ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ.

[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Μια και σήμερα 21 Ιουνίου είναι το Θερινό Ηλιοστάσιο καταθέτω κάποια στοιχεία
σχετικά με αυτό.....

Το θερινό ηλιοστάσιο στην ουσία είναι η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού για το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη μας.

Πότε πέφτει το θερινό ηλιοστάσιο;

Χοντρικά μπορούμε να πούμε ότι το θερινό ηλιοστάσιο πέφτει στις 21 Ιουνίου,
κι αυτό γιατί συνήθως είναι εκείνη την ημερομηνία.

Στην ουσία όμως δεν έχει στάνταρ ημερομηνία κάθε χρόνο όπως το Πάσχα,
λόγω του τρόπου με τον οποίο υπολογίζουμε τις ημέρες στο Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Πιο συγκεκριμένα μπορεί να πέσει από τις 20 μέχρι τις 22 Ιουνίου.

Για τη χώρα μας ισχύουν ενδεικτικά οι παρακάτω ημερομηνίες:

-Θερινό ηλιοστάσιο 2015: Κυριακή 21 Ιουνίου και ώρα 19:38

-Θερινό ηλιοστάσιο 2016: Τρίτη 21 Ιουνίου και ώρα 01:34

-Θερινό ηλιοστάσιο 2017: Τετάρτη 21 Ιουνίου και ώρα 07:24

Το θερινό ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου στο βόρειο ημισφαίριο,
αποτελούσε ανέκαθεν πολύ σημαντικό γεγονός για το ανθρώπινο γένος.
Οι αρχαίοι πολιτισμοί διοργάνωναν πολυήμερες γιορτές για να τιμήσουν τον Ήλιο.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Ήλιος ήταν Τιτανίδης, παιδί του Υπερίωνα και της Θείας.
Είχε δύο αδελφές την Σελήνη και την Ηώ.

Από τον 5ο π.Χ. αιώνα με την πλήρη επιβολή του δωδεκάθεου δεν θεωρείται
αυτοτελείς θεότητα αλλά συγχέεται με τον Απόλλωνα.
Για τον λόγο αυτό ο Απόλλων καλείται και Φοίβος που σημαίνει λάμπων Θεός.

Εκτός όμως από την ελληνική μυθολογία αναφορές στον Θεό βρίσκουμε και σε άλλους λαούς.
Συναντάμε λοιπόν.......
τον Σαμάς των Βαβυλωνίων,
τον Βαάλ των Ασσυρίων
τον Ελ των Φοινίκων και των Χαναναίων
τον Μολώχ των Αμμωνιτών
τον Χιμώχ των Μωαβιτών
τον Άμμωνα Ρα και τον Φθά των Αιγυπτίων
τον Σούρυα των Ινδών
τον Μίθρα των Περσών
τον Σολ των Λατίνων
τον Γιαρίλα των Σλάβων
τον Μπελένος των Κελτών
καθώς και τον θεό Ίντι στους Ίνκας και στους Ατζέκους.

Από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια ο άνθρωπος υποδέχεται το καλοκαίρι με
φωτιές τη νύχτα του ηλιοτρόπιου, την πιο μικρή νύχτα του χρόνου για το
Βόρειο Ημισφαίριο, με τον ήλιο να στρέφεται προς το καλοκαίρι.
Η νύχτα της 21ης Ιούνη είναι αυτή που ανάβουν οι φωτιές, στο κατώφλι του καλοκαιριού.
Οι φωτιές τη νύχτα του Ηλιοτρόπιου έχουν σκοπό να εξαγνίσουν κάθε κακή
τροπή, εξασφαλίζοντας στον ήλιο τον αιώνιο δρόμο στο δώμα του ουρανού.

Στην Αρχαία Ελλάδα η νύχτα του Ηλιοτρόπιου, ήταν η γιορτή μιας ερωτικής
μαγείας, με τους νέους να ανταλάσσουν ερωτικούς όρκους και να πηδούν
πάνω από τις φωτιές για να εξαγνίσουν αυτούς τους όρκους αποδιώχνοντας κάθε επιβουλή.
Ηταν οι φωτιές της τύχης, πηδώντας πάνω από τις φλόγες τρεις φορές.
Σχετικά με το ανωτέρω έχουμε και σήμερα μια γιορτή του Άγιου Γιάννη του Κλήδονα (ή Ριγανά, ή Ριζικάρη)
Θα το αναλύσω σε άλλη απαντησή μου

Οι Δρυίδες των αρχαίων Κελτών της Βρετανίας στο Στόουνχετζ γιόρταζαν τις «Φωτιές της ακτής».
Πρόκειται για έναν κύκλο μεγαλίθων, που κατασκευάστηκε μεταξύ του 2500 π.Χ. και του 2000 π.Χ.

Στα ερείπια του Stonehenge, η ανατολή του θερινού ηλιοστασίου
εμφανίζεται στον ορίζοντα σε ευθυγράμμιση με την ογκώδη κύρια πέτρα του μνημείου.
Κάθε χρόνο, τουρίστες από κάθε γωνιά του κόσμου το επισκέπτονται αυτή την ημέρα.

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Συνέχεια του Θέματος....

Στη Ρώμη γιόρταζαν τα «Βεστάλια», μια γιορτή προς τιμήν της θεάς Βεστά
που είναι η Ελληνική Εστία, και αυτές οι γιορτές της φωτιάς διαρκούσαν μια
ολόκληρη εβδομάδα.
Οι Γαλάτες γιόρταζαν την Επόνα, μια θηλυκή θεότητα που την απεικόνιζαν
συνήθως να καβαλά μια φοράδα.
Αυτή η θεότητα ήταν η προσωποποίηση της.
Οι Κέλτες της Ευρώπης υποδέχονταν και εκείνοι με φωτιές το καλοκαίρι, τη
νύχτα του Ηλιοτρόπιου.
Νεαρά ζευγάρια πηδούσαν πάνω από τις φωτιές και πίστευαν πως όσο πιο ψηλά
πηδήσουν πάνω από τις φλόγες, τόσο πιο πολύ θα μεγάλωναν τα σπαρτά.
Στην αρχαία Κίνα αυτή η νύχτα ήταν αφιερωμένη στις θηλυκές δυνάμεις της
γής, τις γιν δυνάμεις.
Οι ιθαγενείς φυλές της Αμερικής όπως οι Natchez έκαναν την γιορτή της
πρώτης συγκομιδής.
Σε κανέναν δεν ήταν επιτρεπτό να μαζέψει το καλαμπόκι του πριν την λήξη της.
Στην φυλή Χόπι οι άνδρες μεταμφιεζόταν σε Kachinas, τα πνεύματα
χορευτές της βροχής, που μεταφέρουν τα μηνύματα των ανθρώπων στους θεούς.

Στη σημερινή Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη στη θέση εκείνης της γιορτής,
οι Φωτιές του Αη-Γιαννιού, του Κλήδονα, που σε κάποιες περιοχές τις λένε
«του Αη-Γιαννιού του ηλιοτροπιού», προσδιορίζοντας επακριβώς την καταγωγή
του εορτασμού, που αντί για τις 21 Ιουνίου, γίνεται την παραμονή του
Αη-Γιάννη, δηλαδή τη νύχτα της 23ης Ιουνίου.
Και σήμερα ακόμη, σε πολλά μέρη της Ελλάδας, οι φωτιές ανάβουν με τη δύση
του ήλιου και στις φλόγες τους ρίχνονται τα ξερά στεφάνια της πρωτομαγιάς,
ενώ αυτοί που πηδούν ύστερα πάνω από τις φωτιές κάνουν κρυφές ευχές
μέσα τους, ελπίζοντας να ευοδωθούν.
Φαίνεται ότι ούτε η χριστιανική θρησκεία κατάφερε τελικά να ξεριζώσει αυτές
τις αρχαιότροπες δοξασίες, ακόμη και όταν οι τελετουργοί απειλήθηκαν με
διωγμούς από την 6η Οικουμενική Σύνοδο, το 680 μ.Χ

Απλά να αναφέρω πως και στον Πειραιά μέχρι και το 1962-3 ανάβαμε φωτιές
που δυστυχώς με τις πολυκατοικίες τα αμάξια και τα παράπονα των κατοίκων
σταματήσαν αυτό το ωραίο Έθιμο....
Και ίσως η απροθυμία και πολλοί έφυγαν οπότε χάθηκαν και αυτοί που έτρεχαν
να μαζέψουν ξύλα παλιές καρέκλες...

Για το θερινό ηλιοστάσιο και οι τρεις μεγάλες συνιστώσες του Χριστιανισμού
(Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Προτεστάντες) εορτάζουν τη γέννηση του
Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στις 23 ή στις 24 Ιουνίου, γνωστή στην Ελλάδα
ως εορτή του «Αϊ-Γιάννη του Φανιστή», αρκετά σημαντική ώστε σε
κάποια μέρη (Σωζόπολις Ανατ.Ρωμυλίας) ολόκληρος ο Ιούνιος να αναφέρεται ως «Αϊγιαννίτης».

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Συνέχεια....

Ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας έγραφε στην εφημερίδα Καθημερινή στις 22/6/1958:

Οτι μία νέα χρονική περίοδος αρχίζει με την 24ην Ιουνίου το γνωρίζουν και οι άνθρωποι του λαού...
«είναι λιτρόπι» λέγουν, δηλ. ημέρα των θερινών τροπών του ηλίου και δι' αυτό
τον Ιωάννην Πρόδρομον, του οποίου το Γενέθλιον εορτάζεται την ημέραν
αυτήν, εις μερικούς τόπους, όπως εις την Κύμην, την Κύθνον, την Λέσβον, την
Σινώπην, την Οινόην, τον ονομάζουν Αϊγιάννη «Λιοτροπιόν» ή Αλιτροπιόν ή
του Λουτρόπου.
Επικρατεί μάλιστα η πίστις ότι ο ήλιος της ημέρας αυτής «τρέμει ή γυρίζει και είναι θαμπερός» * *
Γ.Α. Μέγας...

Στις βορειότερες χώρες, όπου οι μεταβολές της πορείας του ήλιου είναι
ευκολότερα αντιληπτές από ό,τι στην Ελλάδα, οι σχετικές τελετές
επικρατούσαν από τη χαραυγή ήδη του πολιτισμού.
Σήμερα η κεντρική ιδέα επιβιώνει σε εορτασμούς όπως η Ημέρα του Ιβάν Κουπάλα και η Λίθα.


Στους περισσότερους πολιτισμούς τα 2 ηλιοστάσια και οι 2 ισημερίες ορίζουν τα
μέσα των 4 εποχών του έτους.
Ωστόσο, στην Ελλάδα αναφέρεται συχνά ότι η 21η Ιουνίου είναι η «επίσημη»
ή «αστρονομική» έναρξη του Θέρους και η 21η Δεκεμβρίου η έναρξη του χειμώνα.


Στο Ινδικό ημερολόγιο υπάρχουν δύο αστρικά ηλιοστάσια, το Uttarayana και το Dakshinayana.
Το πρώτο τοποθετείται περί τις 14 Ιανουαρίου κάθε χρόνο, ενώ το δεύτερο
περί τις 14 Ιουλίου.
Αυτά σημειώνουν δύο σημεία στη φαινόμενη κίνηση του Ήλιου κατά μήκος
ενός σταθερού ως προς τους μακρινούς αστέρες Ζωδιακού (η μετάπτωση των ισημεριών αγνοείται)
την είσοδό του στο ζώδιο Mesha (αντιστοιχεί στο ζώδιο Κριός το 285 μ.Χ. περίπου)
και στο αντίθετο ζώδιο Tula (Ζυγός του 285 μ.Χ. περίπου).

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.

[AVATARGR-1]

Συνέχεια....

Θα καταθέσω και κάποια στοιχεία περισσότερα για τον Άγιο Γιάννη....

Η 24η Ιουνίου είναι από τις μεγαλύτερες καλοκαιρινές γιορτές της ελληνικής
παράδοσης, αφού η γιορτή του Αϊ Γιάννη του Κλήδονα (ή Ριγανά, ή Ριζικάρη)
συνοδεύεται από το παραδοσιακό έθιμο με το πέρασμα πάνω από τις φωτιές.

Το προσωνύμιο «Κλήδονας» προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη
«κλήδων» που σημαίνει προγνωστικός ήχος και χρησιμοποιούνταν για να
περιγράψει τον συνδυασμό των τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων κατά τη
διάρκεια μαντικής τελετής.

Ουσιαστικά ο «Kλήδονας» σχετίζεται με μια λαϊκή μαντική διαδικασία, η οποία
λέγεται ότι αποκαλύπτει στις άγαμες κοπέλες την ταυτότητα του μελλοντικού
τους συζύγου.
Θυμάμαι που πολλά κορίτσια ποιό μεγάλα από εμένα που τις έβλεπα σε μια
γωνιά να έχουν βγάλει τα παπούτσια τους και έγραφαν και τις πλησίαζα και
τις ρωτούσα τι γράφουν και μέ έδιωχναν....
Ε μετά έμαθα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σύμφωνα με το έθιμο, την παραμονή του Αϊ-Γιαννιού, οι ανύπαντρες κοπέλες
μαζεύονται σε ένα από τα σπίτια του χωριού και μία από αυτές πηγαίνει στο
πηγάδι να φέρει το «αμίλητο νερό» και στη διαδρομή μέχρι το σπίτι δεν πρέπει
να μιλήσει σε κανέναν.

Επίσης ο Αϊ Γιάννης αποκαλείται και Ριγανάς, επειδή την ημέρα αυτή έβγαιναν
και μάζευαν ρίγανη, η οποία έπρεπε να συλλεχθεί πρωί πρωί, πριν από την
ανατολή του ηλίου, αφού πίστευαν, ότι έτσι είχε μαγική δύναμη.

Πηγή....Οι φωτιές του Αϊ Γιάννη του Κλήδονα:
Tο δημοφιλέστερο έθιμο του καλοκαιριού
iefimerida.gr

Ευχαριστώ.