Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #78  
Παλιά 21-01-06, 22:03
Παθοκτόνος Ο χρήστης Παθοκτόνος δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 14-11-2005
Περιοχή: Θεσσαλονίκη
Μηνύματα: 452
Smile Το όνομα αυτού η ακροστοιχίδα των προλεγομένων...

Κατ'αρχάς,αγαπητοί φίλοι,να παραθέσω το ποίημα της Σίβυλλας της Ερυθραίας,ιέρειας του Απόλλωνος στην αρχαιότητα,για το οποίο έγινε(έκανα) λόγος σε άλλο θέμα.Αυτό το ποίημα σαφώς είναι τεκμήριο για την ιστορικότητα του Ιησού.


Ιδρώσει γαρ χθών, κρίσεως σημείον ότ΄ έσται
Ηξει δ’ ουρανόθεν βασιλεύες αιώσιν, ο μέλλων
Σάρκα παρών πάσαν κρίναι και κόσμον άπαντα.
Όψονται δε θεόν μέροπες πιστοί και άπιστοι
Ύψιστον μετά των αγίων επί τέρμα χρόνοιο,
Σαρκοφόρον ψυχάς τα’ ανδρών επί βήματι κρινεί.

Χέρσος ότ’ αν πότε κόσμος όλος και άκανθα γένηται
Ρίψωσοι τα’ είδωλα βροτοί και πλούτον άπαντα,
Εκκαύση δε το πυρ γην, ουρανόν ηδέ θάλασσαν,
Ιχνεύων, ρήξη τε πύλας ειρκτής αΐδαο.
Σάρξ τότε πάσα νεκρών, ες ελευθέριον φάος ήξει
Τους αγίους ανόμους τε το πυρ αιώσιν ελέγξει
Οππόσα τις πράξας έλαθεν, τότε πάντα λαλήσει.
Στήθεα γαρ ζοφόεντα Θεός φωστήρσιν ανοίξει.

Θρήνος τ’ εκ πάντων έσται και βρυγμός οδόντων
Εκλείψει σέλας ηελίου, άστρων τε χορείσει,
Ουρανόν ειλίξει, μήνης δε τε φέγγος ολείται,
Υψώσει δε φάραγγας, ολεί δ΄ υψώματα βουνών.

Ύψος δ’ ουκέτι λυγρόν εν ανθρώποισι φανείται
Ίσα τα’ όρη πεδίοις έσται και πάσα θάλασσα
Ουκ εις πλουν έξει γη γαρ φρυχθείσα κεραυνώ
Συν πηγαίς ποταμοί τε καχλάζοντες λείψουσιν.

Σάλπιξ δ’ ουρανόθεν φωνήν πολύθρηνον αφήσει,
Ωρύουσα μύσος μελεόν και πήματα κόσμου.
Ταρταρόεν δε χάος τότε δείξει γαία χανούσα.
Ηξουσι δ’ επί βήμα Θεού βασιλήες άπαντες.
Ρεύσει δ’ ουρανόθεν ποταμός πυρός ηδέ γε θείου.

Σήμα δε τοι τότε πάσι βροτοίς αριδείκετον, οίον
Το ξύλον εν πιστοίς το κέρας το ποθούμενον έσται
Ανδρών ευσεβίων ζωή, πρόσκομμα δε κόσμου
Ύδασι φωτίζον πιστούς εν δώδεκα πληγαίς.
Ράβδος ποιμαίνουσα σιδηρείη γε κρατήσει.
Ούτος ο νυν προγραφείς εν ακροστιχίοις Θεός ημών,
Σωτήρ, αθάνατος βασιλεύς, ο παθών ενέχ΄ ημών.


Σχετικώς με τα υπόλοιπα,ας αναφέρω μερικές μαρτυρίες εξωχριστιανικές από σημαντικότατους ιστορικούς της εν λόγω εποχής:1)Του(ειδωλολάτρη) Θαλλού,που έγραψε το 52 μ.Χ.(η μαρτυρία αναφέρεται στο σκότος που επί τρεις-αυτό κι αν είναι "επιστημονικό παράδοξο",όπως τεχνηέντως λέγεται-ώρες σύμφωνα με τις ευαγγελικές διηγήσεις"εγένετο εφ'όλην την γην")όπως μας μεταφέρεται από τον Ιούλιο Αφρικανό στο έργο του"Χρονογραφίαι"(διότι η ιστορία του Θαλλού δεν σώθηκε):Τούτο το σκότος έκλειψιν ηλίου Θαλλός αποκαλεί εν τρίτη των ιστοριών,ως εμοί δοκεί αλόγως." Δηλαδή,ο Θαλλός(λόγω των ειδωλολατρικών του "πιστεύω")προσπαθεί να αποκαλέσει "έκλειψη ηλίου"(δηλαδή φυσικό φαινόμενο)αυτό που ήταν θαύμα,διότι,όπως έχει ξαναειπωθεί δεν ήταν επιστημονικώς προβλεπόμενο κάτι τέτοιο(οι εκλείψεις και δη οι ολικές γίνονται σπανίως και σε συγκεκριμένες ημερομηνίες στις οποίες δεν ανήκε η ημερομηνία της σταυρώσεως).Όποιος γνωρίζει από αστρονομία και αστροφυσική μπορεί(θα μπορούσε)να προσθέσει και άλλα πολλά εδώ...2)Η παλαιότερη μαρτυρία:μία επιστολή από Σύρο στωικό φιλόσοφο που λέγεται Μάρα βαρ Σαραπίων(και ευρίσκεται στο Βρεττανικό μουσείο σήμερα ολόκληρη):"Ποίαν ωφέλεια απεκόμισαν τάχα οι Αθηναίοι φονεύσαντες τον Σωκράτην,παρά μόνο την ανταπόδοσιν με λιμόν και λοιμόν;Ή ότι οι Σάμιοι.......Ή ότι οι Ιουδαίοι εκ της καταδίκης του σοφού των βασιλέως,ένεκα της οποίας από τότε τους αφηρέθη το βασίλειον;...ο σοφός βασιλεύς δεν απέθανε χάρις εις τους νέους νόμους[=το Ευαγγέλιο]που έδωσε".Εδώ μπορεί ο ιστορικός επιστήμων να κάμει πολλές παρατηρήσεις,τις οποίες ας μην διατυπώσω ακόμη.Αυτά προς το παρόν,αγαπητοί μου φίλοι.Ευχαριστώ για την υπομονή
[Τα στοιχεία που ανέφερα είναι από το βιβλίο του αρχιμ.Λ.Κ.Διαμαντοπούλου:"Ιησούς ο Χριστός ως ιστορική προσωπικότης"]
__________________
"Βουβές ψυχές,θλιμμένες!Και τ'απόβραδο/
Προσμένουν το Χριστό μας από πέρα.....

.....Κ'εκείνος έρχεται...../
με τ'άγιο φως αχνόφεγγο στεφάνι του/
.....με τα θεικά,χαμηλωμένα μάτια....../

του κάμπου τα στρουθιά και τα πετούμενα......
άμα τον δούνε χαμηλώνουν πρόσχαρα......

Και σκύβει στις ψυχές που τον προσμένουν/
Σιγά...
πονετικά"

Από: "Εσπερινός" του Λάμπρου Πορφύρα(1894-1932), "Πας ο επί γης και υπό γην χρυσός αρετής ουκ αντάξιος"-Πλάτων
Απάντηση με παράθεση