Η Ζωή μετα το θάνατο

[Litsa]

Αρχική Δημοσίευση από angelicForm

...
Ο χοροχρόνος είναι απλώς ο ...

Για χορογραφίες, μπαλέτα, χασαποσέρβικα και τέτοια μιλάμε εδώ?

Λοιπόνε, εγώ θέλω να γράψω για τον μύθο του Πλάτωνα στη σπηλιά.
Καλά του κάνανε και τον σκότωσαν.
Ακου κει, να βγει μόνος του και μετά να δει τι παίζει και να επιστρέψει να παριστάνει τον εξυπνάκια στους άλλους τους αλυσοδεμένους...
Ντροπή.
Έπρεπε να τους λύσει και να βγουν όλοι μαζί, παρέα... το σωστό είναι αυτό.

[greekfighter98]

Πάντως μιας και αναφερθήκατε στον χωροχρόνο θυμήθηκα κάποια ενδιαφέροντα βίντεο σχετικά με τον χρόνο και τις υπόλοιπες διαστάσεις πέρα από αυτές που αντιλαμβανόμαστε

https://www.youtube.com/watch?v=pTJdv3W3nuc
https://www.youtube.com/watch?v=9o86s8Hviz8

και κάποια άλλα που σκοπεύω σύντομα να τα δω ολόκληρα καθώς λόγω χρόνου δεν έχω προλάβει να τα παρακολουθήσω.
https://www.youtube.com/watch?v=jiCV2cxKxr8
https://www.youtube.com/watch?v=gtHulMz5F0A

[greekfighter98]

Αρχική Δημοσίευση από angelicForm

Η θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιν είναι η καλύτερη θεωρία που έχουμε μέχρι στιγμής και έχει επιβεβαιωθεί σε ένα μικρό μέρος της απο κάποια πειράματα που έγιναν.
Ο χοροχρόνος είναι απλώς ο χώρος σε δύο διαστάσεις και ο χρόνος η τρίτη διάσταση, δηλαδή είναι ένα μαθηματικό μοντέλο που δίνει συνέχεια στο χώρο και χρόνο.. Σε μεγάλες ταχύτητες πχ ταχύτητα του φωτός που θεωρείται σήμερα και η μέγιστη δυνατή ταχύτητα ο χρόνος μπορεί να απαλοιφτεί..
Και όλα αυτά γιατί όπως είπαμε ο άνθρωπος "βλέπει" σε 3 διαστάσεις.. Στην πραγματικότητα το Σύμπαν έχει περισσότερες διαστάσεις..

Καταρχήν οι πρώτες 3 διαστάσεις σχετίζονται με τον χώρο και ή τέταρτη με τον χρόνο. Όσον αφορά τα υπόλοιπα έχεις μπερδέψει τα λεγόμενα του Einstein, ξαναδιάβασε και θα τα καταλάβεις καλύτερα, και μέχρι τότε, να σταματήσεις να μπερδεύεις και να παραπληροφορείς (είτε εκ προθέσεως είτε όχι)τους άλλους που θέλουν να μάθουν και να διευρύνουν τις γνώσεις τους.

[Robespierre]

Αρχική Δημοσίευση από angelicForm

Η θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιν είναι η καλύτερη θεωρία που έχουμε μέχρι στιγμής και έχει επιβεβαιωθεί σε ένα μικρό μέρος της απο κάποια πειράματα που έγιναν.

Αυτό που μου αρέσει με τα διάφορα περιφερόμενα τρολ είναι το εξής: Απο τη μία δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα, από την άλλη πάνε και χώνονται σε σοβαρά επιστημονικά πεδία, όπως η θεωρία της σχετικότητας "που έχουμε" σαν θαρρείς να συμμετέχουν με κάποιο τρόπο σε αυτά, σαν ειδικοί. Κάθε μια πρόταση περιλαμβάνει και μια μπούρδα, όπως η παραπάνω, όπου σχεδόν όλα τα συμπεράσματα της θεωρίας έχουν επαληθευτεί. Για τα "κάποια πειράματα που έγιναν", θα εννοεί τα πειράματα του Κύρου Γρανάζη που διάβαζε στα επιστημονικά περιοδικά του.

[Darkthrone]

Μολις εθεσες ενα τεραστιο φοβο του ανθρωπου - ο θανατος- και την αναγκη του να δημιουργησει τις θρησκειες του μισους και της προπαγανδας οι οποιες τοσους αιωνες ποτιζουν το ασυνηδειτο μας με ιστοριες περι μετα θανατον ζωης ανασταση νεκρων κλπ.Αν ψυχολογικα αισθανεσαι πιο δυνατος να πιστευεις οτι υπαρχει ολο αυτο το concept τοτε δε χρειαζετε να το ψαχνεις αλλο και απλα πιστεψε το.Με ρρεαλιστικη διαθεση θα σου πω οτι δε γνωριζω αν υπαρχει η συνεχεια μας μετα το θανατο και πιστευω οτι κανενας ανθρωπος δε το γνωριζει αυτο.Με το χερι στη καρδια ομως θα σου πω να πιστεψεις στην ανεξαντλητη δυναμη μας για ζωη και φυσικα σε οτι επιβαιβωνει τη ζωη!

[GiannisNik3]

Αρχική Δημοσίευση από freya

Πως εννοούμε την μεταθάνατο ζωή; Αν όταν πεθαίνουμε πάμε κάπου πού είναι αυτό το κάπου; Εκεί που πάμε "ζούμε", δηλαδή βιώνουμε μία κατάσταση ανάλογη με αυτό που ονομάζουμε ζωή ή απλά αιωρούμαστε σε ένα κενό με τμήματα διαλειμμάτων που επιστρέφουμε στους ζωντανούς για να τους ενημερώσουμε για διάφορες καταστάσεις, να τους τρομοκρατήσουμε, να τους ενθαρύνουμε;

Η άποψη μου είναι πως υπάρχουν δύο κόσμοι, ο θεατός και ο αθέατος. Είναι δύο κόσμοι σαν ένας. Τους χωρίζει απλά η αδυναμία του να δουν οι μεν τους δε. Θεολογικά δεν θα εκφέρω άποψη μιας και οι απόψεις της εκκλησίας είναι λίγο ως πολύ γνωστές. Η επιστήμη προσπαθεί με πειράματα να εξηγήσει φαινόμενα που είναι ενδείξεις, ίσως και αποδείξεις, για κάτι πέρα από τον θάνατο. Ένας γνωστός μου λέει "αφού κάποια στιγμή θα πεθάνουμε, τί αγχώνεσαι από τώρα; Θα τα δείς από πρώτο χέρι όλα όσα γίνονται μετά. Πάντως αν πιστεύεις ότι δεν υπάρχει τίποτα ίσως και να βρεις ένα τίποτα... για αυτή τη περίπτωση φάε και πιες όσο μπορείς τώρα!!!".

Στην πραγματικότητα όμως το ερώτημα που απασχολεί τους ανθρώπους από την ημέρα της εμφάνισης τους στην Γη δεν έχει απαντηθεί ακόμα ικανοποιητικά. Όλοι θέλουμε να πιστεύουμε και να ελπίζουμε σε κάτι μετά από αυτό που έχουμε... Μπορεί να είμαστε φτιαγμένοι από σάρκα αλλά αυτό που μας οδηγεί είναι η ψυχή και αυτό απολείεται να χάνεται έτσι απλά καθώς είναι ένα είδος ενέργειας. Κάπου διοχετεύεται... το πού παραμένει άγνωστο και έχουμε βάλει σκοπό όλοι μας να το ανακαλύψουμε!

Το ζήτημα είναι ότι εκτός από διηγήσεις από στόμα τρίτων κανείς δεν ξέρει τίποτα! Κι αυτό φυσικά δίνει πάτημα στον καθένα να σκεφτεί τα πάντα.. Ότι ενδέχεται να μην υπάρχει και τίποτα, οπότε τζάμπα βαυκαλιζόμαστε...
Τι θέλω να πω; Οι αποδείξεις δεν είναι ατράνταχτες κι αυτό είναι το σκάνδαλο. Δε μου λες; Έχεις προκαλέσει ποτέ το Θεό, τον έχεις βρίσει να δεις τι θα γίνει; Έστω και για πλάκα..... Εγώ το έχω κάνει στο παρελθόν! Μια μέρα του είπα "τέρμα τα αστεία, εμφανίσου να σε δω διότι δεν μπορώ να πιστέψω αλλιώς" και μάντεψε! Δεν έγινε τίποτα! Ήμουν μέσα στο διαμέρισμα με κλειστή την μπαλκονόπορτα. Ούτε κεραυνός έπεσε, ούτε ασυνήθιστα δυνατός αέρας σηκώθηκε, ούτε στην ψυχή μου δε μίλησε κάτι το "μυστηριώδες", τίποτα! Σα να μιλούσα σε τοίχο...... Και για τη μετά θάνατον ζωή το ίδιο ισχύει! Αν τα αγαπημένα μας πρόσωπα επιβίωναν πράγματι, δε θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να μας ενισχύουν την πίστη ότι συνεχίζουν να υπάρχουν τη στιγμή που απιστούμε γι' αυτό; Να κάνουν αισθητή "κάπως" την παρουσία τους; Εγώ δεν έχω δει κάτι τέτοιο μέχρι ώρας........

[Pholarchos]

Αρχική Δημοσίευση από GiannisNik3

.... Μια μέρα του είπα "τέρμα τα αστεία, εμφανίσου να σε δω διότι δεν μπορώ να πιστέψω αλλιώς" και μάντεψε! Δεν έγινε τίποτα! Ήμουν μέσα στο διαμέρισμα με κλειστή την μπαλκονόπορτα. Ούτε κεραυνός έπεσε, ούτε ασυνήθιστα δυνατός αέρας σηκώθηκε, ούτε στην ψυχή μου δε μίλησε κάτι το "μυστηριώδες", τίποτα! Σα να μιλούσα σε τοίχο..............

Ήταν κι εκείνο το μυρμήγκι που μ'έβλεπε κάθε μέρα σαν τέρας από πάνω του, και συνήθως αδιαφορούσε, αλλά μια μέρα τσατίστηκε και μ'έβριζε και μ'έβριζε, καταλαβαίνεις. Και πιο πολύ μ'έβριζε γιατί δεν το τσαλαπατούσα να του 'δείξω εγώ'. Αυτό ήθελε.
Εγώ πάλι απ'όλα αυτά δεν ήξερα τίποτα.
Απλά πότε πότε έβλεπα ένα μυρμήγκι στην άκρη του τοίχου που έδειχνε σα να με κοιτάει. Και το προσπερνούσα....

[Robespierre]

Δεν έγινε τίποτα! Ήμουν μέσα στο διαμέρισμα με κλειστή την μπαλκονόπορτα. Ούτε κεραυνός έπεσε, ούτε ασυνήθιστα δυνατός αέρας σηκώθηκε, ούτε στην ψυχή μου δε μίλησε κάτι το "μυστηριώδες", τίποτα! Σα να μιλούσα σε τοίχο......

Αυτό παθαίνεις όταν θεωρείς ότι αυτό που ονομάζεις "Θεό", είναι κάποιος σαν κι εσένα. Απλά πανίσχυρος αλλά με ανθρώπινη ατζέντα.

Και για τη μετά θάνατον ζωή το ίδιο ισχύει! Αν τα αγαπημένα μας πρόσωπα επιβίωναν πράγματι, δε θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να μας ενισχύουν την πίστη ότι συνεχίζουν να υπάρχουν τη στιγμή που απιστούμε γι' αυτό;

Επίσης αυτό παθαίνεις όταν θεωρείς πως αυτά που σου λέει η εκκλησία ή οι ταινίες του Χόλιγουντ, είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου ή των όντων και η πραγματική υπόσταση των πραγμάτων. Άμα ήταν έτσι αγαπητέ φίλε, δεν θα είχαμε θρησκείες δηλαδή πεποιθήσεις. Ή μάλλον τους μύχιους πόθους διαφόρων θρησκευτικών ηγετών και των ακολούθων τους.

[GiannisNik3]

Αρχική Δημοσίευση από Robespierre

Αυτό παθαίνεις όταν θεωρείς ότι αυτό που ονομάζεις "Θεό", είναι κάποιος σαν κι εσένα. Απλά πανίσχυρος αλλά με ανθρώπινη ατζέντα.



Επίσης αυτό παθαίνεις όταν θεωρείς πως αυτά που σου λέει η εκκλησία ή οι ταινίες του Χόλιγουντ, είναι η πραγματική φύση του ανθρώπου ή των όντων και η πραγματική υπόσταση των πραγμάτων. Άμα ήταν έτσι αγαπητέ φίλε, δεν θα είχαμε θρησκείες δηλαδή πεποιθήσεις. Ή μάλλον τους μύχιους πόθους διαφόρων θρησκευτικών ηγετών και των ακολούθων τους.

Το ζήτημα είναι υπάρχει τελικά επιβίωση μετά το θάνατο ή δεν υπάρχει και είναι μόνο ευσεβείς πόθοι; Είμαι από εκείνους που τρέμουν στο ενδεχόμενο μια μέρα να αποδειχθεί επιστημονικά ότι δεν υπάρχει τίποτα πέραν του τάφου! Τότε θα έπαυε να υπάρχει νόημα στη ζωή.... Αν ο κόσμος είναι μόνο αυτό που βλέπουμε, αυτή η "ζούγκλα" και το "ο θάνατός σου, η ζωή μου" τότε κλάφτα!
Και πώς αλλιώς να θεωρήσω το Θεό όταν στην Παλαιά διαθήκη, την ώρα που ο Μωυσής ανέβαινε για να παραλάβει τις δέκα εντολές, το βουνό άστραφτε, βρόνταγε, έβγαιναν καπνοί και ακούγονταν σάλπιγγες; Δηλαδή είναι ψέματα αυτά που περιγράφονται εκεί;

[GiannisNik3]

Αρχική Δημοσίευση από Pholarchos

Ήταν κι εκείνο το μυρμήγκι που μ'έβλεπε κάθε μέρα σαν τέρας από πάνω του, και συνήθως αδιαφορούσε, αλλά μια μέρα τσατίστηκε και μ'έβριζε και μ'έβριζε, καταλαβαίνεις. Και πιο πολύ μ'έβριζε γιατί δεν το τσαλαπατούσα να του 'δείξω εγώ'. Αυτό ήθελε.
Εγώ πάλι απ'όλα αυτά δεν ήξερα τίποτα.
Απλά πότε πότε έβλεπα ένα μυρμήγκι στην άκρη του τοίχου που έδειχνε σα να με κοιτάει. Και το προσπερνούσα....

Δε λένε ότι ο Θεός νοιάζεται για όλους και για τον καθένα ξεχωριστά; Δεν είναι πανταχού παρών; Γιατί λοιπόν δε νοιάζεται να ικανοποιήσει την αμφιβολία του καθενός, μόνο αφήνει να "τρώνε" οι αμφιβολίες εκατομμύρια ανθρώπους; Ο Μέσκος για παράδειγμα... Πώς τον άφησε ο Θεός να οδηγηθεί εκεί που οδηγήθηκε και δεν του έδωσε ένα σαφές σημάδι και αδιαπραγμάτευτο;