Η ψυχή στα ιερογλυφικά.

[dtango]

Αναρτήθηκε μελέτη με τίτλο «Η ψυχή στα ιερογλυφικά» η οποία βασίζεται στις 59 φορές που ο όρος Ba (ψυχή) της ιερογλυφικής απαντάται στα Κείμενα των Πυραμίδων (2400 – 2200 π.Χ).
Το συμπέρασμα της μελέτης, η οποία περιλαμβάνει λέξη προς λέξη ερμηνεία των ιερογλυφικών χαρακτήρων με παράλληλη παρουσίαση της μετάφρασης δυο αιγυπτιολόγων, είναι ότι η αρχική έννοια του όρου Βα ήταν εντελώς άσχετη με την έννοια της «ψυχής» και ότι κατάληξε σε αυτήν με διολίσθηση της σημασίας της που προκλήθηκε όταν η λήθη στέρησε από την αρχική έννοια τις πληροφορίες που την στήριζαν.

Αποδεικνύεται ότι η ιδέα της ψυχής αποτελεί προϊόν παρανόησης και ότι ως εκ τούτου εμφανίστηκε μόνο στα πλαίσια των αιγυπτιακών ιερατείων επειδή διέθεταν τα μοναδικά κείμενα που διέθεταν και χρησιμοποιούσαν τις μοναδικές εκφράσεις που χρησιμοποιούσαν.
Οπουδήποτε λοιπόν και αν παρουσιάζεται η κλασσική αντίληψη περί διαρχίας ή δυϊσμού (ο άνθρωπος θεωρείται ως σύνθετο ον αποτελούμενο από δυο ανεξάρτητες μεταξύ τους υποστάσεις: το σώμα και την ψυχή) αυτή πηγάζει και είναι δανεισμένη από το αιγυπτιακό ιερατείο.
Η ιδέα της ψυχής δεν αποτελεί φιλοσοφική έμπνευση ενός ατόμου ούτε έκφραση της αίσθησης ύπαρξης της από ομάδα ατόμων. Είναι προϊόν επαναλαμβανόμενων παρανοήσεων μιας λέξης στα πλαίσια ενός κατά πολύ ακατανόητου περιβάλλοντος.

Από τις 59 εγγραφές που εξετάζονται μόνο δυο από αυτές αποδεικνύουν ότι είχε ήδη εμφανιστεί κατά την εποχή εκείνη η έννοια του Ba που ενυπάρχει στον άνθρωπο. Σε όλες τις άλλες ο όρος Ba αποτελεί ονομασία αξιώματος.
Η πρώτη από τις δυο περιπτώσεις απαντάται στην πυραμίδα του Φαραώ Pepi I (2332-2283) και η δεύτερη στην πυραμίδα του Φαραώ Pepi II (2278-2184). Στην δεύτερη μάλιστα περίπτωση συμβαίνει το μοναδικό μια πρόταση που τελειώνει με αναφορά στον συνοικισμό του Ba, στην γειτονιά που μένει ο υπεύθυνος, ο προϊστάμενος που αποκαλείται Ba, να ακολουθείται από μια πρόταση που ξεκάθαρα θεωρεί τον Βα μέρος της υπόστασης του ανθρώπου (αναφέροντας συγκεκριμένα «το Ba σου μέσα σου»).

Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γνωστός διότι είναι γνωστό το πάθος των αρχαίων Αιγυπτίων για τα κείμενα των προγόνων. Άσχετα με το τι πίστευαν οι ίδιοι, τα κείμενα τα αντέγραφαν ως είχαν. Κάλλιστα λοιπόν σε ένα κείμενο μπορούσε μια πρόταση που αντιγράφηκε να ακολουθείται από μια πρόταση-ευχή που συνέθεσε ένας σύγχρονος της καταγραφής του κειμένου ιερέας.

Η μελέτη προσφέρει μια εκ του πλησίον παρουσίαση του τρόπου μετάφρασης των ιερογλυφικών καθώς και την λογική η οποία στηρίζει τις φαινομενικά παράλογες απαιτήσεις, επικλήσεις και ευχές οι οποίες αποτελούν τα ταφικά κείμενα.