Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #679  
Παλιά 28-10-14, 20:27
Το avatar του χρήστη PUCK
PUCK Ο χρήστης PUCK δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 08-06-2005
Περιοχή: Ονειροπολία
Μηνύματα: 744
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Χρίστος Έλ Εμφάνιση μηνυμάτων
Οι εξελικτές ψάχνουν απεγνωσμένα να σταθούν κάπου,
Μέχρι να βρει απάγκιο κι απανέμι το θαλασσόδαρτο σκαρί των φαύλων εξελικτών,
ας θυμηθούμε κάποια πράγματα που έχουν γραφτεί από την παλιά εποχή που ο Μπιλάρας ανάστησε το παρόν νήμα.


Παράθεση:
7 Μύθοι για τη Θεωρία της Εξέλιξης

Η θεωρία της εξέλιξης έχει αρκετά σκοτεινά σημεία και το να προσπαθήσουμε να ρίξουμε φως με ορισμένες ερωτήσεις, είναι άκρως ενδιαφέρον. Τι είναι όμως αυτή η Θεωρία; Τι αντιπροσωπεύει. Μια σύντομη εισαγωγή και μετά είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους μύθους.

Στην επιστήμη της βιολογίας, με τον όρο εξέλιξη εννοείται η αλλαγή στις ιδιότητες ενός πληθυσμού οργανισμών στο πέρασμα του χρόνου, μεταξύ διαφορετικών γενεών. Αν και τέτοιου τύπου μεταβολές παρατηρούνται σε μικρή κλίμακα σε κάθε γενιά, μακροπρόθεσμα και αθροιστικά μπορούν να οδηγήσουν σε σημαντικές διαφοροποιήσεις στις ιδιότητες ενός οργανισμού, ώστε να οδηγήσουν τελικά στη δημιουργία νέων διακριτών ειδών.

Η θεωρία της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής προτάθηκε πρώτα από τον Κάρολο Δαρβίνο και τον Ράσελ Γουάλας.

Το 1858 ο Κάρολος Δαρβίνος και ο Ράσελ Γουάλας διατύπωσαν την θεωρία της εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής με τις ανακοινώσεις τους Περί της τάσης των ειδών να δημιουργούν ομάδες και Περί της διαιώνισης των ειδών μέσω φυσικών μεθόδων επιλογής. Οι λεπτομέρειες της θεωρίας αυτής και τα αναλυτικά επιχειρήματα καταγράφηκαν στο βιβλίο που έγραψε ο Δαρβίνος το 1859 “Περί της προέλευσης των ειδών”.

Κατά τη δεκαετία του 1930 η φυσική επιλογή συνδυάστηκε με τη θεωρία του Μέντελ για την κληρονομικότητα και εκ παραλλήλου δημιούργησαν την συνθετική θεωρία της Εξέλιξης, ή σύγχρονη σύνθεση, όπου οι “μονάδες” της εξέλιξης (γονίδια) συνδυάστηκαν με τον “μηχανισμό” της (φυσική επιλογή). Αυτή η σημαντική θεωρία (νεοδαρβινισμός), η οποία εξηγεί, αλλά και προβλέπει, αποτελεί το κεντρικό δόγμα της σύγχρονης Εξελικτικής Βιολογίας και ερμηνεύει τις διαφορετικές μορφές ζωής στην Γη.

7 Μύθοι

1) Αν οι άνθρωποι προήλθαν από τους πιθήκους γιατί οι πίθηκοι δεν εξελίσσονται σε ανθρώπους;

Οι άνθρωποι, οι πίθηκοι και οι χιμπατζήδες είναι απλά πολύ μακρινά ξαδέρφια της εξέλιξης. Δεν προήλθαμε από τους πιθήκους αλλά από ένα κοινό πρόγονο που έζησε εκατομμύρια χρόνια πριν. Στη πραγματικότητα, τα τελευταία 7 εκατομμύρια χρόνια πολλοί οργανισμοί με ανθρώπινα χαρακτηριστικά εξελίχθηκαν. Όπως Homo habilis, Homo erectus, and Homo neanderthalensis.

2) Υπάρχουν αρκετά κενά στα απολιθώματα ανά περιόδους που να δικαιολογούν τη θεωρία της εξέλιξης.

Στη πραγματικότητα υπάρχουν αρκετά ενδιάμεσα απολιθώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Αρχαιοπτέρυξ που είναι ένα από τα πρώτα γνωστά απολιθώματα με σκελετό ψαριού και φτερά. Εξάλλου να μη ξεχνάμε ότι η έρευνα για απολιθώματα χρειάζεται πέρα από υπομονή και τύχη. Φανταστείτε το ως εξής: Πρώτα πρέπει το ζώο να πεθάνει. Μετέπειτα πρέπει να θαφτεί κάτω από ιδιαίτερες γεωλογικές συνθήκες ούτως ώστε να δημιουργηθεί το απολίθωμα και να μη σαπίσει σαν νεκρός οργανισμός. Και τέλος πρέπει η ίδια η Γή να το επαναφέρει σε εκείνο το μέρος του υπεδάφους που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια για να το ανακαλύψουμε εμείς.

3) Κανένας δεν είδε την ‘Εξέλιξη’ να συμβαίνει

Η εξέλιξη είναι μια ιστορική επιστήμη επιβεβαιωμένη από το γεγονός ότι τόσα είδη ανεξάρτητων γραμμών καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: Ανεξάρτητα στοιχεία πληροφοριών από τη γεωλογία, ιστορία, βοτανολογία, ζωολογία, βιογεωγραφία, φυσιολογία, ανατομία, γενετική, μοριακή βιολογία, γενετική, εμβρυολογία, διανοητική βιολογία, και πολλές άλλες επιστήμες καταλήγουν στο ότι η ζωή εξελίχθηκε με τα χρόνια. Πολλοί ζητούν ένα απλό απολίθωμα που να επιβεβαιώνει τη θεωρία της εξέλιξης. Ωστόσο, η εξέλιξη αποδεικνύεται από τη πραγματικότητα.

4) Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως η εξέλιξη συνέβη κατά τύχη

Η διαδικασία της φυσικής επιλογής δεν ‘συμβαίνει’ στη τύχη, ούτε κατά λάθος. Η φυσική επιλογή διατηρεί τα πλεονεκτήματα και διαγράφει τα μειονεκτήματα. Για να το σκιαγραφήσουμε, φανταστείτε ένα πίθηκο μπροστά σε μια γραφομηχανή που προσπαθεί να γράψει την εισαγωγή από ένα έργο του Σαίξπηρ.
Οι πιθανότητες να το γράψει είναι 26 στην 13η . Ισούται με τα δευτερόλεπτα που πέρασαν από τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος έως σήμερα. Φανταστείτε το μέγεθος. Με άλλα λόγια οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως ένα κύτταρο ευαίσθητο στο φως εξελίχθηκε σταδιακά στο πολύπλοκο όργανο που εμείς σήμερα ονομάζουμε μάτι.

5) Η Εξέλιξη είναι απλά μια θεωρία

Όλοι οι κλάδοι των επιστημών βασίζονται σε θεωρίες που με τη σειρά τους βασίζονται σε υποθέσεις. Η θεωρία της εξέλιξης λοιπόν κατά τους περισσότερους επιστήμονες εμπεριέχει ότι χρειάζεται μια σοβαρή επιστημονική θεωρία:

Βασίζεται στους νόμους της φύσης.

Είναι αποδεδειγμένη εμπειρικά.

Είναι αλάνθαστη.

Αν ανακαλύψετε απολιθώματα θηλαστικών στην ίδια γενεαλογική περίοδο που αναπτύχθηκαν τετράποδοι τότε η θεωρία της εξέλιξης απέτυχε. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν αντιφατικά στοιχεία.

6) Ο 2ος νόμος της Θερμοδυναμικής αποδεικνύει ότι η Θεωρία της Εξέλιξης είναι λανθασμένη.

Ο 2ος νόμος της Θερμοδυναμικής βρίσκει εφαρμογή σε ‘κλειστά’ συστήματα. Η Γή είναι ένας ‘ανοιχτός οργανισμός’ που επηρεάζεται από την ενέργεια όλου του Σύμπαντος. Οι ακτίνες του Ήλιου π.χ. έχουν άμεσο αντίκτυπο στη θερμότητά της.

7) Η Θεωρία της Εξέλιξης δεν έχει λόγο στην Ηθική

Οι άνθρωποι σαν κοινωνικό είδος, εξελίχθηκαν με μια βαθιά κατανόηση του τι είναι λάθος και σωστό, ούτως ώστε να ανταμείψουν τη συνεργασία και να τιμωρήσουν τον υπερβολικό εγωισμό. Η εξέλιξη ανέπτυξε τα ηθικά συναισθήματα για να προστατέψει την εξέλιξη του είδους. Δεν θα ήταν δυνατόν για ένα είδος να επιβιώσει βασισμένο σε συναισθήματα ατομισμού. Εξάλλου οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι βασισμένες στην ανθρώπινη φύση.
Επίσης, από ένα παλιό αλλά ενδιαφέρον άρθρο που μπορείτε να δείτε εδώ :

Παράθεση:
Γιατί ήδη έχουν αποκαλυφθεί αδιάσειστα στοιχεία τα οποία συνηγορούν υπέρ της κοινής προέλευσης των ειδών, όπως ο παγκόσμιος γενετικός κώδικας, το ενιαίο βιοχημικό και φυσιολογικό πλαίσιο των πιο βασικών βιομορίων (πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίπη), η επεξηγηματική βιομετρία (ομόλογα, κοινής προέλευσης όργανα), η αποκάλυψη πρόσφατα στοιχείων λογικής και σκέψης σε εξελικτικά συγγενικά μας είδη (όχι προγονικά, χιμπαντζήδες και γορίλες που μπορούν να εκπαιδευθούν για πολυσύνθετες επικοινωνίες με τον άνθρωπο), η προοδευτική πολυπλοκότητα του γονιδιώματος των ειδών (εξηγήσιμες εξελικτικές αλλαγές του DNA), οι αποκαλύψεις του παλαιοντολογικού αρχείου (απολιθώματα που προσθέτουν εξελικτικούς κρίκους), η δυνατότητα γενετικού ανασυνδυασμού, με τη δημιουργία γενετικά τροποποιημένων οργανισμών από γονίδια μεταξύ πολύ απομακρυσμένων ειδών κ.ά. * όλα να δείχνουν την κοινή καταγωγή μέσω της εξέλιξης.

Σήμερα, όμως, οι απόψεις για την εξελικτική θεωρία έχουν εξελιχθεί και πυκνώνουν οι φωνές που, από θέση, αρνούνταν κάθε συζήτηση ενώ τώρα την αντιμετωπίζουν με μεγάλη κατανόηση και κάποια αποδοχή, όπως λ.χ. έκανε πριν από τρία χρόνια ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β', καθώς παραδέχθηκε ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι κάτι παραπάνω από μια απλή υπόθεση. Αλλά και στον ορθόδοξο κόσμο γίνονται βήματα προς τη συμβολική ερμηνεία της Βίβλου, σχετικά με την προέλευση των ειδών, από φωτισμένους θεολόγους και επισκόπους. Αξίζει να αναφερθεί ότι η φιλολογική ιστορία της Ειδικής Δημιουργίας που αναφέρεται στη Γένεση είχε απορριφθεί πολύ πριν και είχε προταθεί μια αλληγορική φυσιοδιφική εξήγηση από τον Αγιο Αυγουστίνο (354-430) και τον Αγιο Θωμά Ακουίνα (ή Ακινάτη, 1225-1275).

Στον επιστημονικό κόσμο η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική, καθώς δεν αμφισβητείται η εξελικτική πορεία ούτε η φυσική επιλογή χαρακτηριστικών που αφορούν τη μορφολογία και τη φυσιολογία των οργανισμών. Ωστόσο, στο ερευνητικό πεδίο υπάρχουν διαμάχες για τη σημασία επί μέρους εξελικτικών μηχανισμών.
Όπως βλέπεις Χρηστάρα, όχι απλά έχουν σταθεί κάπου, αλλά τσακώνονται για το ποιανού η θέση είναι πιο ευάερη κι ευήλια.
Τέλος, να θυμίσω πως άλλο το "πως" άλλο το "ποιος/γιατί". Μπορεί κάποιος να είναι άνετα ένθεος ή/και ΧΟ και να θαυμάζει/δοξάζει την πολυπλοκότητα χωρίς να δέχεται ως αληθινά τα αιμομικτικά παραμύθια τύπου : "ξεκινήσαμε 2 και φτάσαμε τα 7 δις, με τη βοήθεια του Θεού που δεν επέτρεψε τις τερατογεννήσεις".
Απάντηση με παράθεση