Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #277  
Παλιά 29-12-06, 13:49
kaen Ο χρήστης kaen δεν είναι συνδεδεμένος
Junior Member
 
Εγγραφή: 27-12-2006
Μηνύματα: 27
Προεπιλογή

ας δούμε λοιπόν μερικές ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ πηγές.






Ο Flavius Josephus ηταν ιδιαίτερα σεβαστός και πολύς-αναφερμένος Ρωμαιο-εβραϊος ιστορικός.
Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν ενθουσιώδεις αναγνώστες της εργασίας του.
Γέννημα θρέμα ιουδαίος που εζησε τον 1$ου αιώνα ο Josephus ήταν πραγματικά κυβερνήτης της Γαλιλλαίας
για έναν χρόνο (πριν από τον πόλεμο του 70μχ)
στην ίδια η επαρχία που ο Ιησούς έκανε σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του τα θάυματα του.
Δεν ηταν γεννημένος μέχρι την το 37μχ και επομένως δεν μπορουσε να είναι μάρτυρας σε περιστατικά που αναφέρετε.
Ακόμη ο Josephus έζησε και στην Κανά στην ίδια η πόλη στην οποία Χριστός εκανε το πρώτο θαύμα του.
Δύο σημαντικοί τόμοι του Josephus είναι η ιστορία του εβραϊκού πολέμου και η βιογραφία των Εβραίων.
Σε αυτές τις συμπληρωματικές εργασίες, τα πρώτα τα γράφει στη δεκαετία του 70μχ, τα τελευταία στην δεκαετία του 90μχ.
ο Josephus αναφέρει κάθε σημαντική προσωπικότητα της Παλαιστίνης και περιγράφει
κάθε σημαντικό γεγονός που εμφανίστηκε εκεί κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομήντα ετών της χριστιανικής εποχής.

Ο Josephus εμφανίζεται να είναι η απάντηση στα όνειρα του χριστιανικού απολογητή.

Σε μια ενιαία παράγραφο (το αποκαλούμενο Testimonium Flavianum) ο Josephus επιβεβαιώνει τον Χριστός-μύθου

1. Ύπαρξη
2. «περισσότερο από η ανθρώπινη» θέση του του Ιησού.
3.το θαύμα του που λειτουργεί
4. την διδασκαλία του
5 την σχέση του με τους εβραίους ιερείς
6. την αποστολή του
7. η καταδίκη του από τους εβραϊκούς ιερείς
8. Τι συνέβει με τον πιλάτο
9. Τον θάνατό του στο σταυρό
10. Τηη αφοσίωση των οπαδών του
11. Την ανάσταση του
12. Την εμφάνιση του
13 Την εκπλήρωσή των θείων προφητειών
14. Την επιτυχή συνέχιση του λόγου του.

Σε ακριβώς 127 λέξεις ο Josephus επιβεβαιώνει τα πάντα ΑΥΤΟ ΚΙΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΥΜΑ !!!!!!!!



Αλλα για μια στιγμή κατι μυρίζει εδώ ......

Ουτε ενας συγγραφέας πριν από το 4ον αιώνα
ουτε ο Justin
ουτε ο Irenaeus,
ουτε ο Clement of Alexandria
ουτε ο Tertullian
ουτε ο Cyprian
ουτε ο Arnobius, και πολλοί αλλοι
που ητανε υπερασπιστές του χριστιανισμου και εχθροί της ειδωλολατρείας δεν κάνουν ουτε μια αναφορα στην θαυμαστη λέξη ΙΗΣΟΥΣ !!!!!

Η πατέρες της εκκλήσίας του τρίτου αιώνα, παραδείγματος χάριν,
ξοδεψαν την μισή ζωή τους και ενα εκατομμύριο λέξεις για να επιτεθούν στον ειδωλολατρικό συγραφέα Celsus.

Το ιερατείο τότε επέσυρε την προσοχή του σε οτι υπήρχε και σε όλα τα είδη των αποδείξεων για να υπερασπιστπούν τον χριστιανισμό
Χρησιμοπιούσαν τον Josephus συνεχώς αλλα.........
ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ καμία αναφορά σε αυτήν την «χρυσή παράγραφο» από το Josephus
η οποία θα ήταν η τελευταία διάψευση. Στην πραγματικότητα το ιερατείο είπε οτι ο Josephus «δεν πίστευε στον Ιησού ως Χριστός.»
Το Ιερατείο δεν ανέφερε τη «χρυσή παράγραφο» επειδή αυτή η παράγραφος δεν είχε γραφτεί ακόμα.


Εξετάστε ακόμα τις ανωμαλίες:


1. Πώς θα μπορούσε ο Josephus να υποστηρίξει ότι Ιησούς ήταν η απάντηση στις μεσσιανικές ελπίδες του να παραμείνει ακόμα ορθόδοξος Εβραίος;
Η γελειότητα αναγκάζει μερικούς απολογητές για να κάνει τη γελοία αξίωση ότι ο Josephus ήταν Χριστιανός ντουλαπιών!

2. Εάν ο Josephus σκέφτηκε πραγματικά ότι ο Ιησούς ήταν «ο Χριστός» σίγουρα
θα είχε προσθέσει περισσότερους για τον από μια παράγραφο
ενώ είναι πολύ αναλυτικός στην ιστορία για τον πιλάτο;

Στην πραγματικότητα ο Josephus αναφέρετε πολύ περισσότερο στον Ιωάννη τον βαπτιστή παρότι στον Ιησού!
Εκθέτει επίσης με μεγάλη λεπτομέρεια την βιογραφία άλλων αυτοαποκαλούμενων Μεσσίων
συμπεριλαμβανομένου του Judas Galilee, Theudas ο μάγος, και ο απροσδιόριστος «αιγυπτιακός Εβραίος» messiah.

Είναι εντυπωσιακό ότι αν και ο Josephus επιβεβαιώνει τα πάντα που οι Χριστιανοί θα μπορούσαν να επιθυμήσουν ,
δεν προσθέτει τίποτα στα αφηγήματα του Ευαγγέλιου, τίποτα που θα ήταν άγνωστο από τους Χριστιανούς ήδη.

3. Η μετάβαση είναι από το πλαίσιο.
Το βιβλίο 18 ενάρξεις με τη ρωμαϊκή φορολογία κάτω από Cyrenius τον 6αιώνα
μιλά για τις διάφορες εβραϊκές αιρέσεις τότε,
συμπεριλαμβανομένου του Essenes, και μια αίρεση Judas Galilean.
Συζητά την οικοδόμηση Herod των διάφορων πόλεων, η διαδοχή των ιερέων και των αντιπροσώπων, et ainsi de suite και τα λοιπά.

Το κεφάλαιο 3 αρχίζει με έναν στασιασμό ενάντια στον Πιλάτο που προσπάθησε να θανατώσει όλους τους Εβραίους αλλά άλλαξε το μυαλό του.
Ο Pilate χρησιμοποίησε έπειτα τα ιερά χρήματα για να παρέχει το ύδωρ στην Ιερουσαλήμ,και τους Εβραίους που διαμαρτυρήθηκαν.
Ο πιλάτος έστειλε κατασκόπους μεταξύ των Εβραίων με κρυμμένα όπλα, και υπήρξε μεγάλη σφαγή.

Κατόπιν έρχεται η παράγραφος για τον Ιησού, και αμέσως μετά από αυτό ο Josephus συνεχίζει

«Και ο σχεδόν τον ίδιο χρόνο μια άλλη φοβερή κακοτυχία ηρθε στους Εβραίους…»

Η παράγραφος με τον Ιησού μμπορεί να αφαιρεθεί απο το κείμενο χωρίς τη ζημία στο κεφάλαιο.
Ρέει καλύτερα χωρίς το.
Έξω από αυτήν την μικροσκοπική παράγραφο, στις ογκώδεις εργασίες του όλου Josephus, δεν υπάρχει μια ενιαία αναφορά στο χριστιανισμό οπουδήποτε




Ακόμη η Υπερβολική Γλώσσα δεν ειναι χαρακτηριστικό του Josephus.
η φράση.......
«… ως θείους προφήτες είχε προβλέψει τα αυτά τα και τα δέκα χιλιάδες άλλα θαυμάσια πράγματα σχετικά με τον. «
δεν μπορεί να είναι δικιά του.




ΕΛΕΓΧΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Στην πραγματικότητα, η παράγραφος του Josephus για τον Ιησού δεν εμφανίζεται μέχρι την αρχή του τέταρτου αιώνα, κατά την διάρκεια του Constantine.

Ο επίσκοπος Eusebius, υπήρξε μεγάλος προπαγανδιστής εκκλησιών και ο μόνος-ομολογημένος ψεύτης-για-Θεός,
ήταν το πρώτο πρόσωπο που ήταν γνωστό για να αναφέρει αυτήν την παράγραφο του Josephus,
στο ετος 340 μχ.
Αυτό ήταν αφότου οι Χριστιανοί είχαν γίνει οι επιστάτες της θρησκευτικής ακρίβειας.



Ολόκληρες οι βιβλιοθήκες της αρχαιότητας ήταν από τους Χριστιανούς.
Ακόμα αντίθετα από τις εργασίες των εβραϊκών συγχρόνων του, οι ιστορίες του Josephus επέζησαν.
Επέζησαν επειδή οι χριστιανικοί λογοκριτές είχαν μια χρήση για αυτούς.
Φύτεψαν τα στοιχεία στο Josephus, που μετατρέπει τον κύριο εβραϊκό ιστορικό της ημέρας του σε
μάρτυρα για τον Ιησού Χριστό!
Μην βρίσκοντας καμία αναφορά στον Ιησού οπουδήποτε στη γνήσια εργασία του Josephus,
παρενέβαλαν μια συνοπτική αλλά ευρεία αναφορά βασισμένη καθαρά στη χριστιανική πεποίθηση.

Πρέπει να κοιτάξουμε περαιτέρω για να προσδιορίσουμε Eusebius ο ίδιος ως παραχαράκτη;

Εγκριμένος από τον αυτοκρατορικό προπαγανδιστή κάθε χριστιανικός σχολιαστής για αιώνες επόμενοι δέκα τρεις
δέχτηκε unquestioningly το ολόκληρο Testimonium Flavianum, μαζί με τη δήλωσή του ότι ο Ιησούς «ήταν το Messiah.»

Και ακόμη και στους είκοσι μελετητές του πρώτου αιώνα που πρέπει να ξέρουν το καλύτερο τρέξιμο έξω μια περικομμένη έκδοση
της «χρυσής παραγράφου» σε μια προσπάθεια αισχρολόγων να κρατηθεί ο Josephus «στο μήνυμα.»






Πλίνιος (ΑΓΓΕΛΙΑ 61-115)
Η ΑΓΓΕΛΙΑ περίπου 112, στην αλληλογραφία μεταξύ του αυτοκράτορα Trajan και του επαρχιακού κυβερνήτη Pontus/Bithynia, Πλίνιος, αναφορά κάνω στους Χριστιανούς για πρώτη φορά. Ο Πλίνιος υποβάλλει έκθεση περίφημα στον αυτοκράτορά του:

«Χριστιανοί… που βεβαιώνονται, εντούτοις, ότι το ποσό και η ουσία του ελαττώματος ή του λάθους τους ήταν ότι ήταν εξοικειωμένοι να συναντηθούν μια σταθερή ημέρα πριν από την αυγή και να τραγουδήσουν responsively έναν ύμνο σε Χριστό ως προς έναν Θεό, και για να δεσμευθεί από τον όρκο, όχι σε κάποιο έγκλημα, αλλά για να μην δεσμεύσουν την απάτη, την κλοπή, ή τη μοιχεία, να μην πλαστογραφήσει την εμπιστοσύνη τους, ούτε για να αρνηθεί να επιστρέψει μια εμπιστοσύνη όταν καλείται για να κάνει έτσι. »
(Πλίνιος σε Trajan, επιστολές 10.96-97)
Σημειώστε ότι ο Πλίνιος αναμεταδίδει τι εκείνοι συνέλαβαν εν λόγω ότι εθεώρησαν (και δεν υπάρχει καμία αναφορά εδώ στο «Ιησού. »)

Ο Πλίνιος είχε συγκαλέσει τις δίκες των Χριστιανών, όχι λόγω των πεποιθήσεών τους αλλά επειδή είχε τις «απαγορευμένες πολιτικές ενώσεις» που τους υποψιάστηκε προφανώς της διαμόρφωσης. Συνεχίζεται:

«Συνεπώς, το έκρινα ακόμα πιό απαραίτητο να ανακαλύψω τι η αλήθεια ήταν με το βασανισμό δύο θηλυκών σκλάβων που κλήθηκαν διακόνισσες. Αλλά ανακάλυψα μόνο αυτό τη διαφθαρμένη, υπερβολική δεισιδαιμονία.»
Μερικοί από εκείνους που συλλήφθηκαν ανακαλώντας, λάτρεψαν τους αυτοκρατορικούς Θεούς εικόνας και κράτους, και αναθεμάτισαν Χριστό. Αλλά ο Πλίνιος είναι αβέβαιος πώς να συνεχίσει με πολυάριθμους άλλους σε αυτό που περιγράφει ως διαδεδομένη «μεταδοτική ασθένεια» και ρωτά Trajan για την καθοδήγηση. Η γιορτασμένη απάντηση του Trajan είναι:

«Δεν πρόκειται να αναζητηθούν εάν καταγγέλλονται και αποδεικνύονται ένοχοι, πρόκειται να τιμωρηθούν, με αυτήν την επιφύλαξη, ότι που αρνείται ότι είναι Χριστιανός και το αποδεικνύει πραγματικά -- δηλαδή με οι Θεοί μας -- ακόμα κι αν ήταν κάτω από την υποψία στο παρελθόν, θα λάβει τη συγχώρηση μέσω της μεταμέλειας.»

Η πραγματική αξία αυτής της αλληλογραφίας (το μόνο παράδειγμα του είδους του για να επιζήσει της χριστιανικής σκοτεινής ηλικίας) δεν είναι ότι είναι κάποια «απόδειξη» της ύπαρξης του Ιησού (που δεν είναι προφανώς) αλλά στοιχεία της ανεκτικότητας της ρωμαϊκής νομολογίας στη «χρυσή ηλικία» της αυτοκρατορίας. Λέει Trajan:

«Αλλά οι ανώνυμα ταχυδρομημένες κατηγορίες δεν οφείλουν να έχουν καμία θέση σε οποιαδήποτε συνέχιση. Γιατί αυτό είναι και ένα επικίνδυνο είδος προηγουμένου και από την κράτηση με το πνεύμα της ηλικίας μας.»
(Trajan στον Πλίνιο, επιστολές 10.96-97)
Συγκρίνετε αυτήν την απόφαση του «ειδωλολατρικού» Trajan στην ΑΓΓΕΛΙΑ 113 με αυτήν των χριστιανικών ανακριτών δέκα τρεις αιώνες αργότερα - για ποιων οι «ανώνυμες κατηγορίες» και «να αναζητήσουν» του heretics ήταν το modus operandi!




Η μετάφραση ειναι πο Systran προσπάθησα να διορθώσω οτι ηταν δυνατο.
Απάντηση με παράθεση