωρίς ουσία!

ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ

Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε για πρώτη φορά σ’ ένα στίχο του Μένανδρου
(342-291 π.Χ.),που μιλάει για το γάμο.
Ο ποιητής γράφει ότι ο γάμος «.εάν τις την Αλήθειαν σκοπή, κακόν μεν εστίν,
άλλ’ αναγκαίον κακόν».
Δηλαδή: Εάν θέλουμε να το εξετάσουμε στο φως της αλήθειας, ο γάμος είναι
μεν ένα κακό, αλλά «αναγκαίον κακόν».
Σ’ ένα άλλο απόσπασμα του Μένανδρου διαβάζουμε -ίσως για παρηγοριά για τα
παραπάνω- την εξής περικοπή:
«Πάντων ιατρός των αναγκαίων κακών χρόνος εστίν».
Επίσης: «αθάνατον εστί κακόν αναγκαίον γυνή».
Δηλαδή, η γυναίκα είναι το αιώνιο αναγκαίο κακό.

ΔΕΝ ΙΔΡΩΝΕΙ Τ’ ΑΥΤΙ ΤΟΥ

Την φράση αυτή την χρωστάμε στον πατέρα της Ιατρικής τον Ασκληπιό.
Όταν κάποια νεαρή τον ρώτησε, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να κάνει τον
νεαρό που της άρεσε να την αγαπήσει, αυτός απάντησε :
«Να τον κλείσεις σ’ ένα πολύ ζεστό δωμάτιο, την συμβούλευσε, και αν
ιδρώσουν τ αφτιά του, θα σ αγαπήσει.
Αν δεν ιδρώσουν, μην παιδεύεσαι άδικα».
Από την περίεργη αυτή συμβουλή του Ασκληπιού, έμεινε ως τα χρόνια μας η
φράση «δεν ιδρώνει τ’ αυτί του», που τη λέμε συνήθως, για τους αναίσθητους και αδιάφορους.

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα.....

Λαμόγιο.....

Λαμόγιο ήταν κυρίως ο αβανταδόρος, ο δήθεν παίκτης και συνεργάτης του
παπατζή, που υποκρινόταν ότι παίζει για να προσελκύσει ευκολότερα τα θύματα.
Η λέξη χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια για να περιγράψει τον διεφθαρμένο
πολιτικό, τον απατεώνα και τον υπόγειο τύπο, που μετέρχεται ύπουλα,
παράνομα ή ανήθικα μέσα για αποκτήσει χρήματα ή εξουσία....

Η λέξη «λαμόγιο» χρησιμοποιείται πολλά χρόνια στα ελληνικά και προέρχεται
από την αργκό, αν και η ετυμολογία της παραπέμπει σε ισπανική ή ιταλική λέξη.
Το λαμόγιο πότε κέρδιζε, δείχνοντας έτσι ότι ο παπατζής είναι κορόιδο και
προσελκύοντας αυτούς που ήθελαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία και πότε
έχανε, διαλέγοντας πάντα το λάθος φύλλο, ενώ ήταν πασιφανές ότι ο «παπάς» ήταν άλλος.
Με αυτόν τον τρόπο, τα υποψήφια θύματα που έβλεπαν τον παπά να είναι σε
εμφανή θέση και το «λαμόγιο» να χάνει, έριχναν τα λεφτά τους με μεγάλη
ευκολία στον «παπά» και φυσικά έχαναν, αφού συνήθως «παπάς» ήταν το τρίτο φύλλο.
Ο Νίκος Τσιφόρος αναφέρεται συχνά στα ευθυμογραφήματά του στα
«λαμόγια» με αυτό τον τρόπο.
Η λέξη επίσης χρησιμοποιείται με τον ίδια έννοια στον Καπετανάκη και τον Ηλία
Πετρόπουλο, πάντα σε θηλυκό γένος και μόνο ως χαρτοπαικτικός όρος, που
σημαίνει «ο στημένος παίκτης, που γδέρνει το κορόιδο»...

Ιταλική ή ετυμολογία

Οι γνώμες για την ετυμολογία της λέξης «λαμόγιο» διίστανται.
Η πιθανότερη ερμηνεία είναι ότι προέρχεται από το ιταλικό έναρθρο ουσιαστικό
«la moglie» (πρφ.: λα μόγιε – μτφ.: η σύζυγος).papatzis3
Όταν κάποιος Ιταλός χαρτοπαίκτης κέρδιζε και ήθελε να φύγει από το τραπέζι
για να μη ξαναχάσει, φώναζε δήθεν φοβισμένος, «la moglie, la moglie», (λαμόγιε…),
ότι δήθεν, τον έψαχνε η γυναίκα του, έπαιρνε βιαστικά τα χρήματα και έφευγε
τρέχοντας (την έκανε λαμόγιο δεν τηρούσε, δηλαδή, τις υποσχέσεις του).

Αυτή η σατιρική έκφραση έφτασε στην Ελλάδα, ενώ ξεχάστηκε στην Ιταλία και
τη χρησιμοποιούμε για να προσδιορίζουμε τον ασυνεπή και τον μικροαπατεώνα.

Με βάση μια άλλη ερμηνεία, η λέξη προέρχεται από την αργκό του Μπουένος
Άιρες, το πλουσιότατο «λουνφάρδο» και είναι σκέτο μόγια, που σημαίνει λαδιά,
απάτη, πονηριά, εξαπάτηση.

Το άρθρο la προστέθηκε αργότερα στα ελληνικά, για να μοιάζει πιο ισπανικό ή ξενόφερτο.
Τέλος, σύμφωνα με τον Τριανταφυλλίδη, σημαίνει φεύγω, ξεφεύγω,
σκαπουλάρω («Την κάνω λαμόγια»).

Πηγή: 24grammata.com...

Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

ΤΑ ΣΠΑΣΑΜΕ

Οι αρχαίοι Κρήτες την παραμονή του γάμου τους, συγκέντρωναν σε ένα
μεγάλο δωμάτιο διάφορα πήλινα βάζα κι ενώ τραγουδούσαν και χόρευαν, τα έσπαζαν ένα ένα.
Η συνήθεια αυτή με τον καιρό, γενικεύτηκε σε όλη την Ελλάδα.
Από αυτή την συνήθεια βγήκε η φράση «τα σπάσαμε» που τη λέμε μετά από κάθε διασκέδαση.
(Ίσως η συνήθεια που είχαμε "και ακόμα υπάρχει" να σπάνε τα πιάτα στην διασκέδαση)

ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΚΑΥΓΑ

Ένα από τα αγαπημένα θεάματα των Ρωμαίων και αργότερα των Βυζαντινών,
ήταν η ελεύθερη πάλη.
Οι περισσότεροι από τους παλαιστές, ήταν σκλάβοι, που έβγαιναν από το στίβο
με την ελπίδα να νικήσουν και να απελευθερωθούν.
Στην ελεύθερη αυτή πάλη επιτρέπονταν τα πάντα γροθιές, κλωτσιές,
κουτουλιές, ακόμη και το πνίξιμο.
Το μόνο που απαγορευόταν αυστηρά ήταν οι γρατσουνιές.
Ο παλαιστής έπρεπε να νικήσει τον αντίπαλό του, χωρίς να του προξενήσει την
παραμικρή αμυχή με τα νύχια, κάτι που δεν ήταν εύκολο, καθώς τα νύχια των
σκλάβων, ήταν μεγάλα και σκληρά από τις βαριές δουλειές που έκαναν.
Γι’ αυτό λίγο προτού βγουν στο στίβο, άρχιζαν να τα κόβουν, όπως μπορούσαν, με τα δόντια τους.
Από το γεγονός αυτό βγήκε κι η φράση «τρωει τα νύχια του για καβγά».

ΓΙΑ ΨΥΛΛΟΥ ΠΗΔΗΜΑ

Από τον πρώτο αιώνα η επικοινωνία των Ρωμαίων με τον ασιατικό κόσμο, είχε
σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή πληθώρας γελοίων και εξευτελιστικών
δεισιδαιμονιών, που κατέκλυσαν όλες τις επαρχίες της Ιταλίας.
Εκείνοι που φοβόντουσαν το μάτιασμα, κατάφευγαν στις μάγισσες, για να τους
ξορκίσουν μ’ ένα πολύ περίεργο τρόπο.....
Οι μάγισσες αυτές είχαν μερικούς γυμνασμένους ψύλλους, που πηδούσαν
γύρω από ένα πιάτο με νερό.
Αν ο ψύλλος έπεφτε μέσα και πνιγόταν, τότε αυτός που τον μάτιασε ήταν εχθρός.
Αν συνέβαινε το αντίθετο -αν δεν πνιγόταν δηλαδή-τότε το μάτιασμα ήταν
από φίλο, πράγμα που θα περνούσε γρήγορα.
Κάποτε μια μάγισσα υπέδειξε σ’ έναν πελάτη της ένα τέτοιο εχθρό με τ’ όνομα του.
Εκείνος πήγε, τον βρήκε και τον σκότωσε.
Έτσι άρχισε μια φοβερή «βεντέτα» ανάμεσα σε δύο οικογένειες, που κράτησε πολλά χρόνια.
Ωστόσο, από το δραματικό αυτό επεισόδιο, που το προξένησε μια ανόητη πρόληψη, βγήκε και έμεινε παροιμιακή η φράση....
«Για ψύλλου πήδημα».

Πηγή. https://www.votegreece.gr/archives/35540
Συνεχίζεται.

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Σήκωσε δικό του μπαϊράκι

Συχνά, ανάμεσα στους αρματωλούς του 1821, συνέβαιναν πολλά επεισόδια,
παρεξηγήσεις και παραστρατήματα, που κατέληγαν τις περισσότερες φορές σε
ένα θανάσιμο μίσος μεταξύ τους.
Οι διαφορές τους αυτές προέρχονταν κυρίως από το ποιος θα αναλάμβανε το καπετανιλίκι.
Δηλαδή, ποιός θα γινόταν αρχηγός στις διάφορες αντάρτικες ομάδες των
βουνών, όταν χήρευε καμιά θέση.
Φυσικά, οι παλιοί αρματωλοί, αδιαφορούσαν για κάτι τέτοια κι έμεναν μακριά από τους καβγάδες.
Αλλά οι νεότεροι, που ήθελαν να δείξουν τις ικανότητες τους, επιζητούσαν με
κάθε τρόπο να γίνουν αρχηγοί.
Έριχναν λοιπόν, κλήρο μεταξύ τους και εκείνος που κέρδιζε, γινόταν αρχηγός της μιας ή της άλλης ομάδας.
Αυτοί που έχαναν όμως δεν έμεναν διόλου ευχαριστημένοι.
Έτσι άρχιζαν να βάζουν διαβολές σε βάρος του καινούριου καπετάνιου και
πολλές φορές το κατόρθωναν, με τον τρόπο αυτό, να πάρουν με το μέρος
τους ορισμένα παλικάρια και να σηκώσουν το δικό τους μπαϊράκι.

Μπαϊράκι στα τούρκικα σημαίνει σημαία.
Από τότε έμεινε η φράση “σήκωσε δικό του μπαϊράκι”, που τη λέμε για κάποιον
που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα.

Αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Αυτή τη φράση την παίρνουμε από μια Κεφαλλονίτικη ιστορία.
Κάποιος παπάς σε ένα χωριουδάκι της Κεφαλλονιάς, αγράμματος, πήγε να
λειτουργήσει σ’ένα άλλο χωριό, γιατί ο παπάς του χωριού είχε αρρωστήσει για πολύν καιρό.
Ο παπάς όμως, στο δικό του ευαγγέλιο, μια και ήταν αγράμματος, είχε βάλει
δικά του σημάδια κι έτσι κατάφερνε να το λέει.

Εδώ όμως, στο ξένο ευαγγέλιο, δεν υπήρχαν τα σημάδια, γιατί ο παπάς αυτού
του χωριού δεν τα είχε ανάγκη, μια και ήταν μορφωμένος.
Άρχισε, λοιπόν, ο καλός μας να λέει το ευαγγέλιο που λέγεται την Κυριακή του Ασώτου.

Τότε κάποιος από το εκκλησίασμα του φώναξε......
Τί μας ψέλνεις εκεί παπά;
Αυτό δεν είναι το σημερινό ευαγγέλιο!.
Εμ, τι να κάνω;
Απάντησε αυτός, που κατάλαβε το λάθος του και προσπάθησε να το «μπαλώσει» όπως όπως.

«Αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.».
Από τότε έμεινε αυτή η παροιμιώδης φράση, με την οποία εννοούμε ότι κάτι
είναι άσχετο με κάτι άλλο, ή ότι κάποιος είναι αναρμόδιος για κάποιο θέμα.


Που σε πονεί και που σε σφάζε.ι

Είναι μια φράση από τις πολλές που μας άφησε ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
Λέγεται πως από παιδί ο Μακρυγιάννης είχε τρομερή δύναμη.

Κάποτε, λοιπόν γέρος πια ο στρατηγός, χωρίς να το θέλει, σκούντισε κάποιον.
Εκείνος παρεξηγήθηκε και ρίχτηκε να χτυπήσει το Μακρυγιάννη, χωρίς βέβαια
να ξέρει με ποιόν είχε να κάνει.
Ο στρατηγός του ζήτησε τότε συγνώμη, γιατί τον ακούμπησε άθελα του.

Ο παλικαράς, νομίζοντας πως ο γέρος φοβήθηκε, αποθρασύνθηκε.
Αλλά ο Μακρυγιάννης, που δεν σήκωνε κάτι τέτοια, τον βούτηξε και τον
έκανε του αλατιού λέγοντας του …
Διαόλου ψοφίμι, τώρα θα σου δείξω που σε πονεί και που σε σφάζει.

Και οι τοίχοι έχουν αφτιά.

Από τα αρχαιότατα χρόνια και ως τον Μεσαίωνα, η άμυνα μιας χώρας εναντίον
των επιδρομέων, ήταν κυρίως τα τείχη που την κύκλωναν.

Τα τείχη αυτά χτιζόντουσαν, συνήθως, με τη βοήθεια των σκλάβων και των
αιχμαλώτων που συλλαμβάνονταν στις μάχες.
Οι μηχανικοί, όμως, ανήκαν απαραίτητα στο στενό περιβάλλον του άρχοντα ή
του βασιλιά, που κυβερνούσε τη χώρα.
Τέτοιοι πασίγνωστοι μηχανικοί, ήταν ο Αθηναίος Αριστόθουλος -ένας από
αυτούς που έχτισαν τα μεγάλα τείχη του Πειραιά-, ο Λαύσακος, που ήταν
στενός φίλος του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και ο Ναρσής, που
υπηρετούσε κοντά στο Λέοντα τον Σγουρό.
Όταν ο τελευταίος, κυνηγημένος οπό τους Φράγκους κλείστηκε στην
Ακροκόρινθο, ο Ναρσής τού πρότεινε ένα σχέδιο φρουρίου, που έγινε αμέσως δεκτό.

Το χτίσιμό του κράτησε ολόκληρο χρόνο κι όταν τέλειωσε, αποδείχτηκε πράγματι πως ήταν απόρθητο.

Στα τείχη του φρουρίου ο Ναρσής έκανε και μια καινοτομία εκπληκτική για την εποχή του.
Σε ορισμένα σημεία, τοποθέτησε μερικούς μυστικούς σωλήνες από κεραμόχωμα,
που έφταναν, χωρίς να φαίνονται, ως κάτω στα υπόγεια, το οποία χρησίμευαν για φυλακές.

Όταν κανείς,λοιπόν, βρισκόταν πάνω στις επάλξεις του πύργου, από ‘κει ψηλά
μπορούσε ν’ ακούσει από μέσα από τους σωλήνες, ό,τι λεγόταν από τους
αιχμαλώτους, που ήταν κλεισμένοι εκεί.
Ήταν, ας πούμε, ένα είδος.ακουστικών.της εποχής τους.
Τότε τα έλεγαν «ωτία».

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Συνεχίζω το θέμα...


Κατέβηκε από τα Γκράβαρα

Όταν κάποιος μάς φαίνεται … ξεροκέφαλος , λέμε συνήθως , ότι » κατέβηκε από τα Κράβαρα ».
Κάποτε αρκετά χρόνια πριν την Επανάσταση του ’21 , στη Ναύπακτο ,
ξεσηκώθηκαν τολμηρά παλικάρια , ανέβηκαν στο βουνό και δημιούργησαν ένα
ισχυρό καπετανάτο.

Οι Αρβανίτες τους έτρεμαν.
Ωστόσο μια μέρα αποφάσισαν να τους χτυπήσουν με μεγάλες δυνάμεις , για να τους βγάλουν απ” τη μέση .

Αλλά όταν άρχισε η μάχη , οι Έλληνες τούς επιτεθήκανε με καταπληκτική ορμή , φωνάζοντας συγχρόνως :
Στην κάρα βαρήτε !.

Η λέξη κάρα , που σημαίνει κεφάλι , ήταν πολύ της μόδας , παρμένη
από τα θρησκευτικά βιβλία.
Ο λαός, λοιπόν , όλους αυτούς που φώναζαν στην "κάρα βαρήτε " τους
ονόμασε τιμητικά – με μια μικρή παραλλαγή "Κραβαρίτες".
Και με τον καιρό , η Ναύπακτος πήρε την ανεπίσημη ονομασία [Γ]Κράβαρα .

Θα γίνω χαλί να με πατήσεις.

Στην Βυζαντινή εποχή υπήρχαν ειδικοί δάσκαλοι, που δίδασκαν την κολακεία
σε ενδιαφερόμενους, που ήθελαν να πετύχουν κάποια θέση στα ανάκτορα.
Όλοι αυτοί ονομάζονταν «αυλοκόλακες» και πολλές φορές με την κολακεία
τους, κατάφερναν να φτάσουν σε μεγάλα αξιώματα και να γίνουν τύραννοι του λαού.
Κάποτε, σε μια λαϊκή εξέγερση, μερικοί επαναστάτες έπιασαν τον αυτοκράτορα
Ιουστινιανό το Β’ και του έκοψαν τη μύτη!
Και οι εφτά τότε κόλακές του, έκοψαν κι αυτοί τη δική τους μύτη, για να μη
υπερέχουν σε τίποτα από αυτόν.
Όταν ο Αυτοκράτορας ήθελε να καβαλήσει το άλογό του, οι κόλακες μάλωναν
μεταξύ τους ποιος θα πρωτοσκύψει για να πατήσει επάνω στην πλάτη του ο αυτοκράτορας.
Άλλοτε πάλι, για να μη λερώσει τα κόκκινα σανδάλια του, οι κόλακες έπεφταν
κατάχαμα μέσα στις λάσπες και τις ακαθαρσίες, ενώ ο αφέντης πατούσε επάνω
τους, για να μπει στο παλάτι του.
Από την τελευταία αυτή ταπεινή πράξη των αυλοκολάκων έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση:
«θα γίνω χαλί να με πατήσεις»,
που τη λέμε συνήθως, όταν θέλουμε να πείσουμε κάποιον, από τον οποίο
ζητάμε μια χάρη, ή να τον ευχαριστήσουμε για κάποιο σκοπό.


Τον κόλλησε στον τοίχο.

Κάποτε, στον καιρό του Ρωμανού του Διογένη, ένας από τους στρατηγούς
του, ο Ιωάννης Δημαράς, βγήκε μια νύχτα στους δρόμους του Βυζαντίου μαζί
με τη συντροφιά του και όσους διαβάτες έβλεπε μπροστά του, τους έπιανε μαζί
με την παρέα του και τους κολλούσε στον τοίχο μ’ ένα είδος ρετσινιού και
πίσσας, που υπήρχαν σε κάθε γωνιά, για να φωτίζονται οι δρόμοι.
Το… αστείο αυτό έκανε τόση εντύπωση την επόμενη το πρωί, ώστε από εκείνη
την ημέρα όλοι οι άρχοντες της Κωνσταντινούπολης, έβγαιναν σχεδόν κάθε
νύχτα στους δρόμους, για να βρουν κανέναν αργοπορημένο και να τον κολλήσουν στον τοίχο.
Από τότε, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση «τον κόλλησε στον τοίχο», που τη
λέμε συνήθως, όχι μονάχα όταν ένα άτομο αδικεί ένα άλλο, αλλά κι όταν
ακόμη βάζουμε κάποιον αναιδή στη θέση που του αξίζει.

Πηγές https://xenesglosses.eu/2013/10/fras...ou-xrisimopoi/
Βασική πηγή....
https://xletsos-basilhs.blogspot.gr/


Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Κάποιες αρχαίες φράσεις που τις λέμε και σήμερα...

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΕΣ ΡΗΣΕΙΣ

Δέν τα λένε όλα σε όλους.
'' Ού τα πάντα τοις πάσι ρητά ''

Να μη βαδίζεις στους εύκολους δρόμους.
'' Τας λεωφόρους μη βαδίζειν ''

Να διαλέγεις τον άριστο βίο.
'' Βίον αιρείσθαι τον άριστον ''

Δύσκολο να βαδίζεις πολλούς συγχρόνως δρόμους του βίου.
'' Χαλεπόν πολλάς οδούς άμα του βίου βαδίζειν ''

Αμοίραστα όλα να τα έχετε όλοι.
'' Αδιανέμητα πάντα πάντες κατέχετε ''

Να κρύβεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις χρυσάφι.
'' Σιγάν την αλήθειαν χρυσόν εστι θάπτειν ''

Να μη λες με πολλά λόγια λίγα πράγματα, αλλά με λίγα λόγια πολλά.
'' Μη εν πολλοίς ολίγα λέγε, αλλ` εν ολίγοις πολλά ''

Πρέπει να σιωπάς ή να λες λόγια ανώτερα απ' τη σιωπή.
'' Χρη σιγάν ή κρείσσονα σιγής λέγειν ''

Όταν είσαι οργισμένος ούτε να λες ούτε να ενεργείς.
'' Εν οργή μήτε λέγειν μήτε πράττειν ''

Λέγε εκείνα που πρέπει και όπως πρέπει και μην ακούς εκείνα που δεν πρέπει.
'' Λάλει α δει και ό, τι δει και ούκ ακούσει α μη δει ''

Η αγραμματοσύνη είναι μητέρα όλων των παθών.
'' Απαιδευσία πάντων παθών μήτηρ ''

Περισσότερο οδυνηρό να είσαι δούλος σε πάθη παρά σε τυράννους.
'' Δουλεύειν πάθεσι χαλεπώτερον ή τυράννοις ''

Τι έκανα που δεν έπρεπε; Τι έκανα που έπρεπε; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;
'' Πη παρέβην; τι δ` έρεξα; τι μοι δέον ουκ ετελέσθη; ''

Ένα είναι η αρχή των πάντων.
'' Έν αρχά πάντων ''

Τα πάντα γίνονται κατά τους αριθμούς.
'' Πάντα κατ` αριθμόν γίγνονται ''

Ο Θεός πάντοτε γεωμετρεί.
'' Θεός αεί γεωμετρεί ''

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

Πως προέκυψε η φράση «βλάκας με περικεφαλαία»;

Λέγεται ότι η φράση «είναι βλάκας με περικεφαλαία» έχει τις ρίζες της στη
Γαλλία και αποδίδεται στον Ναπολέοντα.

Ο Γάλλος στρατηλάτης είχε πει: «Διακρίνουμε δύο τύπους στρατιωτών:
τους μαχητές, που είναι έξυπνοι και δραστήριοι, και τους στρατιώτες, που τους
χρησιμοποιούν για τις παρελάσεις και που πρέπει να είναι βλάκες για να
μπορούν να στέκονται ώρες στους δρόμους και στις πλατείες σαν τα αγάλματα!».

Στη δεύτερη περίπτωση ανήκαν στρατιώτες οι οποίοι φορούσαν θώρακα και
περικεφαλαίες με ένα λοφίο με θύσσανο και τους οποίους αποκαλούσαν «θωρακοφόρους βλάκες».

Στην Ελλάδα με πρωθυπουργική σφραγίδα....
Ο χαρακτηρισμός αυτός άρεσε στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Κωλέττη και
έτσι τον ενσωμάτωσε στην ελληνική πραγματικότητα.
Τον προσάρμοσε όμως στα ελληνικά δεδομένα – αφού στη χώρα μας δεν
υπήρχαν στρατιώτες με θώρακα – και τον έκανε:
«βλάκας με λοφίο» ή «βλάκας με περικεφαλαία».
Έκτοτε τον χρησιμοποιούμε ανελλιπώς για κάποιον άνθρωπο που θεωρούμε πολύ χαζό.

Ο Ιωάννης Κωλέττης (1773 ή 1774 – 31 Αυγούστου 1847)
Ήταν Έλληνας πολιτικός την εποχή της Επανάστασης του 1821.
Υπήρξε ιδρυτής του Κόμματος της Φουστανέλας ή Γαλλικού Κόμματος, όπως
επικράτησε να λέγεται, και πρώτος Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Πηγή.https://olympia.gr/2018/02/20/πως-πρ...ας-με-περικεφ/

Συνεχίζεται..

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

ΧΙΟΎΜΟΡ..

Το γέλιο απελευθερώνει τον αγροίκο από το φόβο του διαβόλου, γιατί μεσ’ τη
γιορτή των τρελών και ο διάβολος φαίνεται φτωχός και ηλίθιος και επομένως
ελέγξιμος…το γέλιο αποσπά για μερικές στιγμές τον αγροίκο από το φόβο…
ο αγροίκος που γελάει δε νοιάζεται τη στιγμή εκείνη αν θα πεθάνει…
το γέλιο είναι υποκινητής της αμφιβολίας.
Με αυτά τα λόγια, και άλλα πολλά, περιγράφει ο Ουμπέρτο Έκο στο “Όνομα του Ρόδου”
τη σημασία του γέλιου στη ζωή του ανθρώπου.
Σε κάποιο σημείο, μάλιστα, οι δύο διαφωνούντες μοναχοί του διαλόγου,
Γουλιέλμος και Χόρχε, αναφέρουν ότι τα λουτρά, όπως και το γέλιο,
αποκαθιστούν την ισορροπία των χυμών , που ενυπάρχουν στον άνθρωπο και τον θεραπεύουν.
Με αυτό τον τρόπο ο Έκο μεταφέρει στο έργο του την μέχρι τον Μεσαίωνα
πεποίθηση για τη σχέση των χυμών του σώματος με την ψυχική και σωματική
Υγεία του ανθρώπου.

Πρόκειται για του 4 χυμούς -το αίμα, η μαύρη χολή, η λευκή χολή και το φλέγμα-,
που αν η ανάμειξη τους γίνεται κανονικά και κατά τις φυσικές αναλογίες τότε
ο άνθρωπος είναι υγιής, εύθυμος, in boun umore,(κατά του Ιταλούς, ή en
bonne humoeur, κατά τους Γάλλους.
Άλλωστε η ιταλική umore, η γαλλική humoeur και αγγλική humor, ίσως να παράγονται ετυμολογικά από την ελληνική λέξη “χυμός”….

Αυτή η θεωρία του φιλόσοφου Εμπεδοκλή, του γιατρού Ιπποκράτη, και του
Γαληνού επηρέασε την Ιατρική σκέψη μέχρι τον Μεσαίωνα και για αυτό το
Humor ήταν συνδεδεμένο με την υγεία των ανθρώπων.
Ας μην ξεχνάμε ότι και η λέξη melancoly παράγεται από τη μαύρη χολή (μέλας:μαύρος + χολή).
To “χιούμορ” με τη σημασία του “αστείου”
Από τα τέλη του 16ου αιώνα η λέξη humor καθιερώνεται με την έννοια του αστείου:
Ο Benjamin Jonson παρουσιάζει το 1598 την κωμωδία Every Man in His Humour
και ένα χρόνο αργότερα το Every Man out of His Humour.
Την ίδια εποχή ο Shakespeare στο Henry IV, Part 2 υποστηρίζει ότι το humor
είναι “ένα αστείο ειπωμένο με θλιβερή όψη”.
Λίγο αργότερα, το 1636, το humoeur αναλύεται και από το Γάλλο Pierre Corneille….

Σχεδόν ένα αιώνα αργότερα ο όρος humor θα αναλυθεί από τον Joseph
Addison στο False and True Humour και θα δοθεί μία φανταστική γενεολογία του:
Η αλήθεια γέννησε τον ορθό λόγο, ο ορθός λόγος γέννησε το πνεύμα,
το οποίος παντρεύτηκε την Ευθυμία και απέκτησε ένα γυιό, το Χιούμορ.

Στο ίδιο μήκος κύματος ο Τακερέι υποστηρίζει ότι το Χιούμορ είναι ο γιος της αγάπης.
Κατά τον Mark Twain η εσωτερική πηγή του χιούμορ δεν είναι η χαρά αλλά η λύπη.
Χιούμορ και ειρωνεία Οι ελληνικής καταγωγής λέξεις για το “αστείο”, που
χρησιμοποιούνται στην αγγλική, είναι πολλές, ενδεικτικά αναφέρω:
humor, satire, sarcasm, sardonic, comic, comedy, euthemy, irony.
Αυτό το τελευταίο είναι κάτι διαφορετικό από το χιούμορ και η ειδικά η
Σωκρατική ειρωνεία στηρίζεται πάνω στη θρησκευτική ιδέα για τον άνθρωπο.
Κατά το Σωκράτη η ειρωνεία δίχως σεμνότητα και αιδώ είναι θράσος και αλαζονεία.
Μόνο ο άνθρωπος που ξέρει να υποτάσσεται σε κάτι ανώτερο έχει το δικαίωμα
να είναι ειρωνικός “γιατί πρέπει να πιστεύουμε σε κάτι ανώτερο από τον
άνθρωπο για να ειρωνευτούμε τη διαγωγή και τα φρονήματα του”….
ΠΗΓΈΣ..
mixanitouxronou.gr
https://olympia.gr/2018/02/22/δεν-φα...ελληνική-λέξη/

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνεχίζω το θέμα...

«Άχθος αρούρης»: (Βάρος της γης)
Το είπε ο Αχιλλέας στη μητέρα του Θέτιδα, όταν ήταν πολύ στεναχωρημένος
για το θάνατο του αγαπημένου του φίλου Πάτροκλου.
Η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για ανθρώπους που θεωρούνται άχρηστοι.


«Έπεα πτερόεντα» (Λόγια φτερωτά, λόγια του αέρα)


«Επί ξυρού ακμής»: (Στην κόψη του ξυραφιού)
Το είπε ο Νέστορας στο Διομήδη για να του δείξει πόσο επικίνδυνα ήταν τα πράγματα.
Η φράση χρησιμοποιείται μεταφορικά για να δείξει πόσο κρίσιμη είναι μια κατάσταση.


«Και καπνόν αποθρώσκοντα»: (Και καπνό ν’ ανεβαίνει )
Η φράση αναφέρεται στη λαχτάρα του Οδυσσέα να γυρίσει στην πατρίδα του
μόνο για να δει από μακριά τον καπνό να ανεβαίνει από την εστία του σπιτιού του.
Χρησιμοποιείται για να δηλώσει μεγάλη νοσταλγία.


Μάντης κακών:
Έτσι αποκάλεσε ο Αγαμέμνονας το μάντη Κάλχαντα, επειδή αποκάλυψε ότι για
το θανατικό που θέριζε το στρατόπεδο των Αχαιών υπεύθυνος ήταν ο βασιλιάς των Μυκηνών.


Μένεα πνέω
Φράση που επαναλαμβάνεται πολλές φορές στην Ιλιάδα και δείχνει την υπερβολική οργή.


Νόστιμον ήμαρ
Η ημέρα της επιστροφής στην πατρίδα.


Παρά θίν’ αλός (Πλάι στο κύμα)
Χρησιμοποιούμε τη φράση και σήμερα με την ίδια σημασία.

Σήματα λυγρά
Ολέθρια σημάδια


Αρχή δήπου παντός έργου χαλεπωτέρα
Κάθε αρχή και δύσκολη


Κακής απ' αρχής τέλος κακόν
«Κακή αρχή, κακό τέλος


Αγει δε προς φως την αλήθειαν χρόνος
Ο καιρός ξεσκεπάζει την αλήθεια».


Εχει τι πικρόν ο της αληθείας λόγος (Δίων)
Η αλήθεια είναι πικρή


Αδύνατον τ' αληθές λαθείν (Μένανδρος)
Η αλήθεια δεν κρύβεται


Ανδρός δικαίου καρπός ουκ απόλλυται (Μένανδρος)
Το δίκαιο πρά(γ)μα δε χάνετα


Καρπόν ον έσπειρας θέριζε.
Ο,τι σπείρεις, θα θερίσεις


Αλλοι μεν σπείρουσιν, άλλοι δ' αμήσονται
Αλλος σπέρνει, κι άλλος θερίζει


Ανεξέταστον μη κόλαζε ουδένα (Μένανδρος)
Πρώτα να ξετάζεις κι ύστερα να δικάζεις


Μηδενί δίκην δικάσης πριν άμφω μύθον ακούσης (Φωκυλίδης).
Αν δεν ακούσεις και τους δυο, δίκιο ποτέ μη δώσεις.


Ουδείς ανάγκης μείζον ισχύει νόμος (Στοβαίου)
Η ανάγκη λει [λύνει] το νόμο


Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιησάμενος (Αννα Κομνηνή).
Κάνε την ανάγκη φιλοτιμία

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.