#21
|
||||
|
||||
Οφηλία δεν χρειάζεται κάποιος να κάνει κακό για να είναι κακός. Μπορεί να σκέφτεται κακά - άσχημα για τους άλλους.
Νομίζω ότι δεν φωτίζεται καλά το θέμα με τη λογική της "άμυνας" χωρίς να είναι λάθος. Να αναλύσω λίγο αυτό που είπα ότι "πίσω από όλα κρύβεται η αυτολύπηση μας". Νομίζω ότι ο κακός απλώς δεν συγχωρεί τον εαυτό του. Πιστεύει ότι οι άλλοι και όχι αυτός είναι υπεύθυνοι για την αποτυχία του από το πιο μικρό πράγμα (που μπορεί να έρθει από ένα ειρωνικό χαμόγελο ακόμα) μέχρι την αποτυχία του στη ζωή. Αποτυχία να εκπληρώσει τα λάθος όνειρα που έκανε για τον κόσμο και τον εαυτό του. Η συγχώρεση του εαυτού σημαίνει να καταλάβουμε ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις αναποδιές της ζωής μας και ότι δεν είμαστε τόσο τέλειοι όσο μας λέει .... μια φωνή μέσα μας. Χρειαζόμαστε δουλειά. Αντι αυτού θεωρούμε ότι αδικηθήκαμε και δικαιολογούμε τον εαυτό μας να κάνουμε κακές σκέψεις και πράξεις που αδικούν και τους άλλους. Για να μην είμαστε οι μόνοι αδικημένοι. Όσοι δεν εκφράζουν την κακία τους στους άλλους αρρωσταίνουν. Εν κατακλείδι δεν υπάρχει κάτι να συγχωρήσουμε στους ασθενείς - κακούς που είμαστε όλοι μας λίγο πολύ. Μένει μόνο τον εαυτό μας να συγχωρέσουμε αν δεν μας αρέσει η μοίρα που του φτιάξαμε. |
#22
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Αν θες την συμβουλή μου μην είσαι τόσο ευαίσθητη, μην τα παίρνει όλα της μετρητής, μην έχεις άγχος, και, κυρίως, να βουτάς πρώτα την γλώσσα σου στο μυαλό σου πριν μιλήσεις. Αυτό γιατί στην ζωή σου θα διαπιστώσεις πως ότι λες θα κάνει κύκλο και θα το βρίσκεις πάντα μπροστά σου, και όχι απαραίτητα όπως το είπες, αλλά συνήθως αλλαγμένο προς το χειρότερο.
__________________
coinsmania |
#23
|
||||
|
||||
Ποιος είναι καλός και ποιος κακός; Ποιος μπορεί να τα ξεχωρίσει αυτά τα δύο; Αυτό που σήμερα είναι καλό, αύριο είναι κακό, αυτό που γίνεται καλό έχει αρχίσει από κακές σκέψεις και αυτό που ξεκίνησε καλό μετατρέπεται σε μέγα κακό…
Νομίζω ότι το να μπορέσεις να συγχωρέσεις τον εαυτό σου είναι το πιο σημαντικό. Όταν συγχωρέσεις τον εαυτό σου, τότε δεν μπορεί παρά να συγχωρέσεις και τους άλλους. Γιατί κάποιος που δεν νοιώθει κάποιο μένος για τον εαυτό του, δεν μπορεί να τον καταδικάζει σε ποταπά συναισθήματα όπως αυτά της εκδίκησης ή της μη συγχώρεσης. Όλα πηγάζουν από τους εαυτούς μας και πολλές φορές ο μόνος φίλος και εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Εάν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου, τότε θα σου φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι. Εάν δεν τα βρεις με τον εαυτό σου, δεν μπορείς να τα βρεις με τους άλλους. Συχνά κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε ότι αυτά που νοιώθουμε έχουν σχέση με τους άλλους. Αυτό είναι λάθος. Αυτά που νοιώθουμε έχουν σχέση με εμάς. Μπορεί πολύ απλά κάποιος να συγχωρέσει, να αγαπήσει, ή να μισήσει κάποιον χωρίς αυτός ο δεύτερος να έχει κάποια ενεργή συμμετοχή. Όλα τα συναισθήματα είναι μέσα μας. Πολλές φορές αλλάζουν, αλλά δεν αλλάζουν απαραίτητα επειδή άλλαξαν οι άλλοι, αλλά επειδή αλλάξαμε εμείς. Οπότε το παιχνίδι της συγχώρεσης δεν έχει να κάνει με τους άλλους, αλλά καθαρά με εμάς. Εάν εμείς δεν έχουμε καταφέρει να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας και να νοιώσουμε την γαλήνη μαζί του, τότε σίγουρα δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε πραγματικά τους άλλους. Το δύσκολο αρχικά είναι να καταλάβουμε ποιοι είναι οι λόγοι που πρέπει να συγχωρέσουμε τους εαυτούς μας… |
#24
|
||||
|
||||
Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι και το καταλληλότερο πρόσωπο που μπορεί να μιλήσει για την συγχώρεση… γιατί αν και διάφορα άτομα με πλήγωσαν –λέγοντας αλήθειες που δεν παραδεχόμουν, ποτέ δεν έδωσα σημασία και τα άφηνα όλα να περάσουν. Ουσιαστικά τους δικαιολογούσα «άνθρωποι είναι» σκεφτόμουν. Τι γίνεται όμως όταν εσύ παίρνεις την θέση τους και ξέρεις πως κάνεις ανθρώπους να αισθανθούν άσχημα;
@σαλο Έχεις δίκιο ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη, δεν τους ένοιαζε τι έκαναν. Απλά το έκαναν γιατί έτσι κάνουν πάντα… είναι σαν τους δικτάτορες που όταν βλέπουν κάποιον να τους πάει κόντρα τον σκοτώνουν. @NAVMAN Δεν είναι σημαντικό το τι έγινε αλλά το τι ακολούθησε στην ψυχολογία μου… το ότι ήμουν μια νεκρή ζωντανή που ζούσα στις ψευδαισθήσεις μου… Τεσπα αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι το δύσκολο είναι να δεχτείς το τι συνέβη. Και όπως λες NAVMAN «να βουτάς πρώτα την γλώσσα σου στο μυαλό σου πριν μιλήσεις» αυτό σημαίνει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Ίσως αυτό το μάθημα να είναι η συγχώρεση του εαυτού μας. Δεχόμαστε το λάθος μας, και προσπαθούμε να μην το ξανακάνουμε… @agaliarep Λες «Το δύσκολο αρχικά είναι να καταλάβουμε ποιοι είναι οι λόγοι που πρέπει να συγχωρέσουμε τους εαυτούς μας…» Ο λόγος που ο καθένας μας θα ήταν καλό να συγχωρέσει τον εαυτό του δεν είναι απλά για να νιώθει καλά και ελεύθερος; |
#25
|
||||
|
||||
Παράθεση:
|
#26
|
||||
|
||||
Παιδιά η συγχώρεση είναι κορυφαία πράξη . Δείχνει απίστευτο μεγαλείο χαρακτήρα. Μάθετε να συγχωρείτε. Και θεωρώ ότι και οι αποφάσεις εν βρασμω ψυχής ΜΟΝΟ κακό κάνουν
|
#27
|
||||
|
||||
Αξιζει ομως καποιες φορες να συγχωρεις? Ειτε τον εαυτο σου ειτε τους γυρω σου? Αλλα κυριως τον εαυτο σου. Δεν ειναι ευκολο να συγχωρεσεις εσενα τον ιδιο για κατι για το οποιο ευθυνεσαι εσυ.
__________________
Oh I'm gonna be soooo happy when I vanquish your very sorry ass... |
#28
|
||||
|
||||
Παράθεση:
"Το err is human. To forgive is divine" |
#29
|
||||
|
||||
Δεν πιστεύω πως τα λάθη είναι ανθρώπινα γιατί ο άνθρωπος είναι κάτι το θεϊκό οπότε και τα λάθη είναι θεϊκά, όπως και η συγχώρεση είναι κάτι το θεϊκό.
Θέλω να πιστεύω πως το κάθε τι συμβαίνει για κάποιο λόγο, όσο επίπονη και αν είναι η κάθε «αρνητική» ψυχική κατάσταση πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος που την βιώνουμε… Είτε αυτό λέγεται προσκόλληση, είτε προσδοκία… Αν δεν κάνω λάθος σε κάποιο βιβλίο του (δεν θυμάμαι σε ποιο από όλα) ο Κοέλο μιλάει για την αγάπη που κατακλύζει, σε αυτήν την αγάπη υπάρχει μεγάλη συγχώρεση. Συγχώρεση σημαίνει αγάπη τελικά…. Φιλικά Άντη |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|