1. Η ελληνική γλώσσα διασώθηκε χάρη στις προσπάθειες της εκκλησίας.
2. σε 400 χρόνια σημειώνονται 94 εξεγέρσεις και μικροεπαναστασεις κατά του κατακτητή,
και σε ΟΛΕΣ μετέχει ο κλήρος , μάλιστα μερικές είναι ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ από τον κλήρο . . .
3. Η εκκλησία διέσωσε την πολιτισμική μας ταυτότητα
Στην προσπάθειά μας να διαπιστώσουμε αν η παραπάνω προτάσεις αντανακλούν
την πραγματικότητα ή είναι μια συνηθισμένες προπαγάνδες που αποσκοπούν
να διαστρεβλώσουν την αλήθεια, οφείλουμε να ανοίξουμε την εργαλειοθήκη
ανίχνευσης ανοησιών και να ασκήσουμε με τα εργαλεία σκληρή δοκιμασία όπως
-παρατήρηση
-μέτρηση
-σύγκριση
-ανεξάρτητη πηγή για επιβεβαίωση γεγονότων
-εξέταση και απόρριψη άλλων ανταγωνιστικών υποθέσεων
-εξέταση των επιχειρημάτων ξεχωριστά και σε αλληλουχία
ώστε να διαπιστώσουμε ότι λειτουργούν ΟΛΑ και όχι μερικά από αυτά
Κατ αρχάς θα διαπιστώσουμε ότι απευθύνονται στο συναίσθημα και όχι στη λογική.
Είναι φορτισμένα συναισθηματικά αλλά η «μαθηματική τους ακεραιότητα» δεν επαληθεύεται.
Για το α) «Η ελληνική γλώσσα διασώθηκε χάρη στις προσπάθειες της εκκλησίας.»
Παρατηρούμε ότι και άλλοι λαοί που είχαν ή έχουν τον ίδιο δυνάστη
διατήρησαν την γλώσσα τους μια χαρά χωρίς την βοήθεια καμιάς εκκλησίας.
Παράδειγμα Βούλγαροι Κούρδοι. Οι μεν Βούλγαροι μάλιστα εκτός από Τούρκο
δυνάστη είχαν να αντιμετωπίσουν για πολλούς αιώνες και την γλωσσολογική
εχθρότητα μιας ελληνόφωνης εκκλησίας. Σημειώνουμε επίσης ότι υπάρχουν
Κούρδοι χριστιανοί και Κούρδοι μουσουλμάνοι που μιλάνε την ίδια Κουρδική γλώσσα.
Παρατηρούμε επίσης πως και λαοί που έχουν άλλο δυνάστη συνεχίζουν να διατηρούν
την γλώσσα τους μια χαρά και αυτοί χωρίς βοήθειες από εκκλησίες όπως π.χ. οι Βάσκοι.
Τα αλβανικά επίσης διασώθηκαν έστω και αν οι αλβανοί ήταν Τουρκαλβανοί
ή Χριστιανοαλβανοί ή Ελληνοαλβανοί. Ενδέχεται πως το να είσαι Τουρκοαλβανός ή
Τουρκοοτιδήποτε να σε ωθεί να "ξεχνάς" ευκολότερα την γλώσσα σου και να ασπάζεσαι
την Τουρκική αλλά ούτε αυτό συνέβη στην περίπτωσή μας, τουλάχιστον δεν επιβεβαιώνεται εδώ.
Οι Βόσνιοι αν και μουσουλμάνοι συνεχίζουν να μιλούν σλαβικά χωρίς να έχουν αλλαγές
από τα σλαβικά που μιλούν οι Ορθόδοξοι Σέρβοι ή οι Καθολικοί Κροάτες
Ο παραπάνω συλλογισμός δεν ενισχύει την επίμαχη πρόταση διότι θα μπορούσε κάλλιστα
η ελληνική γλώσσα να διασωθεί και διατηρηθεί όπως τα Κουρδικά ή Βασκικά ή Βουλγαρικά.
Ανταγωνιστική υπόθεση προς απόρριψη.
Τα νεοελληνικά υπέστησαν ιδιαίτερες ζυμώσεις και τεχνητές παρεμβάσεις τα χρόνια
που ακολούθησαν την επανάσταση του '21 οπότε αν αναζητήσουμε τις αιτίες αυτής
της διάσωσης και διατήρησης τους που παρατηρούμε σήμερα, θα βρούμε μια μικρή σχετικά συμμετοχή
της εκκλησίας τα 400 χρόνια ως το 1821 και μια τεράστια μεταβολή τα επόμενα 150 έτη.
Οι κύριοι παράγοντες που επηρέασαν την γλώσσα τα 150 χρόνια ήταν, το κίνημα της καθαρεύουσας,
η δυσανάλογη για τα νεοελληνικά δεδομένα λογοτεχνική κίνηση, η επανανακάλυψη της αρχαίας
ελληνικής γραμματείας, ο επαναπατρισμός ελλήνων λόγιων απ την ξενιτιά, οι πληθυσμιακές
ανακατατάξεις των αρχών του προηγούμενου αιώνα.
Με άλλα λόγια, αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι κατά ένα 95% δημιούργημα των τελευταίων
180 ετών και μόλις ένα 5% οφείλεται στην δράση της εκκλησίας αλλά και των φαναριωτών
και λοιπών ανεξάρτητων λόγιων φορέων (και τέτοιοι υπήρξαν) κατά τα 400 προηγούμενα χρόνια.
Χρειαζόμαστε μια ανεξάρτητη πηγή να επιβεβαιώνει την επίμαχη πρόταση.
Δυστυχώς για την πρόταση (και για την εκκλησία) ο αναλφαβητισμός που υπήρχε το 1830 άγγιζε
το 98% οπότε αν η εκκλησία μπόρεσε να διατηρήσει την ελληνική γλώσσα κρατώντας μορφωμένο ένα
2% αυτό είναι ανάξιο λόγου και δεν είναι σωστό να το γενικολογούμε για να θεωρήσουμε την πρόταση
ως ακλόνητη αλήθεια. Υπήρχε "μαύρο σκοτάδι, μαύρο σαν καλιακούδα" μας λένε οι ανεξάρτητες πηγές.
Αν εξετάσουμε τα επιχειρήματα που "ευλογούν" την εκκλησία, πιο αντικειμενικά, θα διαπιστώσουμε
ότι τους αιώνες της σκλαβιάς ήταν σχεδόν αδύνατον για έναν λαικό που έχει φυσική κλίση
προς τα γράμματα να ασχοληθεί με αυτά αν δεν κατόρθωνε πρώτα πρώτα να γίνει και ο ίδιος ιερέας
ή αν δεν έφευγε για την Δύση .
Με άλλα λόγια, η ιεροσύνη ήταν μονόδρομος για έναν λόγιο. Αν δεν κατάφερνες να γίνεις παπάς
δεν μπορούσες να ασχοληθείς και με τα γράμματα χωρίς φυσικά να σημαίνει αναγκαστικά πως ισχύει
και το αντίθετο πως δηλαδή όποιος γινόταν παπάς το έκανε αυτό επειδή ήταν φιλομαθής και όχι
τοκογλύφος και εξαιτίας του πάθους για τον πλούτο έκανε αυτήν την επιλογή.
Αν εξετάσουμε αυτήν την υπόθεση με περισσότερη αντικειμενικότητα θα αντιληφθούμε πως η επίμαχη
πρόταση πάσχει από ένα στατιστικό σφάλμα.
Αφού την ιδιότητα του λόγιου και φιλομαθή μπορούσες να αποκτήσεις μόνο αν κατόρθωνες να φορέσεις
και το ράσο τότε βλέπουμε πως ο θεσμός της εκκλησίας λειτούργησε μάλλον ανασταλτικά στην
περαιτέρω ανάπτυξη των γραμμάτων επιστημών και διατήρησης της γλώσσας αφού όσοι θα μπορούσαν
να συνεισφέρουν ουσιαστικά αλλά δεν έβαλαν ράσο απλά "χάθηκαν" από τις τάξεις των διδασκάλων και
ή μετανάστευσαν ή επέτρεψαν άδοξα στον μόχθο του χωραφιού και της κτηνοτροφίας και δεν μπόρεσαν
γενικότερα να αναπτυχθούν ή αλλοτριώθηκαν σε κάποιο άλλο βιοποριστικό επάγγελμα.
Ως γνωστό η εκκλησία είχε (και έχει) ποικιλία δραστηριοτήτων. Μέσα σε αυτές τις δραστηριότητες
θα βρεις συναλλάχθηκαν με την κοσμική εξουσία, πλουτισμό, δυνάστευσαν τον λαό, αλλού ηγήθηκαν
του λαού σε εξεγέρσεις (προς τιμήν τους) διέσωσαν έναν (όχι ικανοποιητικό για μένα) αριθμό
χειρόγραφων με ιδιαίτερη πολιτισμική και επιστημονική αξία κλπ.
Θα ήταν άδικο και αντιεπιστημονικό αν στην προσπάθειά μας να ζυγίσουμε αυτά που αποκομίσαμε
απ την εκκλησία βγάζαμε τα αρνητικά της και κρατάγαμε μόνοι κάποια απ τα θετικά της.
Δεν θα ήμασταν συνεπείς αν το κάναμε αυτό.
Αν συγκρίνουμε λοιπόν δύο πράγματα, το ένα είναι η αμύθητη περιουσία της και το άλλο το ποσοστό
αναλφάβητων το 1830 τότε θα γίνει πιο ξεκάθαρος ο ρόλος της οι σκοποί της αλλά και η προπαγάνδα
που διαρκώς με αυτήν φροντίζει να συγκαλύπτει την δράση της.
|