Δαίμονες

[cHrIsToS8]

Αρχική Δημοσίευση από Johnkokk

Όσο για την κατήχηση που λες εξαρτάται πάντα και από τον όποιο θεολόγο-ιερέα κάνει την κατήχηση

Εδώ εστιάζεται το μεγάλο πρόβλημα.
Θεωρείται ότι τα χέρια του δασκάλου είναι δεμένα αλλά από την αλλη τον θεολόγο-ιερέα δεν τον θεωρείται ότι είναι με δεμένα χέρια και ότι κάνει και έχει την δύναμη να κάνει ότι θέλει.
Είναι δυνατόν αυτό;
Δεν βλέπετε την αντίφαση;

[Johnkokk]

Αρχική Δημοσίευση από cHrIsToS8

Εδώ εστιάζεται το μεγάλο πρόβλημα.
Θεωρείται ότι τα χέρια του δασκάλου είναι δεμένα αλλά από την αλλη τον θεολόγο-ιερέα δεν τον θεωρείται ότι είναι με δεμένα χέρια και ότι κάνει και έχει την δύναμη να κάνει ότι θέλει.
Είναι δυνατόν αυτό;
Δεν βλέπετε την αντίφαση;

Βασικά συνήθως η κατήχηση γίνεται αντικείμενο συζήτησης γιατί ο θεολόγος-ιερέας έχει λίγο παραπάνω ελεύθερα απ'οσο πρέπει τα χέρια και γενικά τα άκρα του

Πέρα από την πλάκα όμως, υπάρχει(και όλοι, πιστοί και μη το γνωρίζουμε) ένα μιζαδόρικο σύστημα και στην εκκλησία. Συνεπώς ακόμη και αν ένας παπάς είναι ακατάλληλος για να κατηχήσει(είναι και μεγάλοι άνθρωποι συνήθως) και πάλι, ο θεολόγος που θα επιλεχθεί(αν είναι καν θεολόγος) θα είναι ένας παρατρεχάμενος είτε του ιερέα είτε του ιερατείου. Τι να διδάξει αυτός για χριστιανική πίστη και γενικά για οποιαδήποτε πίστη.

Και αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Σίγουρα υπάρχουν και οι καλοί ιερείς και θεολόγοι ,κανείς δεν το αρνείται,αλλά σε γενικές γραμμές είναι προβληματικό το σύστημα του κατηχητικού.

Υ.Σ πρέπει να αναφέρω ότι σε αντίθεση με τους άνδρες,οι γυναίκες <<διδάσκαλοι>> στα κατηχητικά έχουν αρκετή αποτελεσματικότητα. Ανοίξτε απλά 4Ε καμιά φορά και θα χάσετε προσωρινά κάθε συναίσθημα σαρκικής λαγνείας

[cHrIsToS8]

Αρχική Δημοσίευση από Johnkokk

Τι να διδάξει αυτός για χριστιανική πίστη και γενικά για οποιαδήποτε πίστη.

Τι και πώς να διδάξει όταν δεν επιτρέπεται η κατήχηση αλλά σκίζουν όλοι (και η εκκλησία α.ε.) τα ιμμάτια τους ότι πρόκειται για ομολογία;
Τι κατηχητικό να κάνει η εκκλησία α.ε. όταν απαγορεύεται να έχει δικές της σχολές για να βγαίνουν από εκεί χριστιανοί κατηχητες και όχι.... θεολόγοι του κρατους; ( η ορθοδοξία αναγνωρίζει μόνο τρεις θεολόγους)
Ειμαί υπερ τους διαχωρισμού κράτους και εκκλησιας.
Για το καλό της εκκλησίας.

[Robespierre]

Αρχική Δημοσίευση από Johnkokk

Φίλοι Ρομπ και Χρήστο. Το θέμα του μπούλινκ είναι αρκετά περίεργο. Αν και δέχθηκα κάποιες φορές( ας πούμε ότι το ύψος δεν είναι από τα προτερήματά μου χαχαχαχ) ,ποτέ δεν το κατανόησα πλήρως όλη αυτή τη φασαρία που γίνεται.
Προσωπικά θεωρώ πως ως επί το πλείστον μόνο εγώ ευθύνομαι για ότι κακό ή καλό μου συμβαίνει.Στο θέμα του μπούλινγκ κατηγορώ πιο συχνά αυτούς που δέχονται παρά το αντίθετο. Αν ένα παιδί είναι 100 κιλά στα 10 του ποιός φταίει? Τα όποια παιδιά το κοροϊδεύουν ή η μάνα του παιδιού και το παιδί που έχει γίνει παιδοβούβαλο? Μπορεί να ακούγομαι απόλυτος και παλαιολιθικός αλλά στο μπούλινγκ δεν υπάρχει θύτης και θύμα. Υπάρχει μόνο ο δέκτης και απλά όποιος δέχεται παρενόχληση πρέπει να προσαρμοστεί στο περιβάλλον. Η ιδέα της προσαρμογής ολόκληρου του κοινωνικού περιβάλλοντος στα δεδομένα ενός ανθρώπου είναι ηλίθια και συνήθως κάτι το ακατόρθωτο .

Φιλε johnkokk, είναι επειδή εσένα δεν σου 'τυχε να περάσεις από "καλό" σχολείο, το παίρνεις στην πλάκα. Σε ένα γυμνάσιο στην Αθήνα που βρεθηκα για 4 χρονια σαν καθηγητής, μέτρησα 4-5 περιπτώσεις που στις μισές αν δεν είχα παρέμβει δυναμικά, θα είχαμε γεγονότα "σχολής Ιωαννίνων". Δεν εχει σημασία το ύψος, το βάρος, το πάχος και η μυική δύναμη. Αν δειχνεις ευάλωτος, οι άλλοι θα πέσουν να σε φάνε ζωντανό. Είναι τέτοια η κοινωνία που μεγαλώνει αγρίμια. Πάτα στο λαιμό όποιον βρεθεί μπροστά σου, εσυ είσαι κι άλλος κανένας. Ετσι τους μεγαλώνουν απ' τα σπίτια τους.

Ενα (συγνώμη για την έκφραση) σκατό, μοίραζε απειλές σε όποιον εβρισκε του χεριού του, πριν δυο χρόνια. Τον είχαμε πιάσει 5-6 φορρές, του είχαμε μιλήσει, τον είχαμε μαλώσει τίποτα. Μετα φωνάξαμε τον κηδεμόνα του και καταλάβαμε. Ενας καραγκιόζης κομπλεξικός, που βάζω στοιχήμα πως δέρνει τον μικρό σταθερά απο τότε που γεννήθηκε.

Πρώτη του ατάκα:

-Αμα ξαναμαλώσεις το παιδί μου θα σε βρουν σε κανένα χαντάκι.

(του τύπου ρίχνω ενα κεφάλι, εχω και κάποια εκπαίδευση στο βαράτε)

Τον πάω κάπου απόμερα:

-Πρόσεξε μη βρούν εσένα ή το παιδί σου σε κανένα χαντάκι με τις μ..ς που αμολάς.

Παγώνει ο τύπος. Χτύπησε ταβάνι, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι άκουσε.

-Εχεις τελειώσει, μου λέει.

-Όποτε θελεις και οπου θέλεις καραγκιόζη, του λέω.

Πήρε το παιδί απο το σχολείο σε ενα μήνα, το φορτώθηκε κάποιο άλλο σχολείο, δυστυχώς. Εμένα, μου χαράξανε (άγνωστοι) τ' αμαξι, κάπου στο τέλος της χρονιάς.

Μου το επισκευασαν οι γονεις δυο παιδιών που γλύτωσαν, η μάνα του ενός μου φιλούσε τα χέρια, κυριολεκτικά.

Τωρα πες μου εσύ johnkokk, ποιός φταιει; Ο χοντρός, ο γυαλάκιας, ο λεπτούλης ή ο εμφανώς θυληπρεπής; Αυτοί ή το κουτάβι κάποιου τυπάκου που επρεπε να τον είχαμε στειρώσει πριν αναπραχθεί; Οπως καταλαβαινεις δεν εχω κάνει ακόμα παιδιά και δεν θα τους συμπονέσω.

Εχω μια όμως μια καλή εμπειρία απο παιδιά. Και κυρίως απο μεγάλους. Η γυναίκα του λεχρίτη καντηλανάφτισα στην εκκλησία της γειτονάς, ο αδερφός της, αρχι-πάπαρδος μέσα, άλλο γκαγκστεροειδές κι αυτός. Είχε περάσει κι αυτός για απειλές, κάποτε. Στο χώρο της άκρας δεξιάς φυσικά, ενταγμένοι ολοι.

Αναρρωτιέσαι μετά ποιοι είναι οι "δαίμονες";

[Johnkokk]

Αρχική Δημοσίευση από Robespierre

Φιλε johnkokk, είναι επειδή εσένα δεν σου 'τυχε να περάσεις από "καλό" σχολείο, το παίρνεις στην πλάκα. Σε ένα γυμνάσιο στην Αθήνα που βρεθηκα για 4 χρονια σαν καθηγητής, μέτρησα 4-5 περιπτώσεις που στις μισές αν δεν είχα παρέμβει δυναμικά, θα είχαμε γεγονότα "σχολής Ιωαννίνων". Δεν εχει σημασία το ύψος, το βάρος, το πάχος και η μυική δύναμη. Αν δειχνεις ευάλωτος, οι άλλοι θα πέσουν να σε φάνε ζωντανό. Είναι τέτοια η κοινωνία που μεγαλώνει αγρίμια. Πάτα στο λαιμό όποιον βρεθεί μπροστά σου, εσυ είσαι κι άλλος κανένας. Ετσι τους μεγαλώνουν απ' τα σπίτια τους.

Ενα (συγνώμη για την έκφραση) σκατό, μοίραζε απειλές σε όποιον εβρισκε του χεριού του, πριν δυο χρόνια. Τον είχαμε πιάσει 5-6 φορρές, του είχαμε μιλήσει, τον είχαμε μαλώσει τίποτα. Μετα φωνάξαμε τον κηδεμόνα του και καταλάβαμε. Ενας καραγκιόζης κομπλεξικός, που βάζω στοιχήμα πως δέρνει τον μικρό σταθερά απο τότε που γεννήθηκε.

Πρώτη του ατάκα:

-Αμα ξαναμαλώσεις το παιδί μου θα σε βρουν σε κανένα χαντάκι.

(του τύπου ρίχνω ενα κεφάλι, εχω και κάποια εκπαίδευση στο βαράτε)

Τον πάω κάπου απόμερα:

-Πρόσεξε μη βρούν εσένα ή το παιδί σου σε κανένα χαντάκι με τις μ..ς που αμολάς.

Παγώνει ο τύπος. Χτύπησε ταβάνι, δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τι άκουσε.

-Εχεις τελειώσει, μου λέει.

-Όποτε θελεις και οπου θέλεις καραγκιόζη, του λέω.

Πήρε το παιδί απο το σχολείο σε ενα μήνα, το φορτώθηκε κάποιο άλλο σχολείο, δυστυχώς. Εμένα, μου χαράξανε (άγνωστοι) τ' αμαξι, κάπου στο τέλος της χρονιάς.

Μου το επισκευασαν οι γονεις δυο παιδιών που γλύτωσαν, η μάνα του ενός μου φιλούσε τα χέρια, κυριολεκτικά.

Τωρα πες μου εσύ johnkokk, ποιός φταιει; Ο χοντρός, ο γυαλάκιας, ο λεπτούλης ή ο εμφανώς θυληπρεπής; Αυτοί ή το κουτάβι κάποιου τυπάκου που επρεπε να τον είχαμε στειρώσει πριν αναπραχθεί; Οπως καταλαβαινεις δεν εχω κάνει ακόμα παιδιά και δεν θα τους συμπονέσω.

Εχω μια όμως μια καλή εμπειρία απο παιδιά. Και κυρίως απο μεγάλους. Η γυναίκα του λεχρίτη καντηλανάφτισα στην εκκλησία της γειτονάς, ο αδερφός της, αρχι-πάπαρδος μέσα, άλλο γκαγκστεροειδές κι αυτός. Είχε περάσει κι αυτός για απειλές, κάποτε. Στο χώρο της άκρας δεξιάς φυσικά, ενταγμένοι ολοι.

Αναρρωτιέσαι μετά ποιοι είναι οι "δαίμονες";

Φίλε Ρομπ, ίσως και να έχεις δίκιο, μεγάλωσα σε επαρχιακή πόλη όπου είναι πιο ήρεμα τα πράγματα και πιο ανθρώπινες οι σχέσεις, οπότε σίγουρα δεν μπορώ να φανταστώ τη σκληρότητα και όλα τα αρνητικά της Αθήνας και γενικά της μεγάλης πόλης.

Σίγουρα υπάρχουν και άτομα που είναι απόδειξη του ενδιάμεσου στάδιου μεταξύ πιθήκων και ανθρώπων.

Όσο για την υποκρισία πολλών που βάζουν την πίστη σαν βιτρίνα και απο πίσω κάνουν τα χίλια δυο είμαι 100% σύμφωνος. Θυμάμαι μια συζήτηση του πατέρα μου με φίλους του για μια πάμπλουτη <<κυρία>> που το παιζε θεούσα.Ο άντρας της πουλούσε όπλα...Γενικά η πίστη έχει καταστραφεί και από πιστούς και από ιερατείο. Αν γυρνούσε ο Χριστός θα τρελαινόταν...άντε την πρώτη φορά είχε έναν ναό για να τα σπάσει, τώρα που να πρωτοπήγαινε

[ilias1990]

Johnkokk, αναφέρεις την αντίληψη της κοινωνίας στο θέμα της παχυσαρκίας. Εδώ παρατηρείται η εξής αντίφαση: Απ'τη μια προωθείται η εικόνα του ιδεατού σώματος και από την άλλη ο υπερκαταναλωτισμός , με τις γνωστές συνέπειες που αυτός έχει στο σώμα.

Στο θέμα του bullying τώρα, μιλάς ( σωστά ) για τις ευθύνες τις οικογένειας. Εννοείται πως η οικογένεια πρέπει να περάσει στο παιδί τις αξίες της σωστής διατροφής, πάνω απ'όλα για την υγεία του ίδιου του παιδιού και όχι για να μην του την " πέσουν " στο σχολείο. Αντίστοιχα όμως, οι γονείς θα πρέπει να μάθουν στο παιδί την σωστή συμπεριφορά στους γύρω του, ώστε να μην έχουμε τέτοια αντικοινωνικά φαινόμενα. Και άντε, στην περίπτωση της παχυσαρκίας πες ότι ο/η μικρός/ή αδυνατίζει και γλυτώνει το τραμπουκισμό. Αν ( όπως ο Robespierre αναφέρει ) είναι θηλυπρεπής τι θα πρέπει να του πουν οι γονείς; Να μιλάει και να φέρεται πιο " αντρικά ";

Στην τελική θα πρέπει να μας απασχολεί η ένταξή μας στο κοινωνικό σύνολο με κάθε τρόπο, ή να σταματήσουν να υπάρχουν τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις του κοινωνικού συνόλου ;

[Litsa]

Αρχική Δημοσίευση από ilias1990

Στην τελική θα πρέπει να μας απασχολεί η ένταξή μας στο κοινωνικό σύνολο με κάθε τρόπο, ή να σταματήσουν να υπάρχουν τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις του κοινωνικού συνόλου ;

Στην τελική (ευθεία?) το δεύτερο, λέω γω, για να είναι εύκολο το πρώτο.

Βέβαια τα στερεότυπα είναι ένας εύκολος τρόπος να κατηγοριοποιούμε καταστάσεις, πολλές φορές οδηγεί σε λάθος, δηλαδή βλέπεις ένα παιδαρά μαύρο, λες, είναι από Αφρική, 90% πέφτεις μέσα.

Στερεότυπα και προκαταλήψεις ήταν ελαττωματικά μεν αλλά όπλα άμυνας παλαιότερων κοινωνιών. Τα καταπολεμάμε και προσπαθούμε να χρησιμοποπιείσουμε περισσότερο επιστήμη στην καθημερινότητά μας αλλά δεν τα καταδικάζουμε.

[Deadite]

Αρχική Δημοσίευση από Litsa

Στην τελική (ευθεία?) το δεύτερο, λέω γω, για να είναι εύκολο το πρώτο.

Βέβαια τα στερεότυπα είναι ένας εύκολος τρόπος να κατηγοριοποιούμε καταστάσεις, πολλές φορές οδηγεί σε λάθος, δηλαδή βλέπεις ένα παιδαρά μαύρο, λες, είναι από Αφρική, 90% πέφτεις μέσα.

Στερεότυπα και προκαταλήψεις ήταν ελαττωματικά μεν αλλά όπλα άμυνας παλαιότερων κοινωνιών. Τα καταπολεμάμε και προσπαθούμε να χρησιμοποπιείσουμε περισσότερο επιστήμη στην καθημερινότητά μας αλλά δεν τα καταδικάζουμε.

Σύντομα κι απλά:

http://old.psych.uoa.gr/~vpavlop/ind...8_present2.pdf

[Λευκός Λύκος]

Αρχική Δημοσίευση από valhalla

Για να τα τρώμε. Εμείς είμαστε τροφή;

Με μυρμήγκια πάντως δεν έχουμε νταλαβέρια, ούτε αντιλαμβάνονται την ύπαρξη μας... είναι σαν να ζουν σε 2 διαστάσεις ενώ εμείς σε 3. Τέτοια είναι η τάξη μεγέθους σαν διαφορά.

Δεν τα τρώμε μόνο• τα κρατάμε στη ζωή, περιορισμένα και υπό τον έλεγχό μας, τα αναπαράγουμε ή τα στειρώνουμε και τα φροντίζουμε, ώστε να εκμεταλλευόμαστε αυτά που παράγουν ή αυτό που είναι. Από ανάγκη κι επειδή μπορούμε. Καμιά φορά τα βασανίζουμε κι από πάνω, ειδικά αν δεν μπορούν να αμυνθούν.

[Λευκός Λύκος]

Αρχική Δημοσίευση από Robespierre

Πατάτες γιαχνί...

Σύγκριση ενός κοινά αποδεκτού και πραγματικού φαινομένου, την αίσθηση του χρώματος, συγκεκριμένα την εντύπωση που λέγεται γαλάζιο, με τα παραμύθια που έχουν εφεύρει οι εβραιοχριστιανοί ποιμένες για να τρομοκρατούν το κοπάδι.

Η σύγκριση αφορά σε κάτι που δεν αντιλαμβανόμαστε όπως πραγματικά είναι, παρά μόνο υπό προϋποθέσεις.