Πρόβλεψη Μέλλοντος

[excellent]

Καταρχάς να πω ότι επιθυμώ να το βάλουν οι αρμόδιοι σε όποια κατηγορία ανήκει.
---
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι κάποιες (κυρίως) γυναίκες, κάθονται ολημερίς κι ολονυχτίς και σκέφτονται πως θα μάθουν το μέλλον τους. Άλλες διαβάζουν βιβλία περί αστρολογίας, άλλες τηλεφωνούν (σε 090, καταχρεώνονται...) σε μέντιουμ, άλλες βλέπουν φλυτζάνι, άλλες βλέπουν το αυγό (είναι νέα μόδα...)...
---
Όλους μας λίγο-πολύ μας έχει κάποτε απασχολήσει το μέλλον μας. Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να μάθουμε το μέλλον μας; Ο φόβος για το "αύριο"; Ίσως, αλλά δεν με καλύπτει.
---
Είναι σωστό να βλέπουμε κάθε φορά το φλυτζάνι (π.χ.), για να δούμε αν μας συμβεί κάτι κακό; Είναι σωστό να ξέρουμε το μέλλον μας; Αν ξέρουμε το μέλλον μας τότε ποιο το ενδιαφέρον της ζωής;
---
"Λειτουργούν" οι μέθοδοι μαντείας του μέλλοντος; Ή μήπως οι εθισμένοι εις την μαντεία αυθυποβάλλονται και έτσι τους συμβαίνει το κακό-καλό που προέβλεψαν (ως γνωστόν είναι μεγάλη η δύναμη του εγκεφάλου);
---
Θα παρακαλούσα να μην τοποθετηθεί κανείς θρησκευτικώς μέχρι στιγμής, για λόγους που μπορώ να σας εξηγήσω με πμ (μόνο σε αυτούς που θέλουν να τοποθετηθούν θρησκευτικώς).
---
Επίσης, ενημερώνω τους συντονιστές ότι θέλω να βάλω μία δημοσκόπηση σε αυτό το θέμα. Και θα το πράξω όταν το θεωρήσω σωστό. Είναι ok?
---
Η δική μου τοποθέτηση επί του θέματος θα γίνει αφού τοποθετηθούν μερικά μέλη επί του θέματος. Προς το παρόν θα περιμένω.
---
Φιλικά,
Κ. Ν. Νικόλαος (excellent).

[Mordiel]

Όλους μας λίγο-πολύ μας έχει κάποτε απασχολήσει το μέλλον μας. Τι είναι αυτό που μας κάνει να θέλουμε να μάθουμε το μέλλον μας; Ο φόβος για το "αύριο"; Ίσως, αλλά δεν με καλύπτει.

Τι θα έλεγες για την περιέργεια. Την διαθέτει σε τεράστιες δόσεις ο άνθρωπος. Δες για παράδειγμα πόσο μεγάλη περιέργεια έχουν οι περισσότεροι να μάθουν τι κάνει ο ένας και ο άλλος γύρω καθώς και για πάμπολλα ανούσια πράγματα της καθημερινότητας (η κλασσική ανάλωση και το ανούσιο ξόδεμα χρόνου του μέσου ανθρώπου μιας και δεν πάει ο νους του σε κάτι καλύτερο), πόσο μάλλον για…το μέλλον.
Και μερικά ακόμη παραδείγματα: - Θα με παντρευτεί άραγε; Θα ζήσω καλή και ευχάριστη ζωή; Θα αποκτήσω πλούτη; Θα πετύχω τους στόχους μου; Θα γίνω διάσημος και σπουδαίος; Θα αποκτήσω αναγνώριση; … ;; ..; ;. . ;
(Επίσης σε όλα αυτά είναι αναμειγμένη και η τάση για επιβεβαίωση.)

Είναι σωστό να βλέπουμε κάθε φορά το φλυτζάνι (π.χ.), για να δούμε αν μας συμβεί κάτι κακό; Είναι σωστό να ξέρουμε το μέλλον μας;

Το σωστό ή λάθος διαφέρει για τον καθένα. Ερχόμενος πάλι στην αμέσως παραπάνω απάντηση προσθέτω ότι: θέλεις να ξέρεις εάν θα σου συμβεί κάτι κακό ώστε να λάβεις μέτρα και να προβείς σε ενέργειες προκειμένου να το αποτρέψεις (χωρίς όμως να είναι σίγουρο και το αν θα τα καταφέρεις).
Βέβαια το να 'δεις' κάτι από το μέλλον δεν σημαίνει ότι είναι και κάτι το δεδομένο. Για να γίνω πιο κατανοητός λέω πως θα δεις μια εκδοχή από τις διάφορες που υπάρχουν και η οποία είναι η πιο πιθανή να λάβει χώρα κρίνοντας από τις ενέργειες, τις σκέψεις, τις επιδιώξεις αλλά και τις απροσεξίες σου. Με λίγα λόγια διαμορφώνεις εσύ ο ίδιος το μέλλον σου (συμβάλεις ακόμη και στο ευρύτερο μέλλον). Μπορεί όμως κάποια στιγμή άνετα κάτι να αλλάξει σε εσένα, πχ κάποιες σκέψεις που θα προκύψουνε ή μια συνειδητοποίηση, και να πάρεις μια καινούργια απόφαση να κάνεις μια νέα επιλογή. Αυτό αλλάζει κάποιες συντεταγμένες στην πορεία των πραγμάτων και συνεπώς τη συνέχεια και το αποτέλεσμα.
Μαθαίνοντας κάτι από το μέλλον ίσως να βοηθήσει στο να επιλέξεις μια άλλη πορεία (χωρίς απαραίτητα να είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται) ώστε να αποτρέψεις ας πούμε κάτι αρνητικό ή καταστροφικό, και δεν αναφέρομαι μονάχα στο υλικό πεδίο.
Ρωτάς: Αν ξέρουμε το μέλλον μας τότε ποιο το ενδιαφέρον της ζωής;
Το μέλλον δεν μπορείς να το γνωρίζεις στην ολότητά του γιατί διαρκώς διαμορφώνεται. Μπορείς να γνωρίσεις απλά ένα κομμάτιτου! Και το αν θα έχει ενδιαφέρον πια η ζωή όπως επιμένουν κάποιοι, σκέψου κατά πόσο ενδιαφέρον την θεωρούν ήδη την κάθε στιγμή που περνάει και κατά πόσο την αξιοποιούν. Αυτό ας το σκεφτούν καλά όσοι συμμερίζονται το ερώτημά σου και το βλέπουν ως κατάφαση.
Καλό θα ήτανε λοιπόν να κοιτάξει να συνειδητοποιήσει ο καθένας Τι του γίνεται στο Τώρα και Πού βαδίζει!
Το μέλλον θα το συναντήσεις αργότερα, παρακάτω, που και αυτό τότε θα είναι άλλο ένα Τώρα.

"Λειτουργούν" οι μέθοδοι μαντείας του μέλλοντος; Ή μήπως οι εθισμένοι εις την μαντεία αυθυποβάλλονται και έτσι τους συμβαίνει το κακό-καλό που προέβλεψαν (ως γνωστόν είναι μεγάλη η δύναμη του εγκεφάλου);

Αυτό νομίζω πως μπορεί να έχει δύο ερμηνείες ταυτόχρονα. Κάποιες μέθοδοι πιθανόν να έχουν όντως μια μυστηριώδη ιδιότητα να φέρνουν αποτέλεσμα, και εδώ μπαίνουμε στο πεδίο του Μυστικισμού και της Αλχημείας, και από την άλλη είναι και ο παράγοντας του νου που σαφώς και παίζει τον καθοριστικό ρόλο στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς το αποτέλεσμα να οφείλεται καθόλου στην μέθοδο με την οποία οι περισσότεροι ξεγελιούνται.

Η δική μου τοποθέτηση επί του θέματος θα γίνει αφού τοποθετηθούν μερικά μέλη επί του θέματος. Προς το παρόν θα περιμένω.

Γιατί αποφεύγεις να τοποθετηθείς εσύ πρώτος αφού και έθιξες και το θέμα; Σε τι θα σε βοηθήσουν οι απόψεις των άλλων για να διατυπώσεις την δική σου εαν την διαθέτεις ήδη;!

Επίσης, ενημερώνω τους συντονιστές ότι θέλω να βάλω μία δημοσκόπηση σε αυτό το θέμα. Και θα το πράξω όταν το θεωρήσω σωστό. Είναι ok?

Η δημοσκόπηση, εφόσον είναι σοβαρή και όχι ανούσια, θεωρώ ότι καλό θα ήταν να μπει από την αρχή και όχι μετά, και θα πρέπει να έχεις ξεδιαλύνει σε τι θα αποσκοπεί.

[echosan]

Λίγο ως πολύ όλοι μας καθημερινά προβλέπουμε το μέλλον.Ακούσια ή εκκούσια.

Το θέμα είναι σε ποιόν βαθμό μπορούμε να το κάνουμε αυτό.

Ο λόγος που προσωπικά θέλω να μάθω το μέλλον μου, είναι για να μην έχω αγωνία για το αύριο. Αν ο γιός μου θα μεγαλώσει υγιής και ευτυχισμένος.
Ο λόγος που δεν θέλω να μάθω το μέλλον μου, είναι για να μην έχω αγωνία για το αύριο. Αν ο γιός μου θα μεγαλώσει υγιής και ευτυχισμένος.

Πιστεύω ότι μόνοι μας διαμόρφώνουμε το μέλλον μας.Δεν νομίζω πως είναι θέμα αυθυποβολής αλλά μάλλον μιας αλυσίδας πράξεων.

[agaliarep]

Μα όλοι ξέρουμε το μάλλον μας σε αυτή την ζωή. Είναι για όλους η ίδια κατάληξη με διαφορετικές διαδρομές.
Είναι ο Θάνατος.
ξέροντας αυτό το μέλλον κανονικά δεν θα έπρεπε να έχουμε αγωνία για το μέλλον μας. Μην έχεις αγωνία echosan θα πεθάνεις και εσυ και το παιδί σου. Αυτή η αγωνία δεν σε κάνει να ζεις λιγότερο το τώρα; Σε σχέσημε αυτό που είπε ο Mordiel και όπως λένε και οι Βουδιστές είναι μάταιο να ασχολήσε με το παρελθόν γιατί έχει περάσει και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα. Άρα πρέπει να ζούμε το τώρα... Βέβαια το τώρα είναι ήδη παρελθόν μέχρι να προλάβεις να το σκεφτείς... Είναι περίεργο αλλά όλοι γνωρίζουμε κάτι σταθερό και σίγουρο στην ζωή και αυτό είναι ο θάνατος. Και όμως παρόλο αυτής της γνώσης, αυτό που ξέρουμε πιο καλά και είναι και το πιο σίγουρο για το μέλλον, μας γεμίζει με φόβο... Πολλοί θα πουν ότι δεν φοβούνται τον θάνατο.. αλλά αλήθεια γιατί όλοι προσπαθούμε να πιαστούμε, να γατζοθούμε τόσο πολύ απο την ζωή;
Μαθαίνοντας κάτι από το μέλλον ίσως να βοηθήσει στο να επιλέξεις μια άλλη πορεία... αυτό όμως γίνεται εαν και εφόσον μπορούμε να το αλλάξουμε... Δηλ. οι ενέργειες μας για να αποφύγουμε κάτι θα μας δώσουν την ικανότητα να το αποφύγουμε ή θα πέσουμε πάνω του, ουσιαστικά εκπληρώνοντας την ίδια την πρόβλεψη;
Και αφού excellent αποδέχεσαι την δύναμη του εγκεφάλου ως γνωστόν είναι μεγάλη η δύναμη του εγκεφάλου (που δεν νομίζω ότι είναι γνωστό και ότι υπάρχει αυτή η γνώση για την δύναμη του) γιατί να είναι αυθυποβολή και όχι πρόβλεψη αν έχει τόσες ικανότητες και δύναμη;

[excellent]

Μου δώσατε πρόσφορο έδαφος για να πω τη γνώμη μου.

Αρχική Δημοσίευση από agaliarep

Και αφού excellent αποδέχεσαι την δύναμη του εγκεφάλου ως γνωστόν είναι μεγάλη η δύναμη του εγκεφάλου (που δεν νομίζω ότι είναι γνωστό και ότι υπάρχει αυτή η γνώση για την δύναμη του) γιατί να είναι αυθυποβολή και όχι πρόβλεψη αν έχει τόσες ικανότητες και δύναμη;

Agaliarep, νομίζω ότι η απάντησή σου είναι άτοπη, δεν καταλήγει πουθενά. Αυτό που είπα το είπα με τη λογική ότι αφού τα μελλούμενα δεν έχουν συμβεί, άρα δεν μπορούν να προβλευθούν, οπότε όση δύναμη και να έχει ο εγκέφαλος δεν μπορεί να προβλέψει τίποτε, εκτός να δεχθούμε την κυκλικότητα των φαινομένων όπως κάποιες ανατολικές θρησκείες. Όμως εγώ ακολουθώντας την επιστήμη λέω ότι ο χρόνος δεν είναι κυκλικός, αλλά προχωρά σε ευθεία. Αν όμως πιστεύουμε ότι κάτι θα μας συμβεί, τότε γίνεται η αυθυποβολή και μας συμβαίνει το δυστυχές ή ευτυχές γεγονός και νομίζουμε ότι το προβλέψαμε.
---

Αρχική Δημοσίευση από Mordiel

Αυτό νομίζω πως μπορεί να έχει δύο ερμηνείες ταυτόχρονα. Κάποιες μέθοδοι πιθανόν να έχουν όντως μια μυστηριώδη ιδιότητα να φέρνουν αποτέλεσμα, και εδώ μπαίνουμε στο πεδίο του Μυστικισμού και της Αλχημείας, και από την άλλη είναι και ο παράγοντας του νου που σαφώς και παίζει τον καθοριστικό ρόλο στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς το αποτέλεσμα να οφείλεται καθόλου στην μέθοδο με την οποία οι περισσότεροι ξεγελιούνται.

Σύμφωνα με τα παραπάνω που λεω περί του χρόνου, θεωρώ ότι όλες οι μέθοδοι είναι λανθασμένες και απλώς δημιουργήθηκαν για να κοροϊδεύουν τον κόσμο.
---
Γενικά πιστεύω ότι όσοι ακόμη ασχολούνται με φλυτζανάκια κ.α. είναι αδαείς. Αλλά και να γινόταν να δούμε/προβλέψουμε το μέλλον μας, εγώ το θεωρώ κακό. Αν ήξερα εγώ ότι κάτι θα μου συμβεί αύριο θα προσπαθούσα να το αποτρέψω. Ποιό το ώφελος; Είτε αύριο είτε μεθαύριο, θα μου συμβεί.
---
Και ας το δούμε και χριστιανικά: μόνο ο Θεός μπορεί να ξέρει το μέλλον μας. Λέει ο χριστιανισμός ότι όσοι βλέπουν το μέλλον είναι άνθρωποι του διαβόλου. Συμμερίζομαι αυτήν την άποψη. Πιστεύω ότι αυτοί που βλέπουν το μέλλον (φλ. κ.α.) πήραν το χρίσμα από τον σατανά.
---
Αυτές είναι οι απόψεις μου.

Φιλικά,
Νίκος.

[polykarpos]

Ἴσως κάτι ἔχει νὰ μας πῇ αὐτὴ ἡ μικρά ἰστορία.

Μια σπουδαία Αγιορείτικη Μορφή είναι και ο παπα – Σάββας ο πνευματικός.
Μέγας ασκητής, ισάγγελος λειτουργός, ασύγκριτος εξομολόγος και καθοδηγητής ψυχών.
Αναρίθμητες ψυχές ταλαιπωρημένες σε χρόνους δύσκολους και ταραγμένους βρήκαν κοντά του το λιμάνι της σωτηρίας, τους δρόμους της ζωής το ύδωρ της αναπαύσεως.

Στους τόσους που εξομολογούσε ο παπα – Σάββας ήταν και ένας ρουμάνος διάκονος.
Νεαρός ακόμη ήρθε στον Αθω και ησύχαζε κάπου στην έρημο, όχι πολύ μακριά από την Μικρά Αγία Άννα.
Πνευματικέ μου, του λέει μια μέρα ο διάκονος αυτός περίλυπα, σε παρακαλώ μην ξεχάσεις να μνημονεύσεις αύριο στην λειτουργία την μητέρα μου που έχει τα τρίτα της.
Τα λόγια αυτά χτύπησαν στην ακοή του παπα – Σάββα σαν λόγια που πρόδιδαν θριάμβους του διαβόλου.
Ο Γέροντας ταράχτηκε. Εδώ σκέφτηκε κάποιο άσχημο φαγητό μαγείρεψε ο εχθρός.
Ο πανούργος! Με πόση τέχνη πλανεύει και σκοτίζει τα πλάσματα του Θεού.
Χωρίς να δείξει εξωτερικά την αγωνιά του, επιδόθηκε στην ανίχνευση του κακού.
Για πες μου παιδί μου καθαρότερα την υπόθεση.
Η μητέρα σου έχει αύριο τα τρίτα της.
Δηλαδή πέθανε προχτές. Πέθανε στην Ρουμανία.
Πώς εσύ σε δυο μέρες πληροφορήθηκες το θάνατο της;
Μεσολάβησε λίγη σιγή.
Πως; Πως το έμαθα; Άρχισε να λέει δειλά ο διάκονος. Να μου το είπε…..
Ποιος σου το είπε;
Μου το είπε ο φύλακας άγγελός μου.
Ο φύλακας άγγελος σου;
Έχεις δει τον άγγελό σου;
Αξιώθηκα να τον δω. Δεν είναι μια και δύο φορές.
Είναι τώρα δυο χρόνια.
Μου παρουσιάστηκε με συντροφεύει στην προσευχή.
Λέμε μαζί τους χαιρετισμούς κάνουμε μετάνοιες ανοίγουμε πνευματικές συζητήσεις……
Εκείνο τα «δύο χρόνια» πίκρανε πολύ τον παπα – Σάββα.
Δυο χρόνια πλάνης δεν είναι κάτι το ασήμαντο.
Να αφήνεις τον εχθρό να χτίζει μέσα σου ανενόχλητα επί δυο χρόνια το οικοδόμημα της καταστροφή σου, είναι θλιβερό.
Και γιατι παιδί μου, τόσο καιρό, δεν μου ανέφερες τίποτα;
Μου είπε ο άγγελος πως δεν είναι απαραίτητο.
Ο παπα – Σάββας καταλάβαινε πως έχει να δώσει μεγάλη μάχη.
Να πείσει πρώτα τον δυστυχή διάκονο ότι δεν πρόκειται για άγγελο.
Να ετοιμασθεί έπειτα να αντιμετωπίσει την οργή του δαίμονα. «κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον και σώσον ημάς», προσευχήθηκε με θέρμη
Παιδί μου είσαι βέβαιος πως είναι άγγελος του Θεού αυτός που εμφανίζεται;
βέβαιος! Βεβαιότητα Γεροντά μου!
Μα προσευχόμαστε μαζί, κάνουμε καθημερινώς χίλιες μετάνοιες.
Συζητούμε για την μέλλουσα ζωή, για τον παράδεισο.
Ο φύλακας άγγελος μου είναι.
Ο διάκονος φαινόταν αμετάπειστος.
Εκείνο όμως που του έκανε εφεκτικό ήταν η εμπιστοσύνη του, στον θεοφώτιστο Πνευματικό του.
Αλλά πάλι έλεγε πως μπορεί ο δαίμονας να με ενισχύσει στην προσευχή;
Αυτός πολεμάει τους προσευχόμενους.
Μετά από πολλά συμφώνησαν να καταφύγουν σε μερικές δοκιμασίες.
Να δοκιμάσουν τον «φύλακα άγγελο».
Ζήτησε του, του είπε ο παπα-Σάββας, μόλις ξανάρθει να πει το «Θεοτόκε Παρθένε».
Ακόμη πες του να κάνει το σημείο του Σταυρού.
Τα πράγματα όμως δεν ήταν τόσο απλά.
Όταν δυο ολόκληρα χρόνια σε έχει ο πονηρός τυλιγμένο στην πλάνη, τότε και τα μάτια σου και τα αυτιά σου τα πλανεύει και φαντάζεσαι πως ακούς το «Θεοτόκε Παρθένε» και πως τον βλέπεις να σταυροκοπιέται.
Στην επόμενη επίσκεψη ο διάκονος με κάποια κρυφή εσωτερική ικανοποίηση είπε στον Πνευματικό.
Γεροντά μου τα πράγματα έχουν όπως σου το έλεγα.
Είναι άγγελος Θεού. Είναι ο φύλακας άγγελός μου.
Και το «Θεοτόκε Παρθένε» το είπε και τον Σταυρό του τον έκανε.
Ο παπα-Σάββας το είχε αντιληφθεί.
Δύο ετών δουλεία από τον πολυμήχανο εχθρό δεν μπορούσε να αχρηστευθεί εύκολα.
Αν όμως αυτός ξέρει πολλές μηχανές, στους θεοφόρους λάμπει το φως της πανσοφίας του Θεού, που εξουδετερώνει τα τεχνάσματα του σκότους.
Κάποια φωτεινή ιδέα άστραψε τότε στον φωτόμορφο νου του Πνευματικού.
Και στρέφεται αμέσως προς τον διάκονο.
Άκουσε παιδί μου πρόσεξε σε μια τελευταία δοκιμασία.
Μ` αυτήν θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Στους αγγέλους του θεού υπάρχει η δυνατότητα όλα να είναι γνωστά, γιατί τους τα αποκαλύπτει ο Θεός.
Στους δαίμονες αντιθέτως δεν υπάρχει παρόμοια δυνατότητα και πολλά πράγματα τους είναι σκοτεινά.
Συμφωνείς;
Συμφωνώ.
Αφού συμφωνείς, πρόσεξε τι θα κάνουμε.
Εγώ την στιγμή αυτή, ακριβώς την στιγμή αυτή κάτι θα σκεφτώ – σκέφτηκε κάτι σε βάρος του διαβόλου και το αφήνω κρυπτό και αψηλάφητο μέσα μου.
Εσύ το βράδυ θα ζητήσεις από τον άγγελο να σου το πει.
Αν το βρει τότε χωρίς αμφιβολία είναι του θεού.
Και να έρθεις να με ενημερώσεις.
Γυρίζοντας ο διάκονος στην καλύβι του, σάλευε μέσα του κάτι σαν αγωνία, σαν δυσάρεστη προαίσθηση.
Από την άλλη μεριά θαύμαζε την σπουδαία ιδέα του Πνευματικού.
Η υπόθεση θα περνούσε τώρα την κρίσιμη φάση της.
Μόλις ζητήθηκε την νύχτα από τον άγγελο η λύση του προβλήματος, κάποια δυσδιάκριτη ταραχή αυλάκωσε το φωτεινό πρόσωπο του.
Φάνηκε να σαστίζει.
Ο διάκονος που άρχιζε κάτι να υποψιάζεται επέμενε στο θέμα του.
Κάνω υπακουή στον Πνευματικό.
Να μου πεις τι σκέφτηκε.
Ο άγγελος με μερικούς ελιγμούς προσπάθησε να μεταφέρει αλλού την συζήτηση.
Ο διάκονος όμως με επιμονή τον επανέφερε στο θέμα.
Άλλωστε οι τεχνικές αυτές υπεκφυγές δεν του προξενούσαν καλή εντύπωση.
Να μου πεις τι σκέφτηκε ο Πνευματικός.
Το θέμα είναι απλό. Γιατι αποφεύγεις;
Το αγνοείς;
Πρόσεχε διάκο.
Με τον μικροπρεπή τρόπο που μου συμπεριφέρεσαι κινδυνεύεις να χάσεις την εύνοια μου.
Δεν ξέρω. Σου ζητώ κάτι εύκολο.
Γνωρίζεις ή όχι επιτέλους, τι σκέφτηκε ο Πνευματικός;
Την ώρα αυτή πετάχτηκε το λαμπερό προσωπείο, μια φρικτή μορφή αποκαλύφθηκε,
μερικά άγρια δόντια έτριξαν και σαν από στόμα λυσσασμένου θηρίου ακούστηκαν τα λόγια.
Να χαθείς άθλιε.
Αύριο τέτοια ώρα στην κόλαση, στην φωτιά!
Θα σε κάψουμε! Θα σε καταστρέψουμε!
Και ο διάκονος έμεινε μόνος του.
Μόνος του και σωστό ερείπιο.
Όλη η γλυκύτητα των οπτασιών, δυο χρόνια τώρα, δεν αντιστάθμισε την τωρινή του πικρία.
Αν δεν τον στήριζαν από μακριά οι προσευχές του Πνευματικού που ξαγρυπνούσε και παρακαλούσε γι`
αυτόν, θα είχε παραδώσει το πνεύμα του.
Πέρασαν αρκετές ώρες ώσπου να συνέλθει και να σταθεί στα ποδιά του.
Η Καλύβι του πια δεν τον χωρούσε.
Πουθενά δεν έβλεπε ασφάλεια παρά μόνο κοντά στον Πνευματικό.
Σε όλη του την διαδρομή βούίζε στ` αυτιά του η απειλή.
«αύριο τέτοια ώρα στην κόλαση» ο τρόμος τον διαπερνούσε μέχρι το μεδούλι.
Έφθασε, όπως έφθασε ως την καλύβι της Αναστάσεως.
Έπιασε το ράσο του Πνευματικού και δεν το άφηνε ούτε στιγμή.
Και την ώρα που έπρεπε εκείνος να κοιμηθεί λίγο, δίπλα του ο τρομοκρατημένος διάκονος.
Μη φοβάσαι παιδί μου ηρέμησε.
Πώς να μην φοβηθώ, Πνευματικέ μου, που πλησιάζει η ώρα.
Ω! πλησιάζει η ώρα που θα με πάρουν.
Τι κραυγές τρόμου και απελπισίας ήταν αυτές!
Σώσε με, Πνευματικέ μου!
Χάνομαι! Με παίρνουν!
Σώσε με!
Γονατίζει ο παπα-Σάββας και γεμάτος πόνο και δάκρυα δέεται στον Κύριο να λυπηθεί τον δούλο του και να επιτιμήσει τους πονηρούς δαίμονες.
Εισακούσθηκε η δέηση του και ο ταλαίπωρος διάκονος σώθηκε από το στόμα λέοντος.
Έτσι πήρε τέλος η τραγωδία.
Τραγωδία πολύ διδακτική.
Αλήθεια τι κίνδυνοι κρύβονται πίσω από τις οπτασίες και τα οράματα τι μπορεί να χτίσει ο εχθρός, όταν δεν ξεδιπλώνονται πλήρως τον εσωτερικό του κόσμο στην εξομολόγηση!!
Τι αξίζει ένας έμπειρος Πνευματικός.
Αλλά και κάτι άλλο.
Με τον χρόνο και την καθοδήγηση του παπα-Σάββα ο Ρουμάνος διάκονος ηρέμησε.
Η πνευματική του ζωή πήρε καλή εξέλιξη.
Χειροτονήθηκε αργότερα και Ιερέας και διακρινόταν πάντα για την ευλάβεια του.
Ωστόσο εκείνα τα χρόνια της πλάνης του άφησαν κάποια δυσάρεστα ίχνη.
Ο διάβολος βλέπετε, είχε απόκτηση απάνω του δικαιώματα.
Δωρεάν θα του πρόσφερε τόσο απολαυστικά οράματα;
Έτσι, αν και από μικρός πήγαινε στο Αγιον όρος, αν και αναπτύχθηκε σε ένα αγγελικό, θα λέγαμε περιβάλλον
παρ` όλα αυτά σ` όλη κατόπιν ζωή του εταλαιπωρείτο με διάφορους
ενοχλητικούς πειρασμούς.
Όλοι οι διακριτικοί πατέρες διέβλεπαν σ` αυτόν το κατάλοιπο της διετούς εκείνης συνεργασίας με τον άγγελο που δεν ήταν άγγελος ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ
http://www.mousiko-cafe.com/forum/in...p?topic=2326.0

[excellent]

Που θέλεις να καταλήξεις πολύκαρπε με το παραπάνω; Τι σχέση έχει αυτό το μακροσκελές κείμενο με την πρόβλεψη του μέλλοντος;

Η αλήθεια είναι πως δεν καταλαβαίνω.

[polykarpos]

Φίλε μου
Πολλά μπορεῖς νὰ ἀποκομίσεις ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔβαλα .
Στὸ προηγούμενο μήνυμά σου λές :

Και ας το δούμε και χριστιανικά: μόνο ο Θεός μπορεί να ξέρει το μέλλον μας.

Καὶ ἐν συνεχείᾳ :

Λέει ο χριστιανισμός ότι όσοι βλέπουν το μέλλον είναι άνθρωποι του διαβόλου. Συμμερίζομαι αυτήν την άποψη.

Αὐτὸ δὲν εἶναι πάντα ἔτσι , θέλει προσοχὴ καὶ διάκριση διότι ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι τοῦ θεοῦ ποὺ τοὺς ἐπιτρέπει νὰ δοῦν τὸ μέλλον .Αὐτοὶ ὅμως δὲν ἀνοίγουν γραφεία γιὰ νὰ δέχονται πελατεία .

Πιστεύω ότι αυτοί που βλέπουν το μέλλον (φλ. κ.α.) πήραν το χρίσμα από τον σατανά.

( Μήπως ἐδῶ ἔχει μιὰ μικρὴ αντίφαση μὲ τὴν προηγούμενη θέση σου
Ὁ Διάβολος φίλεμου δὲν μπορεῖ νὰ προβλέψει τίποτε . Μπορεῖ νὰ μιλήσει γιὰ ὅτι ἔχει γίνει , ὄχι γιὰ ὅτι θὰ γίνει , καὶ αὐτὸ ὅποτε ἐπιτρέψει ὁ Κύριος .

[excellent]

Πριν είπα δύο πράγματα αντιφατικά, που όμως τα πιστεύω και τα δύο.

Έχω μπερδευτεί τελείως.

Είπα:αφού τα μελλούμενα δεν έχουν συμβεί, άρα δεν μπορούν να προβλευθούν, οπότε όση δύναμη και να έχει ο εγκέφαλος δεν μπορεί να προβλέψει τίποτε, εκτός να δεχθούμε την κυκλικότητα των φαινομένων όπως κάποιες ανατολικές θρησκείες. Όμως εγώ ακολουθώντας την επιστήμη λέω ότι ο χρόνος δεν είναι κυκλικός, αλλά προχωρά σε ευθεία. Αν όμως πιστεύουμε ότι κάτι θα μας συμβεί, τότε γίνεται η αυθυποβολή και μας συμβαίνει το δυστυχές ή ευτυχές γεγονός και νομίζουμε ότι το προβλέψαμε.

Και μετά είπα:μόνο ο Θεός μπορεί να ξέρει το μέλλον μας.

Τι γίνεται τώρα; Σίγουρα πιστεύω ότι ο χρόνος είναι ευθειακός, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα πριν συμβούν. Οπότε και ο άνθρωπος μπορεί να το κάνει, αφού έχει μεγάλη δύναμη ο εγκέφαλος;;;

Όποιος καταφέρει και με ξεμπερδέψει παίρνει εύσημο!

[Ποσειδώνιος]

Αρχική Δημοσίευση από excellent

Τι γίνεται τώρα; Σίγουρα πιστεύω ότι ο χρόνος είναι ευθειακός, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα πριν συμβούν. Οπότε και ο άνθρωπος μπορεί να το κάνει, αφού έχει μεγάλη δύναμη ο εγκέφαλος;;;

Όποιος καταφέρει και με ξεμπερδέψει παίρνει εύσημο!

Δεν νομίζω φίλε excellent ότι ο Θεός ξέρει τα πάντα πριν συμβούν. Ή τέλος πάντων ότι μπορούμε να το λέμε με σιγουριά. Έτσι δεν θα ήταν ενδιαφέρον για αυτόν να δημιουργήσει τον κόσμο. Υπάρχει και η ελεύθερη βούληση. Σκέψου ότι μας παρασύρει ένα ποτάμι και αν αφεθούμε ελεύθεροι η κατάληξη μας είναι δεδομένη. Όμως αν το αποφασίσουμε μπορούμε να κολυμπήσουμε προς τα πλάγια και να βγούμε στην ξηρά.
Σκέψου τώρα το κλασσικό παράδειγμα για την τέταρτη διάσταση του χρόνου με την παρέλαση. Παρατηρούμε από ένα φράκτη μια παρέλαση. Το σημείο της παρέλασης που βλέπουμε μπροστά μας είναι το παρόν αυτό που πέρασε είναι το παρελθόν και αυτό που θα έρθει το μέλλον. Αν κινηθούμε πάνω από τον φράκτη θα μπορέσουμε να δούμε το κομμάτι της παρέλασης που δεν έχει περάσει από μπροστά μας δηλαδή το μέλλον. Βέβαια αν ξαναγυρίσουμε στην πρώτη μας θέση, μέχρι εκείνο το κομμάτι του μέλλοντος να έρθει μπροστά μας μπορεί κάτι να συμβεί (πχ να παραπατήσει κάποιος και να αλλάξει η διάταξη) έτσι ώστε - για να το πω τώρα αλλιώς - να μην μπορούμε τελικά ακόμα κι αν δούμε το μέλλον αυτό να επαληθεφθεί.