|
|
|||||||
| Εμφάνιση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας: Ποιο το θρήσκευμά σας; | |||
| Χριστιανός Ορθόδοξος |
   
|
111 | 43,70% |
| Χριστιανός (άλλου δόγματος) |
  
|
12 | 4,72% |
| Εθνικός (αρχαιοελληνικό θρησκευτικό σύστημα) |
  
|
24 | 9,45% |
| Μουσουλμάνος |
  
|
0 | 0% |
| Βουδιστής |
  
|
1 | 0,39% |
| Αγνωστικιστής |
  
|
18 | 7,09% |
| Άθεος |
|
21 | 8,27% |
| Ένθεος Άθρησκος |
|
36 | 14,17% |
| Άλλο |
|
31 | 12,20% |
| Ψήφισαν: 254. Δεν έχετε δικαίωμα ψήφου | |||
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#241
06-12-10, 00:48
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Ιδού και το video: http://www.youtube.com/watch?v=ou6Ex-pvdUU Έτσι το πρόβλημα δεν είναι το εάν υπάρχει θεός ή όχι.. είναι πως με τα έως τώρα γνωστά δεδομένα είναι ΛΟΓΙΚΟ να πιστεύει κανείς ότι δεν υπάρχει κάποιος με άσπρη γενειάδα που θα κρίνει την ζωή μας και θα μας δώσει κουλουράκι εάν ήμασταν καλά παιδιά ή θα μας μαλώσει εάν δεν ήμασταν (ή ο θεός των χριστιανών/μουσουλμάνων). Εάν αύριο μεθαύριο αλλάξουν τα δεδομένα.. τότε αλλάξαν τα δεδομένα. ΟΚ. Δεν καταλαβαίνω αυτή τη μανία, κυρίως των χριστιανών, κάτι που ισχύει τώρα να ισχύει για πάντα... αυτό λένε δογματισμό στο χωριό μου πάντως... και εν γένει τον αποφεύγουμε (στο χωριό μου). Τώρα τα δεδομένα είναι έτσι οπότε υπάρχει αυτή η λογική απόφαση. Αύριο τα δεδομένα είναι αλλιώς οπότε αλλάζουμε και απόφαση. 
|
|
#242
06-12-10, 02:09
|
||||
|
||||
|
βασικα,καλα το λετε στο χωριο σου (περι δογματισμου) και ακομη καλλιτερα που το αποφευγετε.κατι αναλογο ισχυει και στο δικο μου χωριο (τυχεροι οσοι εχουν χωρια τελικα
 ).αυτο που ηθελα να πω στο προηγουμενο ποστ ειναι οτι αδικως ο δογματισμος συνδεεται με θρησκειες.ο δογματισμος ειναι ανθρωπινο χαρακτηριστικο και δεν εχει να κανει με θεσμους,οργανωσεις κτλ. ισως το σωστο θα ηταν να λεγαμε οτι συναντουμε συχνοτερα τον δογματισμο σε θρησκευομενους ανθρωπους,παρα σε επιστημονες,χωρις ομως αυτο να σημαινει οτι δεν υπαρχουν απελευθερομενοι πιστοι ή δογματικοι επιστημονες. ας πουμε, δεν ειναι δογματισμος να αποκλειεις την υπαρξη του θεου μονο και μονο επειδη το ελεγε ο μαρξ? ετσι λοιπον,αν το βιντεο ηθελε να θιξει την απωλεια της κριτικης ικανοτητας εξ'αιτιας μια πεποιθησης γενικα,δεν θα αναφεροταν συγκεκριμενα στους θρησκευομενους ανθρωπους.ουτε μπορει να ειναι τυχαια η επιλογη,αφου πολλα βιντεο του συγκεκριμενου χρηστη κινουντε γυρω απο αυτο ακριβως το θεμα,συμπεραινοντας το ποσο χαζοι και χειραγωγημενοι ειναι οι ακολουθοι διαφορων θρησκειων (βασικα στους χριστιανους αναφερεται).
__________________
Αλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει.
|
|
#243
06-12-10, 02:17
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
|
|
#244
06-12-10, 14:30
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
παρ'ολα αυτα δεν θεωρω οτι κατεχω ΤΗΝ αληθεια και φυσικα η επεξεργασια της καθε σκεψης μου θα πρεπει να συμβαδιζει με τη λογικη,υποβοηθουμενη απο ολες τις επιστημονικες ανακαλυψεις. ετσι λοιπον δεν πολυνιωθω δογματικος,εκτος και εαν ενας δογματικος δεν μπορει να αντιληφθει την κατασταση του. οποτε,δυο τινα συμβαινουν: 1.ειτε ειμαι δογματικος 2.ειτε προσδιδεις μια πιο συγκεκριμενη εννοια στη λεξη πιστος.
__________________
Αλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει.
|
|
#245
06-12-10, 17:55
|
||||
|
||||
|
Περι πιστης:
Οταν η πιστη απελευθερωνεται απο τους δογματικους προσδιορισμους δε μπορει παρα να στραφει στον αεναο χορο της διηνεκους αμφιβολιας- εξ ου, εντελως ειρωνικα, το νεο θρησκευεσθαι εχει να κανει με την πιστη στην ελευθερωτρια ισχυ της αναδημιουργικης αμφιβολιας και τις πληθωρικες δυνατοτητες που προσφερει μια τετοια τροπη. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Kerezoon : 06-12-10 στις 17:59
|
|
#246
06-12-10, 18:43
|
||||
|
||||
|
Λίγες σκέψεις περί Θεού και δογματισμού...
Θεωρώ πως το να είσαι δογματικός δεν είναι απαραίτητο συστατικό πίστης αλλά προοπτικά αποτελεί τρόπο ζωής. Είτε ανήκεις σε κάποια θρησκεία είτε όχι, το να είσαι δογματικός είναι αναπόφευκτο χαρακτηριστικό και εξηγούμαι το δυνατόν πιο συνοπτικά: Το δόγμα στην εκλαϊκευμένη του μορφή συνιστά σταθερότητα επιλογών, συνιστά αμετακίνητη επιλογή ενός μεταφυσικού δρόμου, είτε αυτός σχετίζεται με κάποια γνωστή θρησκεία, είτε αυτός είναι δρόμος μοναχικός. Τόσο ο ακόλουθος κάποιας θρησκείας, όσο πχ και ο άθεος, υποστηρίζουν και συντηρούν την επιλογή τους και εμμένουν σε αυτή (ελπίζω) συνειδητά. Εδώ πάντοτε εισάγω ένα βασικό χαρακτηριστικό του δογματισμού ως ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στα είδη του και αυτή είναι το αν ο δογματισμός καθίσταται παραγωγικός ή όχι. Το χαρακτηριστικό αυτό εμπεριέχει τη λειτουργία του διαρκούς αυτοελέγχου του αν βαδίζουμε σε σωστά πεδία, αν αυτά που πριν λίγο θεωρούσαμε ορθά συνεχίζουν να είναι τέτοια. Το να εισάγεις στις μεταφυσικές επιλογές σου μία τέτοια παράμετρο και να τη χρησιμοποιείς αδιαλείπτως είναι κι αυτό μία μορφή δογματισμού, όπως επίσης και το να αδιαφορείς πεισματικά προς οποιαδήποτε μορφή αυτοκριτικής. Εδώ όμως βρίσκεται και η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο ειδών δογματισμού. Προσδιορίζοντας τον στείρο δογματισμό, αυτό που χαρακτηρίζει κυρίως τις mass market θρησκείες είναι η πλήρης απουσία αμφιβολίας (αλλά και δικαιώματος αμφισβήτησης) για όσα οι πιστοί αποδέχονται επί χιλιετίες. Για την ακρίβεια, η ίδια η βιωσιμότητα των μεγάλων θρησκειών στηρίζεται ακριβώς στον θεσφατικό τους χαρακτήρα. Ορίζουν ως πηγή των όσων αποδέχονται έναν Θεό ακαθόριστο και νεφελώδη, έναν Θεό που δεν μπορείς να κατανοήσεις (βλ. αποφατισμός) παρά μόνον να γνωρίσεις μέσα από τις κατ' επίφασιν εκδηλώσεις του και αυτομάτως αποδίδουν εγκυρότητα σε κάτι που υστερεί κατανόησης σε τραγικό βαθμό, κάτι που ενισχύεται από το de jure ερμηνευτικό κύρος των απανταχού "θεοφόρων πατέρων" οι οποίοι σαφώς ερμηνεύουν συχνά κατά το δοκούν... Προοπτικά, η διαρκής και αμετροεπής απαγόρευση προς αμφισβήτηση, επιφέρει στον πιστό μία απροθυμία προσωπικής έκφρασης και ενδεχόμενης παρέκκλισης από τα βασικά χαρακτηριστικά του δόγματος. Βασικό αναγνωριστικό μίας τέτοιας πορείας είναι η απουσία της ελεύθερης βούλησης, κάτι που ως χαρακτηριστικό του ατόμου είναι πολύ βαθύ στη σύλληψή του και πολύ σημαντικό στην εφαρμογή του. Θεωρώ πως είναι αδύνατο να οριστεί κάποιος αντιπροσωπευτικό δείγμα πιστού αλλά ταυτόχρονα να ασκεί ανεμπόδιστα την ελεύθερη βούληση. Σαφώς και υπάρχουν οι περιπτώσεις όπου ενώ ο πιστός αυτοαποκαλείται ακόλουθος της Χ θρησκείας, πάραυτα παρουσιάζει μερική αποδοχή των δογματικών της στοιχείων, κάτι όμως που αποτελεί στοιχείο-αιτία εξόδου από τη θρησκεία όπου ανήκει. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τον παραγωγικό δογματισμό, εκείνον που ορίζεται από τη ρήση του Επίχαρμου "νήφε και μέμνησο απιστείν" (να είσαι νηφάλιος και να θυμάσαι να αμφιβάλλεις). Ακόμη κι εδώ έχουμε μία ισχυρή μορφή δογματισμού, εκείνου που συνιστά σταθερότητα στη μεταβολή (sic) και σαφώς η διαφορά του με την προηγούμενη μορφή δογματισμού είναι πως σχεδόν τίποτα από όσα αποδεχόμεθα δεν καθίσταται μονιμότερο του προσωρινού. Αυτή η μορφή δογματισμού μας οδηγεί σε μία αέναη αναζήτηση, σε μία ατέρμονη διαδικασία δοκιμής και λάθους που ως μεταφυσική πορεία για μερικούς αξιολογείται από ανόητη έως ακατανόητη καθώς για αυτούς είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό με ποια μέθοδο τελικά ησυχάζει ένας μεταφυσικά ανήσυχος νους... Σε τελική ανάλυση, επειδή κάθε επιλογή μας κρίνεται από το αποτέλεσμα που επιφέρει και με εφόδιο τον ανωτέρω σαφή διαχωρισμό των δύο ειδών δογματισμού, πρέπει ο καθένας μας να αναρωτηθεί σε ποιο είδος δογματικού ανήκει. Επειδή συνήθως η "ταμπέλα" δογματικός αποδίδεται σε όσους ακολουθούν τον στείρο δογματισμό, προτείνω να διευρύνουμε τον όρο και να εισάγουμε σε αυτόν έναν από τους δύο ανωτέρω επιθετικούς προσδιορισμούς που θα αναλύει βαθύτερα τη νοοτροπία σκέψης ενός δογματικού. Η αλήθεια είναι πως δύσκολα θα συναντήσουμε άτομα να κινούνται στον έναν από τους δύο δογματισμούς σε απόλυτο βαθμό. Άλλοτε ο στείρα δογματικός παρουσιάζει στοιχεία παραγωγικού δογματισμού και άλλοτε ο παραγωγικά δογματικός παρουσιάζει στοιχεία στείρου δογματισμού. Το θέμα είναι πως ο ένας από τους δύο είναι ανακόλουθος δηλώσεων-πράξεων και εύκολα κατανοούμε ποιός... Συνδέοντας το αποτέλεσμα της δογματικής επιλογής με την εξέλιξη στη γνώση και την κατανόηση του Θεού, άρα προοπτικά με την εσωτερική ισορροπία που αυτές οι παράμετροι επιφέρουν, νομίζω πως δεν είναι δύσκολο ο καθένας μας να κατανοήσει ποιός από τα δύο είδη δογματισμού είναι για τον εαυτό του ο ωφέλιμος...
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Trithemius : 06-12-10 στις 19:44
|
|
#247
06-12-10, 19:18
|
||||
|
||||
|
.........Εγραψες.
|
|
#248
06-12-10, 23:15
|
||||
|
||||
|
Trithemius,λες:
Παράθεση:
Kerezoon, η πιστη σαν εννοια και μονο θα πρεπει να εμπεριεχει την αμφιβολια,εφοσον η ιδια δεν αποτελει γνωση.για να μην πω οτι συμφωνα με τα οσα μας υποδεικνυει η επιστημη,ακομη και η εννοια της γνωσης θα πρεπει να εχει μια δοση αμφιβολιας. κατω απο φυσιολογικες συνθηκες,η εννοια της πιστεως θα επρεπε να απεχει χιλιομετρα απο τον δογματισμο,τουλαχιστον αυτο λεει η λογικη. ετσι λοιπον η προταση σου "Οταν η πιστη απελευθερωνεται απο τους δογματικους προσδιορισμους.." ειναι λαθος,ακομη και αν δυστυχως περιγραφει την πραγματικοτητα.
__________________
Αλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει.
|
|
#249
07-12-10, 03:22
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
Τελικά, το να περιμένεις είναι το σοφότερο. Έδωσες την απάντησή σου μόνος σου.
|
|
#250
07-12-10, 06:11
|
||||
|
||||
|
Παράθεση:
Παράθεση:
Είναι θεμελιώδες συστατικό των θρησκειών η σιγουριά για όσα αποδέχονται. Πραγματικά κανείς δεν θα ακολουθούσε μία θρησκεία αν οι ηγέτες της έλεγαν "νομίζουμε πως ισχύει το τάδε" ή "μάλλον ισχύει το δείνα" κλπ. Αντίθετα, ο "δογματικός" της έρευνας, δίνει ένα σύνολο από ερμηνευτικές εκδοχές για ένα ζήτημα και μετά ξεκινά να τις απορρίπτει όλες εκτός από μία, εκείνη που τώρα ορίζεται ως η πληρέστερη ως μορφή ερμηνείας.
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...
|
|
| Εργαλεία Θεμάτων | |
| Τρόποι εμφάνισης | |
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
