Πήτερ Πάν :Υπαρκτό πλάσμα, ψευδαίσθηση ή κατι αλλο?

[rafael2020]

Καλησπερα . το θέμα που θα ήθελα να ανοίξω με βασανίζει εδω και 3 χρόνια. εχω ψάξει για εξηγήσεις, αλλά δεν βρήκα κάτι το ικανοποιητικό. το θέμα βασίζεται σε μία προσωπική μου εμπειρία, η οποία είναι η εξής.
Πρίν απο 3 χρόνια, το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, μου άρεσε πολύ να διαβάζω μυθιστορήματα κάθε είδους. αποφάσισα όμως να δώ ένα μυθιστόρημα σε ταινία για έναν γνωστό παιδικό ήρωα, τον Πήτερ Πάν. είχα γυρίσει σπίτι απογοητευμένος επειδή ένα τσεκ απ που θα έκανα για το αναπνευστικο μου σύστημα ακυρώθηκε(ειχα αρρωστησει βαρια το προηγουμενο καλοκαιρι). πήρα να δώ την ταινια (όχι το καρτούν) με τον συγκεκριμένο ήρωα. εκείνη την μέρα, σε μία διαρκεια ταξιδιού 2 ωρών σκεφτόμουν μόνο αυτο. βλέπετε ήμουν και 14 χρονών παιδι τότε. φανταζόμουν οτι θα περνούσα υπέροχα στην χώρα του ποτε και ηθελα να τον δω. το ζητουσα και το φανταζομουν με ολη μου την καρδια. όταν έφτασα σπίτι ένιωσα μία παράδοξη νύστα. πάράδοξη γιατι σχεδον ποτέ δεν έχω κοιμηθεί μεσημέρι προς απόγευμα. έπεσα να κοιμηθώ με την ελπίδα να τον δω απο κοντα. καθώς κοιμόμουν βαθειά χωρίς όνειρα, άκουσα ένα θόρυβο. σήκωσα λίγο το κεφάλι μου και είδα ένα αγόρι. δεν μπορούσα να δω καθαρά το πρόσωπό του γιατί το χτυπούσε ο ήλιος απο το πλεον ανοιχτο παραθυρο στην πλάτη(το παραθυρο ηταν κλειστο πριν κοιμηθω και το στορι τραβιγμενο ολο προς τα κατω). όταν με είδε με πλησίασε αργά απλώνοντάς μου το΄χέρι. εγώ σηκώθηκα λίγο ακομα και απλωσα το δικό μου. ξαφνικα όμως σαν να ακουσε κατι και πηγε κοντα στο παραθυρο και αφού με κοιταξε εφυγε. τοτε ειδα αχνα το προσωπο του. ηταν πραγματι ενα αγορι. τοτε εγυρα πισω το κεφαλι και εκλεισα τα ματια. την ιδια στιγμη ακουσα το κουδουνι. ξυπνησα. ηταν οι φίλοι μου που ειχαν ερθει να με δουν. γυρισα στο δωματιο που κοιμομουν. το στορι που ηταν μπροστα απο το παραθυρο ηταν λιγο πιο επανω απο την κανονικη του θεση, αν και κλειστο. ρωτησα τους γονεισ μου. κανεις δεν μπηκε απο την οικογενεια μου στο δωματιο ενω κοιμομουν. επισις το παραθυρο δεν ηταν καλα κλειδωμενο. τοτε πιστεψα οτι πραγματι ειχε ερθει. και ενιωσα μεγαλη χαρα.
επειτα όμως όσο το θυμομουν μου εκανε εντυπωση το εξης. το στορι ηταν πιο ανεβασμενο, το παραθυρο δεν ηταν κλειδωμενο καλα, οπως ηταν κλειδωμενο πριν κοιμηθω. καθως ζουσα αυτην την εμπειρια, το δωματιο μου φαινοταν πιο γεματο με πραγματα απο οτι ηταν συνηθως. το κυριοτερο ομως ηταν οτι το αγορι αυτο εφυγε απο το παραθυρο οταν ακουσε κατι. και μετα απο δευτερολεπτα ηρθαν με φωνες και γελια οι φιλοι μου να με παρουν.
αυτο που με εκανε να τα γραψω ολα αυτα δεν ηταν μονο η θεληση μου να μαθω την αληθεια. ηταν η φρικη που ενιωσα τις προαλλες. οταν μπηκα σε εκεινο το δωματιο, ξαπλωσα και παρατηρησα το δωματιο με τον ιδιο τροπο που το ειχα παρατηρησει στην εμπειρια εκεινη. το δωματιο της εμπειριας μου πριν 3 χρονια ηταν ιδιο με το σημερινο δωματιο! το ιδιο μεν αλλα με περισσοτερα πραγματα δε, οπως ακριβως σε εκεινη την εμπειρια που ειχα. παρεπιπτοντως στο δωματιο εκεινο αφησε την τελευταια της πνοη η γιαγια μου οταν ημουν 12 χρονων.
αυτο που θελω να ρωτησω ειναι πρωτα αν εχει ζησει καποιος κατι παρομοιο. τι ενιωσε και τι ειχε ως συνεπεια αυτο.
το δευτερο ομως και πιο σημαντικο ειναι το τι ηταν αυτο το πλασμα? πως εξηγηται το στορι, το παραθυρο, οι φιλοι αλλα κυριως το δωματιο? αυτα τα τεσσερα ειναι που με κανουν να σκεφτομαι οτι το εζησα αυτο. αν ηταν ενα απλο ονειρο θα ηταν οκ και δεν θα ενδιαφερομουν αλλο. εσεις τι πιστευετε?

[lucid]

τι εννοείς το δωμάτιο ήταν με περισσότερα πράγματα?

[rafael2020]

καλα εκανες και ρωτησες γιατι δεν εγραψα αυτη την λεπτομερεια .ειχε επιπλα και αντικειμενα τα οποια δεν υπηρχαν κανονικα μεσα σε αυτο πριν 3 χρονια. μετα απο το ονειρο δεν εδωσα ιδιαιτερη προσοχη σε αυτη την λεπτομερεια. ωστοσο οταν πηγα πριν λιγες μερες καταλαβα οτι το δωματιο κατα την διαρκεια αυτης της εμπειριας ηταν ολοιδιο με το παρων δωματιο. αυτο με προβληματιζει ιδιαιτερα εχεις ζησει κατι παρομοιο?

[Mirella_S]

Δεν γνωριζω καν αν απαντω σωστα, το μονο που θα ηθελα να καταθεσω σαν σχετικη εμπειρια ειναι το εξης.
Η μητερα μου πεθανε απο καρκινο το 2002.
Πριν πεθανει, 2-3 ημερες πριν, μου ελεγε πως εβλεπε την κρεββατοκαμαρα της, ομως......εντελως αλλαγμενη.
Το ιδιο δηλαδη δωματιο αλλα με διαφορετικα επιπλα, τοποθετημενα σε εντελως διαφορετικη μερια.
Εκτοτε αναρωτιεμαι και το εχω συζητησει με φιλους.
Ειναι δυνατον, σε καποια αλλη διασταση, να υπαρχει ενα αντιγραφο του κοσμου που τωρα ζουμε, με διαφορετικη διαταξη πραγματων, επιπλων κλπ?????
Ο ιδιος χωρος δηλαδη, το ιδιο δωματιο στην προκειμενη περιπτωση, σε διαφορετικη ομως πτυχη του χρονου??????

[rafael2020]

και εγω βασικα αυτο σκεφτηκα. αυτο που με τρομαξε ηταν οτι το σημερινο δωματιο ηταν στην εμπειρια εκεινη. αλλα δεν ξερω. εγω παντως με τα κριτιρια που ανεφερα αποκλειω το ονειρο. τι ηταν ομως αυτη η εμπειρια? δεν μπορω να καταλαβω... να σε ρωτησω κατι. σου περιεγραψε η μητερα σου το δωματιο της πως το ειδε τοτε? ειχε κατι αλλο αποκοσμο μεσα?

[Mirella_S]

Η μητερα μου πεθανε απο ογκο στο κεφαλι.
Εναν ογκο που της ειχε πειραξει σαφως το κεντρο της λογικης.
Ομως, 2-3 ημερες πριν πεθανει μου δηλωσε αρκετες φορες αυτην την εικονα του αλλαγμενου δωματιου της.
Εβλεπε δηλαδη την κρεββατοκαμαρα της με τα επιπλα εντελως αλλαγμενα ή και διαφορετικα τοποθετημενα.
Δεν μου ανεφερε αν εβλεπε κατι το αποκοσμο μεσα στο δωματιο, μου ανεφερε ομως σαφως πως ακουγε τις φωνες της ηδη πεθαμενης γιαγιας μου και μητερας της, καθως και του νεκρου της πατερα να την φωναζουν κοντα τους.
Ισως, οταν πλησιασουμε πολυ κοντα στο τελος μας, να μπορουμε με καποιο τροπο να ριξουμε μια ματια στον κοσμο των νεκρων.
Ολα αυτα βεβαια ειναι θεωριες, πραγματα που ουτως ή αλλως καποια μερα, αγνωστη σε εμας, θα "ανακαλυψουμε".
Εγραψες νομιζω για καποια λοιμωξη ή ασθενεια τελος παντων του αναπνευστικου σου συστηματος.
Ισως, με καποιο τροπο να πλησιασες τον θανατο και τελικα αυτο να ανετραπη.
Ισως, ο Πητερ Παν, να μην ηταν τιποτε περισσοτερο απο την μορφη του θανατου που σε προσεγγιζε αλλα με μια μορφη εντελως οικεια και ευχαριστη.
Ας μην ξεχναμε οτι για πολλες επιθανατιες εμπειριες, το "περασμα" ειναι ευχαριστο, με οικειες σε εμας μορφες (γονεις, συγγενεις), που εχουν ηδη "φυγει" και που ερχονται να μας καλωσορισουν.
Δεν γνωριζω εαν εχεις δει την ταινια "Η επαφη" με την Jodie Foster, οπου ο εξωγηινος στο τελος της παρουσιαζεται με μια πολυ οικεια σε εκεινην μορφη, του νεκρου πατερα της συγκεκριμενα, μονο και μονο για να μην την "τρομαξει".

[rafael2020]

χμμμ. αγαπητη Mirella να σου πω την αληθεια αυτο που ανεφερες μου περασε για λιγο απο το μυαλο . αυτο που ειπες τωρα μου θυμιζει κατι που μου ειχε πει ο αδερφος μου. το εζησαν και αλλοι ανθρωποι, και η γιαγια μου, που πεθανε σε εκεινο το δωματιο, ακομα ειδε τους νεκρους γονεις της και συγγενεις της να την ''περιμενουν''. θα συμφωνουσα με αυτη την θεωρια αλλα κατι πραγματικα δεν κολαει. αν ηταν μια ευχαριστη και οικεια μορφη θανατου, θα με ειχε παρει ηδη. δεν θα εδινε σημασια ουτε στις φωνες των φιλων μου που ακουστηκαν απο εξω, γιατι με τις ενεργειες του εκεινο το αγορι εφυγε γιατι καποιος πλησιαζε ή κατι ακουσε. αλλα αυτο που με παραξενευσε περισσοτερο ειναι οτι εκεινη την εποχη ημουν πολυ καλα στην υγεια μου. την χρονια πριν ζησω αυτη την εμπειρια ειχα παθει βρογχοπνευμονια και επρεπε να απεχω απο τα κρυα και απο πολλα αλλα για τα επομενα 2 χρονια. πολυ σοβαρο κρυωμα μεν αλλα περασε σχεδον ανωδυνα δε. το καλοκαιρι εκεινο, μετα απο εκεινη την εμπειρια, οταν ξαναεπισκευτηκα τον γιατρο μου ειπε οτι πλεον εισαι τελειως υγειης. το μονο που θες ειναι γυμναστικη για να δυναμωσουν παλι οι πνευμονες. και επισης ειχα κανει κατι μικροεξετασεις λιγες μερες πριν ζησω αυτη την κατασταση και ημουν απολυτως υγειης. κατα την γνωμη μου πιστευω οτι δεν ηταν ο θανατος. παρεπιπτωντως την ταινια την εχω δει μηπως ομως εχεις κατι αλλο στο μυαλο σχετικα με το τι μπορει να ηταν αυτο το αγορι? γιατι με τις ενεργειες του και με τα πραγματα που δεν ηταν στην θεση τους αφου εφυγε (κλειδαρια, στορι) δειχνουν οτι ειχε προφανως υλικη υποσταση

[Mirella_S]

Να εξηγησουμε κατι.
Οταν λεμε ο θανατος, δεν εννοοουμε ασφαλως τον γνωστο σκελετωμενο κυριο με την μαυρη κουκουλα , τον μαυρο μανδυα και το δρεπανι ανα χειρα.
Μιλαμε για μια κατασταση.
Ολοι μας λιγο εως πολυ, φλερταρουμε με αυτην την κατασταση καθε μερα.
Ακομη και ο πλεον υγιης ανθρωπος μπορει να υποστει καρδιακη ανακοπη ανα πασαν στιγμη.
Ενας ανθρωπος που πλησιαζει σε αυτην την κατασταση (τον θανατο), ΔΕΝ σημαινει οτι ειναι απαραιτητο και να την υποστει.
Ολοι μας, οταν ειμασταν μικρα λατρευαμε τον Πητερ Παν.
Για σκεψου, το αγορακι που πετουσε, που ζουσε στην παραμυθενια χωρα του ποτέ, γεματο ξεγνοιασια, κλπ.
Ισως την συγκεκριμμενη στιγμη να "ειδες" αυτο ακριβως που ηθελες να δεις, κατι το ομορφο, το παραμυθενιο, σε αντιθεση με αυτο που πιθανον να πηγαινε να σου συμβει.
Ο εγκεφαλος μας εχει τεραστιες δυνατοτητες, το ιδιο και η ψυχη μας αν μπορω να το θεσω ετσι.
Πολλοι εικαζουν (υπαρχει σχετικο νημα στο φορουμ), πως κατα την ελευση του θανατου μας ο εγκεφαλος μας δημιουργει εικονες ευχαριστες, ωστε το τελος μας να ειναι ευχαριστο.
Ουδεις ομως μπορει να δωσει απαντηση στο εξης.
Εαν ο εγκεφαλος μας, συλλεγει τις τελευταιες εινονες που υποπιπτουν εκεινη την στιγμη στην αντιληψη μας, πως γινεται οι υποψηφιοι νεκροι να αντιλαμβανονται και πραγματα ή καταστασεις που συμβαινουν πολυ μακρυα απο το σημειο στο οποιο πεθαινουν?
Θελω να πω, πως ισως εκεινη την στιγμη, ο εγκεφαλος σου να ανεσυρε απο την μνημη του την υπεροχη εικονα του Πητερ Παν και να στην "προεβαλε" με σκοπο να σε κανει να νοιωσεις οσο πιο ευχαριστα γινεται.
Αυτο φυσικα δεν σημαινει πως ντε και καλα επρεπε να πεθανεις.

[rafael2020]

σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου τελικα ισως να εχεις δικιο και να ηταν μια ενεργεια της ψυχης μου ή του μυαλου μου για να με κανει να νιωσω καλυτερα ισως για τον θανατο που με πλησιαζε αλλα τελικα δεν ηρθε. το θεμα που με αγχωνει ειναι οτι με τα σημαδια μετα (στορι, κλειδαρια) ηταν λες και μπηκε κατι με υλικη υποσταση. αν ηταν κατι αυλο θα ειχε μπει απο τον τοιχο. και μετα οταν μου απλωσε το χερι, οταν του το απλωσα και εγω εκεινος ξαφνικα τραβιχτηκε και εφυγε λες και ακουσε κατι (αυτο το κατι ηταν οι φιλοι μου που ερχονταν να με φωναξουν και λιγα δευτερα μετα ακουσα την πορτα). με αυτα τα κριτιρια αντεκρουω εν μερει αυτο που λες. φυσικα δεν λες οτι ειναι η μονη απαντηση αλλα πως εξηγεις αυτα τα σημαδια που εδειξαν οτι στο δωματιο εισεβαλλε ενα υλικο πλασμα? και κατι αλλο? αν ηταν ενεργεια του μυαλου μου ή της ψυχης μου γινοταν να εχει υλικη υποσταση?

[Mirella_S]

Υλικη υποσταση, αυτο ειναι κατι που θελει μεγαλη συζητηση.
Μπορει να μην ειχε υλικη υποσταση, αλλα ετσι να εδειχνε.
Θα στο θεσω διαφορετικα.
Φαντασου οτι εισαι καπου και βλεπεις ενα φαντασμα.
Ενα φαντασμα δειχνει να εχει υλικη υποσταση, αλλα κατα βαση δεν εχει.
Το βλεπουμε απλα επειδη ειναι παγιδευμενο αναμεσα στον κοσμο μας, στο επιπεδο μας, και στο επομενο κοσμο ή επιπεδο αν θελεις .
Αλλα υπαρχουν και αλλες σκεψεις.
Να μια.
Η ψυχη, το φαντασμα εστω, ενος ηδη νεκρου αγοριου, που δεν περπατα αλλα ιπταται, ποσο μοιαζει με τον Πητερ Παν????
Ασφαλως και υπαρχουν στην ζωη μας καταστασεις ή και "επαφες" που δεν θα μπορεσουμε ποτε να εξηγησουμε.
Πραγματα που θα καταχωρηθουν στην μνημη μας σαν ανεξηγητα, σαν παραδοξα.
Καποτε, ειχα ακουσει μια ιστορια, εναν θρυλο, για μια πανεμορφη κοπελλια που παρουσιαζοταν σε διαφορα σπιτια στην περιοχη των Μεσογειων και συγκεκριμενα στα Καλυβια Θορικου.
Την ηξεραν ολοι με το ονομα Ερμινα.
Ο θρυλος ηθελε να κτυπα την πορτα διαφορων σπιτιων νυχτα, να μπαινει και να εξαφανιζεται μετα.
Στο σπιτι που "εισεβαλε" εφερνε τυχη και λεφτα κλπ, κλπ.
Ομως καποια στιγμη εμφανιζοταν ξανα μετα απο καποιο χρονικο διαστημα και αυτην την φορα για να φυγει.
Και τοτε, συμφωνα παντα με τον θρυλο, καποιος απο το συγκεκριμενο σπιτι πεθαινε.
Υποθετω πως αυτοι που κατα τον θρυλο ειδαν ή και "φιλοξενησαν" την Ερμινα, την ειδαν ασφαλως να ερχεται με υλικη υποσταση.