Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Στα ίχνη της Πυθέας > Θρύλοι και παραδόσεις

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 01-10-07, 23:55
Το avatar του χρήστη Julliet
Julliet Ο χρήστης Julliet δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 02-11-2005
Περιοχή: Αθήνα
Μηνύματα: 305
Arrow Τα παραμύθια της Γιαγιάς

Η γιαγιά...ο γλυκύτερος άνθρωπος στον κόσμο. Η γιαγιά που μας κακομαθαίνει, που μας φτιάχνει ζεστά κουλουράκια, μας παίρνει στην ποδιά της και μας λέει παραμύθια. Νομίζω πως οι περισσότεροι θα έχετε απολαύσει μια παρόμοια κατάσταση...Είναι πολύτιμος σύμβουλος και η θύμησή της σε κάνει να δακρύζεις...Είναι φορές που νομίζεις πως όλη η σοφία βρίσκεται πάνω της. Πόσες φορές μου έχει πει η γιαγιά μου παραμύθια?! Πάρα πολλές!! Σε αυτό το thread θα ήθελα ο καθένας να παραθέσει μια (ή και περισσότερες) από τις ιστορίες που μπορεί να έχει ακούσει...από τη δική του γιαγιά! Θρύλοι, μύθοι, παραδόσεις εξωπραγματικές ιστορίες ή αλήθειες?? Ας συνδυάσουμε και ας συγκρίνουμε τις παραδόσεις και τους θρύλους κάθε χωριού και πόλης της Ελλάδας…

Αρχίζω με την δικιά μου λοιπόν...Η δική μου γιαγιά ζει σε ένα χωριό της Πελοποννήσου. Είναι γυναίκα που έχει δουλέψει πολύ στη ζωή της, από μικρό κοριτσάκι. Έχει "φάει" τα χρόνια της στους αγρούς και στα χωράφια.

Μια ιστορία που μου έχει μείνει στο μυαλό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι αυτή με τον Δράκοντα και την όμορφη κοπέλα...
Ήταν λέει "μια φορά κι έναν καιρό, ένα χωριό το οποίο ζούσε ευτυχισμένο και ήσυχο με τους αγρότες να φροντίζουν τη γη και τα ζωντανά τους. Όλα αυτά μέχρι που εμφανίστηκε ο Δράκοντας στην βρύση του χωριού και δεν άφηνε τους κατοίκους να πάρουν νερό. Για να τους αφήσει, λοιπόν, να πάρουν νερό, ζητούσε κάθε φορά μια όμορφη κοπέλα από το χωριό για να την φάει. Οι κάτοικοι δεν δέχτηκαν να κάνουν κάτι τέτοιο και έτσι έβλεπαν τα ζώα τους να πεθαίνουν, τα χωράφια τους να ρημάζουν, ακόμα και τους ίδιους να πεθαίνουν από τη δίψα...έτσι τελικά ενέδωσαν στην επιθυμία του Δράκοντα. Κάθε φορά θυσίαζαν μια κοπέλα με αντάλλαγμα να πάρουν νερό. Αυτό γινόταν συνέχεια για πολύ καιρό, μέχρι που ο Δράκοντας ζήτησε την κόρη του δήμαρχου, την πιο όμορφη και χαρισματική κοπέλα του χωριού, με αντάλλαγμα να τους αφήσει για αρκετό καιρό ήσυχους. Όλοι στο χωριό έπεσαν πάνω στον δήμαρχο ο οποίος δεν ήθελε με τίποτα να δώσει την κόρη του. Εκείνη όμως με την θέλησή της, παρά τον πόνο της, προσφέρθηκε να θυσιαστεί και να πάει η ίδια στα χέρια του Δράκοντα. Εκείνη τη στιγμή λοιπόν καθώς η κόρη πήγαινε προς την βρύση, με το σκοτεινό πλάσμα να την περιμένει με τα μάτια του καρφωμένα πάνω της, και όλοι οι χωρικοί ήταν πίσω της και την παρακολουθούσαν βουβοί, ακουστήκαν οπλές αλόγου! Όλοι γύρισαν για να δουν από που έρχεται όλος αυτός ο θόρυβος...όλοι έμειναν μαγεμένοι στη θέα ενός κατάξανθου νεαρού άντρα πάνω σε ένα κάτασπρο άλογο. Ο νέος με φοβερή ορμή έτρεξε καταπάνω στον Δράκοντα και με το σπαθί του τον σκότωσε. Έτσι το χωριό σώθηκε και η κοπέλα γλύτωσε από το θάνατο. Αυτός ο πανέμορφος νέος, λένε πως ήταν ο Άγιος Γεώργιος..."
__________________
~*Gp*~

«Γιατί άραγε ενώ δεν με καταλαβαίνει κανένας με συμπαθούν όλοι?»
Albert Einstein


"Όσοι ψάχνουν για χρυσό, σκάβουν πολύ και βρίσκουν λίγο" Ηράκλειτος

Το όνειρο μου χάρισε τη ζωή, τωρα δεν μου μένει παρά να χαρίσω στη ζωή το όνειρο.

"Δεν πρόκειται ποτέ να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις από τα μάτια σου την ακτή"
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 03-10-07, 02:55
Το avatar του χρήστη Julliet
Julliet Ο χρήστης Julliet δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 02-11-2005
Περιοχή: Αθήνα
Μηνύματα: 305
Προεπιλογή συνέχεια...

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, όπως κάθε χρόνο, πέρασα κάποιες από τις μέρες των διακοπών στο χωριό μου. Αυτό που πάντα μου άρεσε ήταν το ότι μαζευόμασταν όλη η οικογένεια το βράδυ στο μπαλκόνι και μιλούσαμε μέχρι αργά για διάφορα θέματα. Ένα από το αγαπημένα της παρέας ήταν οι συζητήσεις μας περί...μεταφυσικών θεμάτων!

Ιστορία σαν αυτή που θα σας πω έχω ακούσει πολλές φορές από το στόμα του παππού και της γιαγιάς σε διάφορες παραλλαγές (αν και δεν είναι κατάλληλες για παραμύθια). Θα μπορούσα λοιπόν να πω, πως είναι ένα είδος μύθου ή θρύλου!

"Τότε που οι άνθρωποι ήταν πιο καθαροί στην ψυχή βλέπανε διάφορα...μια φορά αυτός που έχει το μαγαζί στην πλατεία είχε δει κάτι πολύ κακό! Αυτός ο άνθρωπος όπου και να βρισκόταν έβριζε πολύ άσχημα τα θεία και ήταν κακός άνθρωπος. Έτσι ένα βράδυ όπως γυρνούσε στο χωριό μας, ξαφνικά σταμάτησε το αυτοκίνητό του και είδε ένα φριχτό πλάσμα! Ήταν κάτι σαν γυναίκα με κόκκινα μάτια που τον κοιτούσε στα μάτια με ένα βλέμμα διαβολικό!! Εκείνος τότε αφού δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να σωθεί, έκλεισε τα μάτια του και επικαλέστηκε το Θεό. Και τότε το πλάσμα αυτό εξαφανίστηκε και η μηχανή του αυτοκινήτου πήρε μπροστά. Σε εκείνο το σημείο που είχε δει εκείνο το πλάσμα έκτισε ένα εκκλησάκι και από τότε δεν ξαναείδε τίποτα..."
__________________
~*Gp*~

«Γιατί άραγε ενώ δεν με καταλαβαίνει κανένας με συμπαθούν όλοι?»
Albert Einstein


"Όσοι ψάχνουν για χρυσό, σκάβουν πολύ και βρίσκουν λίγο" Ηράκλειτος

Το όνειρο μου χάρισε τη ζωή, τωρα δεν μου μένει παρά να χαρίσω στη ζωή το όνειρο.

"Δεν πρόκειται ποτέ να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις από τα μάτια σου την ακτή"

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Julliet : 03-10-07 στις 02:57
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 03-10-07, 14:05
Δημήτρης Μπρικιάτης
Guest
 
Μηνύματα: n/a
Προεπιλογή

Πόσο σε ζηλεύω Julliet...

Οι καλές ,ονειρεμένες ώρες που βγάζουν τον άνθρωπο απο μέσα σου...Στο παρελθόν ζούσα πολλές τέτοιες σκηνές και διστυχώς τώρα πιά ,μάλλον ανήκουν στο μέλλον και όχι το παρόν.

Πάντως έχω ακούσει κι εγώ πολλές ίστορίες αλλά λίγες θα μπορούσα να επαναφέρω αυτή τη στιγμή. Ωστόσο μπορώ να πώ μία παράξενη ιστορία: Μας την είχε πεί ένας Φιλόλογος στην πρώτη γυμνασίου.

Μία φορά ο ίδιος είχε πάει στο σπίτι ενός φίλου του που είχε χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του και είχε αρραβωνιαστεί πάλι λίγο καιρό μετά. Το βράδυ ενώ κοιμόταν είδε στο ονειρό του (Ο φιλόλογος) πως ενώ ο τύπος με την νέα του σύζυγο βρισκόντουσαν στην τραπεζαρία, η νεκρή γυναίκα του εμφανίστηκε και τους έδωσε ένα πιάτο για να της βάλουν και αυτής να φαει. όμως εκείνοι δεν της έδωσαν σσημασία. Τότε αυτή οργισμένη άνοιξε απότομα την εξώπορτα και έσπασε το πιάτο πετώντας το δίπλα απο τη είσοδο. Το άλλο πρωί όταν είπε το ονειρό του στον άντρα του είπε πως το βράδυ είχε σηκώσει μάλλον αέρα και δημιουργώντας ρεύμα μέσα στο σπίτι άνοιξε απότομα η μάλλον όχι και τόσο καλά κλειστή εξώπορτα και ππαραδόξως...Υπήρχε ένα σπασμένο πιάτο δίπλα απο τη είσοδο...

Και μία πιό μικρή απο τη μητέρα μου...

Κάπωτε όταν ήταν νέα και ζούσε τις διακοπές στην Κερπινή Καλλαβρύτων, γνώριζε μία γριά γυναίκα που όπως έλεγαν όλοι ήταν Αγία και βοηθούσε πολύ τους φτωχούς του χωριού. Όταν πέθανε, κάποιοι μπορούσαν να αντικρίσουν στο παράθυρο του σπιτιού της ένα φώς, σαν φλόγα που τρεμόπαιζε, ενώ το καντήλι στον τάφο της κάθε βράδυ άναβε απο μόνο του και γινόταν ορατό το φαινόμενο απο το χωριό. Το νεκροταφείο ήταν στον απέναντι λόφο...

Αυτα...
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 05-10-07, 00:15
Το avatar του χρήστη Julliet
Julliet Ο χρήστης Julliet δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 02-11-2005
Περιοχή: Αθήνα
Μηνύματα: 305
Arrow

Όλοι λίγο πολύ θα γνωρίζετε κάποια πράγματα για τις νεράιδες. Μικρά φτερωτά πλάσματα, πολύ όμορφα που ζουν βαθιά στο δάσος προστατεύοντας το. Βρίσκονται κοντά σε λίμνες και χορεύουν γύρω από νερολακούβες!
Θυμάμαι μια ιστορία που μου έλεγε η γιαγιά μου για μια νεράιδα.
Ήταν λέει « μια φορά πριν πολλά πολλά χρόνια ένας άντρας γεωργός, ο οποίος γυρνούσε νωρίς το μεσημέρι στο σπίτι του από το χωράφι μέσα από ένα πυκνό δάσος. Καθώς περνούσε μέσα από δέντρα, άκουσε γυναικείες χαρούμενες φωνές. Παραξενευμένος έφυγε από το δρόμο του και παραμερίζοντας μερικούς θάμνους έμεινε έκπληκτος! Είδε μερικές πανέμορφες κοπέλες να χορεύουν κάτω από τον καυτό ήλιο του μεσημεριού. Τα μάτια του έπεσαν σε μια από τις κοπέλες, η οποία είχε ξανθά μαλλιά και λευκό αψεγάδιαστο πρόσωπο. Με μια γρήγορη κίνηση κατάφερε και της έκλεψε το παπούτσι! Όπως λέει λοιπόν η παράδοση, όταν κάποιος κλέψει το παπούτσι μιας νεράιδας εκείνη είναι αναγκασμένη να τον ακολουθήσει μέχρι να το πάρει πίσω. Έτσι λοιπόν ο άντρας πήρε την κοπέλα στο σπίτι του και μετά από λίγο καιρό παντρεύτηκαν και απέκτησαν και ένα παιδάκι, ένα πανέμορφο κοριτσάκι που έμοιαζε πολύ στη μητέρα του. Τα χρόνια πέρασαν και ο άντρας πίστευε πως η γυναίκα του τον αγαπούσε πραγματικά και τώρα θα ζούσαν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα μαζί και ευτυχισμένοι. Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να της δώσει το παπούτσι της που το είχε τόσα χρόνια καλά κρυμμένο, ως ένδειξη πως την αγαπά και την εμπιστεύεται. Εκείνη τότε το πήρε και με πολύ ήρεμο τόνο του είπε πως τώρα πρέπει να φύγει. Πώς ήταν έτσι η φύση της και πως επιθυμεί να βρεθεί ξανά στην ήρεμη ζωή του δάσους. Έτσι πήρε το παιδί της από το χέρι και οι δυο έφυγαν μαζί, χωρίς ποτέ ο δύστυχος άντρας να μάθει νέα τους…»


Αυτή βέβαια είναι από τις «καλές» εκδοχές για την συναναστροφή με τις νεράιδες! Δεν θα ξεχάσω εκείνη την ιστορία που είχα ακούσει από το στόμα των παππούδων μου, σε μια από εκείνες τις νυχτερινές εξιστορήσεις. Ένας άντρας που βρέθηκε στο δάσος και διέκοψε το χορό μιας ομάδας νεράιδων! Οι συνέπειες?? Καταστροφικές! Ο άνθρωπος βρέθηκε με πολλές μελανιές, νυχιές και αρκετά σπασμένα πλευρά, έχοντας χάσει τις αισθήσεις του!!


Υ.Γ.: Δημήτρη μακάρι να μπορέσεις να θυμηθείς μερικές από τις ιστορίες που έχεις ακούσει και να τις μοιραστείς μαζί μας! Αυτές που ήδη παρέθεσες είναι πολύ ενδιαφέρουσες, κυρίως η δεύτερη.
__________________
~*Gp*~

«Γιατί άραγε ενώ δεν με καταλαβαίνει κανένας με συμπαθούν όλοι?»
Albert Einstein


"Όσοι ψάχνουν για χρυσό, σκάβουν πολύ και βρίσκουν λίγο" Ηράκλειτος

Το όνειρο μου χάρισε τη ζωή, τωρα δεν μου μένει παρά να χαρίσω στη ζωή το όνειρο.

"Δεν πρόκειται ποτέ να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις από τα μάτια σου την ακτή"
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 08-10-07, 15:18
elinor Ο χρήστης elinor δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 30-05-2007
Περιοχή: Αθήνα
Μηνύματα: 35
Προεπιλογή

Θα ήθελα πολύ να πω και εγώ μία ιστορία που μου έλεγε ο παππούς μου όταν ήμουν μικρή και πήγαινα για διακοπές στο χω΄ριό μου στην Κρήτη.

Το χωριό μου είναι ένα παραδοσιακό Κρητικό χωριό, χτισμένο την εποχή της Τουρκοκρατίας (σκεφτείτε ότι μέσα από το χωριό δεν χωράνε να περάσουν αυτοκίνητα,μόνο γαϊδούρια!!!!!!). Όταν λοιπόν φεύγαν οι Τούρκοι από την Κρήτη έκαιγαν ότι έβρισκαν μπροστά τους...όλα εκτός από το χωριό μας το οποίο δεν μπορούσαν να το κάψουν γιατί όπως έλεγαν ένας ασπρομάλλης παππούλης πήγαινε και τους έσβυνε τις φωτιές. Όλοι στο χωριό πιστεύουν ότι αυτός ο ασπρομάλλης παππούλης είναι ο Αγ. Νικόλαος, του οποίου η εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο του χωριού σε ένα μικρό υψωματάκι, και τον οποίο όλοι τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση στο χωριό γιατί όπως έλεγε ο παππούς έχει βοηθήσει πολλούς χωριανούς (διάφορες ιστορίες).
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 11-10-07, 12:13
elinor Ο χρήστης elinor δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 30-05-2007
Περιοχή: Αθήνα
Μηνύματα: 35
Προεπιλογή

2η Ιστορία:

'Οπως όλα τα χωριά, έτσι και το δικό μου έχει τον "τρελλό" του. Ο συμπαθέστατος και καθόλου επικύνδυνος τρελλός, είχε ερωτευτεί μια πολύ όμορφη συγχωριανή του, η οποία με την παρότρυνση μιας ομάδας νεαρών από το χωριό του έκανε και αυτή την ερωτευμένη με σκοπό να γελάνε με τις αντιδράσεις του. Κάποια μέρα όμως αυτή η κοπέλα παντρεύτηκε έναν από την ομάδα των νεαρών. Ο τρελλός δεν το άντεξε και αυτοκτόνησε. Έγινε τότε πολύ μεγάλο θέμα στο χωριό, γιατί ο παππάς δεν ήθελε να τον διαβάσει γιατί ήταν αμαρτωλός (αυτοκτόνησε!!!!!!). Έτσι αποφάσισαν να τον διαβάσουν στο μικρό εκκλησάκι του νεκροταφείου που δεν το χρησιμοποιούσαν σχεδόν ποτέ. Όταν τελείωσε η κηδεία, οι επίτροποι της εκκλησίας (ανάμεσα σε αυτούς και ο παππούς μου) έμειναν πισω για να συμαζέψουν, να σβήσουν τα καντήλια κ.λ.π.. Τότε συνέβη και το εξής φοβερό: Πίσω από την πόρτα του Ιερού, υπήρχε ένα μπουκάλι μπύρας, στο οποίο έβαζαν λάδι για τα καντήλια. Το μπουκάλι λοιπόν άρχισε να κατρακυλά μόνο του ώσπου έφτασε στο σημείο οπου πριν λίγο ήταν η σωρός του τρελλού, όπου και έσπασε σε χιλιάδες κομματάκια!!!...έφυγαν όλοι τρέχοντας!!!!!!!!!!!!!!
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 22-10-07, 18:54
Το avatar του χρήστη Flame13
Flame13 Ο χρήστης Flame13 δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 08-10-2007
Μηνύματα: 6
Προεπιλογή

Εγώ θυμάμαι μια ιστορία για τους καλικάντζαρους που μου έλεγε η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρός στο χωριό και φοβόμουνα να βγω έξω από το σπίτι.

Μου έλεγε λοιπόν,

Στις 25 Δεκεμβρίου βγαίνουν από τα έγκατα της γης κάποια μικροσκοπικά πλάσματα, σαν νάνοι, με μεγάλα αυτιά,μεγάλα μάτια και περπατούσαν με λυγισμένα γόνατα. Αυτά τα πλάσματα έτρωγαν τους κορμούς από τα δέντρα και όποιος έβγαινε 25 Δεκέμβρη το βράδυ έξω στην ερημιά θα του έκαναν κακό.
Όταν δε έρχονταν τα φώτα,μετά τα Χριστούγεννα, όπου έβγαινε ο παπάς και άγιαζε όλο το χωριό αυτά τα πλάσματα είχαν εξαφανιστεί.
Υπήρχαν άνθρωποι στο χωριό μου που ισχυρίζονταν ότι είχανε δει κάποια από αυτά τα πλάσματα και είναι όπως σας τα περιέγραψα πιο πάνω, όσοι όμως τους περιέγραψαν μετά από λίγο καιρό απεβίωσαν και όλοι με το ίδιο αίτιο: καρδιακό.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Flame13 : 22-10-07 στις 18:56
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 24-10-07, 23:32
Το avatar του χρήστη Julliet
Julliet Ο χρήστης Julliet δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 02-11-2005
Περιοχή: Αθήνα
Μηνύματα: 305
Προεπιλογή

Σας ευχαριστώ πολύ που μοιραστήκατε τις ιστερίες σας και συμμετείχατε στο θέμα, μου άρεσαν πάρα πολύ όλων σας!! Σε λίγες μέρες η γιαγιά μου έρχεται Αθήνα και θα της πω να φρεσκάρει λίγο την μνήμη μου (και την δικιά της) στις ιστορίες της γιατί σε κάποιες δεν θυμάμαι καλά τις λεπτομέρεις.
Εν καιρό λοιπόν θα αναφέρω κι άλλες ανατριχιαστικές ιστορίες με ξωτικά και "κακα πνεύματα"!!
__________________
~*Gp*~

«Γιατί άραγε ενώ δεν με καταλαβαίνει κανένας με συμπαθούν όλοι?»
Albert Einstein


"Όσοι ψάχνουν για χρυσό, σκάβουν πολύ και βρίσκουν λίγο" Ηράκλειτος

Το όνειρο μου χάρισε τη ζωή, τωρα δεν μου μένει παρά να χαρίσω στη ζωή το όνειρο.

"Δεν πρόκειται ποτέ να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις από τα μάτια σου την ακτή"
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 12-02-08, 00:57
Το avatar του χρήστη Witch Shadow
Witch Shadow Ο χρήστης Witch Shadow δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 18-12-2007
Περιοχή: Serres
Μηνύματα: 799
Προεπιλογή

Julliet ωραιο το thread που ανοιξες....η γιαγια μου μου ελεγε ιστοριες με αν8ρωπους υπαρκτους αλλα σε μορφη παραμυθιων...Οπως αυτην:

Ηταν καποτε, στα χρονια τα παλια, οπου οι ανθρωποι πιστευαν στα ξωτικα και στις νεραιδες, ενας ο οποιος ειχε 7 παιδια...ολα αγορια...τα παιδια του παντρευτηκαν και ο 7ος γιος του εκανε 7 εγγονια....με τα χρονια ο 7ος γιος του 7ου γιου αρχισε να ακουει φωνες γυναικειες να τον φωναζουν οποτε ερχοταν στο χωριο...μονο φωνες αλλα καμια κοπελα κοντα...ενα βραδυ αποφασισε να ακολουθησει τις φωνες να δει απο που προερχονται...
Ετσι ενα βραδυ, ακουσε στον υπνο του τις φωνες να τον φωναζουν...τις ακολουθησε ολη τη νυχτα...ωσπου εφτασε σε ενα ποταμι....εκει ειδε γυναικες ομορφες, θεικες, να λουζονται και να παιζουν με το νερο....πλησιασε σιγα και παρατηρουσε....καποια στιγμη ειδε ενα πεπλο και το βουτηξε και γυρισε τρεχςντας σπιτι του...κα8ε βραδυ η νεραιδα που το εψαχνε ερχοταν και τον παρακαλουσε να το δωσει....αλλα εκεινος της ελεγε οχι....μονο αν τον παντρευτει και κανουν ενα παιδι....καποια στιγμη αυτο εγινε...και ο γαμος και το παιδι....αλλα το πεπλο δεν το εδινε....μια μερα ομως εκει που κα8αριζε η νεραιδα βρηκε το πεπλο της....το πηρε και εξαφανιστηκε....μαζι ομως πηρε και το μωρο....και στη 8εση του εβαλε ενα νεραιδενιο....την ιδια μερα στον υπνο του την ειδε και του ειπε οτι οσα χρονια την ειχε φυλακισμενη, τοσα θα ζησει και το μωρο (το νεραιδενιο)....επειτα απο 3 χρονια, το μωρο εξαφανιστηκε και δεν το ειδε ποτε.....απο τοτε λενε οτι ο τυπος αυτος περιφερεται σαν τρελος ψαχνοντας το μωρο.....
__________________

Oh I'm gonna be soooo happy when I vanquish your very sorry ass...
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 12-02-08, 23:42
Το avatar του χρήστη Belthazor
Belthazor Ο χρήστης Belthazor δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 29-05-2007
Μηνύματα: 442
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Witch Shadow
Ηταν καποτε, στα χρονια τα παλια, οπου οι ανθρωποι πιστευαν στα ξωτικα και στις νεραιδες, ενας ο οποιος ειχε 7 παιδια...ολα αγορια...τα παιδια του παντρευτηκαν και ο 7ος γιος του εκανε 7 εγγονια....με τα χρονια ο 7ος γιος του 7ου γιου αρχισε να ακουει φωνες γυναικειες να τον φωναζουν οποτε ερχοταν στο χωριο...
Αυτο με τα 7ρια καπου το εχω ακουσει και εγω, νομιζω σε αλλη Ιστορια..
__________________
When we hit our lowest point, we are open to the greatest change.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 01:37.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.