Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1053  
Παλιά 03-06-13, 17:31
Arga_Star-clad Ο χρήστης Arga_Star-clad δεν είναι συνδεδεμένος
Συντονιστής της κοινότητας του μεταφυσικού --
 
Εγγραφή: 13-07-2011
Περιοχή: Αθήνα
Μηνύματα: 132
Προεπιλογή O Mυθικισμός στο επίκεντρο. Τί είπαν οι.. μεγάλοι της ψυχανάλυσης

Ωραία, καταρχήν ας καταθέσω τα συγχαρητήριά μου για το πολύ ωραίο εξώφυλλο και την ενδιαφέρουσα αφίσα.
Κάτι μου λέει πως οι παρουσιάσεις των βιβλίων, που έχουν προγραμματιστεί, θα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσες και σημαντικές…


Είχα παρέμβει νωρίτερα σε αυτό το θέμα με δύο post, το πρώτο αφορούσε σε κάτι που είχα διαβάσει εκείνες τις μέρες και που με έναν εντυπωσιακά (για μένα) ευθύ τρόπο αναφερόταν στην (αναπόφευκτη) μυθοποίηση του προσώπου του Ιησού, και το δεύτερο αναφερόταν σε δύο λόγους για τους οποίους κατά την γνώμη μια τέτοια συζήτηση
(περί Ιστορικότητας και Μυθικισμού) είναι σημαντική στην εποχή μας…


Και τώρα επανέρχομαι με μερικές επιπλέον σκέψεις και με κάτι ακόμη που διάβασα πρόσφατα, ένα απόσπασμα από τον Γιούνγκ που, θα έλεγε κανείς, αναφέρεται ακριβώς στο θέμα ''μυθικισμός και θρησκεία''.

Αλλά πρώτα, επειδή βλέπω πως οι αντιρρήσεις και η αναζήτηση.. κρυφών κινήτρων πίσω από αυτό το ρεύμα μάλλον απασχολεί περισσότερο και είναι δεόντως προκλητική,
ως συζήτηση, θα αναφέρω και κάτι άλλο από τον έτερο μεγάλο της ψυχανάλυσης, Σίγκμουντ Φρόιντ. Άραγε μια αποστροφή/αναφορά του Φρόιντ μήπως κρύβει τους… πραγματικούς σκοπούς πίσω από το ρεύμα του Μυθικισμού και της αμφισβήτησης της ιστορικότητας του Ιησού ; Αφού κατά βάθος ίσως το σκέφτονται πολλοί,
ας το διατυπώσουμε εδώ με έναν πιο συγκεκριμένο τρόπο. Έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και να διατυπώσουμε εικασίες και προς τις δύο πλευρές που θα ονομάσουμε
''ο κακός Μυθικισμός'' και ''ο καλός Μυθικισμός''… Ποιά είναι η αλήθεια ; Και τί ακριβώς συμβαίνει ;

Ο Φρόιντ είχε γράψει αρκετά έργα που αναφέρονται στο ''θρησκευτικό πρόβλημα'', με γνωστότερα τα ''Ο άντρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία'', ''Τοτέμ και Ταμπού'' και ''Το μέλλον μιας αυταπάτης''. Με λίγα λόγια, κρίνοντας από το τελευταίο βιβλίο, η θέση του Φρόιντ για τις θρησκείες είναι ότι πρόκειται ουσιαστικά για μεγάλες μαζικές αυταπάτες, που υιοθετούν οι άνθρωποι λόγω του φόβου και της εσωτερικής τους ανασφάλειας, και από τις οποίες θα πρέπει να απαλλαγούμε αν θέλουμε να αντικρίσουμε την αλήθεια του κόσμου μας και να φτάσουμε στην διανοητική και πνευματική ωριμότητα. Η εικόνα μιας πατρικής φιγούρας στους ουρανούς, που επιβλέπει την κάθε μας κίνηση, περιμένοντας να μας τιμωρήσει αυστηρά ή να μας ανταμείψει πλουσιοπάροχα, είναι η αφελής εικόνα ενός ανασφαλούς παιδιού κατά τον Φρόιντ.

Όπως λέει ο ίδιος : «προέκυψε η θεώρηση των θρησκευτικών διδαχών μας ως νευρωτικά απομεινάρια και τώρα δικαιούμαστε να πούμε ότι είναι πιθανόν καιρός να τα αντικαταστήσουμε με τα αποτελέσματα της ορθολογικής πνευματικής εργασίας… θα υποστηρίξω τον ισχυρισμό ότι είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος για τον πολιτισμό εάν διατηρήσουμε την σημερινή σχέση προς την θρησκεία παρά εάν την καταργήσουμε».

Σε αυτό στο οποίο σκέφτηκα να εστιάσουμε όμως εδώ, σε σχέση με τον Μυθικισμό, είναι όσα αναφέρει ο Φρόιντ στο βιβλίο ‘‘Ψυχολογία των Μαζών’’. Εκεί αναφέρει
την εκκλησία (μαζί με τον στρατό) σαν δύο παραδείγματα σχηματισμού ''τεχνητών μαζών'' που «στηρίζονται δηλαδή σε έναν ορισμένο εξωτερικό καταναγκασμό ώστε να αποφύγουν την διάλυσή τους και να περιορίσουν τις μεταβολές τους». Κάθε μάζα, κατά τον Φρόιντ, στηρίζεται στις ''λιμπιντικές σχέσεις'' που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών και του Αρχηγού της και μεταξύ των μελών μεταξύ τους. «Στην εκκλησία ισχύει, όπως και στον στρατό, όσο κι αν διαφέρουν κατά τ’ άλλα, η ίδια προσποίηση (αυταπάτη) της ύπαρξης ενός αρχηγού –στην εκκλησία ο Χριστός, στον στρατό ο στρατηγός– ο οποίος αγαπά όλα τα άτομα της μάζας με την ίδια αγάπη… Στέκεται στα άτομα της πιστής μάζας σαν καλόκαρδος μεγαλύτερος αδερφός, είναι γι’ αυτούς το υποκατάστατο του πατέρα…. (είναι) ''εν Χριστώ αδερφοί'', δηλαδή αδέρφια μέσω της αγάπης που έχει γι’ αυτούς ο Χριστός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δεσμός μεταξύ ατόμου και Χριστού είναι και η αιτία του δεσμού μεταξύ τους…». Και πότε άραγε διαλύεται ένας στρατός, πότε χάνει την μάχη και σκορπίζεται ηττημένος ; Μόλις πέσει το σύνθημα ότι χτυπήθηκε ο μπροστάρης στρατηγός, μόλις ο στρατάρχης πέσει νεκρός, ο στρατός διαλύεται στα εξ’ ων συνετέθει…

Μετά από όλα αυτά, το απόσπασμα από τον Φρόιντ που θέλω να παραθέσω είναι το παρακάτω :


Παράθεση:
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα αγγλικό μυθιστόρημα, που μου το σύστησε ο επίσκοπος του Λονδίνου, με τον τίτλο ‘‘When it was dark’’, το οποίο περιγράφει μια τέτοια δυνατότητα {την αποσύνθεση της θρησκευτικής μάζας} και τις συνέπειές της… Το μυθιστόρημα τοποθετείται στο παρόν και διηγείται ότι μια συνωμοσία εχθρών του Χριστού και της χριστιανικής πίστης καταφέρνει να βρει στην Ιερουσαλήμ έναν τάφο, στην επιγραφεί του οποίου ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας ομολογεί ότι από ευλάβεια απομάκρυνε κρυφά το σώμα του Χριστού κατά την Τρίτη ημέρα από την ταφή του και το έθαψε εδώ. Με αυτό τον τρόπο καταλύεται η ανάσταση του Χριστού και η θεϊκή του φύση και αποτέλεσμα αυτής της αρχαιολογικής ανακάλυψης είναι ο κλονισμός του ευρωπαϊκού πολιτισμού και η εκτίναξη της βίας και της εγκληματικότητας, που σταματά μόνο όταν αποκαλύπτεται η συνομωσία των απατεώνων…

Αυτό που βλέπουμε από αυτή την υποθετική αποσύνθεση της θρησκευτικής μάζας είναι αδυσώπητες και εχθρικές παρορμήσεις ενάντια σε άλλα άτομα, οι οποίες μέχρι τότε δεν μπορούσαν να εκδηλωθούν… Η απώλεια του ηγέτη, υπό οποιαδήποτε έννοια, η σύγχυση από αυτό, προκαλεί το ξέσπασμα του πανικού…
Άραγε όσα περιγράφονται παραπάνω (πολλές δεκαετίας πριν καν γεννηθεί ο Dan Brown ) μας φανερώνουν και τους άδηλους σκοπούς του Μυθικισμού ;
Αυτό μπορούμε να το διατυπώσουμε ως εξής :

1. Ο ‘‘κακός Μυθικισμός’’ : ένας εχθρός του Δυτικού Πολιτισμού

Ο πολιτισμός μας βασίζεται και έχει διαμορφωθεί πάνω στον Χριστιανισμό, λέει αυτή η άποψη. Ο Χριστιανισμός είναι η συνεκτική δομή του δυτικού, ευρωπαϊκού μας πολιτισμού. Το Μυθικιστικό ρεύμα με τους ισχυρισμούς του θέλει ακριβώς να πλήξει αυτή την δομή, θέλει να καταστρέψει την Παλαιά Τάξη Πραγμάτων,
να σπείρει το Χάος και τον Πανικό, θέλει να εξεγείρει τις δυνάμεις της Ανατροπής, να στερήσει από τον κόσμο και το τελευταίο μεταφυσικό του έρεισμα, το ψυχικό του αποκούμπι, και να μας οδηγήσει σε μια κοινωνία ανερμάτιστη και ευκολοκατευθυνόμενη, Χάους και Ανηθικότητας…

Αν πέσει ο Στρατηγός, τότε τι θα μπορέσει να συγκρατήσει το στράτευμα ; Είναι άραγε αυτό το.. κρυφό κίνητρο του Μυθικιστικού Ρεύματος ;
Ένα ρεύμα Αναρχικών Επαναστατών ενάντια στις δομές του πολιτισμού μας ;…


(συνεχίζεται…)
__________________
argastaras.blogspot.com

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Arga_Star-clad : 03-06-13 στις 17:48
Απάντηση με παράθεση