Κομφουκιος και αρχαία Ελλάδα

[Litsa]

Θα κάνω μια μικρή έρευνα (όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου)
για να συγκρίνω την διαδασκαλία του Κομφούκιου με αυτήν των Στωικών

Κίνητρο για αυτό το τοπίκιο ήταν από το
"πως δέχθηκαν οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι τον χριστιανισμό"
και ένα διαξιφισμό που είχα εκεί με τον συνφορουμίστα R-b-ter
και θα τον παρακαλούσα να μας επιβεβαιώσει πως το κείμενο που κάνω copy
είναι αξιόλογο για σημείο αναφοράς.

Το κείμενο αναφέρει πως , ναι μεν ο Κομφούκιος έζησε το 551-479 π.Χ.
αλλά "Οι διδασκαλίες του Κομφούκιου και οι συζητήσεις και συνδιαλλαγές με τους μαθητές του καταγράφηκαν στο Lunyu ή Ανάλεκτα, μια συλλογή που, το πιθανότερο, απέκτησε την μορφή με την οποία την γνωρίζουμε σήμερα τον δεύτερο π.Χ. αιώνα.¨" δηλαδή , η εικόνα που έχουμε για την διδασκαλία του
είναι πολύ μεταγενέστερη της εποχής του.
ως εκ τούτου , η πληροφορία του R-b-ter
<<Οι ρήσεις του
καταγράφηκαν απο τους μαθητές του περίπου την περίοδο που έζησε>>
ελέγχεται σε πρώτη φάση ως ανακριβής .

[Litsa]

Αντιγράφω από το


http://www.archive.gr/modules.php?na...content&tid=17


C - Κομφούκιος


Jeffrey K. Riegel

Καθηγητής του Τμήματος Ανατολικών Ασιατικών Γλωσσών και Πολιτισμών

Ph.D. Stanford University


Μετάφραση: Ανδρονίκη Μαστοράκη




Κομφούκιος


Ο Κομφούκιος (551-479 π.Χ.), σύμφωνα με την κινεζική παράδοση, ήταν στοχαστής, πολιτική φυσιογνωμία, δάσκαλος και ιδρυτής της Σχολής Ru της κινεζικής σκέψης. Οι διδασκαλίες του, όπως διατηρήθηκαν στα Ανάλεκτα, θέτουν τα θεμέλια πολλών εκ των μετέπειτα κινέζικων απόψεων για την εκπαίδευση και την συμπεριφορά του ιδανικού άνδρα, πώς ένα τέτοιο άτομο θα πρέπει να ζει τη ζωή του και να αλληλεπιδρά με τους άλλους, και τα σχήματα της κοινωνίας και της διακυβέρνησης στα οποία θα πρέπει να συμμετέχει. Ο Fung Yu-lan, μια από τις μεγάλες αυθεντίες του 20ου αιώνα για την ιστορία της κινεζικής σκέψης, συγκρίνει την επιρροή του Κομφούκιου στην κινεζική ιστορία με εκείνη του Σωκράτη στη Δύση.


Ο Βίος του Κομφούκιου


Οι πηγές για τη ζωή του Κομφούκιου είναι μεταγενέστερες και δε διαχωρίζουν προσεκτικά τη φαντασία από την πραγματικότητα. Ως εκ τούτου καλό θα ήταν τα περισσότερα που γνωρίζουμε γι’ αυτόν να θεωρούνται μύθος. Πολλοί από τους θρύλους που περιβάλλουν τον Κομφούκιο στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. περιλήφθησαν από τον Sima Qian (145-π.85 π.Χ.), αυλικό ιστορικό της δυναστείας Han, στα πολύ γνωστά και συχνά μνημονευόμενα Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού (Shiji). Αυτή η συλλογή ιστοριών ξεκινά αναγνωρίζοντας τους προγόνους του Κομφούκιου ως μέλη της βασιλικής οικογένειας του Song. Σημειώνει επίσης ότι ο προπάππος του, δραπετεύοντας από την αναταραχή της γενέτειράς του Song, μετακόμισε στο Lu, κάπου κοντά στη σημερινή πόλη Qufu στη νοτιοανατολική Shandong, όπου η οικογένεια περιήλθε σε ένδεια. Ο Sima Qian και άλλες πηγές περιγράφουν ότι ο Κουμφούκιος πέρασε καρτερικά τα πάμφτωχα και ταπεινωτικά νεανικά του χρόνια και αναγκάστηκε, όταν ενηλικιώθηκε, να αναλάβει τόσο ασήμαντες δουλειές όπως λογιστής και φροντιστής φάρμας. Η αφήγηση του Sima Qian περιλαμβάνει την ιστορία πως ο Κομφούκιος γεννήθηκε για να εκπληρωθεί η προσευχή των γονιών του σε έναν ιερό λόφο (qiu) με το όνομα Ni. Το επίθετο του Κομφούκιου Kong (το οποίο κυριολεκτικά σημαίνει την έκφραση ευχαριστίας όταν οι προσευχές εισακούονται), το απαγορευμένο όνομα που του δόθηκε Qiu, και το κοινωνικό του όνομα Zhongni, φαίνονται όλα συνδεδεμένα με τις θαυματουργές περιστάσεις της γέννησής του. Αυτό προκαλεί αμφιβολίες, επομένως, για την βασιλική γενεαλογία του Κομφούκιου που παρουσιάζει ο Sima Qian. Παρομοίως, η καταγεγραμμένη ηλικία θανάτου του Κομφούκιου, ‘εβδομήντα δύο’ ετών, είναι ένα ‘μαγικό νούμερο’ που άσκησε πολύ μεγάλη επίδραση στην πρώιμη κινεζική λογοτεχνία. Δεν γνωρίζουμε πως ο ίδιος ο Κομφούκιος εκπαιδεύτηκε, αλλά η παράδοση τον θέλει να σπουδάζει θρησκευτική τελετουργία με τον Ταοϊστή Δάσκαλο Lao Dan, μουσική με τον Chang Hong, και λαούτο με τον Δάσκαλο μουσικής Xiang. Ως μεσήλικας ο Κομφούκιος θεωρείται ότι είχε συγκεντρώσει γύρω του μια ομάδα μαθητών τους οποίους δίδασκε και επίσης ότι είχε αφιερώσει τον εαυτό του σε πολιτικά ζητήματα στο Lu. Ο αριθμός των μαθητών του Κομφούκιου έχει διογκωθεί υπερβολικά, με τον Sima Qian και άλλες πηγές να ισχυρίζονται ότι ήταν περίπου τρεις χιλιάδες. Ο Sima Qian συνεχίζει λέγοντας ότι, «Εκείνοι που, αυτοπροσώπως, απέκτησαν γνώση των Έξι Κανόνων [διδασκόμενων από τον Κομφούκιο], αριθμούσαν εβδομήντα δύο». Ο Mencius του 4ου αιώνα π.Χ. και κάποια άλλα πρώιμα έργα δίνουν τον αριθμό εβδομήντα. Ίσως εβδομήντα ή εβδομήντα δύο να ήταν ο μέγιστος αριθμός, παρόλο που και οι δύο αυτοί αριθμοί είναι ύποπτοι αφού δείχνουν την υποτιθέμενη ηλικία θανάτου του Κομφούκιου.


Στην ηλικία των πενήντα, όταν ο Δούκας Ding του Lu ήταν στον θρόνο, τα ταλέντα του Κομφούκιου είχαν αναγνωριστεί και διορίσθηκε Υπουργός Δημοσίων Έργων και έπειτα Υπουργός Εγκλημάτων. Όμως ο Κομφούκιος φαίνεται πως προσέβαλε μέλη της αριστοκρατίας του Lu που συναγωνίζονταν με τον Δούκα Ding για την εξουσία (ή στον ίδιο το δούκα ο Κομφούκιος προκάλεσε δυσαρέσκεια και συνεπώς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το αξίωμα και να οδηγηθεί στην εξορία. Όπως και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς, η εξορία και τα βασανιστήρια είναι κοινά θέματα στους βίους των ηρώων της πρώιμης κινεζικής παράδοσης. Με την συνοδεία των μαθητών του, ο Κομφούκιος έφυγε από το Lu και ταξίδεψε στα κράτη Wei, Song, Chen, Cai, και Chu, προφανώς ψάχνονταν για κάποιον άρχοντα να τον προσλάβει, συναντώντας αντίθετα αδιαφορία και, περιστασιακά, σκληρές κακουχίες και κινδύνους. Αρκετά από αυτά τα επεισόδια, όπως διατηρήθηκε στα Αρχεία του Μεγάλου Ιστορικού, φαίνονται να μην είναι τίποτα άλλο παρά ξαναειπωμένα σε πεζό τραγούδια που βρέθηκαν στο αρχαίο κινέζικο Βιβλίο Ασμάτων. Έτσι, η ζωή του Κομφούκιου καθίσταται ένα ‘ξανα-ανέβασμα’ των βασανιστηρίων και της αποξένωσης των ηρώων των τραγουδιών.


Σε κάθε περίπτωση, κατά τα πιο παραδοσιακά αρχεία, ο Κομφούκιος επέστρεψε στο Lu το 484 π.Χ. και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του διδάσκοντας, τακτοποιώντας το Βιβλίο Ασμάτων, το Βιβλίο Αρχείων, και άλλα αρχαία κλασικά έργα, καθώς και διορθώνοντας τα Χρονικά της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, το χρονικό της αυλής του Lu. Το αρχείο του Sima Qian επίσης παρέχει υπόβαθρο στην σύνδεση του Κομφούκιου με τα πρώιμα κανονικά κείμενα τελετουργίας και μουσικής (τα τελευταία από τα οποία χάθηκαν σε πολύ πρώιμες εποχές). Ο Sima Qian ισχυρίζεται, επιπρόσθετα, ότι «Στα τελευταία του χρόνια ο Κομφούκιος εντρύφησε στο Yi» — τον διάσημο, μερικοί ίσως πουν διαβόητο, οδηγό μαντικής, δημοφιλή σήμερα στην Κίνα και στη Δύση. Το χωρίο των Ανάλεκτων που εμφανίζεται να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Sima Qian φαίνεται παραφθαρμένο και γι’ αυτό αναξιόπιστο σ’ αυτό το σημείο. Η παραδοσιακή συσχέτιση του Κομφούκιου με αυτά τα έργα οδήγησε αυτά και άλλα σχετικά κείμενα να τιμώνται ως τα «Κλασικά του Κομφούκιου» και έκανε τον ίδιο τον Κομφούκιο πνευματικό πρόγονο μεταγενέστερων δασκάλων, ιστορικών, ηθικών φιλοσόφων, ακαδημαϊκών και αμέτρητων άλλων των οποίων οι ζωές και τα έργα τους φιγουράρουν περίοπτα στην κινεζική πνευματική ιστορία.


Το Βιβλίο X των Ανάλεκτων αποτελείται από προσωπικές παρατηρήσεις για το πως συμπεριφερόταν ο Κομφούκιος ως στοχαστής, δάσκαλος και αξιωματούχος. Κάποιοι έχουν ισχυριστεί ότι αυτά τα χωρία ήταν αρχικά γενικότερες εντολές για το πώς πρέπει ένας ευγενής να ντύνεται και να συμπεριφέρεται που επανονομάστηκαν ως περιγραφές του Κομφούκιου. Παραδοσιακά, το Βιβλίο X θεωρείται ότι παρέχει ένα άμεσο πορτραίτο του Κομφούκιου και έχει διαβαστεί ως βιογραφικό σκιαγράφημα. Τα ακόλουθα χωρία παρέχουν μερικά παραδείγματα.


Ο Κομφούκιος, στο σπίτι στο χωριό που γεννήθηκε, ήταν απλός ανεπιτήδευτος στους τρόπους του, ωσάν να μην εμπιστευόταν τον εαυτό του να μιλήσει. Αλλά όταν βρίσκεται στον προγονικό ναό ή στην Αυλή μιλάει πρόθυμα, παρόλο που πάντα επιλέγει τις λέξεις του με προσοχή. (Lunyu 10.1)


Όταν στην αυλή μιλάει με αξιωματούχους χαμηλότερου βαθμού, είναι φιλικός, αν και ευθύς· όταν μιλάει με αξιωματούχους μεγαλύτερου βαθμού, είναι συγκρατημένος αλλά ακριβής. Όταν ο άρχοντας είναι παρόν είναι επιφυλακτικός, αλλά όχι μουδιασμένος. (Lunyu 10.2)


Εισερχόμενος στην Είσοδο του Παλατιού φαίνεται να συστέλλει το σώμα του, σα να μην υπάρχει αρκετός χώρος για να χωρέσει. Εάν σταματήσει, δεν πρέπει να είναι ποτέ στη μέση της εισόδου, ούτε μπαίνοντας πατά ποτέ το κατώφλι. (Lunyu 10.4)


Όταν νηστεύει σε προετοιμασία για θυσία πρέπει να φορά τον Λαμπρό Χιτώνα, και πρέπει να είναι από λινό. Πρέπει να αλλάζει το φαγητό του και το μέρος που συνήθως κάθεται. Δεν εναντιώνεται στο να είναι το ρύζι του επιμελώς καθαρισμένο, ούτε το κρέας του εξαιρετικά λεπτοκομμένο. (Lunyu 10.7, 10.8)


Όταν στέλνει έναν αγγελιοφόρο να ρωτήσει κάποιον σε μια άλλη χώρα, υποκλίνεται δύο φορές όταν ξεπροβοδίζει τον αγγελιοφόρο. (Lunyu 10.15)


Στο κρεβάτι αποφεύγει να πάρει τη στάση νεκρού... Εάν συναντήσει κάποιον σε βαθύ πένθος πρέπει να υποκλιθεί απέναντι στην μπάρα του άρματός του. (Lunyu 10.24, 10.25)


Χωρία των Ανάλεκτων όπως αυτά έκαναν τον Κομφούκιο πρότυπο ευγένειας και προσωπικής ευπρέπειας για αμέτρητες γενιές κινέζων αξιωματούχων.


Μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ., ο Κομφούκιος είχε αναγνωριστεί ως ξεχωριστή προσωπικότητα, ένας σοφός που αγνοήθηκε αλλά θα έπρεπε να είχε αναγνωριστεί και να γίνει βασιλιάς. Στα τέλη του 4ου αιώνα, ο Mencius λέει για τον Κομφούκιο: «Από την είσοδο του ανθρώπου σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν υπήρξε μεγαλύτερος άνδρας απ’ τον Κομφούκιο». Και σε δύο χωρία ο Mencius υπαινίσσεται ότι ο Κομφούκιος ήταν ένας από τους μεγάλους σοφούς βασιλιάδες που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, έρχονται κάθε πέντε χιλιάδες χρόνια. Ο Κομφούκιος επίσης φιγουράρει περίοπτα ως το θέμα ανεκδότων και ως δάσκαλος της σοφίας στα γραπτά του Xunzi, ένας οπαδός των διδασκαλιών του Κομφούκιου του τρίτου αιώνα π.Χ. Πράγματι τα κεφάλαια είκοσι οκτώ έως τριάντα του Xunzi, τα οποία κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν είναι έργο του Xunzi αλλά συρραφή από τους μαθητών του, μοιάζουν με μια εναλλακτική, και αξιοσημείωτα πιο περιληπτική, εκδοχή των Ανάλεκτων.


Ο Κομφούκιος και οι οπαδοί του επίσης ενέπνευσαν αξιοσημείωτη κριτική σε άλλους στοχαστές. Οι συγγραφείς του Zhuangzi απολάμβαναν ιδιαίτερα να παρωδούν τον Κομφούκιο και τις διδασκαλίες που συμβατικά σχετίζονταν με αυτόν. Αλλά η φήμη του Κομφούκιου ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα και το Zhuangzi τον θεωρεί κατάλληλο να δώσει φωνή στις Ταοϊστικές διδασκαλίες.

[Litsa]

Η Κοινωνική Φιλοσοφία του Κομφούκιου


Οι διδασκαλίες του Κομφούκιου και οι συζητήσεις και συνδιαλλαγές με τους μαθητές του καταγράφηκαν στο Lunyu ή Ανάλεκτα, μια συλλογή που, το πιθανότερο, απέκτησε την μορφή με την οποία την γνωρίζουμε σήμερα τον δεύτερο π.Χ. αιώνα. Ενώ ο Κομφούκιος πιστεύει ότι οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους εν μέσω παραμέτρων επακριβώς καθορισμένων από τον Θεό – ο οποίος, συχνά, γι’ αυτόν σημαίνει τόσο το θεληματικό Ανώτατο Ον όσο και την ‘φύση’ με τους καθορισμένους κύκλους και τα μοτίβα της – ισχυρίζεται ότι οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους και ιδιαίτερα για την συμπεριφορά τους προς τους άλλους. Καθόλου ή ελάχιστα μπορούμε να αλλάξουμε την προδιαγεγραμμένη διάρκεια της ζωής μας όμως εμείς καθορίζουμε τι θα επιτύχουμε και για τι θα μας θυμούνται.


Ο Κομφούκιος παρουσίαζε τις διδασκαλίες του ως μαθήματα διαβιβαζόμενα από την αρχαιότητα. Ισχυριζόταν ότι ήταν ‘διαβιβαστής και όχι δημιουργός’ και ότι κάθε πράξη του αντανακλούσε ‘την εμπιστοσύνη και την αγάπη του για τους αρχαίους’ (Lunyu 7.1). Ο Κομφούκιος καταδείκνυε ιδιαίτερα τις παραδόσεις που είχαν δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της ακμής της βασιλείας του Zhou (περίπου στο πρώτο μισό της πρώτης χιλιετίας π.Χ.). Αυτού του είδους οι νομιμοποιήσεις των απόψεων κάποιου ίσως ήταν ήδη συνηθισμένες την εποχή του Κομφούκιου. Οπωσδήποτε ο ισχυρισμός του ότι υπήρχαν αρχαίες παραδόσεις για την ιδεολογία του άσκησε τρομακτική επιρροή στους μετέπειτα στοχαστές, πολλοί από τους οποίους μιμήθηκαν αυτή τη χειρονομία. Όμως δεν θα πρέπει να θεωρούμε ότι τα Ανάλεκτα περιέχουν παλαιότερες απόψεις. Τα περισσότερα απ’ αυτά που δίδαξε ο Κομφούκιος φαίνεται ότι ήταν αυθεντικά γι’ αυτόν και αντιπροσώπευαν μια ριζική αναχώρηση από τις ιδέες και τις πρακτικές των ημερών του.


Ο Κομφούκιος επίσης ισχυριζόταν ότι απολάμβανε μια ιδιαίτερη και προνομιούχα σχέση με τον Θεό και ότι, μέχρι την ηλικία των πενήντα, είχε κατανοήσει ότι ο Θεός διεύθυνε τον ίδιο και την ανθρωπότητα (Lunyu 2.4). Ο Κομφούκιος επίσης καθοδηγούσε σχολαστικά τους οπαδούς του μην παραμελούν τις προσφορές στον Θεό (Lunyu 3.13). Κάποιοι ερευνητές έχουν διακρίνει μια αντίφαση ανάμεσα στην ευλάβεια του Κομφούκιου απέναντι στον Θεό και στον θεωρούμε σκεπτικισμό του αναφορικά με την ύπαρξη ‘των πνευμάτων’. Ωστόσο τα χωρία των Ανάλεκτων που αποκαλύπτουν την στάση του Κομφούκιου απέναντι στις πνευματικές δυνάμεις (Lunyu 3.12, 6.20, και 11.11) δεν υποδεικνύουν ότι ήταν σκεπτικιστής. Αντίθετα δείχνουν ότι ο Κομφούκιος τιμούσε και σεβόταν τα πνεύματα, πίστευε ότι θα έπρεπε να λατρεύονται με απόλυτη ειλικρίνεια, και δίδασκε ότι το να υπηρετείς τα πνεύματα αποτελούσε μια πολύ πιο δύσκολη και πολύπλοκη υπόθεση από το να υπηρετείς απλούς θνητούς.


Η κοινωνική φιλοσοφία του Κομφούκιου περιστρέφεται κυρίως γύρω από την έννοια του ren, ‘ευσπλαχνία’ ή ‘αγάπη προς αλλήλους’. Η καλλιέργεια και η εφαρμογή αυτού του είδους της έγνοιας για τους άλλους συνεπαγόταν την υποτίμηση του εαυτού. Αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να αποφεύγεται ο επιτήδειος λόγος ή οι κολακευτικοί τρόποι που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια λανθασμένη εντύπωση και να οδηγήσουν στην αυτο-προβολή (Lunyu 1.3). Εκείνοι που καλλιεργούν το ren είναι, αντιθέτως, «απλοί στους τρόπους και αργοί στους λόγους» (Lunyu 13.27). Για τον Κομφούκιο, αυτού του είδους το ενδιαφέρον για τους άλλους επιδεικνύεται μέσω της εφαρμογής των τύπων του Χρυσού Κανόνα: «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το κάνεις στους άλλους», «Αφού εσύ ο ίδιος επιθυμείς να στέκεσαι τότε βοήθα και άλλους να το κατορθώσουν, αφού εσύ ο ίδιος επιθυμείς επιτυχία τότε βοήθα και άλλους να την επιτύχουν» (Lunyu 12.2, 6.30). Θεωρεί την αφοσίωση στους γονείς και στους γέροντες συγγενείς ως τον πιο θεμελιώδη τρόπο προαγωγής των συμφερόντων των άλλων πριν των προσωπικών και διδάσκει ότι τέτοιος αλτρουισμός μπορεί να επιτευχθεί μόνο από όσους έχουν μάθει την αυτοπειθαρχία.


Η εκμάθηση της αυτοσυγκράτησης περιλαμβάνει την μελέτη και τον έλεγχο του li, τους τελετουργικούς τύπους και κανόνες της ευπρέπειας μέσω των οποίων κάποιος εκφράζει σεβασμό για τους ανωτέρους και ορίζει τον ρόλο του στην κοινωνία με τέτοιον τρόπο ώστε ο ίδιος να είναι άξιος σεβασμού και θαυμασμού. Το ενδιαφέρον για ευπρέπεια θα πρέπει καθορίζει οτιδήποτε κάποιος λέει ή κάνει:


Μην κοιτάς τίποτα σε αντίθεση με το τελετουργικό, μην ακούς τίποτα σε αντίθεση με το τελετουργικό, μην λες τίποτα σε αντίθεση με το τελετουργικό, μην κάνεις ούτε βήμα σε αντίθεση με το τελετουργικό. (Lunyu 12.1)


Το να υπόκειται κάποιος στο τελετουργικό δεν σημαίνει, ωστόσο, καταπίεση των επιθυμιών του αλλά αντίθετα εκμάθηση του τρόπου εναρμόνισης των επιθυμιών του με τις ανάγκες της οικογένειάς του και της κοινότητας. Ο Κομφούκιος και πολλοί από τους οπαδούς του διδάσκουν ότι μέσω της εμπειρίας των επιθυμιών μαθαίνουμε την αξία των κοινωνικών περιορισμών που καθιστούν μια οργανωμένη κοινωνία εφικτή (Βλ. Lunyu 2.4.). Ούτε η έμφαση του Κομφούκιου στο τελετουργικό σημαίνει ότι ήταν ένας σχολαστικός τυπολάτρης που πίστευε ότι οι λατρευτικές ιεροτελεστίες και οι κοινωνικές συναλλαγές έπρεπε να εφαρμόζονται σωστά με οποιοδήποτε κόστος. Ο Κομφούκιος, αντίθετα, δίδασκε ότι εάν κάποιος δεν κατείχε μια βαθιά αίσθηση της ευημερίας και των συμφερόντων των άλλων οι τελετές του δεν σήμαιναν τίποτα (Lunyu 3.3). Εξίσου σημαντική ήταν η επιμονή του Κομφούκιου να μην θεωρούνται οι ιεροτελεστίες ως απλό τυπικό, αλλά να εφαρμόζονται με απόλυτη αφοσίωση και ειλικρίνεια. «Θυσίαζε [ο Κομφούκιος] στους νεκρούς σαν να ήταν παρόντες. Θυσίαζε στα πνεύματα σαν να ήταν τα πνεύματα παρόντα. Ο Δάσκαλος είπε, ‘Θεωρώ το να μην είμαι παρόν στην θυσία ως θυσία μη γενόμενη’» (Lunyu 3.12)


Ενώ το τελετουργικό τυπικό συχνά είχε να κάνει με τις στενές σχέσεις της οικογένειας και της φυλής, το ren, απ’ την άλλη, έπρεπε να εφαρμόζεται ευρέως και περιέχει πληροφορίες για τις αλληλεπιδράσεις κάποιου με όλους τους ανθρώπους. Ο Κομφούκιος προειδοποιεί τους κατέχοντες δύναμη ότι δεν θα πρέπει να καταδυναστεύουν ούτε να θεωρούν δεδομένους ακόμα και τους ταπεινότερους υπηκόους τους. «Μπορείς να αποστερήσεις τους Τρεις Στρατούς από τον διοικητή τους, αλλά δεν μπορείς να στερήσεις τον ταπεινότερο χωρικό από την γνώμη του» (Lunyu 9.26). Ο Κομφούκιος θεωρεί την αγάπη προς αλλήλους ως κάλεσμα και αποστολή για την οποία κάποιος θα πρέπει να είναι έτοιμος να πεθάνει (Lunyu 15.9).

[Litsa]

Η Πολιτική Φιλοσοφία του Κομφούκιου


Η πολιτική φιλοσοφία του Κομφούκιου εδράζεται επίσης στην πίστη του ότι ένας ηγέτης θα πρέπει να διδάσκεται αυτοπειθαρχία, θα πρέπει να κυβερνά τους υπηκόους του σύμφωνα με το παράδειγμά του, και θα πρέπει να τους συμπεριφέρεται με αγάπη και ενδιαφέρον. «Εάν οι άνθρωποι καθοδηγούνται από νόμους, και η σταθερότητα ανάμεσά τους επιβάλλεται με τιμωρίες, θα προσπαθήσουν να γλιτώσουν την τιμωρία χωρίς ίχνος ντροπής. Εάν καθοδηγούνται από την αρετή, και η σταθερότητα ανάμεσά τους επιβάλλεται μέσω της εφαρμογής της τελετουργικής ευπρέπειας, θα έχουν την αίσθηση της ντροπής και θα σε ακολουθούν με συγκατάβαση» (Lunyu 2.3; βλ. επίσης 13.6.). Είναι φανερό, ωστόσο, ότι την εποχή του οι υπέρμαχοι περισσότερο νομικίστικων μεθόδων κέρδιζαν έδαφος στην κυβερνούσα ελίτ. Γι’ αυτό η προειδοποίηση του Κομφούκιου για τις άσχημες συνέπειες της εφαρμογής νομικών κωδίκων δεν θα πρέπει να ερμηνευτεί ως προσπάθεια να εμποδιστεί η υιοθέτησή τους, αλλά ως το παράπονό του που οι ιδέες του για την ηθική επίδραση του ηγέτη δεν αποδείχθηκαν δημοφιλείς.


Περισσότερο ανησυχούσε τον Κομφούκιο η αντίληψή του ότι οι πολιτικοί θεσμοί της εποχής του είχαν καταρρεύσει εντελώς. Απέδιδε αυτή την κατάρρευση στο γεγονός ότι αυτοί που ασκούσαν την εξουσία καθώς και εκείνοι που κατείχαν υπεξούσιες θέσεις το έκαναν αξιώνοντας τίτλους για τους οποίους δεν ήταν άξιοι. Όταν ρωτήθηκε από έναν ηγέτη του μεγάλου κράτους του Qi, γειτονικό του Lu στη χερσόνησο Shandong, για τις αρχές της καλής διακυβέρνησης, ο Κομφούκιος αναφέρεται ότι απάντησε: «Η καλή διακυβέρνηση συνίσταται στο ο ηγέτης να είναι ηγέτης, ο υπουργός να είναι υπουργός, ο πατέρας να είναι πατέρας, και ο γιος να είναι γιος» (Lunyu 12.11). Εάν αξιώνω για τον εαυτό μου έναν τίτλο και επιχειρώ να συμμετάσχω στις διάφορες ιεραρχικές σχέσεις στις οποίες θα εμπλακώ σύμφωνα μ’ αυτόν τον τίτλο, τότε θα πρέπει να δρω σύμφωνα με το νόημα αυτού του τίτλου που αξιώνομαι για τον εαυτό μου. Η ανάλυση του Κομφούκιου για την έλλειψη σύνδεσης μεταξύ των πραγματικοτήτων και των ονομάτων τους και για την ανάγκη να διορθωθούν τέτοιες περιπτώσεις συνήθως αναφέρεται ως η θεωρία του Κομφούκιου για το zhengming. Αλλού στα Ανάλεκτα, ο Κομφούκιος λέει στον μαθητή του Zilu ότι το πρώτο πράγμα που θα έκανε εάν αναλάμβανε την διοίκηση ενός κράτους είναι zhengming (Lunyu 13.3). Ο Xunzi συνέταξε μια ολόκληρη πραγματεία με τον τίτλο Zhengming. Αλλά για τον Xunzi ο όρος αναφερόταν στην σωστή χρήση της γλώσσας και στο πώς θα έπρεπε κάποιος να εφευρίσκει νέους όρους κατάλληλους για την εποχή. Για τον Κομφούκιο το zhengming δεν φαίνεται να αναφέρεται στην ‘διόρθωση των ονομάτων’ (έτσι μεταφράζεται συνήθως ο όρος από τους ειδικούς των Αναλέκτων), αλλά στην διόρθωση της συμπεριφοράς των ανθρώπων ώστε να ανταποκρίνεται επακριβώς στην γλώσσα με την οποία προσδιορίζουν και περιγράφουν τον εαυτό τους. Ο Κομφούκιος πίστευε ότι μια τέτοιου είδους διόρθωση έπρεπε να ξεκινήσει από την κορυφή της κυβέρνησης, επειδή από εκεί πηγάζει η ασυμφωνία μεταξύ ονομάτων και πραγματικοτήτων. Εάν η συμπεριφορά του ηγέτη διορθωθεί τότε οι άνθρωποι κάτω απ’ αυτόν θα ακολουθήσουν ανάλογα. Σε μια συζήτηση με τον Ji Kangzi (που είχε σφετεριστεί την εξουσία στο Lu), ο Κομφούκιος συμβούλεψε: «Εάν η επιθυμία σου είναι για καλό, οι άνθρωποι θα είναι καλοί. Ο ηθικός χαρακτήρας του ηγέτη είναι ο άνεμος· ο ηθικός χαρακτήρας των υποτελών του είναι το χορτάρι. Όταν ο άνεμος φυσά, το χορτάρι λυγίζει» (Lunyu 12.19).


Για τον Κομφούκιο, αυτό που χαρακτήριζε την ηγεσία ήταν η κατοχή του de ή της ‘αρετής’. Κατανοούμενη ως ένα είδος ηθικής δύναμης που επιτρέπει σε κάποιον να νικήσει κάποιον άλλο χωρίς να καταφύγει στην σωματική δύναμη, αυτή η ‘αρετή’ καθιστούσε επίσης τον ηγέτη ικανό να διατηρήσει την τάξη στο κράτος του χωρίς να προβληματίζεται, βασιζόμενος σε πιστούς και αποτελεσματικούς αντιπροσώπους. Ο Κομφούκιος ισχυριζόταν ότι, «Αυτός που κυβερνά χρησιμοποιώντας την αρετή του είναι, για να χρησιμοποιήσω μια αναλογία, σαν τον πολικό αστέρα: παραμένει στη θέση του ενώ όλα τα μικρότερα αστέρια υποβάλλουν τα σέβη τους σ’ αυτό» (Lunyu 2.1). Ο δρόμος για να διατηρηθεί και να καλλιεργηθεί μια τέτοια βασιλική ‘αρετή’ περνούσε από την εφαρμογή και την θεσμοθέτηση του li ή των ‘τελετουργιών’ – των τελετών που καθόριζαν και σηματοδοτούσαν τις ζωές των αρχαίων Κινέζων αριστοκρατών. Αυτές οι τελευτές περιέκλειαν: τις θυσιαστικές ιεροτελεστίες που εκτελούνταν στους προγονικούς ναούς για να εκφράσουν ταπεινότητα και ευγνωμοσύνη· τις τελετές τιμαριοδοσίας, προπόσεων και ανταλλαγής δώρων που έδεναν την αριστοκρατία σε ένα περίπλοκο δίκτυο καθηκόντων και υποχρεώσεων· και τις πράξεις ευγένειας και ευπρέπειας – όπως προκύψεις και υποχωρήσεις – που ταυτοποιούσαν τους εκτελεστές τους ως ευγενείς. Σε μια σημαντική μελέτη, ο Herbert Fingarette ισχυρίζεται ότι η εκτέλεση τέτοιου είδους τελετών, όταν γίνεται σωστά και ειλικρινά, περικλείει μια ‘μαγική’ ποιότητα που θεμελιώνει την δραστικότητα της βασιλικής ‘αρετής’ στην επίτευξη των στόχων του ηγέτη.

Κομφούκιος και Εκπαίδευση


Σφραγίδα της σκέψης του Κομφούκιου είναι η έμφασή του στην εκπαίδευση και στη μελέτη. Υποτιμά αυτούς που επαφίενται στην φυσική κατανόηση ή τη διαίσθηση και ισχυρίζεται ότι η μόνη πραγματική κατανόηση ενός θέματος προέρχεται από μακρά και προσεκτική μελέτη. Μελέτη, για τον Κομφούκιο, σημαίνει εύρεση ενός καλού δασκάλου και απομίμηση των λέξεων και των πράξεών του. Ένας καλός δάσκαλος είναι κάποιος μεγαλύτερος σε ηλικία που είναι εξοικειωμένος με τους τρόπους του παρελθόντος και τις πρακτικές των αρχαίων (Βλ. Lunyu 7.22). Ενώ μερικές φορές προειδοποιεί ενάντια στις υπερβολές στον διαλογισμό και την περισυλλογή, η θέση του Κομφούκιου φαίνεται να είναι στο μέσον μεταξύ μελέτης και διαλογισμού γι’ αυτά που κάποιος έχει μάθει. «Αυτός που μαθαίνει αλλά δεν σκέφτεται είναι χαμένος. Αυτός που σκέφτεται αλλά δεν μαθαίνει βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο» (Lunyu 2.15). Ο ίδιος ο Κομφούκιος θεωρείται απ’ την παράδοση να έχει διδάξει τρεις χιλιάδες μαθητές, παρόλο που μόνο εβδομήντα λέγεται ότι πραγματικά κατείχαν τις τέχνες που αγαπούσε. Ο Κομφούκιος είναι πρόθυμος να διδάξει οποιονδήποτε, οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης, αρκεί να είναι πρόθυμοι και ακούραστοι. Δίδαξε στους μαθητές του ηθική, ορθό λόγο, διοίκηση, και καλές τέχνες. Ενώ δίνει επίσης έμφαση στις ‘Έξι Τέχνες’ – τελετουργία, μουσική, τοξοβολία, αρματοδρομία, καλλιγραφία και αριθμητική – είναι φανερό ότι θεωρεί την ηθική ως το σημαντικότερο αντικείμενο. Οι παιδαγωγικές μέθοδοι του Κομφούκιου είναι εντυπωσιακές. Δεν συζητά ποτέ σε βάθος ένα θέμα. Αντίθετα προτείνει ερωτήματα, μνημονεύει χωρία από τους κλασικούς, ή χρησιμοποιεί εύστοχες αναλογίες, και περιμένει από τους μαθητές του να καταλήξουν στις σωστές απαντήσεις. «Μόνο καθοδηγώ τους πρόθυμους και διαφωτίζω τους ένθερμους. Εάν παρουσιάσω την μία γωνία και ένας μαθητής δεν μπορεί να επιστρέψει με τις άλλες τρεις, δεν συνεχίζω το μάθημα» (Lunyu 7.8).


Ο σκοπός του Κομφούκιου είναι να δημιουργήσει ευγενείς που φέρονται με χάρη, μιλούν σωστά και επιδεικνύουν ακεραιότητα σε όλα τα πράγματα. Η έντονη αποστροφή του για τους δουλοπρεπείς ‘μικροπρεπείς’, των οποίων τα έξυπνα λόγια και οι φιγουραντζίδικοι τρόποι κέρδιζαν το ακροατήριο, αντανακλάται σε πολλά χωρία του Lunyu. Ο Κομφούκιος βρέθηκε σε μια εποχή που οι αξίες είχαν καταπέσει. Οι πράξεις και οι συμπεριφορές δεν ανταποκρίνονταν πια στις ταμπέλες που αρχικά τους είχαν τοποθετηθεί. «Οι ηγέτες δεν κυβερνούν και οι υποτελείς δεν υπηρετούν», παρατηρεί (Lunyu 12.11; πρβλ. επίσης 13.3). Αυτό σημαίνει ότι οι λέξεις και οι τίτλοι δεν σημαίνουν πια αυτό που σήμαιναν κάποτε. Η ηθική εκπαίδευση είναι σημαντική για τον Κομφούκιο γιατί αποτελεί το μέσον με το οποίο κάποιος μπορεί να διορθώσει αυτή την κατάσταση και να επαναφέρει το νόημα στη γλώσσα και στις αξίες της κοινωνίας. Πιστεύει ότι τα πιο σημαντικά μαθήματα για να αποκτηθεί μια τέτοια ηθική εκπαίδευση βρίσκονται στο κανονικό Βιβλίο Ασμάτων, επειδή πολλά από τα ποιήματά του είναι και όμορφα και καλά. Έτσι ο Κομφούκιος τοποθετεί το κείμενο πρώτο στην διδακτέα ύλη του και συχνά παραθέτει και εξηγεί εδάφιά του. Γι’ αυτόν τον λόγο, το Lunyu είναι επίσης μια σημαντική πηγή για την κατανόηση του Κομφούκιου του ρόλου που η ποίηση και η τέχνη παίζουν γενικά στην ηθική εκπαίδευση των ευγενών καθώς και στην αναμόρφωση της κοινωνίας.


Βιβλιογραφία


· Brooks, E. & A., 1998, The Original Analects, New York: Columbia University Press.


· Creel, H., 1949, Confucius, Harper.


· Fingarette, H., 1972, The Secular as Sacred, Harper.


· Knoblock, J., 1988, 1990, 1994, Xunzi: A Translation and Study of the Complete Works (Three Volumes), Stanford University Press.


· Lau, D. C., 1979, Confucius: The Analects, Harmondsworth: Penguin.


· Nivison, D., 1996, The Ways of Confucianism, Open Court.


· Waley, A., 1938, The Analects of Confucius, New York: Vintage Books.


· Yang, Bojun, 1958, Lunyu yizhu, Beijing: Zhonghua shuju.



Source : Stanford Encyclopedia of Philosophy

Author’s page: Jeffrey K. Riegel

[R-b-t3r]

Βάλε το Link κανονικά τί ρίχνεις όλα αυτά τα κατεβατά?
Βέβαια από την άλλη καλά κάνεις και τα μεταφράζεις και σε συγχαίρω για την υπομονή σου.

Stanford encyclopaedia

Πληροφοριακά ο Κομφούκιος ήταν σύγχρονος του Λάο Τζού του ιδρυτή του Ταοϊσμού και οι μελέτες των τοποθετούν περίπου στον 4ο π.Χ. Αιώνα αν και η κινέζοι το τοποθετούν στον 6ο π.Χ.

Το κείμενο αναφέρει πως , ναι μεν ο Κομφούκιος έζησε το 551-479 π.Χ.
αλλά "Οι διδασκαλίες του Κομφούκιου και οι συζητήσεις και συνδιαλλαγές με τους μαθητές του καταγράφηκαν στο Lunyu ή Ανάλεκτα, μια συλλογή που, το πιθανότερο, απέκτησε την μορφή με την οποία την γνωρίζουμε σήμερα τον δεύτερο π.Χ. αιώνα.

Αυτό πέρα από ανακριβές (διότι οι μαθητές του τον 2ο μ.Χ αιώνα ήταν μακαρίτες ήδη) δεν τεκμηριώνεται πουθενά από την πηγή που έγραψες.

Οι πηγές είναι ξεκάθαρες:τα ανάλεκτα είναι καταγεγραμμένες φράσεις από τους μαθητές του.
Πηγή μου είναι το βιβλίο "Confucian analects, The great learning & the doctrine of the mean" του James Legge από τις εκδόσεις Dover. Σημειωτέον ο εν λόγω συγγραφέας ήταν ο ιδρυτής των Σινικών σπουδών στην δύση και ο πρώτος και κατά συνέπεια σημαντικότερος μεταφραστής των κειμένων του Κομφούκιου. Αν πάς λοιπόν στην σελίδα 137 λέει ακριβώς αυτό που σου είπα στο πρώτο σχόλιο των ανάλεκτων...(τό ότι καταγράφηκαν τα λόγια του κομφούκιου και ανασυντέθηκαν από τους άμεσους μαθητές του).

Άρα τί προσπαθείς να αποδείξεις???, ότι είσαι ελέφαντας??

[the_black_planet]

μια μικρη παρεμβαση μονο απο εμενα,οτι οι φιλοσοφια του επικτητου βασιζοταν στην αρχαια στοα που υδρηθκε απο τον ζηνωνα τον κυτιεα κατα τον 4ο ή 3ο πχ αιωνα,απο τους εκπροσωπους της οποιας δεν εχουν διασωθει κειμενα...

[R-b-t3r]

μια μικρη παρεμβαση μονο απο εμενα,οτι οι φιλοσοφια του επικτητου βασιζοταν στην αρχαια στοα που υδρηθκε απο τον ζηνωνα τον κυτιεα κατα τον 4ο ή 3ο πχ αιωνα,απο τους εκπροσωπους της οποιας δεν εχουν διασωθει κειμενα...

Φίλε Black planet εδώ θα σε μαλώσω...
Εγώ μπορώ να ισχυρίζομαι με αυτό το σκεπτικό ότι είμαι απόγονος του Μ. Κωνσταντίνου, αλλά δεν σώθηκαν τα αρχεία της οικογένειάς μου μέχρι σήμερα...
Όπως καταλαβαίνεις μια τέτοια πληροφορία που δεν μπορεί να επαληθευτεί με γραπτά κείμενα (εννοώ τα αυθεντικά του ζηνωνα του κυτιεα), είναι στην κρίση και στην βούληση του καθενός να την δεχθεί...

Δεν οδηγούμαστε πουθενά έτσι διότι αυτό δεν είναι ιστορία πλέον.

[Litsa]

Εγώ σε πρώτη φάση θα συγκρίνω τον κορμό
των δύο "θεωριών" για να κατατάξω τον Κομφούκιο
αντίστοιχα σε μια κατηγορία σαν των Στωικών , όπως
στην ίδια κατηγορία κατατάσσω και τον Δαλάι Λάμα ,
για αυτό επιμένω και τους βάζω στο ίδιο τσουβάλι.

Σε δεύτερη φάση θα συγκρίνω την "φρεσκάδα"
έκαστης θεωρίας και την δυνατότητά της να "γεννήσει" κάτι
ή την αδυναμία που τυχών έχει και την κάνει στείρα ,στατική
και δύσκαμπτη στο πέρασμα του χρόνου .

Σε τρίτη φάση θα εξετάσουμε τυχών "υπερτιμολογήσεις"
κοινώς φιλοσοφικές "φούσκες" που κάποιοι φουσκώνουν
και μετά μοιράζουν (ετεροχρονισμένα) με βειγβολάν για
λαϊκή κατανάλωση .
Και ο χρυσός όπως και ο χαλκός είναι πολύτιμα μέταλλα
αλλά το καθένα έχει την αξία του και την αντοχή του.

Τέλος , θα δούμε αν και πως και πόσο και πότε επηρεάσθηκαν
και αντάλλαξαν οι δύο γεωγραφικές περιοχές προϊόντα και ιδέες .
Πρέπει να δούμε όμως σε όλους τους κλάδους τι ανταλλάχθηκε
και όχι μόνο στενά την διδασκαλία του Κομφούκιου.

....

Όπως καταλαβαίνεις μια τέτοια πληροφορία που δεν μπορεί να επαληθευτεί με γραπτά κείμενα (εννοώ τα αυθεντικά του ζηνωνα του κυτιεα), είναι στην κρίση και στην βούληση του καθενός να την δεχθεί...

Μπορεί τα κείμενα να μην έχουν διασωθεί ολοκληρα όμως υπάρχουν αναφορές
σε πηγές τρίτων για αυτά και η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαταστήσει
σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό την ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας
και κατ’ επέκταση της στοάς δίνοντάς μας την δυνατότητα να έχουμε μια
πληρέστατη εικόνα σήμερα , οπότε μόνο αν εσκεμμένα αγνοεί κάποιος
αυτά τα αποτελέσματα μπορεί τότε κατά βούληση να δέχεται ή να απορρίπτει
ότι θέλει και να πιστεύει ότι θέλει …

Συνεχίζεται ...

[R-b-t3r]

Μπορεί τα κείμενα να μην έχουν διασωθεί ολοκληρα όμως υπάρχουν αναφορές
σε πηγές τρίτων για αυτά και η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαταστήσει
σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό την ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας
και κατ’ επέκταση της στοάς δίνοντάς μας την δυνατότητα να έχουμε μια
πληρέστατη εικόνα σήμερα , οπότε μόνο αν εσκεμμένα αγνοεί κάποιος
αυτά τα αποτελέσματα μπορεί τότε κατά βούληση να δέχεται ή να απορρίπτει
ότι θέλει και να πιστεύει ότι θέλει …

Παρακαλώ τις πηγές σας τότε, και πόθεν πηγάζει η βεβαιότητά σας? Είστε ιστορικός μήπως? Αμφιβάλλω...
Αμα δεν υπάρχουν πηγές, τότε πώς ξέρουμε τί πρεσβεύαν? από τρίτους?
Με αυτό το σκεπτικό, γιατί αμφιβάλλετε για την Αγία γραφή, αφού τρίτοι σχολιάζουν και γράφουν???
Τί τους κάνει πιο αξιόπιστους "αυτούς" τους τρίτους από "άλλους" τρίτους??
Συμμαζευτείτε ρε!!! Αυτά που λέτε είναι ασυναρτησίες πανικού (δεν αναφέρομαι στον black_planet ο οποίος καλώς η κακώς έκρινε πως πρέπει να κάνει μια νύξη), δεν ισχύουν λογικά ως επιχειρήματα....

[Litsa]

Δεν έχεις να κάνεις τίποτα περισσότερο από το να περιμένεις και να διαβάζεις.

Αμα δεν υπάρχουν πηγές, τότε πώς ξέρουμε τί πρέσβευαν? από τρίτους?
Με αυτό το σκεπτικό, γιατί αμφιβάλλετε για την Αγία γραφή, αφού τρίτοι σχολιάζουν και γράφουν???

εδώ μπερδεύεις τις κυλόττες με τα καλσόν.

Ναι , αν δεν υπάρχουν πηγές , από τρίτους μαθαίνουμε τι πρέσβευαν
και αυτό γίνεται από αρχαιολόγους και φιλόλογους.

Η Αγία Γραφή ποτέ δεν χάθηκε για να αποκατασταθεί αλλά και τα σχόλια
των τρίτων είναι εξίσου υπολογίσιμα .

Το προϊόν του Ιουδαϊσμού και το προϊόν του ελληνισμού δεν εξισώνεται μόνο και μόνο
επειδή υπάρχουν και για τα δύο σχόλια από τρίτους .
Τι σόι σκεπτικό και λογική είναι αυτή που διαθέτεις ?