Η πλεκτάνη του αντιρατσισμού

[Litsa]

πολύ καλό λέμε


Τρίτη, Νοέμβριος 28, 2006
Ξενοδοχείον «Το Σύστημα»


Στην δεκαετία του 70 μαινόταν η μάχη των πολιτικών συστημάτων. Συμπαγείς ιδεολογίες συγκρούονταν:
Δεξιά εναντίον Αριστεράς (σε άνθιση στην χώρα μας μετά την πτώση της Χούντας). Αλλά και μεταξύ τους,
Σοσιαλισμός και Κομμουνισμός είχαν αρκετά να χωρίσουν.

Τώρα βέβαια δεν υπάρχουν πια ούτε στην θεωρία ούτε στην πράξη ξεκάθαρες ιδεολογίες και συστήματα.
Πως θα χαρακτηρίζατε την Κίνα; Κομμουνιστικό Καπιταλισμό; Και την Αγγλία; Φιλελεύθερο Σοσιαλισμό;

Αλλά το 1975 υπήρχαν δόγματα και σκληρές αντιπαραθέσεις. Έτσι, το να παρακάμψει κανείς όλα τα
πομπώδη ιδεολογικά κριτήρια και να προτείνει ένα πεζό, «μπακάλικο» και πρακτικό, μόνο σαν
ευφυολόγημα θα μπορούσε να περάσει. Γι αυτό, το κείμενο που ακολουθεί το χαρακτήρισα τότε
χιουμοριστικό – ενώ δεν ήταν. Είναι σοβαρό και σήμερα μοιάζει λίγο προφητικό.



Την πολιτική και ιδεολογική μου θέση την είχα εκφράσει κάποτε σε μια μικρή υποσημείωση.

Ε! υποσημείωση ήταν, δεν προσέχτηκε. Έτσι εξακολουθούν να με ρωτούν πού ανήκω ή τι πιστεύω.
(Παρ' όλο που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να ανήκω κάπου, οπωσδήποτε).

Ωστόσο, έχω μια ξεκάθαρη τοποθέτηση και μου είναι πολύ εύκολο να την περιγράψω.
Έστω κι αν δεν "ανήκω" πουθενά.

Έγραφε λοιπόν η υποσημείωση:

«Είμαι οπαδός εκείνου του συστήματος, που παρέχει στο άτομο το μάξιμουμ των υπηρεσιών
με το μίνιμουμ των ενοχλήσεων».

Όπως βλέπετε, το κριτήριό μου για την υποστήριξη ενός πολιτικο-κοινωνικού-οικονομικού συστήματος
είναι εντελώς πρακτικό. Δεν με ενδιαφέρουν οι αρχές του (που συνήθως απέχουν πολύ από την πράξη:
όλες οι δικτατορίες, δημοκρατίες λέγονται!). Δεν με ενδιαφέρει η ιδεολογία, ούτε το δόγμα,
ούτε το σύστημα διοίκησης ή η διάρθρωση της οικονομίας. Με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.
Τι προσφέρει στον πολίτη - σε σχέση με το τι του ζητάει.

Σ' άλλο μου βιβλίο είχα γράψει, πως «η καλύτερη εξουσία είναι αυτή που επεμβαίνει λιγότερο στη
ζωή μου». Αυτή δηλαδή, που με αφήνει να διαλέγω, να εκδηλώνομαι, να ολοκληρώνομαι όπως θέλω.
Αυτό είναι το ένα βασικό κριτήριο ενός καλού συστήματος - και είναι, ας πούμε, αρνητικό
(το μίνιμουμ της ενόχλησης). Το άλλο είναι θετικό: Τι υπηρεσίες μου προσφέρει το σύστημα
(γιατί δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε: το σύστημα υπάρχει για να υπηρετεί εμάς - και μόνο γι' αυτό).
Αν λοιπόν οι υπηρεσίες είναι καλές, και υπάρχει και ελευθερία, τότε αυτό είναι το καλύτερο σύστημα
και δεν με νοιάζει ούτε πώς το λένε, ούτε τι πιστεύει. Έχει ελεύθερους, χαρούμενους και
ευτυχισμένους πολίτες.


Παρά λίγο θα έλεγα: ευτυχισμένους πελάτες. Και σωστά - είμαστε οι πελάτες του συστήματος.
Κι ο πελάτης είναι ο σκοπός της ύπαρξής του. Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Μόνο που δεν έχουμε
συνειδητοποιήσει ούτε τη θέση μας, ούτε τη δύναμή μας - και αφήνουμε το σύστημα να μας δυναστεύει χωρίς λόγο.

Κι έτσι, πολύ απλά, διαλέγω κοινωνικό σύστημα όπως διαλέγω ξενοδοχείο. Πόσο κοστίζει; Τι προσφέρει
γι' αυτά τα χρήματα; Το φαγητό είναι καλό; Η θέρμανση αρκετή; Η εξυπηρέτηση γρήγορη;

Ας υποθέσουμε πως κάποιος έρχεται από άλλον πλανήτη (άνθρωπος, όμως, σαν και μας) και θέλει
να διαλέξει τον τόπο που θα μείνει. Φαντάζομαι πως, σαν λογικός και πρακτικός άνθρωπος,
θα έκανε ένα ερωτηματολόγιο - και με βάση αυτό θα βαθμολογούσε τα διάφορα συστήματα.

Έτσι π. χ. θα ρωτούσε: μπορεί κανείς, χωρίς συνέπειες, να κριτικάρει ανοιχτά την κυβέρνηση;
Μπορεί κανείς να φιλήσει το κορίτσι του στο δρόμο; Μπορεί να είναι μαύρος, Εβραίος, βουδιστής
ή αναρχικός, χωρίς συνέπειες; Μπορεί να φύγει όποτε θέλει στο εξωτερικό; Πόσες ώρες χρειάζεται
για να περάσει ένα αυτοκίνητο από τον (εκάστοτε) Χολαργό; Πόσα ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη
χρειάζονται για να αγοραστεί ένα κοστούμι ή ένα ψυγείο;

Το ερωτηματολόγιο θα κάλυπτε θέματα κοινωνικής ασφάλισης (παροχές και τρόπους παροχής),
εθνικό εισόδημα, κατά κεφαλήν εισόδημα και ψαλίδα ανισότητας, φόρους, ευκαιρίες μόρφωσης
και επαγγέλματος, ευκολίες που παρέχονται (δρόμοι, μέσα συγκοινωνίας, αποχέτευση, τηλέφωνα,
πάρκινγκ, τηλεόραση) ακόμη και την "ποιότητα" ζωής - που βέβαια δύσκολα αναλύεται σε ερωτήσεις.

Ίσως, με ένα τέτοιο ερωτηματολόγιο, να μην έβγαινε η καλύτερη χώρα. Οπωσδήποτε όμως θα φαινόντουσαν
αμέσως οι χειρότερες, αυτές που αποκλείονται. Από κει και πέρα, ο διαστημάνθρωπός μας μπορεί να
κάνει ελεύθερα την επιλογή του ανάμεσα στις επικρατέστερες - κατά το κέφι και το μεράκι του.
Μια επίσκεψη επί τόπου, θα του έδινε και κάτι που δε βγαίνει στα ερωτηματολόγια: την "ατμόσφαιρα" μιας χώρας.

Και για να ξανάρθουμε στο αρχικό μας ερώτημα: Θα θεωρούσα λοιπόν καλύτερο σύστημα, αυτό που ισχύει
στις χώρες που θα έπαιρναν τους περισσότερους βαθμούς στο ερωτηματολόγιό μου.

Θα μου πείτε πώς μπορεί να φτιάξει κανείς το ερωτηματολόγιο έτσι, που να πρωτεύσει το σύστημα της
αρεσκείας του. Φυσικά μπορεί. Αλλά τότε δεν του χρειάζεται το ερωτηματολόγιο, αφού ήδη έχει
προ-επιλέξει το σύστημά του. Εγώ προτείνω σαν κριτήριο (και άρα σαν αφετηρία για τα ερωτήματα)
τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες: Ελευθερία, μόρφωση, εργασία, ασφάλιση, άνεση, υγεία.

Ίσως πάλι πει κανείς πως μερικά συστήματα δεν προσφέρουν τώρα ελευθερία και άνεση - για να τις
προσφέρουν στις επόμενες γενεές. Λυπάμαι - αυτό το δίσκο τον έχω ακούσει πολλές φορές, με πολλούς
τίτλους: "Τραγούδι του Γύψου", "Τραγούδι της Βασιλείας των Ουρανών" κλπ. Δεν βλέπω κανένα λόγο να
προτιμώ το ξενοδοχείο που ισχυρίζεται πως ΘΑ προσφέρει σύντομα θέρμανση και νερό - όταν το διπλανό
τα έχει ήδη.

Ζητάω συγνώμη αν η σκέψη μου, φτωχή, χωρίς ιδεολογική έξαρση και ιδεαλιστικές πτήσεις, απογοητεύει.
Αλλά στον κυκεώνα των φιλοσοφιών, ιδεολογιών, συστημάτων και μεθόδων - εγώ συνεισφέρω την
«ιδεολογία του κοινού νου».

Σε όσους βρουν την ιδεολογία μου ισχνή - της χαρίζω έναν άλλο τίτλο: «Ιδεολογία του ανθρώπου».
Τίποτε άλλο δεν υποστηρίζω, παρά πως το σύστημα πρέπει να κόβεται στα μέτρα του ανθρώπου.
Πως πρέπει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Κι όχι -όπως καταντήσαμε σήμερα-
να μελετάμε θεωρητικά ένα σύστημα και μετά να προσπαθούμε να προσαρμόσουμε (με το ζόρι) τους ανθρώπους σ' αυτό.

Ποιες είναι οι ανάγκες του ανθρώπου; Μας τις μαθαίνει και η επιστήμη και η πείρα. Η σωστή θεωρία του
μάρκετινγκ, που πρεσβεύει πως τα προϊόντα πρέπει να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των καταναλωτών,
θα μπορούσε να μας χρησιμεύσει σαν θεωρητικό υπόδειγμα. (Είναι δημοκρατικότερο το μάρκετινγκ από
όσο νομίζουμε. Ξεκινάει από τις ανάγκες και τις επιθυμίες του ατόμου. Μετά, κάθε αγορά είναι και
μια ψήφος). Στο μάρκετινγκ π. χ. ενός ξενοδοχείου, θα μελετούσαμε πρώτα τις ανάγκες του πελάτη και
θα φροντίζαμε να τις ικανοποιήσουμε στο μέτρο του δυνατού, έτσι που να πετύχουμε σαν ξενοδοχείο.

Εύχομαι κάποτε, τα συστήματα να γίνουν πραγματικά στα μέτρα του ανθρώπου.
Για να μπορέσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να περάσουν τις σύντομες διακοπές τους
στη γη, σε ένα καλό, άνετο και ζεστό ξενοδοχείο...

posted by Nikos Dimou at 28.11.06

[Deadite]

Δεν με ενδιαφέρει η ιδεολογία, ούτε το δόγμα,
ούτε το σύστημα διοίκησης ή η διάρθρωση της οικονομίας. Με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα.
Τι προσφέρει στον πολίτη - σε σχέση με το τι του ζητάει

posted by Nikos Dimou at 28.11.06


Υπογραμμίζω την ημερομηνία...
Το κείμενο γράφτηκε πριν από την άνοδο της Χρυσής Αυγής.
Δε νομίζω ότι σήμερα ο κύριος Δήμου θα έλεγε "δεν με ενδιαφέρει η ιδεολογία, με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα".

Δε πα να μου προσφέρουν τον ουρανό με τ'άστρα, δε θα υποστηρίξω ρατσιστές και δολοφόνους. Καλύτερα στο δρόμο, παρά στο "ξενοδοχείο" τους.

Κανένα πολιτικό σύστημα δεν είναι αποδεκτό εάν δε διαθέτει μια υγιή, ανθρωποκεντρική ιδεολογία. Αλίμονο εάν βάζουμε πάνω απ'όλα τη βολή μας και το προσωπικό μας συμφέρον.

[nikodhmos]

Αρχική Δημοσίευση από Deadite

Δε νομίζω ότι σήμερα ο κύριος Δήμου θα έλεγε "δεν με ενδιαφέρει η ιδεολογία, με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα".

Δε πα να μου προσφέρουν τον ουρανό με τ'άστρα, δε θα υποστηρίξω ρατσιστές και δολοφόνους. Καλύτερα στο δρόμο, παρά στο "ξενοδοχείο" τους.

Κανένα πολιτικό σύστημα δεν είναι αποδεκτό εάν δε διαθέτει μια υγιή, ανθρωποκεντρική ιδεολογία. Αλίμονο εάν βάζουμε πάνω απ'όλα τη βολή μας και το προσωπικό μας συμφέρον.

Συμφωνώ, αλλά: Δεν βλέπω ο συγγραφέας να εννοεί ότι ένα θετικό αποτέλεσμα δικαιολογεί μια κακή ιδεολογία, αλλά μάλλον το αντίθετο θέλει να πει. Ότι δεν έχει σημασία πόσο καλό είναι στα χαρτιά ένα σύστημα αν στην πράξη δεν είναι τόσο καλό όσο υπόσχεται. Αυτό αντανακλά ας πούμε στον κομμουνισμό, που τόσο καλός ακούγεται στη θεωρία και τόσο προσκολλημένους οπαδούς έχει ιδεολογικά, αλλά όλοι ξέρουμε πώς κατέληξε όσες φορές εφαρμόστηκε (και τολμώ να υποθέσω ότι οι περισσότεροι έχουμε στον κύκλο μας κάποιον κομμουνιστή ιδεολόγο αλλά με... «δεξιές» τσέπες).

Δεύτερον, η Χ.Α. για παράδειγμα πάλι δεν πληροί τα κριτήρια που περιγράφονται στο άρθρο:

Έτσι π. χ. θα ρωτούσε: μπορεί κανείς, χωρίς συνέπειες, να κριτικάρει ανοιχτά την κυβέρνηση;
Μπορεί κανείς να φιλήσει το κορίτσι του στο δρόμο; Μπορεί να είναι μαύρος, Εβραίος, βουδιστής
ή αναρχικός, χωρίς συνέπειες; Μπορεί να φύγει όποτε θέλει στο εξωτερικό;

Όλα αυτά είναι πράγματα που εκδηλώνονται ως αποτέλεσμα του συστήματος επί της κοινωνίας. Ακόμα και αν είσαι Έλληνας λευκός ετεροφυλόφιλος και δεν σε αγγίζει η συγκεκριμένη διάκριση της Χ.Α. ας πούμε, αν δεν μοιράζεσαι την ιδεολογία που την προκαλεί (δηλαδή είσαι Έλληνας λευκός ετεροφυλόφιλος αλλά μη χρυσαυγίτης), οφείλεις να αναγνωρίσεις τη ζημιά στους άλλους πολίτες και να αφαιρέσεις «πόντους» από αυτό το σύστημα. Δεν γίνεται δηλαδή πουθενά λόγος για ατομισμό και προσωπικό συμφέρον.

[Deadite]

Αρχική Δημοσίευση από nikodhmos

Όλα αυτά είναι πράγματα που εκδηλώνονται ως αποτέλεσμα του συστήματος επί της κοινωνίας. Ακόμα και αν είσαι Έλληνας λευκός ετεροφυλόφιλος και δεν σε αγγίζει η συγκεκριμένη διάκριση της Χ.Α. ας πούμε, αν δεν μοιράζεσαι την ιδεολογία που την προκαλεί (δηλαδή είσαι Έλληνας λευκός ετεροφυλόφιλος αλλά μη χρυσαυγίτης), οφείλεις να αναγνωρίσεις τη ζημιά στους άλλους πολίτες και να αφαιρέσεις «πόντους» από αυτό το σύστημα. Δεν γίνεται δηλαδή πουθενά λόγος για ατομισμό και προσωπικό συμφέρον.

Κι όμως, έχω ακούσει αρκετούς να λένε "δε με νοιάζει αν είναι ναζί, αρκεί να μας σώσουν απ΄τα μνημόνια, να διώξουν τους ξένους, να μπορούμε να κυκλοφορούμε χωρίς να φοβόμαστε". Κι αυτοί που τα λένε είναι πρώην ψηφοφόροι Ν.Δ. ή και Πασόκ, άσε που έχω ακούσει να τα λέει και άτομο αλβανικής καταγωγής. Κανείς τους δε νοιάζεται για τη ζημιά του άλλου, το συμφέρον το δικό τους και της κοινωνικής ομάδας που ανήκουν είναι πάνω απ΄όλα.

Το κείμενο αναφέρει

Κι έτσι, πολύ απλά, διαλέγω κοινωνικό σύστημα όπως διαλέγω ξενοδοχείο. Πόσο κοστίζει; Τι προσφέρει
γι' αυτά τα χρήματα; Το φαγητό είναι καλό; Η θέρμανση αρκετή; Η εξυπηρέτηση γρήγορη;

Όταν κρίνεις ένα σύστημα με βάση το τι προσφέρει σε σένα ως πελάτη, κρίνεις με βάση το συμφέρον σου. Ο Δήμου παρομοιάζει τα πολιτικά συστήματα με ξενοδοχεία και προτείνει στους πολίτες να διαλέξουν αυτό που ανταποκρίνεται με το καλύτερο δυνατό τρόπο στις προσωπικές τους ανάγκες (δηλαδή αυτό που τους συμφέρει) χωρίς να κολλάνε στην ταμπέλα (την ιδεολογία δηλαδή).

Δεν αμφισβητώ την αξία του κειμένου, ούτε τις προθέσεις του συγγραφέα, ούτε της Litsa που το ανέβασε.

Το συγκεκριμένο κείμενο γράφτηκε δέκα χρόνια πριν, σε μια εποχή όπου κανείς δεν ασχολιόταν με τη Χ.Α. και είχες να διαλέξεις ανάμεσα σε κόμματα που εκπροσωπούσαν σοσιαλισμό και φιλελευθερισμό (άντε και κομμουνισμό το κκε), οπότε για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο όπου αναφέρεται, ο Δήμου τα έλεγε σωστά και άριστα και είναι προφανές ότι η Litsa το διάλεξε για να δηλώσει ότι δεν είναι υπόδουλη σε ιδεολογίες.

Όμως

Πλέον έχουμε ναζιστικό κόμμα στη βουλή, που έρχεται τρίτο στις δημοσκοπήσεις. Κι αυτό είναι πολύ σοβαρό, δεν υπάρχει περιθώριο ανοχής, δεν έχουμε την πολυτέλεια να λέμε "ε, δεν πειράζει μωρέ, ας μη κολλάμε στην ιδεολογία".

Το ξαναλέω, πιστεύω ειλικρινά ότι σήμερα ο Νίκος Δήμου δε θα έγραφε το συγκεκριμένο κείμενο.

[ilias1990]

Με όλα αυτά που λέτε είναι σαν να λέτε ότι ήδη έχετε παραδώσει τα όπλα στην μάχη που δίνει ο ελληνισμός. Βάλατε την αριστερά και την δημοκρατία σας πάνω από το έθνος. Χρυσαυγίτης δεν είμαι γιατί τους θεωρώ του συστήματος. Εγώ βάζω πάνω από όλα το έθνος μου όμως και θα συμμαχούσα και με τον διάολο για να σωθεί η χώρα μου. Εσείς προφανώς θα προτιμούσατε ακόμα και να μας κατακτήσει ένα δημοκρατικό κράτος από το να συμμαχήσουμε με απολυταρχικά καθεστώτα και φασίστες για την ευημερία μας. Τέλος το έθνος μου μέχρι και πάνω από τον εαυτό μου το βάζω...

Υ.Γ: ποια είναι διαφορά προσωπολατρείας με την ιδεολογία; Στην πρώτη λατρεύεις ένα υπαρκτό, ενώ στη δεύτερη ενα ανύπαρκτο ψέμα...

[ilias1990]

Αρχική Δημοσίευση από Litsa

Επειδή λες πολλά και ποιος είναι οπαδός ποιανού, ποιος ιδεολόγος της τάδε ιδεολογίας, θα γράψω μόνο ένα για να σου φύγει η περιέργεια


«Είμαι οπαδός εκείνου του συστήματος, που παρέχει στο άτομο
το μάξιμουμ των υπηρεσιών με το μίνιμουμ των ενοχλήσεων». . . .

Τάδε έφη Νικος Δήμου

υγ, το "Ταδε εφη" δεν είναι όνομα, σημαίνει "αυτό το είπε "

Πωπω πόσα συμπλέγματα φανέρωσες με το Υ.Γ σου... Κακία και χολή μην βγάζεις τόση αλλά δεν με ενδιαφέρει καμία ειρωνεία και προσβολή στο πρόσωπό μου... Μόνο η προσβολή στην πατρίδα μου με τρελαίνει. Εγώ θα συμπληρώσω τον κο Δήμου και θα πω αυτό: Όταν η πατρίφα το χρειάζεται είμαι πρόθυμος να παραδώσω κάθε ελευθερία γιατί είμαι ένας νάνος μπροστά της...

[nikodhmos]

Αρχική Δημοσίευση από ilias1990

Με όλα αυτά που λέτε είναι σαν να λέτε ότι ήδη έχετε παραδώσει τα όπλα στην μάχη που δίνει ο ελληνισμός. Βάλατε την αριστερά και την δημοκρατία σας πάνω από το έθνος. Χρυσαυγίτης δεν είμαι γιατί τους θεωρώ του συστήματος. Εγώ βάζω πάνω από όλα το έθνος μου όμως και θα συμμαχούσα και με τον διάολο για να σωθεί η χώρα μου.

Μπορείς να εξηγήσεις ποια είναι στα μάτια σου η μάχη που δίνει ο ελληνισμός και σε τι διαφέρει από τα ιδανικά της Χ.Α. κατά τη γνώμη σου;

[ilias1990]

Αρχική Δημοσίευση από nikodhmos

Μπορείς να εξηγήσεις ποια είναι στα μάτια σου η μάχη που δίνει ο ελληνισμός και σε τι διαφέρει από τα ιδανικά της Χ.Α. κατά τη γνώμη σου;

Ας πούμε ότι ο ελληνισμός είναι ένα κάστρο. Αυτό το κάστρο βάλλεται καθημερινώς και συνεχώς από το παγκόσμιο σύστημα με τους εξής τρόπους
1) πόλεμος στην γλώσσα μας η οποία σαν συνέχεια της αρχαίας ελληνικής , εξελίσσεται ο τρόπος που σκεφτόμαστε όταν τη χρησιμοποιούμε σωστά... Παντού θα δεις εσκεμμένα λάθη γραμματικά, ορθογραφικά σε Μ.Μ.Ε κτλ... Επίσης γκρίνγκλις θες κι άλλα για αυτό;;
2) πόλεμος στην σωστή ιστορία και από εξωτερικούς και από εσωτερικούς παράγοντες( βλέπε ρεπούση)
3) Γράφω τον χριστιανισμό με επιφύλαξη . Πολεμιέται σίγουρα αλλά δεν ξέρω κατά πόσο συνδέεται με τον ελληνισμό, υπάρχει μια ασάφεια εδώ.
4)Αθεία, κομμουνισμός, σοσιαλισμός, φεμινισμός, παγκοσμιοποίηση, αντιφασισμός, αντιρατσιαμός,μουσουλμανισμός κι οτιδήποτε πλασάρετε και δεν έχει σχέση με την αίσθηση του μέτρου και του αρχαιοελληνικού κάλλους..
5) Ειρωνεία στο εθνικό φρόνημα και να κατηγορούνται οι πατριώτες ως ρατσιστές
6) Το πιο άμεσο, λαθραία εισροή μουσουλμάνων και άμεσης απειλής μας. Στάχτη στα μάτια του κόσμου ότι δεν κινδυνεύουμε από αυτούς και κατηγορούνται πάλι οι αφυπνισμένοι που θέλουν να τους διώξουν σαν ρατσιστές.

Στην δεύτερή σου ερώτηση τώρα. Ότι διαφορά είχαν όλοι οι πατριώτες Έλληνες από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα...

[Pholarchos]

Αρχική Δημοσίευση από ilias1990

...Όταν η πατρίφα το χρειάζεται είμαι πρόθυμος να παραδώσω κάθε ελευθερία γιατί είμαι ένας νάνος μπροστά της...

όταν όμως το 'χρειάζεται' κάποιος πολιτικός ή στρατιωτικός για τη δική του δόξα και στο 'σεβίρει' ότι τάχα το χρειάζεται η πατρίδα;

[ilias1990]

Αρχική Δημοσίευση από Pholarchos

όταν όμως το 'χρειάζεται' κάποιος πολιτικός ή στρατιωτικός για τη δική του δόξα και στο 'σεβίρει' ότι τάχα το χρειάζεται η πατρίδα;

Ποιος πολιτικός ή στρατιωτικός μου το σερβίρει τώρα;; Διαπίστωσή μου είναι ότι τώρα με χρειάζεται η πατρίδα για τους λόγους που ανέφερα στο παραπάνω μήνυμα