#1
|
|||
|
|||
Περίεργες εκδηλώσεις παιδιών
Αγαπητοί φίλοι γεια σας. Εδώ και αρκετό καιρό στην τοπική κοινωνία που ζω, υπάρχουν μερικές περιπτώσεις οικογενειών που υποστηρίζουν ότι κάποιο από τα μικρά παιδιά τους τεσσάρων- πέντε ετών, εκδηλώνεται με συμπεριφορές και λέξεις που χαρακτήριζαν έντονα την προσωπικότητα στενού συγγενή τους εν ζωή και που απεβίωσε λίγα χρόνια πριν γεννηθούν αυτά τα παιδιά, χωρίς αυτά να έχουν δει ή ακούσει από κάποιο άλλο οικείο πρόσωπο- όπως διατείνονται οι γονείς τους, τέτοιες λέξεις ή τέτοιες συμπεριφορές ώστε να υπάρχει η περίπτωση να τα μιμηθούν. Επίσης είναι πεπεισμένοι οι περισσότεροι σε αυτές τις οικογένειες και κυρίως οι γονείς, ότι έχουν να κάνουν με τον ίδιο τον μακαρίτη συγγενή τους. Δεν θα δεχόμουν όμως ποτέ με απόλυτο ή δογματικό τρόπο μια τέτοια υποκειμενική τοποθέτηση, αλλά πιστεύω πως υπάρχει κάποια εξήγηση για όλα αυτά. Έτσι, αν είναι να δεχθώ τελικά το γεγονός ότι αυτά τα παιδιά δεν έχουν δει και δεν έχουν ακούσει από κάποιο οικείο πρόσωπο όλα αυτά και δεν “μαϊμουδίζουν” απλώς σε αυτή την περίπτωση, τα βασικά ερωτήματα είναι αν συνήθης λέξεις ή συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα κάποιου κατατάσσονται ως κυτταρική μνήμη ή ως ψυχικά στοιχεία και αν μπορούν να μεταβιβαστούν δια μέσω της κληρονομικότητας σε κάποιον απόγονο, όπως επίσης αν υπάρχει η περίπτωση της μετεμψύχωσης και με ποιο τρόπο μπορεί να στοιχειοθετηθεί θεωρητικά κάτι τέτοιο. Κάποιες σκέψεις που έχω κάνει από αυτά που έχω διαβάσει κατά καιρούς, είναι για το αν υπάρχει η περίπτωση για αυτά τα παιδιά να έχουν πάρει αυτές τις πληροφορίες για το συγγενικό τους αυτό πρόσωπο που όμως δεν έχουν γνωρίσει, σε κάποιο άλλο συνειδησιακό επίπεδο- ονειρικό για παράδειγμα ή να “βλέπουν” κάποιου είδους οπτασία του αποβιώσαντος που κινείται μέσα στους ιδιωτικούς χώρους των συγγενών του για ορισμένο διάστημα μετά θάνατον, κάνοντας και λέγοντας διάφορα όπως ακριβώς συνήθιζε και εν ζωή, χωρίς ωστόσο να γίνεται αντιληπτή από τους μεγαλύτερους συγγενείς. Τι πιθανότητα υπάρχει να ισχύουν τέτοιου είδους περιπτώσεις; Κάθε περαιτέρω στοιχείο ή σχόλιο στο θέμα είναι ευπρόσδεκτο. Ευχαριστώ.
|
#2
|
||||
|
||||
Γεια σου φίλε reptfunction, πιστεύω πως είναι καθαρά θέμα κληρονομικότητας και δεν έχει να κάνει καθόλου με υπερφυσικές αιτίες. Η κληρονομικότητα δεν έχει να κάνει μόνο με τα φυσικά χαρακτηριστικά αλλά και <<πνευματικά>> (πχ ευαισθησία, νεύρα, και συμπεριφορά) Τα παιδιά δεν παίρνουν χαρακτηριστικά μόνο από τους γονείς αλλά και από παππούδες και αν δεν κάνω λάθος μέχρι 5 γενιές πίσω (δεν είμαι σίγουρος για τον αριθμό)
__________________
Δεν είναι δύσκολο σαν γελάς, εύκολα να κλάψεις... δύσκολο είναι σαν κλαις εύκολα να γελάσεις... |
#3
|
||||
|
||||
Raistlin, αυτή η θεωρία οτι κληρονομούνται "πνευματικά" χαρακτηριστικά απο τους γονείς ή τους παπούδες είναι αστικός μύθος. Δεν υπάρχει πουθενά κανένας επιστημονικός ισχυρισμός για κάτι τέτοιο, αλλα αυτό που αναφέρει ο φίλος reptfunction είναι πολύ ενδιαφέρον! Εγω δεν πιστεύω σε "κυτταρική μνήμη" και άλλα τέτοια new age θέματα, αλλά αν το δουμε μεταφυσικά το πιο πιθανό είναι αυτή η πληροφορία να μεταβιβάζεται με κάποιο τρόπο απο τους ζώντες που θυμούνται την συμπεριφορά των ελλειπόντων ατόμων, στα παιδιά. Τηλεπάθεια μήπως;
|
#4
|
|||
|
|||
Υπέρ της οποίας αφθονούν οι επιστημονικοί ισχυρισμοί δηλαδή...
|
#5
|
||||
|
||||
Παράθεση:
__________________
Δεν είναι δύσκολο σαν γελάς, εύκολα να κλάψεις... δύσκολο είναι σαν κλαις εύκολα να γελάσεις... Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Raistlin : 20-09-15 στις 21:32 |
#6
|
|||
|
|||
Έχω ακούσει πολλές φορές να λένε για άλλους “ίδιος ο παππούς του” ή “πήρε τα κουσούρια του πατέρα της” κτλ είναι πολύ συνηθισμένο κάτι τέτοιο, εδώ όμως πρόκειται για διαφορετική κάπως περίπτωση διότι πρόκειται για παιδιά αρκετά μικρής ηλικίας που δεν διαμόρφωσαν ακόμα προσωπικότητα και δεν εννοώ γενικευμένα χαρακτηριστικά αλλά συγκεκριμένες λέξεις- φράσεις αν θέλετε, για παράδειγμα μια συγκεκριμένη φράση που συνήθιζε να λέει ο/η αποβιώσας όταν έτρωγε κάτι που το έβρισκε νόστιμο, κάποια χειρονομία που συνήθιζε ή κάποια χαρακτηριστική συμπεριφορά ξεφεύγουν λίγο από τα όρια της σύμπτωσης και θα ήταν δυνατόν ένα παιδί να εκδηλωθεί με τέτοιο τρόπο μόνο αν τα έβλεπε ή τα άκουγε από κάποιον. Οι συγγενείς φυσικά έμειναν εμβρόντητοι όταν παρατήρησαν αυτές τις εκδηλώσεις των παιδιών τους για πρώτη φορά, αναρωτιούνται από που τα άκουσε και τα είδε αυτά το παιδί και τα επαναλαμβάνει και σίγουρα πολύ εύκολα πηγαίνει ο νους κάποιου στο περίεργο ή μεταφυσικό σε τέτοιες περιπτώσεις. Όπως είπα δεν είναι συνηθισμένο κάτι τέτοιο, γνωρίζω μεν κάποιες περιπτώσεις επειδή αυτά συζητιούνται εδώ αλλά δεν θα το συζητούσα περαιτέρω αν δεν είχα επιβεβαιώσει προσωπικά αυτά τα σημεία και το ότι μια από αυτές τις περιπτώσεις αφορά συγγενικά μου πρόσωπα είναι λόγος που μπόρεσα να επισημάνω αυτά τα σημεία, τα οποία πράγματι είναι αξιοπρόσεκτα. Το να υποθέσω όμως ότι πρόκειται για τον ίδιο τον αποβιώσαντα όπως αρχίζουν να πιστεύουν οι γονείς ή και άλλοι συγγενείς που είναι ήδη πεπεισμένοι για κάτι τέτοιο, καταλήγει πολύ κακόγουστο και δεν το δέχομαι αυτό σε καμία περίπτωση. Σε μια άλλη περίπτωση που γνωρίζω, υποστηρίζουν οι γονείς και οι συγγενείς ότι κάποιο παιδί τους που γεννήθηκε λίγα χρόνια μετά το θάνατο του παππού του, στην ηλικία που ήδη μιλούσε άρχισε να αποκαλεί τη γιαγιά του με το ιδιαίτερο όνομα που μόνο ο αποβιώσας παππούς του την αποκαλούσε εν ζωή και δεν το είχε ακούσει αυτό από κανένα άλλο οικείο πρόσωπο όπως διατείνονται. Είναι πολλοί εδώ στην τοπική κοινωνία, που όταν τα ακούνε αυτά αμέσως δημιουργούν την εντύπωση ότι πρόκειται για σκηνοθετημένες καταστάσεις μεταξύ των στενών συγγενών για ψυχολογικούς ή άλλους λόγους κτλ. και που όμως εγώ ούτε αυτή τη θεώρηση δέχομαι, διότι είναι το ίδιο “τραβηγμένη” και με τους συγγενείς μου τουλάχιστον δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σε τέτοιου τύπου περιπτώσεις αναφέρομαι.
|
#7
|
||||
|
||||
Παράθεση:
reptfunction, αυτά που αναφέρεις έχουν γίνει σε συγκεκριμένες οικογένειες; Μήπως είναι όλοι μακρινοί συγγενείς; Οι αποβιώσαντες γνωρίζονταν μεταξύ τους; Υπάρχει κάποια πληροφορία για το αν είχαν ασχοληθεί με τον αποκρυφισμό, ακόμα και σαν ομάδα; |
#8
|
||||
|
||||
Καταλαβαινω τι λετε και οι δυο αλλα επαναλαμβάνω πως δεν λεω για συμπεριφορά που εξαρτάται από το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ενα παιδί, αλλα για «υιοθεσία» συμπεριφοράς. Το μηλο κατω από από την μηλιά που λένε... Τέλος οι λειτουργίες του εγκεφάλου ειναι ενα θεμα που δεν έχει εξηγηθεί πλήρως, αρα ειναι πιθανόν κάποιες πληροφορίες να μεταφερονται ετσι με κάποιους τρόπους.
__________________
Δεν είναι δύσκολο σαν γελάς, εύκολα να κλάψεις... δύσκολο είναι σαν κλαις εύκολα να γελάσεις... |
#9
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Αυτή την άποψη δέχομαι και εγώ από τότε που έπεσε στην αντίληψή μου ένα επιστημονικό άρθρο, όπου σύμφωνα με μια νέα ριζοσπαστική έρευνα που πραγματοποιήθηκε από μια μερίδα επιστημόνων, ο ψυχολογικός παράγοντας δεν συμπεριλαμβάνεται στη δομή του DNA, όπως εκτιμούσαν μέχρι τώρα κατά την αποκωδικοποίηση του και επομένως τα ψυχικά στοιχεία δεν μεταβιβάζονται μέσω της κληρονομικότητας, αλλά συσχετίζονται στα πλαίσια της ψυχολογικής συγγένειας. |
#10
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Παράθεση:
|
|
|